«Και δεν θα υπογράψει»!

«Το Κουκουέδικο πέρασε πολλές αντάρες και μπόρες,  όμως να το ξεριζώσει κανένας δεν μπόρεσε, γιατί αυτό θα σήμαινε να ξεριζώσει τον ίδιο το λαό».


«Στο πρόσωπο του Νίκου Ζαχαριάδη τιμάμε όλους τους αντιιμπεριαλιστές αγωνιστές της ηρωικής υπερενενηντάχρονης πορείας του ΚΚΕ. Τους αγωνιστές του μεσοπολέμου, της τεταρτοαυγουστιανής δικτατορίας 1936 - 1941 και της ΕΑΜικής Αντίστασης, που έκαναν μετερίζι της λαϊκής πάλης "κάθε βράχο, την κάθε ρεματιά, το κάθε χωριό, καλύβα με καλύβα την κάθε πόλη, σπίτι με σπίτι".
Τιμάμε το μεγαλύτερο δημιούργημα του ΚΚΕ, τον αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, που αποτελεί την κορυφαία ώρα της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα.
Τιμάμε τους Μπελογιάννηδες, τις χιλιάδες αντρών, γυναικών και εφήβων που πέρασαν από τα κολαστήρια των στρατοδικείων, των εκτελέσεων, των τόπων εξορίας και φυλάκισης.
Μαζί με τον γνήσιο πατριωτισμό, δηλαδή εκείνον που ταυτίζεται με τα λαϊκά συμφέροντα, με το σοσιαλισμό, ο Νίκος Ζαχαριάδης εξέφρασε με συνέπεια και τις αρχές του προλεταριακού διεθνισμού.
Συνεχίζουμε στο δρόμο αυτών των αρχών, που το ΚΚΕ ακολουθεί από την ίδρυσή του. Αναδείχνουμε τις μεγάλες στιγμές της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στις χώρες του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. Και διδασκόμαστε από τα λάθη και τις παρεκκλίσεις για να ισχυροποιηθεί η λαϊκή πάλη σήμερα, για να αναζωογονηθεί το κομμουνιστικό ιδανικό. Ο σοσιαλισμός είναι αναγκαίος και επίκαιρος. Αυτό ακριβώς γνωρίζει και φοβάται ο ιμπεριαλισμός και οι εκπρόσωποί του.
Η δραματική ζωή του Νίκου Ζαχαριάδη δείχνει τη σκληρότητα της ταξικής πάλης. Αυτό το στοιχείο οφείλουμε να το κρατήσουμε με καθημερινή επαγρύπνηση και δράση, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες που εξ αντικειμένου είναι πρόσφορο το έδαφος για ισχυρές κοινοβουλευτικές αυταπάτες.
Ο Νίκος Ζαχαριάδης στάθηκε αλύγιστος. Χάρη στους αλύγιστους, το ΚΚΕ δεν υπέγραψε δήλωση μετανοίας στην αστική τάξη. Και δεν θα υπογράψει».

(Από την τοποθέτηση του ΚΚΕ στην εκδήλωση που διοργάνωσε στον τάφο του Νίκου Ζαχαριάδη η ΚΟΑ του Κόμματος στις 23/8/2009).


Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ



Τιμάμε και αποκαθιστούμε τους αλύγιστους της ταξικής πάλης.
Αύριο, Κυριακή, στις 11.30 π.μ. στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών, η παρουσίαση της Απόφασης της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης για την αποκατάσταση του Νίκου Ζαχαριάδη, όπου θα μιλήσει η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα.



«Προς το λαό της Ελλάδας»


«Προς το λαό της Ελλάδας.

Ο φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα, με σκοπό να την υποδουλώσει και να την εξανδραποδίσει.
Σήμερα, όλοι οι Ελληνες παλεύουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή.
Μα, ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλεύει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες.
Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι.
Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.
Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη.
Επαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούρια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ' έναν πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό.
Ολοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θα 'ναι νίκη της Ελλάδας και του λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας.

                                              Αθήνα, 31 του Οχτώβρη 1940,

                Νίκος Ζαχαριάδης   Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ».

«Το ΚΚΕ είναι αθάνατο»


Ο Νίκος Ζαχαριάδης υπήρξε αταλάντευτος κομμουνιστής.
Στο τελευταίο γράμμα του, τρεις μέρες πριν από το θάνατό του, στις 28 Ιούλη του 1973, προς την καθοδήγηση του ΚΚΕ, διαβάζουμε:
«Το ΚΚΕ ήταν και παραμένει το κόμμα μου και κανένας δεν μπορεί να το χτυπήσει και να το λερώσει χρησιμοποιώντας το όνομά μου... Το Κουκουέδικο πέρασε πολλές αντάρες και μπόρες, όμως να το ξεριζώσει κανένας δεν μπόρεσε, γιατί αυτό θα σήμαινε να ξεριζώσει τον ίδιο το λαό. Παρόλες τις δοκιμασίες που το 'δερναν και το δέρνουν, το ΚΚΕ είναι αθάνατο. Το γράμμα αυτό το γράφω για να βουλώσω το στόμα σε όλους αυτούς που θα βάλουν τώρα τις φωνές. Με το ΚΚΕ δεν είχα ούτε έχω ανοιχτούς λογαριασμούς. Ούτε μπορούσα ποτέ να 'χω. Απ' όλη μου την ψυχή εύχομαι σ' αυτούς που φορτώθηκαν το πολύ δύσκολο έργο να ξαναστήσουν το Κουκουέδικο στα πόδια του, να πετύχουν απόλυτα και ολοκληρωτικά».


-- «Γεια σας. Μήπως κανείς από σας με γνωρίζει;».

-- «Οχι».

-- «Ακούστε προσεκτικά. Δεν έχουμε πολύ χρόνο.

Εδώ μέσα είναι κόλαση, ατσαλωθείτε για να αντέξετε, μην τα χάσετε, τα μάτια σας ανοιχτά και τα λόγια σας μετρημένα.

Πρώτον, θα δώσετε τα στοιχεία σας. Θα σας ρωτήσουν το επάγγελμά σας. Για τους εργατοτεχνίτες δεν υπάρχει πρόβλημα. Στους διανοούμενους απευθύνομαι. Εσείς δε θα πείτε την πραγματική σας ενασχόληση (υπάλληλος, δάσκαλος, φοιτητής κλπ.), αλλά θα βρείτε ένα εργατοτεχνικό επάγγελμα - τσαγκάρης, ράφτης, κουρέας, υδραυλικός (...).

Το μεσημέρι θα σας εξηγήσω, γυρίζοντας από τη δουλειά. Είμαι ο Νίκος Ζαχαριάδης».

Μ' αυτές τις κουβέντες έγινε η γνωριμία των 32 «G» (αυτό το γράμμα, μαζί με έναν αριθμό, έφερε το καρφιτσωμένο στο στήθος τους κόκκινο τρίγωνο), δηλαδή των Ελλήνων πολιτικών κρατουμένων στο ναζιστικό στρατόπεδο Νταχάου, το πρώτο βράδυ που έφτασαν σ' αυτό, με τον συγκρατούμενό τους, ΓΓ του ΚΚΕ, Νίκο Ζαχαριάδη.

(Από το βιβλίο του Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη «Ελληνες κρατούμενοι στο Νταχάου», εκδόσεις «Φιλίστωρ»)