Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015

Ο Καπιταλισμός, η αστική διακυβέρνηση του 2015 και ποιός βγαίνει κερδισμένος

         
                                του Θόδωρου Μαργαρίτη

                   

1. «Σημειωτέον ότι η σχετική έρευνα καταδεικνύει ανάμεικτα συναισθήματα της κοινής γνώμης σχετικά με την τεχνολογία, που διαδραματίζει έναν ολοένα και σημαντικότερο ρόλο στις ζωές των ανθρώπων. Η πλειονότητα των ερωτηθέντων εκτιμά πως προχωρεί με υπερβολικά γρήγορους ρυθμούς η τεχνολογική καινοτομία, εξαιτίας της απληστίας των επιχειρήσεων και όχι χάρη στην επιθυμία τους να βελτιώσουν τον κόσμο. Σε όλους τους κλάδους, πάντως, οι καταναλωτές επιθυμούν την επιβολή αυστηρότερων ρυθμίσεων σε επιχειρήσεις, αλλά δεν εμπιστεύονται τους κυβερνώντες και δεν ελπίζουν πως αυτοί θα αναπτύξουν και θα εφαρμόσουν τους κατάλληλους κανόνες». "Edelman Trust"

2. «Τα προβλήματα που θα απασχολήσουν σε σημαντικό βαθμό τον κόσμο το 2015 παρουσιάζει σε μελέτη το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός (WEF). Πρόκειται σε μεγάλο βαθμό για ζητήματα οικονομικής φύσεως, όπως η αύξηση της εισοδηματικής ανισότητας και η υποχώρηση της απασχόλησης ακόμη και όταν αναπτύσσεται η οικονομία. Ένα από τα βασικότερα προβλήματα είναι η διεύρυνση της εισοδηματικής ανισότητας, τάση που άρχισε να ενισχύεται στις αρχές της δεκαετίας του 1980, αλλά πήρε νέα δυναμική μετά την κρίση του 2008. Η ανάπτυξη της οικονομίας χωρίς αύξηση της απασχόλησης αποτελεί το δεύτερο σημαντικότερο ζήτημα για το 2015. Το πρόβλημα μπορεί να πάρει εφιαλτικές διαστάσεις τα επόμενα χρόνια, εξαιτίας της αυτοματοποίησης και της χρήσης λογισμικού και ρομπότ σε όλο και περισσότερες δουλειές». «Καθημερινή» 4/1/2015.

3. «Οκτώ χρόνια μετά την έναρξη της παγκόσμιας τραπεζικής κρίσης, ο Μπάρακ Ομπάμα θέτει θέμα μείωσης των οικονομικών ανισοτήτων και ρύθμισης της αγοράς εργασίας. Η αύξηση του κατώτατου μισθού είχε αναγγελθεί από την κυβέρνηση Ομπάμα εδώ και 2 χρόνια, ωστόσο τώρα που η ανεργία μειώνεται στις ΗΠΑ, κατάφερε να φέρει ξανά το θέμα στο τραπέζι. Φυσικά το σημείο αφετηρίας είναι εξαιρετικά χαμηλό: Ο Ομπάμα θεσμοθέτησε κατώτατο μεροκάματο 10 δολαρίων για τους εργαζόμενους με ομοσπονδιακά συμβόλαια. Στο Σιάτλ, ο Δήμαρχος έχει δεσμευτεί για την αύξηση του μισθού σε 15 δολάρια την ώρα. "Είμαστε η μόνη ανεπτυγμένη χώρα που δεν εγγυάται αναρρωτική άδεια μετ' αποδοχών" είπε στους Αμερικανούς ο Ομπάμα». 
«HuffPost Greece» 21/01/2015

4. «Η έκταση και η συνεχιζόμενη αύξηση των ανισοτήτων στις Ηνωμένες Πολιτείες με ανησυχούν πολύ. Δεν είναι μυστικό ότι οι λίγες τελευταίες δεκαετίες διεύρυνσης της ανισότητας μπορεί να συνοψιστούν σε σημαντικά κέρδη για τα εισοδήματα και τις περιουσίες που βρίσκονται στην κορυφή και σε στάσιμο βιοτικό επίπεδο για την πλειονότητα» 
(Τζάνετ Γιέλεν, πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ - Fed - ηλεκτρονικό «Βήμα» 17/10/2014).

5. «Όλα τα οφέλη, σχεδόν όλα τα οφέλη, που προέκυψαν τα τελευταία περίπου 30 χρόνια, τα έχει καρπωθεί το 1% του πληθυσμού, ενώ οι μισθοί για το 99% έχουν αυξηθεί ελάχιστα» .«Euronews», 6/11/2014.

6. «Η ανάπτυξη επιβεβαιώνεται αλλά οι μισοί πολίτες χάνουν τα εισοδήματά τους. Οι ανισότητες αυξάνονται όπως και εκείνοι που έχουν όλο και λιγότερα να ξοδέψουν. Υπάρχουν όλο και περισσότερες αποταμιεύσεις αλλά λιγότερες επενδύσεις και μικρότερη κατανάλωση. Την ίδια ώρα, εταιρείες όπως η "Apple" αλλά και άλλοι παγκόσμιοι κολοσσοί κάθονται πάνω σε βουνά ζεστού χρήματος που δεν ξέρουν τι να τα κάνουν. Τα χρήματα συγκεντρώνονται στα χέρια λίγων "happy fews", επιχειρήσεων και ιδιωτών» ,
(οικονομική εφημερίδα «Les Echos»).

7. «Σύμφωνα με τα στοιχεία του οίκου "Boston Consulting Group", ο ιδιωτικός πλούτος αυξήθηκε το 2013 κατά 15%, με ρυθμό διπλάσιο του 2012. Οι ανισότητες διευρύνονται - τόσο στην Ευρώπη της γερμανικής λιτότητας όσο και στις ΗΠΑ των αναπτυξιακών κινήτρων και της ποσοτικής χαλάρωσης» 
(«Τα Νέα» 8/11/2014).

8. Επίσης, ως προς την ανεργία, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO), θα συνεχίσει την ανοδική πορεία της τα επόμενα χρόνια. Η ILO προειδοποιεί ότι οι άνεργοι έως το 2019 θα έχουν ξεπεράσει τα 212 εκατομμύρια από τα 202 εκατομμύρια σήμερα. Παγκοσμίως, ο αριθμός των ανέργων θα αυξηθεί κατά 3 εκατομμύρια φέτος και κατά 8 εκατομμύρια από το 2016 - 2019.

Συμπερασματικά, ανεξάρτητα από το μείγμα καπιταλιστικής διαχείρισης, είτε αυστηρής οικονομικής διαχείρισης (Γερμανία), είτε επεκτατικής (ΗΠΑ), και σε περιόδους καπιταλιστικής κρίσης και σε περιόδους καπιταλιστικής ανάπτυξης οι εισοδηματικές ανισότητες διευρύνονται, η ανεργία μεγαλώνει, η φτώχεια αγκαλιάζει όλο και περισσότερους.

Η συνειδητή αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική αντίσταση η συσσώρευση δυναμικού στο λαϊκό κίνημα με στόχο την αντεπίθεση και ανατροπή του αστικού πολιτικού συστήματος με τη συγκρότηση ισχυρής κοινωνικής συμμαχίας είναι μονόδρομος.
Η καλλιέργεια αυταπατών και αναμονής επηρεάζει αρνητικά την ανασύνταξη και συνεπή δράση του εργατικού κινήματος, αδυνατίζει την αγωνιστική δράση και την αντικαθιστά με την αντίληψη της ανάθεσης, αναζήτησης εύκολων "σωτήριων" λύσεων που η μη εξεύρεσή τους με τη σειρά τους φέρουν απογοήτευση και παραίτηση.
Οι εργαζόμενοι, η εργατική τάξη συνολικά με τους συμμάχους της δεν έχει να περιμένει τίποτα και από κανέναν. Η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής θα γίνεται πάντα σε όφελος των κερδών και όχι των αναγκών της εργατικής τάξης, των λαών. Η νέα τεχνολογία, αυξάνει την παραγωγικότητα της εργασίας στο πλαίσιο του καπιταλισμού, αλλά ταυτόχρονα επιδρά στη μείωση των μισθών και στην αύξηση της ανεργίας, αφού παράγονται περισσότερα εμπορεύματα στη μονάδα χρόνου, μειώνοντας την αξία άρα και την τιμή της εργατικής δύναμης, ενώ χρειάζονται λιγότερα χέρια για την παραγωγή ίδιων ή και περισσότερων εμπορευμάτων. Όσο μεγαλύτερη ανάπτυξη τόσο ποιο πολλά τα κέρδη για τους λίγους και ποιο πολλή η ανεργία και η φτώχεια για τους πολλούς. Ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται. Δεν μπορεί να βγάζουν κέρδη τα μονοπώλια και ταυτόχρονα να καλύπτονται οι ανάγκες των λαών. Τα κέρδη στον καπιταλισμό θα είναι πάνω, πολύ πάνω, από τους ανθρώπους. Τα κέρδη καθιστούν ισχυρούς αυτούς που τα κατέχουν και αυτοί επιβάλουν τους κανόνες τους και τις κυβερνήσεις και όχι το αντίστροφο.
Ο μόνος ελπιδοφόρος δρόμος , αν και δύσκολος, για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της είναι η ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και η εδραίωση εργατικής - λαϊκής εξουσίας (της συντριπτικής πλειοψηφίας) και οικονομίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου