Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

Ακρόπολη: Τρίτη 6 Αυγούστου στις 7 μ.μ.



•68 χρόνια πριν, με τις ατομικές βόμβες που έριξαν στη 
Χιροσίμα και το Ναγκασάκι και τους 300.000 ανθρώπους που έγιναν ολοκαύτωμα, οι Η.Π.Α. διέπραξαν το μεγαλύτερο έγκλημα σε περίοδο ιμπεριαλιστικού πολέμου.

•62 χρόνια πριν, 450 εκατ. 
άνθρωποι υπέγραψαν την έκκληση της Στοκχόλμης του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης - ΠΣΕ για κατάργηση όλων των πυρηνικών
όπλων, και ο Νίκος Νικηφορίδης που μάζευε υπογραφές στην Ελλάδα, εκτελέστηκε γι’αυτό το λόγο, σε ηλικία 23 μόλις χρονών.


                 

•58 χρόνια πριν, ιδρύθηκε
η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη - ΕΕΔΥΕ, που έχει σαν βασικό σκοπό τη δράση υπέρ της ειρήνης και ενάντια
στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τα πυρηνικά.

•50 χρόνια πριν, ο Γρηγόρης 
Λαμπράκης, που ήταν σε αποστολή της ΕΕΔΥΕ στη Θεσσαλονίκη, δολοφονήθηκε από το αστικό κράτος και τους φασιστικούς, παρακρατικούς μηχανισμούς του.


                

                 

•39 χρόνια πριν, 
το εγκληματικό πραξικόπημα της χούντας των Αθηνών στην Κύπρο άνοιξε, με το «πράσινοφως» Βρετανών και Αμερικάνων, το δρόμο για την εισβολή της Τουρκίας, και την κατοχή του 36,3% του κυπριακού εδάφους
που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

•Το συνεχιζόμενο έγκλημα από 
Ισραήλ, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού.

•Χθες η Γιουγκοσλαβία (1999), 
το Αφγανιστάν (2001), το Ιράκ (2003), η Λιβύη (2011).

•Σήμερα η Συρία.



•Αύριο το Ιράν.

Παντού και πάντα ο ίδιος στόχος,
τα ίδια μέσα, το ίδιο αποτέλεσμα.

Στόχος: η συσσώρευση πλούτου στα 
χέρια μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών, που προέρχεται από την εκμετάλλευση
της εργατικής τάξης και είναι η αιτία της καπιταλιστικής κρίσης που βασανίζει το λαό μας, αλλά και όλους
τους λαούς. 
Μέσα: η αναζήτηση νέων πηγών κερδοφορίας, το μοίρασμα
αγορών και περιοχών, ο έλεγχος των ενεργειακών πηγών και των δρόμων μεταφοράς τους.
Αποτέλεσμα: η αύξηση της επιθετικότητας των μονοπωλίων, που είναι το κύτταρο του καπιταλισμού στο ανώτατο
ιμπεριαλιστικό στάδιο, η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι.

Η ΕΕΔΥΕ καλεί τον εργαζόμενο λαό,
τους άνεργους, τις νέες και τους νέους, τα στρατευμένα παιδιά του λαού, τους
φιλειρηνικούς ανθρώπους σ’όλο τον κόσμο, όσους ρημάζει τη ζωή τους η βαθειά καπιταλιστική κρίση, η άνοδος του φασισμού, αντικομμουνισμού, και η απειλή ενός νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου σε Συρία και Ιράν, να υψώσουν τη φωνή τους, να πυκνώσουν τις γραμμές της λαϊκής συμμαχίας, και να εντείνουν τη δράση τους ενάντια στους   ιμπεριαλιστικούς πολέμους, επεμβάσεις και απειλές, ενάντια στο φασισμό και στην «ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο. Η πάλη για κάθε εργατικό, λαϊκό δικαίωμα, η πάλη για την προώθηση της φιλίας, της συνεργασίας των λαών, η πάλη
για την πραγματική ειρήνη, συνδέεται άρρηκτα με την πάλη για την κατάργηση των μονοπωλίων, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ και ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

•Να απεμπλακεί η Ελλάδα από τις 
πολεμικές προετοιμασίες κατά της Συρίας και του Ιράν.

•Να κλείσει τώρα η βάση της Σούδας, 
και όλες οι βάσεις και τα στρατηγεία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

•Να επιστρέψουν όλοι οι Έλληνες 
ένστολοι που βρίσκονται σε μπεριαλιστικές αποστολές.

•Να ακυρωθούν τα στρατιωτικά 
γυμνάσια και οι συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ.

•Δεν πρέπει οι εργαζόμενοι να 
χύσουν το αίμα τους για τους
ιμπεριαλιστές.

•Ενώνουμε τις φωνές μας 
με το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης στην εβδομάδα δράσης (5-12 Αυγούστου 2013) και αντιιμπεριαλιστικής αλληλεγγύης με τους λαούς της Συρίας και του Ιράν.

                                         
Ελάτε όλοι μαζί μας 
στην Ακρόπολη την Τρίτη 6 Αυγούστου στις 7 μ.μ.

                                           ΕΕΔΥΕ

Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

Το εμπόριο του φόβου


1. Μόνο ένα γουρούνι μπορεί από το βήμα της κοινοβουλίου να εκστομίσει αυτά τα λόγια: «Στο Βίτσι και στο Γράμμο σας θάψαμε στην άμμο».

2. Τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής με τον τρόπο που εκδηλώνονται σε βάρος μας τα γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια. Δεν περνάει μέρα που να μη στήνουν μια προβοκάτσια στηριζόμενοι στην κυβέρνηση, που επιτρέπει στα τάγματα του κ... ν' αλωνίζουν και να τρομοκρατούν.

3. Η παραμυθιασμένη ελληνική κοινωνία μπορεί να καταπίνει και να ψηφίζει όποιον θέλει. Δικαίωμά της. Ετσι κι αλλιώς τη χωρίζουν λίγα μέτρα από την αγχόνη που της έστησαν η κυβέρνηση και όλο το κακό συναπάντημα. Δικαίωμα δικό μου είναι να υπερασπίζομαι την κληρονομιά που μας άφησαν οι μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού και η οποία μου καίει τα χέρια.

4. Βαρέθηκα ν' ακούω τον τελευταίο καιρό από τους πάσης φύσεως αναλυτές και διανοούμενους του γλυκού νερού για την εμφάνιση της Χρυσής Αυγής στη ζωή μας. Οι χρυσαυγίτες είναι αγοραίο είδος που επιβιώνει χάρη στην ενασχόλησή του αποκλειστικά με το εμπόριο του φόβου. Εμπόριο που βρίσκεται σε άνθηση λόγω συνθηκών και συνοδεύεται από τις εγκάρδιες ευχές των μικροαστών και των γνωστών δημοσιογράφων που γίνονται λαγωνικά για την τηλεθέαση.

5. Από τη στιγμή που οι χρυσαυγίτες συνέδεσαν τη μοίρα τους με τη μηχανή του κράτους, ανακάλυψαν το φως τη μέρας. Σαν τα ποντίκια άφησαν τις τρύπες τους και μετακόμισαν την παραφροσύνη τους στην άκρη του κοινοβουλίου. Σχιζοφρένεια: Παλιά δεν τους έβλεπε κανείς, αλλά άκουγε για τα «ανδραγαθήματά» τους. Τώρα τους βλέπουν όλοι να κάνουν τα ίδια και χειρότερα, στήνοντας την αθλιότητά τους, αφού συγκεντρώνουν γύρω τους ένα τσίρκο από αδαείς αδιάφορους κι έναν αριθμό τσογλανιών που είναι υπόδουλοι των απωθημένων τους, έτοιμοι για το καθετί. Για πρώτη φορά ο υπόκοσμος γίνεται ιλουστρασιόν, πατώντας το πόδι του στο κοινοβούλιο.

6. Η μέθη είναι η μόνιμη κατάσταση των χρυσαυγιτών. Εξαιτίας της δεν μπορούν να ελέγξουν τις πράξεις τους και ως εκ τούτου υποτιμούν τους αντιπάλους τους. Συμπεριφέρονται σαν αξιολύπητα στρατιωτάκια που η αμορφωσιά τούς έχει προξενήσει ανήκεστο βλάβη. Ας είναι σίγουροι, τους περιμένουν εκπλήξεις και αιφνιδιασμοί. Η πρώτη ισχυρή αντίσταση κατά των χρυσαυγιτών σχηματίζεται από τους οικονομικούς μετανάστες, που από δω και στο εξής θα διεκδικήσουν κυρίαρχο ρόλο στο σώμα της κοινωνίας. Ετσι θα οδηγηθούμε επιτέλους σ' έναν οικουμενικό διάλογο με κοινό σκοπό μια βαθιά αναστάτωση άξιας σεβασμού.

                                                   Του
                                   Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ (Ριζοσπάστης)

Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ Ηταν ηγέτης αφοσιωμένος στην υπόθεση της εργατικής τάξης





Την 1η Αυγούστου συμπληρώνονται σαράντα χρόνια από τη μέρα που «έφυγε» από τη ζωή ο Νίκος Ζαχαριάδης, Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ την περίοδο 1931-1956. Ο «Ριζοσπάστης», αντί για άλλο αφιέρωμα, δημοσιεύει σήμερα την απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ «Για την αποκατάσταση του Νίκου Ζαχαριάδη» από το «Δοκίμιο Ιστορίας του Κόμματος, Β΄ τόμος περίοδος 1949 - 1968. Αποκαταστάσεις» και το κεφάλαιο του «Δοκιμίου» «Εκτίμηση για τον Νίκο Ζαχαριάδη». Στο κείμενο διατηρούνται οι παραπομπές στις σημειώσεις όπως στο «Δοκίμιο».
Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ, με θέμα «Δοκίμιο Ιστορίας του Κόμματος, Β΄ τόμος περίοδος 1949 - 1968. Αποκαταστάσεις», ήταν η κορύφωση μιας πολύμηνης διαδικασίας, κατά τη διάρκεια της οποίας συζητήθηκε σε όλο το Κόμμα και στα καθοδηγητικά όργανα της ΚΝΕ το σχέδιο Δοκιμίου που επεξεργάστηκε η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ.

