Πρωταθλήτριες στο βόλεϊ τα κορίτσια του 2ου Λυκείου Μεσολογγίου

Η ομάδα πετοσφαίρισης κοριτσιών του 2ου Λυκείου Μεσολογγίου, μετά από μια νικηφόρα σειρά αγώνων ανακηρύχθηκε Πρωταθλήτρια ομάδα Αιτωλοακαρνανίας για το σχολικό έτος 2012-2013. 

               

 Για την Β' φάση των αγώνων (και με βάση το πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας), η ομάδα βόλεϊ-μπώλ κοριτσιών του 2ου Λυκείου Μεσολογγίου μετέβη στην Λευκάδα την Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013, όπου αγωνίστηκε με το 2ο Λύκειο Λευκάδας. Μετά από ένα συναρπαστικό και δύσκολο παιχνίδι οι μαθήτριες-αθλήτριες του 2ου Λυκείου Μεσολογγίου επικράτησαν με 2-0 σετ (25-21 και 25-23) των αντιπάλων τους και συνεχίζουν στην επόμενη φάση όπου θα αντιμετωπίσουν σχολικές ομάδες βόλεϊ-μπώλ από το νομούς Πρεβέζης ή Κέρκυρας. 

Την ομάδα αποτελούν οι μαθήτριες: 

Διαμαντοπούλου Γ. Βασιλική (Αρχηγός) 

Διαμαντοπούλου Π. Βασιλική, 

Αντωνοπούλου Ελένη, 

Τάσσου Βασιλική, 

Θεοδωράκη Σοφία, 

Σκύρλα Ειρήνη, 

Καπούτσι Άντζελα, 

Γκούβρα Όλγα, 

Καλημέρη Μαρία, 

Ζωγράφου Παρασκευή, 

Μπλαχούρα Ουρανία, 

Μαυρομμάτη Δωροθέα, 

Ζέρβα Έφη. 

 Προπονητής της ομάδας είναι ο καθηγητής φυσικής αγωγής του 2ου Λυκείου Μεσολογγίου κος Νικολόπουλος Ερωτόκριτος. 

Αξίζει να αναφέρουμε ότι , τόσο ο προπονητής όσο και όλες οι παίκτριες της ομάδας δήλωσαν ότι, αφιερώνουν όλες τις νίκες τους στην Βενετία Διαμαντοπούλου, μαθήτρια του σχολείου και πολύ καλή αθλήτρια  η οποία αναρρώνει από πολύ σοβαρό τραυματισμό που υπέστη στο πρώτο παιχνίδι των αγώνων του σχολείου. 

 Θερμά συγχαρητήρια  για την μέχρι τώρα μεγάλη επιτυχία της ομάδας πετοσφαίρισης του 2ου Λυκείου Μεσολογγίου και να ευχηθούμε καλή τύχη για τη συνέχεια των αγώνων!                                             

                                                 Γ. Π.

                        αναδημοσίευση από Πρωτοτυπία                                          

Γιατί, αν γλυτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα...

   Όταν η «Χρυσή Αυγή» ποτίζει με το δηλητήριο του φασισμού εξάχρονα παιδιά…


                                                                     
                                              
                                      Της Κικής Αλεξάνδρου

Έχε το νου σου γονιέ, εργάτη, δάσκαλε. Στα παιδιά που πεινούν γιατί οι γονείς είναι άνεργοι... Στα παιδιά που κρυώνουν σε σπίτια χωρίς θέρμανση, χωρίς ηλεκτρικό... Είναι δική σου ευθύνη να τους δώσεις το παράδειγμα. Να τους δείξεις το δρόμο της πάλης, των ιδανικών, της ανθρωπιάς. Είναι δική σου ευθύνη να τους μάθεις να υψώνουν το ανάστημά τους. Δώσε τη μάχη σου να μην υποταχθούν στο καπιταλιστικό σύστημα που τα κατακρεουργεί.

Έχε το νου σου. Η Χρυσή Αυγή κάνει λέει «διάπλαση των παίδων». Ποτίζει δηλαδή τα παιδιά με το δηλητήριο του φασισμού, του ρατσισμού. Με ό,τι πιο μαύρο γέννησε το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα. Επιχειρεί να «διαπλάσει» τέρατα. Να στρέφεται το ένα παιδί που πεινάει απέναντι στο άλλο παιδί που επίσης πεινάει. Μην επιτρέψεις να δηλητηριάζουν το παιδικό μυαλό με ιδέες εχθρικές προς το λαό, ρατσιστικές, απάνθρωπες. Οι φασίστες τη δουλειά τους κάνουν. Κάνε και εσύ τη δική σου.

Πάλεψε. Και μίλα στα παιδιά. Για το δικαίωμά τους να έχουν αυτά που χρειάζονται, για το καθήκον τους να παλεύουν κόντρα στο άδικο, για το ότι μπορεί να υπάρξει καλύτερος κόσμος. Μάθε τους για τους όμορφους αγώνες του λαού μας.

Έχε το νου σου στο παιδί. 

Γιατί, αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα...

Δημόσιο χρέος - ιδιωτικοποιήσεις: Το «υπόδειγμα» της Βρετανίας

Το δημόσιο χρέος αξιοποιείται ως πρόσχημα για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Υποτίθεται ότι με την ιδιωτικοποίηση, αφενός θα εισρεύσουν έσοδα στα ταμεία του κράτους, αφετέρου το κράτος θα απαλλαγεί από δαπάνες για τη λειτουργία των επιχειρήσεων που θα έχουν ιδιωτικοποιηθεί.Με αυτό τον τρόπο - όπως ισχυρίζονται τα προπαγανδιστικά επιτελεία της εκποίησης - το δημόσιο χρέος θα μειωθεί και μαζί του θα εκλείψουν και τα αίτια της λιτότητας. Μέχρι τότε, όμως, και για όσο θα υπάρχει δημόσιο χρέος, η λιτότητα είναι μια «αναγκαία» πολιτική.
Επομένως - σύμφωνα με την ίδια θεωρία - είναι προς το συμφέρον του λαού που υφίσταται τη λιτότητα να γίνουν οι ιδιωτικοποιήσεις, αφού έτσι θα μειωθεί το χρέος και θα πάψει να υφίσταται τη λιτότητα.Η ζωή τι λέει για όλα τα παραπάνω; Η ζωή λέει πως η αλήθεια - θαμμένη βέβαια από εκείνους που κανοναρχούν το δημόσιο λόγο και την ενημέρωση - είναι εντελώς διαφορετική.
Το αποδεικνύουν τα γεγονότα:
*
1) Το πιο χαρακτηριστικό ίσως παράδειγμα που αποκαλύπτει το ψεύδος της θεωρίας περί «επωφελών» ιδιωτικοποιήσεων είναι η Βρετανία.
Εδώ και 30 χρόνια η Βρετανία του κεντροαριστεροδέξιου «θατσερισμού» αποτελεί την «Μέκκα», όπου βασιλεύει η αρχή «η κοινωνία δεν είναι τίποτα, το άτομο είναι το παν». Στη θέση του «ατόμου» βάλτε τις περίφημες «αγορές».
Ας δούμε, όμως, ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτής της τριακονταετούς εφαρμογής της πολιτικής της ιδιωτικοποίησης στη Βρετανία, σχετικά με το δημόσιο χρέος της χώρας (στοιχεία ΟΟΣΑ, Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών):

α) Το 1980, τέσσερα χρόνια μετά από την έλευση του ΔΝΤ στο Λονδίνο έπειτα από πρόσκληση των Εργατικών και ένα χρόνο μετά από την άνοδο της Θάτσερ στην πρωθυπουργία, το δημόσιο χρέος της Βρετανίας βρισκόταν στο 58% του ΑΕΠ της. Το 2010, μετά από τρεις δεκαετίες ιδιωτικοποίησης των πάντων, το δημόσιο χρέος της Βρετανίας έκλεισε στο 89% του ΑΕΠ. Σήμερα ανέρχεται σε 1,5 τρισ. ευρώ και οι εκτιμήσεις της Εαρινής Εκθεσης της Κομισιόν του 2012 μιλούν για δημόσιο χρέος στη Βρετανία που το 2013 θα ξεπεράσει το 90% του ΑΕΠ.
β) Το 1980 το χρέος των νοικοκυριών στη Βρετανία ήταν στο 37% του ΑΕΠ. Το 2010 είχε τριπλασιαστεί αγγίζοντας το 106% του ΑΕΠ.
γ) Το 1980 το χρέος των επιχειρήσεων στη Βρετανία ήταν στο 64% του ΑΕΠ. Το 2010 είχε διπλασιαστεί και ανήλθε στο 126% του ΑΕΠ.
δ) Συνολικά το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος της Βρετανίας ήταν το 1980 στο 160% του ΑΕΠ της. Σήμερα το συνολικό χρέος της χώρας έχειυπερδιπλασιαστεί και ξεπερνά το 400% του ΑΕΠ της.
Επαναλαμβάνουμε:
Αυτά είναι τα αποτελέσματα του μεγαλύτερου προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων όλων των εποχών που συντελέστηκε στη Βρετανία. Αυτά συμβαίνουν στη «Μέκκα» των ιδιωτικοποιήσεων. Το ξεπούλημα τριάντα χρόνων στη Βρετανία αυτό που είχε ως αποτέλεσμα δεν ήταν η μείωση του χρέους, αλλά ο πολλαπλασιασμός του.
*
2) Ας έρθουμε τώρα στην ελληνική πραγματικότητα.
Στην Ελλάδα, ειδικά από το 2000 και μετά, έχουμε ένα εκτεταμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που άλλοτε βαφτίστηκε «μετοχοποίηση», άλλοτε «αποκρατικοποίηση» κι άλλοτε «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας.
Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, που ήταν πάντα πολιτική της εκποίησης, είχαμε τα εξής:
Ξεπουλήθηκαν τα ναυπηγεία. 

Ξεπουλήθηκε το 90% του ΟΤΕ.

Ξεπουλήθηκε το 90% του τραπεζικού τομέα. 

Ξεπουλήθηκε η «Ολυμπιακή». 

Ξεπουλήθηκαν από τους οδικούς άξονες μέχρι η διώρυγα της Κορίνθου. 

Ξεπουλήθηκε το 49% της ΔΕΗ. 

Ξεπουλήθηκε το 39% της ΕΥΔΑΠ. 

Ξεπουλήθηκε το 72% από τα «Ελληνικά Πετρέλαια». 

Ξεπουλήθηκε το 67% του ΟΠΑΠ. 

Ξεπουλήθηκε το 35% της ΔΕΠΑ. 

Ξεπουλήθηκαν το 26% της ΕΥΑΘ, του ΟΛΠ και του ΟΛΘ. Ξεπουλήθηκε το 45% του αεροδρομίου των Σπάτων.
*
Αυτοί που τώρα εισηγούνται στον ελληνικό λαό το ξεπούλημα των πάντων και παρουσιάζουν αυτή την πολιτική ως «ελιξίριο σωτηρίας» θα πρέπει να απαντήσουν:
α) Αν όλες αυτές οι εκποιήσεις «αποτρέπουν» την εκτίναξη του δημόσιου χρέους τότε πώς εξηγείται ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδας από 127 δισ. ευρώ που ήταν την 1//1/2000, παρά το ξεπούλημα που ήδη έχει συντελεστεί, παρά τις αναδιαρθρώσεις και τα κόντρα «κουρέματα», μετά και από τη σχεδιαζόμενη ολοσχερή ιδιωτικοποίηση καθετί έχει απομείνει απούλητο, να υπολογίζεται (από τους ίδιους) ότι το 2014 θα είναι στα 360 δισ. ευρώ, δηλαδή τριπλάσιο από την εποχή που το κύμα της ιδιωτικοποίησης εκδηλώθηκε ως τσουνάμι του περίφημου «εκσυγχρονισμού»;
β) Αν η ιδιωτικοποίηση «μειώνει» το χρέος, τότε γιατί, μετά από τόσες ιδιωτικοποιήσεις, το χρέος των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων στην Ελλάδα από 60 δισ. ευρώ που ήταν το 2000 έφτασε το 2009 (προ κρίσης δηλαδή) να είναι 254 δισ. ευρώ, δηλαδή τετραπλασιάστηκε;
*
Εν ολίγοις:
Αν το ξεπούλημα το κάνουν για να μειώσουν τα δημόσια χρέη
(και όχι για να ενισχύσουν την κερδοφορία της ολιγαρχίας, που της παραδίδουν να ξεζουμίζει ό,τι απέμεινε από τη δημόσια περιουσία, διασφαλίζοντας στους κεφαλαιοκράτες ασφαλείς όρους διοχέτευσης των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων τους) τότε γιατί όσο μεγαλώνει το ξεπούλημα, τόσο μεγαλώνει και το χρέος;!
*
Συμπέρασμα:
Δεν ξεπουλούν για να «μειώσουν» το χρέος ή τα ελλείμματα.
Αντίθετα:Οσο περισσότερο ξεπουλούν - στη Βρετανία, στην Ελλάδα, στη Γουαδελούπη - τόσο περισσότερο το χρέος αυξάνεται!
Το δημόσιο χρέος, με ή χωρίς ιδιωτικοποιήσεις, συνεχίζει να συνιστά«ξεπούλημα του κράτους», να αξιοποιείται ως ένας «από τους πιο δραστικούς μοχλούς της πρωταρχικής συσσώρευσης» του κεφαλαίου μέσα από την κλοπή του λαού αφού πρόκειται για «το μοναδικό κομμάτι του λεγόμενου εθνικού πλούτου, που στους σύγχρονους λαούς ανήκει πραγματικά στο σύνολο του λαού»

(Καρλ Μαρξ, Το Κεφάλαιο, Α' τόμος, σελ. 779)
Επομένως, δεν ξεπουλούν λόγω του δημόσιου χρέους. Ξεπουλούν λόγω του ταξικού τους χρέους. Το ίδιο ταξικό χρέος που τους καθοδηγεί να αποστερούν το λαό από μισθούς, συντάξεις, κοινωνική φροντίδα, εργασιακά δικαιώματα, το ίδιο αυτό ταξικό χρέος τους καθοδηγεί να αποστερούν το λαό και από τη δημόσια περιουσία του.

                                Γράφει:
                   ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ανακοίνωση της Πανελλαδικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ στους ΟΤΑ

Προχωρούν οι διαδικασίες για διαθεσιμότητες - απολύσεις στο Δημόσιο

«Ανοικτό το θέμα των απολύσεων» παραδέχεται ο υπουργός Οικονομικών

                                                         
                      

Σύσκεψη για το χρονοδιάγραμμα είχαν σήμερα οι υπουργοί Γ. Στουρνάρας και Αντ. Μανιτάκης


Με το βλέμμα στο πολιτικό κόστος από τις απολύσεις δεκάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, η συγκυβέρνηση εμπαίζει τους εργαζόμενους και το λαό, συνολικά, κάνοντας λόγο για επιμονή της τρόικας στο θέμα αυτό, το οποίο, δήθεν, δεν επιθυμεί η συγκυβέρνηση (αν και έχει συναποφασίσει την πολιτική αυτή στο πλαίσιο της ΕΕ) και επιχειρεί να το αντιμετωπίσει με «διαπραγμάτευση».Ωστόσο, όπως προέκυψε και από τη σημερινή συνάντηση των υπουργών Οικονομικών, Γ. Στουρνάρα και Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Αντ. Μανιτάκη, σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η διαδικασία για τη μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, μέσω των διαθεσιμοτήτων-απολύσεων, που θα φτάσουν τις 150.000 μέχρι το 2015.
Όπως ανέφεραν οι υπουργοί σε συζήτηση με τους δημοσιογράφους, μέχρι τις 13 Μάρτη θα έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία «μετακίνησης» 1.850 υπαλλήλων που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα.
Την επόμενη εβδομάδα θα συνεδριάσει το κυβερνητικό Συμβούλιο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, όπου θα εξεταστούν τα οργανογράμματα 12, συνολικά, υπουργείων ώστε να καταληχθούν οι «μετακινήσεις» υπαλλήλων (προάγγελος για διαθεσιμότητες-απολύσεις) μέσω της κατάργησης φορέων και οργανικών θέσεων. Με δεδομένο ότι πρέπει μέσα στο 2013 να τεθούν σε διαθεσιμότητα 25.000 υπάλληλοι, η κυβέρνηση προσπαθεί να γεμίζει τη «δεξαμενή», χρησιμοποιώντας ως μοχλό τις αναδιαρθρώσεις στις υπηρεσίες υπουργείων, υπηρεσιών και φορέων. Ήδη το κυβερνητικό συμβούλιο Διοικητικής Μεταρρύθμισης έχει συζητήσει τα νέα οργανογράμματα των υπουργείων Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Εργασίας, Αγροτικής Ανάπτυξης, Περιβάλλοντος, Δικαιοσύνης και Μακεδονίας - Θράκης, από τα οποία προκύπτει μείωση του αριθμού των υπαλλήλων, τόσο στις κεντρικές υπηρεσίες, όσο και στους εποπτευόμενους φορείς, χωρίς να περιλαμβάνονται συνταξιοδοτήσεις και άρσεις αποσπάσεων.
Παράλληλα, θα εξετάσει το πρόγραμμα «αξιολόγησης» σε οργανισμούς όπως ο ΕΟΦ και η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής.
Βασικές «δεξαμενές» της διαθεσιμότητας θα αποτελέσουν ο χώρος της Παιδείας, που αριθμεί περισσότερους από 150.000 εργαζόμενους, ο ευρύτερος δημόσιος τομέας, που εκτιμάται ότι ξεπερνά τους 100.000 εργαζόμενους και η Τοπική Διοίκηση με 80.000 υπαλλήλους. Από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και τις δημοτικές επιχειρήσεις εκτιμάται ότι θα τεθούν σε διαθεσιμότητα 15.000 υπάλληλοι από το σύνολο των 25.000 που θα προκύψουν το 2013.
Οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων «είναι ένα θέμα ανοικτό» παραδέχτηκε ο Γ. Στουρνάρας, μιλώντας το βράδυ της Δευτέρας στο MEGA.
Στο μεταξύ, σε εγκύκλιο του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης, περιγράφεται η υλοποίηση της διαδικασίας μετακίνησης των υπαλλήλων με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου του Δημοσίου, των υπαλλήλων των Ανεξάρτητων Αρχών, των υπαλλήλων των ΝΠΔΔ, των υπαλλήλων των ΟΤΑ πρώτου και δεύτερου βαθμού, αλλά και των ΝΠΙΔ που ανήκουν στο δημόσιο τομέα, καθώς και των ειδικοτήτων ΔΕ Διοικητικών καθηκόντων, οι οποίοι έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα.

Σε σχόλιό του το γραφείο τύπου του ΚΚΕ επισημαίνει για τις απολύσεις στο δημόσιο:
«Οι χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο, που μαζί μεθοδεύουν η τρόικα και η συγκυβέρνηση, δεν αποσκοπούν στο να βρουν εργασία οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, αλλά στην εξαφάνιση από παντού της σταθερής εργασίας και στην ακόμα μεγαλύτερη χρηματοδότηση των επιχειρηματικών ομίλων.»
                                                 902.gr

Για την "ειδική εισφορά αλληλεγγύης" υπέρ της ανεργίας

       ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

                     ΤΜΗΜΑ Γ.Σ.Ε.Ε.             
               
                Ελ. Βενιζέλου 13 - ΑΓΡΙΝΙΟ 

      Τηλ.: (26410) 22 325 FAX : (26410)46 515


                                  
                         
                               ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σύμφωνα με δημοσιεύματα στα μέσα ενημέρωσης , τα χρήματα της «ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης» υπέρ της ανεργίας, που παρακράτησε από τους εργαζόμενους η κυβέρνηση , και για την οποία παρακράτηση εμείς εκφράσαμε τη διαφωνία μας , αυτά τα χρήματα δεν έφτασαν ποτέ στον Ο.Α.Ε.Δ.
Την ίδια στιγμή τα επιδόματα και οι παροχές του Ο.Α.Ε.Δ. ετοιμάζονται να υποστούν νέο κούρεμα , καθώς ο προϋπολογισμός του για το 2013 είναι μειωμένος , π.χ. το κονδύλι για το επίδομα ανεργίας από 1,820 δις ευρώ το 2012 μειώθηκε στα 1,124 δις για το 2013, ενώ η χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό μειώθηκε κατά 450 εκατ. ευρώ .
Πρόκειται για καθαρό εμπαιγμό της κυβέρνησης σε βάρος των εργαζομένων και των ανέργων.
Την ίδια στιγμή νομοθετεί νέα μέτρα και κίνητρα παροχών προς τη μεγαλοεργοδοσία στο όνομα της καταπολέμησης της ανεργίας.
Απαιτούμε η κυβέρνηση να δώσει όλα τα στοιχεία της άμεσης εισφοράς στη δημοσιότητα, πόσα χρήματα συγκεντρώθηκαν από το συγκεκριμένο «χαράτσι» και που πήγαν.
Απαιτούμε τα χρήματα αυτά να αποδοθούν άμεσα στους άνεργους.
                        
                         Αγρίνιο 25- 2 -2013 

                          Το Δ.Σ. του Ε.Κ.Α.

Βραβεύουν αυτούς που αιματοκυλούν λαούς

 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΥΦΕΣΗΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ

   Ανακοίνωση με αφορμή το βραβείο στον Γάλλο   Πρόεδρο Ολάντ, που ηγείται της ιμπεριαλιστικής    επέμβασης στο Μάλι


             Γάλλοι στρατιώτες στο Τιμπουκτού του Μάλι

             

Με αφορμή την προκλητική βράβευση του Φρανσουά Ολάντ από υπηρεσία της UNESCO η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ) καταγγέλλει τη «βιομηχανία βραβείων ειρήνης» σε ιμπεριαλιστές. Στην ανακοίνωσή της σημειώνει χαρακτηριστικά: 

«Μετά τον Μπ. Ομπάμα, ο οποίος βραβεύτηκε με το Νόμπελ Ειρήνης πριν καν αναλάβει για 1η φορά τα προεδρικά του καθήκοντα, για τις προεκλογικές του δηλώσεις και προθέσεις και στη συνέχεια η πρόσφατη απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στην Ευρωπαϊκή Ενωση, έρχεται τώρα η UNESCO να βραβεύσει τον "ευαίσθητο φιλειρηνιστή" Ολάντ, το "νέο άνεμο" που πνέει στην Ευρώπη, κατά τον ΣΥΡΙΖΑ και τους άλλους φιλοευρωπαίους, για την πολύτιμη συνεισφορά του στην ειρήνη και τη σταθερότητα της Αφρικής.
Τον βραβεύουν για την ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Μάλι, που έγινε κάθε άλλο παρά για την ειρήνη και τ' ανθρώπινα δικαιώματα. Η επέμβαση αυτή και τα "μπράβο" που εισέπραξε η τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, γιατί ήταν η πρώτη ευρωπαϊκή κυβέρνηση που έστειλε στρατιωτικούς εκπαιδευτές στο Μάλι, έγινε με στόχο την προώθηση των γαλλικών μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων στο πλαίσιο της κλιμάκωσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στην Αφρική.
Η βράβευση αυτή, που όταν καθοριστεί το πού και πότε θα γίνει, ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς ή κάποιος εκπρόσωπός του, σίγουρα θα τρέξουν να πιάσουν στασίδι στην τελετή απονομής, ανακοινώνεται 2 μέρες μετά την επίσκεψη Ολάντ στην Ελλάδα και τις προκλητικές δηλώσεις Σαμαρά - Ολάντ, μία μέρα πριν την πανελλαδική απεργία (20 Φλεβάρη) ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, ενόψει ιδιωτικοποιήσεων σε ενέργεια, νερό, μεταφορές κι ό,τι άλλο έχει απομείνει, ενόψει της συντριβής όλων των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων.
Ο κ. Ολάντ δεν παρέλειψε φυσικά να δηλώσει την επιθυμία του για τη συνδιαχείριση της ΑΟΖ και του ορυκτού πλούτου της χώρας μας και πρόσθεσε ότι δεν ήρθε με σκοπό να πουλήσει εξοπλιστικά προγράμματα, αλλά μόνο για να νοικιάσει μερικές πολεμικές φρεγάτες!!!
Η ΕΕΔΥΕ καταγγέλλει τον ευτελισμό των βραβείων ειρήνης και την απονομή τους σε αυτούς που αιματοκυλούν το λαό του Μάλι και πρωταγωνιστούν στο σχεδιασμό που τσακίζει τα δικαιώματα των εργαζομένων και αιματοκυλούν τους λαούς.
Καταγγέλλουμε τη συμμετοχή της ελληνικής τρικομματικής κυβέρνησης στους παραπάνω σχεδιασμούς και καλούμε τον ελληνικό λαό να γυρίσει την πλάτη του στον Ολάντ και σε κάθε Ολάντ καθώς και σε όλους εκείνους που συνεχίζουν να σπέρνουν αυταπάτες για το "νέο άνεμο" Ολάντ και τη συμμαχία των χωρών του Νότου.
Καλούμε τις Επιτροπές Ειρήνης σε όλη τη χώρα, συντονισμένα, με το υπόλοιπο ταξικό κίνημα να εντείνουμε την πάλη μας για αποδέσμευση απ' όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και την επιστροφή όλων των ελληνικών στρατευμάτων που βρίσκονται εκτός συνόρων».

Το μπρεχτικό θέατρο ανοίγει το δρόμο στη συνειδητή επαναστατική πρακτική

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΠΡΕΧΤ



Η παράσταση «Τρόμος και αθλιότητα στο Γ' Ράιχ» παρουσιάζεται από την 24μελή θεατρική ομάδα του ΠΑΜΕ, που έχει προετοιμάσει τα σκηνικά, με τη βοήθεια του Περικλή Δουραμάνη, τα κουστούμια και τη μουσική
Συζήτηση με τον σκηνοθέτη της παράστασης Δημήτρη Παπακωνσταντίνου



Στιγμιότυπα από τις πρόβες της ομάδας του ΠΑΜΕ

«Μεγάλωσα σαν γιος καλοστεκούμενων ανθρώπων. Οι γονείς μου μού φορούσαν γιακά, μ' έμαθαν τις συνήθειες εκείνων που έχουν υπηρέτες και με δίδαξαν πώς να διατάζω. Αλλά, όταν μεγάλωσα και είδα γύρω μου, οι άνθρωποι της τάξης μου δεν μ' άρεσαν, το να διατάζω δεν ήταν του γούστου μου, ούτε και το να με υπηρετούν. Γι' αυτό εγκατέλειψα την τάξη μου και συντρόφεψα με τους μικρούς, φτωχούς ανθρώπους».
Η αντίσταση του Μπέρτολτ Μπρεχτ ενάντια στους ανθρώπους της τάξης του ξεκίνησε αρκετά νωρίς, όπως μπορούμε να καταλάβουμε και από αυτό το νεανικό ποίημά του. Τι κι αν γεννήθηκε στη δύση του 19ου αιώνα. Τι κι αν δημιούργησε και πέθανε στον 20ό αιώνα. Ο Μπρεχτ και το έργο του είναι του 21ου αιώνα και θα είναι μέχρι εκείνη την εποχή, που η εργατική τάξη, όλοι οι εκμεταλλευόμενοι άνθρωποι και οι λαοί θα απελευθερωθούν από τον καπιταλιστικό «ζυγό». Τότε, που θα μπορούν πια με σιγουριά να πουν: 

«Τις δυσκολίες των βουνών τις ξεπεράσαμε

Τώρα έχουμε ν' αντιμετωπίσουμε
Τις δυσκολίες των πεδιάδων» 

και θα ξέρουν τι ταιριάζει για πάντα να γραφεί στην «ταφόπετρα» αυτού του επαναστάτη και αθάνατου δημιουργού όπως ο ίδιος έγραψε: «Εγώ δε χρειάζομαι ταφόπετρα, αν όμως εσείς χρειάζεστε για μένα, πάνω της θα ήθελα να γράφονταν τούτο: 
Εκανε προτάσεις. Εμείς τις δεχτήκαμε»...

                 «Τρόμος και αθλιότητα στο Γ' Ράιχ»

Στο δεύτερο κύκλο των παράλληλων εκδηλώσεων, στο πλαίσιο του 3ου επιστημονικού συνεδρίου που διοργανώνει η ΚΕ του ΚΚΕ, στις 27 και 28 Απρίλη, για τον κορυφαίο μαρξιστή διανοητή, δραματουργό, ποιητή και σκηνοθέτη Μπέρτολτ Μπρεχτ, με τίτλο:

«Μπέρτολτ Μπρεχτ: Για τους σεισμούς που μέλλονται να 'ρθούν», θα παρουσιαστεί το Σάββατο 2 Μάρτη (8.00 μ.μ.) το έργο «Τρόμος και αθλιότητα στο Γ' Ράιχ», στην αίθουσα Συνεδρίων της ΚΕ του ΚΚΕ (Λ. Ηρακλείου 145, Περισσός), από την 24μελή θεατρική ομάδα του ΠΑΜΕ.

Σκηνοθετική επιμέλεια και διδασκαλία Δημήτρης Παπακωνσταντίνου. Μετάφραση Αγγέλα Βερυκοκάκη.

Η παράσταση περιλαμβάνει το σύνολο των 24 ανεξάρτητων σκηνών της ομώνυμης συλλογής του Μπρεχτ. Εχει την ιδιαιτερότητα ότι αποτελεί μια εισαγωγή στην τεχνική του επικού θεάτρου, γιατί είναι κατά κάποιον τρόπο νατουραλιστικό έργο, καθώς βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά της καθημερινής ζωής την περίοδο 1933 - 1938 στη Γερμανία, βασισμένα σε ντοκουμέντα. Ετσι διευκολύνεται και ο θεατής και οι ηθοποιοί - που στην περίπτωσή μας είναι νέοι εργαζόμενοι, ερασιτέχνες - να κατανοήσουν καλύτερα τις διαφορές αυτού του είδους θεάτρου από το παραδοσιακό αριστοτελικό θέατρο.

Τα θεατρικά πρόσωπα του Μπρεχτ, όπως στα περισσότερα έργα του, εμφανίζονται ως μη αθώα, αν όχι και ένοχα, θύματα μιας συγκεκριμένης, ιστορικής κοινωνίας, της καπιταλιστικής. Ο Μπρεχτ μάς καλεί να απορρίψουμε αυτήν την κοινωνία που είναι υπεύθυνη για την αλλοτρίωσή μας, για την οποία όμως ο θεατής οφείλει να αναγνωρίσει και τη δική του ευθύνη. Η ηθική συνειδητοποίηση, της οποίας η παράσταση αποτελεί το χώρο και την αφορμή, απαιτεί μια συμπεριφορά πολιτική από τους θεατές. Το θέατρο του Μπρεχτ ανοίγει το δρόμο στη συνειδητή επαναστατική πρακτική, αλλά μόνο έμμεσα, δεν την προτείνει ποτέ άμεσα.

                    

Το βιβλίο αυτό το έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος, ανάμεσα στο 1935 και το 1939. Μερικές απ' αυτές τις σκηνές ανεβάστηκαν για πρώτη φορά στο Παρίσι το 1937, με σκηνοθεσία του συγγραφέα. Οταν ο Μπρεχτ έγραφε αυτά τα μονόπρακτα, δεν είχε ακόμα αποκαλυφθεί όλη η φρίκη της φασιστικής εξουσίας. Ηταν όμως αισθητή στη βαριά ατμόσφαιρα της δημόσιας και της ιδιωτικής ζωής, στην προετοιμασία της τρομοκρατίας με την κατασκευασμένη εκ των άνω διαστροφή της γλώσσας, με την καταπίεση, τη δυσπιστία και την υποκρισία, που κάποτε στάθηκαν πιο καταλυτικές κι από την ίδια την ωμή τρομοκρατία. Ο Μπρεχτ μάς δείχνει σ' αυτές τις σκηνές, με διαύγεια που φτάνει ως τη φρίκη «πολύ πριν φανούν από πάνω μας τα βομβαρδιστικά».

Ο καπιταλισμός γεννά το φασισμό

-- Μιλάμε για ένα έργο εξαιρετικά επίκαιρο, καθώς αναδεικνύει τον τρόμο που βασίλευε εκείνα τα χρόνια από την άνοδο του φασισμού, αλλά και τις ευθύνες των μικροαστικών στρωμάτων που την ανέχτηκαν.

-- «Εχει συζητηθεί πολύ στην ομάδα» - λέει ο Δημήτρης Παπακωνσταντίνου - «αλλά και σε όσους φίλους παρακολουθούν την πορεία των προβών μας, ότι η παρουσίαση του συγκεκριμένου έργου είναι επίκαιρη, επειδή έχει σχέση με την άνοδο του φασισμού στη Γερμανία του '30, πράγμα που μπορεί να φανεί σε παραλληλισμό με την ελληνική πραγματικότητα, με τα φαινόμενα που ζούμε τον τελευταίο καιρό. Πιστεύω ότι αυτό το έργο δε μιλάει για το φασισμό καθεαυτό αλλά για την καπιταλιστική κρίση που τον γεννά. Αυτήν την άποψη προσπάθησα να αναδείξω στο στήσιμο της παράστασης και πιστεύω ότι δικαιώθηκα σ' αυτό, από το γεγονός ότι παρακολουθώ εδώ και καιρό τα παιδιά της ομάδας να αναγνωρίζουν σημεία της δικής τους καθημερινότητας μέσα σε στιγμιότυπα του έργου που δεν έχουν ευθεία σχέση με την άνοδο του φασισμού καθεαυτή, αλλά ακριβώς με το σύστημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο».

-- Παρουσιάζετε όλα τα μονόπρακτα. Πώς ενοποιούνται στην παράστασή σας;

-- «Επειδή, όπως ξέρουμε, αυτή η συλλογή μονόπρακτων είναι εμπνευσμένη από αναφορές ανθρώπων ή άρθρα εφημερίδων πάνω σε σημεία της καθημερινής ζωής του γερμανικού λαού της πρώτης πενταετίας του Γ' Ράιχ, που, ενώ είναι φαινομενικά απλά, επεξεργασμένα από τον Μπρεχτ με το γνωστό ιδιότυπο τρόπο, αναδεικνύουν περίτρανα το ζητούμενο αποτέλεσμα, έχουμε δημιουργήσει το ρόλο μιας παρουσιάστριας αυτών των 24 μονόπρακτων που σε κάποιο άλλο σημείο της σκηνής αναζητεί γεγονότα μέσα σε εφημερίδες».

-- Ως προς αυτό που ονομάζουμε σκηνοθετική γραμμή, πώς κινηθήκατε;

«Ακολουθήσαμε την μπρεχτική θεατρική μέθοδο. Κατά πόσο το πετύχαμε θα κριθεί φυσικά από τη σχέση με το κοινό. Εμείς αγωνιστήκαμε να κάνουμε επικό θέατρο δηλαδή, αφαιρώντας το νατουραλιστικό στοιχείο, προκειμένου να προσεγγίσουμε το ρεαλισμό, χρησιμοποιώντας σαν όπλα την τελετουργικότητα, την υπογράμμιση, κυρίως στο επίπεδο του λόγου, και την ακραία εκφραστική λιτότητα, όχι μόνο στην πάλη μας εναντίον του συγκινησιακού στοιχείου - που αν την πετύχαμε θα έχουμε πετύχει η παράσταση αν είναι και διδακτική - αλλά και στα ζητήματα της όψης, πράγματα που σημαίνει ότι έχουμε αφαιρέσει σκηνικά αντικείμενα, κινήσεις και εκφράσεις όπου δεν ήταν απολύτως απαραίτητα. Στηριχθήκαμε κυρίως στο λόγο και την κίνηση των ηθοποιών σαν μέσα για την ανάδειξη του ποιος φταίει για όλα αυτά».

Η ταξική συνείδηση απαραίτητο εργαλείο για την καλλιτεχνική έκφραση

             

-- Το γεγονός ότι ένα τόσο δύσκολο έργο το προσεγγίζουν ερμηνευτικά ερασιτέχνες ηθοποιοί, πώς το αντιμετωπίσατε;

-- «Ανέκαθεν πίστευα ότι η ταξική συνείδηση είναι ένα απαραίτητο εργαλείο για την καλλιτεχνική έκφραση και ειδικότερα για τη θεατρική έκφραση που είναι πράξη συλλογική. Επειδή όμως ζούμε σε μια καπιταλιστική χώρα και η θεατρική Παιδεία έχει όλα τα ελαττώματα που έχουν και οι άλλοι τομείς της Παιδείας στη χώρα μας, η έννοια της συλλογικότητας ή διδάσκεται αλλοτριωμένα ή δε διδάσκεται. Και έτσι ο μέσος Ελληνας ηθοποιός θεωρεί ότι οφείλει να ασχοληθεί κυρίως με τα εσωτερικά του ρόλου του, λιγότερο για τη σχέση του ρόλου του με τους υπόλοιπους ρόλους και ακόμη λιγότερο ή καθόλου για τη σχέση του ρόλου του με το σύστημα που περιβάλλει αυτόν και τους άλλους ρόλους. Οφείλω να εκφράσω πολύ μεγάλη ευχαρίστηση, διότι κάνοντας μια παράσταση σε ένα τόσο δύσκολο έργο και μάλιστα με ερασιτέχνες ηθοποιούς, έζησα μοναδικές στιγμές ικανοποίησης, διαπιστώνοντας από την αρχή της δουλειάς πως ό,τι έλειπε από τους ανθρώπους αυτούς που είχα στη διάθεσή μου για να παίξουν πάνω από 100 ρόλους, 4 και πλέον ρόλους ο καθένας, σε τεχνική παιδεία και εμπειρία και εξοπλισμό, το γεγονός ότι η ταξική τους συνείδηση είναι αυτή που είναι με δεδομένο ότι είναι αγωνιστές του ΠΑΜΕ, έκανε το στήσιμο της παράστασης αυτής απρόοπτα για μένα ευκολότερο από ό,τι περίμενα. Είναι γεγονός ότι έχω δώσει πολλές φορές συνεντεύξεις για επικείμενες πρεμιέρες και είναι η πρώτη φορά που μπορώ να δηλώσω ευθαρσώς και μάλιστα από έναν θίασο ερασιτεχνικό, ότι δεν ανησυχώ για κανένα εκφραστικό ζήτημα ούτε στην παραμικρή λεπτομέρεια, και όλα τα ζητήματα που έχουμε ακόμη να λύσουμε είναι καθαρά τεχνικά και όχι εκφραστικά».

-- Είναι σημαντικό πιστεύω αυτοί οι άνθρωποι στον ελεύθερο χρόνο τους, που φαντάζομαι δε θα είναι αρκετός, να δίνουν την ψυχή τους για να μοιραστούν με άλλους εργαζόμενους μεγάλα έργα μέσα από τη θεατρική πράξη.

-- «Πολύ σημαντικό. Και κάτι άλλο που με συγκινεί μ' αυτήν την ομάδα, είναι ότι δέχτηκαν όλοι, ο καθένας στο βαθμό που μπορούσε, να συμμετάσχουν στο σχεδιασμό και την κατασκευή του εικαστικού αποτελέσματος του έργου, σκηνικά και κοστούμια και στη μουσική επιμέλεια. Με λίγα λόγια, με μοναδική εξαίρεση πραγματική ζωγραφική για την οποία και εκφράζουμε ως ομάδα τις ευχαριστίες μας στον Περικλή Δουραμάνη, που δέχτηκε να μας βοηθήσει, για ένα εξαιρετικά δύσκολο σημείο του σκηνικού, όλη η δουλειά και στα εικαστικά και ακουστικά της παράστασης είναι αποκλειστικά των μελών της ομάδας. Η ομάδα αυτή έχει ήδη εξελιχθεί σε ένα - κατά την κρίση μου - πρότυπο πεδίο αισθητικής και ιδεολογικοπολιτικής δουλειάς που εκφράζει και μέσα και προς τα έξω και το εξαιρετικά ζητούμενο σήμερα στοιχείο της αλληλεγγύης».

-- Η μουσική επιμέλεια τι περιλαμβάνει;

-- «Είναι μια σύνθεση από ήχους ερπυστριών, πυροβολισμών, κραυγών του πλήθους, λόγων του Χίτλερ, και εμβατηρίων της εποχής και μόνο όπου ήταν απαραίτητο. Το μόνο τραγούδι που υπάρχει είναι "Οι στρατιώτες του βάλτου", που είναι και ο τίτλος ενός από τα μονόπρακτα. Ενα τραγούδι διαμαρτυρίας που γεννήθηκε μέσα στα φασιστικά κάτεργα εκείνης της εποχής και που το τραγουδάει ο θίασος τόσο κατά τη διάρκεια του μονόπρακτου όσο και σε όλα τα υπόλοιπα λίγα σημεία που κρίναμε ότι χρειάζεται μουσική.

"Οπου κι αν το μάτι ρίξεις

βάλτος και ξερά κλαδιά
τα πουλιά δεν κελαηδούνε

στην ξερή βελανιδιά

Πάνω κάτω πάνε οι σκύλοι

θάνατος είναι η φυγή
και κανείς δεν θα γλιτώσει

κλειδωμένη η φυλακή

Μα για μας δεν έχει θρήνους

ο χειμώνας θα χαθεί
με χαρά θα ξαναδούμε

της πατρίδας μας τη γη"...

                           «Η Εβραία»

Ενταγμένο στο εκτενές (24 σκηνές) αντιναζιστικό έργο του Μπρεχτ «Τρόμος και αθλιότητα του Γ' Ράιχ», το μέρος υπό τον τίτλο «Η Εβραία» υπήρξε, στο παρελθόν, ένα πολύ αγαπημένο κείμενο από τους ηθοποιούς και τους θεατρόφιλους της χώρας μας. Η μεσοαστή, Γερμανίδα Εβραία, σύζυγος ενός «καθαρόαιμου» Γερμανού αστού, με αίσθημα πικρίας για την παθητικότητα του συζύγου της απέναντι στο ναζιστικό καθεστώς, διαβλέποντας τις γενοκτόνες διαστάσεις των αντισημιτικών διώξεων, εγκαταλείπει σύζυγο, σπίτι και πατρίδα, παίρνοντας το σκληρό δρόμο της προσφυγιάς.

... Μην πεις πως δεν έχεις αλλάξει. Εχεις!... Την περασμένη βδομάδα ανακάλυψες, "κρίνοντας εντελώς αντικειμενικά", ότι το ποσοστό των Εβραίων ανάμεσα στους επιστήμονες "δεν είναι και τόσο μεγάλο".

Ολα αρχίζουν με κάτι τέτοιες "αντικειμενικές διαπιστώσεις"...

Και γιατί μου λες ολοένα ότι ποτέ δεν ήμουνα τόσο φανατική Εβραία όπως τώρα;

Και βέβαια είμαι! Ο φανατισμός, βλέπεις, είναι κολλητικός!...

Ω, Φριτς, τι κακό μάς βρήκε!

(Σταματάει πάλι. Ξαναρχίζει)

Δεν σ' το είπα πως θέλω να φύγω, πως ήθελα να φύγω από καιρό, γιατί δεν μπορώ να μιλήσω όταν σε κοιτάω, Φριτς.

Τότε, τα λόγια μου φαίνονται τόσο άχρηστα και μάταια...

"Αυτοί" έχουν αποφασίσει για όλα και για όλους, το ξέρεις.

Ομως, τι τους έχει πιάσει; Τι θέλουν πραγματικά;

Τι τους έκανα εγώ; Ποτέ μου δεν ανακατεύτηκα στην πολιτική.

Ψήφισα εγώ τον Τέλμαν και τους άλλους κομμουνιστές;

Είμαι μια αστή νοικοκυρά, με υπηρεσία και λοιπά... και ξαφνικά, σου λένε πως μονάχα οι ξανθές γυναίκες έχουν το δικαίωμα να είναι νοικοκυρές και αστές!...

Τον τελευταίο καιρό, σκέφτηκα πολλές φορές κάτι που μου είχες πει πριν αρκετά χρόνια: πως υπάρχουν άνθρωποι "χρήσιμοι" και άλλοι "λιγότερο χρήσιμοι",

και πως οι πρώτοι έχουν δικαίωμα να παίρνουν ινσουλίνη

όταν είναι άρρωστοι, ενώ οι δεύτεροι δεν έχουν.

Κι εγώ, η ανόητη, συμφωνούσα μαζί σου!...

Τώρα φτιάξανε κι άλλες κατηγορίες τέτοιου είδους,

κι εγώ ανήκω στην κατηγορία των αχρήστων. Καλά να πάθω!

(Σταματάει πάλι. Ξαναρχίζει)

Ναι, φτιάχνω τις βαλίτσες μου. Μην κάνεις πως δεν κατάλαβες τίποτα, όλες αυτές τις μέρες...

Φριτς, μπορώ να υπομείνω τα πάντα, εκτός από ένα:

να μην κοιταγόμαστε στα μάτια, τις τελευταίες ώρες που μας μένουν. 

Αυτό δεν πρέπει να το καταφέρουν οι ψεύτες που αναγκάζουν όλο τον κόσμο να λέει ψέματα...

Πριν δέκα χρόνια, άμα έλεγε κανένας ότι δεν φαίνομαι πως είμαι Εβραία, εσύ απαντούσες αμέσως: "Πώς, φαίνεται!" Και χαιρόμουνα γι' αυτό.

Ηταν τίμιο και ξεκάθαρο...

Γιατί, λοιπόν, τώρα να κρυβόμαστε πίσω απ' το δάχτυλό μας;

Φεύγω, επειδή, αν μείνω, θα σε πάψουν από Αρχίατρο.

Κι επειδή σου έχουν κιόλας κόψει την καλημέρα στην Κλινική, κι επειδή δεν κλείνεις μάτι, τις νύχτες...

Μη μου πεις να μείνω.

Φεύγω βιαστικά επειδή δε θέλω να μου πεις εσύ, μια μέρα, να φύγω.

Γιατί αυτό θα γίνει, αργά ή γρήγορα. Είναι ζήτημα χρόνου.

Ο χαρακτήρας είναι ζήτημα χρόνου.

Αντέχει περισσότερο ή λιγότερο, όπως και τα γάντια.

Τα καλά κρατάνε πολύ, αλλά όχι για πάντα...

Μη νομίζεις πως είμαι θυμωμένη. Οχι, είμαι!

Γιατί πρέπει εγώ να δείχνω πάντα "κατανόηση";

Τι κακό υπάρχει στο σχήμα της μύτης μου ή στο χρώμα των μαλλιών μου;

Πρέπει να παρατήσω την πόλη όπου γεννήθηκα, για να μην είναι "αυτοί" υποχρεωμένοι να μου δίνουν κι εμένα βούτυρο!...

Τι είδους άνθρωποι είσαστε; ναι, και συ!

Βρήκατε τη θεωρία των κβάντα, κι όμως κάθεστε και σας διατάζουν αυτοί οι κανίβαλοι... σας τάζουν πως θα κατακτήσετε τον κόσμο,

αλλά δεν σας επιτρέπουν να κρατήσετε τη γυναίκα που θέλετε.

Απ' τη μια, τεχνητή αναπνοή - κι απ' την άλλη, θηλιά στο λαιμό!...

Είσαστε τέρατα ή ποδογλείφτες τεράτων!...

Ναι, είμαι παράλογη, αλλά τι χρησιμεύει η λογική σ' έναν τέτοιο κόσμο;».

                                Σ. ΑΔΑΜΙΔΟΥ

                  

«Αν ο ηθοποιός δε θέλει να είναι παπαγάλος ή μαϊμού, πρέπει να κάνει κτήμα του τη γνώση της εποχής του πάνω στην κοινωνική ζωή, παίρνοντας μέρος στους ταξικούς αγώνες. Μπορεί αυτό να φανεί σε μερικούς σαν κατάπτωση, μιας και τοποθετούν την τέχνη, αφού προηγουμένως έχει τακτοποιηθεί η πληρωμή, στις πιο ψηλές σφαίρες. Οι περισσότερες, όμως, αποφασιστικές μάχες του ανθρώπινου γένους δίνονται πάνω στη γη, όχι στους αιθέρες και "έξω" στη ζωή, όχι μες στους εγκεφάλους. Κανείς δεν μπορεί να υψωθεί πάνω από τις αντιμαχόμενες τάξεις, γιατί κανείς δεν μπορεί να υψωθεί πάνω απ' τον άνθρωπο. Η κοινωνία δεν έχει κανένα κοινό μεγάφωνο, όσο είναι χωρισμένη σε τάξεις. Ετσι, όσοι λένε πως δεν ανακατεύονται στην πολιτική, σημαίνει πως ανήκουν στην άρχουσα τάξη»... 

                        Μπέρτολτ Μπρεχτ

Τραγούδια της ΕΠΟΝ

 Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΝ

ΛΟΧΟΣ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ "ΛΟΡΔΟΣ ΜΠΑΥΡΟΝ"

Ανοιχτή επιστολή προς τους συνάδελφους εργαζόμενους

Προχθές ήταν η ΑΠΕΡΓΙΑ, μέρα πάλης της εργατικής τάξης. Η απεργία δεν είναι απλή υπόθεση. Είναι η κορύφωση μιας σειράς διεργασιών που γίνονται από τη στιγμή που εξαγγέλεται και αν θέλετε και πριν ακόμη εξαγγελθεί. Οι ομοσπονδίες, τα συνδικάτα τα Εργατικά Κέντρα αλλά πιό πολύ τα πρωτοβάθμια σωματεία έχουν φροντίσει από πριν για την επιτυχία της.
Για παράδειγμα, στη δύναμη του εργατικού Κέντρου Μεσολογγίου ανήκουν 20-22 σωματεία. Πόσα από αυτά κάλεσαν Γενική Συνέλευση για να ενημερωθούν οι εργαζόμενοι και για να πουν την αποψή τους; Τι συμβαίνει λοιπόν στην πόλη μας και οι εργαζόμενοι είναι αποκομένοι από αυτές τις διαδικασίες; Μήπως συνειδητά;
Πόσα Διοικητικά Συμβούλια αυτών των σωματείων συνεδρίασαν και έβγαλαν ένα πρόγραμμα δράσης. Πως οργανώνουν την πάλη των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, τους κλάδους; Τι φοβούνται και δεν επιδιώκουν γενικές συνελεύσεις ; Είναι διατεθειμένοι να καθοδηγήσουν το κίνημα και να ακούσουν τις φωνές και την αγανάκτηση των εργαζόμενων; Βγάζοντας ένα ψήφισμα έχουν την εντύπωση πως δίνουν σωστό προσανατολισμό στον κόσμο;

Όχι συνάδελφοι. Και αυτό είναι το ζήτημα για εμάς.

Για παράδειγμα χθες, μέρα απεργίας για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, διάλεξαν κάποιοι να πάνε στη γέφυρα Ρίου Αντιρίου για να διαμαρτυρηθούν για την υποβάθμιση του ΤΕΙ. Προσέξτε, όχι συνολικά ενάντια στο σχέδιο ΑΘΗΝΑ αλλά για τοπικούς γεωγραφικούς ή χωροταξικούς λόγους. 
 Σα να μη καταλαβαίνουν τι γίνεται γύρω τους, «εμείς το τομάρι μας να σώσουμε». Σαν να μην καταλαβαίνουν ότι όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα το δικό μας δεν θα τη γλιτώσει αλλά και αν πετύχουμε κάτι θα είναι προσωρινό και θα έχεις τότε εναντίον σου και αυτούς που τώρα έχεις μαζί σου. Ακόμη και αν τώρα δεν φύγει κανένα τμήμα του ΤΕΙ από την πόλη τι σημαίνει αυτό. Λύσαμε το πρόβλημά μας. Δεν μπορεί αφού καταλαγιάσουν τα πράγματα να φύγει σε ένα χρόνο; Και τότε θα έχεις κάποιους να λένε: Το Μεσολόγγι με τόσο πληθυσμό έχει τόσα τμήματα, εμείς με περισσότερους κατοίκους γιατί να μην έχουμε και περισσότερα τμήματα; Και αρχίζει ένας φαύλος κύκλος και δίνουμε και το δικαίωμα και στους τοπικούς βουλευτές να παίζουν τα εκλογικά τους παιχνίδια και το σύστημα να κάνει τη δουλειά του με τη διάσπαση.Αν δεν δεν παλέψεις συνολικά ενάντια σε αυτην την πολιτική που σε εξαθλιώνει το παιχνίδι το έχεις χαμένο. Με εξαιρέσεις δε πετυχαίνεις απολύτως τίποτα, αλλά στρώνεις το έδαφος για μετά.
Πολλοί από αυτούς, που κόπτονται για την ενότητα, είναι πρωτομάστορες στη διάσπαση της εργατικής τάξης , την αποδιοργάνωση. 
Γι’ αυτό στο συνδικαλιστικό κίνημα έχουμε διαχωρίσει τις θέσεις μας. Παλεύουμε για την ανασύνταξη του, για ένα ταξικά προσανατολισμένο συνδικαλιστικό κίνημα.
Σήμερα χρειάζεται κίνημα και ηγεσίες αποφασισμένες για σκληρούς αγώνες ενάντια στη δικτατορία των μονοπωλίων, που θα αγωνίζεται για τα συμφέροντα των εργαζομένων, που δε θα είναι ο νεροκουβαλητής του συστήματος στην εναλλαγή των κυβερνήσεων για να σωθεί ο καπιταλισμός.

Να γυρίσουμε την πλάτη:

στους συσχετισμούς που μας κρατούν αλυσοδεμένους. Να απαλλαγούμε από τον κυβερνητικό εργοδοτικό συνδικαλισμό.
σε όσους θέλουν το κίνημα να οργανώνεται από τα πάνω, με συντονιστικές επιτροπές, με τους κλάδους ξεκομμένους ο ένας από τον άλλο, που έχουν «καταργήσει» τις Γενικές Συνελεύσεις και τις μαζικές διαδικασίες.
σε όσους εκφυλίζουν το χαρακτήρα της απεργίας στο όνομα «μη χαθεί το μεροκάματο».

Το μεροκάματο μέσα από αγώνες κατακτιέται.
                     
                    Νικολόπουλος Παναγιώτης
    Μέλος της Γραματείας Μεσολογγίου του ΠΑΜΕ

ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Η Γιορτή της ΠΕΑΕΑ- ΔΣΕ Αγρινίου

             
                        

                   


                          ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το Παράρτημα Αγρινίου της Π.Ε.Α.Ε.Α. και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος Δ.Σ.Ε. σας προσκαλεί στην ετήσια γιορτή – εκδήλωση που θα γίνει την Παρασκευή 22 Φλεβάρη 2013 στην ταβέρνα «ΚΟΚΚΙΟΣ», ώρα 8:30 μ.μ. η οποία είναι αφιερωμένη στα 70 Χρόνια από την ίδρυση της θρυλικής Ε.Π.Ο.Ν. 23-2-1943.

Τιμή κάρτας: 12 €
Περιλαμβάνει φαγητό, κρασί και ζωντανή μουσική
                
                 Αγρίνιο, Φλεβάρης 15-02-2013

                   Η   ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Γιατί ξύνονται στην γκλίτσα του τσοπάνη;

Όταν η Ιστορία του Β` Παγκοσμίου Πολέμου επιχειρείται να ξαναγραφεί από «Der Spiegel», «ΤΟ ΒΗΜΑ» και «ΤΑ ΝΕΑ»

             
 O  γιος του Στάλιν Γιάκοφ Τζουγκασβίλι σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία

Δεν μας προκαλεί έκπληξη! Το αντίθετο! Έκπληξη θα ήταν αν «ΤΟ ΒΗΜΑ» και «ΤΑ ΝΕΑ» δεν έτρεχαν σε χρόνο ακαριαίο (άργησαν λιγότερο από 24ωρο) να αναδημοσιεύσουν τις βρωμιές του γερμανικού «Der Spiegel» σχετικά με τον Γιάκοφ Τζουγκασβίλι,το γιο του ηγέτη Σοβιετικής Ένωσης, Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Στάλιν.
Το γερμανικό περιοδικό τάχατες ανακάλυψε «νέες μαρτυρίες» που δείχνουν πως «ο Γιάκοβ Τζουγκασβίλι δεν συνελήφθη κατά την εισβολή των Ναζί στη Σοβιετική Ένωση το 1941, αλλά παραδόθηκε στους Γερμανούς, ενώ στις ανακρίσεις παρουσιαζόταν ως αντισημίτης και σφοδρός επικριτής του Κόκκινου Στρατού».
Στην πραγματικότητα, οι συγκεκριμένες συκοφαντίες δεν είναι καθόλου «νέες», αφού χρησιμοποιήθηκαν την περίοδο του πολέμου από την προπαγανδιστική μηχανή των χιτλερικών, που είχαν τυπώσει και σχετικές προκηρύξεις με τη φωτογραφία του γιου του Στάλιν και τις δήθεν «ομολογίες» του, που τις μοίραζαν με στόχο να σπείρουν την αποστράτευση και τη μοιρολατρία στο σοβιετικό λαό. Ούτε, βέβαια, είναι αναμφισβήτητες, όπως παρουσιάζονται, από το «Der Spiegel» και τους κατά τόπους «αναμεταδότες» τους.
Στην πραγματικότητα, όπως σημειώνουν οι Ρώσοι ιστορικοί, ο Γιάκοφ Τζουγκασβίλι αρνήθηκε να συνεργαστεί με τους ναζί και έδειξε πραγματική ανδρεία στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όπως δήλωσε στο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων «RIA Novosti» ο ιστορικός Μιχαήλ Ζούεφ: «Με βάση τις συνεντεύξεις του διοικητή του στρατοπέδου και του διοικητή του τάγματος της φύλαξης του στρατοπέδου συγκέντρωσης Ζάξενχαουζεν, φαίνεται πως ο Γιάκοφ Τζουγκασβίλι συμπεριφέρθηκε ανεξάρτητα και ήταν κλειστός στην επικοινωνία, ακόμη και με μια ορισμένη περιφρόνηση προς τη διοίκηση του στρατοπέδου, με κανέναν δεν μιλούσε». Ανάλογη τοποθέτηση έκανε στο ίδιο πρακτορείο ειδήσεων και ο Βασίλι Χριστόφοροφ, επικεφαλής των αρχείων της ρωσικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πληροφοριών, δηλαδή της πρώην ΚΑ-ΓΚΕ-ΜΠΕ.
Να σημειωθεί ότι τον περασμένο Μάη τα ρωσικά ΜΜΕ αναφέρθηκαν σε αποχαρακτηρισμένα έγγραφα που έριξαν φως στις συνθήκες του θανάτου του μεγαλύτερου γιου του Σοβιετικού ηγέτη, Ιωσήφ Στάλιν, του Γιάκοφ Τζουγκασβίλι, σύμφωνα με τον επιστημονικό συνεργάτη του Ινστιτούτου Στρατιωτικής Ιστορίας του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσίας, Μιχαήλ Ζούεφ. Όπως δήλωσε από τα πρακτικά της ανάκρισης, που διενήργησαν οι Γερμανοί, προκύπτει πως στις 16 Ιουλίου του 1941 ο υπολοχαγός Γιάκοφ Τζουγκασβίλι αιχμαλωτίστηκε στην περιοχή Λιάσνοβο. Σύμφωνα με τα ντοκουμέντα, από τον Απρίλη έως το Ιούνη του 1942 ο Τζουγκασβίλι βρισκόταν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Νότια Βαυαρία και στη συνέχεια το Μάρτη του 1943 μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ζάξενχαουζεν, που κρατήθηκε σε ειδικό στρατόπεδο «Α».
Από τα ντοκουμέντα προκύπτει πως ο Γιάκοφ Τζουγκασβίλι στα τέλη του 1943, ενώ προαυλιζόταν, αρνήθηκε να επιστρέψει στο χώρο κράτησής του κι επιδίωξε να περάσει τα συρματοπλέγματα. Μετά το πρόσταγμα του φρουρού να σταματήσει, ξέσκισε τη φανέλα του κι απευθύνθηκε στο φρουρό, λέγοντάς του «ρίξε μου!». Ο τελευταίος τον πυροβόλησε στο κεφάλι.
Στην Ιστορία θα μείνει η απάντηση που, σύμφωνα με διάφορες πηγές, ο Στάλιν έδωσε στον Χίτλερ, που ως αντάλλαγμα για την απελευθέρωση του Γιάκοφ ζήτησε την απελευθέρωση του Γερμανού στρατάρχη Πάουλους, ο οποίος είχε παραδοθεί κατά τη μάχη του Στάλινγκραντ. Ο Στάλιν απάντησε: «Εγώ υπολοχαγό με στρατάρχη δεν ανταλλάσσω! Εκεί (δηλαδή στην αιχμαλωσία) όλοι είναι παιδιά μου!».
Χρόνια τώρα χύνουν δηλητήριο και λάσπη για να σπιλώσουν τον Ιωσήφ Στάλιν, που βρέθηκε επικεφαλής του Κομμουνιστικού Κόμματος και του σοβιετικού κράτους την περίοδο της οικοδόμησης των βάσεων του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση. Τους πειράζει, όσο τίποτα άλλο, το γεγονός ότι εκείνη την περίοδο ο σοσιαλισμός έδειξε περίτρανα την υπεροχή του: Μια χώρα με αγράμματο πληθυσμό, με τεράστια καθυστέρηση σε διάφορους τομείς, κατάφερε σε διάστημα 3 δεκαετιών όχι μόνον να τη μορφώσει, να την αναμορφώσει και να την αναπτύξει, να την κάνει παγκόσμια δύναμη, με τεράστια ακτινοβολία στους εργαζόμενους, αλλά και να συντρίψει τις φασιστικές ορδές που γέννησε το σύστημα που υπερασπίζονται, ο καπιταλισμός! Αυτό τους πειράζει!
Ποιοι, όμως, είναι αυτοί που προσπαθούν να σπιλώσουν το Σοβιετικό ηγέτη μέσω της αιχμαλωσίας του γιου του; Δεν είναι αυτοί που την περίοδο της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα κυκλοφορούσαν ως φερέφωνα των ναζί, ως «Ελεύθερο Βήμα» και «Αθηναϊκά νέα» και τα οποία μετά την απελευθέρωση «διόρθωσαν» τους τίτλους τους, που τους κρατούν ως έχουν σήμερα;
Γιατί ξύνονται στην γκλίτσα του τσοπάνη;

                                    902.gr

Απεργία !

                                                                            Ρήγας Γκόλφης 1908

                                                                      
Στη στράτα αργοδιαβαίνει της εργατιάς το πλήθος.
Φαρμάκι έχει στα χείλη, κομένη την ορμή,
κι ο πόνος που συντρίβει τα’ αράθυμό του στήθος
θεριέυει το κορμί.


Πού πάει συμαζωμένο, το έλεος να γυρέψει;
Ποιος άρχοντας θ’ ακούσει, ποια πόρτα θ’ ανοιχτεί;
Με τα’πραγα τα λόγια τί πάει να ζητιανέψει,
να γείρει να κλαυτεί;


Το τέρας της ανάγκης που τη ζωή του θλίβει,
νεκρώνει την αγάπη, μαραίνει τα’ αγαθά,
θα πάψει να τραντάζει το μαύρο του καλύβι,
το Χάρο να βοηθά;


Ω συνοδειά θλιμένη, του δίκιου τον αγώνα
σα θέλεις να κερδίσεις, μη σκύβεις και δειλιάς.
Και πως θα διαφεντέψεις με λυγισμένο γόνα
τη μοίρα της δουλειάς;


Τη δύναμή σου νιώσε κ’ υψώσου προς τον ήλιο.
Την πάναγνή σου ρώτησε, τη σιδερένια υγειά,
θεούς να τα λατρέψεις. Του κόσμου το βασίλειο
ζωντάνεψε, ραγιά.


Το πείσμα του δυνάστη, που τη χαρά μολεύει,
τα λούλουδα σκοτώνει, στερεύει την πηγή,
θα το συντρίψει, μάθε, το χέρι που δουλεύει
κι αναμετρά τη γη.

                                 

Οι Δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο Δημόσιο καλούν στην Γενική Απεργία στις 20 Φλεβάρη

                            Δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο Δημόσιο

           

        Όλοι και όλες στη Γενική Απεργία στις 20 Φλεβάρη
          10.30 π.μ. στην Κεντρική Πλατεία Μεσολογγίου.
                         Να νεκρώσουν τα πάντα!

Συνάδελφοι - συναδέλφισσες

Η μάχη της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ) αφορά όλους τους εργαζόμενους σε Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα.Οι ΣΣΕ αφορούν τους όρους αμοιβής και εργασίας, αφορούν το ύψος των μισθών και των εργασιακών δικαιωμάτων.
Η κατάργηση των ΣΣΕ στον Ιδιωτικό τομέα:
θα επιφέρει άμεσα νέα μείωση στους μισθούς των Δημοσίων Υπαλλήλων εξάλλου όλα τα μέτρα της κυβέρνησης έχουν ενιαίο χαρακτήρα. Η κατάργηση των ΣΣΕ, ο καθορισμός με νόμο του κατώτερου μισθού, θα φέρει νέο νόμο, νέο μισθολόγιο-φτωχολόγιο που θα συμπιέσει παραπέρα τους μισθούς των Δημοσίων Υπαλλήλων

Μας πηγαίνουν όλους στα 400 ευρώ!

θα επιφέρει αντίστοιχη κατάργηση στα εργασιακά δικαιώματα που συνδέονται όχι μόνο με το μισθό, αλλά με την ίδια τη ζωή μας (κατάργηση επιδομάτων, παροχών υγείας και ασφάλισης, ωράρια, άδειες κ.α.).Θα οδηγήσει στην κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, στις ατομικές συμβάσεις εργασίας και στο Δημόσιο. Ήδη σε πολλούς Δήμους και δημόσια σχολεία έχουμε ατομικές συμβάσεις εργασίας, προσλήψεις μέσω ΜΚΟ κ.α. Εξάλλου αυτό είναι ήδη ο κανόνας στο Δημόσιο τομέα σε πολλές χώρες της Ε.Ε.

Μας θέλουν ξεμοναχιασμένους, ο καθένας για τον εαυτό του, με ατομικές συμβάσεις εργασίας, ώστε εύκολα να μας τσακίζουν.

Θα κάνει τη ζωή των παιδιών μας κόλαση. Θέλουν να κάνουν τα παιδιά μας και τους μαθητές μας σύγχρονους σκλάβους του 21ου αιώνα. Έτσι κι αλλιώς, το θέμα μας αφορά. Σχεδόν όλοι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι έχουμε στην οικογένειά μας ένα παιδί που δουλεύει στον Ιδιωτικό τομέα ή είναι άνεργο.

Συμμετέχουμε στην απεργία στις 20 Φλεβάρη.

Η απεργία αυτή να γίνει ένα βήμα κοινής δράσης Δημόσιου-Ιδιωτικού τομέα πάνω σε κοινά αιτήματα

• Εδώ και τώρα να υπογραφεί η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση.
• Επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ, στην Εθνική Γενική Σύμβαση Εργασίας, ως βάση για συζήτηση και διαπραγμάτευση για αυξήσεις.
• Επαναφορά της Συλλογικής Σύμβασης στον κλάδο των ΟΤΑ. Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας σε όλους τους κλάδους του Δημοσίου.
• Να καταργηθεί τώρα το νέο μισθολόγιο - φτωχολόγιο (ν. 4024).
• Όχι στο σφαγιασμό των Δημοσίων Υπαλλήλων, όχι στην αξιολόγηση, στις διαθεσιμότητες και στις απολύσεις
• Όχι σε όλες τις ιδιωτικοποιήσεις, παιδεία-υγεία για όλους, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, αναβαθμισμένες κοινωνικές υπηρεσίες
• Όχι στα χαράτσια και τη φοροληστεία. Δεν αντέχουμε! Δεν έχουμε να πληρώσουμε!

Συναδέλφισσες - συνάδελφοι,

Κυβέρνηση, αστικό κράτος, ΕΕ και πλουτοκρατία, κλιμακώνουν τον πόλεμο, ισοπεδώνουν τη ζωή μας. Παίρνουν μέτρα, ψηφίζουν νόμους που στην κυριολεξία τσακίζουν μισθούς και λαϊκά δικαιώματα. 

Σπέρνουν τη φτώχεια και την εξαθλίωση στο λαό, ενισχύουν την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων, διαμορφώνουν ένα αστικό κράτος πιο άμεσα υποστηρικτικό στην οικονομική δραστηριότητα του κεφαλαίου, πιο επιθετικό απέναντι στο λαϊκό κίνημα.Ακριβώς αυτή τη στρατηγική στόχευση υπηρετούν το σύνολο των μέτρων και των διαρθρωτικών αλλαγών, το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, οι υπέρογκες αυξήσεις (48%) της ΔΕΗ στο ρεύμα, το πετσόκομμα των συντάξεων και του εφάπαξ, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, η εμπορευματοποίηση της υγείας και της παιδείας, ο νέος νόμος «για την αναμόρφωση της Δημόσιας Διοίκησης», τα νέα οργανογράμματα των Δημόσιων υπηρεσιών και των Υπουργείων, το νέο πειθαρχικό δίκαιο, η αξιολόγηση, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι περίπου 40.000 απολύσεις στο Δημόσιο που βρίσκονται σε εξέλιξη.
Αυτή την ανάπτυξη θέλουν κυβέρνηση - πλουτοκρατία - ΕΕ.

Τρελά κέρδη για το κεφάλαιο και τους εργαζόμενους εξαθλιωμένους και αλυσοδεμένους.

Αυτός είναι ο «νόμος και η τάξη» της κυβέρνησης και των καπιταλιστών
Να μην περάσει!

Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, το δίκιο του λαού!

Έχουμε τη δύναμη! Μπορούμε!
Τώρα ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ εργατοϋπάλληλοι, φτωχά λαϊκά στρώματα, γυναίκες, νέοι και νέες με μια φωνή και μια γροθιά, με ενιαίο αγώνα, να ενώσουμε τη δύναμή μας, 

να οργανώσουμε τους αγώνες για την υπογραφή Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. 

Να δυναμώσει ο αγώνας για την υπογραφή Κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας σε όλους τους κλάδους του Δημοσίου, ενάντια στις απολύσεις, τη φοροληστεία, τις ιδιωτικοποιήσεις, το αυταρχικό αστικό κράτος και τις αντιλαϊκές πολιτικές.

Να πολεμήσουμε ταξικά, να σημαδέψουμε σωστά,κόντρα σε Μνημόνια και αφεντικά.
Κόντρα στους δυνάστες και τους εκμεταλλευτές των λαών. Μόνο έτσι μπορούμε να έχουμε μια ζωή με δικαιώματα, μπορούμε να ελπίζουμε.
Μόνο έτσι μπορούμε να φέρουμε τα πάνω - κάτω, να γίνουμε κυρίαρχοι στην ίδια τη ζωή μας.

Απαιτούμε την κατάργηση των δανειακών συμβάσεων και των μνημονίων, 

την έξοδο της χώρας μας από τη λυκοσυμμαχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 

τη διαγραφή του χρέους.

Όσο η χώρα θα είναι στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, όσο κουμάντο θα κάνουν τα μονοπώλια και οι τραπεζίτες, «άσπρη μέρα» δεν πρόκειται να δούμε. Δε θα ματώσουμε για μια καλύτερη διακυβέρνηση και διαχείριση του σάπιου και απάνθρωπου καπιταλιστικού συστήματος. Ανθρώπινος δε γίνεται ο καπιταλισμός.

Εδώ βρίσκεται η ελπίδα, εδώ βρίσκεται η λύση!Σήμερα χρειάζεται κίνημα και ηγεσίες αποφασισμένες για σκληρούς αγώνες με τη δικτατορία των μονοπωλίων, 

που θα αγωνίζεται για τα συμφέροντα των εργαζομένων, που δε θα είναι ο νεροκουβαλητής του συστήματος στην εναλλαγή των κυβερνήσεων για να σωθεί ο καπιταλισμός.
Από ένα τέτοιο κίνημα έχουμε ανάγκη, και σε μια τέτοια κατεύθυνση το ΠΑΜΕ καλεί τα Πρωτοβάθμια Σωματεία και τους εργαζόμενους να οργανώσουν την πάλη τους.

Συσπείρωση με το ΠΑΜΕ. Οργάνωση στα σωματεία μας.

• Να αλλάξουμε στους συσχετισμούς που μας κρατούν αλυσοδεμένους. 
• Να απαλλαγούμε από τον κυβερνητικό εργοδοτικό συνδικαλισμό. Με καθημερινή δράση και συζήτηση μέσα στους τόπους δουλειάς, στις υπηρεσίες, τα νοσοκομεία, τα σχολεία, στα σωματεία, στις γενικές συνελεύσεις, στις γειτονιές να οργανώσουμε σχεδιασμένα την επιτυχία της απεργίας.
• Να υψωθεί στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές πανεργατικό - παλλαϊκό μέτωπο αντίστασης και αντεπίθεσης

              Αγώνας και ρήξη πριν είναι αργά.

Όλοι και όλες στην απεργία, στις 20 Φλεβάρη,
10.30 το πρωί στη Κεντρική Πλατεία Μεσολογγίου.