Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Κατηγορώ




Επειδή η ναυτία έχει πια οδηγήσει το στομάχι μου στα όριά του και η κατάσταση επιδεινώνεται διαρκώς, δεν έχω άλλη επιλογή παρά να καταφύγω στον τρόπο του Ζολά, παρά τις όποιες μου υλιστικές αντιρρήσεις για αυτόν.
Εγώ, ο υπογράφων αυτό το κείμενο σήμερα, 29 Μάη του 2012,
Καταγγέλω την ύπαρξη μιας συντονισμένης, διεθνούς και μαζικής κλίμακας καμπάνιας εξαπάτησης των λαών της Ευρώπης, με επίκεντρο τον δοκιμαζόμενο λαό της Ελλάδας, από μια θλιβερή και επονείδιστη ομάδα
α) ακαδημαϊκών, Ελλήνων και ξένων, με ειδίκευση στις πολιτικές επιστήμες, την οικονομολογία, την πολιτιστική θεωρία, και άλλα συναφή αντικείμενα, οι οποίοι είναι είτε στελέχη και υποψήφιοι συγκεκριμένου πολιτικού κόμματος στην Ελλάδα (ΣΥΡΙΖΑ) είτε συνεργάζονται άμεσα με αυτούς τους υποψηφίους, είτε έχουν στενές επαγγελματικές και φιλικές σχέσεις μαζί τους στην Ελλάδα και το εξωτερικό
β) μεταπτυχιακών τους φοιτητών, κατωτέρων βαθμίδων ακαδημαϊκών που εξαρτώνται από τους πιο πάνω, άκριτων και φιλόδοξων παπαγάλων στην δημοσιογραφία και την ακαδημία που αναπαράγουν, μεταφράζουν, σχολιάζουν και διαχέουν τις λεγόμενες "ιδέες" των πρώτων
γ) δημοσιοσχετιστών, δημοσιογράφων, bloggers, ντοκιουμενταριστών, συντηρητών websites, παρατρεχάμενων μεταμοντέρνων "ακτιβιστών", φανς και γκρούπις της εύκολης και ανέξοδης διασημότητας παντός είδους.
Κατηγορώ την ομάδα αυτή, που είναι πολυάριθμη και έχει αφήσει συγκεκριμένα και ανεξίτηλα ίχνη στη δημόσια σφαίρα και τον πολιτικό διάλογο στην "αριστερά", για τα ακόλουθα εγκλήματα σε βάρος της ιστορικής αλήθειας, της πολιτικής νοημοσύνης, της κοινής λογικής των εργαζόμενων μαζών, και ακόμα και της ανθρώπινης ζωής:
Πρώτον,
για το ότι παρήγαγαν, όπως ήδη έχει αναδειχθεί από εμένα και άλλους, τον ολοκληρωτικά αστήρικτο από τα γεγονότα αλλά βολικό για προπαγανδιστικούς σκοπούς μύθο της "συνέχειας" και ακόμα και ταυτοσημίας μεταξύ των λαϊκών εξεγέρσεων στην Αίγυπτο και στην Τυνησία και του εντελώς διαφορετικού --ιστορικά, ιδεολογικά και ταξικά-- "κινήματος των πλατειών" στη Δύση ώστε να νομιμοποιήσουν ως "επαναστατικό" το δεύτερο.
Δεύτερον,
για το ότι προήγαγαν τον ίδιο μύθο της συγγένειας, αν όχι ταυτοσημίας, μεταξύ των πρώτων αραβικών εξεγέρσεων και του υποκινούμενου εμφύλιου πολέμου στη Λιβύη, νομιμοποιώντας και δικαιολογώντας την ιμπεριαλιστική επέμβαση των ευρωπαϊκών και αμερικανικών δυνάμεων και συνεπώς τον φόνο εκατοντάδων αμάχων, τα πογκρόμ σε βάρος διαφωνούντων, και την εκτεταμένη καταστροφή κοινωνικών υποδομών απαραίτητων για την οικονομική ανεξαρτησία ενός κράτους που έγινε ένα ακόμα δυτικό προτεκτοράτο.
Τρίτον,
για το ότι, έχοντας κατασκευάσει ιδεολογικά μια εντελώς μυθοπλαστική αντίληψη των καθαρά δυτικού και μετανεωτερικού τύπου "κινημάτων της πλατείας", προέβησαν --και πλέον το παραδέχονται ανοιχτά-- σε οργανωμένη και υποκριτικά κεκαλυμμένη ψηφοθηρία, χωρίς να ενοχλούνται στο παραμικρό από την "αυθόρμητη" και "ακηδεμόνευτη" απαγόρευση της ανοιχτής πολιτικής δράσης, την αυτόματη περιθωριοποίηση των κομμουνιστών, που δεν δέχονται να λειτουργούν με υπόγεια μέσα, και την χρησιμότητα των κινημάτων αυτών ως χώρων ανοιχτών στην "ακτιβιστική" συγκρότηση εθνικιστικών, σωβινιστικών και φασιστικών ιδεολογικών αντιλήψεων, που εισέπραξαν τα δικά τους εκλογικά κέρδη λίγους μήνες μετά, χωρίς ποτέ να έχει αναληφθεί η πολιτική ευθύνη για αυτό από τους πιο πάνω. Ονομάζω δε ως εμπλεκόμενους και υπεύθυνους κυνικής και ανεύθυνης για τις ευρύτερες απολήξεις ψηφοθηρίας στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενσωματωμένους έλληνες και ξένους διανοουμένους που διαφήμισαν το κίνημα καλλιεργώντας ψευδείς εντυπώσεις και προσδοκίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, χαμηλόβαθμα "ακτιβιστικά" στελέχη και υψηλόβαθμα κομματικά στελέχη των προαναφερθέντων κομμάτων.
Τέταρτον,
για το ότι συνεργάστηκαν για την διασπορά σε παγκόσμια κλίμακα της ιδέας ότι οι ίδιοι εκπροσωπούν κάτι που ονομάζεται "ριζοσπαστική αριστερά", την στιγμή που δεν έχουν την παραμικρή οργανωτική σχέση ή ενδιαφέρον και σεβασμό για το εργατικό και ταξικό κίνημα, τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις της εργατικής τάξης, και τον επαναστατικό συνδικαλισμό. Και φυσικά, την ίδια στιγμή, οι κομματικές οργανώσεις τις οποίες διαφημίζουν ως την τελευταία λέξη στην "αντικαπιταλιστική ανατροπή" συνεχίζουν απτόητες όλο αυτό το διάστημα που έχει μεσολαβήσει από την "Αραβική Άνοιξη" και δώθε να προδίδουν, μέσω των συνδικαλιστικών τους εκπροσώπων, κάθε προσπάθεια ριζοσπαστικοποίησης του εργατικού κινήματος και κάθε ρήξη του με την εργοδοσία και τον εργατοπατερισμό. Και φυσικό είναι, εφόσον πρόκειται για ανθρώπους που έχουν βαλθεί να σώσουν τον καπιταλισμό από την οργανωτική αυτονόμηση του εργατικού κινήματος και την ανασυγκρότησή του σε επαναστατική βάση. Τους κατηγορώ πως με τον τρόπο αυτό δυσφήμισαν και συνεχίζουν κυνικά να δυσφημίζουν στα φτωχά λαϊκά στρώματα κάθε έννοια αριστερού ριζοσπαστισμού, αφού τον έχουν πλέον καταντήσει συνώνυμο με την ψευδο-επαναστατική πόζα μικροαστών διανοουμένων σε ακαδημαϊκά συνέδρια, νερόβραστες και εκ του ασφαλούς επιφυλλίδες στον αστικό Τύπο, φοιτητικές "θύελλες σε φλυντζάνι" και τον εκφυλισμένο ψευδοακτιβισμό της "αριστεράς" του τουίτερ.
Πέμπτον,
για το ότι έχοντας σφετεριστεί την ταμπέλα των "ριζοσπαστών" για την εξαγωγή του συστημικότατου διαφημιστικού τους προϊόντος στις πολύ χαμηλής ταξικής συνείδησης κοινωνίες της σημερινής, ουσιαστικά ακόμα ψυχροπολεμικής Δύσης, συνεργάστηκαν οργανωμένα για την δυσφήμιση και γελοιοποίηση του Κομμουνιστικού Κόμματος, το οποίο σε σειρά άρθρων και παρεμβάσεων στο εξωτερικό παρουσίασαν ως ιστορικά ασήμαντο, πολιτικά ανύπαρκτο και ιδεολογικά αντιδραστικό -- όταν ενοχλούνταν καν να αναφέρουν την ύπαρξή του και τις δράσεις του. Υπάρχουν τα κείμενα και τα πειστήρια για αυτό, όπως και για όλα τα άλλα σημεία. Ταυτόχρονα και αναγκαστικά, περιθωριοποίησαν το εργατικό κίνημα, για το οποίο απέκλεισαν κάθε συζήτηση, υποστηρίζοντας, όπως είναι ήδη γνωστό μέσω του παραδείγματος Ζίζεκ, ότι "δεν υπάρχουν πουθενά απεργίες της εργατικής τάξης", την στιγμή που οι χαλυβουργοί συνεχίζουν την μεγαλύτερη απεργία της ελληνικής ιστορίας, την στιγμή που μια σειρά άλλων κλάδων αρχίζει να ακολουθεί το παράδειγμά τους με απεργίας διαρκείας, με στάσεις εργασίας, με παραστάσεις διαμαρτυρίας, και με έμπρακτα βήματα απεξάρτησης από τον δόλιο, ενδοτικό και προδοτικό εργατοπατερισμό του καπιταλιστικού συστήματος. Για όλα αυτά τα μέτρα "έγκυρης" λοιδωρίας και αποσιώπησης, καθώς και για τις απόπειρες κρατικής καταστολής και εργοδοτικής δολιοφθοράς που στήθηκαν απέναντι απ' το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα, δεν υπήρξε κανένας σχεδόν αντίλογος ούτε εθνικά ούτε διεθνώς έξω από τις ανακοινώσεις του ίδιου του ΚΚ, αφού αυτή την δημόσια σφαίρα που αυτοπαρουσιάζεται ως "αντιδογματικά αριστερή" την ελέγχουν σχεδόν απόλυτα οι ίδιοι.
Έκτον,
για το ότι για να προετειμάσουν την προεκλογική μορφή του σχηματισμού με τον οποίο συνδέονται και τον οποίο προωθούν εθνικά και πανευρωπαϊκά πουλώντας "ριζοσπαστισμό" σε κοινωνίες όπως η αγγλική, όπου το εργατικό κίνημα είναι χρόνια νεκρό, ή η γαλλική, όπου αργοπεθαίνει, ταύτισαν πλήρως μια εντελώς εξασθενημένη και δομικά ανέφικτη μορφή Κεϋνσιανισμού με τον Μαρξισμό τον ίδιο, διαδίδοντας μάλιστα παντού ότι η δική τους παρωδία του Κέινς είναι ουσιαστικά "μονόδρομος" για την μαρξιστική αριστερά και συνώνυμη της "ρήξης και της ανατροπής". Πέρα από την προδοσία του εργατικού κινήματος, με το οποίο δεν είχαν ποτέ και δεν σκοπεύουν να αποκτήσουν ποτέ καμία σχέση, έσυραν στο βόθρο της στρεψοδικίας και του δικολαβισμού τους όλη την επαναστατική παράδοση του Μαρξισμού από τον Λένιν ως τον Γκράμσι, από την Λούξεμπουργκ ως τον Μπαντιού. Κλέβοντας ξεδιάντροπα συνθήματα και ιδέες που ουδεμία σχέση έχουν με το δικό τους σχέδιο "πεφωτισμένης" σωτηρίας του καπιταλισμού από την δική τους "Συνθήκη των Βερσαλιών" που λέγεται Μέρκελ, σπίλωσαν στα μάτια των μαζών το νόημα, τις αρχές και την ουσία του επαναστατικού Μαρξισμού, τον οποίο εκφύλισαν στα δικά τους τρισάθλια και υποκριτικά μικροαστικά μέτρα.
Έβδομον,
για το ότι έχοντας προβεί στα παραπάνω δεν δίστασαν να βαφτίσουν "ριζοσπαστική" μια πολιτική της οποίας το σημείο εκκίνησης είναι απείρως και αποδεδειγμένα πιο συμβιβασμένο και συστημικό από αυτό του ΠΑΣΟΚ το 1981, χωρίς καν να ενοχληθούν να εξηγήσουν τι πρέπει να περιμένει ο λαός από κάτι τόσο απελπιστικά κενό πραγματικού κοινωνικο-οικονομικού περιεχομένου, την στιγμή που έζησε τον πλήρη εκφυλισμό του "σοσιαλιστικού εγχειρήματος" του 1981 μέσα σε τέσσερα μόλις χρόνια, υπό απείρως ευνοϊκότερες οικονομικές συνθήκες, και με το μισό σχεδόν του εκλογικού πληθυσμού να στηρίζει και να νομιμοποιεί την πρόοδο του εγχειρήματος. Και αυτό την ώρα που τα πιο εκφυλισμένα και απονομιμοποιημένα κομμάτια του ΠΑΣΟΚ, οι σύντροφοι του υπόδικου του Κορυδαλλού, ο εργατοπατέρας που αποπειράθηκαν να δολοφονήσουν οι ακροαριστεροί πριν χρόνια, η σάρα και η μάρα της επαγγελματικής αποστασίας και πολυπροσωπίας, εισρέει στο φιλόξενο όχημα και στήνει το παιχνίδι της φρικτής παρωδίας του 81 στις πλάτες του μέλλοντος των παιδιών μας.
Όγδοον,
για το το ότι μη έχοντας καμία απάντηση για την σειρά στρεβλώσεων, ψεμμάτων και εξαπατήσεων στις οποίες υπέβαλλαν και συνεχίζουν να υποβάλλουν τα βασανισμένα λαϊκά στρώματα στην Ελλάδα και την κοινή γνώμη στο εξωτερικό, μη μπορώντας να στοιχειοθετήσουν με το παραμικρό λογικό επιχείρημα το αποτρόπαιο του ψεύδους που εκπροσωπούν, ενσωματώνουν και διαχέουν παντού, στρέφονται τώρα σε καθαρά γκεμπελικές μεθόδους κατηγορίας όσων δεν αποδέχονται την αυτοκρατορία του ψέμματος ως "κιτρινιστών" και "λαϊκιστών", όταν οι ίδιοι μετέρχονται κίτρινων μέσων για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα που ήδη συνέβησαν και συνεχίζουν να συμβαίνουν, όταν οι ίδιοι έχουν κάνει τον παπανδρεϊκό λαϊκισμό να ωχριά μπροστά στην ανερυθρίαστη τιποτολογία τους.
Ένατον,
για το ότι στην ουσία εκπροσωπούν μία σύγχρονη και απόλυτα αντιδραστική εκδοχή της ελιτίστικης "εξουσίας των ειδικών", ρόλο που μονοπωλούν με τη δέουσα σοβαροφάνεια, καθώς εκστομίζουν τις πιο αστήρικτες, ανιστόρητες και μεθοδολογικά αυθαίρετες ανοησίες στο όνομα του "αποδεδειγμένου" (για ποιους;) πολιτικού κύρους τους, καθώς και της αυτοαναγόρευσής τους σε πρωτοπορία --ω του θράσους!-- του αγώνα για τον "σοσιαλιστικό μετασχηματισμό" ολάκερης της Ευρώπης.
Δέκατον,
για το ότι άφησαν την αμετροέπεια που τους υπαγόρευσε η ταξική τους αλαζονεία να ξεπεράσει τόσο πολύ κάθε έλλογο όριο, την ξεδιαντροπιά τους να βρωμίσει τόσο πολύ την λέξη "αριστερά", που καθώς αποκαλύπτεται η θλιβερή κενολογία τους, καθώς η "ρήξη" γίνεται "καταγγελία" γίνεται "αναδιαπραγμάτευση" γίνεται "παραμονή" σε ένα ατέλειωτο θέατρο αξιογέλαστης λεξιπλασίας, προετοιμάζεται και το έδαφος για ένα μετεκλογικό πολιτικό φιάσκο τόσο μεγάλο, τόσο δραματικό, που η απογοήτευση που θα προκαλέσει απειλεί να θάψει τελεσίδικα κάθε χειραφετητική για το λαό προοπτική στην Ελλάδα και την Ευρώπη και να στρέψει τα λαϊκά στρώματα, με όλη τους την δίκαιη μελλοντική οργή και αγανάκτηση για την χυδαιότητα της εξαπάτησης και της εκμετάλλευσης της ελπίδας, ολοταχώς στα ήδη ανερχόμενα ρεύματα του φασισμού και του ακροδεξιού αυταρχισμού.
Για μια τέτοια εξέλιξη, τους θεωρώ όχι απλά ηθικά και πολιτικά υπεύθυνους αλλά και κάτι παραπάνω: είναι αυτοί που θα έχουν προετοιμάσει και ενορχηστρώσει την αποστροφή των μαζών για τις ιδέες που καπηλεύτηκαν, στρέβλωσαν, φαλκίδευσαν και γελοιοποίησαν. Αυτοί, οι ξεδιάντροποι λαθρεπιβάτες του κομμουνιστικού κινήματος, οι επηρμένοι σκηνοθέτες αυτής της γελοίας ναρκισιστικής παράστασης την οποία έχουν το θράσος να αποκαλούν "ριζοσπαστική προοπτική."
Για τους πιο πάνω λόγους, θεωρώ όλους τους προαναφερθέντες ταξικούς προδότες και άξιους της αιώνιας περιφρόνησης της εργατικής τάξης και των τάξεων των υποτελών: των ανέργων, πρεκάριων, υποαπασχολούμενων, ανθρώπων με ειδικές ανάγκες, με προβλήματα υγείας, υπερήλικων, εξαθλιωμένων μικροαστών και αγροτών.
Η ντροπή και το όνειδος ας μείνουν αιώνια πάνω τους, και τα ονόματά τους ας περιβληθούν για πάντα με το μαύρο στίγμα της ενσυνείδητης προδοσίας των αδυνάτων.


αναδημοσίευση από Lenin Reloaded

Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

Η "Δευτέρα Παρουσία" της Σοσιαλδημοκρατίας



             


Του Ρωμύλου Αβδή

Πολύς λόγος γίνεται τις τελευταίες ημέρες για τη δυναμική πορεία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προς την Αστική Εξουσία, για εκλογική πανωλεθρία του ΚΚΕ, για την ανάγκη - του αστικού συστήματος - ν’αντικατασταθεί η Αλέκα από την θέση της Γ.Γ. της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και πολλά άλλα, τα οποία ΕΓΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ονομάζω ανοησίες.
Και θα εξηγήσω γιατί.
Το ΚΚΕ είναι κόμμα αρχών, με ιδεολογία μαρξιστική-λενινιστική, με πρόγραμμα το οποίο στηρίζεται στην ιδεολογία του και ψηφίζεται από τα Συνέδρια, τα οποία αποτελούν το κυρίαρχο καθοδηγητικό όργανο.
Στο Κ.Κ. της Ελλάδας μπορούν να προσχωρήσουν ως μέλη του, ή να συνεργαστούν με τις μετωπικές οργανώσεις του, όσοι πιστεύουν – όχι στην Αλέκα ή τον Σπύρο τον Χαλβατζή - στον κοσμοϊστορικό ρόλο της εργατικής τάξης, η οποία σε συμμαχία με τα άλλα κοινωνικά στρώματα θα καταλάβει την Εξουσία των αστών, Θα τη μετατρέψει σε Λαϊκή Εξουσία και θα καταργήσει – μέσα από την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και τον κεντρικό σχεδιασμό της Οικονομίας - την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Αυτό ευαγγελίζεται το ΚΚΕ, γι αυτό τον σκοπό παλεύει, αυτόν τον σκοπό προπαγανδίζει, πάνω σ’ αυτόν τον σκοπό συσπειρώνει τον κόσμο.
Ο βαθμός συσπείρωσης - αριθμητικά ή σε εκλογικά ποσοστά - ποικίλει ανάλογα με τις γενικότερες συνθήκες, αλλά και τις υποκειμενικές δυνατότητες των μελών και οπαδών του, να αφομοιώσουν την πολιτική αυτή, να συνειδητοποιήσουν τις γενικότερες συνθήκες μέσα στις οποίες καλούμαστε ΟΛΟΙ να δώσουμε την κάθε φορά αντίστοιχη μάχη.
Εδώ να σημειώσω, ότι ο αριθμητικός βαθμός αποδοχής της πολιτικής του ΚΚΕ είναι κατά πολύ μεγαλύτερος από τον – κάθε φορά - καταγραφόμενο...
Το να είσαι ΣΗΜΕΡΑ κομμουνιστής και να παρεμβαίνεις ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ στην ταξική πάλη , είναι κάτι το οποίο απαιτεί θυσίες-πράγμα το οποίο ουδέποτε έκρυψε το Κόμμα.
Τη μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζω στην προπαγανδιστική μου δουλειά, δεν είναι η απλοποίηση των θέσεων του Κόμματος , η διάχυσή τους στην κοινωνία.
Είναι το να πείσω το συνομιλητή μου, ότι δεν πρέπει να κρίνει το ΚΚΕ, όπως κρίνει τα υπόλοιπα αστικά και μικροαστικά κόμματα.
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΚΡΥΨΑ από τους συνομιλητές μου ότι ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ- κομμένες και ραμμένες στα ΑΣΤΙΚΑ ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ - δεν μπορεί να χωρέσει η ΟΓΚΩΔΗΣ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ της Εργατικής Τάξης.
Αυτή η δυσκολία μου σημαίνει ότι στο παιχνίδι δεν παίζουμε μόνοι μας.
Ότι το παιχνίδι δεν παίζεται με ίσους όρους και δεν παίζεται με ίσους όρους επειδή η αστική τάξη εκτός από τα ρόπαλα και τα χημικά, διαθέτει και το ρόπαλο που απονεκρώνει τα εγκεφαλικά κύτταρα, τα υπεύθυνα για το ακόνισμα της κρίσης.
Δεν παίζεται το παιχνίδι με ίσους όρους επειδή ο πανίσχυρος αστικός τύπος - δεν τον ονόμασαν τυχαία 4η εξουσία - έχει τη δυνατότητα της πλαστογράφησης, της παραποίησης, της αποσιώπησης, της ΨΕΥΔΟΥΣ παρουσίασης ανύπαρκτων γεγονότων. Και τα παρουσιάζει με τρόπο ο οποίος στο τέλος καταντάει ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ παρέμβαση.
Τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης δεν είναι αυτά που καθαγίαζαν τις αποφάσεις του δικομματισμού, συμβάλλοντας στη διόγκωσή του;
Τα Μ.Μ. Εξαπάτησης δεν έχουν υλοποιήσει τα σχέδια της αστικής τάξης, να τρομοκρατήσουν σε 24ωρη βάση τον άνεργο, το συνταξιούχο, τον ανασφάλιστο, το νέο , ότι τάχαμου αν βγούμε από το ευρώ θα ζήσουμε χειρότερα απ’ ότι οι αφρικάνοι;
Η αποσιώπηση του άλλου δρόμου ανάπτυξης την οποία υποστηρίζει το ΚΚΕ δεν εφαρμόζεται ΑΠΟ ΟΛΑ τα ΑΣΤΙΚΑ Μ.Μ.Ε.; Πως λοιπόν να προωθήσεις τις θέσεις σου-εκτός των κομματικών εντύπων, σε ταξικές συνθήκες αναμέτρησης με την αστική δημοσιογραφία;
Τα Μ.Μ. Εξαπάτησης δεν είναι αυτά τα οποία - ενώ τώρα σιγοντάρουν την εκλογική άνοδο του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - δυόμιση χρόνια νωρίτερα τον κατηγορούσαν ότι υποθάλπει τους κουκουλοφόρους;
Δεν είναι τα ίδια μέσα εκείνα τα οποία συκοφαντούσαν το ΚΚΕ λέγοντας ότι "έσωσε" το αστικό κοινοβούλιο, ενώ το ΚΚΕ υπερασπίστηκε το αυτονόητο δικαίωμά του να περιφρουρήσει την πορεία του;
Τι άλλαξε από τότε και μετέβαλε την στάση των ΜΜΕ απέναντι στον Τσίπρα;
Τότε ήταν στην εξουσία το ασύδοτο ΠΑΣΟΚ και δεν είχε συντελεστεί το μεγαλύτερο πολιτικό έγκλημα στη νεότερη πολιτική Ιστορία της Ελλάδας, η παράδοση των εργαζομένων στις διαθέσεις του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ, με ταυτόχρονη υποθήκευση κάθε στοιχείου του υπόγειου, επίγειου, θαλάσσιου πλούτου της χώρας.
Το έγκλημα συντελέστηκε, αλλά τώρα πρέπει ν’ αλλάξουν οι ηθοποιοί. Στο ρόλο του ηγέτη της Σοσιαλδημοκρατίας ο Αλέξης Τσίπρας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας αρχηγός "σοσιαλιστικού" κόμματος καλείται είτε να διαχειριστεί είτε να συνδιαχειριστεί την αστική εξουσία.
Αυτό συνέβη στη Γαλλία στις αρχές της δεκαετίας του 80-αλλά και στα τέλη της δεκαετίας του 90 με τον Μιτεράν και αργότερα τον Ζοσπέν, αυτό συνέβη και στην Ιταλία με τις κυβερνήσεις Πρόντι το 1996 και Ντ’Αλέμα το 1999, τις οποίες στήριξαν τα κόμματα τα οποία προέκυψαν από τη διάλυση του PCI.
Στη μεν Γαλλία ουδεμία κατάκτηση για το εργατικό κίνημα.
Τότε ήταν που ιδιωτικοποιήθηκε η FRANCE-TELECOM, τότε ήταν που τα αιτήματα των εργατών συνάντησαν ΤΑ ΚΟΥΦΑ ΑΥΤΙΑ της Κεντρο-αριστερής κυβέρνησης.
Το δήθεν 35ωρο στην ουσία σήμανε την κατάργηση των διαλειμμάτων, τη γενίκευση των ελαστικών μορφών απασχόλησης με ταυτόχρονη εισροή στις τσέπες των βιομηχάνων "ζεστού χρήματος" από την κρατική επιδότηση για την εφαρμογή επί 5ετία του κατ’ ευφημισμό 35ωρου. Χέρι-χέρι με τη δεξιά και τους σοσιαλιστές για να μην εκλεγεί ο Λεπέν.
Όμως ο Λεπέν και η κάθε Χρυσή Αυγή δεν βγαίνουν μόνοι τους. Τους φέρνουν οι μεσοβέζικες, αδιέξοδες αντεργατικές πολιτικές.
Στην Ιταλία η κέντρο-αριστερή κυβέρνηση αύξησε κατά δυο χρόνια τα όρια συνταξιοδότησης, διατήρησε στο Αφγανιστάν τα ιταλικά στρατεύματα, τα οποία προεκλογικά είχε υποσχεθεί πως θα απέσυρε.
Γάλλοι και Ιταλοί κέντρο-αριστεροί διαχειριστές δεν ευλόγησαν και συμμετείχαν ΕΝΕΡΓΑ στο βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας;
Στην Ελλάδα ο, μέχρι πριν δυο μήνες, επίσημος διαχειριστής της σοσιαλδημοκρατίας τραυματίστηκε σοβαρά-έως θανάσιμα-από τη μεγάλη αρπαχτή της Τρόικας, την οποία συνυπέγραψε κι ο Σαμαράς.
Συμβαίνουν σοβαρές ανακατατάξεις στο πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης. Το ΠΑΣΟΚ τελείωσε κυβερνητικά, ο Σαμαράς φρόντισε να παντρευτεί την Ντόρα, με την οποία μέχρι πριν τις 6 Μαΐου αντάλλασαν βαρείς πολιτικούς χαρακτηρισμούς.
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ωθείται προς την εξουσία. Θα (επανα)διαπραγματευτεί το Μνημόνιο, το χρέος, θα ταπεινώσει τη Μέρκελ, με συμμάχους - κατά δήλωση Δραγασάκη στον ΑΝΤ1 στις 24 Μαΐου 2012 - τον Ομπάμα, τη Ρωσία, την Κίνα και μεγάλο μέρος των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εν ολίγοις με όλους αυτούς τους "ηγέτες" του δυτικού κόσμου οι οποίοι έχουν δείξει έμπρακτα το ενδιαφέρον τους για την εργατική τάξη.
Σ’ όλες αυτές τις χώρες με τις οποίες θα συμμαχήσει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για να ταπεινώσει την Κάγκελα,οι εργαζόμενοι βιώνουν, όπως ακριβώς οι μουσουλμάνοι στον Παράδεισο.. Συνεπικουρείται ΑΠΟ ΟΛΑ τα ΜΜ Εξαπάτησης, επειδή ΟΜΝΥΕΙ πίστη στον Ευρωμονόδρομο.
Ενώ το ΚΚΕ, το κυβερνητικό πρόγραμμα του οποίου βασίζεται στην αποχώρηση από την λυκοσυμμαχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και κεντρικό σχεδιασμό Οικονομίας- εγκαλείται γιατί δεν δέχτηκε πρόταση για διαχείριση της αστικής εξουσίας με εντελώς διαφορετικό πρόγραμμα απ’ αυτό που το ίδιο έχει στην προμετωπίδα των συνθημάτων του.
Το ΚΚΕ προειδοποιεί ότι μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, υπό την επίβλεψη του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και των άλλων μηχανισμών κερδοφορίας-μέσω καταλήστευσης του πλούτου κρατών και λαών- δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μία στο εκατομμύριο να βρεθεί φιλολαϊκή διέξοδος. Τυχόν αυταπάτες θα μετατραπούν σε σύντομο χρονικό διάστημα, καθώς η ‘αριστερά’ θα έχει χρεωθεί την αποτυχία του εγχειρήματος.
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πατάει σε δυο βάρκες.
Αριστερά του είναι η βάρκα του συναισθήματος των "αριστερών"-όλων όσων απογοητεύτηκαν και νοιώθουν προδομένοι από το ΠΑΣΟΚ- των ανυπόμονων μικροαστών - οι οποίοι τρέφουν την ψευδαίσθηση ότι μια νίκη σε μια εκλογική αναμέτρηση είναι αρκετή για να ταπεινώσεις τους δανειστές της ελληνικής ολιγαρχίας. Δεξιά του είναι η βάρκα πού χει ρίξει άγκυρα στο λιμάνι των Βρυξελλών και τα μέλη του πληρώματος της βάρκας αυτής γίνονται ολοένα και πιο απαιτητικοί.
Ο καπετάνιος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ένα είναι μαθηματικά σίγουρο. Θα σπείρει απελπισία κι απογοήτευση, μόλις το καράβι χτυπήσει στον ύφαλο του κεφαλαίου. Θα συμβεί ότι συνέβη στη Γαλλία και την Ιταλία. Θα χρεωθεί η "αριστερά" την αντιλαϊκή πολιτική, θα ταυτιστεί με τα υπόλοιπα αστικά κόμματα κι η απογοήτευση κι η μη συμμετοχή θα λύσουν τα χέρια της αστικής τάξης για ακόμη πιο αντιλαϊκές πολιτικές.
Το σύνθημα - χωρίς αυταπάτες, δύσκολο στην πραγμάτωσή του, αλλ’ αξίζει τον κόπο να το προσπαθήσεις - είναι γνωστό:

"Η ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ή ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΓΑΤΗ"

Είτε σε πολεμάει η τηλεόραση, είτε αποκρύπτει τις θέσεις σου είτε θέλει να μειώνει τα ποσοστά σου, είτε σε παροτρύνει ν’ αλλάξεις την Αλέκα, ένας είναι ο στόχος σου.
ΚΚΕ δαγκωτό!
Με τον εργάτη, κόντρα στην τρομοκρατία των Μ. Μ. Εξαπάτησης-και των άλλων εμφανών τε και αφανών αριστεροδέξιων κυβερνητικών πειραματισμών. Σταθερά στην πορεία για τον ΑΛΛΟ ΔΡΟΜΟ Ανάπτυξης, αυτόν που το άκουσμά του και μόνο βγάζει σπυριά στους Αλαφούζους, τους Πρετεντέρηδες, τις Τρέμουλες.

αναδημοσίευση από tasos manifesto

Κυριακή 27 Μαΐου 2012

Εκεί που «κυβέρνησε η αριστερά»... και ο ανομολόγητος στόχος του οπορτουνισμού στην Ελλάδα





Ενας ορυμαγδός άρθρων μετά τις εκλογές της 6ης Μάη όχι μόνο στον εγχώριο αλλά και στο διεθνή αστικό Τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό, έχουν βάλει στο στόχαστρο ειδικά το ΚΚΕ και τη γραμμή του, ρήξης με την Ευρωπαϊκή Ενωση και την εξουσία των μονοπωλίων. Ενδεικτικά αναφέρουμε:
Στην οn-line έκδοση του γερμανικού περιοδικού «Φόκους», σε άρθρο του ανταποκριτή του Β. Ασβεστόπουλου στις 15 Μάη, αναφέρεται για το ΚΚΕ ότι «καθώς είναι ένα από τα σημαντικά κόμματα που είναι ενάντια στη λιτότητα (...)επιμένει στην πλήρη αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Επιστροφή στην εποχή του λίθου; Αυτό δεν το θέλουν ούτε οι εξεγερμένοι Ελληνες»...
Σε άρθρο του Μ. Μάρτενς στη γερμανική εφημερίδα «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε» στις 7 Μάη αναφερόταν για το ΚΚΕ ότι «...θέλει να βγάλει την Ελλάδα από το ευρώ και την ΕΕ, άλλωστε στην ταραγμένη Μέση Ανατολή υπάρχουν αρκετοί νέοι εταίροι για τη χώρα. Το ΚΚΕ έχει αποκλείσει κάθε συνεργασία με άλλα κόμματα. Θέλει ή την ταξική πάλη και την επανάσταση ή τίποτα».
Ενώ στη γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ» στις 8 Μάη δημοσιεύτηκε άρθρο της Β. Καϊμάκη στο οποίο στην αναφορά της στο ΚΚΕ σημείωνε: «Ανομολόγητος σκοπός και ευχή όλων των αριστερών Ελλήνων: να διαλύσουν το ΚΚ για να το αναμορφώσουν σε νέες βάσεις και να δώσουν στην ελληνική Αριστερά τη σωστή της θέση στην κοινωνία»...
Ιδιαίτερα στο άρθρο της «Λε Μοντ» και μέσα σε τρεις αράδες, χωρίς περιστροφές ομολογείται ο ειδικός στόχος τους για τις εκλογές στην Ελλάδα: Να χτυπηθεί το ΚΚΕ, να βάλουν στο χέρι το εργατικό λαϊκό κίνημα, να χειραγωγήσουν την πάλη και τις συνειδήσεις όσων αισθάνονται ριζοσπάστες, αριστεροί.

«Η σωστή θέση της Αριστεράς»

Ομως ποια είναι «η σωστή θέση της Αριστεράς στην κοινωνία» που κατά τη «Λε Μοντ» την εμποδίζει το ΚΚΕ να αποκτήσει; Τι έγινε κατορθωτό από την αστική τάξη και τον οπορτουνισμό σε άλλες χώρες, που δεν κατάφεραν να πετύχουν στην Ελλάδα;
Μια ματιά στην υπόλοιπη Ευρώπη αρκεί να καταλάβει κανείς τι λείπει σε άλλες χώρες και υπάρχει στην Ελλάδα που ενοχλεί τους οπορτουνιστές να... εκφραστούν ελεύθερα. Για παράδειγμα, σε άλλες χώρες της Ευρώπης οι συνεταίροι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο λεγόμενο «Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς» κατάφεραν να μεταλλάξουν, να αποδυναμώσουν ή και να διαλύσουν άλλοτε ισχυρά Κομμουνιστικά Κόμματα μετατρέποντάς τα σε συνιστώσες ανώδυνων, για το σύστημα, σχημάτων της «νεοαριστεράς». Σε τέτοιες χώρες πρέπει να σημειωθεί ότι οι συνεπείς κομμουνιστικές δυνάμεις δρουν κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες, μη αποδεχόμενες να προδώσουν την εργατική τάξη και την ιστορική αποστολή τους να πρωτοστατήσουν στην πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και της εξουσίας του κεφαλαίου.
Σε αυτές τις χώρες, λοιπόν, έχει γραφτεί πλούσιο ιστορικό, από πολύ παλιά μέχρι και σήμερα που μιλάμε, που οφείλει να γνωρίζει καθένας που παρασύρθηκε από της Σειρήνες της λεγόμενης «κυβερνητικής αριστεράς».
Στη Γαλλία ήταν η συγκυβέρνηση Σοσιαλιστικού κόμματος και Γαλλικού ΚΚ, η «αριστερή κυβέρνηση» Ζοσπέν που αφού στήριξε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία και προώθησε αντεργατικά μέτρα όπως ιδιωτικοποιήσεις, φόρους κ.ά. οδήγησαν στο δίλημμα Σιράκ ή Λεπέν στο οποίο το Γαλλικό ΚΚ στήριξε τον φιλελεύθερο Σιράκ. Τώρα το μεταλλαγμένο Γαλλικό ΚΚ μαζί με τον Μελανσόν (αυτόν τον «αριστερό» που υπερψήφισε στο Ευρωκοινοβούλιο τη Ζώνη Απαγόρευσης Πτήσεων στη Λιβύη, δηλαδή τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς) όχι μόνο χαιρέτισαν αλλά έκαναν και αγώνα για τη νίκη του σοσιαλδημοκράτη Ολάντ. Γι' αυτό και όχι απλά ένα ΚΚ αλλά το μεταλλαγμένο Γαλλικό ΚΚ προϋπάντησε τον Τσίπρα αυτήν τη βδομάδα στο Παρίσι. Τώρα, τη νίκη του Ολάντ ο γαλλικός λαός θα την πληρώσει πολύ βαριά με άγρια μέτρα, και σύντομα θα συνειδητοποιήσει ότι ο άνεμος που φυσά στην Ευρώπη θα πάρει και θα σηκώσει τα εναπομείναντα εργατικά λαϊκά δικαιώματά του. Ο νέος πρόεδρος στη Γαλλία είναι το νέο αρπακτικό για λογαριασμό της αστικής τάξης της Γαλλίας στον ανταγωνισμό της με τη Γερμανία που θα επαναδιαπραγματευτεί στην ΕΕ με αδιαπραγμάτευτη την ανάπτυξη με λιτότητα που θεωρείται δεδομένη μετά τις εκλογές.
Στην Ισπανία στη μεγαλύτερη σε πληθυσμό (8 εκατομμύρια) αυτόνομη κοινότητα της χώρας, αυτή της Ανδαλουσίας, στις εκλογές που έγιναν το Μάρτη φέτος για την τοπική Βουλή οι σοσιαλδημοκράτες του PSOE μαυρίστηκαν από το λαό χάνοντας 600.000 ψήφους και μαζί τον έλεγχο μιας περιφέρειας που δεν είχαν χάσει ποτέ από την εποχή του Φράνκο. Η δε Ενωμένη Αριστερά διπλασίασε τη δύναμη της φτάνοντας στο 11,3%. Στην πληγωμένη σοσιαλδημοκρατία ήρθε να προσφέρει «σωσίβιο» η «Ενωμένη Αριστερά» με βασική της συνιστώσα το ΚΚ Ισπανίας. Ετσι έχοντας μόλις μια (1) βδομάδα που ορκίστηκε η κυβέρνησή τους, οι εταίροι της «κυβερνώσας αριστεράς» υποσχέθηκαν να τηρήσουν τις δεσμεύσεις περί λιτότητας ενόψει των προβλέψεων της ΕΕ για πλαφόν στο έλλειμμα. Ανακοίνωσαν έτσι την περικοπή 2,5 εκατομμυρίων ευρώ προχωρώντας σε αύξηση των φόρων εισοδήματος και καυσίμων και τη μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων από 6 έως 15% αλλά και με την αύξηση της εβδομαδιαίας εργασίας για 267.000 δημόσιους υπαλλήλους σε διοικητικές και εκπαιδευτικές θέσεις. Τα μέτρα χαρακτηρίστηκαν από την κυβέρνηση δίκαια, ισορροπημένα και ισότιμα. Αυτά για να έχουν υπόψη τους και οι δημόσιοι υπάλληλοι στην Ελλάδα πόσο αξιόπιστες είναι οι υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ περί μη απολύσεων στο Δημόσιο και μη εφαρμογής της αξιολόγησης.
Η ισπανική σοσιαλδημοκρατική εφημερίδα «Ελ Παΐς» μάλιστα, που πέταξε κι αυτή τη σκούφια της για την «άνοδο της αριστεράς», το φαινόμενο Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, σε άλλο άρθρο της για την «κυβερνώσα αριστερά» στην Ανδαλουσία αναφέρει χωρίς περικοκλάδες: «Αυτή η συμμαχία είναι μια ευκαιρία για την αριστερά να επιδείξει ένα βαθμό υπευθυνότητας στη διαχείριση κρίσιμων καταστάσεων. Τα δυο κόμματα (Σοσιαλδημοκράτες και Ενωμένη Αριστερά) ξέρουν ότι μια μεγάλη συμφωνία είναι σε κίνδυνο και πρέπει να πάρουν αποφάσεις που εναντιώνονται στις προσδοκίες των ψηφοφόρων τους....». Και η «κυβερνώσα αριστερά» της Ανδαλουσίας μέσα σε λίγες μόλις μέρες, βεβαίως, πήρε τις αντιλαϊκές αποφάσεις. Τι κι αν πολλοί πίστεψαν ότι κάτι καλύτερο θα μπορούσαν να περιμένουν από «αριστερούς», μια ανακούφιση...
Στη Γερμανία ανάμεσα στις πολλές κυβερνητικές συνεργασίες του σοσιαλδημοκρατικού SPD με το αδελφάκι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο ΚΕΑ, τη Λίνκε, ενδεικτικά αναφέρουμε μόνο το παράδειγμα συγκυβέρνησής τους στο κρατίδιο του Βερολίνου. Εκεί από το 2006 ως το 2011 τα κατορθώματά τους ήταν τα παρακάτω: έκοψαν τη χρηματοδότηση στεγαστικού προγράμματος, ιδιωτικοποίησαν τη δημοτική επιχείρηση κατοικιών, με αποτέλεσμα 65.700 διαμερίσματα και επαγγελματικοί χώροι να πουληθούν στην «Goldman Sachs» ξεσπιτώνοντας εργατικές λαϊκές οικογένειες. Επίσης ιδιωτικοποίησαν τη δημοτική επιχείρηση ύδρευσης και πετσόκοψαν κονδύλια για την Πρόνοια, ενώ η γερμανική «κυβερνώσα αριστερά» επέβαλλε και χαράτσι 100 ευρώ για τα σχολικά βιβλία.
Στην Ιταλία, είναι γνωστά τα παραδείγματα των κυβερνήσεων Ντ' Αλέμα και Πρόντι (δισ.), με τη σύμπραξη σοσιαλδημοκρατών με την Κομμουνιστική Επανίδρυση και το Κόμμα των Ιταλών Κομμουνιστών που βομβάρδισαν τη Γιουγκοσλαβία, επέβαλαν αυξήσεις των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, έβαλαν φόρους στο λαό και πήραν άλλα «αριστερά μέτρα» που οδήγησαν τον ιταλικό λαό να τιμωρήσει πολύ σκληρά τα 2 αυτά κόμματα που το πρωί ψήφιζαν βομβαρδισμούς και το βράδυ διαδήλωναν υποκριτικά ενάντιά τους. Και τις δύο φορές την «κυβερνώσα αριστερά» στην Ιταλία καθόλου τυχαία αντικατέστησε κυβέρνηση Μπερλουσκόνι... αποδεικνύοντας στην πράξη ότι η απογοήτευση που σπέρνει κάθε «αριστερή κυβέρνηση» στο πέρασμά της φέρνει συντηρητικοποίηση και σαρωτική επικράτηση της λεγόμενης «δεξιάς» που υποτίθεται ότι κατά τα άλλα η αριστερή κυβέρνηση θα απέτρεπε.
Στη Δανία που μάλιστα είναι εκτός ευρωζώνης, τα εκεί αδέλφια του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο ΚΕΑ, η Κοκκινοπράσινη Συμμαχία έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στη σοσιαλδημοκρατία και αποτέλεσε πολύτιμο δεκανίκι για το σύστημα να καλλιεργηθούν κάλπικες ελπίδες. Μόλις από τον Οκτώβρη που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση, χωρίς μνημόνια φορολόγησαν είδη πρώτης ανάγκης ονομάζοντας «φόρο λίπους» τη φορολογία στο κρέας και το βούτυρο, στο όνομα της... καλής υγείας του λαού. Ανέβασαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα βαρέα κι ανθυγιεινά επαγγέλματα στα 67, ενώ ανακοίνωσαν περικοπές 2 δισ. ευρώ σε συντάξεις, επιδόματα ανέργων, ασθενών, αναπήρων και φοιτητών. Εβαλαν πλάτη επίσης μαζί με τους εργατοπατέρες για να στηθεί κοινωνικός διάλογος εισηγούμενοι οι άνεργοι προκειμένου να παίρνουν το επίδομα ανεργίας να δουλεύουν τσάμπα σε εργοδότες, αλλιώς το επίδομα θα τους κόβεται. «Να μάθουμε πρώτα να προσφέρουμε και μετά να απολαμβάνουμε» διδάσκει τώρα τους «τεμπέληδες» Δανούς εργαζόμενους η Δανέζα πρωθυπουργός της «κυβερνώσας αριστεράς», Χ. Τόρνιγκ. Τι κι αν προεκλογικά πλειοδότησε αυτή όπως και η αρχηγός των Κοκκινοπράσινων σε μύδρους κατά της Μέρκελ και του κακού «νεοφιλελευθερισμού» της δεξιάς...
Στην εκτός ΕΕ Νορβηγία, και εκεί οι Σοσιαλδημοκράτες συγκυβερνούν με το λεγόμενο Σοσιαλιστικό Αριστερό Κόμμα. Τι κι αν η Νορβηγία είναι εκτός ΕΕ, η κεντροαριστερά δεν καταλαβαίνει από τέτοια... Ετσι συμμετέχει ενεργά στους ευρωενωσιακούς αντιδραστικούς σχεδιασμούς της Σέγκεν, την Europol, στο κυνήγι των μεταναστών μέσω του Φρόντεξ, στέλνει στρατεύματα στο Αφγανιστάν και στο Κόσσοβο, ενώ η Νορβηγία συμμετέχει και στη λεγόμενη Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης, τον αντιδραστικό μηχανισμό πολιτικοστρατιωτικών επεμβάσεων της ΕΕ σε ολόκληρο τον κόσμο, που αποτελεί κατεύθυνση της «Συνθήκης της Λισαβόνας». Σημειωτέον, στη Νορβηγία ενισχύονται όλο και περισσότερο οι «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις.
Σε όλες αυτές τις χώρες οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, της λεγόμενης «νεοαριστεράς» υφάρπαξαν τη λαϊκή ψήφο πλειοδοτώντας σε αντιδεξιές κορόνες, σε μύδρους κατά της Μέρκελ και υποσχόμενοι το μη χείρον βέλτιστο, τάζοντας μια χαλάρωση από τη λιτότητα που ακολουθείται ως γενική γραμμή στην ΕΕ και συνολικά όπου υπηρετείται ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης. Οι λαοί σε αυτές τις χώρες πίστεψαν ότι με έναν εύκολο τρόπο χωρίς μεγάλο κόπο, «εδώ και τώρα» θα μπορούσαν να πετύχουν μια έστω ανάσχεση αντιλαϊκών μέτρων. Η γρήγορη αποκάλυψη και αποκαθήλωση αυτών των κυβερνήσεων αποδεικνύει χωρίς αμφιβολία ότι ο δρόμος τον οποίο έχουν δεσμευτεί αυτές οι δυνάμεις να υπηρετούν δεν έχει περιθώρια ουσιαστικής ανακούφισης για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Το εμπόδιο που τους ενοχλεί

Αυτή λοιπόν είναι «η σωστή θέση της Αριστεράς στην κοινωνία» που ορέγεται και για την Ελλάδα η αρθρογράφος της «Λε Μοντ» και μαζί της οι απανταχού οπορτουνιστές που ξεκίνησαν για μια ακόμα φορά μέσω διαδικτύου διεθνή εκστρατεία με βρωμιές και ψέματα για το ΚΚΕ, διαστρεβλώνοντας τις θέσεις και την πολιτική του. Δεν μπορούν να χωνέψουν ότι το ΚΚΕ τους χαλάει τη σούπα γιατί αρνείται να «πάρει ευθύνες» στην προώθηση της αντεργατικής επίθεσης. Αυτός ήταν ο ανομολόγητος στόχος που καλυπτόταν πίσω κι από τις δήθεν άδολες και ανιδιοτελείς προσκλήσεις «ενότητας της αριστεράς» που μπροστά στο στόχο να βάλουν στο χέρι το ΚΚΕ του έταζαν κυριολεκτικά ό,τι είχαν και δεν είχαν, από βουλευτικές έδρες σε μονοεδρικές, υπουργικές θεσούλες ως... την πρωθυπουργία. Αυτά τα κουβαρνταλίκια είναι η άλλη όψη του μίσους των οπορτουνιστών στο ΚΚΕ. Ολα τα παραπάνω είναι πρόκληση για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα. Πρόκληση να στηρίξουν αποφασιστικά το ΚΚΕ να του δώσουν δύναμη στις ερχόμενες εκλογές, να δώσουν απάντηση στις αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, στους υποστηρικτές του ευρωμονόδρομου, στους απολογητές της καπιταλιστικής βαρβαρότητας
Γιατί το ΚΚΕ αρνείται να δώσει «ανάσα» στο αστικό πολιτικό σύστημα έτσι ώστε να κερδηθεί πρόσθετος πολύτιμος χρόνος για την πλουτοκρατία και να χαθεί για την εργατική τάξη, το λαό, με σπορά αυταπατών, εφησυχασμού, που αναχαιτίζει την οργάνωση της εργατικής λαϊκής πάλης για να μπουν σήμερα εμπόδια μέχρι την ανατροπή της αστικής εξουσίας

Αναντικατάστατη δύναμη το ΚΚΕ

Βασικό στοιχείο της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος που επιχειρείται είναι η επιδίωξή τους να μειώσουν πολιτικά κι εκλογικά το ΚΚΕ, για να καταφέρουν πλήγμα σε αυτό και τη δοκιμασμένη γραμμή πάλης του. Αυτή η επιχείρηση, όπως και άλλες στο παρελθόν, πρέπει να πέσει στο κενό. Υπάρχουν πολλά κόμματα διαθέσιμα να καλλιεργούν τις αυταπάτες ότι οι βιομήχανοι θα αποδεχτούν να «αναδιανείμουν» τα κέρδη τους με τον εργάτη. Η εργατική τάξη, ο λαός έχουν όμως ένα μονάκριβο κι αναντικατάστατο κόμμα, το ΚΚΕ, που δεν παλεύει για τον εξωραϊσμό της εξουσίας του κεφαλαίου, αλλά για την ανατροπή της, που έγκαιρα, αταλάντευτα και καθαρά συγκρούεται με την ΕΕ ζητώντας την αποδέσμευση της χώρας από αυτή τη λυκοσυμμαχία με το λαό να μην πληρώνει με δική του απόφαση ούτε ένα ευρώ από το χρέος που του φέσωσε η πλουτοκρατία.
Στα όποια θετικά βήματα έχουν σημειωθεί στη λαϊκή συνείδηση, στη σκέψη κάθε εργάτη όλα αυτά τα χρόνια, το ΚΚΕ συνέβαλε αποφασιστικά: στο να καταβαραθρωθούν ΠΑΣΟΚ - ΝΔ λέγοντας πολύ έγκαιρα ότι αυτά δεν αλλάζουν, ότι είναι αντιλαϊκά. Συνέβαλε καθοριστικά στο να θεωρείται η ΕΕ περισσότερο πλέον φόβητρο και όχι όραμα, όπως την προβάλλουν αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα. Στο να αναγνωρίζουν πλατιά εργατικές λαϊκές δυνάμεις ότι το ΚΚΕ λέει την αλήθεια κι έχει δίκιο, παρά το ότι αμφιβάλλουν για τη δύναμη που έχουν οι ίδιοι με την πάλη τους να το επιβάλλουν.
Αυτή η συνεισφορά του ΚΚΕ με τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έπαιξε στην εργατική λαϊκή πάλη στην Ελλάδα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης έχει γενικότερη επίδραση διεθνώς, δίνει δύναμη κι αισιοδοξία σε ΚΚ και κομμουνιστές, σηματοδοτεί ότι η εργατική λαϊκή πάλη μπορεί και πιάνει τόπο στο βαθμό που οι στόχοι της συνδέονται όχι με τη διαχείριση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, αλλά με την ανατροπή της. Γι' αυτό και έχει τους λόγους του που λυσσάει ο αντίπαλος ενάντια στο ΚΚΕ... αλλά και τους δικούς τους λόγους, τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, οι φίλοι και οπαδοί του ΚΚΕ με πείσμα και μαχητικότητα να πρωτοστατήσουν στο να πέσει στο κενό η επιχείρηση αποδυνάμωσης και περιθωριοποίησης του ΚΚΕ. Κανείς δεν πρέπει να λείψει από τη μάχη για να είναι όρθιο και ισχυρό το ΚΚΕ την επομένη των εκλογών.

Του Κώστα ΠΑΠΑΔΑΚΗ*
* Ο Κώστας Παπαδάκης είναι μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕκαι μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων

Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ «Ψυχορραγεί» η Παθολογική Κλινική


Εμεινε με έναν μόλις μόνιμο γιατρό - παθολόγο


Σε οριακή κατάσταση βρίσκεται η Παθολογική Κλινική στο νοσοκομείο Μεσολογγίου, αφού λόγω των σοβαρών ελλείψεων σε ιατρικό προσωπικό (έχει απομείνει με μόλις ένα μόνιμο γιατρό) μπαίνουν σοβαρά εμπόδια στην ομαλή και απρόσκοπτη λειτουργία της με ό, τι συνέπειες αυτό συνεπάγεται για την παροχή των υπηρεσιών Υγείας στους ασθενείς.
Σε σχετικό δημοσιευμένο έγγραφο του υποδιοικητή του Γενικού Νοσοκομείου Μεσολογγίου «Χατζηκώστα» αναφέρονται μεταξύ άλλων οι ελλείψεις ειδικών ιατρών παθολόγων και ενημερώνει πως τα επείγοντα περιστατικά που θα προκύψουν από 27/5/ έως και 31/5, καθώς επίσης και αυτά τα οποία νοσηλεύονται από τις 25/5 ήδη στην παθολογική κλινική του νοσοκομείου και χρήζουν επισταμένης παρακολούθησης και νοσηλείας θα διακομίζονται στο νοσοκομείο Αγρινίου. Με λίγα λόγια, η παθολογική κλινική στο νοσοκομείο Μεσολογγίου αδυνατεί να έχει ορθή λειτουργία. Οσοι στο Μεσολόγγι νοσηλεύονται ή θα χρειαστεί να νοσηλευτούν για παθολογικά αίτια θα πρέπει να μετακομίσουν στο Αγρίνιο για να βρουν παθολόγο γιατρό. Στο υπαρκτό αυτό πρόβλημα της έλλειψης προσωπικού και των συνεπειών που αυτή έχει, η ενιαία διοίκηση των Νοσοκομείων Αγρινίου - Μεσολογγίου πρόκρινε την κάλυψη των εφημεριών στην παθολογική κλινική Μεσολογγίου από γιατρούς παθολόγους του νοσοκομείου Αγρινίου. Στα αδιαμφισβήτητα δηλαδή κενά που αντιμετωπίζουν και τα δυο νοσοκομεία και τα οποία δεν καλύπτονται με προσλήψεις προτάσσεται η μετακίνηση γιατρών από νοσοκομείο σε νοσοκομείο ή από κέντρα υγείας ανακυκλώνοντας ουσιαστικά το ζήτημα της έλλειψης προσωπικού, βουλώνοντας δηλαδή τις τρύπες δημιουργώντας άλλες τρύπες!
Σε ανακοίνωση, η παράταξη της «Ταξική Συσπείρωσης» στο Γενικό Νοσοκομείο Μεσολογγίου σημειώνει πως «κάθε μέρα που περνάει, συνειδητά, απαξιώνεται και το αποτέλεσμα θα είναι σε λίγο καιρό να έχει μείνει ελάχιστο προσωπικό που θα αδυνατεί να καλύψει ακόμη και τις στοιχειώδεις ανάγκες της πόλης μας αλλά και των γύρω περιοχών. Αν δεν αντιδράσουμε όσο ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί το έγκλημα, αύριο θα είναι πολύ αργά.
Σε λίγες μέρες ήδη όπως φαίνεται κλείνουν την παθολογική κλινική λόγω έλλειψης γιατρών, η Παιδιατρική έκλεισε και δεν ξανάνοιξε, σειρά έχουν η Μαιευτική - γυναικολογική, η Καρδιολογική, το Μικροβιολογικό και πάει λέγοντας. Τα προβλήματα των διασυνδεόμενων νοσοκομείων τώρα αρχίζουν και γίνονται ορατά. Η πολιτική που ακολουθήθηκε τα τελευταία χρόνια στον τομέα της Υγείας είναι αυτή που ευθύνεται και για το νοσοκομείο μας».

Άρχισε η ανάπτυξη!






Αφού ξεκλήρισαν την καπνοπαραγωγή στην Αιτωλοακαρνανία.Αφού διέλυσαν τον πρωτογενή παραγωγικό τομέα του νομού,την καπνοκαλλιέργεια, που πάνω της στηρίζονταν ολόκληρη η τοπική οικονομία και εκεί που οι αγρότες άρχισαν να οργανώνουν την παραγωγή τους έρχονται τώρα και
λένε: Όσοι φυτέψατε αμπέλια να τα ξεριζώστε.
Αλλιώς τα πρόστιμα είναι μεγάλα 1200 ευρώ το στρέμμα!




Και μετά μας λένε πως οι Έλληνες αγρότες είναι τεμπέληδες.
Θα εκριζώνονται οινοποιήσιμες ποικιλίες αμπέλου που φυτεύτηκαν σε αμπελοτεμάχια χωρίς δικαίωμα φύτευσης! 



Άρχισε η ανάπτυξη! 



Η φύτευση αμπελιών για κρασί στα χωράφια μας δεν επιτρέπεται αν δεν πάρουμε άδεια. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση που ανήκουμε δεν μπορούμε πλέον να φυτεύουμε ό,τι εμείς θέλουμε. Επιβάλουν όρους στο τι και πόσο θα φυτεύουμε στα χωράφια μας. Με αυτά οδήγησαν τη χώρα στη χρεωκοπία, τη γεωργία στην καταστροφή, το λαό στην ανεργία. 

Μέχρι και σήμερα υπακούουν στις εντολές των Βρυξελλών, επιβάλουν καταστροφικούς νόμους και θέλουν να συνεχίσουν με κυβερνήσεις κρυφομνημονίων. Η πολιτική του μνημονίου, η πολιτική της Μέρκελ και του Μπαρόζο, η πολιτική των κομμάτων της συγκυβέρνησης πρέπει να ανατραπεί. Ποινικοποιούν την παραγωγή, ξεκληρίζουν την αγροτιά!!!

Στόχος η διαρκής και με κάθε τρόπο αποθάρρυνση από την πολιτεία κάθε προσπάθειας μικροκαλλιεργητή για αγροτική καλλιέργεια. Κατέστρεψαν την καλλιέργεια του καπνού, του βαμβακιού, των τεύτλων, απαξίωσαν την ελαιοκαλλιέργεια, τώρα ξεριζώνουν και τα κλήματα...

Για όλα τα αμπελοτόπια που είναι φυτεμένα με οινοποιήσιμες ποικιλίες πρέπει να έχει εκδοθεί από το Υπουργείο Γεωργίας σχετική άδεια. Εάν φυτευτεί αμπέλι για κρασί χωρίς άδεια θα εκριζώνεται. Όσοι έχουν φυτεύσει δίχως αντίστοιχο δικαίωμα φύτευσης μετά την 31η Αυγούστου 1998, δεν νομιμοποιούνται να το έχουν και υποχρεούνται να το ξεριζώσουν με δική τους δαπάνη.

Στην περίπτωση που δεν προβούν στην εκρίζωση, αμέσως επιβάλλεται χρηματική ποινή 1.200 ευρώ/στρέμμα που ισχύει για ένα έτος από την ημερομηνία
κοινοποίησης του προστίμου. Μετά την παρέλευση του έτους το πρόστιμο διπλασιάζεται, εφόσον η «παράνομη φυτευμένη» έκταση συνεχίζει να υφίσταται.

Διαβάστε τι ανακοίνωσε η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας:

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας
Π.Ε. Αιτωλ/νίας: 
Θα εκριζώνονται οινοποιήσιμες ποικιλίες αμπέλου που φυτεύτηκαν σε αμπελοτεμάχια χωρίς δικαίωμα φύτευσης.

Η Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της Περιφερειακής Ενότητας Αιτωλοακαρνανίας ενημερώνει τους αμπελοκαλλιεργητές ότι όλες οι οινοποιήσιμες ποικιλίες αμπέλου που φυτεύτηκαν μετά την 1/8/1998, είναι παράνομες, εκτός των φυτεύσεων που έγιναν βάσει δικαιωμάτων που χορηγήθηκαν από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. 

Σύμφωνα με το με αριθμ. 351/49474/25-04-2012 έγγραφο του ΥΠ.Α.Α.Τ. (Διεύθυνση ΠΑΠ-ΔΕΝΔΡ/ΚΗΣ, ΤΜΗΜΑ ΑΜΠΕΛΟΥ ΚΑΙ ΞΗΡΩΝ ΚΑΡΠΩΝ), οι παραπάνω φυτεύσεις θα πρέπει να εκριζωθούν άμεσα με ευθύνη και έξοδα των κατόχων τους.
Επιπλέον, η Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της Π.Ε. Αιτωλ/νίας ενημερώνει όλους τους αμπελοκαλλιεργητές ότι θα προχωρήσει σε ελέγχους για την εφαρμογή του μέτρου.

Ξεριζώνουν τώρα και τα αμπέλια και μετά μας λένε ότι δεν παράγουμε τίποτα.

αναδημοσίευση από διαδικτύου νότα.

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

Η ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ



Μιλάμε για την πολυδιαφημιζόμενη περιοδεία του αρχηγού του ΣΕΚΜ (πρώην ΣΥΡΙΖΑ), σε διάφορες χώρες της Ευρώπης.

Προφανώς, ξεκαθαρίστηκαν κάποια πράγματα, ώστε σήμερα το βασικό στέλεχος και μάλλον υπεύθυνος του κόμματος για την Οικονομία, να γίνει απόλυτα σαφής σε πρωϊνή εκπομπή του ant1 !

Τι είπε ο κ. Δραγασάκης ;

Τα εξής:
«Θα καταγγείλουμε πολιτικά και όχι νομικά το Μνημόνιο. Αυτό σημαίνει ότι κάποιες πτυχές θα καταργηθούν, κάποιες άλλες θα τις διαπραγματευτούμε και υπάρχουν και άλλες που πρέπει να εξετάσουμε εναλλακτικές λύσεις».
Τι σημαίνουν τα παραπάνω στα απλά ελληνικά ;
1. Εκεί στο ΣΕΚΜ (πρώην ΣΥΡΙΖΑ), μιλάνε για ένα 
(1) Μνημόνιο. Άγνωστο αν μιλάνε για το πρώτο ή το

 δεύτερο και φυσικά ούτε λέξη για τους εφαρμοστικούς νόμους !

2. Η έκφραση “θα καταγγείλουμε πολιτικά”, σημαίνει πολύ απλά, “θα το καταγγείλουμε στα … λόγια”, ενώ στην πραγματικότητα ΔΕΝ θα καταγγείλουν απολύτως ΤΙΠΟΤΑ !
3. Και παιδιά του δημοτικού γνωρίζουν ότι ένας Νόμος, καταργείται με άλλον Νόμο ! Άρα ;
4. Ώστε όλη αυτή η λαίλαπα από τις αρχές του 2010 μέχρι σήμερα (και φυσικά έπεται και συνέχεια), δεν είναι για το ΣΕΚΜ παρά … πτυχές !!!
5. Τι θα καταργηθεί τελικά (αν και όποτε) ; Προφανώς δευτερεύοντα ή και τριτεύοντα ζητήματα, από αυτά που θα μας αφήσει να καταργήσουμε η ΕΕ.
6. Ώστε τελικά θα κάνουν … διαπραγματεύσεις ; Τι διαφορετικό λέει η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ ; Μήπως τα τελευταία δύο χρόνια, το ΠΑΣΟΚ, διαπραγματεύσεις δεν έκανε ; Έ, τα είδαμε τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων. Περισσότερα δεινά για τον λαό, μεγαλύτερα κέρδη για το κεφάλαιο !
7. Αν κάποιος βρει τι εννοούσε ο κ. Δραγασάκης με τις “εναλλακτικές λύσεις”, κερδίζει μια θέση στη … ΝΔ ή το … ΠΑΣΟΚ !
Διότι, οι λεγόμενες “εναλλακτικές λύσεις”, δεν είναι τίποτα άλλο παρά αυτό που λένε τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, περί … “ισοδυνάμων” !!!

Άϊντε, Λαέ !
Ξύπνα, επιτέλους !

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ faros

Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΧΑΪΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ Παρέμβαση για τα γεγονότα στην Πάτρα


Ανακοίνωση της ΝΕ, με αφορμή τη δολοφονία του 30χρονου Θ. Λαζανά και τα επεισόδια που ακολούθησαν προχτές Τρίτη στο χώρο της Πειραϊκής - Πατραϊκής

Παρέμβαση, με αφορμή τη δολοφονία του 30χρονου Θανάση Λαζανά τα ξημερώματα του Σαββάτου στην Πάτρα και την προχτεσινή οργανωμένη επίθεση σε βάρος μεταναστών που έχουν στήσει πρόχειρους καταυλισμούς στο χώρο της «Πειραϊκής Πατραϊκής», με πρωτεργάτες - μέλη της «Χρυσής Αυγής» που είχαν στόχο να τους εκδιώξουν και να τους λιντσάρουν, παρά την αντίθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας των κατοίκων, έκανε η ΝΕ Αχαΐας του ΚΚΕ με ανακοίνωσή της.
Συγκεκριμένα, η ανακοίνωση έχει ως εξής:
«Η ΝΕ Αχαΐας του ΚΚΕ καταδικάζει τη δολοφονική επίθεση σε βάρος του 30χρονου Πατρινού από ομάδα Αφγανών μεταναστών. Είναι η κορυφή του παγόβουνου της ιδιαίτερα άθλιας κατάστασης που έχει διαμορφωθεί με το μεταναστατευτικό, που διαπλέκεται με τη δράση εγκληματικών κυκλωμάτων, ελληνικών και ξένων.
Η εκρηκτική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην Πάτρα και σε άλλες μεγάλες πόλεις, είναι με ευθύνη της πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που συμφώνησαν και συνδιαμόρφωσαν στην ΕΕ σειρά αντιλαϊκών - αντιμεταναστευτικών συνθηκών, κυρίως το "Δουβλίνο 2" και τη "Σένγκεν", με βάση τις οποίες οι μετανάστες και οι πρόσφυγες παραμένουν υποχρεωτικά και παρά τη θέλησή τους στην Πάτρα και σε άλλες "πύλες εξόδου", αναζητώντας μέσω κυκλωμάτων διάφορους τρόπους για να φτάσουν στον τελικό τους προορισμό που είναι άλλες χώρες της ΕΕ.
Είναι γνωστή η δράση δουλεμπορικών κυκλωμάτων, τα οποία οργανώνουν και συντηρούν το "μεταναστευτικό ρεύμα", για να πλουτίζουν αλλά και για να χρησιμοποιούνται σαν μοχλός πίεσης από κυβερνήσεις και εργοδοσία για να μειώνουν μισθούς και δικαιώματα σε βάρος των εργατών στις χώρες που πηγαίνουν.
Αμεση και ρεαλιστική η πρόταση του ΚΚΕ
Ανακούφιση στο πρόβλημα αποτελεί η θέση που έχει διατυπώσει το ΚΚΕ από το 2003, που μεταξύ άλλων πρότεινε την έκδοση ταξιδιωτικών εγγράφων για όλους τους μετανάστες/πρόσφυγες που θέλουν να φύγουν - δηλαδή για τη μεγάλη πλειοψηφία τους - δίνοντάς τους τη δυνατότητα να ταξιδέψουν νόμιμα στις χώρες για τις οποίες ξεκίνησαν από τον τόπο τους. Είναι η μόνη άμεση και ρεαλιστική λύση, η οποία όμως απαιτεί απειθαρχία στην ευρωενωσιακή νομοθεσία και τις συνθήκες της.
Είναι υποκριτική η στάση όλων των κομμάτων που υπερασπίζονται και προβάλλουν την ΕΕ σαν μονόδρομο, αποκρύπτοντας πως η ΕΕ των μονοπωλίων είναι με το κεφάλαιο και όχι με το λαό. Γι' αυτό το λόγο παθαίνουν "αναφυλαξία" κάθε φορά που εκ των πραγμάτων τίθεται ζήτημα που απαιτεί ρήξη με την ΕΕ. Αποκαλύπτεται ότι είναι διατεταγμένοι να διαφυλάττουν τα συμφέροντα του ευρωμονόδρομου που υπηρετούν ακόμα και σε περιπτώσεις σαν το μεταναστευτικό που είναι τόσο οφθαλμοφανής η λύση.
Το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη και τη νεολαία της Πάτρας να καταδικάσουν τη μεθοδευμένη προσπάθεια από πλευράς κράτους να μεταβιβάσει την ευθύνη για την αντιμετώπιση του εγκλήματος σε ομάδες και παρακρατικούς μηχανισμούς. Να μην επιτρέψουν η αγανάκτηση και η ανασφάλεια, που δικαίως αισθάνεται ο λαός της περιοχής, να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από τα πρωτοπαλίκαρα της νεοφασιστικής Χρυσής Αυγής, αλλά και από όλες τις δυνάμεις που έχουν ευθύνη για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί.
Στις 17 Ιούνη οι εργαζόμενοι να απαντήσουν με ισχυρό ΚΚΕ, του μόνου αντίβαρου υπέρ του λαού, απέναντι στην εγκληματική εξουσία του κεφαλαίου. Να απαιτήσουν αναπροσανατολισμό στη δίωξη του εγκλήματος σε βάρος των κυκλωμάτων, των δουλεμπόρων, των ναρκεμπόρων - γενικά του οργανωμένου εγκλήματος - και όχι σε βάρος του εργατικού λαϊκού κινήματος».

Τρίτη 22 Μαΐου 2012

«ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ» Ζητάει μετά από 200 ημέρες να κηρυχθεί παράνομη η απεργία!



Κάλεσμα να δυναμώσει ακόμα περισσότερο η αλληλεγγύη στους απεργούς απηύθυνε χτες το σωματείο



                         

Το ποτάμι της ταξικής αλληλεγγύης (φωτ. από τη φετινή πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση έξω από τη «Χαλυβουργία») μπορεί να «πνίξει» κάθε προσπάθεια τρομοκράτησης 


Πιεσμένη από το σκληρό αγώνα των αλύγιστων απεργών χαλυβουργών του Ασπροπύργου, που παρά τις λυσσασμένες προσπάθειες δεν κατάφερε να σπάσει, η εργοδοσία της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» προχώρησε χτες σε αγωγή που εκδικάζεται σήμερα, με την οποία ζητάει να κηρυχθεί η πολύμηνη απεργία τους παράνομη και καταχρηστική!
Μετά τις απέλπιδες προσπάθειες της εργοδοσίας, χρησιμοποιώντας τα τσιράκια της να σπάσει την απεργία πρώτα με ασφαλιστικά μέτρα και στη συνέχεια με προκλήσεις μπροστά στην αλυσίδα περιφρούρησης, τώρα πρωτοστατεί η ίδια στην επιχείρηση ποινικοποίησης του περήφανου αγώνα που έχει φτάσει τους 7 μήνες. Είναι ενδεικτικό ότι στην αγωγή που κατέθεσε και εκδικάζεται σήμεραστη 1.30 το μεσημέρι στα δικαστήρια της Ευελπίδων αναμασά τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιεί εδώ και καιρό, όπως ότι είναι «διευθυντικό δικαίωμα» το μαζικό πέταμα στην ανεργία εργαζομένων, ότι εμποδίζονται οι απεργοσπάστες να μπουν στο εργοστάσιο κ.ά.
Μάλιστα, η αγωγή έρχεται αμέσως μετά την ξεκάθαρη απόφαση των χαλυβουργών στην πρόσφατη εκλογοαπολογιστική συνέλευση να εγκρίνουν με μεγάλη πλειοψηφία το κάλεσμα της απερχόμενης διοίκησης του σωματείου για συνέχιση του αγώνα. Ενώ η αποφασιστική ενότητα που έχει αναδειχτεί στον αγώνα των χαλυβουργών εκφράζεται και με την κοινή κάθοδο σε ένα ενιαίο ενωτικό ψηφοδέλτιο και των τριών παρατάξεων που απάρτιζαν το προηγούμενο ΔΣ του σωματείου, το οποίο θα είναι και το μοναδικό στις εκλογές που γίνονται σήμερα.
Μετά και τη χτεσινή εξέλιξη, οι χαλυβουργοί θα βρεθούν σήμερα στα δικαστήρια μαζί με το σωματείο τους, το οποίο καλεί σε ολόπλευρη και αποφασιστική ενίσχυση της αλληλεγγύης στον αγώνα τους, από παντού. «Η εργοδοσία προσπαθεί να ποινικοποιήσει τον αγώνα μας. Δεν φοβόμαστε, δεν τρομοκρατούμαστε. Εχουμε το δίκιο με το μέρος μας και θα τσακίσουμε την εργοδοσία», τόνισε από τα μεγάφωνα, χτες, ο Γιώργος Σιφωνιός, πρόεδρος του σωματείου, αμέσως μετά την είδηση της αγωγής.

Μηνύματα αλληλεγγύης από Ευρώπη και Ασία

Την ίδια στιγμή και νέα μηνύματα διεθνιστικής αλληλεγγύης φτάνουν στους απεργούς χαλυβουργούς, αναδεικνύοντας τη μεγάλη αξία που έχει αποκτήσει ο αγώνας των χαλυβουργών. Συγκεκριμένα, μηνύματα αλληλεγγύης έστειλαν ηΕπιτροπή Εργαζομένων στην εταιρεία «Prinovis» στη Νυρεμβέργη Γερμανίας, μια από τις μεγαλύτερες εκτυπωτικές επιχειρήσεις στην Ευρώπη και προσφέρει 700 ευρώ που συγκέντρωσαν από εργαζόμενους διαφόρων εργοστασίων της περιοχής. «Ο αγώνας σας είναι ένα γενναίο παράδειγμα αξιοπρέπειας που πρέπει να διαδοθεί σε όλο τον κόσμο», σημειώνει σε μήνυμά της η Γενική Συνομοσπονδία Συνδικάτων Καταλωνίας (Ισπανία), ενώ τη συμπαράστασή του εκφράζει με μήνυμά του και το Σωματείο Οικιακών Βοηθών Ιράν.

Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

ΡΗΓΜΑΤΩΣΗ Πρακτική εξόρυξης που ενέχει κινδύνους




Αυστραλία, Γαλλία, Καναδάς και ΗΠΑ είναι μερικές από τις χώρες στις οποίες υπάρχουν σε εξέλιξη έργα εξόρυξης φυσικού αερίου και πετρελαίου με την τεχνική της ρηγμάτωσης (σε ορισμένα εμπλέκεται και η «Χαλιμπάρτον», γνωστή από τον Πόλεμο του Κόλπου). Πρόκειται για τεχνική που επιτρέπει την αξιοποίηση κοιτασμάτων που είναι δύσκολο ή αδύνατο να εξορυχθούν με άλλο, οικονομικά συμφέροντα τρόπο.
Η βασική τεχνική της υδραυλικής ρηγμάτωσης, όπως είναι το πλήρες της όνομα, χρησιμοποιείται σε γεωτρήσεις από τα τέλη της δεκαετίας του 1940. Οταν μια κάθετη γεώτρηση χτυπήσει ένα στρώμα αργιλικού σχιστόλιθου, τότε διοχετεύεται μέσα από το σωλήνα της γεώτρησης νερό με χημικά και άμμο, υπό υψηλή πίεση, ώστε να ρηγματώσει τα πετρώματα και να απελευθερώσει φυσικό αέριο (σπανιότερα πετρέλαιο). Ομως, μόνο πρόσφατα η τεχνική αυτή άρχισε να συνδυάζεται με μια καινούρια τεχνολογία, που ονομάζεται κατευθυνόμενη ή οριζόντια γεώτρηση, δηλαδή τη δυνατότητα να στραφεί κατά 90 μοίρες το τρυπάνι, ώστε να προχωρήσει παράλληλα με την επιφάνεια του εδάφους μέσα στο κοίτασμα, εκατοντάδες ή και χιλιάδες μέτρα. Ετσι μπορούν να αξιοποιηθούν στρώματα πλούσιου σε μεθάνιο αργιλοσχιστόλιθου τα οποία μέχρι πρότινος δεν ήταν οικονομικά προσβάσιμα.

Ποιον συμφέρει;

Πίσω από την τεχνική της ρηγμάτωσης υπάρχουν μεγάλα μονοπωλιακά συμφέροντα. Μόνο στις ΗΠΑ υπολογίζεται ότι υπάρχουν 827 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια αυτού του «μη συμβατικού» φυσικού αερίου, αρκετά να καλύψουν τις ανάγκες της χώρας για δεκαετίες. Ακόμα κι αν η εκτίμηση έχει υπερτιμηθεί από τις εταιρείες και δεν είναι οικονομικά αποδοτική η αξιοποίηση όλων των αργιλοσχιστολιθικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου, όπως επισήμαναν το περασμένο καλοκαίρι ορισμένοι επιστήμονες, δεν παύει να είναι σημαντικό κίνητρο επενδύσεων για το κεφάλαιο.
Οι εργαζόμενοι των χωρών που διαθέτουν τέτοια κοιτάσματα πρέπει να χαρούν; Η εξόρυξη με ρηγμάτωση των κοιτασμάτων πέρα από μεγάλα κέρδη για τα μονοπώλια δε θα οδηγήσει σε κάποια μείωση τιμών του φυσικού αερίου. Η επιστήμη και η τεχνολογία στον καπιταλισμό δε χρησιμοποιούνται για το κοινό καλό, αλλά για την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου, ανεξάρτητα κι από επιπτώσεις που μπορεί να έχουν οι νέες τεχνικές που ανακαλύπτονται. Το αέριο από ρηγμάτωση δε σημαίνει ότι θα υπάρχει περισσότερο καύσιμο για να ζεσταίνονται οι άνθρωποι το χειμώνα. Εκείνοι που έχουν να πληρώσουν για να ζεσταθούν θα ζεσταθούν και εκείνοι που δεν έχουν θα συνεχίσουν να παγώνουν. Αντίθετα, εξασφαλισμένη είναι η καθυστέρηση επί μερικά χρόνια ίσως και δεκαετίες στην αναζήτηση νέων λύσεων στον ενεργειακό τομέα, που θα επιβαρύνουν λιγότερο το περιβάλλον.

Νερό που καίει!

Ομως, η τεχνική της ρηγμάτωσης δεν μπορεί να είναι αδιάφορη για τους λαούς και ιδιαίτερα για τους κατοίκους των ευρύτερων περιοχών όπου γίνεται η εξόρυξη. Η «Χαλιμπάρτον» δε ρώτησε τους ντόπιους, ούτε το λαό των ΗΠΑ για να χρησιμοποιήσει την τεχνική αυτή και οι λιγοστές νέες δουλειές για τους ντόπιους στο εργοτάξιο ρηγμάτωσης δεν ισοσταθμίζουν τις καταστροφές που μπορούν να προκληθούν από την εφαρμογή της τεχνικής. Πρόκειται για διαρροές αποβλήτων που περιέχουν επικίνδυνες χημικές ουσίες (και ραδιενεργές), ρύπανση του υδροφόρου ορίζοντα, εκρήξεις και πυρκαγιές, επιφανειακή καταστροφή του περιβάλλοντος, μικροσεισμοί μέχρι και 4 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, ακόμη και σε περιοχές που δεν έχουν σεισμική δραστηριότητα.
Οι διαρροές αποβλήτων, αλλά ως ένα βαθμό και η ρύπανση του υδροφόρου ορίζοντα έχουν να κάνουν με την αποθήκευση σε επιφανειακές ανοιχτές δεξαμενές του υγρού που επιστρέφει στην επιφάνεια (75% της συνολικής ποσότητας) μετά τη ρηγμάτωση. Συχνά δεν παίρνονται τα απαραίτητα μέτρα για τη μόνωση των δεξαμενών ή εμφανίζονται ρωγμές στις μονώσεις, αλλά και υπερχειλίσεις σε περίπτωση μεγάλων βροχοπτώσεων. Στην Πενσιλβάνια και το Τέξας των ΗΠΑ έχουν παρουσιαστεί περιπτώσεις να βγαίνει βρώμικο νερό από τις βρύσες και τα πηγάδια, ή το νερό να ανάβει (!) με τη βοήθεια μιας σπίθας, εξαιτίας της μεγάλης ποσότητας μεθανίου που έχει διαλυθεί σε αυτό. Η διάλυση του μεθανίου στα υπόγεια νερά, όπως και οι επιφανειακές εκρήξεις και πυρκαγιές συμβαίνουν όταν μετά από πολλαπλές ρηγματώσεις σε κοντινές γεωτρήσεις, κάποια από τα ρήγματα συνδέονται με φυσικά ρήγματα μέσα στα πετρώματα και το αέριο βρει διέξοδο προς τον υδροφόρο ορίζοντα ή την επιφάνεια.

Εκ των υστέρων

Η τοξικότητα του νερού που επιστρέφει στην επιφάνεια οφείλεται όχι μόνο στις χημικές ουσίες που είχε όταν έγινε η εισαγωγή του στη γεώτρηση υπό πίεση, αλλά και σε αυτές που διαλύθηκαν σε αυτό μέσα στο κοίτασμα, ορισμένες από τις οποίες είναι και ραδιενεργές. Συχνά, στο περίβλημα σκυροδέματος που κατασκευάζεται γύρω από το κάθετο μέρος της γεώτρησης, υπάρχουν εξαρχής ή δημιουργούνται ρωγμές και τρύπες, με αποτέλεσμα να υπάρχει διαφυγή τοξικού νερού ή μεθανίου μέσα στο υπέδαφος και από φυσικά ρήγματα να φτάνει ως τον υδροφόρο ορίζοντα πιο πάνω.
Ενας λαός που έχει τα μέσα παραγωγής στα χέρια του μπορεί να ζυγίσει τα υπέρ και τα κατά μιας τεχνικής και να αποφασίσει αν, πότε και πού θα τη χρησιμοποιήσει, διασφαλίζοντας την υγεία, την ποιότητα ζωής και την ευημερία του κοινωνικού συνόλου και του πιο άμεσα εμπλεκόμενου τμήματος της κοινωνίας. Στον καπιταλισμό τις αποφάσεις αυτές τις παίρνουν τα μονοπώλια και το κράτος τους, με οδηγό το κέρδος. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις ΗΠΑ η επιστημονική διερεύνηση για τη σκοπιμότητα ή μη αυτής της μεθόδου εξόρυξης άρχισε χρόνια μετά τη λειτουργία των πρώτων γεωτρήσεων ρηγμάτωσης και κανείς δεν ξέρει πότε θα τελειώσει, ή πόσο ...αντικειμενική θα είναι.

                                              Επιμέλεια:
                                Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
                         Πηγή: «Scientific American»

Κυριακή 20 Μαΐου 2012

Ο Θάνατος δεν είναι το τέλος λένε οι επιστήμονες



Η καινούργια προσέγγιση στο μεγαλύτερο φόβο του ανθρώπου λέγεται Βιοκεντρισμός, και προέρχεται τόσο από το χώρο της κβαντοφυσικής και της θεωρίας των παράλληλων συμπάντων, όσο και από τον ίδιο τον Αϊνστάιν.

Σύμφωνα με ένα από τα θεμελιώδη αξιώματα της επιστήμης, καμίας μορφής ενέργεια δεν χάνεται. Δεν δημιουργείται και δεν καταστρέφεται απλά υπάρχει. Ξεκινώντας από αυτό, και με δεδομένο ότι ο εγκέφαλος, είναι μια τεράστια γεννήτρια ενέργειας, οι επιστήμονες καλούνται να απαντήσουν στο τι γίνεται αυτή η ποσότητα ενέργειας, όταν ο εγκέφαλος σταματήσει λόγω θανάτου να λειτουργεί. Είναι πιθανόν να μεταβιβάζεται σε ένα παράλληλο σύμπαν;
Για τους μελετητές, η θεωρία των παράλληλων συμπάντων, είναι μια πραγματικότητα πολύ πιο αντικειμενική από αυτό που θεωρούμε πραγματικότητα δεδομένου ότι έννοιες όπως ο χώρος και ο χρόνος, θεμελιώδεις όσον αφορά την προσέγγιση μας απέναντι στην πραγματικότητα, δεν υφίστανται όπως τις αντιλαμβανόμαστε.




Οτιδήποτε ο εγκέφαλος επεξεργάζεται και χρησιμοποιεί σαν πληροφορία, είναι απλά ένα εργαλείο κατανόησης ενός συγκεκριμένου χωροχρόνου μιας συγκεκριμένης πραγματικότητας. Κάτι που αποδεικνύεται από την ανικανότητα του εγκεφάλου, να κατανοήσει την ύπαρξη του συμπαντικού απείρου, εφ’ όσον ο προγραμματισμός του, του καθιστά κατανοητά μόνο τα πεπερασμένα σύνολα.
Σε ένα σύμπαν χωρίς χώρο και χρόνο (με τις έννοιες που εμείς τους δίνουμε) όπως στην ουσία έχει αποδειχτεί ότι είναι το σύμπαν, η έννοια του θανάτου, του τέλους, πολύ απλά δεν υφίσταται λένε οι ειδικοί. Υφίσταται η εμπειρία του θανάτου, όπως τον βιώνουμε με το συγκεκριμένης λειτουργίας εγκέφαλο μας, αλλά κατά πόσο αυτή η εμπειρία, ανταποκρίνεται σε μια αντικειμενική πραγματικότητα, για την οποία δεν έχουμε εργαλεία κατανόησης;
Ο ίδιος ο Αϊνστάιν είχε παραδεχτεί με αφορμή το θάνατό ενός φίλου του, του Μπέσο:«Ο Μπέσο έφυγε από αυτόν τον παράξενο κόσμο, λίγο πριν από μένα. Αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Άνθρωποι σαν κι εμάς, γνωρίζουμε ότι ο διαχωρισμός ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, είναι απλά και μόνο μια πεισματάρικη ψευδαίσθηση».
Σύμφωνα με τη μελέτη των επιστημόνων, η αθανασία δεν είναι μια διαρκής ύπαρξη σε έναν κόσμο δίχως τέλος γιατί πολύ απλά σαν έννοια, κατοικεί έξω από την έννοια του χρόνου όπως τον ξέρουμε. Σε έναν κόσμο έξω από την αντιληπτική μας ικανότητα, κι από ότι θεωρούμε πραγματικό και μη.
Όσο δεδομένη είναι η περιορισμένη μας ικανότητα στον προσδιορισμό της πραγματικότητας άλλο τόσο είναι και η ικανότητά μας στον προσδιορισμό της μη πραγματικότητας. Αυτής που δεν περιορίζεται από το χώρο, το χρόνο και τους νόμους ενός χιλιοστού του σύμπαντος, αλλά επεκτείνεται σε ολόκληρη την δημιουργία και τις παράλληλες, άπειρες όπως και ο χωροχρόνος, μορφές της.


                                           από planitikos.gr

Σάββατο 19 Μαΐου 2012

ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ ... η σπορά μένει



Εφτά χρόνια από το θάνατό του
22 Μάη του 2005. Πέρασαν ήδη εφτά χρόνια. Αλλά ...η σπορά μένει.
Εκείνος ο ζευγάς έσπειρε αρκετά στα 91 χρόνια του. 




Με τον Διαμαντή, διοικητή της 2ης Μεραρχίας του ΔΣΕ 

Από τα πρώτα του βήματα ως «τριατατικός»*, στη φυσική συνέχεια ως αντάρτης ενάντια στη ναζιστική κατοχή αρχικά και στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη συνέχεια, συναντάμε έναν σύντροφο που η συνείδησή του διαπερνάται ακριβώς από τη σχέση του με το Κόμμα.



Οι αφηγήσεις για τον Χ. Φλωράκη δεν μπορούν να χωρέσουν ούτε καν στα έτσι κι αλλιώς περιορισμένα όρια μιας τυπωμένης σε βιβλίο «βιογραφίας», πόσο μάλλον σ' ένα αφιέρωμα στην εφημερίδα. Επιλέγουμε, λοιπόν, μερικά απ' αυτά που όπως ο ίδιος έλεγε «την κάθε φορά μας είναι χρήσιμα».


Στρατοδικείο Λάρισας, 1955:


«Οι κομμουνιστές είναι απλοί άνθρωποι, εργατικοί, δεμένοι με τη γη που γεννήθηκαν. Και σ' αυτή τη γη κρίνεται η τύχη τους, μαζί με όλο τον άλλο λαό. Εκείνοι που δεν πιστεύουν σε πατρίδα και που δεν έχουν πατρίδα είναι οι πλουτοκράτες. Τα πλούτη τούς παρέχουν τη δυνατότητα να ζουν σε όποιον τόπο και σε όποια χώρα επιθυμούν. Η Κατοχή απέδειξε και η σημερινή κατάσταση αποδεικνύει ποιος έχει πατρίδα, ποιος πονά γι' αυτήν και ποιος θυσιάζεται για τη λευτεριά και την προκοπή της.

Σε ό,τι με αφορά προσωπικά εμφορούμαι από τα μεγάλα ιδεώδη του κομμουνισμού. Δεν υπάρχει δύναμη στον κόσμο που να μπορεί να με υποχρεώσει να τα αρνηθώ. Για την πραγματοποίηση της γραμμής του Κόμματος, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του λαού μας, για την Ελλάδα, με ευχαρίστηση προσφέρω όλες μου τις δυνάμεις και ακόμη, ανεπιφύλακτα, και το πιο πολύτιμο αγαθό για τον άνθρωπο, τη ζωή μου».

216 μήνες, 6.570 μέρες σε φυλακές και εξορίες δεν του άλλαξαν αυτό το δρόμο.




Με φόντο την «Κοιμωμένη» που σχηματίζεται απ' τις κορφές των Αγράφων

Αντίθετα: Ακόμα και «στις φυλακές οι κομμουνιστές οργανωθήκαμε για να επιβιώσουμε. Και από μια άποψη τις εξανθρωπίσαμε. Οχι μόνο επειδή τις απαλλάξαμε από το καθεστώς των νταήδων και των εκβιαστών, όχι μόνο επειδή με αγώνες πήραμε στα χέρια μας μαγειρεία και συσσίτιο, όχι μόνο επειδή ιδρύσαμε κοινά ταμεία, αλλά και διότι κατορθώσαμε μέσα στις φυλακές να κάνουμε σημαντική μορφωτική και εκπαιδευτική και ιδεολογικοπολιτική δουλειά. Κατορθώσαμε να γίνουμε οι νέοι "ελεύθεροι πολιορκημένοι"».





Ορισμένοι επιλέγουν να κρατήσουν από τον Χαρίλαο Φλωράκη ψήγματα της σκέψης του που οι ίδιοι θεωρούν ακίνδυνα. Ο ίδιος φρόντισε έγκαιρα, γραπτά, να αντιμετωπίσει τέτοιου είδους ζουλάπια.

Αντιγράφουμε:

-- «Αν οι εκλογές μπορούσαν ν' αλλάξουν το καπιταλιστικό καθεστώς, σίγουρα οι καπιταλιστές θα τις είχαν καταργήσει...».

-- «Να μην ταυτίζουμε τη δημοκρατία με το κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Ο καπιταλισμός ή ο σοσιαλισμός είναι κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Η δημοκρατία είναι μορφή πολιτικού καθεστώτος. Γι' αυτό και προϋποθέτει: Υποταγή της μειοψηφίας στην πλειοψηφία, πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες των πολιτών και συνθήκες άσκησης αυτών των δικαιωμάτων. Η λειτουργία της δημοκρατίας, όμως, συνδέεται με τις υλικές συνθήκες ζωής μιας κοινωνίας. Συνδέεται με το κοινωνικό - οικονομικό σύστημα κάθε χώρας. Αρα, με την έννοια αυτή, η δημοκρατία δεν είναι αταξική...» (αποσπάσματα από τις προσωπικές σημειώσεις του Χαρίλαου Φλωράκη που δημοσιεύονται στο βιβλίο του Χρ. Θεοχαράτου «Χαρίλαος Φλωράκης, Ο Λαϊκός Ηγέτης», εκδόσεις ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕ).


Οπως σημείωνε η ΚΕ του ΚΚΕ αναγγέλλοντας το θάνατο του συντρόφου μας, όλη του η ζωή «ταυτίζεται με τις μεγαλύτερες στιγμές του λαϊκού μας κινήματος: Με τον αγώνα του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, με την ηρωική πάλη του λαού κατά των Εγγλέζων και της ντόπιας αστικής κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου το Δεκέμβρη του 1944, με την ένδοξη δράση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) κατά της εγχώριας αστικής τάξης και των Αγγλοαμερικανών συμμάχων της. Ταυτίζεται με την ιστορία των διώξεων, των φυλακίσεων και των εκτελεστικών αποσπασμάτων που οδηγήθηκαν χιλιάδες παιδιά του ΚΚΕ, του ΕΑΜ και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας».



Ο σ. Χαρίλαος Φλωράκης όχι μόνο δε μετάνιωσε για το δρόμο που επέλεξε, αλλά συνήθιζε να επαναλαμβάνει ότι τον ίδιο δρόμο θα ακολουθούσε ξανά, αν αυτό μπορούσε να γίνει. Γιατί γνώριζε ότι δεν είχε κάνει λάθος. Γιατί γνώριζε ότι η ζωή ομορφαίνει περισσότερο και ότι η ανθρώπινη υπόσταση καταξιώνεται μόνο στον αγώνα για την αλλαγή της κοινωνίας.

Οταν άρχισε η αντεπανάσταση στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, στη διάρκειά της και μετά, τότε που ακόμη και επιφανείς ηγέτες πολλών Κομμουνιστικών Κομμάτων υποχώρησαν και αναδιπλώθηκαν, ο σ. Χαρίλαος Φλωράκης αποτέλεσε μια από τις εξαιρέσεις του κανόνα. Εμεινε όρθιος, υπεράσπισε το ΚΚΕ, κόντρα σε εκείνους που μεθόδευαν τη διάλυσή του με τη βοήθεια και την παρασκηνιακή συμμετοχή αστικών δυνάμεων. Ηταν αποφασιστική η συμβολή του στη λεγόμενη «πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ», το 1990, καθώς και στο 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ (Φλεβάρης 1991), τότε που επιχειρήθηκε η «μεγάλη έφοδος» για τη διάχυση του ΚΚΕ στον τότε Συνασπισμό. Τότε που το Κόμμα μας χτυπήθηκε από μέσα, στο όνομα της «ανανέωσης», που σήμαινε την προσαρμογή του ΚΚΕ στο σύστημα. Ο σ. Χαρίλαος δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι ήταν δυνατό να γίνει και το παραμικρό θετικό σε τούτο τον τόπο δίχως την ύπαρξη του ΚΚΕ.


Με τον επιτελάρχη Αλέκο Παπαγεωργίου το 1949 στο ελεύθερο Καρπενήσι


Εγνοια μόνιμη

Το 1978 πραγματοποιείται το 10ο Συνέδριο του ΚΚΕ, το πρώτο νόμιμο, μετά από τρεις δεκαετίες βαθιάς παρανομίας. Το ζήτημα της ιδεολογικής δουλειάς έμπαινε στην πρώτη γραμμή. Στην εισήγησή του, τότε, είχε σημειώσει ανάμεσα στα άλλα:



«Η διαδικασία της ριζοσπαστικοποίησης των μαζών αναπτύσσεται σε συνθήκες βαθιάς κρίσης της ιδεολογίας της άρχουσας τάξης και ανόδου της ακτινοβολίας των προοδευτικών ιδανικών. Ακόμα και του σοβαρού πλήγματος που δέχτηκε η θεωρία και πρακτική του χυδαίου αντικομμουνισμού της "εθνικοφροσύνης" και της υποτέλειας, στην οποία στήριξε η άρχουσα τάξη ολόκληρη τη μεταπολεμική πορεία της Ελλάδας.

Θα ήταν όμως λάθος να υποθέσουμε ότι οι διαφοροποιήσεις αυτές στις συνειδήσεις των μαζών βρίσκουν αυτόματα συνεπή προσανατολισμό, ότι όλες οδηγούν σε θετικά πολιτικά αποκρυσταλλώματα και τοποθετήσεις. Πέρα απ' αυτό τα νέα κοινωνικά στρώματα και δυνάμεις, που πυκνώνουν το μαζικό κίνημα, μπάζουν στο επαναστατικό κίνημα μιαν ολόκληρη κλίμακα αστικών και μικροαστικών ιδεών, ρεφορμιστικών ή δεξιών και "αριστερών" οπορτουνιστικών αντιλήψεων. Ακόμα, η άρχουσα τάξη καταβάλλει επίμονες προσπάθειες να εκτρέψει το ριζοσπαστισμό των μαζών σε λαθεμένες κατευθύνσεις, στο αδιέξοδο, να τον συγκρατήσει στα "όρια" της αστικής ιδεολογίας ή να τον σπρώξει στο μικροαστικό σοσιαλισμό ή και τον αναρχισμό (...)

Χρειάζεται ν' αντικρούσουμε τις θέσεις που αρνούνται τον ηγετικό ρόλο της εργατικής τάξης στην πάλη για τη δημοκρατία και το σοσιαλισμό. Που μειώνουν τη σημασία της ταξικής πάλης και του αντιμονοπωλιακού αγώνα και την υποκαθιστούν είτε με το πνεύμα του συμβιβασμού και της ταξικής συνεργασίας, είτε μ' ένα αταξικό εθνικοαπελευθερωτικό εθνικισμό καλυμμένο πίσω από το αντιεπιστημονικό σχήμα της αντιπαράθεσης μητρόπολης - περιφέρειας. Χρειάζεται επίσης να αντιπαλεύουμε τις αντιλήψεις του λεγόμενου "ελληνικού σοσιαλισμού" στις διάφορες παραλλαγές τους, που απολυτοποιούν τις εθνικές ιδιομορφίες και μας καταλογίζουν πως μιμούμαστε τάχα ξένα πρότυπα, για να διαστρεβλώσουν την ουσία του σοσιαλισμού, ν' αγνοήσουν τις γενικές του νομοτέλειες, ν' αρνηθούν την πείρα της οικοδόμησης του υπαρκτού σοσιαλισμού κ.ά.».

* Τριατατικοί λέγονταν τα μέλη του σωματείου Τηλεγραφητών, Τηλεφωνητών, Ταχυδρομικών, μέλος του οποίου ήταν ο Χ. Φλωράκης, τηλεγραφητής ήταν η δουλειά του μέχρι που βγήκε στο βουνό. Ως τηλεγραφητής πρωτογνώρισε μέσα από τις πάμπολλες μεταθέσεις του απ' άκρη σ' άκρη την Ελλάδα.

                                               Θ.Λ.   (Ριζοσπάστης)