Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

ΕΣΣΔ: 90 χρόνια από την ίδρυσή της





Πριν από 90 χρόνια, στις 30 Δεκέμβρη του 1922, στο θέατρο «Μπολσόι» στη Μόσχα, άρχισε τις εργασίες του το 1ο Συνέδριο των Σοβιέτ της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, το Συνέδριο που ίδρυσε το κράτος της Σοβιετικής Ένωσης.
Στο Συνέδριο πήραν μέρος 1.727 αντιπρόσωποι από τη Ρωσική Σοβιετική Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία, 364 από τη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας, 33 από τη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Λευκορωσίας και 91 από τη Σοβιετική Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Υπερκαυκασίας (Γεωργία, Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν).
Τα κείμενα της Διακήρυξης και της Συμφωνίας για την ίδρυση της ΕΣΣΔ παρουσίασε στο συνέδριο ο Ι. Β. Στάλιν.
Στο κείμενο της διακήρυξης, μεταξύ άλλων, υπογραμμιζόταν:
«Η θέληση των λαών των Σοβιετικών Δημοκρατιών, που συνήλθαν τελευταία στα συνέδρια των Σοβιέτ τους και πήραν ομόφωνα την απόφαση για το σχηματισμό της "Ένωσης των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών", αποτελεί σίγουρη εγγύηση ότι η Ένωση αυτή είναι εθελοντική συνένωση ισότιμων λαών, ότι για κάθε δημοκρατία είναι εξασφαλισμένο το δικαίωμα της ελεύθερης αποχώρησης από την Ένωση, ότι η είσοδος στην Ένωση είναι ανοιχτή σε όλες τις σοσιαλιστικές σοβιετικές Δημοκρατίες, και σ' αυτές που υπάρχουν, και σε κείνες που μπορεί να γεννηθούν στο μέλλον, ότι το νέο ενωσιακό κράτος θα είναι το άξιο επιστέγασμα των αρχών της ειρηνικής και αδελφικής συνεργασίας των λαών που δημιουργήθηκαν ακόμα από τον Οκτώβρη του 1917, ότι θα αποτελέσει σίγουρο προπύργιο ενάντια στον παγκόσμιο καπιταλισμό και καινούριο αποφασιστικό βήμα στο δρόμο της Ένωσης των εργαζομένων όλων των χωρών σε μια Παγκόσμια Σοσιαλιστική Σοβιετική Δημοκρατία» (Ι. Β. Στάλιν, «Άπαντα», τόμος 5ος, εκδοτικό ΚΕ του ΚΚΕ 1952, σελ. 437 - 438).
Η συμφωνία για το σχηματισμό της ΕΣΣΔ καθόριζε τις αρμοδιότητες και τα καθήκοντα των ανώτατων κρατικών οργάνων της Ένωσης, τον τρόπο εκλογής των αντιπροσώπων στα Πανενωσιακά συνέδρια των Σοβιέτ, όριζε το έμβλημα και την κρατική σφραγίδα του νέου κράτους, προσδιόριζε ότι πρωτεύουσά του θα ήταν η Μόσχα, κατοχύρωνε το δικαίωμα της ελεύθερης αποχώρησης από την ένωση κ.ά.
Η ίδρυση της ΕΣΣΔ, γεγονός κοσμοϊστορικής σημασίας, καθόρισε την ιστορία του 20ού αιώνα. Επέδρασε θετικά σε όλες οι κατακτήσεις των εργαζομένων, από τις πιο μικρές ως τις πιο μεγάλες, εντός και εκτός της Σοβιετικής Ένωσης.
Η Σοβιετική Ένωση υπήρξε η μεγάλη απόδειξη για το τι μπορεί να πετύχει ένας λαός στο πλαίσιο της σχεδιασμένης οικονομίας, όπου το προλεταριάτο έχει συγκροτήσει το δικό του κράτος, χωρίς εκμεταλλευτές και με την εστίαση της ανάπτυξης στη βάση της ικανοποίησης των ανθρώπινων αναγκών και όχι στη βάση των κερδών των καπιταλιστών.
Η ΕΣΣΔ υπήρξε η μεγάλη εκείνη δύναμη ανάσχεσης του ιμπεριαλισμού, το στήριγμα των φτωχών και καταπιεσμένων λαών, στάθηκε στο πλευρό όλων των εθνικοαπελευθερωτικών-αντιιμπεριαλιστικών και επαναστατικών κινημάτων, υπήρξε ο βασικός αιμοδότης της ανθρωπότητας ενάντια στις ορδές του ναζισμού και του φασισμού.
Στις μέρες μας, η αξία της δημιουργίας και της ύπαρξης της ΕΣΣΔ, όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, προκύπτει ακόμα πιο ανάγλυφα από το γεγονός ότι η Σοβιετική Ένωση δεν υπάρχει πια. Πρόκειται για μια αλήθεια, που παρά τον αντικομμουνιστικό βομβαρδισμό και την 20ετή πλύση εγκεφάλου, οι εργαζόμενοι, ανεξαρτήτως των ιδεολογικοπολιτικών τους αντιλήψεων, την αντιλαμβάνονται και την αναγνωρίζουν.
Η αναγνώριση αυτή είναι και η επιβεβαίωση πως το μέλλον ανήκει στο σοσιαλισμό.
Με την ευκαιρία αυτής της επετείου παραθέτουμε ορισμένα βίντεο που έχουν «ανέβει» στο youtube με τον ύμνο της ΕΣΣΔ, με στιγμιότυπα από τη ζωή στην ΕΣΣΔ το 1947, αλλά κι αργότερα, καθώς και με σοβιετικά τραγούδια.
Ολόκληρος ο ύμνος της ΕΣΣΔ με φόντο πλάνα του Κρεμλίνου
Απόσπασμα ύμνου της ΕΣΣΔ από εκδήλωση στην Κόκκινη Πλατεία, παρουσία του Ι. Στάλιν το 1945
Η παρέλαση της Αντιφασιστικής Νίκης στην Κόκκινη πλατεία (σε έγχρωμη κόπια διάρκειας 18 λεπτών)
Βίντεο (έγχρωμο) για τη ζωή στη Σοβιετική Ένωση το 1947 (διάρκειας 37 λεπτών)
Τραγούδι «Οι νύχτες της Μόσχας»
Τραγούδι «Νοσταλγία για την ΕΣΣΔ», με ρεφρέν «Θα θελα πολύ να είμαι στη Σοβιετική Ένωση»
Τραγούδι «Η πατρίδα μου είναι η Σοβιετική Ένωση»
Τραγούδι «Από πού ξεκινάει η Πατρίδα»
Τραγούδι «Ιερός Πόλεμος» (από τη σοβιετική ταινία του 1985 «Η μάχη της Μόσχας»)
Τραγούδι «Γερανοί», που αναφέρεται στους αμέτρητους νεκρούς κόκκινους στρατιώτες του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου που έπεσαν στον αγώνα κατά του φασισμού
Τραγούδι «Στο χαράκωμα»
Το τραγούδι «Σκοτεινή νύχτα»
Ό,τι γράφτηκε με το αίμα των λαών, δε σβήνει με βρώμικο μελάνι των καπιταλιστών
90 χρόνια από την ίδρυση της ΕΣΣΔ και 21 μετά τη διάλυσή της, η συντριπτική πλειοψηφία των λαών της ΕΣΣΔ, ακόμη και στις χώρες της Βαλτικής, όπου τα Κομμουνιστικά Κόμματα είναι απαγορευμένα, αναγνωρίζει και σε δημοσκοπήσεις την υπεροχή του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. Αυτό το δείχνουν με συμβολικό τρόπο και οι δύο πρόσφατες παρακάτω φωτογραφίες (που τις παρουσιάζουμε τη μία δίπλα στην άλλη).
Η μία είναι από το μνήμα του ηγέτη της ΕΣΣΔ, Ι. Στάλιν, στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας, κατά τη διάρκεια της ηγεσίας του οποίου μπήκαν οι βάσεις της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και η ΕΣΣΔ συνέτριψε το φασισμό και αναδείχτηκε σε υπερδύναμη.
Η άλλη είναι από το μνημείο που έστησαν οι σημερινές αρχές της Ρωσίας προς τιμή του Μ. Γιέλτσιν, ενός εκ των ηγετών της αντεπανάστασης, που αγωνίστηκε για τη διάλυση της ΕΣΣΔ.

1 / 1

Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

Η γλώσσα του εγκεφάλου



                    

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ανώτερος από κάθε κατασκεύασμά του. Μπορούμε στιγμιαία να ανακτήσουμε πληροφορίες από τον πλούτο εμπειριών που συσσωρεύουμε στη διάρκεια της ζωής μας. Το ίδιο στιγμιαία μπορούμε να αναγνωρίσουμε το πρόσωπο συζύγου, παιδιού, γονιού ή φίλου, στο φως της ημέρας και στο μισοσκόταδο, κοιτάζοντας από πάνω ή από τα πλάγια, ένα έργο για το οποίο τα συστήματα οπτικής αναγνώρισης που λειτουργούν στους ισχυρότερους υπολογιστές χρειάζονται πολλαπλάσιο χρόνο και έχουν μικρότερο ποσοστό επιτυχίας. Μπορούμε να κάνουμε παράλληλα πολλά πράγματα, χωρίς κόπο και αξιόλογη κατανάλωση ενέργειας, όπως όταν βγάζουμε ένα μαντήλι από την τσέπη για να σκουπίσουμε το μέτωπό μας την ώρα που συζητάμε με κάποιον γνωστό. Ο σχεδιασμός ηλεκτρονικού «εγκεφάλου», που θα επέτρεπε σε κάποιο ρομπότ να συνδυάσει τέτοιες απλές συμπεριφορές παραμένει ακόμα υπόθεση του μακρινού μέλλοντος.
                    
              Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα

Πώς τα πετυχαίνουν όλα αυτά τα πολύπλοκα δίκτυα που σχηματίζονται από τα τρισεκατομμύρια διασυνδέσεων μεταξύ των 100 δισεκατομμυρίων νευρώνων του εγκεφάλου μας; Η ενεργειακή απόδοση είναι οπωσδήποτε μία σημαντική πλευρά της απάντησης. Οταν ένα νευρικό κύτταρο επικοινωνεί με ένα άλλο, ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί μόλις ένα εκατομμυριοστό της ενέργειας που χρησιμοποιεί ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής για να πραγματοποιήσει την ίδια λειτουργία. Η βιολογική εξέλιξη ώθησε αυτό το εξαιρετικό όργανο βάρους μόλις ενάμισι κιλού προς όλο και μεγαλύτερη οικονομία ενέργειας.
Ομως, ο εγκέφαλος έχει και πολλούς εγγενείς περιορισμούς. Ενας νευρώνας στο φλοιό του εγκεφάλου μπορεί να ανταποκριθεί στο ερέθισμα από άλλο νευρώνα, πυροδοτώντας έναν ηλεκτρικό παλμό μέσα σε χιλιοστά του δευτερολέπτου. Αυτός ο χρόνος είναι σαν την ταχύτητα του σαλιγκαριού, συγκρινόμενος με εκείνον των τρανζίστορ, που λειτουργούν ως διακόπτες στους επεξεργαστές των υπολογιστών, απαιτώντας για τη λειτουργία αυτή μόλις μερικά δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου. Επιπλέον, η αξιοπιστία του νευρωνικού δικτύου είναι χαμηλή. Ενα σήμα που ταξιδεύει από ένα κύτταρο του εγκεφαλικού φλοιού προς ένα άλλο έχει συνήθως μόλις 20% πιθανότητα να φτάσει στον τελικό προορισμό του και ακόμα μικρότερη πιθανότητα να φτάσει ένα μακρινό νευρώνα, προς τον οποίο δεν συνδέεται άμεσα το αρχικό κύτταρο.

                      Νευρομορφικοί υπολογιστές!

              

Οι επιστήμονες δεν κατανοούν ακόμα πλήρως πώς ο εγκέφαλος καταφέρνει να βγάζει νόημα από όλη αυτή την ανταλλαγή σημάτων που συμβαίνει μέσα του. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια σημειώνεται σημαντική πρόοδος στην κατανόηση του τρόπου που ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί το χρονισμό των σημάτων για να κωδικοποιήσει πληροφορίες και να επιλύσει ταχύτατα πολύ δύσκολα υπολογιστικά προβλήματα. Αυτό συμβαίνει επειδή μια ομάδα ηλεκτρικών παλμών που πυροδοτούνται περίπου την ίδια χρονική στιγμή μπορεί να μεταφέρει πολύ περισσότερη πληροφορία από μια ανάλογου μεγέθους ομάδα σημάτων, που τα μέλη της πυροδοτούνται ασυντόνιστα.
Πέρα από την αποκάλυψη της λειτουργίας του πιο σύνθετου υπολογιστικού συστήματος που γνωρίζουμε, η πρόοδος σε αυτόν τον τομέα έρευνας θα μπορούσε να οδηγήσει σε εντελώς νέα είδη υπολογιστών. Ηδη οι επιστήμονες έχουν κατασκευάσει «νευρομορφικά» ηλεκτρονικά κυκλώματα που μιμούνται πλευρές της σηματοδοσίας των εγκεφαλικών δικτύων. Σήμερα μπορούν να κατασκευαστούν συσκευές με ένα εκατομμύριο ηλεκτρονικούς νευρώνες, ενώ πολύ μεγαλύτερα συστήματα βρίσκονται υπό σχεδιασμό. Προοπτικά, οι ερευνητές ίσως μπορέσουν να κατασκευάσουν νευρομορφικούς υπολογιστές που λειτουργούν πολύ πιο γρήγορα από τους σημερινούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές και απαιτούν μόλις ένα κλάσμα της ηλεκτρικής ενέργειας που καταναλώνουν.

                             Κύματα σημάτων

               
Πληροφορίες για το χρονισμό των εγκεφαλικών σημάτων υπήρχαν εδώ και δεκαετίες, αλλά είχαν μείνει αχρησιμοποίητες, καθώς ο χρονισμός είναι σημαντικός όταν συγκρίνονται διαφορετικά τμήματα του εγκεφάλου και παλιότερα ήταν δύσκολο να μετρηθεί ταυτόχρονα η δραστηριότητα πολλών νευρώνων. Η ανάπτυξη υπολογιστικών μοντέλων του νευρικού συστήματος, μαζί με πειραματικά και θεωρητικά δεδομένα από τη νευροφυσιολογία, έδωσαν νέες δυνατότητες και κίνησαν το επιστημονικό ενδιαφέρον για την παραπέρα μελέτη του ζητήματος.
Ενας νευρώνας πυροδοτεί έναν ηλεκτρικό παλμό όταν ο αριθμός των εισόδων που προκαλούν την ενεργοποίησή του είναι μεγαλύτερος από τον αριθμό εκείνων που προκαλούν την απενεργοποίησή του. Το σήμα μεταδίδεται σε άλλα κύτταρα μέσω του άξονα του νευρώνα και με τη βοήθεια των νευροδιαβιβαστών, ώστε να υπερπηδηθεί το κενό στις συνάψεις.
Στον αμφιβληστροειδή κάθε ματιού, 100 εκατομμύρια φωτοϋποδοχείς αντιδρούν σε αλλαγές φωτεινότητας. Οταν το εισερχόμενο φως υποστεί επεξεργασία από αρκετά στρώματα νευρώνων, ένα εκατομμύριο γαγγλιακά κύτταρα στο πίσω μέρος του αμφιβληστροειδούς μετατρέπουν αυτά τα σήματα σε μια ακολουθία ηλεκτρικών ερεθισμάτων, που μεταφέρονται από τους άξονες σε άλλα μέρη του εγκεφάλου, που με τη σειρά τους στέλνουν σήματα σε άλλες περιοχές και τελικά δημιουργείται η συνειδητή αίσθηση της όρασης. Κάθε άξονας μπορεί να μεταφέρει αρκετές εκατοντάδες παλμούς ανά δευτερόλεπτο, παρότι τις περισσότερες φορές λίγες απ' αυτές κάνουν τελικά το ταξίδι μέσω της νευρικής «καλωδίωσης». Ολα αυτά που αντιλαμβανόμαστε ως ορατό κόσμο - τα σχήματα, τα χρώματα, οι κινήσεις των πραγμάτων γύρω μας - κωδικοποιούνται σε ποτάμια σημάτων, που χωρίζονται από ποικίλης διάρκειας χρονικές αποστάσεις.
                            
                   Ζήτημα ρυθμού

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι όσο πιο γρήγορος είναι ο ρυθμός των σημάτων, τόσο πιο έντονο είναι το σήμα. Η πληροφορία που μεταφέρει ο μεταβλητός ρυθμός πυροδότησης, ο κωδικός ρυθμού, σχετίζεται με τη θέση του αντικειμένου στο χώρο, τις διαφορές στο κοντράστ, την κίνηση του αντικειμένου, με καθένα από αυτά τα χαρακτηριστικά να αντιπροσωπεύεται από μια διαφορετική ομάδα νευρώνων. Πληροφορία μεταδίδεται και με το σχετικό χρονισμό, δηλαδή πότε ένας νευρώνας πυροδοτεί σε σχέση με τους παλμούς από άλλα κύτταρα. Οταν πολλά οπτικά γαγγλιακά κύτταρα πυροδοτούν σχεδόν την ίδια χρονική στιγμή, ο εγκέφαλος το αντιλαμβάνεται ως αντίδραση σε κάποιο χαρακτηριστικό του ίδιου φυσικού αντικειμένου.
Ηλεκτρολόγοι μηχανικοί προσπαθούν να αξιοποιήσουν αυτή τη γνώση για να κατασκευάσουν πιο αποδοτικά ηλεκτρονικά στοιχεία, που να ενσωματώνουν τις αρχές του χρονισμού των πυροδοτήσεων κατά την καταγραφή οπτικών σκηνών. Δημιουργούνται μεγάλες βάσεις δεδομένων με πληροφορίες για το χρονισμό ενεργοποίησης διάφορων ομάδων νευρικών κυττάρων. Σε συνδυασμό με την οπτογενετική (τεχνική ενεργοποίησης νευρώνων μέσω οπτικών ερεθισμάτων) που επιτρέπει τον μη επεμβατικό πειραματισμό με τη δραστηριότητα των νευρώνων, οι επιστήμονες θα μπορέσουν να μάθουν περισσότερα για την εσωτερική γλώσσα των συστατικών στοιχείων του εγκεφάλου και να την αξιοποιήσουν για εφαρμογές στην παραγωγή και στην καθημερινή ζωή.

                               Επιμέλεια:
                   Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
                Πηγή: «Scientific American»
          αναδημοσίευση από το Ριζοσπάστη

Σε εξέλιξη η απεργία ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας (ΦΩΤΟ-ΒΙΝΤΕΟ)

              H απεργιακή συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη.

             


Απεργούν σήμερα οι εργαζόμενοι στο εμπόριο και τις υπηρεσίες και αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ ενάντια στην επιχείρηση κατάργησης της κυριακάτικης αργίας, που προωθεί η τρικομματική συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ κατ' εντολή των πολυεθνικών.Στο πλαίσιο της σημερινής απεργιακής κινητοποίησης στην Αθήνα κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία και εργαζόμενοι μαζί με αυτοαπασχολούμενους πραγματοποιούν εξορμήσεις σε μεγάλα εμπορικά κέντρα και πολυκαταστήματα και στη 1 μ.μ. θα πραγματοποιήσουν απεργιακή συγκέντρωση έξω από το πολυκατάστημα «ΑΤΤΙΚΑ».
Συγκεντρώσεις και εξορμήσεις γίνονται και σε άλλες πόλεις.


        Η υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας απαιτεί     
         σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική
          συγκυβέρνησης και ΕΕ τονίζουν τα ταξικά σωματεία.
         

            Εξόρμηση πραγματοποιείται και στο «The Mall» στον 
            Άγιο Δημήτριο.      
             
           
Από το πρωί κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία των εργαζομένων στο εμπόριο και τις υπηρεσίες, αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ πραγματοποιούν εξόρμηση στο «Τhe Mall» στο Μαρούσι, στο πλαίσιο της απεργίας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας.


                    

Στη Θεσσαλονίκη ξεκινάει η απεργιακή συγκέντρωση 
έξω από το κατάστημα «ΦΩΚΑΣ» στην οδό Τσιμισκή 
και θα ακολουθήσει πορεία-εξόρμηση στην αγορά της 
πόλης.

             
           

 Με την ανακοίνωση της εξόρμησης και της απεργίας, στο «The Mall» στο Μαρούσι, καλούν τους καταναλωτές -εργαζόμενους και λαϊκά στρώματα- σε κοινή και συντονισμένη πάλη ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας που μας αφορά όλους.

           
                                      902.gr

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

«Το τέλος του κόσμου είναι μύθος, το τέλος του καπιταλισμού είναι πραγματικότητα»




           Η αφίσα στο μετρό του Λένινγκραντ
            


Αφίσες με το σύνθημα «Το τέλος του κόσμου είναι μύθος, 
το τέλος του καπιταλισμού είναι πραγματικότητα» που συνοδευόταν από τη φωτογραφία του Ιωσήφ Στάλιν, 
κόλλησε στο μετρό του Λένινγκραντ η Επαναστατική Κομμουνιστική Ένωση Νεολαίας της Ρωσίας (νεολαία του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας) στις 21/12.
Εκείνη την ημέρα τα διεθνή ΜΜΕ είχαν «πλημμυρίσει» από άρθρα και σχόλια για την «καταστροφή του κόσμου», με βάση γραπτά των Μάγιας. Τη μέρα εκείνη ήταν και η επέτειος της γέννησης του μπολσεβίκου ηγέτη.

Προετοιμάζεται το έδαφος για κινητικότητα - διαθεσιμότητα - απολύσεις στο Δημόσιο



            


Πυρετωδώς προετοιμάζεται η κυβέρνηση για την εφαρμογή του προγράμματος της λεγόμενης κινητικότητας των δημοσίων υπαλλήλων το οποίο τίθεται σε πλήρη εφαρμογή από τις αρχές του νέου έτους και το οποίο προβλέπει ότι μέσα από την περιβόητη αξιολόγηση φορέων και προσωπικού του Δημοσίου - που θα ολοκληρωθεί ως το τέλος 2013 - δεκάδες χιλιάδες υπάλληλοι, όλων των ειδικοτήτων, όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης και όλων των σχέσεων εργασίας, θα τεθούν σε καθεστώς διαθεσιμότητας-απόλυσης.Στο πλαίσιο αυτό, χτες οι υπουργοί Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης Αντώνης Μανιτάκης και Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας εξέδωσαν Κοινή Υπουργική Απόφαση, με την οποία ρυθμίζονται ειδικότερα θέματα σχετικά με τη συγκρότηση και τη λειτουργία του - προβλεπόμενου από το άρθρο 5 παρ. 3 του ν. 4024/2011 - τριμελούς Συμβουλίου, το οποίο θα κρίνει τους υπαλλήλους που θα ενταχθούν στο πλαίσιο της κινητικότητας-διαθεσιμότητας και θα λαμβάνει τις τελικές αποφάσεις γι' αυτούς: Για το αν και πού θα μετακινηθούν. Σημειώνεται δε πως όσοι από τους εν λόγω υπαλλήλους δεν μετακινηθούν σε άλλες θέσεις εργασίας του Δημοσίου, με την πάροδο ενός έτους που λήγει ο χρόνος διαθεσιμότητάς τους θα απολύονται.
Τα βασικά σημεία της υπουργικής απόφασης είναι τα εξής:

  • Το τριμελές Συμβούλιο συγκροτείται από έναν αντιπρόεδρο ή πρόεδρο Τμήματος του ΑΣΕΠ, ως πρόεδρο, έναν υπάλληλο ο οποίος ασκεί καθήκοντα προϊσταμένου Γενικής Διεύθυνσης του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και έναν υπάλληλο ο οποίος ασκεί καθήκοντα προϊσταμένου Γενικής Διεύθυνσης του υπουργείου Οικονομικών, ως μέλη.
  • Η θητεία του τριμελούς Συμβουλίου είναι τετραετής, ενώ μπορεί να παρατείνεται για δύο ακόμη χρόνια με απόφαση των υπουργών Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και Οικονομικών.
  • Η πρώτη απόφαση συγκρότησης του τριμελούς Συμβουλίου εκδίδεται εντός προθεσμίας δέκα (10) ημερών από τη δημοσίευση της υπουργικής απόφασης στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης και η πρώτη θητεία του τριμελούς Συμβουλίου αρχίζει από την έκδοση της απόφασης συγκρότησής του και λήγει την 30ή Ιουνίου του τελευταίου έτους της.
  • Το τριμελές Συμβούλιο θα συνεδριάζει στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης. 
                                                                                             902.gr

Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012

Άλλο φιλανθρωπία κι άλλο ταξική αλληλεγγύη



              

Από την έμπρακτη ταξική αλληλεγγύη εργαζομένων και ΠΑΜΕ στους εργαζόμενους της FINTEXPORT


Η φιλανθρωπία γνωρίζει μέρες δόξας! Απ' την εκκλησία ως τα πολιτικά κόμματα, τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί, ΜΚΟ και άλλες οργανώσεις μας διαβεβαιώνουν πως «όλοι μαζί μπορούμε», ότι δεν θα μείνει «κανείς μόνος του στην κρίση», και δώσ' του συσσίτια, διανομή τροφίμων, ειδών ένδυσης και υπόδησης, παιχνιδιών για τα παιδιά... Μάλιστα οι σχετικές πρωτοβουλίες διαφημίζονται επαρκώς, ενώ τα δελτία ειδήσεων έχουν καθιερώσει ειδική «στήλη» με θέμα τις δράσεις φιλανθρωπίας της ημέρας, πολλές απ' τις οποίες γίνονται σε απευθείας σύνδεση! Το ...ωφέλιμο μετά του ...ωφελίμου. Και χτίζονται φιλάνθρωπα προφίλ και προτρέπεται ο αποδέκτης του μηνύματος να δράσει κι αυτός φιλανθρωπικά, δράση ιδιαίτερα χρήσιμη και πολύτιμη για το σύστημα. Εθίζεται ο φτωχός με τη φτώχεια του και την προσμονή μιας «ασπιρίνης», εθίζονται και όσοι ακόμα δεν εμπίπτουν στην κατηγορία αυτή με τη φιλανθρωπία σαν μέσο αντιμετώπισης των προβλημάτων.Σε όλους όσοι καλοπροαίρετα κι από αγνή διάθεση προσφοράς στον συνάνθρωπό τους στηρίζουν τέτοιες δράσεις απευθύνονται τα παρακάτω: Λύνονται τα προβλήματα της φτώχειας, της πείνας, της ανεργίας, με τη φιλανθρωπία; Προφανώς και όχι. Αν ήταν έτσι θα είχαν λυθεί προ πολλού. Πόσες και πόσες δεκαετίες τώρα, άπειρες ΜΚΟ απλώνουν τη «φιλάνθρωπη» δράση τους σε περιοχές του πλανήτη που μαστίζονται απ' τη φτώχεια όμως αυτή παραμένει σαν σαράκι να κατατρώγει λαούς ολόκληρους. Ένα πιάτο φαΐ θα χορτάσει την πείνα του πεινασμένου σήμερα, όμως αύριο θα είναι ξανά πεινασμένος. Και τότε; Οι ανάγκες, οι βασικές, οι πλέον στοιχειώδεις, είναι μόνιμες, δεν είναι έκτακτες που μπορούν να αντιμετωπιστούν κατ' αυτόν τον τρόπο.
Η αστική τάξη προσπαθεί μια τακτική στην οποία εξέχοντα μέλη της επιδίδονται χρόνια τώρα να τη διαδώσει μέσα στον λαό. Να κάνει τον έναν να νιώσει συνυπεύθυνος για τα βάσανα του διπλανού του και να πάρει πάνω του την προσωρινή έστω ανακούφισή τους. Για να σώσει το τομάρι της, να μην συνειδητοποιηθεί πλατιά απ' τον λαό ότι είναι ακριβώς η ύπαρξή της το εμπόδιο για την καταπολέμηση και της πείνας και της ανεργίας και όλων των άλλων που ταλανίζουν τους ανθρώπους του μόχθου. Η φιλανθρωπία εμπεριέχει την παραδοχή και την αποδοχή της ανισότητας, της αδικίας. Και μ' αυτά δεν επιτρέπεται να συμφιλιωθεί κανένας εργάτης, αγρότης, αυτοαπασχολούμενος.
Πού ήταν όλοι αυτοί οι φιλάνθρωποι όταν προχωρούσαν μέτρα που γονατίζουν την εργατική λαϊκή οικογένεια; Συνήθως στην πλευρά εκείνων που τα απαιτούσαν. Πού βρίσκονταν όταν το εργατικό λαϊκό κίνημα τα αντιπάλευε; Συνήθως στην πλευρά εκείνων που το πολεμούσαν. Πώς αντιμετώπισαν αιτήματα ανακούφισης έστω του λαού; Σαν «μαξιμαλιστικά», εκτός τόπου και χρόνου...
Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να ξοδεύουν και μερικές πενταροδεκάρες απ' τον ασύλληπτο πλούτο που ο λαός παράγει κι αυτοί τσεπώνουν για να «ξεπλύνουν» το σύστημα της εκμετάλλευσης, για να παρεμποδίσουν τη συνάντηση πλατιών λαϊκών δυνάμεων με το οργανωμένο ταξικό εργατικό λαϊκό κίνημα που μπορεί και μέτρα ανακούφισης να αποσπάσει και κυρίως να παλέψει για μια κοινωνία και οικονομία όπου θα εκλείψουν οι αιτίες που προκαλούν τη φτώχεια και την εξαθλίωση. 

Είναι προφανές ότι κανείς άνθρωπος του μόχθου δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια στα βάσανα του διπλανού του, του γείτονα, του συναδέλφού του. Όμως η ταξική αλληλεγγύη δεν έχει καμία σχέση με την υποκριτική φιλανθρωπία. Πιασμένοι σφιχτά μπορούμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο στην κάλυψη άμεσων αναγκών και όλοι μαζί την τάξη μας να αποτινάξει τα δεσμά της εκμετάλλευσης και να ανοίξει έναν δρόμο ανάπτυξης όπου οι λαϊκές ανάγκες και η ικανοποίησή τους θα είναι στο επίκεντρο. Η αποστολή ταξικής αλληλεγγύης έχει όχι την παροχή πρόσκαιρης βοήθειας και μόνο, αλλά να συνεγείρει αγωνιστικά τους ανθρώπους του μόχθου να διεκδικήσουν όσα τους ανήκουν, να θέσουν τέρμα στην ανισότητα και την αδικία. Όχι να δώσει παυσίπονα, αλλά να πείσει ότι πρέπει να πολεμηθεί η αιτία που προκαλεί την αρρώστια και να εξαλειφθεί. 

Ένας για όλους και όλοι για έναν, όλοι μαζί στον αγώνα. Αυτή πρέπει να είναι η δική μας απάντηση σε όσους, αφού κλέβουν τον πλούτο που ο λαός παράγει, αφού σπρώχνουν μεγάλα τμήματά του βαθιά στην εξαθλίωση, τους πετάνε ένα «κόκκαλο», πιστεύοντας ότι έτσι θα πείσουν τον λαό ότι τον ταΐζουν και άρα δεν θα δαγκώσει το χέρι που το κάνει.
                                                   902.gr

Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2012

Η Λαϊκή Συσπείρωση Αγρινίου για το "σχέδιο Αθηνά"



ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙΣ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΣΧΟΛΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ  
                               «ΑΘΗΝΑ»

Η τρικομματική κυβέρνηση της πλουτοκρατίας, συνεχίζοντας το έργο των προηγούμενων, προωθεί το «σχέδιο Αθηνά» για την τριτοβάθμια εκπαίδευση που προβλέπει συγχωνεύσεις και λουκέτα σε 10άδες τμήματα ακόμα και σχολές ΑΕΙ και ΤΕΙ σε όλη την Ελλάδα. Προπαγανδίζει την ανάγκη «εξορθολογισμού, μαζέματος, νοικοκυρέματος του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας, που ξεχείλωσε τα τελευταία 30 χρόνια». 

Οι ίδιοι που «έσπειραν» παντού σχολές και τμήματα με χρήματα και κατεύθυνση της Ε.Ε., πολλές φορές χωρίς επιστημονικό αντικείμενο, χωρίς τις απαραίτητες υποδομές και προσωπικό, είναι οι ίδιοι που ετοιμάζονται να πετάξουν χιλιάδες φοιτητές και εργαζόμενους στο δρόμο! Είναι οι ίδιοι που βάζουν τεράστια εμπόδια στις σπουδές, που απολύουν εργαζόμενους από τα ιδρύματα! Τα υπαρκτά προβλήματα είναι απλά ένα πρόσχημα. 
Η Λαϊκή Συσπείρωση Αγρινίου καλεί όλους τους φοιτητές και τους σπουδαστές της πόλης μας να μην μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια παρακολουθώντας τις εξελίξεις. Με μαζικές διαδικασίες, με συνελεύσεις στους συλλόγους και στα έτη να οργανώσουν τον αγώνα τους απαιτώντας:

• Κανένας φοιτητής και σπουδαστής να μην πεταχτεί εκτός σπουδών – να ολοκληρώνει τις σπουδές του απερίσπαστος στο τμήμα που εντάχθηκε – να μην υποχρεωθεί να μετακινηθεί σε άλλη πόλη για να τελειώσει τις σπουδές του.
• Καμία απόλυση προσωπικού.
• Προσλήψεις καθηγητών με μόνιμη και σταθερή σχέση εργασίας.


 Όπως πριν η διασπορά τμημάτων, έτσι και τώρα, οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις τους, δεν γίνονται με κριτήριο την αναβάθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης, το καλό των φοιτητών και των οικογενειών τους, το καλό των εργαζομένων όπως προπαγανδίζει η κυβέρνηση και ο Υπουργός Παιδείας. 
Θέλουν να εναρμονίσουν τις σχολές με τις εξελίξεις στην καπιταλιστική οικονομία. Αυτό εννοεί ο Υπουργός όταν λέει ότι «πρέπει τα γνωστικά αντικείμενα να συνδεθούν με την παραγωγική διαδικασία». Η «παραγωγική διαδικασία» για την οποία μιλούν είναι η καπιταλιστική, που κίνητρο και στόχο έχει την αύξηση των κερδών των μονοπωλίων και όχι την κάλυψη των κοινωνικών και λαϊκών αναγκών.

(Μερικά πανελλαδικά παραδείγματα):

Στο σχεδιασμό π.χ. των παιδαγωγικών τμημάτων δεν τους νοιάζει καν αν ο λαός και τα παιδιά του έχουν ανάγκη από περισσότερους δασκάλους σε ολιγομελείς τάξεις, γι‘ αυτό χιλιάδες δάσκαλοι είναι άνεργοι. Τη στιγμή που ο λαός έχει ανάγκη από χιλιάδες φτηνές κατοικίες, νοσοκομεία, σχολεία, έργα αντισεισμικής και αντιπλημμυρικής θωράκισης κτλ, χιλιάδες απόφοιτοι από τις ΣΤΕΦ και τα Πολυτεχνεία μένουν άνεργοι. Με αυτές τις λαϊκές ανάγκες πρέπει να συνδεθεί η ανώτατη εκπαίδευση.
Όταν ο Υπουργός λέει ότι: «με αυτό τον τρόπο οι φοιτητές θα αποκτήσουν ισχυρότερα πτυχία και θα είναι πιο ανταγωνιστικοί στην αγορά εργασίας» εννοεί οι σχολές να βγάζουν απόφοιτους καλύτερα προσαρμοσμένους στον εργασιακό μεσαίωνα που έχουν επιβάλει: με 400€ μισθό, ωράρια λάστιχο από 4 έως 13 ώρες τη μέρα, χωρίς συλλογικές συμβάσεις και ασφάλιση, με τα αφεντικά να τους απολύουν όποτε θέλουν χωρίς αποζημίωση. Γι’ αυτό τα νέα συγχωνευμένα τμήματα που στοχεύουν να φτιάξουν, θέλουν να είναι πιο ευέλικτα, να παρέχουν σκόρπιες γνώσεις μέσω πιστοποιητικών και σεμιναρίων όπως τα κολλέγια και τα ΙΕΚ. 
Οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων γίνονται με κριτήριο το κατά πόσο τα διάφορα τμήματα «τα φέρνουν» στην «πιάτσα» της αγοράς: Αν προσελκύουν ερευνητικά προγράμματα από επιχειρήσεις με βάση το τι θέλει ο επενδυτής και όχι αν σχεδιάζουν και υλοποιούν έρευνα με βάση τις κοινωνικές ανάγκες. Αν προσφέρουν στην επιχειρηματικότητα και στην παροχή «επιχειρηματικών δεξιοτήτων» που χρειάζονται οι εργοδότες. Με βάση αυτά έγινε η αξιολόγηση το προηγούμενο διάστημα. 
Κανένας φοιτητής, σπουδαστής, και εργαζόμενος δεν πρέπει να παραπλανηθεί από τους Πρυτάνεις και τους Προέδρους που δήθεν αντιδρούν ενάντια στις συγχωνεύσεις. Θέλουν στην ουσία να υποδείξουν οι ίδιοι το σχέδιο συγχωνεύσεων για να διαπραγματευτούν τη θέση τους στο «Πανεπιστήμιο Α.Ε.» ώστε να μην χάσουν προγράμματα που «τρέχουν» από την Ε.Ε. και επιχειρηματικούς ομίλους. Μαζί με διάφορα μέλη ΔΕΠ όλο το προηγούμενο διάστημα επεξεργάζονταν τέτοιου είδους προτάσεις στα πλαίσια της κυβερνητικής κατεύθυνσης. 
Στη φάση της κρίσης επιταχύνουν τις συγχωνεύσεις για να εξοικονομήσουν πόρους ώστε να μπορεί το κράτος να χρηματοδοτεί τα μονοπώλια για να κάνουν επενδύσεις, να χρηματοδοτεί τους καπιταλιστές δανειστές. 

ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΓΕΛΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΠΙΚΩΝ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΝ, ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΑΡΧΩΝ, ΠΟΥ ΑΝΤΙΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΓΙΑΤΙ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΩΣ ΠΕΛΑΤΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΚΙΝΗΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΟΥΣ. Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ ΓΙΑ ΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΣΠΟΥΔΕΣ.

Η Λαϊκή Συσπείρωση Αγρινίου καλεί όλους τους φοιτητές και τους σπουδαστές, να συνδέσουν την πάλη τους με το ταξικό εργατικό λαϊκό κίνημα, και σε κοινωνική συμμαχία με τους εργάτες, τους φτωχούς αγρότες, τους μικρούς αυτοαπασχολούμενους:

→ Να παλέψουν ώστε όλοι να σπουδάσουν απρόσκοπτα μέχρι το τέλος των σπουδών τους στην πόλη και το τμήμα που φοιτούν. Με ευθύνη του κράτους και να μην πληρώνει κανένας ούτε ευρώ από την τσέπη του.
→ Να δυναμώσουν την πάλη τους για αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, που σημαίνει Ανώτατη Εκπαίδευση στην υπηρεσία του λαού και της εξουσίας του, ώστε η επιστήμη, η έρευνα να τεθούν στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών και όχι των μονοπωλίων, των κάθε λογής βιομηχάνων που έχουν «τρυπώσει» στις Διοικούσες Επιτροπές των ΑΕΙ-ΤΕΙ. Να διεκδικήσουν:
→ Ανώτατη Εκπαίδευση χωρίς αντιεπιστημονικούς διαχωρισμούς μεταξύ ΑΕΙ, ΤΕΙ κλπ, στη βάση του επανακαθορισμού των επιστημονικών αντικειμένων που είναι απαραίτητος, για να κατανοηθεί η θέση της κάθε επιστήμης μέσα στο σύστημα των γνώσεων. Επανακαθορισμός κεντρικά σχεδιασμένος με βάση τις κοινωνικές ανάγκες και το συμφέρον του λαού, το βαθμό εξέλιξης της κάθε επιστήμης και όχι τις ανάγκες της άναρχης καπιταλιστικής παραγωγής που έχει στόχο το κέρδος. Μόνο έτσι μπορεί να γίνει σωστός καθορισμός των τμημάτων ανά επιστημονικό αντικείμενο, να μην υπάρχουν επικαλύψεις, να εξαλειφθεί η ανεργία των αποφοίτων.
→ Ανώτατη Εκπαίδευση συνδεδεμένη με μια άλλη, ριζικά αντίθετη «παραγωγική διαδικασία» που στη βάση των κοινωνικοποιημένων μέσων παραγωγής και του κεντρικού σχεδιασμού, στοχεύει στην κάλυψη των ολοένα αυξανόμενων κοινωνικών αναγκών και όχι στην αύξηση των κερδών των καπιταλιστών.
→ Ανώτατη Εκπαίδευση με υψηλό επίπεδο παρεχόμενων γενικών και ειδικών γνώσεων. Με μεταπτυχιακές σπουδές που οδηγούν αποκλειστικά σε διδακτορικό, με το πτυχίο μοναδική προϋπόθεση για πρόσβαση στο επάγγελμα, με ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.