Από αυτήν την προσπάθεια το σχέδιο Δοκιμίου εμπλουτίστηκε με τις παρατηρήσεις και προτάσεις χιλιάδων κομμουνιστών και κομμουνιστριών. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ βγήκαν πιο ενισχυμένοι ιδεολογικοπολιτικά και αποφασισμένοι να αξιοποιήσουν την ηρωική Ιστορία του Κόμματος και τα συμπεράσματα που βγαίνουν από αυτή, στην πάλη για το σοσιαλισμό, που η αναγκαιότητά του προβάλλει πιο επίκαιρη από κάθε άλλη φορά.



Για την αποκατάσταση του Νίκου Ζαχαριάδη





Ο Νίκος Ζαχαριάδης, το τρίτο από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας Ζαχαριάδη, γεννήθηκε στην Αδριανούπολη στις 27 Απριλίου 1903. Επειδή ο πατέρας του μετακινιόταν, ως υπάλληλος του γαλλικού μονοπώλιου καπνού «Ρεζί», πήγε στο δημοτικό σχολείο σε διάφορες πόλεις (Σκόπια, Νικομήδεια) και την πρώτη τάξη του γυμνασίου στην Αδριανούπολη. Σε νεαρή ηλικία δούλεψε στο λιμάνι της Κωνσταντινούπολης και στα καράβια της Μαύρης Θάλασσας. Στην «Πανεργατική» της Κωνσταντινούπολης (αναρχοσυνδικαλιστική οργάνωση) λειτουργούσε πυρήνας της Κομμουνιστικής Διεθνούς, του οποίου έγινε μέλος και στη συνέχεια γραμματέας. Το 1922 και 1923 πήγε ως ναυτεργάτης στη Σοβιετική Ενωση, όπου έγινε μέλος της Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών. Το 1923 έγινε μέλος και του ΚΚ Τουρκίας. Το 1924 ήρθε στην Ελλάδα, έχοντας φοιτήσει στην ΚΟΥΤΒ (Κομμουνιστικό Πανεπιστήμιο των Εργαζομένων της Ανατολής). Δούλεψε στην ΟΚΝΕ Αθήνας και στη συνέχεια ως καθοδηγητικό στέλεχος στην ΟΚΝΕ Θεσσαλονίκης και στην Κομματική Οργάνωση. Το 1926 φυλακίστηκε στο Γεντί Κουλέ, από όπου απέδρασε. Το ίδιο διάστημα, έγινε μέλος της ΚΕ της ΟΚΝΕ κι έπειτα ήρθε ως καθοδηγητής στην ΚΟ Πειραιά. Το 1927 έγινε Γραμματέας της ΚΟ Θεσσαλίας. Το 1929 συνελήφθη, δραπέτευσε εκ νέου και φυγαδεύτηκε από το ΚΚΕ στη Σοβιετική Ενωση, από όπου επέστρεψε στην Ελλάδα το 1931 με απόφαση της ΚΔ. Κατά την παραμονή του στην ΕΣΣΔ έγινε μέλος του ΠΚΚ(μπ). Με βάση την κομματική του ταυτότητα, που εκδόθηκε από το ΚΚΕ το 1946, η κομματική του ηλικία υπολογίζεται από το 1921.

Ο Νίκος Ζαχαριάδης, Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ από το 1931-1935 και Γενικός Γραμματέας της έως το 1956, ήταν ηγέτης αφοσιωμένος στην υπόθεση της εργατικής τάξης, στον προλεταριακό διεθνισμό, στην πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση.

Ηγήθηκε του Κόμματος σε συνθήκες σκληρής ταξικής πάλης, διώξεων, εκτελέσεων, δράσης των κρατικών εγχώριων και ξένων μυστικών υπηρεσιών κατά του ΚΚΕ, ακόμα και διάβρωσης των κομματικών του οργανώσεων στα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά.

Είχε σημαντική συμβολή στην ανάπτυξη του ΚΚΕ στα χρόνια 1931-1936, ενώ πρωτοστάτησε στη δημιουργία και στην ηρωική πάλη του ΔΣΕ (1946-1949), της κορυφαίας εκδήλωσης της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα. Εδειξε ακλόνητη επιμονή στην ανάγκη ύπαρξης και ενίσχυσης των παράνομων κομματικών οργανώσεων στα χρόνια 1949-1955, στο συνδυασμό της παράνομης με τη νόμιμη δράση.

Τον διέκριναν επαναστατική επαγρύπνηση, ταχύτητα στην ανάληψη πρωτοβουλιών, σθένος στην υπεράσπιση της γνώμης του. Ηταν λαϊκός ηγέτης, με διάθεση και πνεύμα ασυμβίβαστο, πρωτοπόρο και μαχητικό.

Ο Νίκος Ζαχαριάδης έζησε κρατούμενος στα κάτεργα της 4ης Αυγούστου από το 1936 μέχρι το 1941, όταν η ελληνική κυβέρνηση τον παρέδωσε στους Γερμανούς κατακτητές. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Γκεστάπο της Βιέννης και από εκεί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου, μέχρι το Μάη του 1945. Πέρασε την εννιάχρονη δοκιμασία αλύγιστος.

Κρίνοντας ιστορικά όλη τη διαδρομή του ΚΚΕ στην περίοδο που ήταν ΓΓ της ΚΕ, εκτιμάμε την αδυναμία του Ν. Ζαχαριάδη να οδηγήσει έγκαιρα το ΚΚΕ σε ολοκληρωμένα συμπεράσματα σε σχέση με τις αντιφάσεις στη στρατηγική του Κόμματος, με αδυναμίες προγραμματικής επεξεργασίας που βάρυναν αρνητικά στο Κόμμα κατά τη δεκαετία του 1940. Η ευθύνη του Νίκου Ζαχαριάδη εντοπίζεται κυρίως στην αδυναμία του να διαμορφωθεί Πρόγραμμα στο 7ο Συνέδριο (1945), που θα ενσωμάτωνε την πείρα από την αντικειμενική εκτίμηση των λαθών (Συμφωνίες Λιβάνου, Καζέρτας, Βάρκιζας). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα και τις αντιφάσεις, καθυστερήσεις και λάθη οργάνωσης του αγώνα του ΔΣΕ. Βεβαίως, η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη υπολογίζει ότι η στρατηγική του ΚΚΕ, όταν ήταν Γραμματέας και Γενικός Γραμματέας της ΚΕ ο Ν. Ζαχαριάδης, αντανακλούσε και τις αντιφάσεις της στρατηγικής του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Παράλληλα, εκτιμάμε ότι αν και ο Ν. Ζαχαριάδης είδε την αναγκαιότητα να διορθωθεί η στρατηγική του ΚΚΕ και το επιχείρησε το 1949 (5η Ολομέλεια) και το 1953 (Σχέδιο Προγράμματος), δεν τη θεμελίωσε με σωστή θεωρητική τεκμηρίωση, αφού στήριξε την αναγκαιότητα για αλλαγή της στρατηγικής στην αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων. Επίσης, παρά το γεγονός ότι συγκρούστηκε σε πολλά ζητήματα με την ηγεσία του ΠΚΚ (μπ)/ΚΚΣΕ, και ο ίδιος και η ΚΕ υποχώρησαν στις πιέσεις της, με αποτέλεσμα, το 1954, να αποσύρουν το Σχέδιο Προγράμματος.

Η 6η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (11-12 Μαρτίου 1956), που την συγκάλεσε η επιτροπή των έξι ΚΚ (ΕΣΣΔ, Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Τσεχοσλοβακίας, Ουγγαρίας, Πολωνίας), πήρε την παρακάτω απόφαση για τον Νίκο Ζαχαριάδη: «...η καθοδήγηση του Κόμματος και πρώτα απ' όλα ο Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ σ. Νίκος Ζαχαριάδης κάνουν σοβαρά πολιτικά λάθη σεχταριστικού χαρακτήρα. [...] Για τα σοβαρά πολιτικά λάθη που έκανε ο σ. Ζαχαριάδης και για τη συστηματική από μέρους του παραβίαση των αρχών της εσωκομματικής δημοκρατίας, η Ολομέλεια έκρινε απαραίτητο να καθαιρέσει τον Νίκο Ζαχαριάδη από Γενικό Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ και να τον βγάλει από το Πολιτικό Γραφείο».

Η 7η πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (18-24 Φεβρουαρίου 1957) αποφάσισε: «1) Καθαιρεί τον Ν. Ζαχαριάδη από την ΚΕ του ΚΚΕ. 2) Τον διαγράφει από το Κόμμα σαν αντικομματικό φραξιονιστικό αντιδιεθνιστικό, εχθρικό στοιχείο. 3) Η Ολομέλεια σημειώνει πως επειδή πολλές ενέργειες του Ν. Ζαχαριάδη, όπως π.χ. η υπόθεση Γουσόπουλου κ.λπ., ξεφεύγουν από το χαρακτήρα και τα πλαίσια των συνηθισμένων λαθών, θεωρεί ότι το κομματικό συμφέρον επιβάλλει να γίνει συστηματική και λεπτομερειακή παραπέρα έρευνα από το Κόμμα πάνω σ' ολόκληρη τη ζωή και τη δράση του Ζαχαριάδη». Ως λόγοι της παραπάνω απόφασης προβλήθηκαν: «Η πολιτική γραμμή που επεξεργάστηκε και επέβαλε στο ΚΚΕ ο Ν. Ζαχαριάδης από το 1945 ήταν αριστερίστικη, σεχταριστική, τυχοδιωκτική. [...] οδήγησε σε ήττα το ρωμαλέο ελληνικό δημοκρατικό κίνημα. [...] Με τη γνωστή θέση του στη 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ του 1945 για τον "ελληνικό άξονα", αντικειμενικά δικαίωνε την επέμβαση των Αγγλων ιμπεριαλιστών στην Ελλάδα. [...] καλλιεργούσε συστηματικά και επίμονα τον αντισοβιετισμό και αντιδιεθνισμό. [...] επέβαλε στο ΚΚΕ ανώμαλο εσωκομματικό καθεστώς. [...] με την εγκληματική στάση του στα ζητήματα της παράνομης δουλειάς [...] είναι ο κύριος υπεύθυνος για τα χτυπήματα που έδωσε η Ασφάλεια στο ΚΚΕ».

