Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

Ας θάψουμε το πτώμα


1. Ο κ. Χρυσοχοΐδης δεν διάβασε το μνημόνιο λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων. Οπως μας δήλωσε ο γραμματέας του υπουργού, τις επίμαχες εκείνες ημέρες ήταν αφοσιωμένος... στην ιδέα της αυτοκτονίας. Παρ' όλ' αυτά, συνεπής όπως πάντα, ανέβαλε το εγχείρημα για να ψηφίσει το μνημόνιο. Η κ. Κατσέλη, από την πλευρά της, διάβασε λίγες σελίδες και απεφάνθη: «Απ' ό,τι καταλαβαίνω, έστω από τα λίγα, πρόκειται για σπουδαίο θεατρικό έργο, ένα δράμα, το οποίο κλείνει μέσα του την εξής πρωτοτυπία: για πρώτη φορά θα συμμετέχει σύσσωμος ο ελληνικός λαός και θα δώσει τα ρέστα του».
2. Ο ραγιαδισμός της Αριστεράς εκπροσωπείται επάξια από τον κ. Κουβέλη. Αφού ερωτοτρόπησε με την ιδέα της προεδρίας της Δημοκρατίας επί Γιωργάκη, πήρε θέση στην ουρά του ΠΑΣΟΚ. Η έλλειψη στοιχειώδους ιδεολογίας που βασανίζει το ραγιαδισμό της Αριστεράς από την εποχή της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς τον έσπρωξε στις γνωστές εταιρείες μετρήσεων παντός είδους: για πίεση, ζάχαρο, πρόθεση ψήφου και - ω του θαύματος - οι ραγιάδες έμαθαν πως οι Πασόκοι (ως παγόβουνο) έρχονται κατευθείαν στο δικό τους Τιτανικό, και ήθελαν να προλάβουν να εκμεταλλευτούν αυτή τη σύγκρουση. Το μήνυμα το έλαβε ο Κουβέλης και κήρυξε έναν ανένδοτο αγώνα εναντίον του Πασόκ.
3. Κάποιος πρέπει να μιλήσει στον ψυχαναλυτή της Ντόρας Μπακογιάννη. Οφείλει να την ακούει περισσότερες ώρες με προσοχή. Η νέα έμμονη ιδέα της, που αρνείται να απαλλαγεί απ' αυτήν, είναι το ΠΑΜΕ και οι τρόποι του. Πνέει τα μένεα εναντίον των στελεχών του ΠΑΜΕ που δεν έχουν διαβάσει το «σαβουάρ βιβρ» και συνεπώς η συμπεριφορά τους είναι ανεξέλεγκτη και καταστροφική. Η εικόνα της Ντόρας εκτός εξουσίας είναι δραματική. Θυμίζει άτομο εξαρτημένο που μπήκε στο πρόγραμμα μεθαδόνης. Ολη την ημέρα γυρνά στα κανάλια, μιλώντας στο όνομα ενός ανύπαρκτου κόμματος και έπειτα τρέχει σαν σκυλί πίσω από τον Παπαδήμο μέχρι την τουαλέτα του. Καταλαβαίνω ότι το ΠΑΜΕ την αποδιοργανώνει, επειδή δεν δίνει δεκάρα όχι μόνο για τη δική της γνώμη αλλά ούτε για τη γνώμη του ΣΕΒ, των φτηνών συνδικαλιστών και του ραγιαδισμού της Αριστεράς.
4. Ακαμπτος και αδιάφορος, ο Παπαδήμος εκτελεί μέσα σε κλίμα παραφροσύνης όσα περισσότερα μπορεί ενάντια στον ελληνικό λαό. Η φαντασιοπληξία του φτάνει στο σημείο να δίνει στον εαυτό του το ρόλο του θύματος. Ζούμε μια κατάσταση γενικευμένης ψευδαίσθησης που εκπορεύεται από ένα πτώμα. Ας το θάψουμε...

                                                        Του
                                            Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ







Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ για την «Τυποεκδοτική»






Το ΚΚΕ από την ίδρυσή του, ανεξάρτητα από τις συνθήκες της ταξικής πάλης, φρόντιζε πάντα να εξασφαλίζει τον τυπογραφικό μηχανισμό για την ανεμπόδιστη έκδοση του «Ριζοσπάστη» και των άλλων κομματικών εντύπων, αναγκαίων για τη στήριξη των δίκαιων αιτημάτων και αγώνων των εργαζομένων και του λαού, την ιδεολογικοπολιτική δράση και επικοινωνία του με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Από το 1977, στις συνθήκες της νόμιμης δράσης του, το ΚΚΕ τυπώνει στην «Τυποεκδοτική» απρόσκοπτα τον «Ριζοσπάστη» και όλα τα άλλα αναγκαία έντυπα που εκδίδει.

Η «Τυποεκδοτική», στην προσπάθεια να μειώσει το λειτουργικό της κόστος, αναλάμβανε από τρίτους την εκτέλεση «φασόν» εκτυπωτικών εργασιών.
Η ύπαρξη της «Τυποεκδοτικής», όπως και του ραδιοτηλεοπτικού σταθμού «902» και της «Σύγχρονης Εποχής», αποτέλεσε και αποτελεί εργαλείο - βοήθημα στη μαζική διαφώτιση του Κόμματος, υπηρετεί τον αγώνα για την υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Αυτή είναι και η βασική αιτία που η «Τυποεκδοτική» έχει γίνει όλα αυτά τα χρόνια στόχος του ταξικού αντίπαλου.
Η «Τυποεκδοτική» αρχικά ήταν εγκαταστημένη στη Νέα Ιωνία. Οι καταστροφικές πλημμύρες του 1994 και ο κίνδυνος περιβαλλοντικής επιβάρυνσης της περιοχής υποχρέωσαν τη μετεγκατάσταση του Τυπογραφείου στο Κρυονέρι.
Η μετεγκατάσταση, τα μεγάλα λειτουργικά έξοδα και τα ελάχιστα χρηματικά κεφάλαια που διέθετε η «Τυποεκδοτική» οδήγησαν στο δανεισμό και στην ανάληψη εργασιών εκτύπωσης εντύπων τρίτων σε μαζικότερη, από το παρελθόν, κλίμακα.
Την ίδια περίοδο εντάθηκε η διαδικασία συγκέντρωσης και ίδρυσης νέων εκτυπωτικών μονάδων από μεγάλους εκδοτικούς οίκους, με αποτέλεσμα αρκετές επιχειρήσεις του κλάδου, ανάμεσά τους και η «Τυποεκδοτική», να γίνονται περισσότερο ευάλωτες, στις νέες συνθήκες όξυνσης του ανταγωνισμού στον κλάδο των εκτυπώσεων.
Η εκδήλωση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, η οποία έπληξε ιδιαίτερα τον κλάδο των εκτυπώσεων και των έντυπων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, επιδείνωσε δραματικά την κατάσταση της «Τυποεκδοτικής». Η επιχείρηση «έχασε» σημαντικές εκτυπωτικές εργασίες λόγω του μεγάλου χτυπήματος στις τιμές που επέφεραν τα μονοπώλια στον κλάδο, αλλά και εξαιτίας της γενικότερης επίθεσης και από διάφορες κατευθύνσεις που δέχθηκε ως εταιρεία που έχει κύριο μέτοχο το ΚΚΕ.
Την περίοδο εκδήλωσης της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα (2009 - 2011) η «Τυποεκδοτική» υπέστη σημαντικές ζημίες από επισφαλή χρέη πελατών της.
Η επιχείρηση ακόμη και σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες έκανε σοβαρές προσπάθειες να διασφαλίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων της. Μέχρι σήμερα, παρά τον οξύ ανταγωνισμό στον κλάδο των εκτυπώσεων και τη συσσώρευση μεγάλων ζημιών, δεν χρησιμοποίησε καμιά από τις αντεργατικές ρυθμίσεις, όπως είναι η εκ περιτροπής εργασία, η μείωση ωραρίου με μείωση αποδοχών, η υποχρεωτική άδεια άνευ αποδοχών, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, οι μειωμένες αποζημιώσεις με χρήση της προειδοποίησης κ.ά.
Ομως, τα οικονομικά προβλήματα, καθώς και η δραματική συρρίκνωση των εργασιών υποχρέωσαν την «Τυποεκδοτική» να προχωρήσει σε μείωση του αριθμού των εργαζομένων που απασχολούσε.
Η αναγκαστική μείωση των εργαζομένων, που υποχρεώθηκε η «Τυποεκδοτική» να πραγματοποιήσει, έγινε μέσω συνταξιοδότησης ή με απολύσεις, σύμφωνα με ό,τι προβλέπεται από τη σχετική νομοθεσία, ενώ οι αποζημιώσεις υπολογίζονται και καταβάλλονται με βάση την προηγούμενη νομοθεσία, δηλαδή «ολόκληρες», χωρίς να γίνει χρήση της «προειδοποίησης».
Ωστόσο και σήμερα, σύμφωνα με τα στοιχεία της «Τυποεκδοτικής», μετά και τις απολύσεις που έχουν γίνει, ο βαθμός απασχόλησης της γραμμής παραγωγής δεν ξεπερνά το 35% της παραγωγικής δυναμικότητας του εργοστασίου, με αποτέλεσμα η επιχείρηση να συνεχίζει να επιβαρύνεται από τη λειτουργία της με σημαντικές ζημίες.
Με βάση αυτά τα δεδομένα αλλά και με τα όσα μπορεί να προβλέψει η επιχείρηση για το αμέσως επόμενο διάστημα, η κατάσταση θα χειροτερέψει. Θα ακολουθήσει μεγαλύτερη μείωση των εργασιών. Το πρόβλημα δεν είναι συγκυριακό. Η επιχείρηση δεν διαθέτει κεφάλαια και δεν έχει άλλες πηγές χρηματοδότησης για την κάλυψη των υποχρεώσεών της που λήγουν το αμέσως επόμενο διάστημα.
Για να ανακοπεί αυτή η καταστροφική πορεία, η «Τυποεκδοτική» υποχρεώθηκε, όπως έχει ανακοινώσει, να προσφύγει ως έσχατο βήμα άμυνας στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα.
Το άρθρο 99 χρησιμοποιείται από τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις ως εργαλείο εκβιασμού κυρίως απέναντι σε εργαζόμενους και Δημόσιο, προκειμένου να διαγραφεί σημαντικό μέρος των υποχρεώσεών τους προς αυτούς, και δευτερευόντως απέναντι σε τράπεζες και προμηθευτές.
Η προσφυγή της «Τυποεκδοτικής» στο άρθρο 99 εξυπηρετεί αποκλειστικά την προσπάθεια ρύθμισης των οφειλών της σε τράπεζες και προμηθευτές. Οπως αναφέρει σε σχετική ανακοίνωσή της η επιχείρηση, σε κάθε περίπτωση, θα παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να καταβληθούν τα δεδουλευμένα των εργαζομένων, να εξοφληθούν τα ασφαλιστικά ταμεία, να ικανοποιηθούν οι πιστωτές της.
Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, με τη σημερινή ανακοίνωση, εξηγεί στους εργαζόμενους και γενικότερα την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα τις αιτίες της σημερινής δύσκολης κατάστασης της «Τυποεκδοτικής». Το ΚΚΕ δεν έχει να κρύψει τίποτα από το λαό.
Ολα αυτά τα χρόνια η «Τυποεκδοτική» λειτουργούσε με κριτήριο τη διασφάλιση της απρόσκοπτης εκτύπωσης των εντύπων του ΚΚΕ προκειμένου να βοηθιέται το λαϊκό κίνημα, να αναπτύσσεται η ταξική πάλη. Δεν στόχευε στη συγκέντρωση κερδών όπως συμβαίνει με τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Φρόντιζε να προστατεύονται τα εργασιακά δικαιώματα. Στηρίχτηκε στους εργαζομένους της που συνέβαλαν ώστε η «Τυποεκδοτική» να εκπληρώσει το ρόλο της ως επιχείρησης που βοηθά την ταξική πάλη και το κίνημα.
Κατανοούμε τη δραματική κατάσταση που βιώνει ο εργαζόμενος που χάνει τη δουλειά του. Γνωρίζουμε επίσης καλά ότι στο σύγχρονο καπιταλισμό η ανεργία, που εκτινάσσεται σε φάση εκδήλωσης της οικονομικής κρίσης, υπάρχει και σε φάσεις ανάκαμψης και ανάπτυξης. Η εξάλειψη της ανεργίας αποτελεί για το ΚΚΕ κεντρικό πρόβλημα, που η λύση του συνδέεται με ριζικές αλλαγές σε επίπεδο οικονομίας και εξουσίας. Μόνο με μια οικονομία απαλλαγμένη από την καπιταλιστική ιδιοκτησία και με το λαό στην εξουσία μπορεί να εξαλειφθεί οριστικά η ανεργία. Στο πλαίσιο αυτού του αγώνα θεωρούμε επείγον ζήτημα το δυνάμωμα της πάλης για την ανακούφιση των ανέργων. Η προστασία των ανέργων και των οικογενειών τους είναι ζήτημα άμεσης προτεραιότητας. Τα προβλήματα των ανέργων πρέπει να γίνουν υπόθεση όλου του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Καλούμε όλα τα μέλη, τους φίλους, κάθε εργαζόμενο που αναγνωρίζει την αναγκαιότητα ύπαρξης και δράσης του ΚΚΕ, μαχητικά να υπερασπιστούν το Κόμμα από τις επιθέσεις και το βρώμικο πόλεμο που θα δεχθεί εκ νέου το επόμενο διάστημα, εξαιτίας του ότι η πολιτική του είναι ριζικά αντίθετη και εχθρική στο καπιταλιστικό σύστημα.

                                         Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

                                             28/01/2012

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Η λίστα του μαύρου μετώπου


                             ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΟΤΑ

Ποια είναι τα μέτρα που προωθούν κυβέρνηση-Ε.Ε.-ΔΝΤ-Πλουτοκρατία;

1. Οριζόντια κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού. Στους κοινούς σχεδιασμούς κυβέρνησης - τρόικας είναι να καταργηθεί με νόμο κάθε νομοθετική ρύθμιση ή προεδρικό διάταγμα, που προβλέπει τη χορήγηση των δώρων από τις επιχειρήσεις προς τους εργαζομένους. Μάλιστα, η τρόικα σημειώνει ότι μέρος του 13ου και 14ου μισθού έχει ήδη περικοπεί στο δημόσιο τομέα. Η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού οδηγεί σε αυτόματη μείωση όλων των μισθών κατά 15% και σε αντίστοιχη αύξηση των κερδών των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων που θα την καρπωθούν.
2. Κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων. Όλες οι Συλλογικές Συμβάσεις που λήγουν θα μετατρέπονται αυτομάτως σε ιδιωτικές, σε περίπτωση που περάσουν έξι μήνες και δεν ανανεωθούν. Η κυβέρνηση ουσιαστικά σχεδιάζει την κατάργηση της ρύθμισης του Ν. 1876/1990, βάσει της οποίας μετά τη λήξη μιας συλλογικής σύμβασης και εφόσον δεν υπογραφεί νέα ανάμεσα σε εργοδότες και εργαζομένους, όλοι οι όροι της προηγούμενης σύμβασης παραμένουν ως έχουν. Με την κατάργηση της ρύθμισης δίνεται ουσιαστικά το δικαίωμα στους εργοδότες να καθορίζουν νέες εργασιακές και μισθολογικές συνθήκες βάσει επιχειρησιακών ή ατομικών συμβάσεων.
3. Πλήρης απελευθέρωση των απολύσεων. Στόχος, η κατάργηση κάθε είδους «πλαφόν» στον αριθμό των μηνιαίων απολύσεων που μπορούν να κάνουν οι εργοδότες, βάσει της ισχύουσας κατάπτυστης νομοθεσίας. Η κυβέρνηση μεθοδεύει και τη μείωση των αποζημιώσεων για τις απολύσεις των εργαζομένων. Σε Δημόσιο και ΟΤΑ σχεδιάζουν 150 χιλιάδες απολύσεις μέχρι το 2014, μέσω της «αξιολόγησης» (γραπτές εξετάσεις, προφορική συνέντευξη).
4. Επέκταση όλων των μορφών «ευέλικτης εργασίας». Σχεδιάζεται με νόμο να δοθεί η δυνατότητα στις επιχειρήσεις να προχωρούν και σε μείωση των ημερήσιων ωρών απασχόλησης, πέρα από τη μείωση των εργάσιμων ημερών. Στο χώρο των ΟΤΑ ήδη υπάρχουν διαφορετικές μορφές εργασίας (μόνιμοι, αορίστου χρόνου, ορισμένου χρόνου με συμβάσεις έργου, ορισμένου χρόνου με ασφάλιση ΙΚΑ, συμβάσεις μέσω ΜΚΟ, αυτεπιστασίας κλπ).
5. Κατάργηση της μονιμότητας στο Δημόσιο και στις ΔΕΚΟ. Επιδιώκουν να αρθεί το καθεστώς μονιμότητας που ισχύει για τους εργαζομένους στο Δημόσιο, στις πρώην ΔΕΚΟ και τις τράπεζες που βρίσκονται υπό κρατικό έλεγχο, ώστε να μπορούν να προχωρούν σε μαζικές απολύσεις.
6. «Πάγωμα» ή κατάργηση των μισθολογικών ωριμάνσεων. Να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση που θα παγώνει ή θα καταργεί τις ωριμάνσεις (τριετίες) σε όλες τις επιχειρήσεις του ιδιωτικού δικαίου. Η κατάργησή τους, τρεις στη διάρκεια του εργασιακού βίου, θα οδηγήσει άμεσα σε μείωση των μισθών των εργαζομένων κατά 11%. Για τους εργαζόμενους σε ΟΤΑ και δημόσιο έχει ήδη καταργηθεί η ωρίμανση, αφού με το νέο μισθολόγιο-φτωχολόγιο η μισθολογική εξέλιξη συνδέεται με την αξιολόγηση (σύνδεση μισθού-βαθμού).
7. Περικοπή μισθολογικών επιδομάτων. Στόχος, η περικοπή μιας σειράς επιδομάτων που δίνονται σε εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Ειδικότερα για τις ΔΕΚΟ μεθοδεύεται η περιστολή πλήθους επιδομάτων και η μείωση των αμοιβών για υπερωρίες που θα οδηγήσουν σε δραστική μείωση των μισθών. Σε Δημόσιο και ΟΤΑ έχουν κοπεί όλα τα επιδόματα με το νέο μισθολόγιο, εκτός από τέσσερα (θέσης, αποδοτικότητας, τέκνων, παραμεθορίου)
8. Μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών. Στόχος είναι η μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους» κατά 10% - 15%, που θα προσφέρει επιπλέον κέρδη στους κεφαλαιοκράτες και θα γκρεμίσει τα Ταμεία και άλλους Οργανισμούς (ΟΑΕΔ, ΟΕΚ κ.ά.). Ειδικότερα για τις ΔΕΚΟ, σχεδιάζεται η μείωση των εργοδοτικών εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία στα επίπεδα του ΙΚΑ.
9. Νέες ανατροπές στον τρόπο λειτουργίας της «διαιτησίας» προς όφελος των εργοδοτών. Επιδίωξη να αλλάξει το καθεστώς της «διαιτησίας», προκειμένου να υπάρχει προσφυγή μόνο αν συμφωνούν και τα δύο μέρη εργοδοσία - εργαζόμενοι (μέχρι σήμερα μπορούσαν να προσφύγουν μονομερώς οι εργαζόμενοι).
10.Προωθείται νέο πειθαρχικό δίκαιο για τους δημόσιους υπάλληλους. Προβλέπει αυστηρότερες ποινές, που φτάνουν μέχρι την απόλυση. Αλλάζει η σύνθεση των Υπηρεσιακών Συμβουλίων και πλέον θα αποτελείται από δύο δικαστικούς και τρία στελέχη της Διοίκησης (δεν θα υπάρχουν καθόλου αιρετοί).
11.Ετοιμάζεται νέο μαχαίρι στις επικουρικές συντάξεις και το εφάπαξ από 20-40%.


ΚΑΝΕΝΑΣ «ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ» ΔΙΑΛΟΓΟΣ – ΚΑΝΕΝΑ ΝΕΟ ΜΕΤΡΟ

ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗΣ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

ΚΙΝΗΜΑ ΤΑΞΙΚΟ, ΚΙΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ

ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΙΑ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ

Αναβλήθηκε η δίκη των συνδικαλιστών Βασίλη Νικάκη και Χρήστου Μπούρα


       Αναβλήθηκε  για τις 7 Δεκέμβρη 2013, η δίκη που είχε ορισθεί να γίνει στο Αγρίνιο την Παρασκευή 27-1-2012 των δύο συνδικαλιστών:
     Βασίλη Νικάκη 

( Αντιπρόεδρος το 2009 του Εμπορικού Συλλόγου Αγρινίου και μέλος σήμερα του Δ.Σ. του Εμπορικού Συλλόγου Αγρινίου).    και
    Χρήστου Μπούρα 
( Πρόεδρος το 2009 του Εργατικού Κέντρου Αγρινίου και  σήμερα του Δ.Σ. της ΟΕΣΒΔΕΝ.
καθώς και Αντιπρόσωπος και μέλος της Γεν. Συνέλευσης της ΕΣΕΕ.)
    Η ποινική δίωξη εναντίον δύο συνδικαλιστών είχε ασκηθεί διότι επέλεξαν να σταθούν αλληλέγγυοι (μαζί 
με εκατοντάδες ακόμη εργαζόμενους, εμπόρους και αυτοαπασχολούμενους  ) σε υπό απόλυση νεαρό εργαζόμενο της εταιρείας jumbo το 2009.

 
από prototypia

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΤΟΥΣ ΟΤΑ



           ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΟΤΑ


ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΣΠΑΣΗΣ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ Γ.Σ. ΤΗΣ 

                            ΠΟΕ - ΟΤΑ


     Με ψέματα, χυδαιότητα και αντικομμουνισμό ΠΑΣΚΕ & ΔΑΚΕ προσπάθησαν στο τελευταίο (24-1-2012) Γενικό Συμβούλιο της ΠΟΕ – ΟΤΑ να συγκαλύψουν την υποταγή τους στα βάρβαρα μέτρα που έρχονται από την συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου (ΠΑΣΟΚ- ΝΔ-ΛΑΟΣ) και να πάρουν αποφάσεις που διασπούν την αναγκαία ταξική ενότητα του κλάδου.
       Αναλυτικά για τα κυριότερα ζητήματα που συζητήθηκαν έγιναν οι εξής τοποθετήσεις:
για την αναγκαιότητα προκήρυξης απεργιακής κινητοποίησης με στόχο να εμποδιστούν κυβέρνηση, εργοδότες και τρόικα να πάρουν τα νέα βάρβαρα μέτρα
ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ απέρριψαν την πρόταση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ για την οργάνωση και κήρυξη απεργιακής κινητοποίησης στο 1ο δεκαήμερο του Φλεβάρη, με κεντρικό σύνθημα:
      «ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ - ΚΑΝΕΝΑ ΝΕΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ – ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗΣ ΑΝΕΡΓΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ . 
ΕΞΩ Η ΤΡΟΪΚΑ ΑΠΟ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ. ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΦΕΡΑΝ ΜΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΠΙΛΟΓΗ. 
ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΣΟΥΝ ΣΚΛΗΡΑ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΥΡΩΜΟΝΟΔΡΟΜΟΥ».
      Οι παρατάξεις αυτές στο Γ.Σ. έλεγαν ότι «πρέπει να περιμένουμε την ΑΔΕΔΥ», ότι «δεν μπορούμε να πάμε σε ξεχωριστή κινητοποίηση» και έκρυβαν ότι οι ίδιες δυνάμεις και στην ΑΔΕΔΥ καταψήφισαν την πρόταση για απεργία ….
      Κάνουν πως δεν βλέπουν την όξυνση της επίθεσης, τις συνεχείς αντεργατικές αποφάσεις κυβέρνησης, τρόικας και πλουτοκρατίας και γι αυτό είπαν «θα κάνουμε απεργία αν χρειαστεί»!!. Δεν πιστεύουν στους αγώνες των εργαζομένων και γι’ αυτό είπαν «Δεν θα οδηγήσουμε τον κόσμο σε χαμένα μεροκάματα» !!
      Η ΠΑΣΚΕ αρνήθηκε επίσης να ψηφίσει για την καταγγελία που καταθέσαμε ενάντια στο ρόλο της ΓΣΕΕ για τη συμμετοχή της στον κοινωνικό διάλογο καθώς και ενάντια στη κυβέρνηση για τα μέτρα που απεργάζεται. Τόσο διαφοροποιημένη είναι από το ΠΑΣΟΚ!!!
      Την ίδια στάση κράτησε η ΠΑΣΚΕ και στην καταγγελία κατά του συνδικαλιστή της ΠΑΣΚΕ στην ΔΟΕ και δημοτικού συμβούλου στο Δήμο Νεάπολης- Συκεών (Φασφαλής Ν.) για την θέση που πήρε στο δημοτικό συμβούλιο να παραμένουν οι παιδικοί σταθμοί του δήμου ανοιχτοί και τις αργίες…!!
      Οι εκλεγμένοι με τη ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) στάθηκαν στην αναγκαιότητα ενιαίου αγωνιστικού μετώπου ενάντια στις απολύσεις – εφεδρείες, που έγιναν αλλά και για αυτές που έρχονται μέσα από τους κουτσουρεμένους οργανισμούς και την αξιολόγηση. 
     Κατήγγειλαν τη στάση κυβέρνησης και δημάρχων που χρησιμοποιώντας και την μέθοδο της απαξίωσης των υπηρεσιών προχωράνε σε ιδιωτικοποιήσεις τομέων και υπηρεσιών (πχ διαχείριση απορριμμάτων στο Λαγκαδά κ.α,στο Μαρούσι την καθαριότητα των δρόμων, στη Κηφισιά την αποκομιδή τα Σάββατοκύριακα, στη Καλλιθέα τα αθλητικά κέντρα, στη Σίκινο και τη Κίμωλο σχεδόν όλες τις υπηρεσίες κλπ).                                                                


     Δήλωσαν ότι θα συνεχίσουν τις αγωνιστικές τους παρεμβάσεις μέσα από τα επιχειρησιακά , αλλά και τα κλαδικά σωματεία ενάντια στις απολύσεις μονίμων και συμβασιούχων και ενάντια στην απλήρωτη εργασία, που παίρνει διαστάσεις πανδημίας. 
    Ανάδειξαν τις ευθύνες των ηγεσιών των άλλων συνδικαλιστικών παρατάξεων που προβάλουν στις παρεμβάσεις τους στις Δημοτικές Αρχές επικίνδυνες θέσεις, λέγοντάς τους «Να προσλάβεις δήμαρχε 2μηνίτες…», αντί να αγωνιστούν για μονιμοποιήσεις και προσλήψεις με σταθερή και μόνιμη δουλειά.
      Ξεσκέπασαν τον υποκριτικό ρόλο των δημοτικών αρχών, που μέσα από τα κοινωνικά παντοπωλεία , φαρμακεία κλπ θέλουν να εξασφαλίσουν την κοινωνική συνοχή που τόσο χρειάζεται το καπιταλιστικό σύστημα για τη διαιώνιση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
για την εγγραφή στην ΠΟΕ ΟΤΑ νέων σωματείων
      ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ καταψήφισαν την εγγραφή 2 σωματείων της Β. Εύβοιας και των Δελφών- Δωρίδος, γιατί διέπραξαν το μεγάλο έγκλημα, να γράφουν ως ισότιμα μέλη όλους τους εργαζόμενους των δήμων αυτών!!! ενώ υπερψήφισαν την εγγραφή του λεγόμενου «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΑΘΗΝΑΣ» δηλ. του 18ου σωματείου στο Δήμο της Αθήνας και του νέου (2ου) σωματείου που ίδρυσε η ΠΑΣΚΕ στο Δήμο Ελευσίνας.
     ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ επιβεβαίωσαν και πάλι ότι θεωρούν τους συμβασιούχους εργαζόμενους β΄ κατηγορίας. Επιβεβαίωσαν τα όσα αναφέρει η ΠΑΣΚΕ στην δικαστική αγωγή κατά του «Συλλόγου Κοινοτικών Υπαλλήλων Νομού Αττικής», ότι «οι συμβασιούχοι κρίνονται επικίνδυνοι για την εργασιακή ειρήνη….», και για αυτό δεν τους θέλουν.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

      Είναι απαραίτητο να μάθουν οι εργαζόμενοι την επιχειρηματολογία των δυνάμεων αυτών και να βγάλουν συμπεράσματα. Είπαν ρίχνοντας τις δικές τους ευθύνες στους συμβασιούχους ότι «δεν θέλουν οι συμβασιούχοι να μονιμοποιηθούν», ότι «δεν ενδιαφέρονται για το σωματείο», «δεν ενσωματώνονται… αλλά απλά θέλουν μια δουλίτσα…»!!.
      Μιλήσανε «για ενιαίους κανόνες» για όλους, εννοώντας την συνέχιση του διαχωρισμού των εργαζομένων και χαϊδεύοντας τα σωματεία «σφραγίδες», που δεν λειτουργούν αλλά τους εξασφαλίζουν τα απαραίτητα εκλογικά κουκιά…
      Η ΠΑΣΚΕ έλεγε και ξανάλεγε «είχαμε τη δυνατότητα στο ενδιάμεσο συνέδριο να αλλάξουμε το καταστατικό και δεν έγινε…», κρύβοντας ότι πολέμησε λυσσαλέα ενάντια στην αλλαγή του καταστατικού και ότι παρ’ όλα αυτά η πρότασή μας πήρε το 55% των συνέδρων.
      Προκειμένου δε να εξασφαλίσει ανάλογες αποφάσεις και από την Επιτροπή Νομιμοποίησης, πραξικοπηματικά μετέτρεψε με τις πλάτες της ΔΑΚΕ αυτή την επιτροπή, που προβλέπεται από το καταστατικό ως 5μελής διαπαραταξιακή (με τις 5 παρατάξεις της ομοσπονδίας) σε 5μελή 3παραταξιακή, πετώντας έξω τις παρατάξεις της ΑΣΚ & των «Αγωνιστικών Κινήσεων». 
   Το ΠΑΜΕ δήλωσε και δηλώνει ότι δεν αναγνωρίζει επιτροπές που μόνο στόχο έχουν την εξυπηρέτηση των παραταξιακών τους σχεδίων και τον αποκλεισμό σωματείων και αντιπροσώπων που υλοποιούν το αυτονόητο, να έχουν όλοι οι εργαζόμενοι τα ίδια δικαιώματα.
    Η ΑΣΚ ζήτησε να γραφτούν τα σωματεία με το εξής φοβερό επιχείρημα… «να γραφτούν τα σωματεία ότι και να λένε στα καταστατικά τους ….και τελικά η ομοσπονδία θα αποφασίσει…» και μαζί με τις «Αγωνιστικές Κινήσεις» δεν είπαν κουβέντα τι τελικά θα κάνουν. Θα δεχτούν τους συμβασιούχους ως εργαζόμενους με ίσα δικαιώματα στους συλλόγους που έχουν πλειοψηφία; Θα πάρουν σχετικές αποφάσεις ή όχι;

Γα την ενοποίηση των επικουρικών ταμείων (ΤΕΑΔΥ με ΕΤΕΑΜ κλπ)

      Στο εκβιαστικό δίλημμα της κυβέρνησης για ενοποίηση των επικουρικών ταμείων (ΤΕΑΔΥ με ΕΤΕΑΜ κλπ) η ΠΑΣΚΕ όχι μόνο δεν απάντησε αρνητικά, αλλά θέλοντας να κωλυσιεργήσει και να βγάλει την ευθύνη από πάνω της και να τη μεταφέρει στους εργαζόμενους μίλησε για δημοψήφισμα!!! (μετά το δημοψήφισμα του Παπανδρέου εξάγγελε δημοψήφισμα και η ΠΑΣΚΕ στη ΠΟΕ ΟΤΑ !!).
    Το ΠΑΜΕ τοποθετήθηκε αναδεικνύοντας τις ευθύνες κράτους και εργοδοσίας για την διαχρονική καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων, αλλά και την αναγκαιότητα πάλης με αίτημα την άμεση κάλυψη των ελλειμμάτων ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν τα ασφαλιστικά ταμεία στις συντάξεις και τα μερίσματα.
για ΒΑΕ
     ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ πιστεύουν ότι με τρικλοποδιές θα μετατρέψουν το επίδομα ανθυγιεινής εργασίας σε επίδομα «αναπλήρωσης» της μείωσης του μισθού και για αυτό πρότειναν την «κλιμακοποίησή» του. Το ΠΑΜΕ διαφώνησε και ζήτησε να δοθεί το επίδομα το επίδομα ανθυγιεινής εργασίας σε όλους τους εργαζόμενους όλων των ειδικοτήτων που θα έπρεπε να είναι στα ανθυγιεινά επαγγέλματα, όπως έχει αναλυτικά καταθέσει στην πρότασή της.

Για τον τόπο διεξαγωγής του επόμενου ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

    ΠΑΣΚΕ ΚΑΙ ΔΑΚΕ αποφάσισαν με τα λεφτά των εργαζομένων να πάνε τριήμερο ταξίδι στη Κυλλήνη ή στη Θεσσαλονίκη, απορρίπτοντας την πρότασή μας να γίνει το συνέδριο σε δημοτικό κτίριο - αμφιθέατρο της Αττικής (π.χ. Περιστέρι).

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

    ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΣΚ & «Αγωνιστικές Κινήσεις» παρά τις διαφορές τους συναντήθηκαν στις αντιμνημονιακές τους προτάσεις και στις αντινεοφιλελεύθερες κορώνες τους, πάντα βέβαια προσαρμοσμένες μέσα στα όρια του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι επικίνδυνη αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι αν αλλάξουν οι διαχειριστές θα γίνει πιο ανθρώπινο το σύστημα. Πιο βάρβαρο θα γίνεται.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

   Δεν είναι μονόδρομος η υποταγή και η υποχώρηση για να σωθεί η κερδοφορία των μονοπωλίων και η διάσωση του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος που μας καλούν.
      Μονόδρομος για εμάς είναι:
Η αντίσταση για να μην ισοπεδώσουν πλήρως ό,τι μας απέμεινε.
Να αντεπιτεθούμε απαιτώντας έξοδο από τη λυκοσυμμαχία της Ε.Ε. με μονομερή διαγραφή του χρέους.
Το χτίσιμο της δικής μας λαϊκής συμμαχίας, του δικού μας μετώπου απέναντι στο δικό τους μαύρο μέτωπο.


Άλλαξε τους συσχετισμούς. 
Ισχυροποίησε το ΠΑΜΕ. 
Ψήφισε ΔΑΣ – ΟΤΑ.


Δώσε απάντηση στις συνδικαλιστικές ηγεσίες 
που διαιρούν τους εργαζόμενους,
που υπονομεύουν κάθε αγωνιστική διάθεση. 

 Αθήνα 26-1-2012

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

ΑΠΕΡΓΟΙ «ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ» Κάλεσαν σε συντονισμό τους εργάτες της ΛΑΡΚΟ



Μοιράζοντας το κάλεσμα του 
πανεργατικού ξεσηκωμού, σήμερα 
θα βρεθούν στην ΠΕΣΙΝΕ






«Να παλέψουμε για να μην περάσει η εξαθλίωση της ζωής μας. Να παλέψουμε όλοι μαζί για να έχουμε δουλειά με βάση τις σύγχρονες ανάγκες σας. Να βγούμε όλοι μαζί να γίνουμε μια γροθιά, να μην αφήσουμε κανένα μόνο του και να αντιπαλέψουμε τη βαρβαρότητα που επιβάλλει το καπιταλιστικό σύστημα με όλα αυτά τα μέτρα της ΕΕ και της τρόικας που είναι προαποφασισμένα από τον ΣΕΒ. Κάντε ό,τι περνάει από το χέρι σας, συσπειρωθείτε στα σωματεία σε ταξική κατεύθυνση. Μην αφήσετε να σας πάρουν τίποτα από αυτά που κέρδισαν οι πατεράδες μας εδώ και δεκαετίες. Οι ζωές μας με αξιοπρέπεια είναι αδιαπραγμάτευτες. Δε θα αφήσουμε να μας τα πάρουν».
Αυτό το κάλεσμα απηύθυναν, μεταξύ άλλων, απεργοί χαλυβουργοί, χτες το μεσημέρι, στους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα στη μαζική εξόρμηση που έκαναν στην πύλη του εργοστασίου. Με τις 88 ημέρες απεργίας στις πλάτες τους οι εργάτες της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» στον Ασπρόπυργο απλώνουν τον αγώνα τους στις μεγάλες επιχειρήσεις του Μετάλλου, για να φουντώσει ο οργανωμένος αγώνας ενάντια στην κοινή και στυγνή επίθεση που δέχονται οι εργάτες από το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του. Οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ, άλλωστε, είναι αντιμέτωποι με τα σχέδια ξεπουλήματος της επιχείρησης, αλλά και την πρόσφατη απόφαση για μεγάλες περικοπές στους μισθούς τους.



Στην αλλαγή της βάρδιας στη ΛΑΡΚΟ, χέρι - χέρι «μοιράστηκε» το κάλεσμα αντίστασης και η αγωνιστική 
πείρα

Οι χαλυβουργοί υποσχέθηκαν ότι, στις 16 Φλεβάρη που θα εκδικαστούν τα ασφαλιστικά μέτρα ενάντια στις επιδιώξεις της ΛΑΡΚΟ, θα βρεθούν στο πλευρό τους στα δικαστήρια της Λαμίας.
«Να γίνει ό,τι έγινε στη χαλυβουργία ό,τι αρχίζει να γίνεται σε πολλούς εργασιακούς χώρους σε όλη την Ελλάδα. Με βάση τα συμφέροντα των εργαζομένων άμεσα πρέπει να συγκληθεί Γενική Συνέλευση και οι εργαζόμενοι να μπουν μπροστά στη μάχη που έρχεται... `Η αυτοί ή εμείς. Η πείρα των αγώνων των χαλυβουργών είναι όπλο στα χέρια μας. Η χαλυβουργία ανοίγει το δρόμο σήμερα όπως άνοιξαν οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ το 1977» σημείωσε μιλώντας στους εργαζόμενους ο Παναγιώτης Πολίτης, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Φθιώτιδας.
«Εχω βρεθεί εδώ το 1977 όταν ήμουν 18 χρονώ σε συμπαράσταση των απεργών της ΛΑΡΚΟ και νιώθω συγκίνηση που βρίσκομαι μαζί σας», τόνισε στη συνέχεια ο Γ. Σιφωνιός πρόεδρος του σωματείου των χαλυβουργών και συμπλήρωσε μεταξύ άλλων: «Εχουμε πάρει εμείς τώρα αλληλεγγύη από εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ. Σε αυτήν τη μάχη είναι σημαντική για τον κλάδο αυτή η ομπρέλα αλληλεγηγύης όλης της εργατικής τάξη».
Η χτεσινή επίσκεψη των χαλυβουργών στην περιοχή έκλεισε με τη συμμετοχή τους σε σύσκεψη που διοργάνωσε η τοπική Γραμματεία του ΠΑΜΕ στη Μαλεσίνα.
Σήμερα, οι χαλυβουργοί θα βρεθούν στην ΠΕΣΙΝΕ στις 2 μ. μ. Το βράδυ, θα γίνει συγκέντρωση στις 7 μ.μ. στη Λιβαδειά από το Εργατικό Κέντρο.

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Συγκέντρωση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» την Παρασκευή στο Εργατικό Κέντρο






Συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την εφαρμογή του «Καλλικράτη» στην τοπική διοίκηση, ένας χρόνος με τη νέα δημοτική αρχή στο δήμο Ι.Π. Μεσολογγίου και περισσότερο από 15 μήνες δράσης της ΛΑΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ, χρόνος επαρκής για να βγουν συμπεράσματα.
Η ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ στη διακήρυξή της το καλοκαίρι του 2010 ανέφερε: «Ο δήμος Ι.Π. Μεσολογγίου, πως και όλοι οι δήμοι, δεν έχει τίποτα να κερδίσει από τον οδοστρωτήρα του «Καλλικράτη».
Όπως και με τον «Καποδίστρια» που το μόνο που κέρδισε ήταν ένα υπέρογκο χρέος και μια πλήρη εγκατάλειψη από το κράτος με υποχρηματοδότηση και μεταβίβαση αρμοδιοτήτων που κοστίζουν, έτσι και τώρα με την ανταποδοτικότητα, την συναντίληψη και την πλήρη ιδιωτικοποίηση, ο «Καλλικράτης», δημιουργεί ισχυρούς, μεγάλους σε μέγεθος και πληθυσμό Δήμους που με τη σειρά τους θα δημιουργήσουν ευνοϊκό πλαίσιο δράσης για το ιδιωτικό μεγάλο κεφάλαιο. Αυξάνει την επιχειρηματική ικανότητα της τοπικής διοίκησης για συνεργασίες με μονοπωλιακούς ομίλους που θα αναλαμβάνουν δημόσια έργα υποδομής, αλλά και δράση σε άλλους τομείς όπως ενέργειας, υγείας, παιδείας κλ.π. Αυτές οι ευνοϊκές συνθήκες για επενδύσεις του κεφαλαίου, σε νέους τομείς με ευνοϊκούς (ληστρικούς ) όρους έρχονται να δέσουν με τις αλλαγές στα εργασιακά και ασφαλιστικά(μνημόνιο) και να εξασφαλίσουν διπλά κέρδη στους κεφαλαιοκράτες, καταστροφή για όλα τα λαϊκά στρώματα..
Ένα χρόνο μετά:
Όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν και κυρίως βιώνουν αυτές τις δραματικές αλλαγές στην τοπική διοίκηση και της μετατροπής του δήμου σε επιχείρησημε ελάχιστη χρηματοδότηση (παράδειγμα χρηματοδότησης ΣΑΤΑ: 2009 2,5 εκ. ευρώ/20101, 3 εκ. ευρώ/ 2011 780 χιλ. ευρώ/ 2012??), με μεταβίβαση αρμοδιοτήτων, με απαίτηση για περισσότερα τέλη και φόρους.
Η αξιολόγηση της δημοτικής αρχής του δήμου ΙΠ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ) πρέπει να στηρίζεται σε κάποιες βασικές αρχές π.χ 

α)τις προεκλογικές θέσεις της, 
β)την ευθυγράμμιση με τις επιταγές της κεντρικής διοίκησης, 
γ)την εναρμόνιση με τον “Καλλικράτη”, 
δ)τις προσδοκίες και τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας ε) της στήριξης στον αγώνα επιβίωσης πλατιών στρωμάτων του δήμου μας, 
στ) τον έλεγχο και τη διαφάνεια, κ.λ.π.
Αρκετές, οδυνηρές αποκαλύψεις έχουν γίνει τόσο όσον αφορά στον κεντρικό σχεδιασμό της τοπικής διοίκησης με τον «Καλλικράτη» όσο και την πειθήνια δημοτική πλειοψηφία και όχι μόνο.
Ο δήμος έχει κληρονομήσει ένα υπέρογκο χρέος πάνω από 15 εκατομμύρια ευρώ συνολικά. Καμία προσπάθεια από την δημοτική πλειοψηφία ελέγχου και απόδοσης ευθυνών είτε προς την κεντρική κυβέρνηση (παρακρατηθέντα, ελλιπής χρηματοδότηση) είτε προς τις προηγούμενες δημοτικές αρχές (κακοδιαχείριση, σπατάλη σε έργα κλπ. λειτουργία δημοτικών επιχειρήσεων)
Η κρατική χρηματοδότηση είναι ελάχιστη περίπου στο μείον 25% για το 2011 και για το 2012 θα είναι μείον 34%. (είναι κοινό μυστικό πως ούτε τα σκουπίδια δεν θα μπορεί ο δήμος να μαζέψει, ούτε το νερό, το βασικό αγαθό, δεν θα μπορεί να παρέχει, η ΔΕΥΑΜ βυθίζεται στην εγκατάλειψη της «ανταποδοτικότητας». Καμιά διαμαρτυρία, διάβημα, καταγγελία για τον οικονομικό στραγγαλισμό από τη δημοτική αρχή).
Η μεταβίβαση αρμοδιοτήτων είναι τεράστια χωρίς κονδύλια φυσικά.
Υπάρχει νέος ισχυρός κανονιστικός ρόλος του κράτους.
Όλες οι αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου που ψηφίστηκαν από τη δημοτική πλειοψηφία (αρκετές και από τις άλλες δημοτικές παρατάξεις)είναι πιστότατη εφαρμογή του «Καλλικράτη». Ούτε σκέψη για διαμαρτυρία απαίτηση των παρακρατηθέντων πόρων από την τοπική διοίκηση, για μείωση των τελών και φόρων (όπως πρότεινε από τον Ιανουάριο του 2011 η ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ), για μείωση του τιμολογίου της ΔΕΥΑΜ (ούτε τώρα που μειώθηκαν κατά περίπου 25% οι δαπάνες για τους μισθούς των εργαζομένων σε αυτή), για στοιχειώδη έλεγχο της διαχείρισης από τις προηγούμενες δημοτικές αρχές στις δημοτικές αλυκές Τουρλίδας.
Καμία προσπάθεια για ουσιαστική λειτουργία του δημοτικού συμβουλίου.

Η ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ προσπάθησε

α) μέσα στο δημοτικό συμβούλιο να παρουσιάσει την άλλη άποψη για τη λειτουργία του δήμου ενάντια στο «Καλλικράτη» και στο δήμο επιχείρηση, για δήμο συμπαραστάτη στο αγώνα του λαού για επιβίωση, για ελάφρυνση των βαρών,
β) να πληροφορήσει κινητοποιήσει τους δημότες με ανακοινώσεις, δελτία τύπου, καταγγελίες.(μείωση τελών και τιμολογίων ΔΕΥΑΜ, για ΧΥΤΑ, για τον οργανισμό εσωτερικής υπηρεσίας (Ο.Ε.Υ)του δήμου, για απολογισμούς πρώην δήμων κ.λ.π).
Σήμερα είναι απαίτηση των καιρών όλοι να βρεθούμε ενωμένοι ενάντια στη λαίλαπα την αντιλαϊκή πρέπει να χτίσουμε τη δική μας ενότητα τα δικά μας μετερίζια απέναντι στην πλουτοκρατία και τους εκπροσώπους της αλληλέγγυοι στους αγώνες όλων των κλάδων.

ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΛΑΙΚΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ κόντρα στα μνημόνια, τα χαράτσια, στην τρόικα, την κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, στην Ε.Ε.

Καλούμε όλες και όλoυς σε συγκέντρωση συζήτηση

ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ 
27/1/2012 Παρασκευή, ώρα 6.30μ.μ



ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

                                              ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2012

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

ΜΙΑ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

Την τελευταία του πνοή άφησε σε ηλικία 77 ετών ο σπουδαίος σκηνοθέτης Θ. Αγγελόπουλος, που παρασύρθηκε κατά τη διάρκεια γυρισμάτων από μοτοσικλέτα.
Υπέκυψε στα τραύματά του ο σκηνοθέτης Θ. Αγγελόπουλος, που λίγο μετά τις 7 το απόγευμα της Τρίτης, έπεσε θύμα τροχαίου, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της νέας του ταινίας "Η Άλλη Θάλασσα".
Ο σκηνοθέτης παρασύρθηκε στον περιφερειακό Κερατσινίου από μηχανή που οδηγούσε ειδικός φρουρός εκτός υπηρεσίας και διακομίσθηκε σε θεραπευτήριο του Φαλήρου, όπου διασωληνώθηκε άμεσα.
Ωστόσο αργά το βράδυ της Τρίτης έχασε τη μάχη, καθώς είχε βαρύτατες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και κατάγματα.

Η λαμπρή πορεία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 27 Απριλίου 1935.
Σπούδασε στην Νομική Σχολή Αθηνών, όμως εγκατέλειψε τις σπουδές του, πριν πάρει το πτυχίο του.
Το 1961 έφυγε στο Παρίσι, όπου αρχικά παρακολούθησε στη Σορβόννη μαθήματα γαλλικής φιλολογίας, φιλμογραφίας και εθνολογίας και στη συνέχεια μαθήματα κινηματογράφου στη Σχολή Κινηματογράφου IDHEC και στο Musée de l' homme.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, το 1964 και μέχρι το 1967, εργάστηκε ως κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα Δημοκρατική Αλλαγή, μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη και την Τώνια Μαρκετάκη.
Με τον κινηματογράφο άρχισε να ασχολείται το 1965 και το 1968 παρουσίασε την πρώτη του μικρού μήκους ταινία, "Εκπομπή", στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Το 1970, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, "Αναπαράσταση", κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και άλλες διακρίσεις στο εξωτερικό σηματοδοτώντας την "αυγή" του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου.
Έκτοτε, οι ταινίες του έχουν συμμετάσχει σε πολλά διεθνή φεστιβάλ και έχει κερδίσει πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων και Χρυσό Φοίνικα, τα οποία τον καθιέρωσαν παγκοσμίως ως έναν από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες του σύγχρονου κινηματογράφου.
Πολλά αφιερώματα που τιμούν τη δουλειά του Θόδωρου Αγγελόπουλου έχουν πραγματοποιηθεί σ' όλο τον κόσμο.
Έχει αναγορευθεί επίτιμος διδάκτορας των Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, του Πανεπιστημίου X Ναντέρ (Nanterre) στο Παρίσι και του Πανεπιστημίου του Έσσεξ.
Μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη υπήρξε συνιδρυτής του περιοδικού Σύγχρονος Κινηματογράφος.

Κάποιοι από τους σημαντικότερους "σταθμούς" της καριέρας του:

* 1968: Η Εκπομπή, μικρού μήκους

* 1970: Αναπαράσταση

* 1972: Μέρες του ’36

* 1975: Ο θίασος

* 1977: Οι Κυνηγοί

* 1980: Ο Μεγαλέξανδρος

* 1983: Αθήνα, επιστροφή στην Ακρόπολη

* 1984: Ταξίδι στα Κύθηρα

* 1986: Ο Μελισσοκόμος

* 1988: Τοπίο στην Ομίχλη

* 1991: Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού

* 1995: Το βλέμμα του Οδυσσέα

* 1998: Μια αιωνιότητα και μια μέρα

* 2003: Τριλογία - Ι. Το λιβάδι που δακρύζει

* 2008: Τριλογία - ΙΙ. H σκόνη του χρόνου






Πολυβραβευμένος και παγκοσμίως αναγνωρισμένος



*Η Εκπομπή, βραβείο κριτικών στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1968

*Αναπαράσταση, Α' βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1970, βραβείο Ζωρζ Σαντούλ (Γαλλία, 1971), καλύτερης ξένης ταινίας στο Φεστιβάλ Hyères (1971), ειδική μνεία της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI) στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου (1971)

*Μέρες του `36, Βραβείο σκηνοθεσίας και φωτογραφίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1972, βραβείο της FIPRESCI στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου (1972)

*Ο Θίασος, Βραβείο Καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, Α' αντρικού και Α' γυναικείου ρόλου, Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1975, καλύτερη ταινία της δεκαετίας 1970-1980 από την Ένωση Κριτικών της Ιταλίας

*Οι Κυνηγοί, Βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ του Σικάγο (1977), βραβείο της Ένωσης Τούρκων κριτικών (1977), επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ των Καννών

*Ο Μεγαλέξανδρος έλαβε το Χρυσό Λιοντάρι το 1980 στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βενετίας.

*Ταξίδι στα Κύθηρα, βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ των Καννών (1984), κρατικά βραβεία καλύτερης ταινίας, σεναρίου, α΄ ανδρικού ρόλου, α' γυναικείου ρόλου,σκηνογραφίας, βραβείο κριτικών στο Φεστιβάλ Ρίο ντε Τζανέϊρο (1984),

*Τοπίο στην Ομίχλη μοιράστηκε το Αργυρό Λιοντάρι Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βενετίας, βραβείο Φελίξ καλύτερης Ευρωπαϊκής ταινίας (1988).

*Το Βλέμμα του Οδυσσέα έλαβε το Μεγάλο Βραβείο Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών, βραβείο της FIPRESCI (1995). Επίσης, οι κριτικοί του περιοδικού Time το ψήφισαν στις 100 καλύτερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου.

*Μια Αιωνιότητα και μια Μέρα κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών (1998).

*Τριλογία - Το Λιβάδι που Δακρύζει κέρδισε βραβείο της FIPRESCI (2004).

*Xρυσό μετάλλιο του ιδρύματος Circulo de Bellas Artes (Mαδρίτη, 2008) για το σύνολο του έργου του.


Από Νews247.gr

Ο κ. Σημίτης...και το «Λάθος» το Μνημόνιο, ζήτω το... Μνημόνιο!


Ο κ. Σημίτης...

Στο «Πρώτο Θέμα» της 16ης Μάη 2010- λίγες μέρες, δηλαδή, μετά την υπογραφή του μνημονίου -  υπό 
τον τίτλο «Υπάρχει λύση;» δημοσιεύτηκε άρθρο, στο οποίο μεταξύ άλλων διαβάζουμε:
*«Η ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας είναι μια διαδικασία παράλληλη προς τη συνεπή εφαρμογή του προγράμματος (σ.σ.: μνημόνιο)».
*«Είμαστε υποχρεωμένοι να (...) εργαστούμε για την προσαρμογή μας στο ευρωπαϊκό πλαίσιοεφαρμόζοντας το πρόγραμμα σταθεροποίησης».
*«Χρειάζεται λοιπόν μια συστηματική και συνεχής προσπάθεια για να επιτευχθούν οι στόχοι του προγράμματος. Δισταγμοί και καθυστερήσεις δεν δικαιολογούνται. Αναβολές για να μειωθεί το πολιτικό κόστος ή ρυθμίσεις, που στην πραγματικότητα διατηρούν το υφιστάμενο καθεστώς, είναι ανεπίτρεπτες».
*«Το πρόγραμμα σταθεροποίησης είναι κοινωνικά άδικο (...) Αλλάεκτεταμένες αλλαγές δεν μπορούν να γίνουν τώρα, που δεν έχουμε αξιοπιστία».
*Ποιος ήταν αυτός που προ διετίας ένωνε τη φωνή του με τους μνημονιολόγους και έθετε το... κύρος του στην υπηρεσία του μνημονίου, λίγες μόλις μέρες μετά την ψήφισή του;
Ποιος αν και «κοινωνικά άδικο» το μνημόνιο, απέκλειε «αλλαγές» και ζητούσε
τη «συνεπή»,
τη «συστηματική»,
τη «συνεχή»,
τη «χωρίς αναβολές»,
τη «χωρίς δισταγμούς» και
τη «χωρίς καθυστερήσεις» εφαρμογή του;
Μα ο ίδιος που σήμερα αποκαλεί το μνημόνιο... «πολιτικά μοιραίο λάθος».
Ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης...

«Λάθος» το Μνημόνιο, ζήτω το... Μνημόνιο!

O κ. Σημίτης δεν είναι ο μοναδικός που ανακαλύπτει - τώρα - ότι το Μνημόνιο ήταν, όπως αναφέρει, ένα «μοιραίο λάθος».
*Φυσικά, ακόμα και τούτη τη στιγμή που μιλούν για «λάθος», οι... επικριτές του Μνημονίου παραμένουν πιστά προσηλωμένοι στην πολιτική προπαγάνδα που υπηρετεί τα συμφέροντα της τάξης των πλουτοκρατών.
Και τούτο διότι γνωρίζουν - πολύ καλά - ότι το Μνημόνιο δεν ήταν «λάθος». Ηταν μια πέρα για πέρα συνειδητή, προαποφασισμένη και από την άποψη των συμφερόντων εκείνων που το συνέταξαν, το Μνημόνιο ήταν μια απόλυτα σωστή επιλογή.
Για την ακρίβεια, ήταν η μόνη επιλογή που απαντούσε στο βασικό ζήτημα που είχαν να λύσουν:
Να περιορίσουν, δηλαδή, για τους κεφαλαιοκράτες το κόστος της κρίσης και να το φορτώσουν στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων.
*Αυτήν την εγκληματική, αυτήν τη στυγνή ταξική επιλογή υπηρετεί η πολιτική του κεφαλαίου, με ή χωρίς Μνημόνια.
Επειδή, όμως, σήμερα - σήμερα που χάσκουν στην Ελλάδα οι κοινωνικές «εκατόμβες» -
ο εγκληματικός και ταξικός χαρακτήρας αυτής της πολιτικής δεν κρύβεται, οι υπαίτιοι της συγκεκριμένης πολιτικής μην μπορώντας, λόγω του στοιχειώδους ενστίκτου της αυτοσυντήρησης να... αυτοκαταγγελθούν ως «εγκληματίες» και ως «ταξικά αδίστακτοι», επιλέγουν να ομιλούν περί «λάθους»...
*Αυτό κάνει και ο κ. Σημίτης.
Αλλωστε, την ίδια όψιμη συμπεριφορά επιδεικνύουν κι άλλοι. Από τον Χρυσοχοΐδη και τους βουλευτές που ψηφίζουν και στηρίζουν Μνημόνια μέχρι τον τελευταίο παπαγάλο των ΜΜΕ. Πρόκειται για όλους αυτούς
(σ.σ.: εκείνους για τους οποίους οι κοινωνιολογικές μελέτες του μέλλοντος περί «τσίπας» και «ξεδιαντροπιάς» επιφυλάσσουν ειδική αναφορά)
που τους βλέπουμε με τον ίδιο τουπέ που πριν δυο χρόνια κατακεραύνωναν όποιον αμφισβητούσε την πολιτική του Μνημονίου - το Μνημόνιο υπέρ της εφαρμογής του οποίου προσεύχονταν ολημερίς επί μια ολόκληρη διετία -σήμερα να μη χάνουν ευκαιρία να... καταγγείλουν το Μνημόνιο, για να καταλήξουν, τελικά, ότι: 
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη «αναγκαιότητα», δεν υπάρχει τίποτα πιο «αναπόφευκτο» και τίποτα πιο «σωτήριο» από το επόμενο ...Μνημόνιο!


Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ: Η διεύθυνσή μου είναι η ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ


Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

Ανακοίνωση του ΠΑΜΕ για τη στάση των άλλων δυνάμεων στην Χαλυβουργία




Δυνάμωμα της ταξικής απάντησης στα εργοστάσια, στους τόπους δουλειάς.

Αλληλεγγύη στον αγώνα των απεργών χαλυβουργών.




Εργαζόμενε, εργαζόμενη, άνεργε, νέε και νέα,


Από τον Οκτώβρη εξελίσσεται στον Ασπρόπυργο ένας μεγάλος απεργιακός αγώνας. Οι απεργοί εργάτες της Ελληνικής Χαλυβουργίας διδάσκουν με τον αγώνα τους το μάθημα της ταξικής αξιοπρέπειας και περηφάνιας, δείχνουν τον δρόμο του τίμιου σκληρού και ασυμβίβαστου αγώνα απέναντι στο ενιαίο μπλοκ του κεφαλαίου.
Ο δυναμικός ταξικός αγώνας των χαλυβουργών φανερώνει πιο καθαρά τη σύγκρουση δυο ασυμφιλίωτων κόσμων. Η τρόϊκα, η μεγαλοεργοδοσία, η κυβέρνηση και τα κόμματα της πλουτοκρατίας, οι εργατοπατέρες, η δικαιοσύνη και οι δυνάμεις καταστολής, η πλειοψηφία των ΜΜΕ αποτελούν ένα κοινό μέτωπο ευθυγραμμισμένο στις επιδιώξεις του βιομηχάνου Μάνεση. Κόντρα σε αυτό το μαύρο μέτωπο στέκονται περήφανα οι απεργοί χαλυβουργοί, οι εργάτες που δε σκύβουν το κεφάλι, τα λαϊκά στρώματα που βασανίζονται καθημερινά.


Η απεργία των χαλυβουργών δείχνει το φόβο τους. 


Τρέμουν τον οργανωμένο αγώνα, την ταξική σύγκρουση και αλληλεγγύη. Φοβούνται την οργάνωση στα σωματεία, στους τόπους δουλειάς. Το ΠΑΜΕ από την πρώτη στιγμή στήριξε τον αγώνα των χαλυβουργών, πρωτοστάτησε στο γιγάντωμα κλίματος αλληλεγγύης, στη μετάδοση της σπίθας του αγώνα τους, σε κάθε εργοστάσιο, σε κάθε τόπο δουλειάς. Στηρίζει τον αγώνα των χαλυβουργών, με εμπιστοσύνη στο κέντρο του αγώνα που είναι το σωματείο τους, στις μορφές πάλης που το ίδιο επιλέγει. Μερικοί που ανακάλυψαν τον αγώνα των χαλυβουργών μετά από πολλές μέρες, κατηγορούν το ΠΑΜΕ, ότι υποκινεί ή «καπελώνει» τον αγώνα τους. Όλοι αυτοί είτε το θέλουν, είτε όχι ταυτίζονται με το Μάνεση και τον ΣΕΒ και στην πράξη υπονομεύουν τον ηρωικό αυτό αγώνα.

Ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες

Στη χαλυβουργία σήμερα, κρίνεται και αποκαλύπτεται η στάση του κάθε κόμματος, της κάθε παράταξης, της κάθε δύναμης με ποιον είναι στην πράξη. Με το Μάνεση, την εργοδοσία ή με τους χαλυβουργούς. Στις δυνάμεις που στέκονται με συνέπεια που στηρίζουν και εκφράζουν την αλληλεγγύη τους, ορθώνεται ένα επίσης μεγάλο μέτωπο δυνάμεων που υπονομεύουν και χτυπάνε τον αγώνα των χαλυβουργών Από το οπλοστάσιο της μαύρης προπαγάνδας τους, βγαίνουν οι πιο άθλιες συκοφαντίες, οι πιο ύπουλες κατηγορίες. Με ύποπτα ανώνυμα δημοσιεύματα άλλα και αντιδραστικές επώνυμες ανακοινώσεις βουλευτών και οργανώσεων, από τη μια αναφέρουν πως ο αγώνας των χαλυβουργών είναι ‘‘τυφλή σύγκρουση’’, από την άλλη πως αυτός ο αταλάντευτος αγώνας “θα κλείσει το εργοστάσιο’’. Αποτελούν στοχευμένα επιχειρήματα ώστε να κάμψουν το πείσμα και την ταξική στάση των απεργών Χαλυβουργών.


Τώρα χρειάζεται διαχωρισμός των φίλων από τον αντίπαλο. 


Είναι η στιγμή που πρέπει ο κάθε εργάτης να επιλέξει με ποιον θα πάει και ποιον θα αφήσει. Να ξεκαθαρίσει τη στάση του με δυνάμεις επικίνδυνες για τα συμφέροντα του. Με δυνάμεις που στα λόγια στηρίζουν τον αγώνα των χαλυβουργών και στην πράξη βρίσκονται απέναντι, πλάι στην εργοδοσία.
Οι ίδιοι οι χαλυβουργοί εξέθεσαν με τη δράση και την αντοχή τους, τις ξεπουλημένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ, την άφαντη Ομοσπονδία του Μετάλλου και σειρά Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων. Για μεγάλο χρονικό διάστημα και ενώ ο απεργιακός αγώνας των χαλυβουργών βρισκόταν σε εξέλιξη και το κλίμα αλληλεγγύης διευρυνόταν συνεχώς, οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού δεν έβγαζαν κιχ συμπαράστασης.
Οι αγώνες που στη συνέχεια αναγκάστηκαν να τραβηχτούν ήταν κόντρα στη θέληση τους, κόντρα στα συμφέροντα της μεγαλοεργοδοσίας που υπηρετούν. Σε συνθήκες πίεσης και όξυνσης της ταξικής σύγκρουσης, βγάζουν το πραγματικό τους πρόσωπο, φανερώνεται ο ρόλος τους. Η αρνητική στάση που κράτησαν στο Εργατικό Κέντρο Βόλου στην πρόταση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ για κήρυξη απεργίας αλληλεγγύης στους απεργούς της Χαλυβουργίας Ασπροπύργου και των εργοστασίων στον κλάδο του μετάλλου, είναι χαρακτηριστική για το στρατόπεδο που βρίσκονται.
Αντίστοιχη θέση στο Εργατικό Κέντρο του Βόλου είχε και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αρνούμενος την πρόταση για απεργία. Για να δικαιολογήσει την άρνηση, ισχυρίστηκε ότι «οι απεργίες είναι υπέρ των εργοδοτών, πως δεν φέρνουν αποτέλεσμα». Την ίδια στιγμή στη Χαλυβουργία Ασπροπύργου, φορώντας αγωνιστική ενδυμασία, δίγλωσσος και πατώντας σε δύο βάρκες προσπαθεί να φτιάξει αγωνιστικό προφίλ στις κάμερες, φωνάζοντας για αλληλεγγύη και νίκη των απεργών.
Μέσα στην εφημερίδα τους αναφέρουν πως “συνδικαλισμός χωρίς ευελιξία και τακτικές υποχωρήσεις δεν υπάρχει, όταν πολύ περισσότερο οι συνθήκες της ύφεσης σαρώνουν τον τομέα της μεταποίησης”. Χωρίς ίχνος τσίπας ταυτίζουν τα συμφέροντα του Μάνεση με τα συμφέροντα των εργατών. Δηλαδή επειδή ο Μάνεσης πιέζεται από την κρίση, πρέπει και οι εργάτες να υποταχθούν και να συμβιβαστούν με τα εργοδοτικά σχέδια, να εργάζονται ως σκλάβοι, να φορτωθούν τις συνέπειες μιας κρίσης που δε δημιούργησαν.

Μέτωπο απέναντι στις φωνές εγκλωβισμού, αντίδρασης και της υποταγής

Εργαζόμενε, εργαζόμενη,


Το ΠΑΜΕ σε καλεί να συνεχίσουμε με νέα δύναμη τη στήριξη του αγώνα των χαλυβουργών σε κάθε κλάδο κι εργοστάσιο και ταυτόχρονα να δυναμώσουμε την επαγρύπνηση μας.
Ξεκαθάρισε με τις φωνές που σταθερά μιλούν ενάντια στο ΠAME και συκοφαντούν το ταξικό κίνημα και τους εργατικούς αγώνες. Είναι αυτοί που στις μεγάλες απεργίες ως μηχανισμοί του κράτους, χτυπάνε το ΠΑΜΕ και τις ταξικές δυνάμεις, δουλεύουν με σχέδιο και αξιοποιούνται για το χτύπημα απεργιακών συγκεντρώσεων, για την καταστολή του λαϊκού κινήματος. Είναι οι ίδιοι που μιλούν για έμπρακτη αλληλεγγύη στον απεργιακό αγώνα των χαλυβουργών κάνοντας εμφανίσεις πασαρέλα έξω από το εργοστάσιο, που δίνουν μαθήματα αγώνα με υψηλές θεωρητικές αναλύσεις την ίδια στιγμή που είναι μόνιμα απόντες από τις μεγάλες βιομηχανικές ζώνες, τα εργοστάσια και τους τόπους δουλειάς. Στους χώρους δουλειάς τους, κάνουν την πάπια αλλά την ίδια στιγμή με θρασύτητα μιλούν για άγριες απεργίες και εξεγέρσεις, κρύβονται πίσω από εύηχα και δυναμικά συνθήματα, για να δικαιολογήσουν την υποταγή τους στο σήμερα, τη συνειδητή απεργοσπασία τους.
Ανοιχτό μέτωπο με όλες εκείνες τις δυνάμεις που δηλητηριάζουν με ιδεολογήματα και μίσος τις γραμμές της εργατικής τάξης. Εχθροί των αγώνων και σταθεροί υπερασπιστές του συστήματος της εκμετάλλευσης, φορείς των πιο αντιδραστικών αντιλήψεων, σπέρνουν ηττοπάθεια και κινδυνολογούν για την επιτυχία των κινητοποιήσεων, μισούν την ταξική πάλη, διαμαρτύρονται για τα χαμένα κεφάλαια των επιχειρηματιών και συκοφαντούν τους αγώνες ότι δήθεν κλείνουν τα εργοστάσια. Σε καλούν να υποτάσσεσαι συνεχώς, να ρίχνεις όλο και πιο κάτω την άξια της εργατικής σου δύναμης, να χαμηλώνεις συνεχώς τον πήχη των αναγκών σου.
Δεκάδες sites και blogs στο διαδίκτυο, στρατευμένα στον πόλεμο που έχει κηρύξει η πλουτοκρατία, αξιοποιούνται ως όπλα απέναντι σε κάθε ταξική φωνή, σε κάθε ταξικό αγώνα. Ειδικευμένα στη συκοφάντηση και στη διαστρέβλωση, κάτω από το στοιχείο της ανωνυμίας, δημιουργούν εικονικές πραγματικότητες, πλασάρουν ψεύτικες ειδήσεις, δυσφημούν αγώνες, προσπαθούν να αλλοιώσουν και να βρωμίσουν το ταξικό κίνημα και τις κινητοποιήσεις του. Ανώνυμα άρθρα κάθε κατεύθυνσης βάζουν στο επίκεντρο της επίθεσης το ΠΑΜΕ, την οργανωμένη ταξική απάντηση, με ψέμματα, συκοφαντίες, λάσπη.
Αγώνες δεν οργανώνονται στα sites και τα blogs. Στην εικονική πραγματικότητα των διαδικτυακών συζητήσεων και της περίοπτης θεωρητικής μπουρδολογίας, ο καθένας μπορεί να προβοκάρει, να μεγαλοποιεί, να δημιουργεί πλασματικές εικόνες. Είναι προνομιακός χώρος και μέσο των κατ´εξοχήν εξαφανισμένων από τους τόπους δουλειάς, των απεργοσπαστών, των συμβιβασμένων, των προβοκατόρων. Όλοι αυτοί που είναι άφαντοι στους χώρους που γεννιέται η εκμετάλλευση, εκεί που απαιτείται θάρρος και κότσια, αναπληρώνουν την απουσία τους με διαδικτυακές επαναστάσεις και σκληρούς ηλεκτρονικούς αγώνες


Όλη η Ελλάδα μια Χαλυβουργία

Εργαζόμενε-εργαζόμενη,




Ο νέος κοινωνικός διάλογος αποτελεί τη βιτρίνα μιας ακόμα προδιαγεγραμμένης χασούρας για την εργατική τάξη. 
Σήμερα γίνεται όλο και πιο φανερό ότι ο αγώνας των χαλυβουργών είναι αγώνας όλης της εργατικής τάξης. 
Τώρα όλοι μαζί, εργοδοσία, κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και τρόϊκα, θέλουν να περάσουν σε όλους τους κλάδους, αυτά που προσπάθησε να περάσει ο Μάνεσης στη χαλυβουργία, να προχωρήσουν τα αναγκαία μέτρα γι´ αυτούς, που θα εξασφαλίζουν στα μονοπώλια φθηνότερα εργατικά χέρια.


Επιβάλλεται μετωπική, ταξική σύγκρουση με την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της, επαγρύπνηση σε κάθε εργοστάσιο. Να πάρουν το μήνυμα ότι κάθε μέρα σε κάθε τόπο δουλειάς θα γεννιέται και θα δυναμώνει ένα κομμάτι εργατών, το οποίο δε θα μπορούν να το βάλουν στο χέρι. Είναι χρέος του κάθε εργάτη να ξεμπερδεύει με τις δυνάμεις που τον κρατάνε σιδεροδέσμιο.

Η χειραφέτηση των εργατών από τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, από την ιδεολογία του κεφαλαίου, αποτελεί καθήκον. Δεν αρκεί σήμερα να κάνουμε πορείες και διαδηλώσεις. Τον καθοριστικό ρόλο έχει η κατεύθυνση του κινήματος, οι συμμαχίες που πραγματοποιούνται, η κοινή στόχευση στον πραγματικό αντίπαλο, η εναλλαγή και η κλιμάκωση των μορφών πάλης που θα επιλεγεί το λαϊκό κίνημα μακριά από τις παγίδες του ταξικού αντιπάλου.
Η αποδοκιμασία αυτών των δυνάμεων θα τραυματίσει το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του. Τους αποδυναμώνει, τους στερεί ένα σημαντικό όπλο για το πέρασμα των αντεργατικών σχεδιασμών τους. Οι αγώνες θα δυσκολεύουν άλλα δεν υπάρχει άλλη επιλογή.

Ή αυτοί ή εμείς!



Η ενίσχυση του ΠΑΜΕ, το δυνάμωμα της γραμμής της ταξικής σύγκρουσης, δημιουργεί τους όρους για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος που δε θα θέτει απλώς εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική αλλά θα διαμορφώνει τις συνθήκες ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων.

Για τις θέσεις της ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α. (ΕΛληνική ΛΑϊκή Δημοκρατική Αντίσταση) και του Μίκη Θεοδωράκη.




Καμιά προοπτική δίχως ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου



Σε κείμενο - διακήρυξη της κίνησης ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α. (ΕΛληνική ΛΑϊκή Δημοκρατική Αντίσταση), την οποία υπογράφει ο Μίκης Θεοδωράκης, διατυπώνεται η συνολική στρατηγική που κατά την άποψη του ίδιου και όσων ηγούνται αυτής της κίνησης είναι ανάγκη σήμερα να αποδεχθεί ο λαός.
Πρέπει να πούμε εξαρχής ότι δυστυχώς οι θέσεις του κειμένου δεν αντιστοιχούν με την πραγματικότητα, αν βεβαίως δει κανείς την τελευταία αντικειμενικά, δηλαδή από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου.
Ας δούμε κατά σειρά τα βασικά σημεία του κειμένου - διακήρυξης:
1.Το κείμενο εκτιμά ότι στην Ελλάδα υπάρχει μια «συνεχιζόμενη εθνική κρίση». Το σημείο αυτό, δηλαδή ποιος είναι ο χαρακτήρας της κρίσης και οι αιτίες της, είναι το καθοριστικό για την πολιτική γραμμή που χαράζει κάθε κόμμα ή κίνηση.
Η κρίση είναι καπιταλιστική, οφείλεται σε εγγενή παθογένεια του καπιταλιστικού συστήματος, έχει τη βάση της στην οξυνόμενη αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας και ήρθε (όπως και οι προηγούμενες οικονομικές κρίσεις) ως αποτέλεσμα της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων (κερδών). Η αδυναμία διευρυμένης αναπαραγωγής των κεφαλαίων δημιουργεί στο σύστημα βραχυκύκλωμα.
Δεν πρόκειται για κρίση χρέους, όπως υποστηρίζουν η ΕΕ, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και πλήθος οικονομολόγων και άλλων καθηγητών που έχουν κατακλύσει τα ΜΜΕ για να συσκοτίζουν την πραγματικότητα. Επιπλέον, η κρίση δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Είναι συγχρονισμένη και αγκαλιάζει πολλές χώρες, είτε έχουν υψηλό δημόσιο χρέος, είτε όχι, είτε βρίσκονται στην κορυφή της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας είτε στον πάτο της.
Και φυσικά δεν πρόκειται για εθνική κρίση. Το γεγονός ότι εξαιτίας της καταστρέφονται και μεμονωμένες επιχειρήσεις, ενώ επιταχύνεται η καταστροφή μεσαίων στρωμάτων, δεν πρέπει να κρύβει το κύριο: Οτι συνολικά το κεφάλαιο δε βγαίνει ζημιωμένο. Πρώτον, επειδή μέσω των διεθνών οργανισμών και των κυβερνήσεών του, φορτώνει τις συνέπειες της κρίσης στα λαϊκά στρώματα. Δεύτερον, επειδή με την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων επιταχύνεται η συγκέντρωση του κεφαλαίου, που έτσι ισχυροποιεί τη θέση του.
Ακόμα, έχει σημασία να υπογραμμιστεί ότι το χρέος δεν το δημιούργησε η εργατική τάξη, η οποία ωστόσο πληρώνει γι' αυτό, αν και δε χρωστά ούτε ένα ευρώ. Αντίθετα, της χρωστάνε τα πάντα.
Το συμπέρασμα είναι ότι από την κρίση θα βγει ζημιωμένη η εργατική τάξη και ένα μεγάλο τμήμα των αυτοαπασχολούμενων, αν βεβαίως δεν αντεπιτεθούν.
2.«Η κρίση έχει καταστήσει την Ελλάδα προτεκτοράτο», λέει το κείμενο.
Ωστόσο, με αυτόν τον τρόπο αθωώνεται η ελληνική αστική τάξη. Αθωώνεται, γιατί η αστική τάξη συμμετέχει στην ευρωζώνη, μπήκε σε αυτήν για να γίνει πιο ισχυρή στην εκμετάλλευση της εργατικής τάξης στην Ελλάδα και για να αποκτήσει περισσότερες δυνατότητες διείσδυσης σε ξένες αγορές. Ταυτόχρονα, με αυτό τον τρόπο ισχυροποίησε τους κατασταλτικούς μηχανισμούς χειραγώγησης των εργατοϋπαλλήλων και χτυπήματος του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Μπήκε με τη θέλησή της και όχι επειδή κάποιοι την έσυραν. Και κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να παραμείνει η Ελλάδα στην ΕΕ. Ο Λ. Παπαδήμος δεν είναι απλώς κάποιο πολιτικό πρόσωπο. Υπήρξε επί οχτώ χρόνια αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δηλαδή στέλεχος διεθνών ιμπεριαλιστικών οργανισμών.
Το ίδιο ισχύει και για άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η Ισπανία είναι προτεκτοράτο; Ο υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας ήταν αντιπρόεδρος της «LehmanBrothers». Κατά συνέπεια, πώς μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι η κυβέρνηση της Ισπανίας σύρεται από τους διεθνείς οργανισμούς σε αντιλαϊκές αποφάσεις; Και τι θα πούμε για την Ιταλία; Οτι και αυτή είναι προτεκτοράτο, αν και παραμένει τρίτη οικονομική δύναμη στην ευρωζώνη; Και αν αύριο αρχίσουν και στη Γαλλία οι επισκέψεις κάποιας τρόικας;
Συνεχίζει το κείμενο: «Επομένως στόχος μας θα πρέπει να είναι να φύγουν οι ξένοι της ευρωζώνης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου...».
Και γιατί να μη βγει η Ελλάδα από την ΕΕ; Εξοδος από την ΕΕ, με λαϊκή εξουσία, που θα διαγράψει μονομερώς το χρέος, είναι εκείνο που αντιστοιχεί στα λαϊκά συμφέροντα. Διαφορετικά, είτε με την τρόικα, είτε δίχως αυτήν, οι εργαζόμενοι δε θα δουν άσπρη μέρα, όσο την πολιτική και οικονομική κυριαρχία έχουν τα μονοπώλια.
3. «Η πολιτική μας ηγεσία έγινε περίγελως. (...) Η Ελλάδα λοιδορείται και υβρίζεται διεθνώς. (...)», λέει το κείμενο.
Το αν έγιναν περίγελος τα ελληνικά αστικά κόμματα, ποσώς πρέπει να απασχολεί το λαό. Δεν πρέπει να θεωρεί τις δυσκολίες τους δικό του πρόβλημα. Ο λαός πρέπει να νιώσει ικανοποιημένος που το αστικό πολιτικό σύστημα έχει δυσκολίες. Και όχι μόνο αυτό. Πρέπει να επιδιώκει την αύξηση αυτών των δυσκολιών, το στρίμωγμα του αστικού πολιτικού συστήματος, μέχρι να το ανατρέψει.
Υπάρχει βεβαίως και μια άλλη πλευρά: Ποιοι είναι αυτοί που λοιδορούν την Ελλάδα; Είναι τα ιμπεριαλιστικά ΜΜΕ και οι πάτρωνές τους. Τα λεγόμενά τους, επίσης πρέπει να αφήνουν το λαό αδιάφορο. Τη δουλειά τους κάνουν. Το θέμα για τους εργατοϋπάλληλους στην Ελλάδα είναι ποια άποψη έχουν για τους ίδιους οι αγωνιζόμενοι εργατοϋπάλληλοι στην Ευρώπη. Και είναι βέβαιο, ότι όσο θα δυναμώνει το εργατικό κίνημα της ανατροπής, τόσο θα ανεβαίνει το κύρος του διεθνώς και θα δυναμώνει η αλληλεγγύη. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις απ' όλο τον κόσμο που συμπαραστέκονται στους απεργούς χαλυβουργούς, άλλη άποψη έχουν για τους Ελληνες εργαζόμενους από την άποψη των ευρωπαϊκών ηγεσιών και των εφημερίδων τους.
4.«Η περιουσία του λαού εκποιείται στους ξένους», λέει το κείμενο.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν στην ιδιοκτησία τους την περιουσία στην οποία αναφέρεται ο Μίκης Θεοδωράκης. Αυτή η ιδιοκτησία θα έπρεπε να ανήκει στο λαό, όμως για την ώρα ανήκει στο αστικό κράτος που λειτουργεί υπέρ του κεφαλαίου, άλλοτε κρατικοποιώντας και άλλοτε ιδιωτικοποιώντας επιχειρήσεις, εκτάσεις γης, υποδομές κ.ά. Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων υλοποιείται σε όλες τις χώρες της ΕΕ, ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή όχι μνημονίου, ανεξάρτητα από τη θέση κάθε κράτους στην πυραμίδα της ΕΕ. Οπως το κράτος, σε κάθε χώρα, είναι του κεφαλαίου, έτσι και οι κρατικές επιχειρήσεις ανήκουν στο συλλογικό καπιταλιστή. Εγραψε σχετικά ο Φρίντριχ Ενγκελς:
«... την κεφαλαιοκρατική ιδιότητα των παραγωγικών δυνάμεων δεν την καταργεί ούτε η μετατροπή τους σε μετοχικές εταιρείες και τραστ, ούτε η μετατροπή τους σε κρατική ιδιοκτησία. (...) Οποιαδήποτε κι αν είναι η μορφή του, το σύγχρονο κράτος αποτελεί ουσιαστικά μια κεφαλαιοκρατική μηχανή, ένα κράτος των κεφαλαιοκρατών, τον ιδεώδη συνολικό κεφαλαιοκράτη. Οσο περισσότερες παραγωγικές δυνάμεις θα παίρνει στην ιδιοκτησία του, τόσο περισσότερο θα γίνεται πραγματικός συνολικός κεφαλαιοκράτης, τόσο περισσότερους πολίτες θα εκμεταλλεύεται»1.
Το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να επιστρέψει σε προγενέστερη κατάσταση προστασίας της εγχώριας παραγωγής, ακριβώς γιατί είναι μεγάλος ο βαθμός διεθνοποίησής της. Και αν αναγκαστεί εξαιτίας της κρίσης να πάρει υπό κρατική ιδιοκτησία μια τράπεζα ή κάποια άλλη στρατηγική επιχείρηση, θα το κάνει για να υποβοηθήσει την κερδοφορία του κεφαλαίου και για ένα μικρό χρονικό διάστημα.
5.«Το πρώτο όργανο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, η Βουλή των Ελλήνων, εξευτελίστηκε», λέει το κείμενο.
Πρώτα απ' όλα, το αστικό Κοινοβούλιο δεν είναι όργανο γενικά της δημοκρατίας, αλλά είναι τμήμα του αστικού κρατικού μηχανισμού. Ο λαός καλείται κατά τα γνωστά διαστήματα να επικυρώνει με την ψήφο του ποιο από τα αστικά κόμματα και για πόσο διάστημα θα κάθεται στο σβέρκο του. Το αστικό Κοινοβούλιο είναι όργανο για τη λαϊκή καταπίεση, είναι μία τύποις δημοκρατική έκφραση, και επί της ουσίας όργανο της δικτατορίας της αστικής τάξης.
Πραγματική δημοκρατία θα υπάρχει μόνο όταν η εργατική τάξη γίνει ιδιοκτήτης των μέσων παραγωγής και τα θέσει στη δική της διεύθυνση με κεντρικό σχεδιασμό. Τότε θα ανθίσει η πραγματική δημοκρατία στους τόπους δουλειάς και κατοικίας. Τότε οι εργατικές - λαϊκές δυνάμεις θα είναι οι πρωταγωνιστές των εξελίξεων και θα ορίζουν τη μοίρα τους.
6. Λέει το κείμενο: «Για τώρα επιδιώκουμε: Την Εθνική μας Ανεξαρτησία (...) Την οικοδόμηση του Κοινωνικού Κράτους (...) Την παραπομπή στη Δικαιοσύνη όλων των υπευθύνων για την εξαθλίωση της χώρας».
Θέμα εθνικής ανεξαρτησίας δεν τίθεται σήμερα. Τέθηκε και λύθηκε τον καιρό των αστικών επαναστάσεων στην Ελλάδα και σε όλες τις άλλες χώρες που γκρέμισαν τη φεουδαρχία υπό την ηγεσία της αστικής τάξης. Εκείνο που υπάρχει στο ιμπεριαλιστικό σύστημα είναι η αλληλεξάρτηση των κρατών που συμμετέχουν σε αυτό, στο οποίο βεβαίως οικοδομούνται και αναπτύσσονται σχέσεις ανισοτιμίας, ανάλογα με το συσχετισμό των δυνάμεων, ανάλογα δηλαδή με τη θέση που έχει η μια ή άλλη χώρα στην πυραμίδα. Κάθε αστική τάξη εκχωρεί λιγότερα ή περισσότερα κυριαρχικά δικαιώματα στο συλλογικό καπιταλιστικό πλαίσιο που συμμετέχει, γεγονός που δείχνει επιπλέον αν διαπραγματεύεται για τα συμφέροντά της με λιγότερο ή περισσότερο ευνοϊκούς γι' αυτήν όρους.
Ακόμα: Κοινωνικό κράτος στον καπιταλισμό δεν υπάρχει, ούτε είναι σωστό να ονομάζονται έτσι οι όποιες κοινωνικές λειτουργίες του αστικού κράτους για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης. Πέρα από αυτό, όσα ο καπιταλισμός υποχρεώθηκε να παραχωρήσει, λόγω και των κατακτήσεων των κρατών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, εδώ και πολλά χρόνια κατεδαφίζονται από τις συντηρητικές και τις σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, σε σειρά περιπτώσεων και με τη συμμετοχή κομμουνιστικών κομμάτων.
Τέλος, υπεύθυνοι για την κρίση δεν είναι κάποιοι που «έφαγαν». Να πάνε στη Δικαιοσύνη (πράγμα αμφίβολο). Αλλά θα τους διαδεχτούν άλλοι. Το θέμα είναι αν θα καταργηθεί η αιτία και όχι κάποιες παράπλευρες απώλειες.
7. Ο Μίκης Θεοδωράκης προτείνει «την εγκαθίδρυση μιας Κυβέρνησης Ανεξαρτησίας, πραγματικής Δημοκρατίας, Κοινωνικής Δικαιοσύνης» και αφού αυτή συγκροτηθεί και εφαρμόσει το πρόγραμμά της, «θα έχουμε την "πολυτέλεια" να διαλέξουμε τους διαφορετικούς δρόμους που επιβάλλει η θέση του καθενός στην κοινωνία και τα πολιτικά του ιδεώδη».
Δηλαδή, θεωρεί ότι η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα εδώ και δυόμισι χρόνια είναι μία παρένθεση, μία εξέλιξη αποκομμένη από το διάστημα πριν το 2009, αλλά αποκομμένη και από την κατάσταση που θα διαδεχθεί την παρένθεση. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τη φράση «αυτό που προέχει σήμερα δεν είναι η επιδίωξη των επιμέρους ατομικών, κομματικών ή άλλων εγωιστικών επιδιώξεων, αλλά η συστράτευση όλων μας ...».
Η σημερινή κατάσταση για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν άρχισε από το μνημόνιο. Το μνημόνιο είναι ένας κρίκος της ίδιας αλυσίδας που χρονολογείται από τη Συνθήκη του Μάαστριχ. Από τότε επιταχύνθηκαν οι ιδιωτικοποιήσεις, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, το χτύπημα του Ασφαλιστικού συστήματος και των άλλων λαϊκών δικαιωμάτων. Με την κρίση δόθηκε η ευκαιρία στο κεφάλαιο και στην ΕΕ να επιταχύνουν την επίθεση στο όνομα της κρίσης, ενώ την ίδια στιγμή τα μέτρα που παίρνουν υπερβαίνουν κατά πολύ και αυτή την κρίση. Επιπλέον, είναι περισσότερο από βέβαιο ότι αυτά τα μέτρα δεν θα αρθούν όταν η κρίση ξεπεραστεί. Και αυτό, επειδή: Πρώτον, η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου επιβάλλει έναν ανελέητο και συνεχή πόλεμο κατά των εργατικών δικαιωμάτων. Δεύτερον, επειδή και μετά την έξοδο από την κρίση προβλέπεται αναιμική ανάπτυξη, που θα την ακολουθήσει νέα πιο οξυμένη καπιταλιστική κρίση. Κάθε αστικό κράτος και κάθε μονοπώλιο παίρνουν από τώρα τα μέτρα τους, ώστε μετά την κρίση να βρεθούν σε καλύτερη γι' αυτά θέση ανταγωνισμού. Και ο ανταγωνισμός δεν περιορίζεται στην ΕΕ, αλλά αγκαλιάζει αυτήν και τις ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, Ινδία, νέες αναδυόμενες οικονομίες, όπως της Βραζιλίας κ.ά. Επομένως, το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον αποτελούν μια αδιάσπαστη συνέχεια.
Για όλα αυτά το ΚΚΕ έχει μιλήσει εδώ και μια δεκαετία. Πρόβλεψε το τι θα έρθει, πρότεινε και προτείνει στο λαό τη μόνη λύση που έχει σε όφελός του: Λαϊκή συμμαχία αντεπίθεσης για να παρεμποδίσει την επίθεση των μονοπωλίων και των κρατών τους και να διαμορφώσει τον απαιτούμενο συσχετισμό δυνάμεων που θα ανατρέψει την εξουσία τους, για να εγκαθιδρύσει την εργατική - λαϊκή εξουσία.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, δεν υπάρχει λύση υπέρ του λαού στο πλαίσιο αυτού του συστήματος. Οποιαδήποτε άλλη είναι εκ προοιμίου καταδικασμένη σε αποτυχία. Το μόνο που θα «προσφέρει» θα είναι η απογοήτευση και η μετακίνηση λαϊκών μαζών προς τα κόμματα του συστήματος. Και αυτό, γιατί μόνο η σύγκρουση με τα μονοπώλια, η ρήξη και η ανατροπή τους με την κοινωνικοποίηση, μπορεί να αποτελέσει απάντηση στη στρατηγική τους επίθεση κατά του λαού. Η κυβέρνηση που προτείνει ο Μίκης Θεοδωράκης και αν ακόμα υπάρξει, είναι καταδικασμένη, αφού δεν έχει στόχο το χτύπημα των μονοπωλίων.
8.«Θα εργαστούμε συστηματικά για να βγάλουμε το Λαό στους δρόμους και θα προσπαθήσουμε να οργανώσουμε ιδιαίτερα μεγάλες εκδηλώσεις παντού» καταλήγει το κείμενο.
Το θέμα είναι το περιεχόμενο, η προοπτική, καθώς και ο χώρος που πρώτα απ' όλα πρέπει να οργανωθεί ο εργατικός και λαϊκός αγώνας. Αυτός ο χώρος είναι και οι πλατείες, όμως πρωταρχικά είναι οι επιχειρήσεις, οι κλάδοι παραγωγής, οι λαϊκές γειτονιές. Δίχως τη συγκεκριμένη οργάνωση, που θα εναντιώνεται στον καπιταλιστή - τον συγκεκριμένο και την τάξη του - που θα αντιπαλεύει την εξουσία του κεφαλαίου και θα απομονώνει τον εργατοπατερισμό και τον οπορτουνισμό, οι κινητοποιήσεις είναι άσφαιρα πυρά. Το απέδειξαν και οι πλατείες των αγανακτισμένων.

1.Φρ. Ενγκελς: «Η εξέλιξη του σοσιαλισμού από την ουτοπία στην επιστήμη», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 99.


                                                          Του
                                                Μάκη ΜΑΪΛΗ


Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

ΠΑΜΕ: ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΥΣ ΤΩΝ ΟΤΑ


    ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΟΤΑ   

Συνάδελφε συμβασιούχε στους ΟΤΑ 
Καταδίκασε την αντισυναδελφική, διασπαστική πρακτική της ΠΑΣΚΕ στην ΠΟΕ-ΟΤΑ.
Οι συμβασιούχοι δεν είναι εργαζόμενοι β’ κατηγορίας.

Συνάδελφε μόνιμε
Δείξε την αλληλεγγύη σου στους συμβασιούχους συναδέλφους. Στήριξε το δικαίωμά τους να είναι ισότιμα μέλη των σωματείων. Η ταξική ενότητα, η ισχυροποίηση των σωματείων και του κινήματος μας αφορά όλους.

Συνάδελφοι-σες, μόνιμοι και συμβασιούχοι

      ο ΠΑΜΕ σας ενημερώνει για άλλη μια φορά για μια εξαιρετικά επικίνδυνη απόφαση της ΠΟΕ-ΟΤΑ (ΠΑΣΚΕ) που αφορά όλους τους εργαζόμενους.
Η πλειοψηφία της ΠΟΕ-ΟΤΑ (ΠΑΣΚΕ), μετά τα ασφαλιστικά μέτρα που κατέθεσε κατά του σωματείου του Δήμου Κορυδαλλού, προχώρησε και σε νέα δικαστική αγωγή, αυτή τη φορά κατά του «Συλλόγου Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων Ν. Αττικής».
Το έγκλημα που έκαναν αυτά τα σωματεία ήταν ότι με αποφάσεις των Γενικών τους Συνελεύσεων, δέχτηκαν όλους τους συμβασιούχους ως πλήρη μέλη των σωματείων με δικαίωμα ψήφου καιγια την εκλογή του ΔΣ του σωματείου και για την εκλογή αντιπροσώπων στο συνέδριο της ΠΟΕ-ΟΤΑ.
Το δικαστήριο με απόφασή του απέρριψε τα ασφαλιστικά μέτρα και την προσφυγή της ΠΟΕ-ΟΤΑ σε βάρος του Σωματείου των εργαζομένων στο Δήμο του Κορυδαλλού.Παρόλα αυτά η διοίκηση της ΠΟΕ-ΟΤΑ συνεχίζει να σέρνει στα δικαστήρια όσα σωματεία πράττουν το αυτονόητο!!

Συνάδελφοι-σες

   Ο κυβερνητικός εργοδοτικός συνδικαλισμός θέλει τους εργαζόμενους διαιρεμένους και αδύναμους μπροστά στην αντεργατική λαίλαπα.
Χρόνια τώρα η ΠΑΣΚΕ, μαζί με τη ΔΑΚΕ, παίζουν αυτό το ρόλο, ρίχνουν το δηλητήριο του διχασμού, διασπούν και διαχωρίζουν τους εργαζόμενους σε μόνιμους και συμβασιούχους, σε δημόσιους και ιδιωτικούς, σε «υπόγεια» και «ρετιρέ». Θεωρούν τους συμβασιούχους παρακατιανούς, εργαζόμενους β’ κατηγορίας. Τους αρνούνται το δικαίωμα να είναι μέλη της Ομοσπονδίας, με δικαίωμα ψήφου στις αρχαιρεσίες για την εκλογή του νέου Γενικού Συμβουλίου της ΠΟΕ-ΟΤΑ. Δεν γράφουν Σωματεία που στη δύναμή τους έχουν ως ισότιμα μέλη τους συμβασιούχους (π.χ. Β. Εύβοιας).
Αποδεικνύεται περίτρανα ότι ήταν και είναι υποκριτικό το ενδιαφέρον της ΠΟΕ-ΟΤΑ και ο «δικαστικός της αγώνας» για τη μετατροπή των συμβασιούχων σε αορίστου χρόνου.
Τους συμβασιούχους η πλειοψηφική ηγεσία της ΠΟΕ-ΟΤΑ τους θυμάται όταν είναι να τους στείλει πελατεία στα μεγάλα δικηγορικά γραφεία.
Λέει ψέματα, συνειδητά η ΠΑΣΚΕ στην ΠΟΕ-ΟΤΑ και στην αγωγή που κατέθεσε όταν ισχυρίζεται ότι αν ψηφίσουν οι συμβασιούχοι για την εκλογή αντιπροσώπων στο συνέδριο της Ομοσπονδίας θα δημιουργηθεί πρόβλημα με τη συμμετοχή της ΠΟΕ-ΟΤΑ στην ΑΔΕΔΥ.
Σε αρκετές Ομοσπονδίες που συμμετέχουν στην ΑΔΕΔΥ οι συμβασιούχοι έχουν δικαίωμα ψήφου (ΟΛΜΕ, ΔΟΕ, ΟΣΥΑΠΕ κ.ά.). Εξάλλου, το τελευταίο συνέδριο της ΠΟΕ-ΟΤΑ με πλειοψηφία (55%) ψήφισε υπέρ της εγγραφής και ισότιμου συμμετοχής στα σωματεία όλων των εργαζομένων, μόνιμων και συμβασιούχων.

Συνάδελφοι-σες

      Απέναντι σ’ ένα τέτοιο εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα, που έχει να κάνει με την ταξική ενότητα, με την ενότητα του κλάδου, πρέπει ο καθένας να πάρει θέση.
Η κάθε συνδικαλιστική δύναμη κρίνεται από τις πράξεις της και όχι από τα λόγια.
Η ΠΑΣΚΕ στην ΠΟΕ-ΟΤΑ, προχωρά σ’ αυτήν την αντισυναδελφική, διασπαστική και επαίσχυντη συνδικαλιστική πράξη, γιατί έχει τις πλάτες της ΔΑΚΕ και την ανοχή των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε όποια σωματεία έχουν απόλυτη πλειοψηφία π.χ. Ν. Ιωνία, δε δίνουν δικαίωμα ψήφου στους συμβασιούχους!!
Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, όπου η ΠΑΣΚΕ είναι μειοψηφία, διαμορφώνουν πλειοψηφία μαζί με την ΠΑΣΚΕ για να μην έχουν δικαίωμα ψήφου οι συμβασιούχοι (π.χ. Ζωγράφου).
 Και οι δύο μαζί (ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΣΥΡΙΖΑ) σε άλλους δήμους π.χ. Άγιο Ιωάννη Ρέντη τους αποκλείουν!!
Οι δυνάμεις αυτές στα λόγια λένε ότι είναι με τους συμβασιούχους και το δικαίωμά τους να είναι ισότιμα μέλη και στην πράξη κάνουν κολεγιές με την ΠΑΣΚΕ σε βάρος των συμβασιούχων.

Συνάδελφοι-σες

    Καλούμε τώρα όλα τα Σωματεία με αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων να γράψουν όλους τους συμβασιούχους ως ισότιμα μέλη!
Μόνιμοι και συμβασιούχοι, όλοι μαζί να αποτρέψουμε στην πράξη την επαίσχυντη απόφαση της ΠΟΕ-ΟΤΑ (ΠΑΣΚΕ).
Μόνιμοι και συμβασιούχοι μια φωνή – μια γροθιά! Όλοι μαζί!
Καμιά αυταπάτη: Τέτοιες συνδικαλιστικές ηγεσίες σαν αυτή της ΠΟΕ-ΟΤΑ (ΠΑΣΚΕ), είναι επικίνδυνες για το κίνημα και τους εργαζόμενους, είναι «εσωτερικός εχθρός» στους κόλπους του κινήματος.
Αξιοποίησε τις αρχαιρεσίες των σωματείων για το Συνέδριο της ΠΟΕ-ΟΤΑ.
Τιμώρησε την ΠΑΣΚΕ για τη στάση της απέναντι στους συμβασιούχους, αλλά και για τη στήριξη που έδωσε τόσα χρόνια στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, στον Καλλικράτη, στο νόμο Ραγκούση κ.ά.
Συνάδελφοι-σες

Στις εκλογές αυτές πρόσεξε το εξής:

Η ΠΑΣΚΕ αλλάζει «προβιά». Στα περισσότερα σωματεία δεν κατεβαίνει ως ΠΑΣΚΕ, αλλάζει τίτλο ψηφοδελτίου, κατεβαίνει με δήθεν «ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο» για ν’ αποφύγει το θυμό, την καταδίκη των εργαζομένων και το πολιτικό κόστος.
Μην πέσεις στην παγίδα

Καταψήφισε όλα τα ψηφοδέλτια που συμμετέχουν οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ,
Με όποιο όνομα και αν έχουν αυτά.
Άλλαξε τους συσχετισμούς. Απόρριψε τις συνδικαλιστικές ηγεσίες και τα ψηφοδέλτια των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ.
Ισχυροποίησε το ΠΑΜΕ, τη μόνη δύναμη που σήμερα μπορεί να γίνει το αντίπαλο δέος.
Όσο πιο ισχυρό είναι το ΠΑΜΕ, τόσο πιο στέρεα είναι η ενότητα όλων των εργαζομένων, η ταξική ενότητα.

Ψήφισε ΔΑΣ-ΟΤΑ. Το ψηφοδέλτιο που στηρίζει το ΠΑΜΕ

Η ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ είναι η απάντηση στην καπιταλιστική κρίση, απάντηση στις συνδικαλιστικές ηγεσίες που διαιρούν τους εργαζόμενους !


20-1-12