Απαιτείται τώρα νέο γνήσιο συνέδριο της ΠΟΕ ΟΤΑ

Συζήτηση με συνδικαλιστές του κλάδου για το αίτημα που βάζουν οι ταξικές δυνάμεις σε σωματεία και εργαζόμενους

                        

             

Οι ταξικές δυνάμεις στον κλάδο των ΟΤΑ θέτουν επιτακτικά το ζήτημα της πραγματοποίησης νέου γνήσιου συνεδρίου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων ΟΤΑ (ΠΟΕ ΟΤΑ), με τη συμμετοχή όλων των σωματείων που αποκλείστηκαν από το τελευταίο, 41ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας, επειδή είχαν εγγράψει συμβασιούχους. Ο «Ρ» συζητά γι' αυτό το ζήτημα με την Βέτα Πανουτσάκου, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας ΟΤΑ του ΠΑΜΕ, και τον Μπάμπη Βορτελίνο, επίσης μέλος της Γραμματείας και πρόεδρο του Συνδικάτου ΟΤΑ Αττικής.

-- Από πού προκύπτει η αναγκαιότητα για νέο συνέδριο;


Β. Π.: Οι διαδικασίες του 41ου Συνεδρίου της ΠΟΕ ΟΤΑ, τον Απρίλη του 2012, ήταν διαδικασίες αποκλεισμών και νοθείας. Με ευθύνη κύρια των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ αποκλείστηκαν - δεν νομιμοποιήθηκαν περίπου 100 αντιπρόσωποι από 18 σωματεία και οι αντιπρόσωποι από άλλα 5 σωματεία, τα οποία αρνήθηκε η πλειοψηφία της ΠΟΕ ΟΤΑ να εγγράψει στη δύναμή της.
Ο λόγος ήταν ότι τα σωματεία αυτά αγκάλιασαν το σύνολο των συναδέλφων και έδωσαν δικαίωμα ψήφου και στους συμβασιούχους συναδέλφους. Αποτελεί μαύρη σελίδα του συνδικαλιστικού κινήματος το συνέδριο αυτό, που στις εργασίες νομιμοποίησης των αντιπροσώπων του απέκλεισε αυτά τα σωματεία, π.χ. το Σωματείο Δήμου Περιστερίου, γιατί ψήφισε σ' αυτό μία συμβασιούχος καθαρίστρια σχολείου! Αυτό ήταν το έγκλημα, που έκανε ο Σύλλογος Εργαζομένων του Δήμου Περιστερίου! Από την αρχή του συνεδρίου έγινε καθαρό ότι στόχος αυτής της απόφασης ήταν οι δυνάμεις τις οποίες στήριζε το ΠΑΜΕ και η πάση θυσία αυτοδυναμία της ΠΑΣΚΕ. Ηταν καθαρό, γιατί την ίδια ώρα που μας απέκλειε, νομιμοποιούσε τους αντιπροσώπους από άλλα εννέα σωματεία, στα οποία οι πλειοψηφίες των διοικήσεών τους είχαν κρύψει τους συμβασιούχους που ψήφισαν, και άλλων 20 σωματείων, που από τις καταστάσεις ψηφισάντων δεν προέκυπτε η εργασιακή τους σχέση. Τέτοια σωματεία ήταν των Δήμων Νέας Ιωνίας, Βύρωνα, Καλλιθέας (σωματεία με ισχυρές δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ), Ρόδου, Καστοριάς, Αχαρνών, Τήνου, Νάουσας κ.λ
Αποδείχτηκε επίσης πως οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ χρειάζονταν τις «αριστερές» δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, σαν άλλοθι στη νοθεία τους, στήριγμα στην παραπέρα πορεία τους.Αξίζει ακόμα να αναφέρουμε ότι η ίδια πλειοψηφία, ενώ καταψήφισε την εγγραφή στη δύναμη της Ομοσπονδίας των Συλλόγων των Δήμων Ικαρίας, Βόρειας Εύβοιας, Παγγαίου κ.ά., την ίδια ώρα ενέκρινε την εγγραφή του «Ανεξάρτητου Σωματείου Αθήνας». Αυτό είναι το 19ο σωματείο που φτιάχτηκε και λειτουργεί στο Δήμο της Αθήνας! Στους 149 εγγεγραμμένους του, είχε 36 συμβασιούχους, υπήρχαν καταγγελίες για διπλοψηφίες και μια σειρά άλλα ζητήματα!
Μετά την ενέργειά της αυτή, οι ταξικές δυνάμεις του κλάδου και άλλοι συνεπείς αγωνιστές ακολούθησαν την πόρτα της εξόδου από το συνέδριο της ΠΟΕ ΟΤΑ, οι οποίες δεν δέχτηκαν να διαπραγματευτούν τη γνήσια ενότητα των εργαζομένων στους δήμους, δεν δέχτηκαν να αποτυπωθούν νόθοι συσχετισμοί στον κλάδο.
Παρ' όλα αυτά, η πλειοψηφία της ΠΟΕ ΟΤΑ συνέχισε το συνέδριό κι ας είχε αποχωρήσει από αυτό πάνω από το 30% των αντιπροσώπων. Οδήγησε τον κλάδο σε διάσπαση και αποτύπωσε συσχετισμούς τόσο στη διοίκηση, όσο και για το συνέδριο της ΑΔΕΔΥ που δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές διαθέσεις των εργαζομένων. Για όλους αυτούς τους λόγους, απαιτείται εδώ και τώρα νέο γνήσιο συνέδριο της ΠΟΕ ΟΤΑ, και μάλιστα πριν από το επερχόμενο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, που ξεκινά στις 27 Νοέμβρη.

Μπ. Β.: Είναι φανερό ότι η διεξαγωγή ενός γνήσιου συνεδρίου της Ομοσπονδίας επιβάλλεται από την αναγκαιότητα ο κλάδος των εργαζομένων στους δήμους να απαντήσει ενωμένος στη διαρκή επίθεση κυβέρνησης - τρόικας - κεφαλαίου. Αυτό απαιτεί σωματεία οργανωτές της πάλης, που τραβάνε στην οργάνωση και την ευθύνη της πάλης όλους τους συναδέλφους. Που δεν τους διαχωρίζουν σε μόνιμους και συμβασιούχους, σε «συνεταιριστές», και «με μπλοκάκι». Σωματεία που δεν χορεύουν στο χαβά του κυβερνητικού συνδικαλισμού, της απεργοσπασίας, των μηχανισμών των δημάρχων και του κράτους, της ανταγωνιστικότητας και της ανταποδοτικότητας των δήμων, της κούφιας αντιμνημονιακής ρητορείας που βλέπει την τρόικα, αλλά όχι την ψυχή της, τις μονοπωλιακές επιχειρήσεις, ντόπιες και ξένες, το πολιτικό τους προσωπικό!


Να πάρουν όλοι θέση

-- Τι μέτρα παίρνουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ για να προωθήσουν την πρότασή τους;

Μπ. Β.: Οι ταξικές δυνάμεις στον κλάδο έχουμε καλέσει κάθε συνάδελφο, κάθε συνδικαλιστή και σωματείο, να πάρει θέση ευθύνης. Να απαιτήσουμε τώρα νέο συνέδριο με τη συμμετοχή όλων των σωματείων και των εκλεγμένων αντιπρόσωπων τους από το σύνολο των συναδέλφων. Προς αυτή την κατεύθυνση έχουμε διαμορφώσει ένα σχέδιο ψηφίσματος, που το έχουμε καταθέσει στα Διοικητικά Συμβούλια και τις Γενικές Συνελεύσεις, προκειμένου οι εργαζόμενοι να συζητήσουν για το τι κίνημα χρειάζεται σήμερα. Θεωρούμε ότι για το ζήτημα πρέπει να πάρουν θέση όχι μόνο τα σωματεία του κλάδου, αλλά το σύνολο των Σωματείων και των Ομοσπονδιών στο δημόσιο τομέα. Να απαιτήσουν νέο γνήσιο συνέδριο από την ΠΟΕ ΟΤΑ, γνήσια έκφραση των συσχετισμών στο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ.


-- Τι ανταπόκριση υπάρχει σ' αυτή την πρωτοβουλία;


Μπ. Β.: Τέτοιες αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων ή Διοικητικών Συμβουλίων έχουν πάρει τα σωματεία εργαζομένων στους δήμους της Αττικής: Αγίων Αναργύρων - Καματερού, Κορυδαλλού, Καισαριανής, Ηλιούπολης, Ελευσίνας - Ασπροπύργου - Μάνδρας - Ειδυλλίας, Λυκόβρυσης - Πεύκης, Πετρούπολης, Αμαρουσίου, Αγίας Παρασκευής, Περάματος, Δάφνης, Ταύρου, Π. Φαλήρου, Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων Νομού Αττικής, Ελληνικού, Ρέντη, Περιστερίου, ΕΔΣΝΑ, Χαλανδρίου. Η προσπάθεια συνεχίζεται και πρέπει να σημειωθεί ότι έχει θετική ανταπόκριση από τους εργαζομένους. Χαρακτηριστικό είναι ότι στις Γενικές Συνελεύσεις που μπήκε, οι αποφάσεις πάρθηκαν σχεδόν ομόφωνα, ακόμα και σε σωματεία όπου κυριαρχούν άλλες συνδικαλιστικές δυνάμεις.
Β. Π.: Επίσης, αποφάσεις έχουν πάρει τα σωματεία Νομού Λάρισας, Νομού Θεσσαλονίκης, Νομού Ιωαννίνων, Λευκάδας, Λήμνου, Χίου, Ρόδου, Νομού Πρέβεζας, Νομού Θεσπρωτίας, Βοιωτίας, Λιβαδειάς, Βόρειας Εύβοιας.

Ενότητα σε ταξική βάση

-- Λέτε ότι το γνήσιο συνέδριο της Ομοσπονδίας είναι όρος για ενιαία αγωνιστική δράση. Τι σημαίνει αυτό για τους εργαζόμενους;


Μπ. Β.: Τούτο τον καιρό, η ενότητα του κλάδου είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία. Αλλά ενότητα χωρίς τις ταξικές δυνάμεις και τα ταξικά σωματεία που ο κυβερνητικός συνδικαλισμός απέκλεισε από το συνέδριο της Ομοσπονδίας δεν είναι κατορθωτή. Τα σωματεία που αποκλείστηκαν είναι εκείνα που δοκίμασαν να ενώσουν τον κλάδο, που προέβλεψαν την άγρια αντιλαϊκή λαίλαπα στο άρμα της ΕΕ και του «Καλλικράτη»! Εκείνα που πρόταξαν ως στοιχείο ενότητας του κλάδου το δικαίωμα στη σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα για όλους. Είναι εκείνα τα σωματεία που αντιπάλεψαν τον εκφυλισμό στους κόλπους του κινήματος από τα αστικά κόμματα, δημάρχους, κυβερνητικό συνδικαλισμό και εργατική αριστοκρατία.
Κάθε συνδικαλιστής, κάθε συνάδελφος, κάθε συνδικαλιστική παράταξη πρέπει να πάρει θέση: Θα έχουμε Ομοσπονδία ξεδοντιασμένη και έτοιμη να παίξει στα νέα επεισόδια του κυβερνητικού συνδικαλισμού; 'Η θα έχουμε Ομοσπονδία που θα ενώνει τον κλάδο, με καθαρή γραμμή αντιπαράθεσης στο σύνολο της αντιλαϊκής επίθεσης; Αυτό απαιτεί συνέδριο τώρα, νέων ταξικών καθηκόντων, που η ίδια η ζωή και η πάλη θέτει επιτακτικά.
Συνέδριο που θα συνεκτιμήσει τους καιρούς της σφοδρής αντιλαϊκής επίθεσης, τα νέα καθήκοντα που απορρέουν. Αφετηρία ενότητας του κλάδου με Σωματεία και Ομοσπονδία που θα οργανώνουν τους εργαζόμενους ενιαία στους δήμους και στον κλάδο. Συνέδριο μέσα στη φωτιά της επίθεσης! Σε αυτό το στόχο θα δοκιμαστεί ο καθένας και η καθεμία. Εδώ η ειλικρίνεια και το κάλεσμα ενότητας κάθε συνδικαλιστικής δύναμης μπορεί να μετρηθεί.

-- Για ενότητα μιλάει και η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας. Τι απαντάτε;


Β. Π.: Σήμερα, μέσα στην επίθεση και τον πόλεμο που ζούμε, όλοι μιλάνε για ενότητα. Το «όλοι μαζί μπορούμε...» αποτελεί κλισέ σε κάθε κάλεσμα. Ομως, όλες οι άλλες συνδικαλιστικές παρατάξεις, εκτός από αυτές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, την ενότητα τη στενεύουν και δίνουν το περιεχόμενο που αντιστοιχεί στη δικιά τους ματιά στις εξελίξεις. Στη δικιά τους ματιά, λοιπόν, και στη δικιά τους «ενότητα», δεν χωράνε ούτε οι συμβασιούχοι με μπλοκάκι, ούτε οι ορισμένου χρόνου, ούτε τα 8μηνα, ούτε τα 11μηνα, πόσο μάλλον τα 2μηνα, που είναι γεμάτες οι υπηρεσίες των δήμων.
Στη δικιά τους ενότητα δεν χωράνε οι δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που προσλαμβάνονται μέσα από τη λεγόμενη «κοινωφελή εργασία» (άμεσα ξεκινούν 10.000 και στη συνέχεια άλλες 30.000), ούτε βέβαια οι απολυμένοι συμβασιούχοι που σπρώχνονται στις «Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις» (ΚΟΙΝΣΕΠ), που έχουν κατακλύσει τους Παιδικούς Σταθμούς, τις υπηρεσίες σε Αθλητισμό και Πολιτισμό κ.λπ. Η δικιά τους οπτική οδηγεί στο διαχωρισμό των εργαζομένων. Οδηγεί σε αυτό που συναντάμε σε πολλούς δήμους, να μη μιλάνε οι εργαζόμενοι του δήμου με τους εργαζόμενους της ΚΟΙΝΣΕΠ κι ας καθαρίζουν παράλληλους δρόμους, κι ας φυλάνε παιδιά σε διπλανές αίθουσες.

Συμμαχία με το λαό

-- Εκτός από την ενότητα στον κλάδο, μιλάτε και για συμμαχία με τα λαϊκά στρώματα. Από πού προκύπτει αυτή η ανάγκη;

Β. Π.: Σήμερα οι ιδιώτες, οι επιχειρήσεις έχουν μπουκάρει στους δήμους. Βρήκαν πόρτες ανοιχτές, ορθάνοιχτες από τη συγκυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, από την Ευρωπαϊκή Ενωση και την τρόικα. Τους καλοδέχτηκαν όλοι οι δήμαρχοι του «ευρωμονόδρομου», όλοι οι δήμαρχοι και οι δημοτικές παρατάξεις, που χειροκρότησαν τον «Καλλικράτη» σαν αναγκαία μεταρρύθμιση. Δεν βρήκαν ισχυρές αντιστάσεις, γιατί τον ίδιο «Καλλικράτη» χειροκρότησαν και οι συνδικαλιστικές παρατάξεις στον κλάδο. Γιατί στην ίδια ΕΕ ευελπιστούν. Γιατί σε αυτό τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης πιστεύουν.
Αυτός ο δρόμος όμως έφερε εργασιακές σχέσεις - λάστιχο, έφερε ανεργία, απολύσεις και φτώχεια. Εφερε χαράτσια και ανταποδοτικότητα για το λαό, οδήγησε σε υπηρεσίες και δομές κουτσουρεμένες, που δεν αρκούν για να καλύψουν τις λαϊκές ανάγκες. Γι' αυτό δεν φτάνουν οι παιδικοί σταθμοί, γι' αυτό τα βρεφικά τμήματα είναι λιγοστά, γι' αυτό τα σχολεία δεν έχουν καθαριότητα και θέρμανση, γι' αυτό οι δρόμοι και οι πλατείες αφήνονται ακάθαρτοι, γι' αυτό βασικά έργα υποδομής λείπουν από τις γειτονιές μας.
Απέναντι, λοιπόν, σε κυβέρνηση και ΕΕ, που θέλει την Τοπική Διοίκηση να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην καπιταλιστική ανάπτυξη, πρέπει να σταθούμε εργαζόμενοι και λαϊκά στρώματα, να διεκδικήσουμε αυτά που μας λείπουν, αυτά που χρειαζόμαστε, αυτά που ονειρευόμαστε. Απέναντι στους επιχειρηματικούς ομίλους, που βλέπουν στην Τοπική Διοίκηση πεδία δράσης και ενίσχυσης της κερδοφορίας τους, που μας θέλουν να δουλεύουμε με τσακισμένους μισθούς και μεροκάματα για 5 μήνες, πρέπει να ορθώσουμε ανάστημα πιασμένοι σφιχτά για να δείξουμε τη δύναμή μας, τη δύναμη της λαϊκής πλειοψηφίας, που ξέρει να αγωνίζεται και να διεκδικεί.
                                          
                                      Χ. Μ.  (Ριζοσπάστης)