Η καθαίρεση του Ν. Ζαχαριάδη και η διαγραφή του ήταν πράξεις άδικες. Η κατηγορία εναντίον του, για συνεργασία με τον εχθρό ήταν πράξη συκοφαντική, ενώ οι κατηγορίες για καλλιέργεια της προσωπολατρίας και για την εγκαθίδρυση στο ΚΚΕ ανώμαλου εσωκομματικού καθεστώτος αποτελούσαν προπέτασμα καπνού και πρόσχημα για να περάσει στην πλειοψηφία των μελών της ΚΕ και του Κόμματος η δεξιά οπορτουνιστική στροφή.

Τόσο η επιτροπή των έξι ΚΚ, όσο και οι παραπάνω Ολομέλειες της ΚΕ του ΚΚΕ αξιοποίησαν αντιφάσεις της πολιτικής του Κόμματος όταν ήταν Γενικός Γραμματέας ο Ν. Ζαχαριάδης, καθώς και λαθεμένες ενέργειές του, όπως οι άστοχες και άδικες κατηγορίες κατά στελεχών του ΚΚΕ για συνεργασία τους με τον ταξικό αντίπαλο.

Η παραπάνω αποτίμηση του Ν. Ζαχαριάδη ως ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ γίνεται ως στοιχείο κρίσης της ωριμότητας και ικανότητας του ΚΚΕ στην καθοδήγηση της ταξικής πάλης σε ιδιαίτερα οξυμένες συνθήκες. Ωστόσο, δεν παραβλέπονται οι αρνητικές επιδράσεις της ιδεολογικής κατάστασης και των πολιτικών επιλογών του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.

Η 7η Ολομέλεια της ΚΕ (9-13 Απριλίου 1964) ενέκρινε το πόρισμα της επιτροπής «για την υπόθεση του Νίκου Ζαχαριάδη» σύμφωνα με το οποίο πολλές από τις ενέργειες του Ν. Ζαχαριάδη «δημιουργούν σοβαρότατα ερωτηματικά για το πρόσωπό του σαν ύποπτο, εχθρικό και επικίνδυνο στοιχείο για το Κόμμα και το λαϊκό κίνημα [...] οδηγούν αναπόφευκτα σε πράξεις που αντικειμενικά δεν προκαλούν μικρότερη ζημιά στο Κόμμα και στο λαϊκό κίνημα από τις πράξεις πρακτόρων του εχθρού». Το πόρισμα καταλόγιζε στο Ζαχαριάδη και ποινικές ευθύνες.

Τρία χρόνια αργότερα, η 11η Ολομέλεια της ΚΕ (27-30 Ιουνίου 1967) συζήτησε νέο πόρισμα της Επιτροπής Κομματικού Ελέγχου (ΕΚΕ) και κατέληξε: «Από την εξέταση της υπόθεσης Ζαχαριάδη δεν βγαίνει ότι ο Ν. Ζαχαριάδης είναι πράκτορας του εχθρού». Κρίνεται ως απαράδεκτο το γεγονός ότι αυτό το πόρισμα, παρότι είχε απαλείψει την κατηγορία του πράκτορα, ωστόσο άφηνε να αιωρείται η υποψία. Ο απαράδεκτος εξορισμός του στο Σοργκούτ, καθώς και όλη η εκεί μεταχείριση από την ηγεσία του ΚΚΣΕ, με τη σύμπραξη και της τότε καθοδήγησης του ΚΚΕ, δεν δικαιολογείται εξαιτίας της λαθεμένης ενέργειας του Ζαχαριάδη να απευθυνθεί στην ελληνική Δικαιοσύνη για να δικαστεί.

Το ΚΚΕ επί της ουσίας έχει αποκαταστήσει τον Νίκο Ζαχαριάδη εδώ και πολλά χρόνια (μεταφορά και ταφή της σορού του στην Ελλάδα, δημοσιεύματα κ.ά.). Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ ακυρώνει όλες τις αποφάσεις της 6ης και της 7ης Ολομέλειας (1956 και 1957) σε βάρος του Νίκου Ζαχαριάδη, καθώς και τα πορίσματα του 1964 και του 1967. Αποφασίζει την πλήρη αποκατάστασή του στο ΚΚΕ.



                                                            16 Ιούλη 2011





Εκτίμηση για τον Νίκο Ζαχαριάδη



          

