Με τη σκέψη στην πατρίδα

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Συγκινητικό θεατρικό και μουσικό ταξίδι στη ζωή των πολιτικών προσφύγων

         

«Με τη σκέψη στην πατρίδα» ήταν ο τίτλος της θεατρικής παράστασης που παρουσιάστηκε στην εκδήλωση για τη ζωή στην πολιτική προσφυγιά, το Σάββατο 21 Απρίλη, αμέσως μετά την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα και απέσπασε θερμότατο χειροκρότημα.

   Τα κείμενα ήταν της Ιωάννας Στεφανίδου, η σκηνοθεσία της Ελένης Μακίσογλου και έπαιξε η θεατρική ομάδα«Πολιτική Σκηνή» του παραρτήματος Θεσσαλονίκης της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ.

Ένας πρώην μαχητής του ΔΣΕ, που πέρασε από την πολιτική προσφυγιά και επαναπατρίστηκε, συναντά τυχαία κάπου στη Θεσσαλονίκη, το γιατρό του ΔΣΕ, που τον είχε χειρουργήσει πάνω στο βουνό όταν χτυπήθηκε με σφαίρα στο κεφάλι... Το μεγαλείο των μαχητών του ΔΣΕ αποτυπώνεται ανάγλυφα στην κουβέντα τους και συγκινεί. Από εκεί ξεδιπλώνουν θύμισες και διηγήσεις και το αντάμωμά τους γίνεται γέφυρα που μας ταξιδεύει και σε ιστορίες άλλων πολιτικών προσφύγων, όπως της Χριστίνας, που έχασε το ένα της πόδι στις μάχες και ακρωτηριάστηκε, αλλά στο νοσοκομείο «250» της Πολωνίας έβαλε πρόσθετο μέλος, γνώρισε τον άντρα της, παντρεύτηκαν και έκαναν τρία παιδιά! Ή αντίστοιχα της δασκάλας Ελένης, της ωραίας Ελένης που από τραυματισμό της είχε μείνει ένα σημάδι στο μάγουλο και που έγινε «μάνα» για μια από τις ομάδες παιδιών που στάλθηκαν στην Ουγγαρία για να γλιτώσουν από το παιδομάζωμα της Φρειδερίκης... Στη βαλίτσα της, την ώρα που ήταν στο σταθμό του τρένου, ξεκινώντας για τον επαναπατρισμό της μετά από 27 χρόνια, έλεγε ότι κουβαλάει «όλα τα εφόδια που της έδωσε ο σοσιαλισμός»!

   Το έργο μας μεταφέρει στα ωραία χρόνια, τις παροχές και τα δικαιώματα που απολάμβαναν οι πολιτικοί πρόσφυγες στις σοσιαλιστικές χώρες, ρίχνοντας ματιές σε ιστορίες όπως αυτή της πρωτοπόρας εργάτριας Τούλας, στη Βουλγαρία. Φωτίζει ότι έμενε πάντα άσβεστος ο πόθος του επαναπατρισμού, αλλά σκιαγραφεί και τα προβλήματα που αντιμετώπισαν οι επαναπατρισθέντες τον πρώτο καιρό του γυρισμού τους και την αγανάκτησή τους, που συμπυκνώνεται στην ατάκα της νοσοκόμας του ΔΣΕ Συμέλας: «Α ρε και να 'χα ένα Τόμσον!».

   Όλες οι ιστορίες βασίστηκαν σε πραγματικές ιστορίες πολιτικών προσφύγων, ενώ κάποιοι χαρακτήρες συνδυάζουν ιστορίες δυο και τριών πραγματικών προσώπων. Όλα όσα ζήσαμε, «υπάρχουν στον αγώνα μας και στα όνειρά μας για το μέλλον», αναφωνούν ένας-ένας όλοι οι ηθοποιοί στο τέλος του έργου και όλοι μαζί τραγουδούν το «Ήρωες».

                           

Το συγκρότημα «Μπουζούκι»

         

Στην εκδήλωση ακολούθησε μουσικό πρόγραμμα από ένα συγκρότημα που μπορεί να χαρακτηριστεί και «ιστορικό».

   Πρόκειται για το συγκρότημα του Συλλόγου Ελλήνων Πολιτικών Προσφύγων της Τασκένδης, με το όνομα«Μπουζούκι» που ιδρύθηκε το 1967. Οι λόγοι της συγκρότησής του ήταν πολιτικοί, για να στηρίξει τον αντιδικτατορικό αγώνα του λαού μας, τη συγκέντρωση χρημάτων, τη βοήθεια στους πολιτικούς κρατούμενους και την προσπάθεια διεθνούς αφύπνισης ενάντια στη δικτατορία. Επιπλέον, όμως, για 20 χρόνια ψυχαγωγούσε τους Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες της Τασκένδης, ταξίδεψε την ελληνική μουσική με συναυλίες του σε πολλές πόλεις της Σοβιετικής Ένωσης, πήρε μέρος σε Παγκόσμια Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών και είχε και διακρίσεις. Πριν από 4 χρόνια τα μέλη του συγκροτήματος ξανασμίξανε και έδωσαν το παρόν και στην εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό, παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν κάποιοι, εκτελώντας εξαιρετικά μια σειρά αγαπημένα τραγούδια.

   Στο συγκρότημα «Μπουζούκι» συμμετείχαν οι: Ανδρέας Παπαδόπουλος (μπουζούκι), Κώστας Γκουντουβάς(μουσικός διευθυντής), Ανδρέας Παπαδόπουλος (ηλεκτροακουστική κιθάρα), Θόδωρος Παπίδης (κιθάρα - μπάσο), Δημήτρης Μητρούσης (κρουστά), Βασίλης Τσιούτσιος (πλήκτρα) και στο πιάνο ο διακεκριμένος καλλιτέχνης της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ουζμπεκιστάν, μουσικοσυνθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής της ορχήστρας και ένας από τους ιδρυτές του συγκροτήματος, Παναγιώτης Μιχαηλίδης.

   Στο τραγούδι ήταν οι Ανθή Τατσιούλη, Ιουλιέτα Παπαδοπούλου και Κώστας Τριανταφυλλίδης.

 Το πρόγραμμα άνοιξε με ένα ορχηστρικό κομμάτι από το συγκρότημα και ακολούθησε ένα ποτ πουρί από τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και του Μάνου Λοΐζου. Τραγούδια του αγώνα, αλλά και της προσφυγιάς εναλλάσσονταν, με τον κόσμο να συμμετέχει ένθερμα, ενώ αίσθηση προκάλεσαν και τα ρωσικά τραγούδια, όπως οι «Γερανοί», που μιλάει για το καθήκον των επιζώντων έναντι των πεσόντων, μιλάει για τον πόλεμο, αλλά και για την ειρηνική ζωή που όλοι θέλουμε να ζούμε, χρησιμοποιώντας του γερανούς ως ένα σύμβολο αθανασίας. Αντίστοιχα, «Τα βράδια της Μόσχας» που η ερμηνεύτρια κάλεσε το κοινό να συμμετάσχει στα ρωσικά και καθώς η αίθουσα συνεδρίων ήταν γεμάτη με απογόνους πολιτικών προσφύγων, τη συνόδευσαν εύκολα σε μια γλώσσα που γνωρίζουν, σε μια δεύτερη πατρίδα, τη Σοβιετική, που τους είχε αγκαλιάσει ολόψυχα. Και φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει από το πρόγραμμα η πασίγνωστη και αγαπημένη «Κατιούσα», λαϊκό ρώσικο τραγούδι από αυτά που στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν στα στόματα των στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού και στη χώρα μας «ντύθηκε» με ελληνικούς στίχους για να υμνήσει το ΕΑΜ.

«Ένας αιώνας αγώνας και θυσία το ΚΚΕ στην πρωτοπορία», δόνησε την αίθουσα το σύνθημα μετά την ερμηνεία της «Κατιούσα», αρχικά στα ρωσικά και μετά στα ελληνικά.

   Ακολούθησαν ορχηστρικά κομμάτια από το συγκρότημα, ανάμεσά τους και ο «Ζορμπάς» που ξεσήκωσε κόσμο για χορό, ενώ η συναυλία έκλεισε με το τραγούδι του ΔΣΕ «Βροντάει ο Όλυμπος και πάλι» με τον κόσμο να χαρίζει στο τέλος το πιο θερμό του χειροκρότημα και το σύνθημα «ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, ΟΠΛΑ, ΔΣΕ, δόξα και τιμή στο ΚΚΕ», να κλείνει αυτή την πολύ ωραία εκδήλωση στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 100 χρόνια του Κόμματος.