H Μεγάλη Παρασκευή του Αγρινίου

               

                                               

                                               ANAKOINΩΣΗ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ (Π.Ε.Α.Ε.Α.)
ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ

(Δ.Σ.Ε.)

             1944-2013:     

  
69 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ

69 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΕΙΝ’ Ο ΙΔΙΟΣ:

Ο χιτλεροφασίστας αντικαταστάθηκε από τον Αγγλοαμερικάνο ιμπεριαλιστή που φοράει απλά άλλο ρούχο:
του ΔΝΤ, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, της Τρόικας και τους συνεταίρους τους (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ)

69 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ: παραμένει χαραγμένη ανεξίτηλα στη συλλογική μνήμη των Αγρινιωτών
η Μεγάλη Παρασκευή, 14 Απριλίου του 1944.

Πέρασαν 69 χρόνια από τη δραματική εκείνη Μεγάλη Παρασκευή του 1944, θυσία στο βωμό της λευτεριάς της Πατρίδας. Το Αγρίνιο πρόσφερε στην ιστορία της αγωνιζόμενης Ελλάδας το ολοκαύτωμα των 120 δολοφονημένων – εκτελεσμένων παιδιών του. Τους 117 στην Αγία Τριάδα και τους 3 κρεμασμένους στην Κεντρική Πλατεία Αγρινίου : Πάνο Σούλο – Χρήστο Σαλάκο – Αβραάμ Αναστασιάδη.
Τότε που οι Γερμανοί κατακτητές, απαντώντας με αντίποινα για το σαμποτάζ ανταρτών του ΕΛΑΣ αποφάσισαν και εκτέλεσαν 117 κρατούμενους αγωνιστές. Τούς τρείς, τον Πάνο Σούλο, τον Χρήστο Σαλάκο και τον Αβραάμ Αναστασιάδη τους κρέμασαν στην πλατεία Μπέλλου, τη σημερινή πλατεία Δημοκρατίας. Οι δύο πρώτοι ήσαν μέλη της ΕΠΟΝ, ο τρίτος συνταξιούχος της Αγροτικής Τραπέζης. Είχε προηγηθεί όπως αναφέρθηκε, την 9-4-1944 ενέδρα των ανταρτών του ΕΛΑΣ σε σημείο μεταξύ των χωριών Σταμνάς και Αγγελοκάστρου όπου έγινε ανατίναξη της αμαξοστοιχίας που κινούνταν από Κρυονέρι προς Αγρίνιο και μετέφερε πολεμικό υλικό και καύσιμα, συνοδευμένη από Γερμανούς στρατιώτες, με μεγάλες απώλειες για τους Γερμανούς. 
Για το λόγο αυτό οι Γερμανοί κατακτητές αποφάσισαν και εκτέλεσαν μαζί με τους ταγματασφαλίτες-τσολιάδες και τους ντόπιους δοσίλογους συνεργάτες τους, τα 117 παλικάρια στην Αγία Τριάδα, μεταξύ των οποίων και η μοναδική γυναίκα Κατίνα Χαντζάρα. 
Αποδίδουμε σήμερα τιμή και δόξα στους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας για τον ηρωικό αγώνα τους για την απελευθέρωση της πατρίδας από τους κατακτητές ναζί και τους Αγγλοαμερικάνους ιμπεριαλιστές. Αλλά και στο ηρωικό ΚΚΕ, αιμοδότη και ψυχή της αντίστασης, για τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξε στην δημιουργία, καθοδήγηση και την οργάνωση του αγώνα που έδωσαν το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ, η ΕΠΟΝ. Η δεκαετία, από το 1941 κι έπειτα, σηματοδοτεί και σηματοδοτείται από την πάλη του λαού για λαοκρατία, μέσα από δύο ένοπλες εξεγέρσεις του ενάντια στην αστική καταπίεση.
Ειδικότερα σήμερα οι αγώνες της γενιάς της Εθνικής Αντίστασης είναι επίκαιροι και εμπνέουν τους λαϊκούς αγώνες της εργατικής τάξης ενάντια στον πόλεμο που έχει κηρύξει η καπιταλιστική λυκοσυμμαχία της Ε.Ε., της ΤΡΟΙΚΑ και του Δ.Ν.Τ. φορτώνοντας τις συνέπειες της κρίσης στις πλάτες του λαού. 


ΕΜΠΝΕΟΜΑΣΤΕ - ΔΙΔΑΣΚΟΜΑΣΤΕ - ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ

Η Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (Παράρτημα Αγρινίου), οι αγωνιστές και οι φίλοι της Εθνικής Αντίστασης, σ' αυτές τις συνθήκες, καλούμε τους αγωνιστές, φίλους και απογόνους της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, τιμώντας πραγματικά αγωνιστικά να συμμετέχουν σε κάθε εκδήλωση και στους καθημερινούς αγώνες με το ταξικό κίνημα και το ΚΚΕ για την ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής.
Παράλληλα, καλούμε τους αγωνιστές όπως και όλους τους λαϊκούς ανθρώπους, να εγκαταλείψουν τα κόμματα της Πλουτοκρατίας και του Ευρωμονόδρομου και να ενισχύσουν αποφασιστικά το ΚΚΕ για να δημιουργηθούν καλύτερες προϋποθέσεις για την ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής. Το κύριο βάρος σήμερα πέφτει στη μεγαλύτερη συμμετοχή μας στους ταξικούς αγώνες για την ανατροπή του καπιταλισμού που σπρώχνει τους εργαζόμενους και της χώρας μας στην οικονομική χρεοκοπία και καταδικάζει το λαό στην πείνα και την εξαθλίωση. 
                                        Αγρίνιο ΜΑΗΣ 2013                                             

«Οι ηρωικές παραδόσεις της Εθνικής Αντίστασης οδηγός στην αντιιμπεριαλιστική πάλη για ανεξαρτησία, ειρήνη, λαϊκή εξουσία» 

               

             ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

Ποίημα του Γιάννη Ρίτσου

Για τους πεσόντες στην κατοχή Αγρινιώτες

Και

Για όλους τους Ρωμιούς – θύματα του ναζισμού


         Τόπος ιερός, εδώ που οι αντίχριστοι 
         ξανασταύρωσαν    το Χριστό και την Ελλάδα,

κ' είταν Παρασκευή Μεγάλη, 14 του Απρίλη,

και κει που η γης  ανάβρυζε κρινάκια, παπαρούνες χαμομήλια  για το Πάσχα

σκάφτηκαν τάφοι και στους  τάφους δε χωρούσαν οι λεβέντες,

και μες στα σπλάχνα  δε χωρούσε τόσος πόνος.

Κι' είταν το Αγρίνι ολάκερο ένας Επιτάφιος μ' όλα του τα κεριά σβησμένα

Κι αντίς καμπάνες απ' τον όρθρο ως το σπερνό, ντουφεκιές ακούγονταν,

κ' οι κρεμασμένοι  σάλευαν σαν καβαλάρηδες του  ανέμου κ' έφευγαν πάνω απ' το χρόνο

και μες στο απόβροχο, τη νύχτα της Ανάστασης, τ' άστρα  που βγήκανε, λάμψη δεν είχαν

κ' είτανε τ' άστρα σα βρασμένο στάρι για τα κόλλυβα των σκοτωμένων,

στάρι πιτσιλισμένο μαύρη  ζάχαρη, μαύρη σταφίδα, μαύρο ρόϊδι,

και στις αυλές, την άλλη μέρα, αντίς αρνιά να ψήνονται, τραγούδια  ν΄αντηχούνε,

κ' ήλιοι τα πορτοκάλια, μες  απ' τα πλυμένα φύλλα, να φωτίζουν του  χορού τις δίπλες, μουγκός ο  θρήνος και μουγκή η κατάρα πνίγονταν  μες στης σκλαβιάς το μαύρο φόβο,

'Αϊ, μανάδες Αγρινιώτισσες,  τι μαύρο πουν' το μαύρο χρώμα,

η μαύρη νύχτα και το μαύρο σας σταυροδετό τσεμπέρι,

το κυπαρίσσι της σιωπής στο μαύρο κορφοβούνι

ως και της λεμονίτσας  τ' άσπρα λουλουδάκια μαύρισαν κ' εκείνα

ως και το κόκκινο αίμα των παιδιών σας μαυρολογούσε πάνω στα λιθάρια.

'Αϊ, μανάδες Αγρινιώτισσες,  μαύρος καημός που βόσκησε  τα φύλλα της καρδιάς σας,

όμως το γαίμα των παιδιώνε σας βγαίνει πάνω απ' το μαύρο

κόκκινο της θυσίας, της αγρύπνιας κόκκινο,

κόκκινο της αυγής  και της ελπίδας,

το κόκκινο  της λευτεριάς, κόκκινο κατακόκκινο.

Βάφει τ' αυγά της νέας Λαμπρής  και του μπαξέ σας τα τριανταφυλλάκια,

βάφει και τα πουκαμισάκια τους τα τρυπημένα από τα βόλια

και τα πουκαμισάκια τους πλατειές σημαίες αγερολάμνουν

κ' οι νιοι λεβέντες τα κρατούν  και παν μπροστά στην ιστορία.

Και  νάτοι  ολόμπροστα, να ο Χρήστος, κι ο Αβραάμ, νάτος κι ο Πάνος,

Νάτος κι ο κάπταν Λίας, να κι ο Πάσχος, 19 χρονώ παλληκαράκι,

νάτοι οι 120 Αγρινιώτες μπρος στην μάντρα της Αγιά Τριάδας,

να κ' οι 55 εκεί στο σταυροδρόμι που περνάει το τραίνο Αγρίνι-Μεσολόγγι, φορτωμένο μήλα,

να κ' οι 200 της Πρωτομαγιάς στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής με τις αγριομολόχες,

να το προσφυγολόι της Κοκκινιάς με τα μεγάλα δαφνοκλάδια της Δημοκρατίας

να και το Δίστομο, το Κούρνοβο, και τα Καλάβρυτα με τα κομμένα σπίτια,

νάτος κι ο Γοργοπόταμος- με το γιοφύρι του σαν κόκκινο άλογο ορθωμένο,

να κ' οι αγωνιστές του 21

και οι άλλοι πριν, κ' οι άλλοι  μετά,

παιδιά μας, τα παιδιά μας  με σημαίες μεγάλες.

Μπροστά, μπροστά, κατάμπροστα,

μέσα στο φως που  πρόβαλε μεγάλο απ' τις πληγές τους,

μπροστά, μπροστά, φωνάζοντας:

εκεί που η Λευτεριά ανατέλλει απ' το αίμα μας, θάνατος  δεν υπάρχει.

Λοιπόν μην  κλαίτε μάνες Αγρινιώτισσες, θάνατος  δεν υπάρχει

μόνο τα χέρια  δώστε, αδέλφια μου, να βασιλέψει  ειρήνη,

ν' ανθίσει γέλιο  στις ματιές, να λάμψει ο κόσμος όλος,

κι όλος ο κόσμος μια φωνή να τραγουδήσει: Ειρήνη, Ειρήνη, Ειρήνη.

   

  

                                  Αθήνα, 4  V 80

                                 Γιάννης Ρίτσος