Πίσω από τα παχιά λόγια για την «Ελλάδα που δεν εκβιάζεται» και για τη «βαρβαρότητα που τελειώνει», που προβάλλει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, υπάρχουν οι πραγματικές δεσμεύσεις της νέας κυβέρνησης. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του Αλ. Τσίπρα στην ομιλία του στην κοινοβουλευτική ομάδα. Είπε συγκεκριμένα: «Μας ζητούν βέβαια να υλοποιήσουμε τις δεσμεύσεις μας. Τους απαντάμε: Μας δεσμεύουν οι κανόνες της ΕΕ. Θα τους σεβαστούμε αν και διαφωνούμε και θα εργαστούμε για να τους αλλάξουμε. Αλλά θα τους σεβαστούμε. Θα σεβαστούμε τον κανόνα για πρωτογενώς ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Ξεκάθαρα όμως πράγματα, η λιτότητα δεν αποτελεί κανόνα της Ευρώπης».
Τι σημαίνει αυτό για το λαό; Η αναγνώριση και μόνο των κανόνων της ΕΕ, για τους οποίους δηλώνει δεσμευμένος ο ΣΥΡΙΖΑ, σημαίνει αποδοχή του πλαισίου που ορίζουν οι αντιλαϊκές Συνθήκες του Μάαστριχτ, της «Λευκής Βίβλου», του Συμφώνου Σταθερότητας, της Στρατηγικής «Ευρώπη 2020», των συχνών επιτηρήσεων, των μνημονίων διαρκείας. Οταν τα αποδέχεσαι, σημαίνει ότι προωθείς τα μέτρα που απαιτούν οι σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου στην ΕΕ στον ανταγωνισμό του με άλλες δυνάμεις. Ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί και πλεονάσματα, μικρότερα ή μεγαλύτερα, σημαίνουν συνέχιση της λιτότητας για το λαό, με χαμηλά μεροκάματα, περιορισμένα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα, άνοιγμα πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Αυτά εξυπηρετούν οι βασικές μεταρρυθμίσεις που, όπως είπε ο νέος υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης, κατά 60% - 70% θα μπορούσε να κάνει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Οι αστικές κυβερνήσεις στην ΕΕ, είτε σε αυτές κυριαρχούν οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις είτε συνεργάζονται και με σοσιαλδημοκρατικές, εφαρμόζουν τις ίδιες αντιλαϊκές πολιτικές και τα λαϊκά στρώματα υποφέρουν. Βεβαίως, λόγω της ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού στην ΕΕ, η ένταση των μέτρων δεν είναι ίδια παντού αλλά οι εργαζόμενοι παντού χάνουν για να εξασφαλίζεται η καπιταλιστική κερδοφορία (ακόμα και στην ...ατμομηχανή της ΕΕ, τη Γερμανία, 7 εκατομμύρια εργαζόμενοι φυτοζωούν με 400 ευρώ το μήνα).
Την ίδια ώρα, τα παζάρια, που γίνονται στην ΕΕ και στα οποία πρωτοστατεί η νέα ελληνική κυβέρνηση, αφορούν τη διαπραγμάτευση για άλλο μείγμα διαχείρισης με λιγότερο περιοριστικά μέτρα, ώστε να ενισχυθεί η ρευστότητα, το ζεστό χρήμα, για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Τα δικαιώματα των εργατών δεν πρόκειται, όμως, να γυρίσουν στην προ κρίσης εποχή, ούτε να ανακτηθούν οι απώλειες. Η καπιταλιστική βαρβαρότητα θα ζει και θα βασιλεύει στους χώρους δουλειάς και δε θα αλλάξει επειδή η κυβέρνηση και μερίδα του κεφαλαίου στην Ελλάδα, την ΕΕ, τις ΗΠΑ διεκδικούν άλλο μείγμα διαχείρισης. Ούτε γιατί θα διώξει την «τρόικα των υπαλλήλων», αλλά η «τρόικα των θεσμών» (Κομισιόν, Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) θα είναι εδώ, θα αναγνωρίζεται, θα εποπτεύει, θα ελέγχει την πορεία των μεταρρυθμίσεων. Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει για άλλη μια φορά να πέσουν στη φάκα της παραπλάνησης.
Αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Άποψη μας» του Ριζοσπάστη του Σαββάτου 7 Φλεβάρη 2015.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου