14η ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

Οι εργασίες της 14ης Διεθνούς Συνάντησης των Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων, που πραγματοποιήθηκαν στη Βηρυτό από 22-25 Νοέμβρη με θέμα:«Δυναμώνοντας τους αγώνες ενάντια στην εντεινόμενη ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, για την ικανοποίηση των κοινωνικοοικονομικών - δημοκρατικών δικαιωμάτων και προσδοκιών των λαών, για το σοσιαλισμό», έδωσαν τη δυνατότητα στα κόμματα που συμμετείχαν να ανταλλάξουν εκτιμήσεις για την κατάσταση στη χώρα τους και στον κόσμο, να ενημερώσουν για τις εμπειρίες από την πάλη τους, να συντονίσουν την πάλη τους ενάντια στον ιμπεριαλισμό.Την ίδια ώρα και σ' αυτήν τη Διεθνή Συνάντηση υπήρξε σκληρή αντιπαράθεση για τις εκτιμήσεις που αφορούν την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, τις αιτίες της κρίσης, την προοπτική των αγώνων που αναπτύσσουν τα εργατικά - λαϊκά στρώματα στην Ευρώπη, αλλά και στις χώρες της Μέσης Ανατολής. Εξελίξεις, που εκτυλίσσονται σε συνθήκες όξυνσης του ανταγωνισμού ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, με την επέμβαση που επιχειρείται στη Συρία, αλλά και στο φόντο της επιθετικότητας του Ισραήλ κατά του παλαιστινιακού λαού. Ακόμη στο επίκεντρο της έντονης ιδεολογικο-πολιτικής διαπάλης βρέθηκε η στάση απέναντι στις ανερχόμενες καπιταλιστικές οικονομίες των BRICS και το λεγόμενο «πολυπολικό κόσμο», το ρόλο του ΟΗΕ και του «διεθνούς δικαίου», τη στάση απέναντι στη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση που ακολουθούν ορισμένες κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής, σε χώρες που ακόμη δεν έχουν εισέλθει στη φάση της ύφεσης και κρίσης της καπιταλιστικής οικονομίας, το ζήτημα της συμμετοχής των κομμουνιστών στις αστικές κυβερνήσεις, αλλά κι η λαθεμένη αντίληψη περί «ενδιάμεσου σταδίου» ανάμεσα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό, που ταλανίζει ακόμη αρκετά ΚΚ.
Ως αποτέλεσμα της συζήτησης εγκρίθηκε από τα κόμματα που συμμετείχαν η παρακάτω Κοινή Ανακοίνωση, στην οποία παρουσιάζονται βασικές εκτιμήσεις των Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων για τις εξελίξεις, καθώς και στόχοι κοινής δράσης για την επόμενη περίοδο.

              

               Το προεδρείο της Συνάντησης
           

Η κοινή ανακοίνωση - Διακήρυξη της Διεθνούς Συνάντησης

«Η 14η Διεθνής Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων (ΔΣΚΕΚ) έγινε στη Βηρυτό, την πρωτεύουσα του Λιβάνου, από τις 22 έως τις 25 Νοέμβρη 2012 με σύνθημα:"Eνισχύουμε τους αγώνες ενάντια στην κλιμακούμενη ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, για την ικανοποίηση των κοινωνικών, οικονομικών, δημοκρατικών δικαιωμάτων και των προσδοκιών των λαών, για το σοσιαλισμό».

Στη Συνάντηση συμμετείχαν 84 αντιπρόσωποι που εκπροσωπούν 60 κόμματα από 44 χώρες από τις πέντε ηπείρους του κόσμου, ενώ τα κόμματα που δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν, για λόγους πέραν των δυνάμεών τους, έστειλαν μηνύματα που δικαιολογούσαν την απουσία τους.Μετά την Εκτακτη Συνάντηση για την Παλαιστίνη, που έγινε στη Συρία το 2009, η Συνάντηση διεξήχθη μετά από τρία χρόνια ξανά σε αραβική περιοχή και αποτέλεσε νέα ευκαιρία για τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα, ώστε να εκφράσουν τη σταθερή αλληλεγγύη τους και τη στήριξή τους στην πάλη της εργατικής τάξης, στους αγώνες και τις εξεγέρσεις των λαών στις αραβικές χώρες ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επιθέσεις και το μεγάλο κεφάλαιο, για δημοκρατικές αλλαγές. Οι συζητήσεις που έγιναν κατά τη διάρκεια της Συνάντησης συνέβαλαν στην ανταλλαγή απόψεων σχετικά με τις εξελίξεις σε όλον τον κόσμο και στη συμφωνία πάνω σε κοινές και συγκλίνουσες δράσεις για την επαναστατική πάλη για το σοσιαλισμό.
     

       Στιγμιότυπο από τις εργασίες της Συνάντησης    

           

Οι διαφορετικές εκδοχές διαχείρισης έχουν τα ίδια βάρβαρα αποτελέσματα για τους λαούς

Η 14η ΔΣΚΕΚ επιβεβαίωσε τις ανακοινώσεις που είχαν εκδοθεί σε προηγούμενες Συναντήσεις την περίοδο 2008 - 2011 σχετικά με την καπιταλιστική κρίση υπερπαραγωγής και υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, η ρίζα της οποίας βρίσκεται στην όξυνση των βασικών αντιθέσεων ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία που συνέχισαν να βαθαίνουν και να εντείνονται. Οι διαφορετικές αστικές εκδοχές για τη διαχείριση της κρίσης δεν κατάφεραν να τη θέσουν υπό έλεγχο. Ολες τους έχουν τα ίδια βάρβαρα αποτελέσματα για τα δικαιώματα των λαών. Η ιμπεριαλιστική απάντηση στην κρίση χαρακτηρίζεται από την ολόπλευρη επίθεση του ιμπεριαλισμού ενάντια στα κοινωνικά, οικονομικά, δημοκρατικά και εθνικά δικαιώματα των λαών, μια επίθεση που στόχο έχει να εξαφανίσει τις κατακτήσεις που κέρδισαν οι εργαζόμενοι και οι λαοί με τους αγώνες τους τον 20ό αιώνα και να εντείνει την εκμετάλλευση και την καταπίεση.Αυτό το γεγονός, σε συνδυασμό με την αυξημένη επίθεση του ιμπεριαλισμού και την εξάπλωση των ιμπεριαλιστικών πολέμων, τις ανακατατάξεις στο διεθνή συσχετισμό δυνάμεων όπου συνυπάρχει η σχετική εξασθένηση της θέσης των ΗΠΑ με την αυξανόμενη οικονομική και πολιτική δύναμη διάφορων χωρών, εγείρει μια σειρά ζητήματα που δείχνουν ότι ο κόσμος βρίσκεται, για ακόμα μια φορά, σε μια πολύ κρίσιμη και επικίνδυνη φάση, όπου εντείνονται οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί και στην οποία συνυπάρχουν μεγάλοι κίνδυνοι και πραγματικές δυνατότητες για την ανάπτυξη της εργατικής και λαϊκής πάλης.
Από αυτήν την άποψη, είναι χρήσιμο να θέσουμε το εξής ερώτημα: Πώς εκδηλώνεται η παγκόσμια, αυξανόμενη ιμπεριαλιστική επίθεση στρατιωτικά, πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά και τι μορφές παίρνει;

Πρώτον, ο ιμπεριαλισμός διεξάγει μια επίθεση που στόχο έχει την εκτεταμένη κατεδάφιση οικονομικών, κοινωνικών, πολιτικών, πολιτιστικών και εθνικών δικαιωμάτων και την οπισθοδρόμηση στο συσχετισμό δυνάμεων που θα είναι ακόμα περισσότερο σε όφελος του κεφαλαίου και ενάντια στην εργασία. Διεξάγονται μεγάλες επιχειρήσεις για την περαιτέρω συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου. Παράλληλα, εξαπολύονται εκτεταμένες επιθέσεις στα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, με μεγάλες περικοπές σε μισθούς, υψηλή ανεργία, ιδιωτικοποιήσεις, διάλυση των δημόσιων κοινωνικών υπηρεσιών και ιδιωτικοποίηση σχεδόν όλων των τομέων της κοινωνικής ζωής. Αυτή η αντικοινωνική επίθεση συνοδεύεται από πρωτόγνωρη επίθεση ενάντια στα δημοκρατικά, εθνικά και οικολογικά δικαιώματα των λαών.
Συγκεκριμένα, έχει οξυνθεί η επίθεση ενάντια στα εργασιακά, οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα των γυναικών, προκαλώντας βάρβαρη επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Η αντιμετώπιση και η υπερνίκηση αυτής της επίθεσης έχει αποφασιστική σημασία, διότι η πάλη για την πραγματική ισότητα των γυναικών είναι ζωτικό κομμάτι της πάλης ενάντια στον καπιταλισμό.
Δεύτερον, πρέπει να τονιστεί ότι η δήλωση του Μπαράκ Ομπάμα στον ΟΗΕ, όπου επιβεβαίωσε ότι η χώρα του δεν θα "αποσυρθεί" από τον κόσμο, συμφωνεί με το πρόγραμμα που ενέκρινε το ΝΑΤΟ στην τελευταία σύνοδο του στο Σικάγο, το οποίο στην ουσία συνεπάγεται την αυξανόμενη στρατιωτική ιμπεριαλιστική επέμβαση σε όλο τον κόσμο με το σύνθημα της "έξυπνης άμυνας". Αυτό περιλαμβάνει την έναρξη της πρώτης φάσης της "πυραυλικής ασπίδας" ή τον "πόλεμο των άστρων" στην Ευρώπη και το παγκόσμιο πρόγραμμα αντιπυραυλικής ασπίδας, την άμεση στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη, τις περιοδικές απειλές ενάντια στο Ιράν και τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας, αυξανόμενη στρατιωτική δραστηριότητα, επιθέσεις και προκλήσεις στη Μέση Ανατολή, στη ζώνη Ασίας - Ειρηνικού και σε όλη την αφρικανική ήπειρο, την εντεινόμενη ιμπεριαλιστική στρατιωτικοποίηση στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική. Συνεχίζεται εντεινόμενη η εχθρότητα και ο αποκλεισμός ενάντια στην Κούβα, καθώς και οι συνωμοσίες ενάντια στη Βενεζουέλα.
Τρίτον, αυτή η εκστρατεία στρατιωτικής επίθεσης συνοδεύεται από τις απροκάλυπτες δημόσιες πολιτικές επεμβάσεις στις υποθέσεις των περισσότερων χωρών του κόσμου. Αυτές οι επεμβάσεις εκδηλώνονται με την επιστράτευση κεφαλαίων και επιρροής για να διαστρεβλώσουν και να παραποιήσουν τη θέληση των λαών, για να χειραγωγήσουν, να τρομοκρατήσουν και να εμποδίσουν τους εκπροσώπους που έχει επιλέξει ο λαός να ανέβουν στην εξουσία. Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δε διστάζουν να χρησιμοποιούν τα χειρότερα μέσα για να πετύχουν τους στόχους τους, μεταξύ αυτών και την οργάνωση τρομοκρατικών επιθέσεων, τα στρατιωτικά πραξικοπήματα, τη συμμαχία με νεοφασιστικές δυνάμεις, την ανάδειξη πολιτικών και θρησκευτικών δυνάμεων και διάφορες αντεπαναστατικές δυνάμεις με διαφορετικό πολιτικό υπόβαθρο. Ολα αυτά γίνονται για την άσκηση ιμπεριαλιστικού ελέγχου σε όλο τον πλανήτη, χαράσσοντας ξανά τα σύνορα και επανακαθορίζοντας τις αγορές, ιδιαίτερα την αγορά ενέργειας, με το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο και τους δρόμους μεταφοράς.

Ενταση της επίθεσης του κεφαλαίου

Τέταρτον, αυτή η εκστρατεία στρατιωτικής επίθεσης συνοδεύεται επίσης από την ένταση της επιθετικότητας, όπως για παράδειγμα με την επιστράτευση όλων των μέσων των διαφόρων διεθνών φορέων και οργανώσεων και συγκεκριμένα του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με στόχο τη διασφάλιση της εξουσίας του μεγάλου κεφαλαίου. Για να διασφαλίσει τα συμφέροντα και τους στόχους του το παγκόσμιο καπιταλιστικό καθεστώς, εκτός από την παραπέρα ανάπτυξη της επίθεσης και των απροκάλυπτων επεμβάσεων στις χώρες του κόσμου, διεξάγει ανυποχώρητα πόλεμο ενάντια στη διεθνή εργατική τάξη και τους εκπροσώπους της με διάφορα μέτρα, τα οποία περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων:

1. Στέρηση του βασικού ανθρώπινου δικαιώματος στη δουλειά και των σχετικών κατακτήσεων που κερδήθηκαν από την εργατική τάξη.
2. Παγκόσμια ιδεολογική επίθεση και επίθεση μέσα από τα ΜΜΕ, με στόχο τον περιορισμό των εργατικών και λαϊκών αγώνων και τη δίωξη όλων των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που παλεύουν ενάντια στον ιμπεριαλισμό, ιδιαίτερα των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων.
3. Ενορχηστρωμένες προσπάθειες και δράσεις που παραβιάζουν όλα όσα περιλαμβάνονται στο Χάρτη του ΟΗΕ και στην "Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων", που διαμορφώθηκαν σε συνθήκες διαφορετικού συσχετισμού δυνάμεων χάρη στην παρουσία της Σοβιετικής Ενωσης και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών.
Πέμπτον, στο πλαίσιο αυτής της καθολικής παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής επίθεσης, προσοχή πρέπει να δοθεί στον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται στη Μέση Ανατολή, με το σχέδιο της "Νέας Μέσης Ανατολής", που επιδιώκει να χωρίσει ξανά την περιοχή και τους λαούς της σε εθνικές και θρησκευτικές ομάδες που θα πολεμάνε συνεχώς μεταξύ τους. Αυτό με τη σειρά του επιτρέπει την ιδιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών που βρίσκονται στην περιοχή και ιδιαίτερα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Ο πόλεμος και η κατοχή στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη, οι επιθέσεις του Ισραήλ ενάντια στο Λίβανο και το λαό της Παλαιστίνης είναι αδιάσπαστο κομμάτι του ιμπεριαλιστικού σχεδίου "Μεγάλη Μέση Ανατολή".

Συνολική αντιπαράθεση με το καπιταλιστικό σύστημα

Επιπλέον, οι πρόσφατες εξελίξεις πρέπει να αναλυθούν σε αυτό το πλαίσιο, συμπεριλαμβάνοντας:

1. Την κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών απειλών των ΗΠΑ και ΕΕ για στρατιωτική επέμβαση στο Ιράν και τη Συρία, αξιοποιώντας τις πράξεις βίας που διαπράττονται εναντίον αμάχων και βασιζόμενες στις δυνάμεις που υποστηρίζονται από τους ιμπεριαλιστές.
2. Τις συνεχείς προσπάθειες να ελεγχθεί η πορεία των εξεγέρσεων που συνέβησαν τα δύο τελευταία χρόνια σε διάφορες αραβικές χώρες και ιδιαίτερα στην Αίγυπτο και την Τυνησία, αξιοποιώντας το θρησκευτικό σεχταρισμό, το ρατσισμό και τις προκαταλήψεις, καθώς και τα πάντα διαθέσιμα πετροδολάρια των αραβικών καθεστώτων του κόλπου.
Αυτές οι εξελίξεις και οι πιθανές συνέπειές τους δίνουν ώθηση στην εργατική τάξη, στα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα για να υλοποιήσουν τις ιστορικές τους ευθύνες, να αντιπαρατεθούν με το καπιταλιστικό σύστημα και την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα.
Αυτή η αντιπαράθεση, η οποία πρέπει να γίνει ξεχωριστά στις διάφορες χώρες και σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι αναγκαία για να επιτευχθούν αντιιμπεριαλιστικές αντιμονοπωλιακές ρήξεις, να υπάρξουν κατακτήσεις και να επιτευχθεί η οικοδόμηση του σοσιαλισμού όπως προσδιόρισε η 13η ΔΣΚΕΚ που έγινε το Δεκέμβρη του 2011 στην Αθήνα.
Η αντιπαράθεση με τον ιμπεριαλισμό υπαγορεύει, από τη μια, το δυνάμωμα της συνεργασίας και της αλληλεγγύης των κομμάτων μας και τον καθορισμό των κοινών στόχων και κατευθύνσεων πάλης, και από την άλλη, τη συγκλίνουσα δράση με τα διάφορα αντιιμπεριαλιστικά και μαζικά κινήματα όπως συνδικάτα, οργανώσεις γυναικών, νεολαίας και διανοουμένων.
Στη Λατινική Αμερική, οι αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις, το συνδικαλιστικό κίνημα και άλλα κοινωνικά κινήματα συνεχίζουν την πάλη τους για τα λαϊκά δικαιώματα ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Αυτοί οι αγώνες, που βρίσκονται στο στόχαστρο της αντεπίθεσης του ιμπεριαλισμού, οδήγησαν σε ορισμένες περιπτώσεις στην εμφάνιση κυβερνήσεων που στα προγράμματά τους δηλώνουν ότι υπερασπίζονται την εθνική κυριαρχία και τα κοινωνικά δικαιώματα για την ανάπτυξη και την προστασία των πλουτοπαραγωγικών πηγών και της βιοποικιλότητας, θεωρώντας ότι δίνουν ώθηση στην αντιιμπεριαλιστική πάλη.Αυτή η καθολική αντιπαράθεση υπαγορεύει επίσης την οργάνωση των εργαζομένων στους τόπους δουλειάς και στα συνδικάτα, την ενίσχυση του ταξικού κινήματος, την προώθηση της συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα, την ένταση της πάλης της διεθνούς εργατικής τάξης και των λαών του κόσμου. Χρειάζεται αντεπίθεση για αντιμονοπωλιακές και αντιιμπεριαλιστικές ρήξεις, για την ανατροπή του καπιταλισμού, για να εμποδιστούν τα αντιλαϊκά μέτρα και προωθηθούν στόχοι πάλης που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
Ζωτική σημασία έχει ο ιδεολογικός αγώνας του κομμουνιστικού κινήματος για την υπεράσπιση και την ανάπτυξη του επιστημονικού σοσιαλισμού, την απόκρουση του σύγχρονου αντικομμουνισμού, για την αντιμετώπιση της αστικής ιδεολογίας, των ξένων τάσεων, των αντιεπιστημονικών θεωριών και των οπορτουνιστικών ρευμάτων που απορρίπτουν την ταξική πάλη και την καταπολέμηση του ρόλου των σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων που υπερασπίζονται και εφαρμόζουν αντιλαϊκές και φιλοϊμπεριαλιστικές πολιτικές, στηρίζοντας τη στρατηγική του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού.
Η ιδεολογική αντεπίθεση του κομμουνιστικού κινήματος είναι όρος για να κατανοείται ο ενιαίος χαρακτήρας των καθηκόντων της πάλης για κοινωνική, εθνική και ταξική χειραφέτηση, να γίνεται διακριτή η εναλλακτική διέξοδος του σοσιαλισμού.
Δεδομένης της καπιταλιστικής κρίσης και των συνεπειών της, η διεθνής πείρα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση αποδεικνύει την ανωτερότητα του σοσιαλισμού. Υπογραμμίζουμε την αλληλεγγύη μας με τους λαούς που παλεύουν για το σοσιαλισμό ή οικοδομούν το σοσιαλισμό.

Κοινές δράσεις

Με βάση τα παραπάνω τονίζουμε την ανάγκη να επικεντρώσουμε στις παρακάτω κοινές δράσεις:

1. Αγώνας για την αντιμετώπιση των νέων σχεδίων του ιμπεριαλισμού σε στρατιωτικό, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, αγώνας για να αποτραπεί ο έλεγχος και η καταστροφή του κόσμου από τον ιμπεριαλισμό.
2. Συσπείρωση για την απομάκρυνση των ΝΑΤΟικών στρατιωτικών βάσεων και αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.
3. Εκφραση ταξικής αλληλεγγύης και παροχή στήριξης για την ενίσχυση των αγώνων της εργατικής τάξης και των λαών στις καπιταλιστικές χώρες, ενάντια στις πολιτικές που προσθέτουν περισσότερα βάρη στους λαούς για κατακτήσεις που θα βελτιώνουν τις συνθήκες ζωής των εργαζομένων και των λαών και θα επιφέρουν επαναστατική αλλαγή.
4. Επιβεβαίωση της διεθνούς αλληλεγγύης με τα δημοκρατικά λαϊκά κινήματα και τις εξεγέρσεις ενάντια στα κατοχικά και καταπιεστικά καθεστώτα και αδιάλλακτη απόρριψη της ιμπεριαλιστικής επέμβασης σε αυτές τις χώρες.
5. Αντιμετώπιση των αντικομμουνιστικών νόμων, μέτρων και διώξεων. Ιδεολογική πάλη ενάντια στην αναθεώρηση της Ιστορίας, για την επιβεβαίωση της συμβολής του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος στην ανθρώπινη Ιστορία.
6. Καταδίκη του αποκλεισμού της Κούβας από τις ΗΠΑ και στήριξή της στην πάλη για την άμεση άρση του. Ενίσχυση της καμπάνιας για την απελευθέρωση και την επιστροφή των πέντε Κουβανών πατριωτών στην Κούβα.
7. Καταδίκη των συνεχών θηριωδιών που διαπράττουν οι ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις ενάντια στον Παλαιστινιακό λαό. Στήριξη του δικαιώματός του να αντιστέκεται στην κατοχή και να φτιάξει το δικό του ανεξάρτητο κράτος με πρωτεύουσα την Αν. Ιερουσαλήμ και ενίσχυση της καμπάνιας για την άμεση άρση του αποκλεισμού ενάντια στη Γάζα και για το δικαίωμα της επιστροφής.
8. Προώθηση του διεθνούς μετώπου ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στήριξη των διεθνών αντιιμπεριαλιστικών μαζικών οργανώσεων της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ), του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης (ΠΣΕ), της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών (ΠΟΔΝ) και της Παγκόσμιας Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών (ΠΔΟΓ) στο συγκεκριμένο πλαίσιο κάθε χώρας.

             Βηρυτός 25 Νοέμβρη 2012».