Στις 14-2-1956 αρχίζουν οι εργασίες του 20ού Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ενωσης - ΚΚΣΕ
(14 - 25/2/1956), στο οποίο κυριάρχησαν οι οπορτουνιστικές - αναθεωρητικές δυνάμεις τόσο στο ΚΚΣΕ όσο και στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα γενικότερα. Η κριτική που άσκησε το Συνέδριο στην προηγούμενη περίοδο (και ειδικά στον Ι. Β. Στάλιν) δε συνιστούσε αντικειμενική εξέταση της πορείας οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Το 20ό Συνέδριο αμαύρωσε τη συμβολή του Στάλιν στη σοσιαλιστική οικοδόμηση, υποβάθμισε το ρόλο του στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς και στη γρήγορη μεταπολεμική ανόρθωση. Οι ενέργειες αυτές συμβόλιζαν την απάρνηση της θετικής πείρας του Κόμματος στην πάλη με τον οπορτουνισμό, στην επαναστατική επαγρύπνηση για την υπεράσπιση του σοσιαλιστικού συστήματος, για τη νίκη του σοσιαλιστικού τρόπου παραγωγής απέναντι στις επιβιώσεις του παρελθόντος. Μεταξύ άλλων, η κριτική αυτή τροφοδότησε μια μηδενιστική και συκοφαντική επίθεση συνολικά εναντίον του σοσιαλισμού.
Οι αντιμαρξιστικές και αντιλενινιστικές θέσεις περί παλλαϊκού κράτους, κόμματος όλου του λαού, ειρηνικής συνύπαρξης και ειρηνικού περάσματος στην εξουσία έφεραν εκ των έσω τις αντεπαναστατικές επιδράσεις που διάβρωσαν σιγά - σιγά τις βάσεις του σοσιαλισμού σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη.
Οι εκτιμήσεις του 20ού Συνεδρίου προκάλεσαν όξυνση της εσωκομματικής διαπάλης σε μια σειρά κομμουνιστικά κόμματα ανά τον κόσμο, ενώ τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματά τους στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα αλλά και στην πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες αποδείχθηκαν καταστροφικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου