Αλλά 632 αλιευτικά σκάφη διαλύονται και βγαίνουν εκτός αλιείας
Ο λόγος ανήκει στον εκσκαφέα. Δεν τους φτάνει η απόσυρση. Δεν τους αρκεί να μην πηγαίνουν για ψάρεμα. Τα σκάφη, οι εκατοντάδες βάρκες, πρέπει να καταστραφούν
Πολιτική μαζικής καταστροφής των μικρομεσαίων αλιευτικών σκαφών ακολουθεί η κυβέρνηση με τις επιδοτήσεις της ΕΕ. Ο υπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας Μ. Χρυσοχοΐδης υπέγραψε πρόσφατα απόφαση για να διαλυθούν άλλα 632 αλιευτικά σκάφη με επιδότηση συνολικού ύψους 40,7 εκατ. ευρώ. Κι αυτό γίνεται με συνοπτικές διαδικασίες, αφού τα αλιευτικά σκάφη θα πρέπει μέχρι τέλος Φλεβάρη του 2012 να έχουν διαλυθεί. Να σημειωθεί ότι πριν από δύο μήνες περίπου είχε υπογραφεί αντίστοιχη απόφαση από τον Χ. Παμπούκη για τη διάλυση 315 αλιευτικών σκαφών, συνολικού ύψους 18,7 εκατ. ευρώ.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όπως αντίστοιχα έπρατταν και οι κυβερνήσεις της ΝΔ, έχει βάλει στο στόχαστρο τα ψαροκάικα και επιχειρεί να τα εξαφανίζει από τα ελληνικά πελάγη. Τα τελευταία χρόνια επιβάλλονται όλο και περισσότεροι περιορισμοί στους μικρούς και μεσαίους ψαράδες με προφανή σκοπό να βγούνε μαζικά εκτός επαγγέλματος. Η αρνητική αυτή πολιτική είχε ως αποτέλεσμα να μειωθεί η θαλάσσια αλιεία στο διάστημα 2006 - 2009 κατά 15,2%. Η μείωση αυτή, όπως όλα δείχνουν, συνεχίζεται και θα συνεχιστεί, σε βάρος πάντα των μικρομεσαίων ψαράδων, αλλά και σε βάρος των καταναλωτών - λαϊκών στρωμάτων. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της απαγόρευσης του ψαρέματος στις βιντζότρατες από πέρυσι. Η βιντζότρατα είναι ένα αλιευτικό εργαλείο, το οποίο εξασφαλίζει στους δύσκολους μήνες του χειμώνα φτηνό και φρέσκο ψάρι, καλύπτοντας έτσι τις τοπικές ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων. Αλλο ένα παράδειγμα της πολιτικής συρρίκνωσης των ψαράδων και της συγκέντρωσης της αλιείας στους μεγαλοεπιχειρηματίες είναι η χορήγηση αδειών αλιείας ερυθρού τόνου και οι σχετικές ποσοστώσεις που επιβάλλει η ΕΕ. Από 256 που ήταν οι ειδικές άδειες αλιείας το 2010, περιορίστηκαν στις 113 το 2011 και όπως εκτιμάται το 2012 θα μείνουν μόνο 30.
Γίνεται φανερό πως η ΕΕ, από τη μία, επιβάλλει μέτρα περιορισμού της αλιείας για τους μικρομεσαίους ψαράδες και, από την άλλη, δίνει μεγάλες επιδοτήσεις για να διαλυθούν όλο και περισσότερα αλιευτικά σκάφη. Είναι προφανές πως η πολιτική ακολουθείται για να μείνουν οι θάλασσες ελεύθερες προς εκμετάλλευση από τις μεγάλες αλιευτικές επιχειρήσεις. Η Κοινή Αλιευτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης υπηρετεί τις επιδιώξεις των μεγάλων αλιευτικών επιχειρήσεων που θα απομείνουν να λυμαίνονται το θαλάσσιο πλούτο, ενώ επίσης ενισχύει το μεγάλο κεφάλαιο που δραστηριοποιείται στον τομέα της υδατοκαλλιέργειας σε θαλάσσια πάρκα κ.ά. Η πολιτική αυτή, που μοναδικό κριτήριο έχει την κερδοφορία του κεφαλαίου, οδηγεί στην καταστροφή του θαλάσσιου περιβάλλοντος και των οικοσυστημάτων. Φιλολαϊκή λύση που να εξασφαλίζει τη στήριξη των μικρομεσαίων ψαράδων, τη διατροφική επάρκεια σε αλιεύματα και την προστασία του περιβάλλοντος μπορεί να υπάρξει μόνο σε σύγκρουση με την Κοινή Αλιευτική Πολιτική, τη συνολική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του κεφαλαίου, σε ρήξη με την ίδια την Ευρωπαϊκή Ενωση. Μόνον ένας άλλος δρόμος ανάπτυξης, που θα καταργήσει το κέρδος σαν κίνητρο της αλιευτικής παραγωγής, θα κοινωνικοποιήσει τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής κάτω από εργατικό έλεγχο και κεντρικό σχεδιασμό, μπορεί να εξασφαλίσει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, τη λαϊκή ευημερία. Και στον αλιευτικό τομέα αυτή είναι η μόνη λύση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου