Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

Με πάθος υπερασπίζεστε τους εκμεταλλευτές!


 

Ανοιχτή επιστολή του ΠΑΜΕ με αφορμή την ενεργοποίηση της δικαστικής εξουσίας κατά των απεργών

«Προς τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, τους δικαστές και Εισαγγελείς όλης της χώρας



Για άλλη μια φορά ενεργοποιηθήκατε και επιχειρείτε να τρομοκρατήσετε, να ποινικοποιήσετε τους αγώνες των λαϊκών στρωμάτων, των εργαζομένων. Χρησιμοποιείτε την εξουσία σας για να περάσει η πολιτική της κυβέρνησης με την οποία είστε σε αγαστή συνεργασία. Για να περάσει η πολιτική ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΕΕ, ΔΝΤ που δημιουργεί μεγάλες εταιρείες και πετάει στο δρόμο της ανεργίας εκατοντάδες αυτοαπασχολούμενους
Στρέφεστε ενάντια στον αγώνα των αυτοαπασχολούμενων στα ταξί.   
 'Οταν όμως πρόκειται για απολύσεις εργαζομένων, για μειώσεις μισθών, για δολοφονίες εργατών, όπως του συναδέλφου μας από το εργοστάσιο στην Κομοτηνή που κάηκε ζωντανός και κατέληξε προχτές, από την ασυδοσία της εργοδοσίας, την πολιτική της κυβέρνησης, τότε η πλειοψηφία σας ή τηρεί "σιγήν ιχθύος" ή αθωώνει τον εργοδότη, τον "φτωχό βιομήχανο".     Υπερασπίζεστε με πάθος την τάξη των εκμεταλλευτών, γιατί αποτελείτε μέρος του μηχανισμού τους.
Το ΠΑΜΕ θέτει μερικά από τα δεκάδες ερωτήματα δημόσια προς όλους σας:
Μήπως έχετε ακούσει για τους εργαζόμενους που κάθε μέρα δολοφονούνται στα εργοστάσια, στα γιαπιά, στους χώρους εργασίας από την εντατικοποίηση της δουλειάς, την έλλειψη μέτρων ασφαλείας;
Μήπως έχετε ακούσει για τους χιλιάδες εργάτες και εργάτριες που είναι απλήρωτοι για μήνες ολόκληρους. Ενα από πάρα πολλά παραδείγματα, φρέσκο, είναι η επιχείρηση SPRIDER που μείωσε τους μισθούς των εργαζομένων κατά 17 και 20%.
Μήπως έχετε ακούσει για χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων στις επιχειρήσεις;
Ακόμα δίνουμε μια απάντηση προς τον Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης.Τα διαφυγόντα κέρδη του Δημοσίου δεν βρίσκονται στο άνοιγμα των διοδίων από τα αγωνιζόμενα λαϊκά στρώματα. Να τα αναζητήσει ο Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης στα δισ. που βρίσκονται στις ελβετικές τράπεζες, στις off-shore εταιρείες, στην εισφοροδιαφυγή, στα δισ. των μεγαλοκατασκευαστών που τσεπώνουν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ και ληστεύουν τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα.

Για να υπάρχει έστω και ένας εισαγγελέας ή δικαστής που θα βάλει πάνω από το συμφέρον των μονοπωλίων το εργατικό συμφέρον, την ανθρώπινη ζωή, πρέπει αποφασιστικά να δυναμώσει το ταξικό εργατικό κίνημα, το ΠΑΜΕ. 
Να δυναμώσει η αλληλεγγύη. Η λαϊκή συμμαχία των εργατών με τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τη νεολαία, τις γυναίκες.
Το ΠΑΜΕ τονίζει ότι ο λαός πρέπει και μπορεί με τους αγώνες του να "καθίσει" στο "σκαμνί του κατηγορουμένου" την πολιτική η οποία συνθλίβει δικαιώματα, την ίδια τη ζωή της εργατικής τάξης. 
Η δραματική επιδείνωση των συνθηκών ζωής και εργασίας, στην οποία οδηγεί η πολιτική ΔΝΤ - ΕΕ - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ χιλιάδες λαού, επιβεβαιώνει ότι αυτή η πολιτική είναι και το μεγαλύτερο έγκλημα που πρέπει να "δικαστεί" και "καταδικαστεί" από το λαό με τους αγώνες του».



Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

KOKKINH ...ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ !!!

Λίγο το μελαγχολικό τραγούδι Divided των TIAMAT που μου αρέσει, λίγο η εναλλαγή των εικόνων μεταξύ αυτού που θα μπορούσαμε να χαιρόμαστε και αυτού που "απολαμβάνουμε" τελικά ... δικαιολογούν την ανάρτηση του παρακάτω video.


Κόκκινη προπαγάνδα που εκτοξεύθηκε από REDFLY PLANET και ξεπατηκώθηκε απ'το ΓΗΤΑΥΡΟ.

ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ:Εικόνες ντροπής κατέγραψε το BriefingNews

Όταν πριν από μερικά χρόνια, ο τότε Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης εγκαινίαζε το νεο νομαρχιακό νοσοκομείο Μεσολογγίου, όλοι μιλούσαν για ένα κόσμημα στην Δυτική Ελλάδα για το σύστημα υγείας.
Δυστυχώς όμως και αυτό το νοσοκομείο, κατάφεραν να το απαξιώσουν, να το….
εγκαταλείψουν στην φυσική φθορά, μέσα σε μερικά μόλις χρόνια, από τότε που κόπηκαν οι κορδέλες.
Το BriefingNews, και ο ρεπόρτερ Χρήστος Τσικνιάς, μπήκε στους χώρους του νοσοκομείου, και απαθανάτισε εικόνες που ντροπιάζουν όχι μόνο την τοπική κοινωνία, αλλά ολόκληρο το σύστημα υγείας. Τοίχοι έτοιμοι να καταρρεύσουν, σάπια πατώματα, σκουριά, επικίνδυνη για την δημόσια υγεία, είναι μερικά από αυτά που μπορεί να καταγράψει ο φωτογραφικός φακός. Οι συνεχείς εκκλήσεις τοπικών φορέων, ασθενών για πιο ανθρώπινη διαβίωση μέσα στους χώρους νοσηλείας, πέφτουν στα γρανάζια, ενός φαύλου κύκλου αδιαφορίας της διοίκησης του νοσοκομείου. Και δεν είναι μόνο αυτό. Οι καταγγελίες για πρόβλημα στο σύστημα κλιματισμού του νοσοκομείου, οι κενές θέσεις εργασίας, αλλά και οι νέες μονάδες που παραμένουν ερμητικά κλειστές λόγω έλλειψης προσωπικού, κάνουν το Νοσοκομείο Χατζηκώστα να μοιάζει με στοιχιωμένο κτήριο, καθώς τα μεγάλα λόγια που ακούστηκαν στα εγκάινιά του, ηχούν ακόμη σαν σειρήνες στους διαδρόμους του νοσοκομείου. Το Γενικό Νοσοκομείο Μεσολογγίου και τα εποπτευόμενα από αυτό Κέντρα Υγείας, αποτελούν το βασικό πυλώνα της δημόσιας υγείας στο νομό Αιτωλ/νιας. Διαθέτει αξιόλογες και σύγχρονες κτιριακές υποδομές,-οι οποίες έχουν εγκαταληφθεί στην φθορά- καθώς και τον κατάλληλο μηχανολογικό εξοπλισμό- που παραμένει αναξοιοπόιητος σε μεγάλο βαθμό-.
Παρʼ όλες τις ελλείψεις του σε ανθρώπινο δυναμικό – κυρίως δε σε ιατρικό προσωπικό συγκεκριμένων ειδικοτήτων – εξυπηρετεί το μισό σχεδόν πληθυσμό του νομού και μια ολόκληρη γεωγραφική ενότητα που εκτείνεται από τη ορεινή Ναυπακτία μέχρι και τα όρια του νομού μας με το νομό Λευκάδας. Και επειδή σε τοπικό πλέον επιπεδο δεν φαίνεται να βρίσκεται λύση, ίσως αυτές οι εικόνες ευαισθητοποίσουν τον υπουργό Υγείας. καθώς τα προβλήματα στον τομέα υγείας χρονίζουν, παρά τις δεσμεύσεις που έχει πάρει.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΔΡΩΜΕΝΑ

Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ


ΜΙΛΩ (ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ).

Ποίηση - Μανώλης Αναγνωστάκης

 Μουσική - Μίκης Θεοδωράκης 

Απαγγελία - Κώστας Καζάκος 
ερμηνεία - Μαρία Φαραντούρη , Μίκης Θεοδωράκης



Μιλώ για τα τελευταία σαλπίσματα των νικημένων στρατιωτών
Για τα τελευταία κουρέλια από τα γιορτινά μας φορέματα
Για τα παιδιά μας που πουλάν τσιγάρα στους διαβάτες
Μιλώ για τα λουλούδια που μαραθήκανε στους τάφους και τα σαπίζει η βροχή
Για τα σπίτια που χάσκουνε δίχως παράθυρα σαν κρανία ξεδοντιασμένα
Για τα κορίτσια που ζητιανεύουν δείχνοντας στα στήθια τις πληγές τους
Μιλώ για τις ξυπόλυτες μάνες που σέρνονται στα χαλάσματα
Για τις φλεγόμενες πόλεις τα σωριασμένα κουφάρια στους δρόμους
τους μαστροπούς ποιητές που σέρνονται τις νύχτες στα κατώφλια
Μιλώ για τις ατέλειωτες νύχτες όταν το φως λιγοστεύει τα ξημερώματα
Για τα φορτωμένα καμιόνια και τους βηματισμούς στις υγρές πλάκες
Για τα προαύλια των φυλακών και το δάκρυ των μελλοθανάτων
Μα πιο πολύ μιλώ για τους ψαράδες
Π αφήσανε τα δίχτυα τους και πήρανε τα βήματα Του
Κι όταν Αυτός κουράστηκε αυτοί δεν ξαποστάσαν
Κι όταν Αυτός τους πρόδωσε αυτοί δεν αρνηθήκαν
Κι όταν Αυτός δοξάστηκε αυτοί στρέψαν τα μάτια
Κι οι σύντροφοι τους φτύνανε και τους σταυρώναν
Κι αυτοί γαλήνιοι το δρόμο παίρνουνε π άκρη δεν έχει
Χωρίς το βλέμμα τους να σκοτεινιάσει ή να λυγίσει
Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους.
























Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

«Κυρία Κλίντον, σα στο σπίτι σας»!


