Η Προδιαγεγραμμένη απομάκρυνση του Διοικητή του Νοσοκομείου Μεσολογγίου

Το είδαμε και αυτό να γίνεται. Να πανηγυρίζουν συνδικαλιστές του νοσοκομείου Αγρινίου, γιατί ο διοικητής του νοσοκομείου Μεσολογγίου φεύγει. Σε μας βέβαια που είμαστε στο χώρο, δεν μας φαίνεται παράξενο. Εδώ και καιρό είχε αρχίσει μια κατασυκοφάντηση του διοικητή, με αποκορύφωμα αναφορά που έστειλαν στον Κο Λοβέρδο και την κοινοποίησαν παντού, από την 6η ΥΠΕ έως και σε όλους τους σχετικούς φορείς, που καταγγέλλουν το διοικητή ότι παρεμπόδιζε τη λειτουργία του Υπηρεσιακού Συμβουλίου. Εδώ για όσους δεν γνωρίζουν να πούμε ότι το Υπηρεσιακό Συμβούλιο είναι αυτό που αποφασίζει για τις μετατάξεις-αποσπάσεις-μεταθέσεις του προσωπικού. Τα δύο νοσοκομεία έχουν κοινό Υπ. Συμβούλιο, του οποίου η πλειοψηφία βέβαια πάντα είναι από το Αγρίνιο, αφού στις εκλογές που γίνονται για την εκλογή των μελών του, λόγω μεγαλύτερης δύναμης του νοσοκομείου Αγρινίου, ψηφίζονται πάντα πρόσωπα από το Αγρίνιο. Και βέβαια επειδή η κατάσταση είναι τέτοια αυτή τη στιγμή, αφού γίνεται πλέον ένας οργανισμός και για τα δύο νοσοκομεία στα πλαίσια των συγχωνεύσεων, σπεύδουν να τακτοποιήσουν τους δικούς τους ανθρώπους. Και είναι μια καλή ευκαιρία για κάποιους εργαζόμενους του νοσοκομείου μας που είναι από το Αγρίνιο, να πάρουν θέση εκεί.
Αυτό βέβαια θα απογυμνώσει ακόμη περισσότερο το ήδη αποδυναμωμένο νοσοκομείο μας. Ο διοικητής για μας βέβαια έπραξε το αυτονόητο. Να στηρίξει τη λειτουργία του νοσοκομείου που υπηρετεί. Και αν αυτό, η προτροπή δηλαδή να τηρούνται όλες οι νόμιμες διαδικασίες, αποτελεί παρέμβαση στο έργο τους τότε τι να πούμε.
Τώρα για αυτά που γράφουν στην αναφορά τους, ότι δηλαδή ο Διοικητής του νοσοκομείου Μεσολογγίου ξεσηκώνει τους εργαζόμενους για να κερδίσει την εύνοια τοπικών παραγόντων, ας το αφήσω ασχολίαστο. Οι εργαζόμενοι έχουν μάτια και βλέπουν ποιοι είναι αυτοί που κάθε φορά «τακτοποιούνται», όταν αλλάζουν οι κυβερνήσεις και κατά συνέπεια και οι διοικητές.
Φαίνεται ξεκάθαρα πλέον τι διοικητή θέλουν. Και δεν μιλάμε μόνο για τους «ημέτερους» συνδικαλιστές αλλά και για το ίδιο το Υπουργείο, αφού εκ του αποτελέσματος μπορούμε να κρίνουμε. Όχι κάποιον ο οποίος θα προσπαθεί να βελτιώσει τις συνθήκες, αλλά κάποιον ο οποίος θα είναι αρεστός και θα υποκύπτει εύκολα στις όποιες «επιθυμίες».
Κατά κοινή ομολογία και των ίδιων των εργαζομένων, ο Κος Νικολόπουλος έκανε πολλές προσπάθειες, έβαλε σε κάποια τάξη τα οικονομικά του νοσοκομείου, φρόντισε να προσληφθούν αρκετοί γιατροί, κατάφερε, παρά τις όποιες αντιδράσεις, να ξαναγυρίσουν υπάλληλοι που για χρόνια ήταν αποσπασμένοι, με εντολές άνωθεν, σε άσχετες με το νοσοκομείο υπηρεσίες, δεν έκανε διακρίσεις, και στις πρόσφατες αξιολογήσεις το νοσοκομείο μας αξιολογήθηκε θετικά.
Και αντί οι κύριοι αυτοί στις δύσκολες αυτές συνθήκες που περνάει ο χώρος της Υγείας, να έχουν σαν στόχο τους το πώς θα οργανώνουν τους εργαζόμενους να παλεύουν για Δωρεάν Δημόσιο Σύστημα Υγείας, αναλώνονται στο να εξυπηρετούν προσωπικά τους συμφέροντα.
Άλλωστε τι νόημα έχει να γράφουν στον υπουργό επί λέξει, «ότι σε καμιά περίπτωση δεν θα θέλαμε να σκεφτούμε ότι κοινός διοικητής και στα δύο νοσοκομεία θα είναι ο διοικητής του νοσοκομείου Μεσολογγίου», λίγες μέρες πριν παρθεί η απόφαση για τις τοποθετήσεις καινούργιων διοικητών;
Και ας μας απαντήσουν, τι τους νοιάζει ποιος θα είναι κάθε φορά Διοικητής; Το πρόβλημά τους είναι αυτό, ή οι τραγικές συνθήκες στις οποίες έχει περιέλθει ο χώρος της Υγείας, και για τους εργαζόμενους αλλά και γενικότερα για όλο το λαό;
Αλλά πάνω από όλα η καρέκλα.
Ωραίος συνδικαλισμός Κύριοι.

Νικολόπουλος Παναγιώτης
Νοσηλευτής στο Νοσοκομείο Μεσολογγίου.