Διεκδικούμε άμεσα:

• Κανένας φοιτητής και σπουδαστής να μην πεταχτεί εκτός σπουδών – να ολοκληρώνει τις σπουδές του απερίσπαστος στο τμήμα που εντάχθηκε – να μην υποχρεωθεί να μετακινηθεί σε άλλη πόλη για να τελειώσει τις σπουδές.
• Καμιά απόλυση προσωπικού.
• Προσλήψεις καθηγητών με μόνιμη και σταθερή σχέση εργασίας.

→ Τώρα επαρκής χρηματοδότηση των ιδρυμάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό στο ύψος των αναγκών. Επιστροφή των αποθεματικών που «κουρεύτηκαν». Όχι στο ξεπούλημα της περιουσίας των ιδρυμάτων!
→ Ούτε ευρώ για σίτιση – στέγαση – μετακίνηση – βιβλία – αναλώσιμα!
→ Κατασκευή εστιών για τη διαμονή όλων των φοιτητών με αποκλειστική ευθύνη του κράτους, με χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, για στέγαση δωρεάν και για όλους, χωρίς καμία εμπλοκή των ιδιωτών, χωρίς σύμπραξη με τη μέθοδο (ΣΔΙΤ). Μέχρι την κατασκευή, μηνιαίο επίδομα ενοικίου σε όσους σπουδάζουν μακριά από τις πόλεις τους και δεν τους δέχτηκαν στις εστίες, όπου υπάρχουν.

• Κατάργηση του νόμου πλαίσιο, καμιά εφαρμογή του.
• Καμιά μορφή ιδιωτικοποίησης. Έξω οι επιχειρήσεις και οι manager.
• Καμιά αναγνώριση κολεγίων και ιδιωτικών μαγαζιών της παιδείας



                                       Για τη ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΑΓΡΙΝΙΟΥ,
                        οι Δημοτικοί Σύμβουλοι 

                                   ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2012                                               

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

Η φτώχεια είναι πιο βαριά τις γιορτινές μέρες



               


Τα Χριστούγεννα ως γιορτή, πέρα από το θρησκευτικό περιεχόμενό της, προσφέρονταν ανέκαθεν ως μια ευκαιρία για κοινωνική προσφορά και φιλανθρωπία. Και χρησιμοποιούνταν πάντα, κατά το δοκούν, προκειμένου να εξυπηρετήσει συμφέροντα και να αποπροσανατολίσει το λαό.Μόλις μπαίνει ο Δεκέμβρης ξεκινούν τα χριστουγεννιάτικα σποτάκια σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις παρουσιάζοντας τις φιλανθρωπίες όλης της αφρόκρεμας της κοινωνίας μας. Οι πλούσιοι κάνουν δωρεές σ’ ένα νοσοκομείο, χτίζουν ξενώνες, χρηματοδοτούν εκδηλώσεις αγάπης, σκάνε και αρκετά λεφτά σε κάποιον τηλεμαραθώνιο για ορφανά. Όλα αυτά με το αζημίωτο φυσικά, αφού οι δωρεές και οι χορηγίες προσφέρουν και συγκεκριμένες φοροαπαλλαγές.
Φιλανθρωπίες πάσης φύσεως, «ανάσες ζωής» όλο κι όλο για 15 ημέρες και μετά … μετά πάλι μια από τα ίδια. Ο φιλεύσπλαχνος εργοδότης που σου έδωσε τη γαλοπούλα και που σε έβαλε να μαζέψεις και τρόφιμα για τους φτωχούς της γειτονιάς μετά τα Χριστούγεννα επανέρχεται. Μειώνει το μισθό, σε βάζει να δουλεύεις παραπάνω, σε απολύει. Πάει έφυγε το πνεύμα των Χριστουγέννων, του χρόνου πάλι.
Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο στη συνείδηση του λαού ότι τα κίνητρά τους δεν είναι καθαρά. Για να υπάρχουν αυτοί χρειάζεται να υπάρχουν θύματα, εμείς δηλαδή.
Ο φτωχός εργαζόμενος λαός και τα παιδιά του, ο άνεργος, ο άστεγος δεν έχει ανάγκη από φιλανθρωπίες. Ο εργαζόμενος λαός πρέπει να νιώσει μια ολοκληρωτική αλληλεγγύη που θα τον ενώσει μ’ αυτόν που βάλλεται, μ’ αυτόν που αντιστέκεται, μ’ αυτόν που χρειάζεται να κατανοήσει ότι πρέπει να αντισταθεί.
Αλληλεγγύη σημαίνει να βγεις στο δρόμο για τον εργάτη που απολύθηκε παρόλο που είσαι δημόσιος υπάλληλος, να φωνάξεις για τον δάσκαλο που θα δουλεύει για 600 ευρώ ενώ είσαι γονιός, να στηρίξεις τον δημόσιο υπάλληλο που θα χάσει τη δουλειά του ενώ είσαι ελεύθερος επαγγελματίας γιατί ξέρεις πως, τελικά, η δική του ευημερία είναι και δική σου, η δική του απελπισία θα είναι και δική σου.
Αλληλεγγύη οργανωμένη, ενεργητική, θετική και έμπρακτη.

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012

Μια εκπληκτική «χρονομηχανή»

         ΚΡΑΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ

Στη Μόσχα υπάρχουν πολλά και όμορφα μουσεία, αλλά ένα είναι το μοναδικό στον τρόπο που εκθέτει τα τεκμήρια και τα σπαράγματα της ζωής και του έργου του ποιητή της Επανάστασης: Το Μουσείο Μαγιακόφσκι


           

Πρόκειται για ένα από τα καταπληκτικότερα μουσεία του κόσμου. Για μια απτή απόδειξη των εκπληκτικών αποτελεσμάτων που μπορούν να προκύψουν από το αρμονικό «δέσιμο» της μορφής με το περιεχόμενο. Για μια μουσειογραφική και μουσειολογική σύλληψη και εφαρμογή που αποτελεί αντικείμενο μελέτης και εκπαίδευσης στη διεθνή μουσειολογική πρακτική. Για μία εκθεσιακή δομή που από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής της επηρεάζει τη μουσειολογική αντίληψη σε όλο τον κόσμο. Κι αν όλα τα παραπάνω συγκινούν μόνο τους ειδήμονες, ας προσπεραστούν κι ας μείνουμε στην πολύ μεγάλη πιθανότητα, ο ίδιος ο Μαγιακόφσκι να είχε δώσει την έγκρισή του...Ο λόγος γίνεται για το Κρατικό Μουσείο Μαγιακόφσκι στη Μόσχα, στο σπίτι με αριθμό 6 στην οδό Λουμπιάνσκι, στο κέντρο της ρωσικής πρωτεύουσας, όπου ο Μαγιακόφσκι έζησε από το 1919 και στο οποίο αυτοκτόνησε το 1930. Από το ερχόμενο καλοκαίρι - οπότε συμπληρώνονται και 120 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή της Επανάστασης - θα κλείσει τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 2014 για εργασίες συντήρησης. Απόφαση που για πολλούς στη Ρωσία - ανάμεσά τους και εκ των δημιουργών της σεναριακής αντίληψης της έκθεσης του Μουσείου, Ταράς Πολιάκοφ - αποτελεί «αιτία πολέμου» με την κυβέρνηση, φοβούμενοι ότι αυτό που τελικά θα προκύψει μετά τις εργασίες, δεν θα είναι μόνο η απαραίτητη και θεμιτή τεχνική συντήρηση ενός κτιρίου στο οποίο δεν πάτησε τεχνίτης τα τελευταία 22 χρόνια, αλλά η αλλοίωση αυτού του εντελώς διαφορετικού εκθεσιακού «κόσμου».

          

Ο,τι ξέρετε ή φαντάζεστε για ένα «κλασικό» μουσείο με γυάλινες προθήκες τακτικά και σε σειρά τοποθετημένες που περικλείουν, επίσης τακτοποιημένα και σε σειρά, τα εκθέματα... ξεχάστε το. Αν υπήρχε μία περίπτωση στο εκατομμύριο, οι Ρώσοι φουτουριστές, με τους οποίους ο Μαγιακόφσκι είχε άμεση σχέση, ή οι Γερμανοί ντανταϊστές (σ.σ. καλλιτεχνικά κινήματα του μεσοπολέμου που είχαν άμεση σύνδεση με το κομμουνιστικό κίνημα και τις επαναστάσεις στη Ρωσία και τη Γερμανία) να συμπαθήσουν ένα μουσείο, αυτό θα ήταν σίγουρα το Κρατικό Μουσείο Μαγιακόφσκι.Τα χιλιάδες εκθέματα απλώνονται - κυριολεκτικά - σε ένα, φαινομενικά, «άναρχο» «σύμπαν», τοποθετημένα σε κατασκευές που παραπέμπουν σε θεατρική σκηνογραφία. Η έκθεση είναι ουσιαστικά ένα ελεύθερο πεδίο στο οποίο ο επισκέπτης μεταφορικά «βυθίζεται» και «κολυμπάει» ακολουθώντας μια ροή που «σκαρφαλώνει» σε τέσσερις ορόφους. Το κεντρικό «νεύρο» της έκθεσης είναι η μνημειακή σκάλα που οδηγεί στους ορόφους του πρώην κοινόκτητου διαμερίσματος (σσ. διαμέρισμα το οποίο μοιράζονται περισσότερες από μία οικογένειες ή νοικοκυριά), σε ένα μικρό δωμάτιο του οποίου έζησε και δημιούργησε μέχρι το θάνατό του ο ποιητής. Στόχος των δημιουργών της έκθεσης ήταν, μέσω της γεωμετρίας της δομής της, της έντονης ενέργειας που εκπέμπουν οι χρωματισμοί και της «μεταφοράς», μέσω της εκθεσιακής δομής, των συναισθημάτων του ποιητή, να γίνει δυνατό από τον επισκέπτη να νιώσει, σα να τη βιώνει, την πνοή της εποχής εκείνης, να κατανοήσει το θρίαμβο και την τραγωδία της ζωής και του θανάτου του Μαγιακόφσκι. Στόχος ο οποίος έχει επιτευχθεί και με το παραπάνω.