«Φάνηκε αρκετά περίεργο που ο Πρόεδρος Μπους περιέλαβε την Ελλάδα στις τέσσερις χώρες που προσέφεραν την πιο σημαντική βοήθεια στην επίθεση των ΗΠΑ κατά του Ιράκ - οι τρεις άλλες είναι οι Βρετανία, Ισπανία και Πολωνία, που, όπως είναι γνωστό, όλες προσέφεραν στρατεύματα στη συμμαχία των "πρόθυμων"...
»Πώς κολλάει, όμως, κοντά σ' αυτές η Ελλάδα;
»Η εξήγηση είναι απλή και ακούει στο όνομα Σούδα. Η Αθήνα προσέφερε βοήθεια στον πόλεμο των ΗΠΑ κατά του Ιράκ σε τρία μέτωπα: Παρείχε τον εναέριο χώρο της, συμμετείχε στη ροή πληροφοριών και διέθεσε τη βάση της Σούδας, στην Κρήτη. Εναέριο χώρο και πληροφορίες έδωσαν και άλλες χώρες. Σούδα, όμως, όχι!
»Για τους Αμερικανούς, η NSA Souda Bay, όπως τη λένε επισήμως, είναι ένας επιχειρησιακός μύθος - μία από τις πέντε μεγαλύτερες και σημαντικότερες βάσεις των ΗΠΑ στον κόσμο, κλειδί για την παρουσία τους στη Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, στον Εύξεινο Πόντο και στην Ερυθρά Θάλασσα.
»Οι αριθμοί το αποδεικνύουν:
»Κατά το κρίσιμο διάστημα της επίθεσης στο Ιράκ (20 Μαρτίου - 30 Απριλίου), 5.270 αεροσκάφη των ΗΠΑ και των συμμάχων τους προσγειώθηκαν ή περνώντας από τον εθνικό εναέριο χώρο μας έδωσαν αναφορά πορείας στη Σούδα! Ανάμεσά τους 3.963 μεταφορικά και 307 μαχητικά, και σταθερά κάθε μέρα απογειώνονταν / προσγειώνονταν 22-28 κατασκοπευτικά, ηλεκτρονικού πολέμου, ιπτάμενα τάνκερ και ραντάρ, ανθυποβρυχιακά και άλλα αεροσκάφη.
»Στο ναυτικό σκέλος της βάσης, από την αρχή του έτους που άρχισε η προετοιμασία μέχρι το τέλος των επιχειρήσεων έδεσαν στη Σούδα και υποστηρίχτηκαν (πυρομαχικά, καύσιμα, τρόφιμα, συντήρηση κλπ.) 196 πλοία - ανάμεσά τους δυο αεροπλανοφόρα, 16 υποβρύχια (και πυρηνοκίνητα), 56 φρεγάτες κ.ο.κ. Μάλιστα, αν πάμε πιο πίσω, στην αφετηρία της αμερικάνικης αντιτρομοκρατικής εκστρατείας (11-9-2001), τα πλοία ξεπερνούν τα 750...
»Οι αριθμοί αυτοί είναι κυρίως ο λόγος που ο Πρόεδρος Μπους ήταν αποφασισμένος να περιλάβει την Ελλάδα στις χώρες που δημόσια θα ευχαριστούσε. Αυτό, ωστόσο, απετράπη ύστερα από ελληνική παρέμβαση, καθώς εκτιμήθηκε ότι ένα δημόσιο "ευχαριστώ" του κ. Μπους θα επιδρούσε αρνητικά στην ελληνική κοινή γνώμη».
***
Το παραπάνω εκτενές απόσπασμα είναι από ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε επί πρωθυπουργίας Σημίτη και υπουργού Εξωτερικών Παπανδρέου στα φιλοκυβερνητικά «ΝΕΑ» (Σάββατο, 14/6/2003).
Το άρθρο είχε τίτλο
«Σούδα: Ο πιο δυνατός κρίκος στο παγκόσμιο σύστημα ασφάλειας».
Το συγκεκριμένο κομμάτι θα μπορούσε να είχε γραφτεί και σήμερα με τον εξής τίτλο: «Κυρία Κλίντον, σα στο σπίτι σας»...
'Η τον εξής, ακόμα καλύτερο:
«Πώς η ελληνική πλουτοκρατία μπλέκει τον ελληνικό λαό και τη χώρα στις βρωμοδουλειές της με τους συμμάχους της Αμερικανούς ιμπεριαλιστές»...
«Ενας πάρα πολύ καλός σύμμαχος... »

«Η Ελλάδα υπήρξε κατά το διάστημα αυτό (σ.σ.: της εισβολής του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία) ένας πάρα πολύ καλός σύμμαχος και είμαστε ευγνώμονες από την υποστήριξη που μας παρέχεται από την Ελλάδα».
(Στ. Τάλμποτ, υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, 8/6/99 - επί υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου)
*
«Η όλη προσπάθεια (σ.σ.: εισβολή του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία) δε θα μπορούσε να γίνει χωρίς την υποστήριξη της ελληνικής κυβέρνησης και για το λόγο αυτό οι ΗΠΑ, οι χώρες του ΝΑΤΟ, θέλουν να εκφράσουν ευγνωμοσύνη».
(Γ. Κόεν, υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, 13/7/99 - επί υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου)
«Και με πόλεμο»!

«Συντεταγμένη η κοινωνία των ηνωμένων εθνών να δώσει τη μάχη για την επικράτηση της δημοκρατίας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη (...). Αν χρειαστεί και με πόλεμο κατά των δικτατορικών καθεστώτων, και με πόλεμο»!
(Μ. Χρυσοχοΐδης, «ΒΗΜΑ», 9/2/2003)...
*
Αυτά τα έλεγε το ΠΑΣΟΚ παραμονές της εισβολής στο Ιράκ! Θυμίζουμε πως ο κ. Χρυσοχοΐδης είχε διατελέσει και γραμματέας του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή του ...«σοσιαλιστικού» κόμματος που δεν έχει ενδοιασμό να αναφωνήσει:
Αν τα συμφέροντα των ΗΠΑ (σ.σ.: συγγνώμη, «η επικράτηση της δημοκρατίας» εννοούσαμε...) ανά τον κόσμο πρέπει να υπηρετηθούν και με πόλεμο, ε, τότε
«και με πόλεμο»
                                                   
                           «Ανθρωπιστές»...

Επί ελληνικής προεδρίας της ΕΕ, με κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ - με τη ΝΔ να χειροκροτεί - υπογράφτηκε η απόφαση της Συνόδου Κορυφής των Αθηνών (17/4/2003).
Ηταν η απόφαση με την οποία η ΕΕ νομιμοποίησε και αποδέχτηκε πλήρως την αμερικανοβρετανική κατοχή και εισβολή στο Ιράκ, που έφτασε να χαρακτηρίζει «ανθρωπιστική» (!). Ελεγε η απόφαση:
*
«Σε αυτό το στάδιο η συμμαχία έχει την ευθύνη να εξασφαλίσει ένα ασφαλές περιβάλλον (στο Ιράκ), που να περιλαμβάνει την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας... Ο λαός του Ιράκ έχει τώρα την ευκαιρία να δημιουργήσει ένα νέο μέλλον για τη χώρα του και να επανενταχθεί στη διεθνή κοινότητα»...
                                               *
Η απόφαση αυτή, που αποκαλούσε το έγκλημα «ανθρωπιστική βοήθεια» και τις μαζικές δολοφονίες αμάχων «ασφαλές περιβάλλον», όπως ομολόγησε τότε ο ίδιος, ήταν «πρωτοβουλία» του κ. Παπανδρέου...
Σούδα: «Νο 2 στήριγμα» των ΗΠΑ

«Η αεροναυτική βάση της Σούδας ήταν το Νο 2 στήριγμά μας στις επιχειρήσεις στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν μετά το 2001».
Τα παραπάνω εκστομίστηκαν από Αμερικανούς παράγοντες σε άκρως απόρρητη ενημέρωση προς τους συμμάχους τους, που πραγματοποιήθηκε στην Ουάσιγκτον, όπως είχε αποκαλύψει η εφημερίδα «Τα Νέα» (1/4/2008).
*
Θυμίζουμε ότι την εποχή που η Σούδα ανακηρυσσόταν παγκοσμίως ως «Νο 2 στήριγμα» των ΗΠΑ ενάντια σε Ιράκ και Αφγανιστάν, υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας ήταν ο κ. Παπανδρέου.
Θυμίζουμε, επίσης, ότι ανεξαρτήτως ενοίκου στο Λευκό Οίκο, το κράτος των ΗΠΑ χαρακτηρίζεται από συνέπεια και συνέχεια, αν μη τι άλλο, στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής.
Επομένως, ακόμα κι αν τότε πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν ο Μπους, ο επόμενος πρόεδρος, ο Ομπάμα, όπως και η υπουργός Εξωτερικών, κυρία Κλίντον, δεν έχουν κανένα λόγο να μην αναγνωρίζουν τα όσα έχουν προσφέρει στη χώρα τους οι πολιτικοί φίλοι και σύμμαχοι των ΗΠΑ, η ελληνική πλουτοκρατία δηλαδή, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της «ελληνοαμερικανικής φιλίας»...
«Η Ελλάδα και οι ΗΠΑ συμμερίζονται κοινές αρχές, κοινούς στόχους, όπως δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, περιφερειακή σταθερότητα».
(Γιώργος Παπανδρέου, συνέντευξη στους «Ουάσιγκτον Τάιμς», 10/12/2000).
***
Αυτά τα περί «κοινών αρχών», «κοινών στόχων» και «κοινών αξιών» (!) με τη «δημοκρατία» των Αμπού Γκράιμπ και των Γκουαντάναμο, τα έλεγαν ...επί Μπους!
Φανταστείτε τώρα, δηλαδή, που η Αμερική διαθέτει «δημοκρατική» διακυβέρνηση...

                                                                                                                                                          ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Το «Λεξικό» της Κεφαλαιοκρατικής Εκμετάλλευσης


Ο καπιταλισμός δεν είναι καπιταλισμός.
Είναι η «οικονομία της ελεύθερης αγοράς»...


Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ιμπεριαλισμός.

Είναι «παγκοσμιοποίηση»...


Οι βομβαρδισμοί λαών δεν είναι βομβαρδισμοί. 

Είναι «προληπτική δράση»...


Οι δολοφονίες αμάχων δεν είναι δολοφονίες. 

Είναι «παράπλευρες απώλειες»...


Η απόλυση και η ανεργία δεν είναι απόλυση ούτε ανεργία. Είναι «εργασιακή εφεδρεία»...



Η μισο-ανεργία δεν είναι μισο-ανεργία.  Είναι «απασχολησιμότητα»...


Ο εργασιακός μεσαίωνας δεν είναι εργασιακός μεσαίωνας. 

Είναι «εκ περιτροπής εργασία»...


Οι μίζες δεν είναι μίζες. Είναι «χορηγίες»...


Το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου δεν είναι ξεπούλημα. Είναι «αξιοποίηση»...


Η ιδιωτικοποίηση δεν είναι ιδιωτικοποίηση. Είναι «μετοχοποίηση»...


Η μετατροπή της χώρας σε ενέχυρο και σε υποθήκη δεν είναι ενέχυρο ούτε υποθήκη. Είναι «εμπράγματη εγγύηση»...


Η καταστροφή κεφαλαίου δεν είναι καταστροφή κεφαλαίου. Είναι «κούρεμα»...


Η στάση πληρωμών δεν είναι στάση πληρωμών. Είναι «πιστωτικό γεγονός»...


Η πτώχευση δεν είναι πτώχευση. Είναι «επιλεκτική χρεοκοπία»...



Αυτό είναι το «λεξικό» του καθεστώτος της κεφαλαιοκρατικής εκμετάλλευσης. 

Είναι διαδεδομένο και στα τέσσερα σημεία του πλανήτη. Ειδικά στην Ελλάδα, όμως, μπορούμε να είμαστε περήφανοι: Εδώ έχουμε το ΠΑΣΟΚ.


Και το ΠΑΣΟΚ - το κόμμα του άλλα λέω, άλλα πιστεύω, άλλα εννοώ και άλλα πράττω - δε θα μπορούσε παρά να έχει αναγάγει σε επιστήμη το διασυρμό των εννοιών μέσα από την αποκολοκύνθωση των λέξεων.



Να, όμως, που ακόμα και για το ΠΑΣΟΚ, όση εμπειρία κι αν διαθέτει, είναι πολύ δύσκολο να γίνει η υπέρβαση κάποιων ορίων.


Ετσι οι κύριοι που κυβερνούν και η τάξη που τους χρησιμοποιεί για να κυβερνούν, θα έχουν - αργά ή γρήγορα - να αναμετρηθούν με ένα λαό που κανένα καθεστωτικό «λεξικό» και καμία πλύση εγκεφάλου δε θα του αλλάξει άποψη για τις έννοιες που κρύβουν οι λέξεις «τσίπα», «φιλότιμο» και «αξιοπρέπεια».


Οσο δε πιο κρίσιμες αναδεικνύονται οι ώρες που διανύουμε, με τόσο μεγαλύτερη σφοδρότητα θα πεταχτούν στα αζήτητα, εκεί που τους αξίζει, όσοι χωρίς τσίπα και χωρίς φιλότιμο παίζουν με τη ζωή και την αξιοπρέπεια του λαού.
Aναδημοσίευση από Επιτροπή Παιδείας Ζακύνθου.

Κυριακή 17 Ιουλίου 2011

Τα κινήματα της Ρωσικής Πρωτοπορίας


Εκθεση του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, με έργα από τη συλλογή του Γιώργου Κωστάκη

 
 
 
 
Εργο του Ιβάν Κλιουν







To Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης παρουσιάζει  (έως 28/8) νέα έκθεση έργων της ρωσικής πρωτοπορίας, από τη συλλογή Κωστάκη στον εκθεσιακό χώρο της Μονής Λαζαριστών (Τρίτη - Κυριακή 11 μ.μ. - 7 μ.μ., Δευτέρα κλειστά), με τίτλο «Επιλογές από τη συλλογή Κωστάκη του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Τα κινήματα της Ρωσικής Πρωτοπορίας (1900-1930)», σε επιμέλεια της Μαρίας Τσαντσάνογλου.
Ο σχεδιασμός της έκθεσης παρουσιάζει τα κινήματα της ρωσικής πρωτοπορίας με χρονολογική σειρά και στους δύο ορόφους της Μονής Λαζαριστών. Στο ισόγειο λειτουργούν δωμάτια αφιερωμένα στις άλλες τέχνες της περιόδου (Ποίηση, Θέατρο, Μουσική, Κινηματογράφος, Αρχιτεκτονική), όπου τονίζεται η συνέργεια των άλλων τεχνών με τις εικαστικές τέχνες. Ετσι παρουσιάζεται η οργανική σύνθεση όλων των τεχνών, που χαρακτηρίζει ευρέως την εποχή της ρωσικής πρωτοπορίας. Η έκθεση εμπλουτίστηκε με αρχειακό υλικό και κείμενα τεκμηρίωσης, αλλά και ειδική αναφορά στον συλλέκτη Γιώργο Κωστάκη.
Η έκθεση συγκροτείται υπό τις εξής ενότητες: Η πρώτη ενότητα παρουσιάζει έργα επηρεασμένα από το συμβολισμό, τον εξπρεσιονισμό και το μετεμπρεσιονισμό και τα οποία άνοιξαν το δρόμο στην πρωτοπορία που ακολούθησε. Ακολουθούν έργα που φανερώνουν τη σχέση των Ρώσων καλλιτεχνών με την ευρωπαϊκή τέχνη, τις δύο πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, την επίδραση του κυβισμού και φουτουρισμού, την αναζήτηση μιας νεοτερικότητας μέσα από τη ρώσικη λαϊκή παράδοση, την κατάργηση της γραμμικής εξέλιξης, νέες αισθητικές προτάσεις, όπως η «Αναλυτική τέχνη» του Πάβελ Φιλόνοφ και η «Οργανική Παιδεία» του Μιχαήλ Ματιούσιν, που βασίζονται στις θεωρίες ότι ο κόσμος είναι ένα αυστηρά δομημένο σύστημα, που διέπεται από νόμους, κινείται αέναα και έχει δικό του βιολογικό ρυθμό, ακόμη κι αν είναι ανόργανη ύλη (κρύσταλλο, πέτρα, κ.λπ.)...
Εργο του Ιβάν Κουντριάσεφ
Η δεύτερη ενότητα αφορά σε έργα βασισμένα σε φιλοσοφικές θεωρίες για την τέχνη, με έμφαση στον σουπρεματισμό του Καζιμίρ Μαλέβιτς. Εργα, που διερευνούν τις φιλοσοφικές θεωρίες μέσω της εικαστικής δημιουργίας, δημιουργία που προσπαθεί να υπερβεί την ορατή πλευρά της ζωής.
Στην έκθεση παρουσιάζονται και λιγότερο γνωστά κινήματα, όπως αυτά του «Κοσμισμού», του «Ηλεκτρο-οργανισμού» και του «Προβολισμού», που συνέβαλαν ουσιαστικά στην εξέλιξη της εικαστικής νεοτερικότητας.
Ειδική ενότητα της έκθεσης είναι αφιερωμένη στο κίνημα του κονστρουκτιβισμού, στην οποία παρουσιάζονται έργα συναφή με την ιδεολογία της Οκτωβριανής Επανάστασης, έργα που υποστηρίζουν μια υλιστική προσέγγιση της τέχνης, ενταγμένης στο όραμα της σοσιαλιστική αλλαγής του κόσμου.
Η τελευταία ενότητα παρουσιάζει έργα καλλιτεχνών που δεν εντάχθηκαν στην αισθητική του σοσιαλιστικού ρεαλισμού, επιλέγοντας μια μοναχική πορεία, είτε με την επιστροφή τους στην αναπαράσταση, είτε σε παλαιότερα πρωτοποριακά πειράματα.
Στο πλαίσιο της έκθεσης πραγματοποιούνται ξεναγήσεις: 17 και 24/7 (12.00-13.00), 17, 24, 31/8 (12.00-13.00, και 17.30-18.30). Πληροφορίες στα τηλ. 2310 589141, 143 & 222.


Εργο του Αλεξέι Μουργκόνουφ


Α. Ελ.

Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

«Λοιπόν, Μοσχοβίτη, πώς ζεις επί καπιταλισμού;».


Ενα από τα πανό που ανάρτησε το ΚΚΡΟ στη Μόσχα, που ενόχλησε τις αρχές γιατί είχε το ερώτημα «Λοιπόν, Μοσχοβίτη, πώς ζεις επί καπιταλισμού;»
Το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα της Ρωσίας (ΚΕΚΡ-ΕΚΚ) ανακοίνωσε πως κατέθεσε στο υπουργείο Δικαιοσύνης της Ρωσίας για 6η συνεχόμενη φορά τα απαραίτητα δικαιολογητικά για την αναγνώριση του «Ενιαίου Μετώπου Εργαζομένων Ρωσίας» («ΡΟΤ-ΦΡΟΝΤ»), που έχει συγκροτήσει το ΚΕΚΡ μαζί με μια σειρά άλλες μικρότερες πολιτικές δυνάμεις της Ρωσίας, με στόχο την καταγραφή τους ως «πολιτικού κόμματος», ώστε να υπάρχει η δυνατότητα καθόδου στις εκλογές.Να σημειωθεί πως η προσπάθεια αυτή του ΚΕΚΡ συναντά τα τελευταία 2 χρόνια τη σθεναρή αντίσταση των ρωσικών αρχών, που, με διάφορα προσχήματα και καταστρατηγώντας τους δικούς τους αστικούς νόμους και το Σύνταγμα, αρνούνται στο ΚΕΚΡ το δικαίωμα της καθόδου στις εκλογές όλων των επιπέδων.
Την ίδια ώρα οι αρχές της Μόσχας ξήλωσαν 6 μεγάλα γιγαντοπανό του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ), στα οποία φαίνεται δεν άρεσε το ερώτημα που έθετε το ΚΚΡΟ στους εργαζόμενους και το οποίο ήταν το εξής: «Λοιπόν, Μοσχοβίτη, πώς ζεις επί καπιταλισμού;».
Επιπλέον, οι αρχές της πόλης του Νίζνι Νόβγκοροντ ανακοίνωσαν πως δεν θα επιτρέψουν μαζική συγκέντρωση του ΚΚΡΟ στην κεντρική πλατεία της πόλης το Σάββατο. Να σημειωθεί πως στην πόλη αυτή το ΚΚΡΟ προτίθεται να πραγματοποιήσει στις 16-17 Ιούλη το ιδρυτικό συνέδριο μιας νέας κοινωνικο-πολιτικής οργάνωσης με τον τίτλο «Λαϊκή Πολιτοφυλακή», ως απάντηση στο «Λαϊκό Μέτωπο», που συγκροτεί το κυβερνών κόμμα της «Ενιαίας Ρωσίας», όπου ηγείται ο πρωθυπουργός Β. Πούτιν, για την κάθοδο στις βουλευτικές εκλογές του Δεκέμβρη.

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011

Το σταλινικό όνειρο της διάχυσης του πλούτου (μια άλλη ανάγνωση)

'H ΠΩΣ  ΑΠΟ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΩΤΕΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ

 Το παρακάτω κείμενο αναδημοσιεύεται αυτούσιο από την Ελευθεροτυπία. Είναι εξαιρετικά χρήσιμο γιατί εύκολα μπορεί κανείς να διαπιστώσει, ότι στην χοντροκομένη προσπάθεια που κάνουν να εμπλέξουν τον "αιμοβόρο"κι "απίστευτα κακό" ΣΤΑΛΙΝ στα σημερινά δεινά που τραβάνε οι λαοί σ' όλο τον κόσμο, στην ουσία δικαιώνουν την πολιτική του Κ.Κ.( μπολσεβίκων) που μετέτρεψε την υπανάπτυκτη  τσαρική Ρωσία, στην ελπίδα των λαών όλου του κόσμου, στην ΕΝΩΣΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΩΝ.
Σε μια χώρα όπου, όπως ομολογεί ο αρθρογράφος της " αδέσμευτης", οι "βασανισμένοι" αγρότες έβρισκαν δουλειά ΜΟΝΟ στα εργοστάσια των πόλεων, σ' αντίθεση φυσικά με τους αγρότες στις καπιταλιστικές χώρες που βρίσκουν δουλειά ΟΠΟΤΕ κι ΟΠΟΥ θέλουν.
Αλλά ας αφήσουμε το  κείμενο να μιλήσει μόνο του και κάθε σχόλιο δεκτό.

Το σταλινικό όνειρο της διάχυσης του πλούτου

Ο ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ έχει μια βασική θέση εξαιρετικά αμφισβητήσιμη. Οτι αν οι πλούσιοι γίνουν πλουσιότεροι, τότε ο πλούτος θα διαχυθεί στην κοινωνία από τα πάνω και θα ανεβάσει το βιοτικό επίπεδο όλων.
 Για να διανεμηθεί χρήμα πρέπει πρώτα από όλα να παραχθεί, οπότε, είτε θέλουμε είτε όχι, οι επενδύσεις πρέπει να γίνουν από όσους διαθέτουν το απαραίτητο κεφάλαιο. Σε αυτούς λοιπόν θα δοθούν τα κίνητρα, που μπορεί να είναι από φορολογικές απαλλαγές μέχρι περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων.
Η οικονομική πολιτική υπέρ των πλουσίων που εφαρμόζεται θυμίζει τη στρατηγική του Στάλιν για τη βιομηχανική ανάπτυξη της ΕΣΣΔ σημειώνει προβοκατόρικα ο Τσανγκ. Ο Στάλιν, για να βρει κεφάλαια για τη βιομηχανία, κολεκτιβοποίησε τη γη, έφτιαξε συνεταιρισμούς, εφάρμοσε κρατικό έλεγχο στα προϊόντα και συγκέντρωσε το κεφάλαιο ώστε να φτιάξει τα εργοστάσια. Δεν έδωσε σημασία ούτε στο λιμό που ξέσπασε στις απέραντες αγροτικές εκτάσεις, ούτε στους χαμηλούς μισθούς πείνας των πεινασμένων αγροτών που βασανισμένοι έβρισκαν δουλειά μόνο στα εργοστάσια των πόλεων.
Κάτι αντίστοιχο κάνουν και οι κυβερνήσεις που ακολουθούν την ελεύθερη αγορά, κατά τον Τσανγκ. Προσφέρουν φοροελαφρύνσεις στους πλουσίους, μειώνουν διαρκώς τα επιδόματα για τους φτωχούς και γενικότερα εφαρμόζουν μια πολιτική που ωθεί στην οικονομική ανισότητα ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή ο πλούτος θα διαχυθεί προς τα κάτω. Μονο που ο Στάλιν έλεγχε απόλυτα την οικονομία, άρα την κατάλληλη στιγμή έφτιαξε εργοστάσια κάτω από κρατικό έλεγχο, ενώ οι κυβερνήσεις και οι κοντόφθαλμοι σύμβουλοί τους δεν μπορούν να ελέγξουν τη στρατηγική των εταιρειών που γίνονται όλο και πιο γιγαντιαίες. Δηλαδή ο Στάλιν μάζευε τα χρήματα από την αγροτική ΕΣΣΔ σίγουρος ότι θα τα επενδύσει. Οι κυβερνήσεις προσφέρουν τα πάντα στους πλουσίους χωρίς εχέγγυα, αφού πιστεύουν ακράδαντα στην ελευθερία της αγοράς. Αυτό που τους διαψεύδει είναι, όπως, πάντα οι έρευνες. Σύμφωνα με στοιχεία που παραθέτει ο Τσανγκ, οι επενδύσεις ως ποσοστό του ΑΕΠ έχουν μειωθεί σε όλες τις χώρες-μέλη του G7 και την πλειονότητα των αναπτυσσόμενων χωρών.

Κυριακή 10 Ιουλίου 2011

Εντεκα προτάσεις καλοκαιρινής αυτομόρφωσης





Στις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, το μαρξιστικό - λενινιστικό βιβλίο, καθώς και η καλή λογοτεχνία είναι ένα εργαλείο για την κατανόηση του ιστορικά ξεπερασμένου καπιταλισμού που γεννά παρασιτισμό και σάπισμα. Η μελέτη των νομοτελειών της ταξικής πάλης αποτελεί ένα όπλο για την προετοιμασία των κομμουνιστών και των πιο πρωτοπόρων εργαζομένων για την επιθετική προβολή της κομμουνιστικής προοπτικής.
***
ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΕΝΓΚΕΛΣ
Κείμενα για την Οικονομία και την Πολιτική
Περιέχει κείμενα που γράφτηκαν από το 1842 έως το 1894, τα περισσότερα των οποίων κυκλοφορούν για πρώτη φορά στα ελληνικά. Αποτελούν μια οικονομική και ιστορική επισκόπηση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, μελετούν τις κρίσεις υπερπαραγωγής της εποχής τους, την άναρχη καπιταλιστική ανάπτυξη, ζητήματα της αστικής διαπάλης μεταξύ προστατευτισμού και ελεύθερου εμπορίου. Ζητήματα που είναι άκρως επίκαιρα στη σύγχρονη διαπάλη με την αστική ιδεολογία και τον οπορτουνισμό.

***
ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΕΝΓΚΕΛΣ
«Η εξέλιξη του σοσιαλισμού από ουτοπία σε επιστήμη»
Αποτελεί μια σύντομη μελέτη εκλαΐκευσης του διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού, της μαρξιστικής πολιτικής οικονομίας και νομοτελειών της ταξικής πάλης. Ταυτόχρονα, παρουσιάζει την ανάπτυξη της επιστημονικής θεωρίας της εργατικής τάξης σε αντιπαράθεση με τις μικροαστικές και ουτοπιστικές σοσιαλιστικές θεωρίες. Το έργο είναι από εκείνα που βοηθάνε στο ξεκίνημα της επαφής και μελέτης της επαναστατικής θεωρίας.



ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ«Μισθωτή Εργασία και Κεφάλαιο»
Αυτή η μικρής έκτασης μπροσούρα αποκαλύπτει το μηχανισμό της εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας από το κεφάλαιο, πως δεν είναι μια «κλοπή» - μια αδικία που θα μπορούσε να αρθεί στα πλαίσια του καπιταλισμού. Αναδεικνύεται η ανάγκη ανειρήνευτης ταξικής πάλης για την ανατροπή του καπιταλισμού, των καπιταλιστικών σχέσεων που είναι η πηγή της εκμετάλλευσης.

***
ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ
«Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας»
Ο Μαρξ σε αυτή την εργασία μελετάει δύο θεμελιώδη ζητήματα: το Εμπόρευμα και το Χρήμα. Ο πρόλογος του έργου αποτελεί μια σύντομη και περιεκτική παράθεση των θέσεων του ιστορικού υλισμού.

Ι. Β. ΣΤΑΛΙΝ
Απαντα, Τόμος 12
Περιέχει έργα των παραμονών του ξεσπάσματος της μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης του 1929 και αμέσως μετά την κρίση, που αποτέλεσε εκδήλωση των αντιθέσεων του καπιταλισμού. Την ίδια περίοδο, η Σοβιετική Ενωση ξεκινούσε την υλοποίηση του πρώτου πεντάχρονου πλάνου που επέφερε κατακόρυφη ανάπτυξη της βιομηχανικής παραγωγής και σάρωμα των καπιταλιστικών σχέσεων στην αγροτική παραγωγή. Αναδεικνύεται πώς η εργατική επαναστατική εξουσία μπορεί να ξεπεράσει την κληρονομημένη καπιταλιστική καθυστέρηση. Ταυτόχρονα, στα έργα της περιόδου αποτυπώνονται ζητήματα διαπάλης στο Κόμμα των μπολσεβίκων μεταξύ της ηγεσίας και της δεξιάς φράξιας του Μπουχάριν. Αντίστοιχη διαπάλη εκφράστηκε και στην ΚΔ σε ζητήματα στρατηγικής. Αρκετά από αυτά ο αναγνώστης μπορεί να τα βρει και στο έργο «Η δεξιά παρέκκλιση στο ΚΚ(μπ) της ΕΣΣΔ» που περιέχεται στο 12ο τόμο των Απάντων Στάλιν, αλλά κυκλοφορεί και σε αυτοτελή μπροσούρα.

***
Η Κομμουνιστική Διεθνής. Θέσεις και αποφάσεις του Β΄ Συνεδρίου


Το Β΄ Συνέδριο της ΚΔ έγινε το καλοκαίρι του 1920, στις εργασίες του ήταν καθοριστική η συμβολή του Λένιν, οι εισηγήσεις του οποίου έγιναν αποφάσεις του συνεδρίου. Ξεχωριστή θέση κατέχουν οι 21 όροι για την εισδοχή των κομμάτων στην ΚΔ, που έχουν διαχρονική σημασία και αποτυπώνουν νομοτέλειες της λειτουργίας και της πάλης του Κομμουνιστικού Κόμματος ως επαναστατικής πολιτικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης. Διαχρονικής σημασίας είναι θέσεις όπως αυτές που αφορούν τη συμμετοχή των κομμουνιστών στο Κοινοβούλιο.
***
ΒΣΕΒΟΛΟΝΤ ΚΟΤΣΕΤΟΦ
Οι Ζουρμπίν
Στο ερώτημα πώς γίνεται οι εργάτες να δουλεύουν χωρίς αφεντικά, οι «Ζουρμπίν» δίνουν συντριπτική απάντηση. Το έργο πρωτοκυκλοφόρησε το 1952 και διαδραματίζεται σε εκείνη την περίοδο. Ζουρμπίν είναι το επίθετο μιας εργατικής οικογένειας στα ναυπηγεία Λάντα. Αναφέρεται στην ανάγκη γρήγορου τεχνικού επανεξοπλισμού της παραγωγής και την ενίσχυση του κεντρικού σχεδιασμού, δείχνει τη δύναμη της κομμουνιστικής συνείδησης προς την κοινωνική ιδιοκτησία και τη στάση στην εργασία, τη δύναμη της σοσιαλιστικής άμιλλας, τα πλεονεκτήματα του κεντρικού σχεδιασμού. Οι τρεις γενιές της εργατικής οικογένειας Ζουρμπίν μέσα από τη διαδρομή τους αποτυπώνουν την πορεία της εργατικής τάξης από την προεπαναστατική Ρωσία έως την αρχή της δεκαετίας του 1950, παράλληλα δείχνουν τη δύναμη της εργατικής τάξης στο χτίσιμο της δικής της κοινωνίας έχοντας τσακίσει τους εκμεταλλευτές της. Το έργο του Β. Κοτσέτοφ αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα του σοσιαλιστικού ρεαλισμού, δίχως να χαρίζεται σε ελλείψεις και προβλήματα αποτυπώνει την πάλη για την αντιμετώπισή τους.
***
ΑΛΕΞΑΝΤΡ ΜΠΕΚ
Η δημοσιά του Βολοκολάμσκ


Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος, ακριβώς πριν 70 χρόνια, καλοκαίρι 1941, εκδηλώθηκε η γερμανική επίθεση ενάντια στην ΕΣΣΔ, η διείσδυση στο έδαφος της ΕΣΣΔ με στόχο την κατάληψη της Μόσχας το Νοέμβρη 1941 δεν πέτυχε. Το Βολοκολάμσκ απέχει 129 χιλιόμετρα από τη Μόσχα και συνδέεται μαζί της με αυτοκινητόδρομο. Το έργο του Μπεκ αναφέρεται στην τιτάνια μάχη για την υπεράσπιση της πρωτεύουσας του σοσιαλιστικού κράτους.
ΕΜΙΛ ΖΟΛΑ
Το χρήμα
Σήμερα στις συνθήκες της κρίσης σκόπιμα καλλιεργείται ότι μια σειρά φαινόμενα, π.χ. χρηματιστηριακή κερδοσκοπία, οικονομικά «σκάνδαλα», σαπίλα της αστικής τάξης, παρασιτισμός κ.ά. είναι περιστασιακά, πως προκαλούνται από λαθεμένους χειρισμούς και άλλες τέτοιες απόψεις που εξυπηρετούν την απενοχοποίηση του καπιταλιστικού συστήματος για τις κρίσεις, τη μαζική ανεργία, την εξαθλίωση. Το έργο κυκλοφόρησε το 1891 στην περίοδο που μόλις συντελούνταν το πέρασμα του καπιταλισμού στο μονοπωλιακό του στάδιο. Στην αφήγηση του έργου, ο αναγνώστης θα συναντήσει όλα τα φαινόμενα του καπιταλισμού που του παρουσιάζονται σήμερα ως νέα. Αποδεικνύεται περίτρανα πόσο παλιά είναι, όσο και ο καπιταλισμός. Παρόλο που ο Ζολά δεν έφτασε στο συμπέρασμα σχετικά με την αναγκαιότητα επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού, το έργο του συμβάλλει στο συμπέρασμα πως ο καπιταλισμός δεν επιδιορθώνεται, δεν εξανθρωπίζεται, παρά αναπαράγει σε μεγαλύτερη έκταση και οξύτητα τις εσωτερικές του αντιφάσεις, όπως αποδεικνύεται σε σύγκριση με γεγονότα που αποτυπώνει έργο γραμμένο πριν από 110 χρόνια.

ΑΠΤΟΝ ΣΙΝΚΛΕΡ
Ο βασιλιάς άνθρακας
Ο συγγραφέας της «Ζούγκλας» και του «Πετρέλαιο» (θα χυθεί αίμα στην κινηματογραφική του εκδοχή), μέσα από το βασιλιά άνθρακα, μας μεταφέρει τη σκληρή ζωή των ανθρακωρύχων στις ΗΠΑ των αρχών του περασμένου αιώνα, αλλά και την άγρια καταστολή των απεργιών τους από το κράτος και τους μηχανισμούς των εταιρειών, όπως στο 1913 στο Λάντλοου του Κολοράντο.



***
ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ
Ποιήματα
Τα ποιήματα της συλλογής, γραμμένα από το 1920 έως και λίγο μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, αντανακλούν τις αντιθέσεις του καπιταλισμού και την πάλη της εργατικής τάξης, σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και πολέμου σκληρών ταξικών αναμετρήσεων και διώξεων. Με διαλεκτικό ταξικό κριτήριο, ο Μπρεχτ αναδεικνύει τα ριζικά αντίθετα συμφέροντα ανάμεσα στους εργάτες και το κεφάλαιο: «Των κυρίων σας η ήττα. Δεν είναι ήττα δικιά σας», λένε τα λόγια της προλετάριας μάνας στους γιους της που στέλνονται στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Σε όλο το έργο αναδεικνύεται η ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης, δεν πραγματεύεται απλώς τα δεινά του καπιταλισμού για να κάνει έκκληση για τον καλλωπισμό του, μα για την ανατροπή του: «Μη σπαταλάς σκέψεις γι' αυτό που δεν μπορεί ν' αλλάξει».

Ιδεολογική Επιτροπή
της ΚΕ του ΚΚΕ





















Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

Για τα 32 χρόνια από την κύρωση της Συνθήκης Ενταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ - Ευρωπαϊκή Ενωση

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

Στις 28 Ιούνη 1979 η Βουλή ψήφισε τη συνθήκη προσχώρησης της Ελλάδας στην ΕΟΚ, ενώ φέτος συμπληρώθηκαν 30 χρόνια από τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΟΚ - ΕΕ. Ολα τα αστικά κόμματα, το μεγάλο κεφάλαιο (στη βιομηχανία, στο εμπόριο, στις τράπεζες) έχουν κάθε λόγο να εκτιμούν ως ιστορική επιλογή και μεγάλο επίτευγμα την ένταξη και προσαρμογή της Ελλάδας στη διακρατική ιμπεριαλιστική συμμαχία που προώθησε την ενιαία ευρωενωσιακή αγορά, καθώς και την ευρωζώνη, με στόχο την ισχυροποίηση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Τα οφέλη που αποκόμισε η πλουτοκρατία ήταν πολλαπλά και μεγάλα και αυτό αφορά και χώρες όπως η Ελλάδα, που βρίσκονται σε κατώτερη βαθμίδα της ευρωενωσιακής λυκοσυμμαχίας.
Αντίθετα οι μισθωτοί, οι αυτοαπασχολούμενοι της πόλης και της υπαίθρου, οι μικροί επιχειρηματίες και οι αγρότες είχαν πολύπλευρες και βαριές αρνητικές συνέπειες, ενώ οξύνθηκε η ανισομετρία της καπιταλιστικής ανάπτυξης τόσο στο εσωτερικό της Ελλάδας, όσο και μεταξύ εγχώριας βιομηχανικής και αγροτικής παραγωγής σε σχέση με την εισαγωγή ανάλογων εμπορευμάτων.
Η συμμετοχή στην ΕΟΚ - ΕΕ εξυπηρετούσε πρώτα απ' όλα τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της ελληνικής πλουτοκρατίας και διασφάλιζε την πολιτική της εξουσία. Τα συμφέροντα του κεφαλαίου στην Ελλάδα, τα κόμματα και οι κυβερνήσεις του και η ΕΕ ευθύνονται για το σημερινό δράμα του ελληνικού λαού, τα βάρβαρα μέτρα των μνημονίων.
Για τις αντιλαϊκές συνέπειες από την ένταξη στην ΕΟΚ - ΕΕ ευθύνονται και οι δυνάμεις του οπορτουνισμού, της αυτοαποκαλούμενης «ανανεωτικής αριστεράς», που έβαλαν πλάτη στον «ευρωμονόδρομο», προπαγάνδισαν την ΕΕ ως νομοτέλεια απέναντι στην «παγκοσμιοποίηση».
Ο λαός έχει δικαίωμα να απαιτήσει από τις πολιτικές δυνάμεις του «ευρωμονόδρομου» να απολογηθούν για τις θέσεις τους, τις υποσχέσεις τους. Εχει και καθήκον να βγάλει τώρα σωστά συμπεράσματα. Ιδιαίτερα σήμερα που ο πόλεμος στα δικαιώματα και στη ζωή του είναι ανηλεής, διαρκής, κλιμακούμενος, ενώ σε αυτόν έχει πρωταγωνιστικό ρόλο η ΕΕ, καθώς δεν υπάρχει αντιλαϊκό μέτρο ή αντιδραστική εξέλιξη που να μην έχει και τη δική της σφραγίδα.


Πρωταγωνιστικό ρόλο για την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ, το 1981, είχε το κόμμα της ΝΔ με τη στήριξη των κομμάτων του «κέντρου», της ακροδεξιάς και της λεγόμενης «ανανεωτικής αριστεράς». Σε αυτό το μπλοκ αργότερα προσχώρησε και το ΠΑΣΟΚ.
Το ΚΚΕ είναι υπερήφανο που αντιτάχθηκε και πάλεψε κατά της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Αντεξε και δεν λύγισε στις κάθε είδους επιθέσεις και εκβιασμούς. Αντιπάλεψε την εξαγορά, μέσω του πακτωλού χρημάτων που συστηματικά διέθεταν και διαθέτουν οι μηχανισμοί της ΕΟΚ - ΕΕ για να ενσωματώσουν εργατικές και αγροτικές δυνάμεις, συνδικαλιστές, ακόμα και εργατικά κόμματα. Αυτή την κατεύθυνση, της εξαγοράς, της ενσωμάτωσης, του εξωραϊσμού και της προπαγάνδισης υπέρ της ΕΕ και σε διεθνές επίπεδο υπηρετούν τα ευρωπαϊκά κόμματα, όπως το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ). Το ΚΚΕ άνοιξε μέτωπο στην προπαγάνδα υπέρ της ΕΟΚ, στις υποσχέσεις για σύγκλιση του εργατικού λαϊκού εισοδήματος με τον πιο ανεβασμένο μέσο όρο της ΕΕ, στα γνωστά συνθήματα - παγίδες ότι «οι Ελληνες θα τρώνε με χρυσά κουτάλια». Αποκάλυψε τον αντιδραστικό χαρακτήρα της ΕΟΚ - ΕΕ από τον οποίο προέκυπτε και η παντελής έλλειψη οποιασδήποτε δυνατότητας να μετεξελιχθεί σε «ΕΟΚ - ΕΕ των λαών», όπως υπόσχονταν οι οπορτουνιστές.
Το ΚΚΕ συνέβαλε στη διαμόρφωση ενός ρεύματος λαϊκής αντίθεσης και αντίστασης, σε αντιπαράθεση με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Το τελευταίο πέρασε από τη θέση «ΟΧΙ στην ΕΟΚ» σε θέση αποδοχής της ένταξης, για να γίνει στην πορεία πρωταγωνιστής της ενσωμάτωσης της χώρας στην ΕΟΚ - ΕΕ εξαπατώντας το λαό, καθώς ποτέ δεν υλοποίησε την υπόσχεση για πραγματοποίηση δημοψηφίσματος. Το ΠΑΣΟΚ έπαιζε πρωταγωνιστικό ρόλο στην προσαρμογή της χώρας στα ΕΟΚικά δεδομένα, στη διαμόρφωση της ενιαίας αγοράς και του συμβιβασμού μικροαστικών στρωμάτων, αλλά και μισθωτών, φτωχών και μεσαίων αγροτών με την ένταξη. Αρχικά στο όνομα του «ρεαλισμού», του «μικρότερου κακού» και αργότερα ως μονόδρομο και συμφέρουσα επιλογή!
Το 1992, το ΚΚΕ, παρά τις εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες γι' αυτό, μετά την εσωκομματική κρίση και σε συνθήκες ανατροπής του σοσιαλισμού, έξαρσης του αντικομμουνισμού, είχε τη δύναμη να πει όχι και να αντιπαλέψει, σε αντίθεση με όλα τα άλλα κόμματα, την ψήφιση της αντιδραστικής συνθήκης του Μάαστριχ, που μετεξέλιξε την ΕΟΚ σε ΕΕ. Διεκδίκησε την ενημέρωση του λαού και τη διενέργεια δημοψηφίσματος. Με πείσμα, αντοχή και επιστημονική θεμελίωση, αποκάλυψε ότι οι τέσσερις ελευθερίες του Μάαστριχ (η απελευθέρωση της κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργαζομένων) αποτελούσαν την αφετηρία μιας νέας φάσης αντιδραστικών καπιταλιστικών μεταρρυθμίσεων και αναπροσαρμογών υπέρ του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, με δραματικές συνέπειες για τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Σε αυτή την κατεύθυνση το ΚΚΕ είπε στο λαό την αλήθεια για τον λεγόμενο «εθνικό στόχο» της ένταξης της Ελλάδας στο σκληρό πυρήνα της ΕΕ, στην ΟΝΕ και το ευρώ, που δήθεν θα διασφάλιζε την ισχυρή Ελλάδα, της μόνιμης και σταθερής ανάπτυξης και τη σύγκλιση με τις ευρωπαϊκές οικονομίες. Αντιπάλεψε το «ευρωσύνταγμα» και την κοινή στρατηγική της Λισαβόνας υπέρ της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Οι βασικές θέσεις, εκτιμήσεις και προβλέψεις του ΚΚΕ επιβεβαιώθηκαν πλήρως και σε ό,τι αφορά την ένταξη και προσαρμογή της χώρας στην ΕΟΚ - ΕΕ, σε αντίθεση με τις θέσεις και υποσχέσεις των κομμάτων του ευρωμονόδρομου.
Η πολιτική, οι μάχες που έδωσε το ΚΚΕ, όλα αυτά τα χρόνια αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη για το λαό. Μπορεί να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα αξιοποιώντας την πείρα του, στηριζόμενος στις σύγχρονες επεξεργασίες του ΚΚΕ.
Η συμμετοχή στην ΕΟΚ - ΕΕ δεν οδήγησε, όπως υπόσχονταν τα αστικά κόμματα, στη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων, της νεολαίας, των φτωχών και των μεσαίων. Αντίθετα καθοδήγησε, στήριξε και πρωταγωνιστεί σε μια ολομέτωπη επίθεση γκρεμίσματος εργατικών λαϊκών κατακτήσεων που σημειώθηκαν στις προηγούμενες δεκαετίες. Στρατηγικός κεντρικός στόχος ήταν και είναι η ενίσχυση και η ισχυροποίηση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, γι' αυτό στο στόχαστρο της πολιτικής της πάντα ήταν και είναι η απαξίωση της εργατικής δύναμης, ώστε ως εμπόρευμα για το κεφάλαιο να είναι ανταγωνιστικό σε σχέση με την πολύ χαμηλής αξίας εργατική δύναμη που προερχόταν από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, από την Κίνα, την Ινδία, την Τουρκία και αλλού. Αυτή είναι η ουσία της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας του ευρωπαϊκού κεφαλαίου στη διεθνή αγορά. Υλοποίηση αυτού του στόχου ήταν και είναι η επίθεση στις εργασιακές και ασφαλιστικές κατακτήσεις, στην υπονόμευση και εξάλειψη του οχτάωρου, των συλλογικών συμβάσεων, προκειμένου να γενικευτεί η ελαστική εργασία, η διευθέτηση του ωραρίου στην εβδομάδα, στο μήνα, στο χρόνο, ανάλογα με τη θέληση του καπιταλιστή.
Αυτή την κατεύθυνση υπηρέτησαν κατά κύριο λόγο η γενικευμένη πολιτική ιδιωτικοποιήσεων, περιορισμού - υποβάθμισης των όποιων δημοσίων υπηρεσιών Υγείας - Πρόνοιας, Παιδείας και διεύρυνσης της εμπορευματοποίησής τους.
Η πολιτική των απελευθερώσεων και η στρατηγική ενίσχυσης των ευρωπαϊκών μονοπωλίων είχε δραστικές αρνητικές συνέπειες στους μικρούς και μεσαίους αγρότες και επαγγελματοβιοτέχνες και εμπόρους, μεγάλο μέρος των οποίων σήμερα και με την καπιταλιστική κρίση βιώνουν την καταστροφή.
Μεγάλα και οδυνηρά πλήγματα δέχθηκαν οι παραγωγικές και αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, με την απελευθέρωση της κίνησης κεφαλαίων και εμπορευμάτων, ο κλάδος της μεταποίησης (κλωστοϋφαντουργία, ιματισμός, ναυπηγική βιομηχανία κ.ά.) από δυναμικός τομέας συρρικνώθηκε δραστικά. Η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) συνέβαλε στην καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων (χωματερές αγροτικών προϊόντων, κλείσιμο παραγωγικών μονάδων π.χ. ξηραντήρια καπνού, εργοστάσια ζάχαρης, τοματοπολτού), στο αποδεκάτισμα των φτωχών αγροτών και κτηνοτρόφων.
Αποτέλεσμα αυτών είναι ότι, ενώ η χώρα εξήγαγε αγροτικά προϊόντα, σήμερα, για τις διατροφικές ανάγκες της, εισάγει μεγάλο μέρος γεωργικών, κτηνοτροφικών, γαλακτοκομικών προϊόντων, χυμών κ.ά., αξίας άνω των 6 δισ. ευρώ κάθε χρόνο. Το δυνάμωμα των καπιταλιστικών μονοπωλίων σε κλάδους της αγροτικής παραγωγής (γάλα, πτηνοτροφία, χοιροτροφία, βοοτροφία, ιχθυοκαλλιέργεια κ.ά.), στο εμπόριο και στην εισαγωγή προϊόντων και στην επεξεργασία προϊόντων και τροφίμων συνέβαλε καθοριστικά στη δημιουργία μεγάλων διατροφικών κρίσεων που πλήττουν όλο και πιο συχνά τις χώρες της ΕΕ, βάζοντας σε διαρκή κίνδυνο την υγεία των λαών.
Η ΕΟΚ - ΕΕ δεν αποδείχτηκε δύναμη ειρήνης και φιλίας των λαών, όπως έλεγαν ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ούτε αντίπαλος των ΗΠΑ προς όφελος των λαών, όπως έλεγε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και η λεγόμενη ανανεωτική ευρωπαϊκή αριστερά. Αποδείχτηκε ότι είναι το ίδιο επικίνδυνη ιμπεριαλιστική δύναμη, όπως εξαρχής εκτίμησε το ΚΚΕ. Οι κυβερνήσεις της, κεντροαριστερές και φιλελεύθερες, έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και έβαψαν τα χέρια τους με το αίμα του γιουγκοσλαβικού λαού, κηρύσσοντας τον πόλεμο το 1999. Συμμετείχαν και στήριξαν τον λεγόμενο αντιτρομοκρατικό πόλεμο των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Εστειλαν στρατεύματα κατοχής στα Βαλκάνια, σε χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Υποστήριξαν ή ανέχθηκαν τη σφαγή του παλαιστινιακού λαού, τις επιδρομές του Ισραήλ στο Λίβανο. Και σήμερα πρωταγωνιστούν στον πόλεμο στη Λιβύη. Η ΕΕ συγκρότησε το δικό της «ευρωστρατό» και δυνάμεις ταχείας επέμβασης για την καταστολή λαϊκών κινημάτων.
Σε αντίθεση με τις εξαγγελίες των κομμάτων του «ευρωμονόδρομου» η ΕΕ συνέβαλε καθοριστικά στη λήψη αυταρχικών, τρομοκρατικών αποφάσεων και συμφωνιών που πλήττουν καίρια τις λαϊκές δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα. Ψήφισε τρομοκρατικούς νόμους που διαμόρφωσε σειρά ισχυρών διακρατικών κατασταλτικών μηχανισμών.
Οι στρατηγικές επιλογές της ΕΕ έχουν καθοριστική ευθύνη στη δημιουργία του μεγάλου μεταναστευτικού ζητήματος. Αλλοτε ευνοούσε τη μαζική εισροή μεταναστών για να χρησιμοποιηθούν ως φθηνότερο εργατικό δυναμικό και άλλοτε τη φρέναρε, παίρνοντας απάνθρωπα μέτρα σε βάρος τους. Η συμφωνία του Δουβλίνου ΙΙ, την οποία στήριξαν το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΛΑ.Ο.Σ., είναι ενδεικτική της καταστολής των ανεπιθύμητων μεταναστών, εγκλωβίζοντάς τους στις χώρες μετάβασης, όπως η Ελλάδα.
Η ΕΟΚ - ΕΕ από την ίδρυσή της πολέμησε με μίσος και με όλους τους τρόπους την ύπαρξη της Σοβιετικής Ενωσης και των σοσιαλιστικών κρατών στην Ευρώπη. Είχε καθοριστική συμβολή στην ανατροπή τους και αξιοποίησε το δράμα που έζησαν οι λαοί στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, για να λεηλατήσει τον πλούτο και τις παραγωγικές τους δυνάμεις, να επιτεθεί πιο άγρια στα δικαιώματα των λαών, να κλιμακώσει την ιδεολογική και πολιτική επίθεση στα ΚΚ και στο ταξικό εργατικό κίνημα. Σήμερα η ΕΕ είναι ένα από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα που διεξάγουν την αντικομμουνιστική εκστρατεία και τρομοκρατία, διαστρεβλώνουν την Ιστορία, συκοφαντούν το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε.
Ουτοπικές αποδείχτηκαν και οι εκτιμήσεις και οι θέσεις ότι η διαμόρφωση της ΟΝΕ του ΕΥΡΩ θα συνέβαλε καθοριστικά στη σύγκλιση των οικονομιών των κρατών - μελών, στην άρση των ανισοτήτων, στην αντιμετώπιση της ανισομετρίας. Η συμμετοχή της χώρας μας στο σκληρό πυρήνα θα διασφάλιζε και θα προστάτευε μια διαρκή σταθερή αναπτυξιακή πορεία. Η κρίση του 2009, που έπληξε πρώτα τις ισχυρές δυνάμεις της ΕΕ και για τους ίδιους λόγους επεκτάθηκε και στις πιο αδύναμες οικονομίες, απέδειξε ότι και η περιφερειακή καπιταλιστική ενοποίηση δεν μπορεί να απαλλαγεί από τις μεγάλες αντιφάσεις που έχει ο σύγχρονος καπιταλισμός, από την αναρχία και την ανισομετρία που βασιλεύει σε όλους τους κλάδους και τους τομείς της οικονομίας και έχει στόχο το υψηλό κέρδος. Η διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου γίνεται όλο και πιο δύσκολη, καθώς τα καπιταλιστικά μεγαθήρια συνεχώς γιγαντώνονται και ανταγωνίζονται παγκόσμια. Η εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης είναι πιο βαθιά και πιο σύνθετη από κάθε άλλη φορά, η αστική τάξη δυσκολεύεται να την διαχειριστεί. Δυναμώνουν οι αντιθέσεις ανάμεσα στα μονοπώλια και στα καπιταλιστικά κράτη, καθώς και η αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας. Η γήρανση του καπιταλιστικού συστήματος, η προχωρημένη σήψη και ο παρασιτισμός τους καθιστούν μονόδρομο για τα μονοπώλια, τις κυβερνήσεις και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, να επιτίθενται στα δικαιώματα των εργαζομένων και των λαών, είτε είναι σε φάση ανάκαμψης είτε σε φάση κρίσης. Να καταφεύγουν όλο και πιο συχνά σε πολέμους. Να καταστρέφουν το περιβάλλον.
Παταγωδώς χρεοκόπησαν τα ιδεολογήματα των κομμάτων του «ευρωκομμουνισμού» και της «ανανεωτικής αριστεράς» ότι η ΕΟΚ - ΕΕ διαμόρφωνε προνομιακό πεδίο ανάπτυξης της ταξικής πάλης και ότι αυτή μπορούσε να μετεξελιχθεί από ιμπεριαλιστικός οργανισμός σε μηχανισμό υπηρέτησης των λαϊκών συμφερόντων και της ειρήνης. Παταγωδώς χρεοκόπησε και η θέση ότι η πάλη σε εθνικό επίπεδο είναι ξεπερασμένη. Οι κομμουνιστικές και ριζοσπαστικές δυνάμεις, που υιοθέτησαν στον έναν ή τον άλλο βαθμό αυτές τις αντιλήψεις, οδηγήθηκαν στον πλήρη εκφυλισμό και τη μετάλλαξη, ενώ το εργατικό κίνημα εξαιτίας τους υπέστη βαριές ήττες και διάλυση.
Παραμένει καθοριστικός ο αγώνας σε εθνικό επίπεδο, παρά την εκχώρηση μέρους των αρμοδιοτήτων των εθνικών κυβερνήσεων και την εξέλιξη της περιφερειακής καπιταλιστικής ενοποίησης. Το εθνικό πεδίο είναι το κύριο πεδίο που αναπτύσσεται και κρίνεται η έκβαση της ταξικής πάλης, για τη διεκδίκηση της εξουσίας από το εργατικό λαϊκό κίνημα που παλεύει για την ανατροπή των μονοπωλίων, του καπιταλισμού. Αυτό το κίνημα μπορεί να έχει ουσιαστική συνεισφορά στην ανάπτυξη της διεθνούς πάλης των εργαζομένων, γιατί ακολουθεί ενιαία πάλη για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος σε εθνικό επίπεδο σε σύγκρουση με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Η καπιταλιστική κρίση που έπληξε συνολικά την ΕΕ το 2009 και εξελίσσεται, έκανε πολύ πιο φανερό στα μάτια των λαών ότι η ΕΕ είναι μια ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία. Τα καπιταλιστικά κράτη, όσο ταυτίζονται στην αντιδραστική τους πολιτική κατά των λαών μέσα και έξω από την ΕΕ, άλλο τόσο συγκρούονται μεταξύ τους για τον κυριαρχικό ρόλο εντός και εκτός της ΕΕ, προς όφελος των μονοπωλίων, για το ποιος θα έχει τα μεγαλύτερα οφέλη σε συνθήκες ανόδου, αλλά και τις λιγότερες απώλειες σε συνθήκες κρίσης. Η ΕΕ δεν έχει φάρμακο να γιατρέψει ούτε την κρίση και την ανισομετρία ούτε τις οξυμένες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις της. Κάθε βήμα που επιχειρεί στην κατεύθυνση βαθέματος της καπιταλιστικής ενοποίησης οξύνει τις αντιθέσεις μεταξύ των μονοπωλίων κάθε χώρας. Γι' αυτό τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να αιφνιδιαστούν ούτε να παγιδευτούν από τη μεταμόρφωση πολιτικών δυνάμεων που έως σήμερα στήριζαν και υπεράσπιζαν τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ και με αριστερή ή εθνικιστική φρασεολογία προβάλλουν ως φιλολαϊκή λύση την αποχώρηση προσωρινά ή μόνιμα από την ευρωζώνη ή ακόμα και την ΕΕ. Ο λαός σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να στρατευτεί σε τμήματα του κεφαλαίου που θέλουν για τα δικά τους συμφέροντα να προσχωρήσουν σε άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.
Ο λαός πρέπει τώρα να απορρίψει τα ιδεολογήματα και τα διλήμματα που συνεχώς του θέτουν αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις σχετικά με την ΕΕ. Αυτός ο οργανισμός, όσο υπάρχει, θα αποτελεί πάντα εχθρό των λαϊκών συμφερόντων και δικαιωμάτων, ενώ θα είναι ένα ισχυρό όπλο του κεφαλαίου και των κομμάτων του, πηγή αντίδρασης σε όλη τη γραμμή. Η ΕΕ, όπως και ο καπιταλισμός δεν μπορούν να γίνουν ανθρώπινοι. Η λαϊκή πάλη μπορεί να γίνει αποτελεσματική και νικηφόρα μόνο όταν έχει στόχο τη λαϊκή εξουσία και την αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ και από τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Αυτή η στρατηγική πρέπει να κυριαρχήσει στο εργατικό - λαϊκό κίνημα ιδιαίτερα σήμερα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης.
Η χώρα μας έχει όλες τις παραγωγικές δυνατότητες για να αναπτυχθεί και να καλύψει τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Για να γίνει αυτό απαιτείται να γίνουν κοινωνική λαϊκή περιουσία οι μεγάλες, στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις. Να διαμορφωθεί ο παραγωγικός συνεταιρισμός της μικρής και μεσαίας αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων. Να υπάρχει πανεθνικός κεντρικός σχεδιασμός με λαϊκή εξουσία και εργατικό λαϊκό έλεγχο.
Αυτός ο δρόμος της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας σημαίνει αποδέσμευση από την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Μπορεί να τον ανοίξει μια ισχυρή λαϊκή συμμαχία που ξεκινάει από τους τόπους δουλειάς και απλώνεται παντού, που δίνει ταυτόχρονα καθημερινά μάχες για την υπεράσπιση των ανέργων, της λαϊκής οικογένειας, των χαμηλόμισθων και των χαμηλοσυνταξιούχων, των μικρομεσαίων αγροτών και επαγγελματιών, χωρίς να χάνει το στόχο της ριζικής ανατροπής.
Είναι καιρός η λαϊκή αγανάκτηση και η συσσωρευμένη εμπειρία να μετεξελιχθεί σε συνειδητή αποφασιστική πάλη και δράση κατά της ΕΕ των κομμάτων της. Τώρα χρειάζεται συμπόρευση με το ΚΚΕ. Ο λαός να εμπιστευτεί τη δύναμή του, το κόμμα που του είπε όλη την αλήθεια για να οργανώσουμε τη λαϊκή ανυπακοή και αντεπίθεση, τη μεγάλη λαϊκή συμμαχία που θα τα αλλάξει όλα προς όφελος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

                                               Ιούλης 2011
                                                               Η ΚΕ του ΚΚΕ

Σάββατο 2 Ιουλίου 2011

Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΕΑΕΑ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ- ΑΙΤΩΛΙΚΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ "ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ ΤΟΥ ΤΡΑΙΝΟΥ "

 Η ΠΕΑΕΑ Μεσολογγίου - Αιτωλικού, διοργάνωσε στις 26-6-2010, εκδήλωση αφιερωμένη στην ανατίναξη του γερμανικού τραίνου στο σταθμό  του Αιτωλικού, με αφορμή την 67η επέτειό της. 
Ακολουθεί η κεντρική ομιλία της εκδήλωσης.


"Συναγωνιστές και συναγωνίστριες
Πέρασαν 67 χρόνια απ' τη μέρα εκείνη που στο σταθμό του Αιτωλικού δόθηκε μια απ' τις σπουδαιότερες μάχες της Ελληνικής Εθνικής Αντίστασης.
Μια νικηφόρα μάχη που έδωσαν μ' άφταστο ηρωϊσμό αγνοί πατριώτες πληρώνοντας το βαρύ φόρο αίματος που αναλογεί στο πολύτιμο αγαθό της Ελευθερίας.
Η Ελληνική ιστορία περιλαμβάνει πάμπολλες ηρωϊκές περιόδους και μια απ' αυτές θεωρείται η περίοδος όπου ο Ελληνικός λαός αντιστάθηκε στη φασιστική κατοχή κι έγραψε το έπος της Εθνικής Αντίστασης.
Όταν στις 28 Οχτώβρη 1944 οι Ιταλοί κήρυξαν τον πόλεμο ενάντια στην Ελλάδα κανείς ίσως δεν περίμενε πως μια τόση μικρή χώρα θα τολμούσε ν' αντισταθεί στη δύναμη πυρός και στο πλήθος των φασιστικών ορδών. Όμως η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, εργάτες, αγρότες, διανοούμενοι, στρατιώτες κι αξιωματικοί απαντούν μ' ένα στόμα ΟΧΙ στο φασισμό, ΟΧΙ στην ξένη κατοχή και μ' ενθουσιασμό ρίχνονται στον αγώνα.
Ο φυλακισμένος ,στη Κέρκυρα απ' την δικτατορία του Μεταξά,  Γ.Γ του Κ.Κ.Ε Νίκος Ζαχαριάδης στέλνει το περίφημο γράμμα του και καλεί τον Ελληνικό λαό να κάνει κάθε γωνιά της χώρας κάστρο αντίστασης. Το ίδιο κάνουν  και  πολλοί άλλοι φυλακισμένοι αγωνιστές. Η αντίσταση κι αντεπίθεση στον βάρβαρο κι αλλαζόνα εισβολέα παίρνουν τη μορφή καταιγίδας και τον διαλύουν, τον συντρίβουν. Όταν όμως  σπεύδουν σε βοήθεια των ηττημένων Ιταλών, οι Γερμανοί ο πόλεμος γίνεται άνισος και στις 6 Απρίλη 1941 η χώρα μας καταλαμβάνεται απ' τα γερμανικά στρατεύματα.
Για τους Έλληνες πατριώτες αγωνιστές η κατοχή της Ελλάδας απ' τους Γερμανούς φασίστες καθώς κι απ' τους Ιταλούς και Βούλγαρους συμμάχους τους σήμανε  την  απαρχή της οργάνωσης του αντιστασιακού αγώνα. Στις 31 Μάη 1941 δυο θαρραλέοι φοιτητές κατεβάζουν απ'την Ακρόπολη την γερμανική σημαία κι ανεβάζουν την ελληνική. Στις 25 Μάρτη 1945 η εφημερίδα Ριζοσπάστης δημοσίευσε κι έκανε γνωστά στο πανελλήνιο τα ονόματα των δυο ηρωϊκών φοιτητών που ήταν ο Απόστολος Σάντας κι ο Μανώλης Γλέζος.
Μετά τις πρώτες αυθόρμητες αντιστασιακές πράξεις, στις 27 Σεπτέμβρη 1941 ιδρύεται το Ε.Α.Μ. (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο) με πρωτοβουλία του Κ.Κ.Ε. και τη σύμπραξη του Αγροτικού  κόμματος της Ενωσης Λαικής Δημοκρατίας (Ε.Λ.Δ.).. και του Σοσιαλιστικού κόμματος (Σ.Κ.Ε )καθώς και πολλών ανεξαρτήτων προοδευτικών ανθρώπων. Σύντομα το κίνημα πλαισιώθηκε από μεγάλες μάζες του λαού κι έφτασε κοντά στο 1.500.000 μέλη. Όλοι αυτοί οι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι του βουνού, της πόλης, της υπαίθρου κατάλαβαν απ' την πρώτη κιόλας στιγμή ότι η λευτεριά δεν χαρίζεται από κανέναν, η λευτεριά κερδίζεται με αγώνα, αντίσταση και πάλη.
                   Λευτεριά πανώρια κόρη
                   κατεβαίνει από τα όρη 
                   κι ο λαός την αγκαλιάζει
                   και χωρεύει και γιορτάζει
                   ΕΑΜ ΕΑΜ ΕΑΜ ΕΑΜ φωνή λαού
                   που φτάνει ως τ' άστρα τ' ουρανού
                   ΕΑΜ ΕΑΜ ΕΑΜ ΕΑΜ αντιλαλεί
                   όλη η Ελλάδα μια φωνή
Στις 16 Φεβρουαρίου του 1942, ιδρύεται ο ΕΛΑΣ (Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός).Πάνω από 75.000 μαχητές ήταν η δύναμή του, μαχητές που προσομοίαζαν στις ηρωικές μορφές των αγωνιστών του 1821. Πρωτοστάτης  ένας κομμουνιστής από τη Λαμία, ο Θανάσης Κλάρας, που ως πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ πέρασε στην ιστορία με το θρυλικό ψευδώνυμο Άρης Βελουχιώτης.
                   Σαν ατσάλινο τείχος που αλύγιστο ορμάει
                   στα πεδία των τίμιων μαχών
                   με αρχηγούς Σαμαρινειώτη
                   το Σαράφη και τον Άρη
                   που είναι οι μάνες του λαϊκού στρατού......
Ιδρύεται επίσης η Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων, η ΕΠΟΝ και η αντίσταση του Ελληνικού λαού παίρνει γιγάντιες διαστάσεις.Οι απώλειες που προξενούν στους κατακτητές είναι τεράστιες. Αλλά και ο φόρος αίματος ανάλογος. Χιλιάδες φυλακίζονται, βασανίζονται, εκτελούνται και σκοτώνονται στις μάχες.Πάνω από εξακόσιες μάχες έδωσε ο ΕΛΑΣ σε όλη τη χώρα, μια απ' αυτές ήταν και η ανατίναξη του τραίνου στο σιδηροδρομικό σταθμό του Αιτωλικού στις 22 Ιουνίου 1944. 
Η επιχείρηση ήταν καλά σχεδιασμένη και εκτελέστηκε με επιτυχία από το 2/36 εφεδρικό τάγμα του ΕΛΑΣ Μεσολογγίου, με την συνδρομή της ομάδας καταστροφών του καπετάν Λευτέρη και δυο άγγλων αξιωματικών, του ταγματάρχη Τόμσον  και του υπολοχαγού Έβερτ. Την όλη επιχείρηση διηύθυνε ο Νίκος Κούστας από το Μεσολόγγι με καπετάνιο τον Αλοίσιο Ποταμίτη. Η ομάδα καταστροφών με τη βοήθεια του σταθμάρχη Μανώλη Σαββόπουλου και του κλειδούχου Βασίλη Αρτίκου, τοποθετούν τα εκρηκτικά στο σταθμό και φεύγουν με οδηγό το Ζώη Καραμανόπουλο για τη Φοινικιά, όπου στη σιδηροδρομική γέφυρα τοποθετούν και εκεί εκρηκτικά. Μέσα και γύρω από τον σταθμό σε διάφορα σημεία, τοποθετούνται οι ομάδες ανταρτών των Μάρκου Μάρκου, Μανώλη Λεμονή, Μιχάλη Γιαννάτου και Σπύρου Κλαμπανιστή. Βόρεια και μέσα σε αρμυρίκια κρύβεται η ομάδα του Γιάννη Σιμίρη που έχοντας τα κατάλληλα εργαλεία έχει ως αποστολή, να απελευθερώσει τους έλληνες πατριώτες από τις φυλακές Μεσολογγίου και Αγρινίου που είχαν τοποθετήσει οι Γερμανοί σαν όμηρους , μέσα σε κλούβα με συρματοπλέγματα ώστε να μην χτυπηθεί το τραίνο. Η κλούβα είχε τοποθετηθεί μπροστά και ακολουθούσαν τα υπόλοιπα βαγόνια του τραίνου. Όταν αυτό μπήκε στο σταθμό ακολούθησε μια σφοδρότατη έκρηξη. Το τραίνο ανατρέπεται. Ακολουθεί σκληρή μάχη. Οι Γερμανοί θερίζονται. Όλοι οι όμηροι απελευθερώνονται χωρίς να σκοτωθεί κανείς. Λίγο μετά ανατινάζεται και η γέφυρα στη Φοινικιά και το άλλο τραίνο που ερχόταν με ενισχύσεις από το Μεσολόγγι εκτροχιάζεται.Ο απολογισμός είναι 30 νεκροί Γρμανοί κει 3 αιχμάλωτοι, ενώ από τη δική μας πλευρά υπάρχουν απώλειες 8 ανταρτών που είκαι: Μάρκος Μάρκου  από Ευηνοχώρι, Βασίλης Κρανιώτης από Ευηνοχώρι γραμματέας της ΕΠΟΝ, Νίκος Έξαρχος από Χαραυγή Θεσπρωτίας, Μανώλης  Λεμονής από Αιτωλικό, Σταύρος Ζενεμπής από Αιτωλικό, Άγγελος Ζαραμούσκας από Κουμάνι Ηλείας, Βιτώριο ιταλός οπλοπολυβολητής με το ψευδώνυμο αντιφασίσταςκαι Γιάννης Σιμίρης από το Μεσολόγγι, ενώ τραυματίστηκε ο Θεοφάνης Δημαράς που πέθανε αργότερα λόγω πλημμελούς θεραπείας και τεσσάρων επιβατών που είναι: ο ιερέας Γεράσιμος Μαρούδας, ο Γιώργος Σκουφής, ο Γιώργος Καφρίτσας και η Αρσινόη Λύτρα. Σαν αντίποινα στη σπουδαία αυτή επιχείρηση του ΕΛΑΣ οι Γερμανοί βομβάρδιζαν από το λιμάνι του Μεσολογγίου, επί 36 ώρες, όλο τον Αράκυνθο μέχρι την Μακρυνεία και από το Ταμπράκι όλο τον κάμπο από τον Αχελώο μέχρι το Τρίκορφο. Στον Αι Γιώργη Μεσολογγίου σκοτώνονται σε μια αυλή μια γυναίκα και τέσσερα παιδιά. Αυτό ήταν σε γενικές γραμμές το τοπίο της μάχης, όπως με συγκλονιστικό τρόπο το περιγράφει ο Νίκος Κούστας στις προσωπικές του σημειώσεις, που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό της Εθνικής Αντίστασης.
Σήμερα συγκεντρωθήκαμε όλοι εμείς εδώ για να αποτίσουμε φόρο τιμής στους πεσόντες αυτής της μάχης και να αναδείξουμε τις ηρωικές ενέργειες που έγιναν με τη συνδρομή ανιδιοτελών κι αγνών ανθρώπων του λαού. Ανθρώπων με ιδέες και ιδανικά που πάλαιψαν και μάτωσαν για τη "χιλιάκριβη τη λευτεριά".
Και πρέπει να βγάλουμε τα κατάλληλα συμπεράσματα από το χτες, μέσα απ' τη μια σωστή αποτίμηση των γεγονότων,  ώστε να μπορέσουμε να τα μεταφέρουμε σαν διδάγματα στις νέες γενιές.
Σήμερα η φασιστική δικτατορία του άξονα έχει αντικατασταθεί από μια άλλη δικτατορία των μεγάλων μονοπωλιακών επιχειρήσεων, που βάλθηκαν να ξεπαστρέψουν με μιας, όλα τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις που κερδήθηκαν με το αίμα αγωνιστών σαν αυτούς που τιμάμαι εδώ σήμερα.
Δεν έχει νόημα η απότιση φόρου τιμής σ' αυτούς που θυσιάστηκαν, αν έχει μονάχα μια λογική διεκπεραίωσης, στα γρήγορα, μιας υποχρέωσης. Αν δεν ξακαθαριστεί με σαφή και κατηγορηματικό τρόπο ότι:
Άλλος είναι ο κόσμος που ονειρευόταν ο Γάννης Σιμίρης, ο Μάρκος Μάρκου, ο Βασίλης Κρανιώτης, ο Βιτόριο, ο Νίκος Έξαρχος, ο Μανώλης Λεμονής, ο Σταύρος Ζενεμπής, ο Άγγελος Δαραμούσκας και ο Θεοφάνης Δημαράς όταν έχυναν το αίμα τους στο σταθμό του Αιτωλικού κι άλλος ο κόσμος που η δήθεν δημοκρατία των αστών προσπαθεί να επιβάλλει στους λαούς σήμερα. Κι αυτή η αλήθεια θα πρέπει να διατρανωθεί από όλους μας και κυρίως απ' τους συγγενείς κι απογόνους των ηρωικών αυτών αγωνιστών. Μόνο έτσι η θυσία του θα βρεί δικαίωση. Γιατί η διαχωριστική γραμμή των δύο κόσμων, που πάντα βρίσκονται σε σύγκρουση, είναι πλέον ευδιάκριτη σε κάθε καλόπιστο άνθρωπο. Απ' τη μια μεριά ο ιμπεριαλισμός, η ληστεία των λαών, οι πόλεμοι, οι εισβολές, οι επεμβάσεις, οι "ανθρωπιστικοί βομβαρδισμοί", η κατάργηση κάθε εργατικού δικαιώματος, η καταστροφή της παιδείας, της υγείας, του πολιτισμού,του αθλητισμού, του περιβάλλοντος και κύρια η προσπάθεια εξόντωσης της ελπίδας για μια καλύτερη ζωή. 
Από την άλλη μεριά είναι ο αγώνας ενάντια στη δικτατορία των μονοπωλίων, ενάντια  στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για μια αληθινή δημοκρατία της πλειοψηφίας του λαού, όπου ο πλούτος που θα παράγεται δεν θα καρπώνεται από μια χούφτα εξαχρειωμένους καπιταλιστές, αλλά θα πηγαίνει για το καλό όλο του κοινωνικού συνόλου.
Αυτός είναι ο αληθινός πατριωτισμός και είναι πολύ επίκαιρα και θα πρέπει ν' ακουστούν και πάλι αυτά που είχε πει στον ιστορικό του λόγο στη Λαμία ο Άρης Βελουχιώτης:
«Θα δώσουμε στο λαό τα οικονομικά μέσα για να μπορεί να μη σκορπάει την οικογένειά του στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάχνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει.
Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης;
Αυτοί ή εμείς;
Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.
Ενώ εμείς το μόνο που διαθέτουμε είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά, αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.
Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαιά τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;
Οταν έξαφνα στα 1929-'31 το κράτος ζήτησε, λόγω της οικονομικής κρίσης που μάστιζε τότε τη χώρα μας, να κατεβάσουν οι ξένοι ομολογιούχοι το ποσοστό που πληρώναμε σε τοκοχρεολύσια, οι Αγγλοι δέχτηκαν να το μειώσουν σε 35%, αλλά οι Ελληνες ομολογιούχοι αρνήθηκαν.
Να, λοιπόν, ποιος είναι ο πατριωτισμός τους! Αυτός φτάνει μέχρι το σημείο που δεν θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα.
Αυτοί, λοιπόν, οι ίδιοι που μας κατηγορούν ότι επιδιώκουμε την κατάργηση των συνόρων και τη διάλυση του κράτους, αυτοί τα ξεπουλάνε αυτά στην πρώτη ευκαιρία(...).

Καλούμε όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους να κάνουν κτήμα της νεολαίας αυτά τα διδάγματα και αυτά τα ιδανικά.Έτσι ώστε γρήγορα να βρει δικαίωση το επονίτικο τραγούδι, που ίσως το πρωινό της 22 Ιούνη 1944 σιγοτραγουδούσαν, ξεκινώντας για τη μάχη, όσοι πήραν μέρος στην ανατίναξη του τραίνου στο σταθμό του Αιτωλικού:
                              Με τη χρυσή της νιότης πανοπλία
                              το θάρος την ορμή τη λεβεντιά 
                               πετάμε στον αγώνα στη θυσία
                              για την Ελλάδα για τη λευτεριά
                              για μια ζωή ελεύθερη κι ωραία
                              απλώνουμε τς νιότης τα φτερά
                              μια πλάση ονειρική μια πλάση νέα                   
                               τα μπράτσα μας θα χτίσουν τα γερά


                    ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ."