Ένα από τα πρώτα συνθήματα που θα ακούσει ο φαντάρος, όταν αρχίσει τη στρατιωτική του θητεία, είναι το εξής: «Εκεί που σταματάει η λογική αρχίζει ο στρατός». Ο θυμόσοφος λαός μας, πάντα με τη σοφία του, καταγράφει την πραγματικότητα, ίσως κάποιες φορές με υπερβολή, διατυπώνοντας σε συγκεκριμένες στιγμές και καταστάσεις, διάφορα αποφθέγματα αυτού του τύπου. Να δούμε όμως το περιεχόμενο του συνθήματος και πώς αυτό αξιοποιείται.
Από πλευράς περιεχομένου είναι πέρα για πέρα κενό. Και αυτό γιατί φαντάρος που μπαίνει στον στρατό για να υπηρετήσει την θητεία του, δηλαδή να υπερασπιστεί την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας, δεν μετατρέπεται αυτόματα σε ένα άβουλο όν χωρίς προσωπικότητα και δικαιώματα. Η στρατιωτική θητεία είναι συνέχεια της κοινωνικής του ζωής και έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζεται από τον ίδιο αλλά και από τους πάνω του. Τα κοινωνικά του δικαιώματα είναι αδιαπραγμάτευτα, κατοχυρωμένα από το Σύνταγμα και ισχύουν στο ακέραιο.
Δεν βρίσκεται υπό περιορισμό, κράτηση ή φυλακισμένος. Κανένας υπεύθυνος, κανένας αντιδραστικός και χουντικής προέλευσης στρατιωτικός κανονισμός, τύπου 20 – 1, δεν μπορεί να του στερήσει το παραμικρό δικαίωμα. Ο φαντάρος επομένως δεν μπορεί να παραιτηθεί και να κάνει υπομονή λέγοντας «εννέα μήνες είναι θα περάσουν». Να είναι πάντα σε εγρήγορση και να διεκδικεί τα δικαιώματα του. Αυτό μπορεί να γίνει με αναφορές στους ανωτέρους του, με δημιουργία επιτροπών για μαζική έκφραση παραπόνων, με καταγγελία αυθαιρεσιών της διοίκησης στο ALT.gr.
Ποτέ να μην θεωρήσουν τα στρατευμένα παιδιά του λαού πως τα καψόνια, η εκφώνηση ρατσιστικών και αλυτρωτικών συνθημάτων, ο ψυχολογικός πόλεμος είναι πράγματα παράλογα. Όλα έχουν τη λογική τους!
Έτσι το συγκεκριμένο σύνθημα αξιοποιείται για να κρύψει τη σκοπιμότητα διαμόρφωσης χαρακτήρων, πειθήνιων οργάνων στις επιλογές της αστικής τάξης και του αστικού στρατού. Να μην φέρουν αντίρρηση όταν τους στέλνουν στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στα στενά του Ορμούζ και αλλού εκτός συνόρων. Να μην προβληματίζονται και να αναρωτιούνται: «Τι δουλειά έχουμε εμείς εδώ;
Ποια σύνορα υπερασπιζόμαστε;» Ακόμη, ακόμη και σε αποστολές υπεράσπισης της «εσωτερικής τάξης και ασφάλειας» ενάντια στον εχθρό λαό.
Το ΚΚΕ, και με ερωτήσεις, ανέδειξε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι στρατευμένοι κατά τη διάρκεια της θητείας τους, απαίτησε να καλυφθούν οι ανάγκες τους και να κατοχυρωθούν τα δικαιώματά τους. Αυτά αναφέρονται και περιγράφονται με σαφήνεια στην έκδοση της επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ για της Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας με τίτλο «ΦΥΛΛΟ ΠΟΡΕΙΑΣ».
Ενδεικτικά αναφέρονται τα εξής:
- Η υπηρεσία να εξασφαλίζει υποχρεωτικά και με επάρκεια όλα τα είδη ένδυσης, υπόδησης, έξοδα μετακίνησης για όλες τις δραστηριότητες των οπλιτών.
- Να εξασφαλίζει επαρκή σε ποιότητα και ποσότητα σίτιση.
- Τα ιατρεία των μονάδων να είναι πλήρως εξοπλισμένα από υλικά και στελεχωμένα από ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.
- Στα παιδιά των οπλιτών να εξασφαλίζεται η δωρεάν ένταξη στους βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς.
- Οι οπλίτες που διέκοψαν σχέση εξαρτημένης εργασίας για να υπηρετήσουν τη θητεία τους, εφόσον οι ίδιοι το επιθυμούν, να επαναπροσλαμβάνονται υποχρεωτικά από τον ίδιο εργοδότη.
- Οι οπλίτες που ανήκουν σε οικογένειες με ετήσιο οικογενειακό εισόδημα κάτω των 12000 ευρώ να λαμβάνουν μηνιαία ενίσχυση 200 ευρώ.
- Στους οπλίτες που έχουν δημιουργήσει δική τους οικογένεια να χορηγείται η μηνιαία ενίσχυση των 200 ευρώ, με προσαύξηση ώστε το οικογενειακό τους εισόδημα να φτάνει τα 751 ευρώ το μήνα.
- Πρόσβαση στην ενημέρωση και τον πολιτισμό.
Εκτός αυτών των δικαιωμάτων αλλά και των υπόλοιπων που περιγράφονται, όπως προανέφερα, στο «ΦΥΛΛΟ ΠΟΡΕΙΑΣ», οι στρατευμένοι έχουν ένα ακόμη αναφαίρετο δικαίωμα. Είναι αυτό της επαφής με την προηγούμενη κοινωνική τους ζωή. Όσοι εργάζονταν πριν, να μην αποκοπούν σε καμία των περιπτώσεων από τον εργασιακό τους χώρο και ειδικότερα από το σωματείο τους. Οι επιστήμονες και οι φοιτητές να έχουν επαφή με τον επιστημονικό τους φορέα ή σύλλογο, οι αγρότες με τον αγροτικό σύλλογο, οι αυτοαπασχολούμενοι το ίδιο κλπ.
Αλλά και τα ίδια τα σωματεία, συνδικάτα, εργατικά κέντρα, ομοσπονδίες κυρίως τα ταξικά, δεν πρέπει να βγάλουν από τη οπτική τους γωνία τους στρατευμένους στην περίοδο της θητεία τους. Με διάφορες πρωτοβουλίες όπως: επισκέψεις σε χώρους που συχνάζουν εξοδούχοι, έξω από στρατόπεδα, κατ’ ιδίαν συναντήσεις κλπ να έχουν, αλλά και να αποκτούν επαφή με τους ήδη και τους υποψήφιους νέους εργαζόμενους μετά τη θητεία τους.
Στις σημερινές συνθήκες, όπου μετά την δεκαετή κρίση, σε συνθήκες πανδημίας μας περιμένει η επόμενη κρίση που θα μας φέρει παραπέρα χτύπημα των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών, ένταση των κατασταλτικών μέτρων, καθιέρωση πιο ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, μερικής απασχόλησης, τηλεργασίας, πάγωμα του ήδη χαμηλού κατώτατου μισθού, δεν πρέπει τον νέο εργαζόμενο μετά τη στρατιωτική του θητεία, να τον κυριεύσει η απογοήτευση και η απελπισία. Αντίθετα να πεισμώσει, να εμπιστευθεί τη δύναμη τη δική του και του συναδέλφου του, την οργανωμένη δύναμη της εργατικής τάξης.
Οι τελευταίες εκδηλώσεις της Πρωτομαγιάς, ο τρόπος που οργανώθηκαν από το ΠΑΜΕ, ειδικότερα αυτή στο Σύνταγμα, δείχνουν τη δύναμη της οργανωμένης εργατικής τάξης. Τη δύναμη και τις δυνατότητες που έχουν οι εργαζόμενοι, οργανωμένοι στα συνδικάτα τους, να προβάλουν και να απαιτήσουν όχι μόνο την ικανοποίηση των αιτημάτων τους, αλλά έναν άλλον δρόμο ανάπτυξης της οικονομίας, προς όφελος του λαού.
Με την οργανωμένη πάλη, τη συμπόρευση νέων δυνάμεων με το ΠΑΜΕ για τη ουσιαστική αλλαγή των συσχετισμών, μπορεί ο εργαζόμενος να αποκρούσει τις επιθέσεις της εργοδοσίας, να ανακουφίσει κάπως τις δυσκολίες στη ζωή του σήμερα, αλλά το κυριότερο να βάλει στην ημερήσια διάταξη την ανατροπή του εκμεταλλευτικού και βάρβαρου συστήματος που ακούει στο όνομα καπιταλισμός.
Κώστας Δρόσος,
Μέλος της Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ για τις
Ένοπλες δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας
αναδημοσίευση από alt.gr
αναδημοσίευση από alt.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου