Για τις αλυκές (ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΛΥΚΕΣ Α.Ε)

ΔΗΜΟΥ Ι. Π. ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ

                                                ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σήμερα στην εποχή που το ξεπούλημα  κάθε κοινωνικής ιδιοκτησίας έχει γίνει  εθνικό σπορ διάφορων αυτόκλητων εθνοσωτήρων  που το βαφτίζουν αξιοποίηση του  εθνικού πλούτου και ουσιαστικά είναι ξεπούλημα σε ότι έχει απομείνει από τη δημόσια περιουσία  για να ενισχυθούν ελάχιστοι ζάμπλουτοι στο μεταξύ τους ανταγωνισμό, μπαίνει επιτακτικά το ερώτημα, τι κάνουμε;

 Κάποιοι ,σκέφτονται, αφού έτσι  και αλλιώς δεν έχουμε όφελος 

α)πολλοί επιστήμονες επισημαίνουν την βλαβερή επίδραση της επέκτασης των αλυκών (παλαιότερα) στην ιχθυοπαραγωγή της λιμνοθάλασσας γεγονός που διαπιστώνεται διαχρονικά και από τους ψαράδες. 

β) είναι γνωστό σε πολλούς πως ο δήμος Ι.Π.Μεσολογγίου έχει σημαντική οικονομική επιβάρυνση από την άντληση των όμβριων για να μην καταλήγουν στην αλυκή 

γ) κακή διαχείριση με τεράστια διοικητικά έξοδα (πολλές φορές να ξεπερνούν το κέρδος) , πολλά από αυτά τα έξοδα για διευθυντικά στελέχη ), 

ας πουληθεί η επιχείρηση τουλάχιστον να μην έχουμε και χρέος . 

Η σκέψη αυτή κατ’ αρχάς θεωρεί δεδομένη την κακοδιαχείριση και παραιτείται από την πίεση ,τον αγώνα για  σωστή, ορθολογική, φιλολαϊκή διαχείριση και ακόμη δεν παίρνει υπόψη της ότι ο όποιος ιδιώτης, νομοτελειακά προκειμένου να κερδίσει  δεν θα σκεφτεί και μεριμνήσει ούτε για το περιβάλλον ούτε για τους εργαζόμενους και άρα το συνολικό αποτέλεσμα θα είναι πολύ πιο άσχημο από το σημερινό.

Άλλοι, επιθυμούν να παραμείνει η κατάσταση ως έχει και προτείνουν και αγώνες κατά της ιδιωτικοποίησης χωρίς να βάζουν επιτακτικά ζητήματα λειτουργίας , διαφάνειας, ελέγχου, προσανατολισμού κ.λ.π. Η άποψη αυτή ενώ δείχνει πιο προοδευτική από την προηγούμενη, δεν είναι και αυτό γιατί, πάλι ελάχιστοι είναι αυτοί που ωφελούνται (ο ιδιώτης του 25%, τα διευθυντικά στελέχη).

Η λύση επομένως δεν μπορεί να είναι άλλη από την ένταξη της επιχείρησης σε ενιαίο κρατικό φορέα ορυκτού πλούτου . Όλες οι μετοχές να περάσουν στο κράτος. Να γίνει ανασχεδιασμός της επιχείρησης με σαφή προσανατολισμό στην καθετοποίηση της παραγωγής (εργοστάσιο /σια επεξεργασίας και συσκευασίας) και εμπορία, με χρηματοδότηση από το κράτος πλήρη έλεγχο της διοίκησης από τους εργαζόμενους της επιχείρησης (που θα έχουν μόνιμη σταθερή δουλειά με καλή αμοιβή) , πλήρη διαφάνεια με υποχρεωτική λογοδοσία της διοίκησης στο τέλος κάθε χρονιάς.
Η λύση αυτή εξασφαλίζει κάποιες θέσεις εργασίας, λειτουργία της επιχείρησης προς όφελος του λαού, συλλογικότερη και άρα ορθολογικότερη αξιοποίηση του φυσικού πλούτου. 

Γνωρίζουμε την βασικότερη ένσταση, ότι αυτά δεν μπορούν να γίνουν σήμερα μέσα στο δοσμένο πολιτικό οικονομικό πλαίσιο, όμως, πιστεύουμε πως είμαστε υποχρεωμένοι πλέον, πριν είναι πολύ αργά, να σπάσουμε αυτό το πλαίσιο που είναι φυλακή, που είναι πλαίσιο κάτεργου για την πλειοψηφία , που το ζουν καθημερινά στο πετσί τους (των ανέργων , των εργαζομένων, των μικροεπαγγελματιών, μικρεμπόρων, των συνταξιούχων, των μικρομεσαίων αγροτών, των ψαράδων, των νέων) και πλαίσιο επίγειου παράδεισου για την πολύ μικρή μειοψηφία (εφοπλιστών, μεγαλοεπιχειρηματιών, μεγαλεμπόρων, τραπεζιτών, οικονομικών παρασίτων).

ΟΧΙ στο ξεπούλημα των ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΛΥΚΩΝ.

ΟΧΙ στη συνέχιση της λειτουργίας τους με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια προς όφελος ιδιωτών.

ΝΑΙ στην λειτουργία προς όφελος του κοινωνικού συνόλου με πλήρη διαφάνεια και κοινωνικό- εργατικό έλεγχο.

ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΖΙΚΟΣ ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