ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΠΑΡΟΝ (για τους εκτελεσμένους στο πεδίο βολής της Αγριλιάς Μεσολογγίου)

Το πεδίο βολής στενάζει

η συγκέντρωση ανταριάζει

σ’ ένδειξη τιμής 

για τους ασυμβίβαστους.

Κόκκινη η γη βαμμένη

δάκρυα κι αίμα ποτισμένη

όσων έπεσαν 

σε αγώνα άνισο.

Για δουλειά και για ειρήνη

λευτεριά, δικαιοσύνη

πάλεψαν αγνά 

και σ’ αυτά ορκίστηκαν.

Στην ιερή σύμβαση πιστοί

πρόσφεραν ολόκληρη ζωή

δίνοντας παρόν 

στην αιωνιότητα.

Τώρα άνεμος φυσάει

που τις θύμησες σκορπάει

σ’ όλο το ντουνιά 

κι οι σκιές θα σβήσουν.

Οι ζωές που αδικιούνται

σαν σκιές περιπλανιούνται

μες την ερημιά 

έως τη δικαίωση.

Φυλακές και εξορίες

εκτελέσεις κτηνωδίες

δεν τους λύγισαν 

στάθηκαν όλορθοι.

Μα τα νιάτα τους δικαιώνουν

τον αγώνα δυναμώνουν

ασυμβίβαστα 

στου λαού το ξύπνημα.

Ω αέρα που σφυρίζεις

τη θυσία τους θυμίζεις

σπας τη λησμονιά 

κι οι σκιές θα σβήσουν.

                                                               Τ.Α