Η ιστορική έρευνα οφείλει να εξετάζει την ηγετική προσωπικότητα του Ν. Ζαχαριάδη και τη διαμόρφωση της στρατηγικής και της λειτουργίας του ΚΚΕ στις συνθήκες της εποχής του. Είναι αντιεπιστημονικό να αφαιρούνται από την έρευνα οι ιστορικές συνθήκες ανάπτυξης και ωρίμανσης του ΚΚΕ, οι συνθήκες ανάπτυξης και ωρίμανσης του Ν. Ζαχαριάδη ως κομμουνιστή ηγέτη.
Γεννημένος έξω από την Ελλάδα (Αδριανούπολη, 27.4.1903)887, ατσαλώθηκε ως μέλος του ΠΚΚ (Μπ.), απέκτησε κομμουνιστική μόρφωση σε κομματική σχολή της ΚΔ, αναδείχτηκε στέλεχος της ΟΚΝΕ και Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ. Είχε σημαντική συμβολή στην ανάπτυξη του ΚΚΕ στα χρόνια 1931-1936.
Ηγήθηκε του Κόμματος σε συνθήκες σκληρής ταξικής πάλης, διώξεων, εκτελέσεων, δράσης των κρατικών εγχώριων και ξένων μυστικών υπηρεσιών κατά του ΚΚΕ, ακόμα και διάβρωσης των Κομματικών του Οργανώσεων στα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά.Ο Ν. Ζαχαριάδης ήταν ηγέτης αφοσιωμένος στην υπόθεση της εργατικής τάξης, στον προλεταριακό διεθνισμό, στην πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση. Τον διέκριναν επαναστατική επαγρύπνηση, ταχύτητα στην ανάληψη πρωτοβουλιών, σθένος στην υπεράσπιση της γνώμης του. Ηταν λαϊκός ηγέτης με διάθεση και πνεύμα ασυμβίβαστο, πρωτοπόρο και μαχητικό. Δοκιμάστηκε και άντεξε, μαζί με άλλους κομμουνιστές, στα μεσαιωνικά κάτεργα της 4ης Αυγούστου, απ' όπου οδηγήθηκε στα μπουντρούμια του Μανιαδάκη που τον παρέδωσε στη συνέχεια στους Γερμανούς και στάλθηκε στο Νταχάου. Από αυτήν την εννιάχρονη δοκιμασία βγήκε αλύγιστος.
Ο Ν. Ζαχαριάδης δεν υπέκυψε στην ιμπεριαλιστική επίθεση της Μ. Βρετανίας και της εγχώριας αντίδρασης και πρωτοστάτησε στη δημιουργία του ΔΣΕ, της κορυφαίας εκδήλωσης της ταξικής πάλης στην Ελλάδα στον 20ό αιώνα. Στα πρωτοπόρο στοιχεία της σκέψης και των επιλογών του Ζαχαριάδη περιλαμβάνεται και η άποψή του για το ρόλο του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού, τον οποίο θεωρούσε πιο ισχυρό και άρα πιο επικίνδυνο προοπτικά από το γερμανικό, ακόμα και τότε που βρισκόταν στο Νταχάου. Ανάλογα πρωτοπόρα επαναστατική ήταν η θέση του για την ανάγκη οργάνωσης των Γερμανών και Αυστριακών κομμουνιστών σε επαναστατική κατεύθυνση. Ακόμα, συνειδητοποίησε την ανάγκη διόρθωσης της στρατηγικής του ΚΚΕ στη διάρκεια του ΔΣΕ, αλλά και στη συνέχεια με το Σχέδιο Προγράμματος (1953 - 1954).
Σημειώνεται, ωστόσο, η αδυναμία του Ζαχαριάδη να οδηγήσει έγκαιρα το ΚΚΕ σε ολοκληρωμένα συμπεράσματα σε σχέση με στρατηγικές ελλείψεις της περιόδου 1941 -1945 και στη διαμόρφωση ανάλογου Προγράμματος στο 7ο Συνέδριο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα και τις αντιφάσεις, καθυστερήσεις και λάθη οργάνωσης στο ΔΣΕ.
Η στρατηγική του ΚΚΕ, όταν ήταν ΓΓ της ΚΕ ο Νίκος Ζαχαριάδης, συμπυκνώνει τις αντιφάσεις που υπήρχαν στη στρατηγική του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Ο Ν. Ζαχαριάδης, ως κομμουνιστής ηγέτης, δεν μπόρεσε να ξεπεράσει αυτά τα όρια. Ηρθε σε σύγκρουση με το ΚΚΣΕ για πολλά θέματα της πάλης του ΚΚΕ, όμως υποχώρησε στις πιέσεις του ΚΚΣΕ και απέσυρε το Σχέδιο Προγράμματος.
Ο Ν. Ζαχαριάδης παρέμεινε αφοσιωμένος στη σοσιαλιστική οικοδόμηση στην ΕΣΣΔ και στον προλεταριακό διεθνισμό. Η σύγκρουσή του με το ΚΚΣΕ δεν ταυτιζόταν με την πολεμική του ΚΚ Κίνας. Εύστοχα κατέκρινε τη θεωρία και την πολιτική του Μάο ως μικροαστική - σοβινιστική μεγαλοκινεζική, σε παρέκκλιση από το μαρξισμό - λενινισμό.888
Η κριτική που δέχτηκε ο Ζαχαριάδης, τόσο από την Επιτροπή των 6 αδελφών Κομμάτων όσο και από τη νέα ηγεσία στο ΚΚΕ, ήταν άδικη και λαθεμένη στην κατεύθυνσή της. Ανέδειξε όμως για λόγους σκοπιμότητας αντιφάσεις και προβλήματα στα οποία τοποθετήθηκε η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ (16.7.2011), χωρίς να αφαιρεί τη συνολική θετική εκτίμηση για την πορεία του Ν. Ζαχαριάδη ως Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ.
Μετά από την ήττα του ΔΣΕ, ο Νίκος Ζαχαριάδης ευθύνεται ιδιαίτερα για λαθεμένες και αντιφατικές εκτιμήσεις, όπως: Προσωρινή ήττα, δυνατότητα διεξόδου από την κρίση και εφαρμογή ριζικά διαφορετικής εξωτερικής πολιτικής από διακυβέρνηση ΕΑΜικών και αστικών δυνάμεων κ.ά.
Η λαθεμένη θέση του ΚΚΕ σε σχέση με την ελληνική μειονότητα της Αλβανίας αντανακλούσε γενικότερα προβλήματα διευθέτησης πληθυσμιακών μειονοτήτων και σχέσεων μεταξύ Κομμουνιστικών Κομμάτων στην προοπτική κατάκτησης της εξουσίας, σε συνθήκες επαναστατικές. Αυτά τα προβλήματα, που δεν εκφράστηκαν μόνο στο ΚΚΕ, αλλά και στα Βουλγαρικό ΚΚ, ΚΚ Γιουγκοσλαβίας, ΚΕ Αλβανίας και άλλα, ήταν προβλήματα που υπήρχαν ήδη στα χρόνια της ΚΔ, δίχως να υποτιμάται η μεγάλη δυσκολία που έχουν από τη φύση τους, αλλά και δίχως να παραγνωρίζονται προγενέστερες δυσκολίες θεμελιωμένες στις ιμπεριαλιστικές συνθήκες «ειρήνης» των Βαλκανικών Πολέμων και του Α' Παγκόσμιου Πολέμου.Ο Ν. Ζαχαριάδης, ως ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, λειτούργησε και με πρακτικές που σε ορισμένες περιπτώσεις συνιστούσαν παραβίαση του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Ενέργειες όπως: Καχυποψία για συνεργασία με τον ταξικό αντίπαλο στελεχών με λαθεμένες θέσεις ή και οπορτουνιστική στάση. Πρωτοβουλία αλλαγής του στρατηγικού στόχου του ΚΚΕ στην 5η Ολομέλεια της ΚΕ (1949), δίχως προηγούμενη συζήτηση. Ασφαλώς, τέτοιες ενέργειες σχετίζονται κυρίως με τις ιστορικές συνθήκες στην ανάπτυξη και λειτουργία του Κόμματος και όχι στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας ενός ηγέτη, στην προκειμένη περίπτωση του Ν. Ζαχαριάδη. Αλλωστε, το πώς αναπτύσσεται και λειτουργεί ο ΓΓ της ΚΕ εξαρτάται και από το τι έχει κατακτήσει το ανώτερο καθοδηγητικό όργανο, η ΚΕ, ως συλλογική λειτουργία. Εξετάζοντας, λοιπόν, επιλογές και τον τρόπο λειτουργίας ενός ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, πρέπει να παρθεί υπόψη ότι σε αυτές αντικατοπτρίζεται και το αντίστοιχο επίπεδο του Κόμματος. Με αυτήν την έννοια κρίνεται ο Ν. Ζαχαριάδης και για λαθεμένες πρακτικές, π.χ., στο χαρακτηρισμό της εκτέλεσης του Ν. Πλουμπίδη ως εικονικής κ.ά.
Αντιφατικότητα εκφράζει το γεγονός ότι ο Ν. Ζαχαριάδης συνέχιζε να προτείνει στα καθοδηγητικά όργανα (ΚΕ και ΠΓ) βασικά τα ίδια στελέχη με τα οποία είχαν συγκροτηθεί τα καθοδηγητικά όργανα στην περίοδο της Κατοχής. Αυτή η λειτουργία του εκφράστηκε και στα χρόνια 1947-1949, καθώς και μετά από την 3η Συνδιάσκεψη, παρότι σε αυτήν έγινε μια προσπάθεια ανανέωσης της ΚΕ. Γενικά όμως ήταν ελάχιστα τα νέα στελέχη που αναδείχτηκαν, γεγονός που δε δικαιολογείται μόνο από το ότι αρκετοί είχαν πέσει στα πεδία των μαχών ή είχαν δολοφονηθεί από τα όργανα του αστικού κράτους. Αποτέλεσμα ήταν να παραμένει δέσμιος στελεχών που βαρύνονταν με μεγάλες ευθύνες για τα λάθη της περιόδου 1941 -1945.
Βεβαίως, σε άστοχες και άδικες εκτιμήσεις του Ζαχαριάδη για στελέχη του ΚΚΕ, δίχως να εξισώνεται η δική του ευθύνη ως ΓΓ με την ευθύνη άλλων στελεχών μέσα και έξω από την Ελλάδα, πρέπει να συνυπολογιστεί και η ευθύνη των δεύτερων, που ενίσχυαν τέτοιες λαθεμένες εκτιμήσεις με εκθέσεις τους προς το ΠΓ και με άλλα κείμενα.889 Για παράδειγμα, όπως προαναφέρθηκε, εκτίμηση ή υποψία ότι ο Ν. Πλουμπίδης ήταν πράκτορας του εχθρού είχαν στελέχη του ΚΚΕ στην Ελλάδα, που την μετέφεραν με ενέργειες προς τα έξω, και άλλοι στο ΠΓ και στον ίδιο τον Ζαχαριάδη. Ανάλογες εκτιμήσεις, όπως για τον Πλουμπίδη, γίνονταν τότε και για άλλα στελέχη.890 Επομένως, πέρα από την προσωπική ευθύνη του Ζαχαριάδη, υπήρξε και η συλλογική, στην οποία επέδρασε και το γενικότερο κλίμα εκείνης της εποχής.
Ο Ν. Ζαχαριάδης επέμενε μέχρι το τέλος της ζωής του στην ίδια εκτίμηση για την 6η Πλατιά Ολομέλεια και για την 7η. Η Ιστορία τον δικαίωσε, αν και κρίνονται ενέργειές του, όπως το γεγονός ότι απευθύνθηκε στην ελληνική Δικαιοσύνη 891, ζητώντας να έρθει στην Ελλάδα για να δικαστεί. Ωστόσο γενικά έδειξε συνέπεια, υπέμεινε ταλαιπωρίες, υπέβαλε τον εαυτό του σε πολυήμερες απεργίες πείνας και αρνήθηκε να συμβιβαστεί.
Η καθαίρεση του Ζαχαριάδη και η διαγραφή του 892 ήταν πράξεις άδικες, συνέπεια της επικράτησης του δεξιού οπορτουνισμού στο ΚΚΕ και το ΚΚΣΕ. Η κατηγορία εναντίον του, για συνεργασία με τον εχθρό, ήταν πράξη συκοφαντική. Ακόμα και το πόρισμα της Επιτροπής Κομματικού Ελέγχου (ΕΚΕ), που ενέκρινε η ΚΕ το 1967, ήταν απαράδεκτο, αφού δεν απάλλασσε κατηγορηματικά τον Ν. Ζαχαριάδη από την κατηγορία του πράκτορα. Το ίδιο και η καθυστέρηση επί μία δεκαετία να διαμορφωθεί και να εγκριθεί από την ΚΕ ακόμα και αυτό το πόρισμα, όπως επίσης ο εξορισμός του στο Σοργκούτ 893 της Σιβηρίας, που ήταν η πιο ακραία άδικη ενέργεια σε βάρος του, μετά από τη διαγραφή του από μέλος του ΚΚΕ, με συνέπεια το τραγικό τέλος του, την αυτοκτονία 894 του (1.8.1973).
Με ειδική Απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ (16.7.2011) ο Νίκος Ζαχαριάδης αποκαταστάθηκε στο ΚΚΕ πλήρως.895



Σημειώσεις

887. Αρχείο ΚΚΕ, Εγγραφο 253002, Βιογραφικό Σημείωμα του Ν. Ζαχαριάδη, 15 Αυγούστου 1946.

888. Σε γράμμα του προς την «Κομματική Οργάνωση (μ.λ.)» (Βλ. αναλυτικό στο Παράρτημα του Δοκιμίου σελ. 653-654) των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων στην Τασκένδη, με τίτλο «Σκέψεις και προτάσεις για μια κουκουέδικη γραμμή στην Ελλάδα» (23.5.1967), ο Ζαχαριάδης έγραψε ανάμεσα σε άλλα:
«(...) 2. Ο Μάο-Τσε-Τουγκ με τη θεωρία του δεν έδωσε και δεν δίνει μαρξιστική - λενινιστική απάντηση στα προβλήματα της εποχής μας, γιατί ξεκινά και εκφράζεται σε μικροαστική - σωβινιστική μεγαλοκινέζικη βάση. Η εσωτερική γραμμή του Μάο, τα τρία κήτη: το μεγάλο άλμα - λαϊκή κομμούνα - γενική γραμμή, αποτέλεσαν ανεδαφική, εξωπραγματική προσπάθεια να πιάσει πουλιά στον αέρα, να πραγματοποιήσει το "κομμουνιστικό όνειρο" χωρίς στήριγμα στις αντικειμενικές δυνατότητες και έκφρασε μικροαστική αδυναμία μπροστά στις δυσκολίες, ανικανότητα για επιστημονική σκέψη και πράξη. Αυτό έριξε την κινεζική επανάσταση πίσω και είχε διαλυτική επίδραση στο ΚΚ Κίνας. Μέσα στις γραμμές του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος ο μαουτσετουνγκισμός είχε και έχει αποσυνθετική επιρροή. Ενα παράδειγμα από τα πολλά, η τραγική ήττα μας στην Ινδονησία. Και στο Βιετνάμ αντικειμενικά παίζει το παιχνίδι των Αμερικάνων. Υπολογίζοντας την κρίση που η θεωρία και η πράξη του Μάο προκάλεσε στο παγκόσμιο κομμουνιστικό και προοδευτικό κίνημα ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, όπου βασίζεται σ' όλον τον κόσμο ο μαουτσετουνγκισμός αποτελεί αντιθεωρία στο μαρξ. - λενινισμό, οι κουκουέδες δεν μπορούν να έχουν καμία σχέση μαζί του.» [Αρχείο ΚΚΕ, Εγγραφο 50943, Επιστολές του Νίκου Ζαχαριάδη, εξόριστου στο Σοργκούτ, στην ΚΟ Τασκένδης (1967).]
Αυτή η τοποθέτησή του προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση της ηγεσίας του ΚΚΕ (μ.λ.) στην Τασκένδη. Η ηγεσία του έγραψε στις 24.9.1967:
«... Ο Ν. Ζ. με τις επινοήσεις, συκοφαντίες και βρισιές του ενάντια στο Μάο-Τσε-Τουνγκ και το ΚΚ Κίνας δεν κάνει τίποτα το καινούργιο παρά αυτά που κάνει ο κάθε αποστάτης του μαρξισμού - λενινισμού, όταν, για να βολέψει τον εαυτό του, δίνει εξετάσεις υποταγής στον χρουστσιοφικό ρεβιζιονισμό. (...)». [Ο.π.]
889. Βλ. άρθρα του Σταύρου Κασιμάτη για τον Ν. Πλουμπίδη στο «Νέο Κόσμο», Μάρτης και Δεκέμβρης του 1953.
890. Στην έκθεσή του (16.8.1946) ο Θεόδωρος Μακρίδης (Εκτορας), επιτελικός αξιωματικός του ΕΛΑΣ, έγραψε ανάμεσα σε άλλα, αναφερόμενος στην εκτίμηση της ηγεσίας του Κόμματος για τους Εγγλέζους: «Εάν αι υπερτιμήσεις - υποτιμήσεις - ταλαντεύσεις αύται αι επί τόσον μακρόν χρόνον εκδηλούμεναι πάντοτε εν τη τελευταία αναλύσει προς όφελος των βρετανικών συμφερόντων και εις βάρος του ΕΛΑΣ, επομένως του ΚΚΕ, είναι δυνατόν να οφείλονται εις συμπτωματικά αίτια και, αν όχι, εις ποίας φύσεως τοιαύτα; Και αν τα αίτια ταύτα δεν είναι συμπτωματικά, αλλά άλλης φύσεως, δικαιολογημένες προβάλλει το τελικόν ερώτημα: "Εις τα άλλης φύσεως αίτια συμπεριλαμβάνεται και εκείνο της ηθελημένης κακής πίστεως ενίων προσώπων της ανωτάτης καθοδηγήσεως του ΚΚΕ;" Τέλος, εάν εις το τελικόν τούτο ερώτημα η απάντησις είναι καταφατική, τότε δεν δύναται να υπάρξει αμφιβολία ότι εν των προσώπων τούτων, και δη το διαδραματίσαν τον κυριότερον ρόλον, είναι ο σ. Γ. Σιάντος, όστις σχεδόν πάντοτε υπήρξεν φορεύς, άμεσος ή έμμεσος, των υπερτιμήσεων - υποτιμήσεων - ταλαντεύσεων τούτων...» [Βλ. Αρχείο ΚΚΕ, Εγγραφο 68490, Εκθεση του Ξ.I.Φ./30 (Θ. Μακρίδη) για τη δράση του ΕΛΑΣ την περίοδο 1940-1944.]
891. Την 1.2.1962 ο Νίκος Ζαχαριάδης ταχυδρόμησε στην ελληνική πρεσβεία στη Μόσχα την ακόλουθη επιστολή - αίτημα, που προοριζόταν για τον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθήνας. Η επιστολή δεν έφτασε στον Ελληνα πρέσβη, γι' αυτό και ο Ζαχαριάδης πήγε στην πρεσβεία στις 10 Μάρτη και την παρέδωσε προσωπικά στον πρέσβη:
«Παρακαλώ να μου γνωρίσετε αν εκκρεμούν ενάντιά μου κατηγορίες για την κομμουνιστική, επαναστατική μου δράση ενάντια στην αστοτσιφλικάδικη Αντίδραση και στην υποδούλωση της Ελλάδας στον ξένο, τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Πιστεύω ότι, στις κρίσιμες στιγμές που περνά ο λαός και η Ελλάδα, και η παραμικρή συμβολή στον αγώνα του ελληνικού λαού για τη Δημοκρατία, την Ειρήνη, την Ανεξαρτησία και το Σοσιαλισμό, για την υπεράσπιση της τύχης και των επαναστατικών παραδόσεων του λαού μας, είναι αναγκαία και επιβεβλημένη. Εφ' όσον ενάντιά μου εκκρεμούν κατηγορίες και εφ' όσον θα μου επιτραπεί, είμαι έτοιμος να γυρίσω στην Ελλάδα για να τις αντιμετωπίσω και ανατρέψω ακόμα μια φορά και μπροστά στην καραμανλική (ελληνική) δικαιοσύνη, για να επιβεβαιώσω ακόμα μια φορά την απόλυτη προσήλωσή μου στην υπόθεση του λαού πούμε γέννησε, ανέδειξε και μου 'δωσε την τιμή να με συγκαταλέξει στις γραμμές του σαν αγωνιστή του.» (Βλ. Πέτρος Ανταίος, Ν. Ζαχαριάδης. «Θύτης και Θύμα», σελ. 278, εκδ. «Φυτράκη», Αθήνα, 1991.) Στις 8.4.1962 δόθηκε στον Ζαχαριάδη κατηγορηματικά αρνητική απάντηση. (Ο.π., σελ. 275).
Το ίδιο αίτημα υπέβαλε με γράμμα του προς την ΚΕ του ΚΚΣΕ το Μάρτη του 1962:
«...Ζήτησα να μου επιτραπεί να κατέβω στην Ελλάδα, για να υπερασπίσω την κομμουνιστική κομματική, επαναστατική τιμή μου απ' τη συκοφαντία και την κατασπίλωση». Πήρε την προφορική απάντηση πως η ΚΕ του ΚΚΣΕ δε θεωρεί σκόπιμο σε αυτές τις συνθήκες το γυρισμό του Ζαχαριάδη στην Ελλάδα. (Βλ. ό.π., σελ. 289.)
Επίσης, στις 6.4.1964, πάλι μέσω της ελληνικής πρεσβείας, έστειλε στον τότε πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου το ακόλουθο γράμμα:
«Παρακαλώ όπως μου επιτρέψετε να γυρίσω στην Ελλάδα. Οι λόγοι για την αίτησή μου αφτή παραμένουν οι ίδιοι, όπως τους έκθεσα στο γράμμα μου προς τον κ. Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών της 1.2.62.» (Βλ. ό.π., σελ. 283.)
Σε σημείωμα που υπογράφεται από τους Μ. Παρτσαλίδη και Λ. Στρίγκο, με ημερομηνία 4.5.1967, μετά από τη συνάντηση με τους Σουσλόφ, Πέλσε και Ουλιανόφσκι, γίνεται η εξής αναφορά σχετικά με τον Ν. Ζαχαριάδη:
«Στο τέλος μίλησε για το νέο εκβιασμό που επιχειρεί εναντίον του Κόμματος ο Ζαχαριάδης και υπογράμμισε πως η υπόθεση, και κατά τη γνώμη του ΠΓ του ΚΚΕ, πρέπει ν' αντιμετωπιστεί από κοινού από τα δύο Κόμματα. Ο σ. Σουσλόφ που μίλησε ύστερ' από τον σ. Κολιγιάννη αναφέρθηκε (...) και στο ζήτημα Ζαχαριάδη. Για τον Ζαχαριάδη σημείωσε πως το βασικό πρόβλημα που βάζει θα το λύσει, βέβαια, το ΚΚΕ.» (Βλ. ό.π., σελ. 382)
892. Το 8ο Συνέδριο του ΚΚΕ ενέκρινε ομόφωνα τη σχετική Απόφαση της 7ης Πλατιάς Ολομέλειας.
893. Από τα τέλη του 1956 μέχρι τις 4.6.1962 ο Νίκος Ζαχαριάδης ζούσε στο Μποροβίτσι, όπου εργαζόταν ως στέλεχος κρατικής δασικής επιχείρησης («Λεσπρομχόζ»). Στη συνέχεια υποχρεώθηκε να εγκατασταθεί στην περιοχή Σοργκούτ της περιφέρειας Τιουμέν. Η υποχρεωτική εγκατάσταση και η απαγόρευση να μετακινηθεί πέρα από αυτήν την περιοχή ισοδυναμούσε με εξορία. Πρέπει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη μεταχείριση αποτελούσε παραβίαση της σοσιαλιστικής νομιμότητας, αφού μεταξύ άλλων ποτέ δεν του απαγγέλθηκε συγκεκριμένη κατηγορία, ούτε του γνωστοποιήθηκε ποιο σοβιετικό όργανο αποφάσισε τον εξορισμό του.
Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, παραμένοντας στην εκτίμηση ότι σειρά ενεργειών του Ν. Ζαχαριάδη «αντικειμενικά μόνο σαν προβοκάτσιες μπορούν να χαρακτηριστούν» και ότι «και μετά την καθαίρεσή του συνέχιζε την υπονομευτική δράση του ενάντια στο ΚΚΕ και άλλα αδελφά Κόμματα», σημείωσε σε Απόφασή του (18.5.1966) προηγούμενη Απόφαση που είχε πάρει, ότι, δηλαδή, για τους παραπάνω λόγους «είχαμε παρακαλέσει την ΚΕ του ΚΚΣΕ να πάρει ορισμένα μέτρα ώστε να δυσκολευτεί η επικοινωνία του με τα αντικομματικά στοιχεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Σήμερα από τη δική μας πλευρά θεωρούμε ότι δεν υπάρχει λόγος να παρεμποδίζεται η επιστροφή του στην Ελλάδα...». (Αρχείο ΚΚΕ, Εγγραφο 203531, Απόφαση του ΠΓ για την υπόθεση του Ν. Ζαχαριάδη, 18.5.66.)
Στο Αρχείο του ΚΚΕ δεν έχει βρεθεί μέχρι τώρα η προηγούμενη του 1966 Απόφαση του ΠΓ, ούτε άλλο έγγραφο από το οποίο να γίνεται γνωστή η συνέχεια που είχε η Απόφαση του 1966.
Στα χρόνια της εξορίας του στο Σοργκούτ ο Ν. Ζαχαριάδης έστειλε πολλές επιστολές προς την ηγεσία του ΚΚΣΕ και του σοβιετικού κράτους, στις οποίες ζητούσε την κατάργηση των διοικητικών μέτρων σε βάρος του. Μέσω της ΚΕ του ΚΚΣΕ έστειλε επιστολές και προς την ΚΕ του ΚΚ Κίνας, ζητώντας να μεταβεί στην Κίνα για λόγους υγείας. Παράλληλα, υπέβαλε τον εαυτό του σε απεργίες πείνας. Την 1.5.1966 επί 19 ημέρες, την 1.5.1967 επί 22 μέρες. Το ίδιο και το 1968, καθώς και στα 1969-1970, αλλά και αργότερα. Ο ίδιος έγραφε ότι το σύνολο των ημερών απεργίας πείνας ξεπερνούσε τις 500.
Ο Ν. Ζαχαριάδης απηύθυνε επιστολές και στον Νικολάε Τσαουσέσκου (16.11.1969 και 11.8.1970). Με αυτές ζητούσε να του δοθεί η δυνατότητα να πάει και να ζήσει στο Βουκουρέστι. Στο δεύτερο γράμμα του ο Ζαχαριάδης δείχνει ότι πληροφορήθηκε τη συμφωνία του Τσαουσέσκου στο αίτημά του, αφήνει όμως να συνάγει κανείς ότι το εγχείρημα ακυρώθηκε από τους Σοβιετικούς. (Αρχείο ΚΚΕ, Εγγραφο 233019, Γράμμα Ν. Ζαχαριάδη, εξόριστου στο Σοργκούτ της ΕΣΣΔ με αίτημα προς τον Ν. Τσαουσέσκου να του δοθεί βίζα για να μεταβεί στη Ρουμανία, 11.8.1969.)
Τον Νίκο Ζαχαριάδη επισκέφτηκαν και είχαν συζητήσεις μαζί του στο Σοργκούτ οι παρακάτω αντιπροσωπίες της ΚΕ του ΚΚΕ:
Στις 22.5.1966 ο Ζήσης Ζωγράφος, μέλος του ΠΓ, και ο Βασίλης Ζάχος, μέλος της ΚΕ.
Στις 26-27.7.1966 ο Ζήσης Ζωγράφος, μέλος του ΠΓ, με τον Παναγιώτη Υφαντή, αναπληρωματικό μέλος του ΠΓ, και τον Βασίλη Ζάχο, μέλος της ΚΕ.
Το Μάη του 1967, πραγματοποίησε δύο συναντήσεις με τον Ζαχαριάδη ο Πάνος Δημητρίου, μέλος του ΠΓ.
Στις 6.10.1967 επισκέφτηκαν τον Ζαχαριάδη, ο Κώστας Τσολάκης, μέλος της ΚΕ, και ο Κώστας Κηπουρός, αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ. Αυτήν τη φορά η συνάντηση έγινε στο Τιουμέν.
Ανάμεσα στις Αποφάσεις του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ (10-14.1.1973) υπάρχει και η παρακάτω σχετικά με τον Ν. Ζαχαριάδη:
«Τον Ν. Ζαχαριάδη να τον δει ο σ. Κ. Λουλές (ο σ. Λ. Στρίγκος δεν συμφωνεί και προτείνει να τον δει μέλος της ΚΕ).» (Αρχείο ΚΚΕ, Εγγραφο 220842, Αποφάσεις του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στις Συνεδριάσεις από 10.1.1973 έως 5.9.1973.)
Στις 25.1.1973 το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ πήρε την εξής Απόφαση: «Επίσης κατά τη διάρκεια της ενημερωτικής ομιλίας του σ. Χ. Φλωράκη, όταν ο τελευταίος μίλησε για συνάντηση με τον Ζαχαριάδη, ο σ. Πονομαριόφ είπε: "Μεγάλη τιμή είναι να πάει ο πρώτος Γραμματέας του Κόμματος στον Ζαχαριάδη. Θα νομίσει ότι πάτε να τον προσκυνήσετε."Οταν του ειπώθηκε ότι δεν θα πάει ο πρώτος Γραμματέας, πρόσθεσε: "Τέλος πάντων, ο σ. Λουλές."» (Αρχείο ΚΚΕ, Εγγραφο 24350, Εκθεση από τη συνάντηση αντιπροσωπείας της ΚΕ του ΚΚΕ με αντιπροσωπεία του ΚΚΣΕ μετά τη 17η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, 25.01.1973).
Στις 26.7.1973 πήγε στο Σοργκούτ ο Κώστας Λουλές, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, με Απόφαση που πήρε το ΠΓ στις 24.7.1973.
Σημειώνεται ότι το ΠΓ είχε αποφασίσει το 1973 να καλέσει τον Ζαχαριάδη ως σύμβουλο στην έδρα της ΚΕ στη Βουδαπέστη. Αυτή η Απόφαση ακύρωνε πλήρως στην πράξη την κατηγορία εναντίον του για συνεργασία με τον εχθρό, ενώ στην πράξη τον αποκαθιστούσε και ως κομματικό μέλος.
894. Ο Β' τόμος του Δοκιμίου δεν ασχολείται με τις συνθήκες και τα γεγονότα που αφορούν το τραγικό τέλος του Ν. Ζαχαριάδη, αφού η σχετική έρευνα και τα συμπεράσματα από αυτήν υπερβαίνουν το χρονικό του πλαίσιο.
Για το θάνατο του Ν. Ζαχαριάδη η ΚΕ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
«Την 1η Αυγούστου πέθανε σε ηλικία 70 χρόνων από οξεία καρδιακή προσβολή ο Νίκος Ζαχαριάδης. Ο Νίκος Ζαχαριάδης γεννήθηκε το 1903. Από το 1921 προσχώρησε στο κομμουνιστικό κίνημα και πρόσφερε σ' αυτό τις υπηρεσίες του στην αρχή σαν μέλος και ηγετικό στέλεχος της ΟΚΝΕ και κατόπι του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, του οποίου και έγινε Γραμματέας και σε συνέχεια Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής της περιόδου 1931-1936 και 1945-1956.
Η 6η Πλατιά Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής και της Κεντρικής Επιτροπής Ελέγχου του 1956, κρίνοντας τη δράση της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος με επικεφαλής τον Νίκο Ζαχαριάδη στην περίοδο 1945-1956, τον απάλλαξε από τα καθήκοντα του Γενικού Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής και του μέλους της Κεντρικής Επιτροπής. Εκτοτε πέρασε σε σύνταξη και ζούσε στο εξωτερικό.
Η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας εκφράζει θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του.» (Αρχείο ΚΚΕ, Εγγραφο 180357, Ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ για το θάνατο του Ν. Ζαχαριάδη, 8/1973.)
895. Βλ. ολόκληρη την Απόφαση στο Παράρτημα του Δοκιμίου, σελ. 603-606 και στην Κομμουνιστική Επιθεώρηση (ΚΟΜΕΠ), τεύχ. 5/2011, σελ. 39-43.

Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

Ωρα για διάβασμα


Πάμε καλά! Το βεβαιώνει η είδηση: «Θερμοκήπιο νεοφυών επιχειρήσεων. Μπαίνουν τα θεμέλια για 10 επιχειρηματικές ιδέες, όπως φύκια ως πρώτη ύλη, εκσυγχρονισμός περιβολιού, "πράσινα" βιοκαύσιμα, εκτροφή μυγών για ανακύκλωση απορριμμάτων κτλ»...
Καλά, στα φύκια είναι αυτό που λέμε «φύκια για μεταξωτές κορδέλες». Αλλά σ' αυτήν την επιχείρηση με τις μύγες κάτι μας διαφεύγει...
***
Πάντως σίγουρα πάμε καλά. Μόνο σε μια νύχτα η Εφορία έβαλε στο ταμείο 90.000 ευρώ κι αυτά μόνο από ένα μαγαζί. Βάλε τώρα στη σειρά τα νυχτομάγαζα και να το έλλειμμα.
Υπάρχει βέβαια ένα ερώτημα για το από πού βγήκαν εκείνα τα 400.000 ευρώ που έγιναν σαμπάνιες σ' ένα βράδυ, αλλά ας μη χαλάμε τις καρδιές μας έτσι που έχει ανέβει και το θερμόμετρο...
***
Αμα θέλουν οι δημοσιογράφοι γίνονται ευγενικοί και διακριτικοί στο γράψιμό τους: "Τσιμπημένες" λέει, οι τιμές στα εισιτήρια των πλοίων. Τσιμπημένη τιμή είναι 400 ευρώ για μια οικογένεια που θέλει να πάει στην Κρήτη; Που όλο κι όλο τόσο είναι το επίδομα της άδειας; Και 300 ευρώ το πρόστιμο για τη σκηνή που θα βάλεις στην παραλία (για ξενοδοχείο δε γίνεται συζήτηση...) πάει το μηνιάτικο.
Δικαίωμα στις διακοπές, σου λέει...
***
Εχεις και τους μικρέμπορους και κλαίνε γιατί το μειωμένο εισόδημα των νοικοκυριών δεν τους επιτρέπει να έχουν μεγάλους τζίρους. Ούτε που τους περνά από το μυαλό ότι και να 'χανε λεφτά τα νοικοκυριά πάλι χαμένοι θα ήταν οι μικροί καθώς δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με τα μεγαλομάγαζα που έχουν απέναντι.
***
Οι μεγάλοι, πάντως, στο ύψος τους. Αφού τσάκισαν τα μεροκάματα, τώρα «πάμε γι' άλλα», λένε. Τους φταίει η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος. Εδώ είναι που θα γίνει η σφαγή. Καθώς η αγορά πλέον είναι απόλυτα απελευθερωμένη. Καταλαβαίνουμε ότι έχει βάσανα ο ανταγωνισμός, αλλά αυτό είναι το σύστημα. Κι εδώ που τα λέμε κανένας τους δεν είναι για λύπη.
***
Για την εργατική τάξη άλλες πρέπει να είναι οι έννοιες. Για παράδειγμα πρέπει να ξεμπερδέψει με όρους όπως «το καλό του τόπου». Οπως με τον όρο «έθνος» έτσι και με το «καλό του τόπου» η αστική τάξη έχει βρει μια καλή μηχανή για να ανακατεύει τα κέρδητου καπιταλιστή και τη φτώχεια του εργάτη, να βγάζει μέσο όρο και να ζητά από τον εργάτη να έχει αγωνία για τα κέρδη του καπιταλιστή, για το «καλό του τόπου».
***
Η ανεργία ήρθε για να μείνει, διακηρύσσουν πλέον ανοιχτά οι αναλυτές. «Εκτός και αν», συμπληρώνουν και πάνω στο «αν» φορτώνουν όλα όσα πρέπει να ξεχάσει ο εργάτης για να γυρίσει ενάμιση αιώνα πίσω και να δεχτεί ότι κάθε πρωί θα παζαρεύει με τ' αφεντικό για ένα κομμάτι ψωμί.
***
Αυτό που υπονοούν οι αναλυτές, το λένε καθαρά οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί: μειώστε κι άλλο τους μισθούς!
Γιατί; Γιατί ο ανταγωνισμός είναι αδυσώπητος. Γιατί μόνο έτσι το σύστημα ελπίζει - χωρίς να το 'χει σίγουρο - ότι μπορεί να τα βγάλει πέρα με ό,τι έρχεται. Κι αυτό που έρχεται ονομάζεται νέα μείωση στα ποσοστά κέρδους.
***
Διά ταύτα: Δεν πρόκειται να βγάλεις άκρη όσο κρέμεσαι από τα χείλη όσων αναλύουν τις ευοίωνες προοπτικές του συστήματος.
Μπορείς, όμως, να βρεις το δρόμο σου, αν βγάλεις από τη μέση το εμπόδιο, κι αυτό έχει όνομα: καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.
Τέτοιες ώρες (με τα μπογαλάκια έτοιμα για την παραλία) τέτοια λόγια, θα πείτε...
Κι όμως, τέτοιες ώρες που έχει την ευκαιρία το μυαλό να ξελασκάρει λίγο από την καθημερινή φουρτούνα, είναι οι πιο κατάλληλες για γόνιμες σκέψεις. Κι αν υπάρχει και ένα βιβλίο από κοντά, ακόμα καλύτερα.

                               Δια του τύπου(Ριζοσπάστης)

Ανακοίνωση - Καταγγελία της Γραμματείας του ΠΑΜΕ Αιτωλοακαρνανίας.



Οι εκλεγμένοι με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ στα Δ.Σ. των Συλλόγων Εργαζομένων Νοσοκομείου Αγρινίου, Νοσοκομείου Μεσολογγίου, Δασκάλων & Νηπιαγωγών Αγρινίου , Β΄ΕΛΜΕ ΑΙΤΩΛ/ΝΙΑΣ καθώς επίσης και εκπροσώπων της Ένωσης Γονέων και Κηδεμόνων Αγρινίου, καταγγέλλουν στους εργαζόμενους και το λαό της περιοχής το «ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ – ΦΟΡΕΩΝ» που είδε το φως της δημοσιότητας με αφορμή το πολυνομοσχέδιο και τις απολύσεις στο Δημόσιο.
Η προσπάθεια δημιουργίας συντονιστικών από πρωτοβάθμια ή δευτεροβάθμια συνδικαλιστικά όργανα το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει την τιμητική της κύρια από δυνάμεις που το προηγούμενο χρονικό διάστημα με τον ένα ή άλλο τρόπο , έμμεσα ή άμεσα, υπηρέτησαν ή αποδέχθηκαν τον κυβερνητικό συνδικαλισμό.
Την ίδια ρότα υπηρετούν και σήμερα 
και πολλές φορές κόντρα στην ταξική γραμμή πάλης, με την περιγραφή και όχι ανάλυση της κατάστασης, στοχεύοντας στη δημιουργία νέας κυβερνητικής συνδικαλιστικής ηγεσίας, στήριγμα στην περίπτωση εναλλαγής της κυβέρνησης , που οι βάσεις της βέβαια θα αποτελούνται από παλιά δοκιμασμένα υλικά (Μπαλασόπουλος- Φωτόπουλος & Σια) .
Οι ενέργειες αυτές γίνονται χωρίς συζήτηση στα ίδια τους τα συνδικαλιστικά όργανα , όπως συνέβη με την προσπάθεια συντονισμού 12 Ομοσπονδιών ή και στη συγκεκριμένη περίπτωση , μπαίνουν υπογραφές χωρίς καν να είναι ενημερωμένα τα συλλογικά όργανα του συλλόγων, όπως γνωρίζουμε ότι συμβαίνει στη συγκεκριμένη ανακοίνωση με την Ένωση Γονέων και Κηδεμόνων, ενώ ο ίδιο το περιεχόμενο της ανακοίνωσης αποπροσανατολίζει και δε βοηθά στην ανάγκη του ταξικού συντονισμού της δράσης των εργαζομένων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, των ανέργων, των νέων, των συνταξιούχων, των φτωχών αγροτών και μικροαυτοαπασχολούμενων ενάντια στην εξουσία των λίγων, την κυβέρνηση και των πολιτικών τους.
Έτσι η ανακοίνωση μιλά για χώρα- πείραμα που βρίσκεται σε επικυριαρχία , λες και αντίστοιχα μέτρα δεν παίρνονται σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο και λέει ότι αυτό που βιώνουμε είναι μια «βουβή» ανθρωπιστική κρίση.
Τονίζει ότι «δεν έχουν καμιά πολιτική και κυρίως κοινωνική νομιμοποίηση οι αποφάσεις και οι νόμοι που εισηγήθηκαν στο ελληνικό κοινοβούλιο οι κυβερνήσεις, που κυβέρνησαν τον τόπο από το 2009 μέχρι και σήμερα» , ενώ γι’ αυτές που προηγήθηκαν και νομιμοποίησαν τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την κατάργηση ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, την κατοχύρωση της φοροαπαλλαγής και της ασυδοσίας του κεφαλαίου, όλα καλώς καμωμένα και αποδεκτά.
Εξανίστανται με τους «πρόθυμους» πολιτικούς αριβίστες που τους είπαν παραμύθια και σαν αφελείς τους πίστεψαν, αλλά σήμερα που τους κατάλαβαν «να τους θέσουμε στη ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ και να τους μετατάξουμε» και φυσικά , χωρίς να λέγεται αλλά σαφώς να εννοείται, στη θέση τους να βάλουμε «καλά παιδιά» που δε θα μας κοροϊδεύουν για να κυβερνήσουν. Υπάρχει στους εργαζόμενους εμπειρία εναλλαγής κυβερνήσεων, από το 2009 που θέτουν στην ανακοίνωση σαν χρονικό ορίζοντα, πέντε κυβερνήσεις γνωρίσαμε που η μια συνέχιζε το αντιλαϊκό έργο της προηγούμενης.
Πρόκειται για ανακοίνωση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του συστήματος αφού αυτό δεν αμφισβητείται . Για τους συντάκτες της δεν υπάρχει καπιταλισμός-καπιταλιστική κρίση – εξουσία του κεφαλαίου- Ε.Ε.- Δ.Ν.Τ.- ταξική κοινωνία.
Εμείς ξέρουμε που ζούμε και ποιους έχουμε απέναντί μας. Γι’ αυτό θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για την ενότητα της εργατικής τάξης που μαζί με τα υπόλοιπα φτωχά λαϊκά στρώματα θα παλεύει για το σήμερα αμφισβητώντας ταυτόχρονα την εξουσία των λίγων και δε θα ενσωματώνεται σε «συντονιστικά» διαχείρισης του συστήματος.


                                          Αγρίνιο 26/7/2013                                             ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΠΑΜΕ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ


Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013

«Για ένα κομμάτι ψωμί θέλουν και τη ψυχή μας»

ΑΠΟΛΥΟΥΝ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ, ΔΙΩΧΝΟΥΝ ΜΑΘΗΤΕΣ  ΔΙΑΛΥΟΥΝ ΤΗΝ ΤΕΕ

Η εκπαιδευτική κοινότητα των ΕΠΑΛ – ΕΠΑΣ μαζί με τις τοπικές κοινωνίες δεν πρέπει να παραιτηθούν… 

ΑΡΘΡΟ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Κώστα Διον. Κορδάτου*

Καθημερινά αποδεικνύεται όλο και περισσότερο πως έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση, «εταιρεία δολοφόνων» που εκτελεί «συμβόλαια θανάτου» με την τρόικα και την ΕΕ, δηλώνοντας απερίφραστα, ότι αρκετά από αυτά τα κάνει για παραδειγματισμό. Το σύμπλεγμα κυβέρνησης, κεφαλαίου, Δ.Ν.Τ, Ε.Ε είναι από τις μεγαλύτερες τρομοκρατικές οργανώσεις που υπάρχουν, μετράμε εξαιτίας τους χιλιάδες θύματα.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ  ΑΠΟΛΥΕΙ σε πρώτη φάση 2.500 καθηγητές  και μαζί με αυτούς διώχνει και 15.000 μαθητές!!!
Η κατάργηση  των 52 ειδικοτήτων σε τεχνική και γενική εκπαίδευση σηματοδοτεί την πλήρη διάλυση και ιδιωτικοποίησή της. Δεν είναι τυχαίο πως οι ειδικότητες που καταργούνται είναι οι πιο μαζικές.
Ο Υπουργός Παιδείας πετάει στην ανεργία 2.500 εκπαιδευτικούς του τομέα Υγείας και ΠρόνοιαςΑισθητικής κομμωτικήςΓραφικών τεχνών, τεχνικούς κ.α. και διώχνει από την τεχνική εκπαίδευση πάνω από 15.000 χιλιάδες μαθητές κυρίως από τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα που έχουν ήδη επιλέξει ή και φοιτούν σε αυτές τις κατευθύνσεις.
Καταργεί τον κλάδο  των καθηγητών βοηθών εργαστηρίων με στόχο τον αποσυντονισμό και την υποβάθμιση της ειδίκευσης αφού για τηναπόκτηση δεξιοτήτων οι μαθητές του δήθεν νέου Τεχ. Λυκείου (που έρχεται από τα παλιά-τέλος 19ου αιώνα) με την μαθητεία θα στέλνονται στα σκλαβοπάζαρα των πολυεθνικών, έξω από το σχολικό εργαστήριο, για την πρακτική τους άσκηση (Γερμανικό δυικό σύστημα).
Η κυβέρνηση κάνει  ένα μεγάλο δώρο στην αγορά απόκτησης ειδικότητας, όπου τα ιδιωτικά ΙΕΚ καιροφυλακτούν για να αρπάξουν την λεία από το ΕΣΠΑ. Ταυτόχρονα παραχωρείται τσάμπα η παιδική εργατική δύναμη στους «κοινωνικούς εταίρους» των ομοτράπεζων της ΓΣΕΕ και των κάθε λογής ευρωσκεπτικιστών!!!  Τους εξασφαλίζει σε όλους αυτούς τους εργολάβους της γνώσης «πελατεία» για τα παλιά και νέα παραρτήματά τους. Καταργεί ειδικότητες μεγάλης ζήτησης, όπως αυτές της υγείας-πρόνοιας, αισθητικής κομμωτικής κ.λ.π. στο δημόσιο Τεχνολογικό Λύκειο προκειμένου να οδηγήσει τους μαθητές των ειδικοτήτων αυτών στο δίκτυο της εφήμερης και πληρωμένης κατάρτισης των ΙΕΚ.
Η ανασφάλιστη και απλήρωτη μαθητεία των σκουριών των πολυεθνικών ολοκληρώνει το πάζλ της ιδιωτικοποίησης της ΤΕΕ! Δεν είναι τυχαίο ότι πριν λίγες ημέρες ο υπουργός Παιδείας Αρβανιτόπουλος, «έκοβε» κορδέλες εγκαινίων στο ΙΕΚ Ακμή, που κατά σύμπτωση δραστηριοποιείται κυρίως σε ειδικότητες του τομέα υγείας, εκθειάζοντας την υγιή επιχειρηματικότητα στο χώρο της εκπαίδευσης. Το σχέδιο «Αθηνά» του Υπουργείου Παιδείας,το οποίο όλως τυχαίως, βασίστηκε στη «μελέτη» μιας θυγατρικής εταιρείας πάλι του ομίλου ΑΚΜΗ! Ποιοί τελικά είναι οι ιδιοκτήτες αυτού του «εθνικού» ιδρύματος; Γιατί στηρίζεται σκανδαλωδώς από τον υπουργό παιδείας;
Ανάλογα «δώρα» προς τον ιδιωτικό τομέα θα επακολουθήσουν και άλλες ειδικότητες της τεχνικής εκπαίδευσης, αλλά και η περίφημη μαθητεία, που θα τους εξασφαλίζει ταυτόχρονα νέο, φτηνό και απλήρωτο εργατικό δυναμικό. Θέλουν να προετοιμάσουν τον νέο φτηνό και απροστάτευτο εργάτη μέσω αυτών των «ευαγών» ιδρυμάτων του έθνους, έξω από το δημόσιο σχολείο. Κάποιοι συνάδελφοί μου, ακόμα και αυτοί που απολύονται, νομίζουν ότι είχαν το είχαν κατά τύχη, ότι έτσι χωρίς αγώνες κατέκτησαν το δικαίωμα, να θέλουν και να μπορούν να ζουν αξιοπρεπώς από την εργασία τους… Δεν πειράζει και δεν πρόκειται να τους αλλάξω γνώμη (παρά του ότι κάποιοι χρόνια φωνάζαμε), αν έτσι νομίζουν, μόνο που λάθος νομίζουν.
Στο νομό μας με τη ψήφιση του πολυνομοσχεδίου και με την κατάργηση των ειδικοτήτων, απολύθηκαν ήδη 65 μόνιμοι καθηγητές των ΕΠΑΛ, ΕΠΑΣ ενώ εκδιώκονται πάνω από 600 μαθητές από τα σχολεία, μόνο στο Αγρίνιο 340 μαθητές χάνουν την ειδικότητά τους! ΔΗΛΑΔΗ, πήραν την απόφαση να κλείσουν ολόκληρους κλάδους με αποτέλεσμα το 2ο ΕΠΑΛ Αγρινίου (Βοϊδολίβαδο), να κλείνει αφού παραμένει μόνο ένα τμήμα (πληροφορικής). Η διεύθυνση αυτού του σχολείου δεν κρατάει ούτε τα προσχήματα έχει εξαφανιστεί. Στα περισσότερα σχολεία της ΤΕΕ θα διωχθεί το 40% του μαθητικού δυναμικού, από τις ειδικότητες φιλέτο που καταργήθηκαν…..
Το κράτος απαλλάσσεται από το δημοσιονομικό κόστος και την υποχρέωση της παροχής κοινωνικών αγαθών, όπως παιδεία, υγεία και πρόνοια. Αυτές αναλαμβάνει να καλύψει ο ιδιωτικός τομέας με στόχο την κερδοφορία του, μεταφέροντας το κόστος στις πλάτες των εργαζομένων. Όποιες κοινωνικές δομές παραμένουν στο κράτος, θα λειτουργούν όλο και περισσότερο με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, χωρίς εργασιακά δικαιώματα, με ανασφαλή, ελαστική και κακοπληρωμένη εργασία. Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί και το γεγονός ότι ο τομέας υγείας που καταργήθηκε συνδέεται με τον επόμενο στόχο της κυβέρνησης, που είναι το κλείσιμο των νοσοκομείων! Άρα θέλουν εξανεμίσουν την προσδοκία των νέων παιδιών και των οικογενειών τους για την αναζήτηση κάποιας θέσης εργασίας σε δημόσιο ίδρυμα υγείας, ως πτυχιούχοι δευτεροβάθμιας ή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης! Οι ιδιωτικές κλινικές θέλουν κατώτερο προσωπικό χωρίς δικαιώματα για περισσότερη εκμετάλλευση!    
Την καθαριότητα των σχολείων περιμένουν να αναλάβουν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις και οι κάθε λογής αμειβόμενες ΜΚΟ. Μόνο που αυτό το project, περιλαμβάνει απαραίτητα και κάποια Κούνεβα, αλλά και πάμπολλα βιτριόλια…
Στη φύλαξη στριμώχνονται οι εταιρείες σεκιούριτι όταν στην περιοχή μας απολύονται οι σχολικοί φύλακες.
Και έπονται: διαχείριση σκουπιδιών, νερό, ενέργεια κι ό, τι μπορεί να εμπορευματοποιηθεί στη λογική του ιδιωτικού κέρδους. Κι οι εργαζόμενοι βορά στο εργασιακό σκλαβοπάζαρό τους.
Στο Δημόσιο  θα παραμείνει ό, τι έχει έξοδα. Για  να βαρύνει τους εργαζόμενους ξανά μέσω της φορολογίας. Έτσι το κράτος, υλοποιεί τον κύριο ρόλο του: την  εξυπηρέτηση του μεγάλου κεφαλαίου  και των εταίρων του ΕΕ, ΔΝΤ.
Ζούμε σε κηρυγμένο πόλεμο. Δεν μπορείς να καλυφθείς από σφαίρες που έχουν το ονοματεπώνυμό σου.
Έχουν τους “όρους και τις προϋποθέσεις’’ να νικήσουν, σκλαβώνοντας μια κοινωνία ολόκληρη;
Ναι, αν κάποιοι θεωρήσουν ότι τα μέτρα αφορούν τους άλλους αλλά όχι αυτούς που κάνουν καλά τη δουλειά τους και τους είναι χρήσιμοι.
Ναι, αν κάποιοι νομίσουν ότι μπορούν να επιβιώσουν επί πτωμάτων και οργανώνονται ως ειδικές ομάδες συμφερόντων.
Ναι, αν ο καθένας είναι μοναχός του ή περιμένει τη λύση από τους άλλους.
Ναι, αν αφήσουμε στη μάχη να ηγηθεί ο εχθρός μας, η κυβέρνησή του, το κράτος του, οι συνδικαλιστές του.
Ναι, αν πάμε με τη λογική της κάλπης και του κυβερνητισμού που θα διαπραγματευτεί με τους δήμιους της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Ναι, αν μείνουμε στις αναλύσεις, τα συμπεράσματα και στις διαμαρτυρίες, πιστεύοντας ότι ένας ηττημένος, γονατισμένος λαός θα μπορέσει αργότερα.
Ποια  εκπαίδευση μπορεί να αναπνεύσει σε κρύες αίθουσες, με στοιβαγμένα, πεινασμένα παιδιά, άνεργων γονιών και αδελφών στη μετανάστευση; Με μαθητές αποκλεισμένους από αυτήν, ζήτουλες της φιλανθρωπίας των εφοπλιστών, των κάθε λογής Προέδρων ΠΑΕ, των εταιριών χαρατσιών διοδίων και των σχολαρχών;
Οι  «όροι και οι προϋποθέσεις» για να τους νικήσουμε είμαστε εμείς. Τίποτε δεν μπορεί να σταματήσει τη δύναμη του οργανωμένου, εξεγερμένου λαού. Αυτός ο νεποτισμός της πολιτικής ζωής έχει εξελιχθεί σε μάστιγα επικίνδυνη για τον ελληνικό λαό και πρέπει άμεσα αυτή η άεργη «ελίτ» του Κολωνακίου να ανατραπεί να νικηθεί από ένα ενωτικό και στιβαρό παλλαϊκό απελευθερωτικό κίνημα.
Εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι σε Δήμους και υγεία, εργαζόμενοι του δημόσιου τομέα που σεβόμαστε τα δημόσια αγαθά και την αποστολή μας, εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, απλήρωτοι και με μισθούς πείνας που σεβόμαστε τη δουλειά μας και τον τόπο μας, άνεργοι, διωκόμενοι, κατατρεγμένοι και νεολαία ενωνόμαστε.
Η οργή μας και η αποφασιστικότητά μας, η οργάνωση στα σωματεία μας και  στις επιτροπές αγώνα, ο συντονισμός, η αλληλεγγύη μας και ο συλλογικός μας ξεσηκωμός είναι τα όπλα μας,
Αυτή  η νεοφιλελεύθερη κυβερνητική πολιτική στόχο έχει τη διάλυση όλων των τομέων του Δημοσίου. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε τη διάλυση του δημόσιου σχολείου, δε δεχόμαστε τις απολύσεις, θα αγωνιστούμε όλοι μαζί  για την ανατροπή των διαθεσιμοτήτων για όσο χρόνο απαιτηθεί!

ΚΑΝΕΙΣ  ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΔΕΝ ΠΛΕΟΝΑΖΕΙ
ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
ΔΗΜΟΣΙΕΣ  ΚΑΙ ΦΘΗΝΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΑΓΑΘΑ  ΣΤΟ ΛΑΟ 
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΚΡΑΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΟΛΟΙ  ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, Η ΤΡΟΪΚΑ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΠΙΔΟΞΟΙ ΕΚΦΡΑΣΤΕΣ ΤΟΥΣ

                                            Ιούλιος 2013


*Κώστας  Διον. Κορδάτος, Καθηγητής
  Πρόεδρος ΠΕΤΕΕΜ- ΣΕΛΕΤΕ