Διαβάστηκε χτες στη συγκέντρωση της Ομόνοιας
Από κάθε γειτονιά αντάμωσαν χτες στο κέντρο της Αθήνας
Ψήφισμα προς την εργατική τάξη των χωρών της Ευρώπης ενέκρινε η χτεσινή απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Αθήνα. Το μήνυμα το διάβασε ο πρόεδρος του Συνδικάτου Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών Αττικής Αποστόλης Γαρμπής και έχει ως εξής:
«Προς την εργατική τάξη των χωρών της Ευρώπης,
Συνάδελφοι εργάτες, εργαζόμενοι της Ευρώπης
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στο σκληρό και δύσκολο ταξικό αγώνα που διεξάγετε στις χώρες σας. Να ξέρετε ότι κάθε κινητοποίηση και αγώνας σας μας δίνει νέα ώθηση και κουράγιο ώστε πιο αποφασιστικά να συνεχίσουμε την πάλη μας. O αγώνας του ΠΑΜΕ αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι και του δικού σας αγώνα.
Βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Ο γενικευμένος και παγκόσμιος χαρακτήρας της καπιταλιστικής κρίσης, οι εξελίξεις στην Ελλάδα όπως και σε όλες τις χώρες της Ευρώπης επιβάλλουν να ακουστεί πιο δυνατά από ποτέ το σύνθημα "προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε"! Καμιά υποταγή, κανένα συγχωροχάρτι στον καπιταλισμό!
Διδαγμένοι από την πείρα μας και τη σημερινή πραγματικότητα να απορρίψουμε τα ψέματα της πλουτοκρατίας και των επιτελείων της ότι την κρίση την έφεραν τα δικαιώματα των εργατών ή η κακή διαχείριση. Η κρίση είναι κρίση του καπιταλισμού και τη δημιούργησαν το ξεζούμισμα της εργατικής δύναμης, τα αμύθητα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου και η συσσώρευσή τους. Ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα σάπιο και ξεπερασμένο. Δε διορθώνεται. Οσο θα υπάρχει θα φέρνει διαρκώς στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα μόνο ανεργία, πείνα, πόλεμο, στυγνή εκμετάλλευση και καταπίεση.
Αυτό που ζούμε στην Ελλάδα δεν αποτελεί ιδιαιτερότητα, ούτε εξαίρεση. Αντιμετωπίζουμε γενικευμένη επίθεση που γυρνάει τη ζωή μας και τις συνθήκες δουλειάς στον περασμένο αιώνα. Δεν αφορά μόνο την εργατική τάξη της Ελλάδας. Αυτή η θύελλα των αντιλαϊκών μέτρων προωθείται ενιαία και παντού από ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ, από φιλελεύθερες κι από σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, από τους μεγάλους συνασπισμούς τους, όπως και από κεντροδεξιές ή κεντροαριστερές παραλλαγές τους. Τέτοιες κυβερνήσεις που υπηρετούν τις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου, κατά περίπτωση έχουν τη στήριξη των εθνικιστών, αλλά και των πρασίνων.
Μέσα από την πείρα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων αποκαλύπτεται ο ρόλος της ΕΕ ως μια λυκοσυμμαχία και δυνάστης της εργατικής τάξης, των λαών. Καταρρίπτονται οι μύθοι ότι αυτοί είναι δήθεν "ένωση της αλληλεγγύης και απάνεμο λιμάνι για τους λαούς" όπως ισχυριζόταν η πλουτοκρατία και τα στηρίγματά της. Η καπιταλιστική κρίση στην ευρωζώνη θα βαθύνει ακόμη περισσότερο. Η ΕΕ θα γίνεται όλο και πιο αντιδραστική και οι εργαζόμενοι θα ζήσουν συνθήκες μεγάλης φτώχειας κι εξαθλίωσης αν δεν ξεσηκωθούν. Οι σκληροί ανταγωνισμοί μεταξύ τους, οι διαιρέσεις τους δεν γίνονται για τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα. Το αντίθετο, οι κυβερνήσεις στο πλαίσιο της ΕΕ ανταγωνίζονται για το μοίρασμα της λείας που προκύπτει από το τσάκισμα των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων. Εχουν από κοινού τον ίδιο συμφωνημένο στόχο: Να φτηνύνει κι άλλο ο εργάτης για να αυξηθούν κι άλλο τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου.
Η ίδια η ζωή, η ίδια η πείρα αποδεικνύει περίτρανα ότι στο πλαίσιο της ΕΕ, της εξουσίας των μονοπωλίων, δεν υπάρχει φιλολαϊκή λύση. Απαιτείται η ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Χωρίς την ανατροπή τους φιλολαϊκή λύση δεν μπορεί να υπάρξει!
Για την επιδείνωση της ζωής της εργατικής τάξης στην Ευρώπη, για αυτή την κατάσταση, μεγάλες ευθύνες έχουν και οι συμβιβασμένες ηγεσίες της Διεθνούς (ITUC) όπως και της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων (ΕΤUC), που διακηρύσσουν την ταξική συνεργασία, που στηρίζουν τη γραμμή της ανταγωνιστικότητας, την υποταγή στην εργοδοσία, σκορπούν αυταπάτες κι αποπροσανατολίζουν την πάλη των εργατών. Δεν αποτελούν λύση επίσης αλλά εκτονώνουν αγωνιστικές διαθέσεις κι εχθρεύονται την ταξική οργάνωση οι διάφορες κινητοποιήσεις τύπου αγανακτισμένων ("occupy"), χρησιμοποιώντας την αγανάκτηση λαϊκών δυνάμεων, επιχειρώντας να την εγκλωβίσουν σε μια πάλη χωρίς προοπτική.
Είναι άμεση ανάγκη σήμερα απέναντι στην αντεργατική συμμαχία του κεφαλαίου η αφύπνιση των εργατικών λαϊκών δυνάμεων, η άμεση οργάνωση της πάλης τους σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, σε κάθε εργατική λαϊκή συνοικία, ο συντονισμός σε εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο με πιο ανεβασμένες μορφές πάλης και η αποτίναξη από το σβέρκο της εργατικής τάξης των υποστηρικτών του κεφαλαίου.
Από την Ακρόπολη απευθύναμε κάλεσμα στην εργατική τάξη στην Ευρώπη ότι οι λαοί έχουν τη δύναμη και απαιτείται σήμερα να οργανωθούν και να αντεπιτεθούν.
Πιστεύουμε ακλόνητα στο σύνθημα "χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά - εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά". Είναι το σύνθημα που δίνει δύναμη και κουράγιο στους απεργούς της "Ελληνικής Χαλυβουργίας" ώστε να απεργούν για πάνω από ένα μήνα. Το σύνθημα αυτό ταιριάζει σε κάθε χώρα. Σας καλούμε να συντονίσουμε τα βήματά μας.
Σήμερα η απάντηση της εργατικής τάξης δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο σε αμυντικούς αγώνες. Απαιτείται οργάνωση, λαϊκή αντεπίθεση, αγώνας που να φτάνει μέχρι την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Με αυτό το στόχο κλιμακώνουμε τον αγώνα μας για αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και το λαό στο τιμόνι της εξουσίας.
Είμαστε βέβαιοι ότι τους πραγματικά μεγάλους ταξικούς αγώνες, τις πιο όμορφες μέρες δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα!
Ζήτω η ταξική προλεταριακή αλληλεγγύη!».
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στο σκληρό και δύσκολο ταξικό αγώνα που διεξάγετε στις χώρες σας. Να ξέρετε ότι κάθε κινητοποίηση και αγώνας σας μας δίνει νέα ώθηση και κουράγιο ώστε πιο αποφασιστικά να συνεχίσουμε την πάλη μας. O αγώνας του ΠΑΜΕ αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι και του δικού σας αγώνα.
Βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Ο γενικευμένος και παγκόσμιος χαρακτήρας της καπιταλιστικής κρίσης, οι εξελίξεις στην Ελλάδα όπως και σε όλες τις χώρες της Ευρώπης επιβάλλουν να ακουστεί πιο δυνατά από ποτέ το σύνθημα "προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε"! Καμιά υποταγή, κανένα συγχωροχάρτι στον καπιταλισμό!
Διδαγμένοι από την πείρα μας και τη σημερινή πραγματικότητα να απορρίψουμε τα ψέματα της πλουτοκρατίας και των επιτελείων της ότι την κρίση την έφεραν τα δικαιώματα των εργατών ή η κακή διαχείριση. Η κρίση είναι κρίση του καπιταλισμού και τη δημιούργησαν το ξεζούμισμα της εργατικής δύναμης, τα αμύθητα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου και η συσσώρευσή τους. Ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα σάπιο και ξεπερασμένο. Δε διορθώνεται. Οσο θα υπάρχει θα φέρνει διαρκώς στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα μόνο ανεργία, πείνα, πόλεμο, στυγνή εκμετάλλευση και καταπίεση.
Αυτό που ζούμε στην Ελλάδα δεν αποτελεί ιδιαιτερότητα, ούτε εξαίρεση. Αντιμετωπίζουμε γενικευμένη επίθεση που γυρνάει τη ζωή μας και τις συνθήκες δουλειάς στον περασμένο αιώνα. Δεν αφορά μόνο την εργατική τάξη της Ελλάδας. Αυτή η θύελλα των αντιλαϊκών μέτρων προωθείται ενιαία και παντού από ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ, από φιλελεύθερες κι από σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, από τους μεγάλους συνασπισμούς τους, όπως και από κεντροδεξιές ή κεντροαριστερές παραλλαγές τους. Τέτοιες κυβερνήσεις που υπηρετούν τις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου, κατά περίπτωση έχουν τη στήριξη των εθνικιστών, αλλά και των πρασίνων.
Μέσα από την πείρα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων αποκαλύπτεται ο ρόλος της ΕΕ ως μια λυκοσυμμαχία και δυνάστης της εργατικής τάξης, των λαών. Καταρρίπτονται οι μύθοι ότι αυτοί είναι δήθεν "ένωση της αλληλεγγύης και απάνεμο λιμάνι για τους λαούς" όπως ισχυριζόταν η πλουτοκρατία και τα στηρίγματά της. Η καπιταλιστική κρίση στην ευρωζώνη θα βαθύνει ακόμη περισσότερο. Η ΕΕ θα γίνεται όλο και πιο αντιδραστική και οι εργαζόμενοι θα ζήσουν συνθήκες μεγάλης φτώχειας κι εξαθλίωσης αν δεν ξεσηκωθούν. Οι σκληροί ανταγωνισμοί μεταξύ τους, οι διαιρέσεις τους δεν γίνονται για τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα. Το αντίθετο, οι κυβερνήσεις στο πλαίσιο της ΕΕ ανταγωνίζονται για το μοίρασμα της λείας που προκύπτει από το τσάκισμα των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων. Εχουν από κοινού τον ίδιο συμφωνημένο στόχο: Να φτηνύνει κι άλλο ο εργάτης για να αυξηθούν κι άλλο τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου.
Η ίδια η ζωή, η ίδια η πείρα αποδεικνύει περίτρανα ότι στο πλαίσιο της ΕΕ, της εξουσίας των μονοπωλίων, δεν υπάρχει φιλολαϊκή λύση. Απαιτείται η ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Χωρίς την ανατροπή τους φιλολαϊκή λύση δεν μπορεί να υπάρξει!
Για την επιδείνωση της ζωής της εργατικής τάξης στην Ευρώπη, για αυτή την κατάσταση, μεγάλες ευθύνες έχουν και οι συμβιβασμένες ηγεσίες της Διεθνούς (ITUC) όπως και της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων (ΕΤUC), που διακηρύσσουν την ταξική συνεργασία, που στηρίζουν τη γραμμή της ανταγωνιστικότητας, την υποταγή στην εργοδοσία, σκορπούν αυταπάτες κι αποπροσανατολίζουν την πάλη των εργατών. Δεν αποτελούν λύση επίσης αλλά εκτονώνουν αγωνιστικές διαθέσεις κι εχθρεύονται την ταξική οργάνωση οι διάφορες κινητοποιήσεις τύπου αγανακτισμένων ("occupy"), χρησιμοποιώντας την αγανάκτηση λαϊκών δυνάμεων, επιχειρώντας να την εγκλωβίσουν σε μια πάλη χωρίς προοπτική.
Είναι άμεση ανάγκη σήμερα απέναντι στην αντεργατική συμμαχία του κεφαλαίου η αφύπνιση των εργατικών λαϊκών δυνάμεων, η άμεση οργάνωση της πάλης τους σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, σε κάθε εργατική λαϊκή συνοικία, ο συντονισμός σε εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο με πιο ανεβασμένες μορφές πάλης και η αποτίναξη από το σβέρκο της εργατικής τάξης των υποστηρικτών του κεφαλαίου.
Από την Ακρόπολη απευθύναμε κάλεσμα στην εργατική τάξη στην Ευρώπη ότι οι λαοί έχουν τη δύναμη και απαιτείται σήμερα να οργανωθούν και να αντεπιτεθούν.
Πιστεύουμε ακλόνητα στο σύνθημα "χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά - εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά". Είναι το σύνθημα που δίνει δύναμη και κουράγιο στους απεργούς της "Ελληνικής Χαλυβουργίας" ώστε να απεργούν για πάνω από ένα μήνα. Το σύνθημα αυτό ταιριάζει σε κάθε χώρα. Σας καλούμε να συντονίσουμε τα βήματά μας.
Σήμερα η απάντηση της εργατικής τάξης δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο σε αμυντικούς αγώνες. Απαιτείται οργάνωση, λαϊκή αντεπίθεση, αγώνας που να φτάνει μέχρι την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Με αυτό το στόχο κλιμακώνουμε τον αγώνα μας για αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και το λαό στο τιμόνι της εξουσίας.
Είμαστε βέβαιοι ότι τους πραγματικά μεγάλους ταξικούς αγώνες, τις πιο όμορφες μέρες δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα!
Ζήτω η ταξική προλεταριακή αλληλεγγύη!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου