1 η ΜΑΗ
ΔΙΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
Η εποχή που ζούμε απαιτεί να ακολουθήσουμε το δρόμο που άνοιξαν οι αγώνες των εργατών στο Σικάγο του 1886, οι 200 της Καισαριανής, ο ματωμένο Μάης του ‘36 στην Θεσσαλονίκη με τους 12 νεκρούς και τους 280 τραυματίες, οι λιμενεργάτες του Μάη του 1934στην Καλαμάτα, οι χιλιάδες επώνυμοι και ανώνυμοι αγωνιστές που έπεσαν για το δίκιο τουεργάτη, για την απελευθέρωση από την καπιταλιστική εκμετάλλευση, το δρόμο των εργατικών αγώνων σε Γαλλία, Βρετανία, Γερμανία, Πορτογαλία και σε άλλες χώρες όπου εκατομμύρια εργαζόμενοι συνεχίζουν να έχουν ψηλά τα λάβαρα στους καθημερινούς μικρούς και μεγάλους αγώνες, με διάρκεια, με πρωτόγνωρη μαζικότητα και αντοχή, βγαίνουν στους δρόμους, απεργούν, διεκδικούν και διαδηλώνουν απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική που κλιμακώνουν όλες οι κυβερνήσεις, υπηρετώντας τα συμφέροντα και τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων.
Και στη χώρα μας απέναντι σε όλους όσους μας καλούν να μείνουμε στο δρόμο του ρεαλισμού με σκυμμένο το κεφάλι, να εγκλωβιζόμαστε σε κυβερνητικές εναλλαγές επιλογής του «μικρότερου κακού» και στον μονόδρομο της εξουσίας των αφεντικών, οι εργατικές κινητοποιήσεις στέλνουν ελπιδοφόρα μηνύματα αγωνιστικής ανάτασης, απάντηση σε όσους διακηρύττουν ότι οι αγώνες δε φέρνουν αποτελέσματα και χαρακτηρίζουν ξεπερασμένες μορφές πάλης, τις απεργίες.
Δε θα θυσιάσουμε τη ζωή μας για τα κέρδη τους!
Με αφορμή το πρόσφατο έγκλημα στα Τέμπη φάνηκε στα μάτια περισσότερων εργαζομένων και νέων ανθρώπων πως η αιτία που αντιμετωπίζει την ανθρώπινη ζωή ως καύσιμη ύλη για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, δεν είναι κάποια προσωπική αβλεψία ή ένα απλό ανθρώπινο λάθος.
Πίσω από τις «εκπτώσεις» στα μέτρα ασφάλειας στους εργασιακούς χώρους, στις μεταφορές, στην υγεία και την προστασία της ανθρώπινης ζωής βρίσκεται ο νόμος του κέρδους, η πολιτική στήριξης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων, που φτάνει να ματοκυλά λαούς και να δίνει δις για νατοικές δαπάνες.
Με βάση αυτά υπάρχει απουσία μέτρων υγείας και ασφάλειας της εργασίας στους χώρους δουλειάς, στις μεταφορές κ.α., κλείσιμο νοσοκομείων και υποστελεχωμένο προσωπικό στην υγεία, χιλιάδες αναπληρωτές στην παιδεία, σχολεία ετοιμόρροπα που πέφτουν σοβάδες, καυστήρες που σκάνε και σκοτώνουν μαθητές, πλειστηριασμοί σπιτιών, απλησίαστα ενοίκια, διακοπές ρεύματος και νερού σε λαϊκές- εργατικές οικογένειες, ανεπαρκείς υποδομές κλπ.
Αυτόν τον αντιλαϊκό, ταξικό χαρακτήρα του αστικού κράτους προσπαθεί απέλπιδα να κρύψει η κυβέρνηση και προωθεί με «το μαστίγιο και το καρότο» στο δημόσιο τομέα την αντιδραστική «αξιολόγηση», την στιγμή που δεν δίνονται ούτε καν τα απαραίτητα μέσα για να γίνει οποιοσδήποτε έλεγχος και οποιοδήποτε αναγκαίο για τις λαϊκές ανάγκες έργο.
Γι αυτό είναι ανάγκη να δυναμώσει τώρα ο αγώνας ενάντια στο εκμεταλλευτικό σύστημα, στο κράτος και τις κυβερνήσεις του. Η αλληλεγγύη που αναπτύχθηκε όλα αυτά τα χρόνια σε εργάτες που απεργούσαν και συναντούσαν την εργοδοτική βία και την καταστολή, η αλληλεγγύη που εκφράστηκε με συγκινητικό τρόπο γύρω από τις μεγάλες φυσικές καταστροφές που έπληξαν τη χώρα, η ουσιαστική στήριξη στους μετανάστες-εργάτες κόντρα στις ρατσιστικές απόψεις και το δολοφονικό χέρι των χρυσαυγιτών, η διεθνής αλληλεγγύη προς τους λαούς άλλων χωρών, η γνήσια και πραγματική ενότητα των εργαζομένων που εκφράζεται στις γειτονιές κόντρα στους πλειστηριασμούς, στις διακοπές ρεύματος, αποδεικνύουν πως ο δρόμος που πρέπει να βαδίσουμε στις σημερινές συνθήκες είναι ο δρόμος του αγώνα και της διεκδίκησης, ο δρόμος της αλληλεγγύης και της χειραφέτησης των εργαζομένων.
1 η ΜΑΗ, μέρα αγώνα, τιμής και ανυπακοής!
Δίνουμε μαζικά το αγωνιστικό μας παρόν στις κατά τόπους Πρωτομαγιάτικες απεργιακές συγκεντρώσεις και σε μιά σειρά πολύμορφες εκδηλώσεις, που διοργανώνονται.
Ζήτω η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!
ΝΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΑΡΜΟΖΕΙ
ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΠΑΝΟΥΤΣΑΚΟΥ ΒΕΤΑ ΣΤΑΜΚΟΠΟΥΛΟΥ ΝΑΤΑΣΑ
