Tι κρύβεται πίσω από τα "Panama Papers";

      

Ο γερμανός δημοσιογράφος Ernst Wolff αναλύει τα κίνητρα αυτών που δημοσίευσαν τα "Panama papers"- πληροφορίες σχετικά με τη συμμετοχή ενός αριθμού παγκόσμιων ηγετών και του περιβάλλοντός τους σε υπεράκτια συστήματα.

(Ernst Wolff δημοσιογράφος, ειδικός σε οικονομικά θέματα, συγγραφέας του βιβλίου "ΔΝΤ-Παγκόσμια Δύναμη. Χρονικό μίας λεηλασίας").

Πληροφορίες σχετικά με το σκάνδαλο των λεγόμενων "panama papers", που εξαπλώθηκαν με ταχύτητα φωτός σε όλον τον κόσμο. Δεν υπάρχει σχεδόν κανένα μέσο μαζικής ενημέρωσης, το οποίο δεν είχε ενημερωθεί για αυτήν την τεράστια διαρροή πληροφοριών: 2,8 terabytes δεδομένων, 214 000 εταιρικές διευθύνσεις και περίπου 11 εκατομμύρια έγγραφα. Πρώτης τάξεως δημοσιογραφική αίσθηση!

Οι δημοσιογράφοι πιστεύουν ότι τα έγγραφα αυτά αποτελούν ένα σημαντικό βήμα για την αποστράγγιση των φορολογικών παραδείσων στον κόσμο για διεφθαρμένους αξιωματούχους και ολιγάρχες. Απηχεί την πολιτική, που κάνει αγανακτισμένες δηλώσεις στα μέσα ενημέρωσης, απαιτώντας την ποινική δίωξη των υπευθύνων, και την αποκάλυψη της φοροδιαφυγής.

Από καιρό προγραμματισμένη δράση

Η προσεκτική μελέτη των εγγράφων αποκαλύπτει οτι: η επιλογή των παραβατών χαρακτηρίζεται από μονομέρεια και ταιριάζει εξαιρετικά καλά στην λογική της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Έτσι, προβάλλει αβάσιμες κατηγορίες εναντίον του στενού κύκλου του Βλαντιμίρ Πούτιν, και της κόρης του πρώην Προέδρου της Κίνας. Στον εν λόγω κατάλογο δεν βρέθηκε κανένας αμερικανός παραβάτης. Η ίδια η έρευνα όμως δεν έπεσε ξαφνικά σαν βόμβα. Ηταν προετοιμασμένη για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν είχε μείνει τίποτα στην τύχη:400 δημοσιογράφοι από 100 μέσα ενημέρωσης, περίπου 80 χώρες, για πάνω από ένα χρόνο ανέλυαν αυτά τα δεδομένα.

Αμερικάνικο κυνήγι "κακοπληρωτών"

Οι 400 αυτοί δημοσιογράφοι αποτελούν μέρος μιας κοινοπραξίας της ερευνητικής δημοσιογραφίας, που ιδρύθηκε το 1997 και λειτουργεί στο πλαίσιο του αμερικανικού Κέντρου για τη Δημόσια Ακεραιότητα (Center For Public Integrity). Το κέντρο, με τη σειρά του, χρηματοδοτείται από ιδρύματα όπως το Ίδρυμα Ford, Carnegie Endowment, το ίδρυμα Rockefeller, το ίδρυμα Kellog και το Ιδρυμα της Ανοιχτής Κοινωνίας (Open Society Foundation) του Τζορτζ Σόρος.

Αυτοί που συμμετέχουν στην οργάνωση της διαρροής στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, βρίσκονται στα σταθερά χέρια των διεθνών επενδυτών, και ως εκ τούτου, δεν θα πρέπει να αναμένονται αποκαλύψεις από τα "panama papers", που σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να απειλήσουν τις διεθνείς οικονομικές ελίτ. Αλλά τότε τι κρύβεται πίσω από τη δημοσίευση αυτών των υποτιθέμενα εντυπωσιακών εγγράφων?

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι σαφής, αν εξετάσει προσεκτικά κάποιος την πολιτική των ΗΠΑ σε σχέση με τους μεγαλύτερους φορολογικούς παράδεισους στον κόσμο τα τελευταία χρόνια.

Από την αρχή του εικοστού πρώτου αιώνα, η αμερικανική κυβέρνηση καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποκτήσει πρόσβαση στα χρήματα των Αμερικανών πολιτών, αυτών που φοροδιαφεύγουν. Το 2010, το Κογκρέσο των ΗΠΑ επικύρωσε ένα νόμο που ονομάζεται FACTA ((Foreign Account Tax Complience Act), ο οποίος απαιτεί τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών, να διαβιβάζουν όλα τα δεδομένα σχετικά με τους λογαριασμούς των αμερικανών πολιτών στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην υπηρεσία εσωτερικού εισοδήματος, IRA ((Internal Revenue Service).

Στο επίκεντρο της προσοχής των Αμερικανών ήταν η Ελβετία, το Λουξεμβούργο, το Μονακό, η Κύπρος, η Σιγκαπούρη και τα νησιά Κέιμαν. Πολλές τράπεζες της Ελβετίας που πλήρωναν δισ. δολλάρια σε πρόστιμα αποδέχθηκαν την πρόταση των ΗΠΑ να αποφύγουν την ποινική δίωξη, αποκάλυψαν την τακτική τους στη φοροδιαφυγή, και έτσι "έθαψαν' οριστικά το ελβετικό τραπεζικό απόρρητο.

Διττή στρατηγική της κυβέρνησης των ΗΠΑ

Το αποτέλεσμα αυτής της επίθεσης των ΗΠΑ στις υπεράκτιες εταιρίες αποδείχθηκε απογοητευτικό: χρήματα κυλούσαν γρήγορα από τον έναν φορολογικό παράδεισο στον άλλον. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έπρεπε να βρουν νέους τρόπους για να αποκτήσουν πρόσβαση σε όσους φοροδιέφευγαν και άλλαξαν την τακτική τους. Αξιοποιώντας την επιρροή που έχουν στα μέλη του G8, του G20, και του ΟΟΣΑ, με την υπογραφή της συμφωνίας για την αυτόματη ανταλλαγή πληροφοριών.

Όπως προβλέπει η συμφωνία, περίπου 100 μέλη, υποχρεούνται να δημοσιοποιούν πληροφορίες για ευκατάστατους ξένους πολίτες στις φορολογικές αρχές των χωρών, που ανήκουν αυτοί οι πολίτες.

Λίγες μόνο χώρες δεν υπέγραψαν τη συμφωνία: Μπαχρέιν, Ναούρου, Βανουάτου και…Ηνωμένες Πολιτείες. Με άλλα λόγια, οι Ηνωμένες Πολιτείες ανάγκασαν όλο τον κόσμο να εγκρίνει κανόνες που απαιτούν την αποκάλυψη των φορολογικών μυστικών, οι ίδιες όμως δεν αναγνωρίζουν αυτούς τους κανόνες.
Και δεν είναι μόνο αυτό:τα τελευταία χρόνια οι Ηνωμένες Πολιτείες μετέτρεψαν τέσσερις πολιτείες τους σε έναν πραγματικό φορολογικό παράδεισο για το διεθνές κεφάλαιο.

Ηνωμένες Πολιτείες — ένας νέος φορολογικός παράδεισος

Έτσι, το Ντέλαγουερ εδώ και καιρό θεωρείται να ιδανικό μέρος για φοροδιαφυγή και εγκατάσταση εταιρειών — "Γραμματοκιβώτιο" (εταιρία που δεν εκτελεί επιχειρηματικές δραστηριότητες, αλλά χρησιμοποιείται ως οδηγός για τις ενέργειες των άλλων εταιρειών). Σύμφωνα με την εφημερίδα The New York Times, σε ένα από τα σπίτια της πόλης Γουίλμινγκτον είναι καταχωρημένες 285.000 επιχειρήσεις. Όλες αυτές οι επιχειρήσειw, των οποίων οι μετοχές είναι εισηγμένες στο γερμανικό χρηματιστήριο DAX, καθώς και γίγαντες όπως η Deutsche Bank, η Coca Cola και η Apple, απολαμβάνουν φορολογικά πλεονεκτήματα και η απόλυτη μυστικότητα αυτής της αραιοκατοικημένης περιοχής.

Τώρα ακόμα και η πολιτεία της Νότιας Ντακότα και του Ουαϊόμινγκ συγκαταλέγονται σε εκείνες τις περιοχές των ΗΠΑ, όπου είναι απεριόριστο το τραπεζικό απόρρητο και προσελκύουν δισεκατομμύρια από όλο τον κόσμο. Έτσι, η εταιρεία επενδύσεων Cisa Trust από τη Γενεύη, που προσέφερε συμβουλές σε πάμπλουτους νοτιοαμερικανούς, μετακόμισε στη Νότια Ντακότα. Η Trident Trust, ένας από τους μεγαλύτερους παρόχους σε offshore, γύρισε την πλάτη της στην Ελβετία και τα Νησιά Κέιμαν.

Πρόσφατα, φορολογικός παράδεισος έγινε άλλη μία αμερικανική πολιτεία- η Νεβάδα. Εδώ, στην πόλη Ρίνο, η ελβετική Rothschild Bank άνοιξε το 2013 ένα υποκατάστημα το οποίο ασχολείται με την περιουσία των σούπερ-πλούσιων οικογενειών από όλο τον κόσμο. Ο κλάδος αυτός χρησιμοποιεί το μοναδικό για τις αρχές του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος: κανένα εγκεκριμένο κεφαλαίο, καμία υποχρέωση να τηρούνται λογιστικά βιβλία και να προετοιμάζονται ισολογισμοί, καμία υποχρέωση να τηρούνται αποδείξεις των χρησιμοποιούμενων πόρων- με την κατάλληλη νομική συμβουλή — και χωρίς ελέγχους.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες όχι μόνο απέτυχαν να κάνουν όλο τον κόσμο να βοηθήσει στην αναζήτηση των φοροφυγάδων του-αλλά μεταφέροντας τους σε άλλη χώρα, εξασφάλισαν την εισροή τεράστιων ποσών. Σκότωσαν δύο πουλιά με μια πέτρα. Αποδυνάμωσαν σημαντικά τον ανταγωνισμό και βοήθησαν στην ενίσχυση, έστω και προσωρινά, της αποδυνάμωσης των νομισμάτων τους.

Η δημοσίευση των "panama papers" το μόνο που θα κάνει είναι να ενισχύει αυτή την εισροή. Ποιός από τους ολιγάρχες ή πολιτικούς μπορεί τώρα να είναι σίγουρος ότι δεν θα εμφανιστεί σε οποιαδήποτε λίστα? τι απομένει για αυτούς τους ανθρώπους? πιθανώς, να προσπαθήσουν όσο το δυνατόν συντομότερα να μεταφέρουν την περιουσία τους στο νέο φορολογικό παράδεισο — τις ΗΠΑ.

Μεταξύ άλλων, τα "panama papers", βοήθησαν να ασκηθεί πίεση στους ανεπιθύμητους πολιτικούς των ΗΠΑ και στους οικονομικούς ανταγωνιστές. Μεταξύ αυτών, πιθανόν, είναι πολύ λίγοι οι άνθρωποι με αμόλυντο παρελθόν, οι οποίοι μπορούν να κοιμηθούν εύκολα μετά την εν λόγω δημοσίευση.

Πηγή: www.ria.ru

αναδημοσίευση από greece-russia2016.gr

 *Τα κείμενα δημοσιεύονται αυτούσια και απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι της ιστοσελίδας.