            Μουσείο «παντός καιρού»...

         

Η σημερινή εκθεσιακή δομή άρχισε να «χτίζεται» το 1987 και εγκαινιάστηκε το 1989, δύο χρόνια μόλις πριν τη διάλυση της ΕΣΣΔ και την επικράτηση της αντεπανάστασης. Το ίδιο το μουσείο όμως έχει τις απαρχές του στη δεκαετία του '30. Στις 23 Δεκεμβρίου του 1937 το Λαϊκό Κομισαριάτο Διαφώτισης αποφασίζει τη δημιουργία Κρατικής Βιβλιοθήκης - Μουσείου Μαγιακόφσκι, η οποία εγκαινιάζεται το 1938 στο διαμέρισμα που ζούσαν το ζεύγος Μπρικ (Λίλη και Οσιπ) με τον Μαγιακόφσκι στην πάροδο Γκεντρικόφ. Ενα από τα βασικά επιτεύγματα της πρώτης φιλολογικής - επιστημονικής ομάδας που δούλεψε σε αυτό το πρώτο μουσείο ήταν η έκδοση των 13 τόμων των απάντων του Μαγιακόφσκι. Ενεργητική συμμετοχή στη ζωή του μουσείου είχαν δημιουργοί όπως ο Παστερνάκ, ο Γεβτουσένκο, ο Αραγκόν, ο Χικμέτ, ο Πολ Ελυάρ κ.ά.Την περίοδο του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, το Μουσείο Μαγιακόφσκι ήταν το μοναδικό, στη Μόσχα, που δεν διέκοψε τη λειτουργία του ούτε για μια μέρα. Οι 16 εργαζόμενοι σε αυτό υποδέχονταν τους επισκέπτες, τους ξεναγούσαν, συνέχιζαν την επιστημονική - μουσειολογική δουλειά και, ταυτόχρονα, εφοδίαζαν και διόρθωναν τον ιματισμό των μαχητών του κοντινού τάγματος του Κόκκινου Στρατού. Ολοι τους τιμήθηκαν με το μετάλλιο «Για την Αμυνα της Μόσχας».
Τη σημερινή του ονομασία το μουσείο την πήρε το 1967, όταν άλλαξε το «προφίλ» του σε λογοτεχνικό - αφιερωματικό, ενώ το 1968 μετακομίζει στην οδό Λουμπιάνσκι, σε ένα σπίτι του τέλους του 19ου αρχών 20ού αιώνα με είσοδο από το εσωτερικό μιας μεγάλης αυλής που διαμόρφωναν ανάλογα σπίτια, το οποίο ανήκε προεπαναστατικά σε έναν έμπορο χρυσού. Εκεί, από το 1919 ξεκίνησε να ζει ο Μαγιακόφσκι, σε ένα «δωματιάκι - βαρκούλα» όπως το έλεγε, παράλληλα με το κοινό του διαμέρισμα με τους Μπρικ. Η νέα έδρα του Μουσείου συνδέεται και με τη νέα φάση δραστηριότητάς του, η οποία επικεντρώθηκε στην εκθεσιακή δουλειά και στη διοργάνωση μαζικών εκδηλώσεων. Το 1971 εγκαινιάζεται η μεγάλη έκθεση με τίτλο «Μαγιακόφσκι, ο ποιητής του Οχτώβρη και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης».

        

Από τα μέσα της δεκαετίας του '80 επιχειρούνται μερικοί πρώτοι πειραματισμοί σε εκθεσιακό επίπεδο, οι οποίοι θα οδηγήσουν στο συμπέρασμα για μια συνολικότερα διαφορετική προσέγγιση στη μουσειακή απόδοση του έργου και της προσωπικότητας του Μαγιακόφσκι. Οπως έθεσε το ζήτημα η Σβετλάνα Στριζνιόβα, διευθύντρια του Μουσείου από το 1981, «είχαμε ξεκινήσει ήδη τις πρώτες εκθέσεις μας, όταν θεωρήσαμε ότι στα πλαίσια μιας επαρκούς ακαδημαϊκής έκθεσης, πρέπει να δοκιμάσουμε να μιλήσουμε με τη γλώσσα εκείνου του καιρού. Και αυτές οι εκθέσεις μας έπεισαν ότι εκείνη η γλώσσα είναι πολύ κατανοητή και χρειάζεται στους σύγχρονους και δίνει μια κάπως διαφορετική αντίληψη για τον Μαγιακόφσκι, όχι ακριβώς την ίδια την οποία συνηθίσαμε στη διάρκεια πολλών δεκαετιών».Ετσι, το 1987 ξεκίνησε η πλήρης επανέκθεση του μουσείου. Το πνεύμα της επανέκθεσης το δίνει πάλι η Στριζνιόβα: «Η έκθεση δεν είναι το μέρος που ο άνθρωπος πρέπει να κάθεται και να μελετά. Γι' αυτό υπάρχουν οι βιβλιοθήκες και τα αρχεία. Η έκθεση είναι το μέρος όπου πρέπει να "μαίνονται" οι αισθήσεις, όπου ο άνθρωπος πρέπει να έχει "αιχμαλωτιστεί" από το χρόνο, τον άνθρωπο, τη μοίρα του, την τραγωδία ή τον θρίαμβό του, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να εμφανιστεί κάποια εσωτερική αισθηματική και αισθητική ανάγκη που να οδηγεί στα βιβλία του, αφού δεν γίνεται να διαβαστούν χιλιάδες χειρόγραφα και εκατοντάδες ντοκουμέντα που μπορούν να τοποθετηθούν στην έκθεση. Αλλωστε, για να υπάρξει κάποιο συμπέρασμα είναι απαραίτητη η προσεκτική και σοβαρή μελέτη αυτών των ντοκουμέντων και όχι απλώς η θέασή τους στη βιτρίνα».

          

Παρά και ενάντια στα προβλήματα που δημιούργησε η καπιταλιστική παλινόρθωση, όπως π.χ. το ναυάγιο των σχεδίων για επέκταση του μουσείου σε διπλανά κτίρια, η ζωή του Μουσείου Μαγιακόφσκι «βράζει»: Ξεναγήσεις, θεματικές διαλέξεις, ποιητικές και μουσικές βραδιές, θεατρικές παραστάσεις λαμβάνουν χώρα σχεδόν καθημερινά. Το μοσχοβίτικο θέατρο «Κομεντιάντ» ανεβάζει κάθε μήνα το έργο «Αυτός ο ίδιος» με επεισόδια από τη ζωή και το έργο του ποιητή. Στο πρόγραμμα προβολών του μουσείου περιλαμβάνεται και η ταινία «Η δεσποινίδα και ο αλήτης» του 1918, σε σενάριο του Μαγιακόφσκι, ο οποίος έχει και τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
        
          Οι κυνικοί... «εξωγήινοι» απειλούν

Οπως αναφέρθηκε στην αρχή, το Μουσείο πρόκειται να κλείσει από το ερχόμενο καλοκαίρι - οπότε γιορτάζονται και τα 120 χρόνια από τη γέννηση του Μαγιακόφσκι - για ολική ανακαίνιση. Ο Ταράς Πολιάκοφ, που ως επικεφαλής του τμήματος εκθέσεων του Μουσείου το 1987 επεξεργάστηκε την αρχική ιδέα/σενάριο της επανέκθεσης, σε ανάρτησή του σε διαδικτυακό «φόρουμ» επισκεπτών του Μουσείου Μαγιακόφσκι, καταγγέλλει ότι πρόκειται για απόφαση «καταστροφής αυτής της μοναδικής έκθεσης». Σημειώνει ότι «η έκθεση εξαρχής δεν δημιουργήθηκε σαν συλλογή αντικειμένων, αλλά σαν μοναδικό έργο τέχνης με μουσειακό χαρακτήρα, προκαλώντας τους πιο αναπάντεχους συνειρμούς, μέσω του σπασίματος όλων των μουσειακών κανόνων. Στη δημιουργία της συμμετείχαν γνωστοί Μοσχοβίτες εικαστικοί, με το αποτέλεσμα να μην είναι μόνο μια νέα έκθεση, αλλά μια νέα μουσειακή μεθοδολογία. Για μια ακόμη φορά υπογραμμίζω: Πάνω σε αυτήν δουλεύουν πολλά μουσεία, ανάμεσά τους και της πρωτεύουσας».
«Στόχος των σύγχρονων "Ηρόστρατων"» προσθέτει ο Πολιάκοφ, «είναι να φτιάξουν ένα πρωτόγονο ανάλογο του "Κέντρου Πομπιντού": Να απλωθούν στο χώρο του μουσείου, ελεύθερου από τις μοναδικές μουσειακές εγκαταστάσεις, βάση των οποίων αποτελούν μνημειακά αντικείμενα. Τίποτα καινούργιο δεν μπορούν να σκεφτούν. Τέτοιο μουσείο ονειρεύονταν εκείνοι που μέχρι τώρα εξακολουθούν να μισούν τη σημερινή έκθεση. Οι εχθροί του μουσείου το ονειρεύονταν αυτό 20 χρόνια και φαίνεται ότι το όνειρό τους πραγματοποιείται». Ως «εκτελεστές» αναφέρει κάποιους «εξωγήινους» 35 - 40 ετών «με αμφισβητήσιμες, συχνά επί πληρωμή, σπουδές Ιστορίας της Τέχνης, που ενώ δεν έχουν να επιδείξουν τίποτα θετικό στον τομέα της κουλτούρας, ωστόσο διαθέτουν θράσος, αυτοπεποίθηση και ασυλία».
Ουσιαστικά ο Πολιάκοφ περιγράφει τους σύγχρονους «μάνατζερ» της εμπορευματοποίησης του πολιτισμού. Ωστόσο, πέφτει κι αυτός στην παγίδα της «αγοράς» όταν προτείνει έναν «οικονομικό διευθυντή» που θα «συγκεράσει» την «οικονομία της αγοράς» με τους αρχικούς στόχους του Μουσείου. Η απόλυτη πλάνη δηλαδή...
Πάντως, το Μουσείο, έστω και με την προοπτική να κλείσει για «επισκευές», ετοιμάζει πρόγραμμα εορτασμών της επερχόμενης επετείου με περιοδικές εκθέσεις των συλλογών του σε άλλα μουσεία. Μένει να δούμε αν οι αρχές θα σεβαστούν αυτή την πρωτότυπη μουσειακή εκθεσιακή δομή, ή αν θα την καταστρέψουν. Δυστυχώς, πάντως, ακόμη κι αν παραμείνει αλώβητη η έκθεση, το Μουσείο Μαγιακόφσκι δε φαίνεται ότι θα γλιτώσει τους «μάνατζερ»...

                              
  Γρηγόρης ΤΡΑΓΓΑΝΙΔΑΣ  (Ριζοσπάστης)
                      
                            
                     Οι συλλογές

Το Μουσείο διαθέτει:
Συλλογή χειρογράφων και άλλων γραπτών ντοκουμέντων που απαριθμούνται σε 12 χιλιάδες αντικείμενα, συν 68 υπογεγραμμένα βιβλία του ποιητή.
Εικαστική συλλογή αποτελούμενη από επίσης 12 χιλιάδες αντικείμενα (ζωγραφική, γραφιστική, γλυπτική, πλακάτ, διαφημίσεις, αρνητικά φωτογραφιών, καθώς και ηχογραφήσεις σε φωνογράφους).
Συλλογή της οικογένειας του ποιητή με πάνω από 20 χιλιάδες αντικείμενα που δωρήθηκαν στο μουσείο από την αδερφή του Μαγιακόφσκι, Λιουντμίλα. Περιέχει ντοκουμέντα, γράμματα, χειρόγραφα μελών της οικογένειας, όπως της μητέρας και των αδερφών του.
Πάνω από 2.300 προσωπικά αντικείμενα του ποιητή και της οικογένειας (από το ρολόι του παππού μέχρι ρούχα, έπιπλα κλπ).
Την εκπληκτική βιβλιοθήκη που δημιουργήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του '30 με πάνω από 25 χιλιάδες βιβλία, εκ των οποίων τα 5.000 σπάνια. Ανάμεσά τους πρωτότυπες εκδόσεις έργων του ποιητή, μεταφρασμένα έργα του κλπ.
Χαρακτηριστικό του «ενδιαφέροντος» του κράτους για το μουσείο - και για την πολιτιστική κληρονομιά του ρωσικού λαού εν γένει - είναι το γεγονός, ότι μόλις πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκε ότι από το Μουσείο Μαγιακόφσκι λείπουν 52 αντικείμενα! Ανάμεσά τους έργα του σπουδαίου εικαστικού και εκ των επιφανέστερων εκπροσώπων της Ρωσικής Πρωτοπορίας του Μεσοπολέμου, Αλεξάντρ Ροντσένκο, αλλά και προσωπικά αντικείμενα του ποιητή. Και σα να μην έφτανε αυτό, ο επικεφαλής του τομέα πολιτισμού της Μόσχας, Σεργκέι Καπκόφ, είπε ότι η απώλεια των εκθεμάτων είχε γίνει γνωστή μετά από δύο ελέγχους του υπουργείου Πολιτισμού το 2007 και 2009, αλλά μόλις πρόσφατα ανακοινώθηκαν.
Σύμφωνα με τη διευθύντρια του Μουσείου, Σβετλάνα Στρεζνιόβα, δύο εκθέματα βρέθηκαν, παλαιότερα, στο εξωτερικό και επιστράφηκαν.
Πάντως, δεδομένου ότι οι καιροί είναι «πονηροί», μπορεί αυτό το θλιβερό γεγονός να χρησιμοποιηθεί από όσους θέλουν να αλλάξουν τη δομή της έκθεσης επικαλούμενοι λόγους ασφάλειας. Αν και ο πραγματικός αίτιος δεν είναι βέβαια η έκθεση, αλλά η μετατροπή της πολιτιστικής κληρονομιάς σε εμπόρευμα, άρα, σε προσδοκία κέρδους.

Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Οταν οι αστοί ασχολούνται με τις Θέσεις του ΚΚΕ



Είναι γεγονός ότι το Πρόγραμμα του Κομμουνιστικού Κόμματος έχει επεξεργασμένη τη στρατηγική του για τη συγκέντρωση των δυνάμεων που έχουν αντικειμενικά συμφέρον για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού και που θα συγκρουστούν για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας και την εγκαθίδρυση της εργατικής - λαϊκής εξουσίας.
Αυτό δεν είναι καινούριο ζήτημα. Οπως επίσης δεν είναι καινούριο ζήτημα ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα όταν επεξεργάζεται το Πρόγραμμά του παίρνει στη δοσμένη στιγμή υπόψη του τις εξελίξεις στον καπιταλισμό, γιατί υπάρχουν εξελίξεις, για παράδειγμα η βιομηχανία στην Ελλάδα στη 10ετία του '80 στηριζόταν σε κλάδους και επιχειρήσεις έντασης εργασίας (π.χ., κλωστοϋφαντουργία, ιματισμός κ.λπ.), ενώ στη 10ετία του '90 και μετά έχουμε ανάπτυξη τομέων και επιχειρήσεων έντασης κεφαλαίου (τηλεπικοινωνίες, ενέργεια κ.λπ.).
Υπάρχουν αλλαγές επομένως και στην εργατική τάξη και στα μικροαστικά στρώματα. Η οικονομική κρίση επίσης επιφέρει τέτοιες αλλαγές. Παίρνει επίσης υπόψη τη διαπλοκή της καπιταλιστικής οικονομίας της χώρας με άλλες καπιταλιστικές οικονομίες, την ένταξη ή όχι σε διεθνείς και περιφερειακές διακρατικές ενώσεις, τις εξελίξεις στο αστικό πολιτικό σύστημα κ.λπ.


Ποια πολιτική συμμαχιών και γιατί

Βεβαίως, όταν ένα Κομμουνιστικό Κόμμα κάνει λόγο για δυνάμεις που αντικειμενικά έχουν συμφέρον από το πέρασμα στο σοσιαλισμό, σαφώς και αναφέρεται σε κοινωνικές δυνάμεις. Και επιδιώκει με βάση τις τάξεις και τα κοινωνικά στρώματα, στην καπιταλιστική κοινωνία, να προσδιορίσει όσο γίνεται με μεγαλύτερη σαφήνεια αυτές τις κοινωνικές δυνάμεις που έχουν συμφέρον από την ανατροπή του καπιταλισμού, ανεξάρτητα από το αν η πλειοψηφία τους δεν το συνειδητοποιεί ακόμη ως αναγκαιότητα.
Στη Θέση 73 αναφέρεται: «Η επαναστατική αλλαγή στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική. Κινητήριες δυνάμεις της σοσιαλιστικής επανάστασης θα είναι η εργατική τάξη ως η ηγετική δύναμη, οι μισοπρολετάριοι (δηλαδή αυτοί που έχουν κύριο εισόδημα μέσω της μισθωτής εργασίας και όχι από κάποια ιδιοκτησία σε μέσα παραγωγής), τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα των αυτοαπασχολούμενων στην πόλη, η φτωχή αγροτιά». Εδώ αναφέρονται με σαφήνεια αυτές οι κοινωνικές δυνάμεις.
Επίσης, στη Θέση 75 αναφέρεται: «Το ΚΚΕ δρα στην κατεύθυνση της προετοιμασίας του υποκειμενικού παράγοντα για την προοπτική της σοσιαλιστικής επανάστασης... Η δράση του ΚΚΕ σε μη επαναστατική κατάσταση συμβάλλει αποφασιστικά στην προετοιμασία του υποκειμενικού παράγοντα (Κόμμα, εργατική τάξη, συμμαχίες) για επαναστατικές συνθήκες, για την πραγματοποίηση των στρατηγικών καθηκόντων του».
Επομένως, η πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ είναι πολιτική στρατηγικής σημασίας και η συγκρότηση της Λαϊκής Συμμαχίας εντάσσεται στη συγκέντρωση των κοινωνικών δυνάμεων για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, στη δημιουργία του συνόλου των αντικειμενικών και υποκειμενικών προϋποθέσεων. Οι υλικοί όροι για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση υπάρχουν ανεξάρτητα αν δεν είναι στην ημερήσια διάταξη οι αντικειμενικές συνθήκες της σοσιαλιστικής επανάστασης. Δυνάμεις που δεν μπορούν να προετοιμάζονται γι' αυτή τη σύγκρουση, όταν έλθει η στιγμή της σύγκρουσης, η οποία επίσης δεν μπορεί να προκαθοριστεί, ακόμη και αν συμμετέχουν στους αγώνες, χωρίς τη δράση του ΚΚΕ.
Πρέπει, επίσης, να πούμε ότι η δράση για τη συγκρότηση της συμμαχίας γίνεται στο έδαφος της πάλης για τα λαϊκά προβλήματα με πολιτική, περιεχόμενο και προσανατολισμό την πάλη ενάντια στα μονοπώλια, ενάντια στο κεφάλαιο. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος που να βοηθά στη συσπείρωση δυνάμεων σε αγώνες που να αναδείχνουν και να χτυπούν τη ρίζα των προβλημάτων, να συμβάλλει στη ματαίωση χειρότερων μέτρων, στη σχετική βελτίωση της ζωής, στη συνειδητοποίηση της διεξόδου σε όφελος της εργατικής τάξης και των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών, όλων όσων τσακίζουν τα μονοπώλια και η εξουσία τους.
Για παράδειγμα, και ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει δήθεν φιλολαϊκή διέξοδο, με πρόγραμμα ανάπτυξης των μεγαλοεπιχειρηματιών, δηλαδή αφήνοντας άθικτη την καπιταλιστική ιδιοκτησία και την εξουσία των μονοπωλίων (μιλά για αλλαγή κυβέρνησης και όχι τάξης στην εξουσία), άρα και τους όρους που αναπαράγουν και διευρύνουν τις αιτίες των προβλημάτων των εργαζομένων. Σ' αυτό το έδαφος καλεί την εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα να συμμαχήσουν. Που σημαίνει ότι δεν ανταποκρίνεται ούτε στο σήμερα ούτε στο αύριο υπέρ του λαού.
Οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο κάνουν εκτενή αναφορά και στις κοινωνικές δυνάμεις της συμμαχίας, στην αντικειμενική της βάση, στο έδαφος πάνω στο οποίο συγκροτείται, στη σχέση του ΚΚΕ με τη συμμαχία.


Παλιά υπόθεση η σκόπιμη διαστρέβλωση

Με τη δημοσίευση των Θέσεων της ΚΕ για το 19ο Συνέδριο, ορισμένα αστικά επιτελεία, μέρος του αστικού Τύπου, όπως, π.χ., το «Βήμα» και ο Λ. Σταυρόπουλος, έχουν κάνει σημαία της προπαγάνδας τους, διαστρεβλώνοντας τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ, αυτό: «Το ΑΑΔΜ πάλης το οποίο είχε διακηρύξει το 15ο Συνέδριο καταργείται και αντικαθίσταται από τη "Λαϊκή Συμμαχία"».
Βεβαίως, αυτά τα διανθίζουν με εκτιμήσεις ότι «ο Περισσός έχει αποφασίσει να ακολουθήσει το μοναχικό δρόμο της επαναστατικής πρωτοπορίας, αποκλείοντας τη συνεργασία ακόμη και με δυνάμεις της Αριστεράς που προβάλλουν ένα σαφές αντικαπιταλιστικό πλαίσιο δράσης». Τα ίδια γράφονταν και για το 15ο Συνέδριο σε σύγκριση με το Πρόγραμμα του 10ου Συνεδρίου. Τώρα, για λόγους τακτικής, ενώ ξέρουν, καμώνονται ότι είναι υπέρ του 15ου Συνεδρίου.
Πρώτ' απ' όλα αυτή η προπαγάνδα δεν είναι καινούρια. Εδώ και μερικά χρόνια, αναμασούν τα περί «σεχταριστικής πολιτικής του ΚΚΕ», ότι «το ΚΚΕ δεν έχει πολιτική συμμαχιών», γιατί δε συνεργάζεται με άλλες πολιτικές δυνάμεις. Αλλά συνεργασία για ποιο σκοπό; Την αναπαραγωγή του καπιταλιστικού συστήματος και τη συμβολή του στη χειραγώγηση των εργαζομένων σ' αυτό; Το ΚΚΕ έχει την πιο πλατιά πολιτική αντιμετώπισης των λαϊκών προβλημάτων από τη σκοπιά των πραγματικών τους συμφερόντων κόντρα στα συμφέροντα των μονοπωλίων, άμεσων και μακροπρόθεσμων.
Το ΚΚΕ έχει την πιο πλατιά πολιτική συμμαχιών αφού αναφέρεται στην εργατική τάξη, στους αυτοαπασχολούμενους, στους φτωχούς αγρότες. Βεβαίως, τα πολιτικά κόμματα, ακόμα και αυτά που υποστηρίζουν τους αυτοαπασχολούμενους, δύσκολα ή και με μεγάλες ταλαντεύσεις, μπορούν να υιοθετήσουν το ζήτημα της ανατροπής των μονοπωλίων.
Η αστική και οπορτουνιστική προπαγάνδα, μιλώντας στο όνομα του λαού, έχει μόνιμα στο στόχαστρο τη στρατηγική του ΚΚΕ και αντιπαρατίθεται με σχετική ευελιξία σ' αυτήν. Η άποψη ότι «το ΚΚΕ δε συνεργάζεται» βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και την εντάσσουν στα πλαίσια των επιδιώξεων αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Η αστική τάξη όχι μόνο αναζητά και διαμορφώνει εφεδρείες στο πολιτικό της σύστημα για να μπορεί να χειραγωγεί λαϊκές δυνάμεις στην αστική πολιτική, ιδιαίτερα σε συνθήκες που παραδοσιακά της κόμματα καταρρέουν, αλλά επιδιώκει ταυτόχρονα να αποτρέπει όσο γίνεται τη συσπείρωση λαϊκών δυνάμεων στο ΚΚΕ.
Πατάει πάνω σε λαϊκές συνειδήσεις που αναζητούν λύσεις στα προβλήματα, όντας διαπαιδαγωγημένες στην αντίληψη ότι οι κυβερνήσεις λύνουν προβλήματα, οι αντιπολιτεύσεις βάζουν φρένο. Και μπορεί και να κυβερνήσουν. Απ' αυτή τη σκοπιά αντιμετωπίζουν τις Θέσεις της ΚΕ για το 19ο Συνέδριο και ο Σταυρόπουλος με το «Βήμα» και κάμποσοι άλλοι, όταν θέτουν το ζήτημα ότι το ΚΚΕ δε συνεργάζεται.
Βγήκαν, επίσης, ο Σταυρόπουλος στο «Βήμα» και κάποιοι άλλοι, με το τροπάρι ότι το ΚΚΕ εγκαταλείπει το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο και το αντικαθιστά με τη Λαϊκή Συμμαχία. Επί της ουσίας καμιά εγκατάλειψη δεν υπάρχει, καμιά αντικατάσταση.
Αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις πασχίζουν σκόπιμα να διατηρούν και να καλλιεργούν συγχύσεις και λαθεμένες θεωρητικές - ιδεολογικές, επομένως και πολιτικές, προσεγγίσεις, με τον όρο «ιμπεριαλισμός».


Ο ιμπεριαλισμός είναι ο μονοπωλιακός καπιταλισμός

Στο μαρξισμό - λενινισμό, με τον όρο «ιμπεριαλισμός» προσδιορίζεται το μονοπωλιακό στάδιο του καπιταλισμού. Δεν είναι διαφορετικό ζήτημα ο ιμπεριαλισμός από το μονοπωλιακό καπιταλισμό, όπου στην οικονομία κυριαρχεί το μονοπώλιο. Επομένως, είτε «ιμπεριαλισμός» πούμε είτε «μονοπωλιακός καπιταλισμός» είναι ένα και το αυτό.
Επειδή, όμως, αναφέραμε πιο πάνω ότι υπάρχουν δυνάμεις που διαχωρίζουν τον ιμπεριαλισμό από το μονοπωλιακό καπιταλισμό, πρέπει να πούμε ότι το κάνουν αποσπώντας την πολιτική από την οικονομία και με τον όρο «ιμπεριαλισμός» αναφέρονται στην εξωτερική πολιτική ισχυρών καπιταλιστών κρατών στα πλαίσια της διεθνοποιημένης καπιταλιστικής αγοράς και των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και προσδιορίζουν ως «ιμπεριαλισμό» την τάση για επεμβάσεις, πολέμους κ.λπ.
Οι Θέσεις της ΚΕ για το 19ο Συνέδριο αποσαφηνίζουν αυτό το ζήτημα λέγοντας ότι η Λαϊκή Συμμαχία έχει σαφή αντιμονοπωλιακό αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό - αφού ο σύγχρονος καπιταλισμός είναι μονοπωλιακός - προωθεί τη ρήξη με τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, που αυτό συνεπάγεται τη λύση της ανισόμετρης σχέσης εξάρτησης και ανισότιμης αλληλεξάρτησης, αντιστρατεύεται τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη συμμετοχή σε αυτόν (Θέση 62).
Υπάρχει ένα δεύτερο ζήτημα το οποίο διευκρινίζεται. Ο όρος «δημοκρατικό». Υπάρχουν δημοκρατικές κοινωνικές δυνάμεις; Είναι άλλο ζήτημα ως μέτωπα πάλης. Και ως τέτοια υπάρχουν στη Λαϊκή Συμμαχία.
Η πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ και στο 15ο Συνέδριο και στις Θέσεις για το 19ο Συνέδριο αναφέρεται στη συμμαχία κοινωνικών δυνάμεων, αυτών που έχουν αντικειμενικά συμφέρον από την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.
Ολες οι υπόλοιπες αναφορές εφημερίδων σαν το «Βήμα», σχετικά με τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ και την πολιτική των συμμαχιών του αποτελούν ένα συγκεκριμένο πλαίσιο πολεμικής στη στρατηγική του ΚΚΕ που επιδιώκει να περάσει στη συνείδηση των εργαζομένων ότι μόνο με τις από τα πάνω συνεργασίες των «αριστερών» δυνάμεων μπορεί να δοθεί φιλολαϊκή διέξοδος και αποκλειστικά εντός του καπιταλισμού.
Μόνο που πρέπει να προβληματίσει τους ανθρώπους του μόχθου, γιατί οι αστικές δυνάμεις επιμένουν να στηρίζουν τέτοιες συνεργασίες, να κάνουν απ' αυτή τη σκοπιά πολεμική στο ΚΚΕ. Αν αυτές έβλαπταν έστω και στο ελάχιστο τους αστούς θα τις πρόβαλλαν; Οι επιδιώξεις τους είναι να συνεχίζουν να επιδρούν στις λαϊκές συνειδήσεις με την αστική κοινοβουλευτική λογική, αφαιρώντας από τους εργαζόμενους το όπλο της ταξικής πάλης από τα κάτω, στους τόπους δουλειάς, στις εργατικές γειτονιές, να τους αφαιρούν το έδαφος της κοινής πάλης ενάντια στο κεφάλαιο, περιορίζοντας τη διέξοδο στα στενά όρια μιας κυβερνητικής λύσης διαχείρισης του καπιταλισμού. Δε θα τους κάνουμε τη χάρη.

Σ. Κ. (Ριζοσπάστης)