Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Οι τρόικες «ταΐζουν» το χρέος!



Tο 2009 το δημόσιο χρέος ήταν στο 126,8% του ΑΕΠ.
Φέτος- μετά από τρία χρόνια αδιάκοπης βαρβαρότητας, μετά από δύο μνημόνια, μετά από διαρκείς εφαρμοστικούς, από μεσοπρόθεσμα και από μακροπρόθεσμα μέτρα λεηλασίας, μετά από χαράτσια, φοροληστείες και «κουρέματα» -
το χρέος αναμένεται να κλείσει στο 164,9% του ΑΕΠ!
Κι όμως, ο κατήφορος δε σταματάει εδώ.
Μόλις χτες ο «οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης» (σ.σ.: έτσι αποκαλούν τα «κοράκια» οι κυβερνώντες που συνεργάζονται μαζί τους) «Fitch» προέβλεψε ότι
το 2013 το χρέος θα έχει ανέλθει στο 176,2% του ΑΕΠ και ένα χρόνο αργότερα,
το 2014, θα έχει εκτιναχθεί στο 180,2% του ΑΕΠ!
*
Με άλλα λόγια,
το χρέος
- που ο λαός σφαγιάζεται με στόχο, υποτίθεται, 
τη μείωσή του -υπολογίζεται ότι στο τέλος και του δεύτερου μνημονίου,
θα είναι κατά περίπου
55% μεγαλύτερο (!)
από όσο ήταν τη στιγμή που οι κυβερνήσεις και οι εγχώριες τρόικες της πλουτοκρατίας έφεραν στην Ελλάδα το ΔΝΤ, την Κομισιόν και την ΕΚΤ για να το μειώσουν και για να μας... σώσουν!

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

Ο ΛΑΟΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ



Αλέκα Παπαρήγα: Ο λαός πρέπει να πιστέψει ότι μια Ελλάδα αποδεσμευμένη από την ΕΕ, μια Ελλάδα όπου ο λαός κάνει κουμάντο, μπορεί να εξασφαλίσει την κοινωνική ευημερία και να αποτρέψει τα χειρότερα.
ΠΑΜΕ: Πιο δυνατά, πιο αποφασιστικά να στριμώξουμε την κυβέρνηση, την ΕΕ, το ΔΝΤ, τη μεγαλοεργοδοσία και τους βιομηχάνους. Προετοιμάζουμε το επόμενο βήμα, είμαστε σε αγωνιστική ετοιμότητα με νέες κινητοποιήσεις.



Από την Ομόνοια ως το Ζάππειο η πορεία του ΠΑΜE

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Πράξη ευθύνης & ελπίδας η συμμετοχή στην απεργία


Πράξη ευθύνης και ελπίδας είναι η συμμετοχή κάθε εργαζόμενου στην αυριανή απεργία, ώστε αυτή να αποτελέσει μια νέα εκκίνηση στην οργάνωση και την αντεπίθεση του εργατικού κινήματος, για να βάλει φρένο και τέλος στις θυσίες του λαού για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, για την παραμονή της χώρας στη «λυκοσυμμαχία» της ΕΕ. Για να αναδειχθεί η δύναμη της εργατικής τάξης, η μαχητική της αλληλεγγύη και η απαίτηση για τη λήψη ουσιαστικών μέτρων προστασίας για τους ανέργους, τις λαϊκές οικογένειες που βρίσκονται σε απόγνωση.
Η επιτυχία της απεργίας σε όλους τους τόπους δουλειάς και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, στα μεγάλα εργοστάσια και βιοτεχνίες, είναι υπόθεση όλων των εργαζομένων. Έχουν χρέος να μην υποκύψουν στην εργοδοτική τρομοκρατία, στη λογική του «τίποτα δεν γίνεται» και του «χαμένου μεροκάματου» που καλλιεργεί η εργοδοσία, αλλά και οι συνδικαλιστές που καλλιεργούν το συμβιβασμό με το κεφάλαιο. Αυτή η λογική αφοπλίζει την εργατική τάξη και την οδηγεί χειροπόδαρα δεμένη στην εξόντωση των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων της. Η απεργοσπασία ήταν και είναι ντροπή για κάθε συνειδητό εργάτη. Δεν υπήρξε και δεν πρόκειται να υπάρξει αγώνας για το δίκιο και την προοπτική της τάξης μας χωρίς θυσίες και ατομικό κόστος.
Στην απεργία και τις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ έχουν θέση όλοι οι νέοι, τα παιδιά της εργατικής τάξης, που βρίσκονται στην ανεργία, στα σχολεία και τις σχολές, γιατί πρώτα απ' όλα κρίνεται το δικό τους παρόν και μέλλον.
Μαζί με τους απεργούς εργάτες των εργοστασίων και των γραφείων πρέπει να βρεθούν οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μικροί έμποροι και βιοτέχνες και αυτοί πρέπει να σταματήσουν τη δουλειά, να κλείσουν τα μαγαζιά. Έτσι θα είναι πιο ηχηρή η λαϊκή άρνηση στην υποταγή και στην εξόντωση. Να μην πληρώσει ο λαός την κρίση και τα χρέη για τα οποία δεν ευθύνεται. Η μαζική συμμετοχή στις συγκεντρώσεις που συνδιοργανώνουν τα σωματεία και οι άλλες οργανώσεις που ανήκουν στο ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ, το ΜΑΣ και την ΟΓΕ πρέπει να γίνει βήμα αποφασιστικής προώθησης και ανάπτυξης της λαϊκής συμμαχίας για την απόκρουση των βάρβαρων μέτρων και για να ανοίξει ο δρόμος για μια φιλολαϊκή διέξοδο και ανάπτυξη, με αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση όλων των μονοπωλίων, με το λαό στην εξουσία.
Συμμετοχή στην απεργία, συμμετοχή στην οργανωμένη πάλη, για να δυναμώσει η εμπιστοσύνη των εργαζομένων στη δύναμή τους, το δίκιο και την προοπτική τους. Να απεγκλωβιστούν από τα διλήμματα και τις αυταπάτες των κομμάτων του συστήματος και της ΕΕ.



Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Ο ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΗΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΛΒΑΝΟΣ!


Αι μπίζναι στα Βαλκάνια


Ο φίλος...του Καραϊσκάκη από την Αλβανία

Περίεργα δισυπόστατος, αν μη τι άλλο, αποκαλύπτεται ότι είναι ο θηριώδης «υπασπιστής» του βουλευτή της Χρυσής Αυγής Κώστα Μπαρμπαρούση, ο οποίος πρωταγωνίστησε στο πλευρό του στην επίθεση που πραγματοποίησαν πριν από δύο εβδομάδες χρυσαυγίτες κατά μικροπωλητών στο Μεσολόγγι.Ο Roberto Chaidi, όπως εμφανιζόταν μέχρι την Τετάρτη στην προσωπική του σελίδα στο facebook, για να το... αποσύρει προφανώς όταν αντιλήφθηκε ότι υπήρξε ενδιαφέρον για το άτομό του και να παρουσιαστεί έκτοτε ως Ρομπέρτο Χαΐδης, στην Αλβανία είναι ένας... ντόπιος επιχειρηματίας ιδιοκτήτης και διευθυντής του πολυτελούς ξενοδοχείου Hotel Palace Lukova, στις ακτές της Αδριατικής.
Πώς απέκτησε ένα ξενοδοχείο, το οποίο σύμφωνα με το TripAdvisor είναι ένα από τα τρία καλύτερα της Αλβανίας; Λέει ότι το έκτισε το 2004 με δάνειο 400.000 ευρώ που πήρε από δύο ελληνικές τράπεζες που δραστηριοποιούνται και στην Αλβανία... Την ίδια ώρα στην Ελλάδα εμφανίζεται ως ένας πωλητής... καλτσών σε ένα κατάστημα στην Ομόνοια, με άδεια μικροπωλητή από το 1993 στο Αγρίνιο, αλλά το σημαντικότερο ως... στρατιώτης της Χρυσής Αυγής όπως δηλώνει. Και επειδή όπως έγραψε στο facebook, «η μάνα του τού είπε όταν τον γέννησε πως ήταν αυγή και είχε το χρώμα του χρυσού και αλίμονο σε εκείνους που γεννήθηκαν στο... σκοτάδι», αυτός ο χρυσογέννητος στην Αλβανία του Χότζα το 1961, έβαλε σκοπό ζωσμένος τα «άρματα» της Χρυσής Αυγής μαζί με τους ομοϊδεάτες του να μην αφήσουν σε χλωρό κλαρί εκείνους που δεν είχαν τη μεγάλη τύχη και καταγωγή του.


Ποιητής και ζωγράφος

Και αν έχει κανείς αμφιβολία για τις καταβολές του, στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε μαζί του, μας είπε ότι είναι αδιαμφισβήτητες. «Εχω κάνει μέχρι και τεστ DNA που έδειξε ότι είμαι απόγονος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του βασιλιά της Ηπείρου Πύρρου», είπε. Και για να μην έχει κανείς αμφιβολία για την εκλεκτή καταγωγή του διαβάζει όπως λέει Πλούταρχο και Σωκράτη, ενώ είναι ποιητής και ζωγράφος... Στην αλβανική του εκδοχή, ο Roberto Chaidi γεννήθηκε στις 28/8/1961 στους Αγίους Σαράντα, από γονείς Βορειοηπειρώτες, όπως λέει, και μεγάλωσε στο Λούκοβο, όπου συνεχίζουν να μένουν και σήμερα οι γονείς του. Σπούδασε γεωπονική και... γυμναστική ακαδημία στα Τίρανα. Ηταν μάλιστα και πρωταθλητής στην άρση βαρών. Το 1990 εξασφάλισε άδεια και ήρθε στην Ελλάδα για να δει κάποιους συγγενείς του στο Μεσολόγγι και έμεινε στην Ελλάδα ζητώντας πολιτικό άσυλο. Πριν από 22 χρόνια παντρεύτηκε την Παρασκευή Μπουντούρη στο Αγρίνιο και έχει τρία παιδιά, 21, 18 και 12 χρόνων.

Σάπιο σύστημα




Οταν όμως τον ρωτάμε για τον τόπο διαμονής και γιατί αναφέρει ως τέτοιον στο facebook το Γιοχάνεσμπουργκ, τα θολώνει. Στη Ν. Αφρική πήγε μόνο ένα ταξίδι, ενώ για το αν μένει στην Αθήνα ή κάπου αλλού εξηγεί ότι δεν το αποκαλύπτει γιατί τον κυνηγούν παντού οι... Αλβανοί. Στο ερώτημα γιατί δεν έχει ελληνική υπηκοότητα, απαντά ότι έκανε αίτηση από τις 25/6/1997 «αλλά το σάπιο πολιτικό σύστημα δεν μου δίνει. Εδώ και 22 χρόνια είμαι παντρεμένος με Ελληνίδα, πληρώνω φόρους στο ελληνικό κράτος και το αδίστακτο καθεστώς δεν μου δίνει χαρτιά. Από το 1990 έως το 1992 δούλευα ως αχθοφόρος στα καπνά. Το 1992 έκανα έναρξη επαγγέλματος ως έμπορος και το 1993 πήρα άδεια μικροπωλητή και άδεια για λαϊκές αγορές», λέει.
Η γυναίκα του έχει μια βιοτεχνία με την ονομασία Perfect στο Αγρίνιο όπου βγάζει κάλτσες και φόρμες και τα είδη αυτά τα πουλά στο μαγαζί της Ομόνοιας. Η βιοτεχνία και αργότερα το «Roberto Chaidi Fashion» είναι επιχείρηση κατοχυρωμένη στην E.E. όπως λέει. Για την επίθεση στο Μεσολόγγι αλλά και τις άλλες επιθέσεις των χρυσαυγιτών λέει ότι «είναι Ελληνας πολίτης, πληρώνει φόρους στο ελληνικό κράτος, είναι μικροπωλητής και δεν επιτρέπει στους λαθρομετανάστες και τους παράνομους να πουλούν οτιδήποτε...». Οσο για τη Χρυσή Αυγή, υποστηρίζει ότι κυνηγάει το παρεμπόριο και αντί να της λένε «ευχαριστώ», την κατηγορούν και από πάνω.





«Είμαι στρατιώτης της Χρυσής Αυγής, πιστεύω στο ''Αίμα, τιμή, Χρυσή Αυγή''. Ο αρχηγός μας με ξέρει... φορολογούμαι στο ελληνικό κράτος. Λίγοι πληρώνουν τους φόρους που πληρώνω εγώ... Και κάτι ακόμη, αυτός που πιστεύει στον Θεό, ξέρει ότι ο Θεός έστειλε τον Αφρικάνο στην Αφρική, τον Κινέζο στην Κίνα, τον Ρώσο στη Ρωσία».



Εθνικοπατριωτικά... βαμβακερά Εσώρουχα και κάλτσες με χρυσούς μαιάνδρους

O «σκληρός χρυσαυγίτης», όπως αυτοσυστήνεται ακόμα και σε άγνωστους πελάτες, που μπαίνουν στο μαγαζί του για ν' αγοράσουν κάλτσες και εσώρουχα, ο Ρομπέρτο Χαΐδης ζει το δικό του «δράμα», καθώς είναι υποχρεωμένος να συμβιώνει... με πλήθος αλλοδαπούς (!) που έχουν μαγαζιά δίπλα, απέναντι και στη γύρω περιοχή. Το κατάστημα δεν έχει υπαλλήλους. Στο μικρό γραφείο, πάνω από την πλάτη του ιδιοκτήτη είναι τοποθετημένο -μάλλον όχι τυχαία- ένα μαύρο τζόκεϊ καπέλο που γράφει «Χρυσή Αυγή». Και για όσους δεν το προσέξουν, ο ίδιος ανοίγει κουβέντα και αυτοσυστήνεται: «Εγώ είμαι χρυσαυγίτης και δεν είμαι απλά μέλος, είμαι σκληρό στέλεχος», λέει δείχνοντας με νόημα το καπέλο! Το στενόμακρο μαγαζί είναι γεμάτο πακέτα, σε διαφανείς πλαστικές σακούλες, με εσώρουχα και κάλ­τσες, πρoϊόντα της δικής του φίρμας «Roberto Chaidi Fashion». Η σημειολογία της ετικέτας του στις κάλτσες και τα εσώρουχα, σε κατάμαυρο φόντο, με μαιάνδρους και ελληνικές σημαίες, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών: Το προϊόν δεν είναι συνηθισμένο, αλλά ένα γνήσιο εθνικο-πατριω­τικό βαμβακερό, με πρώτες ύλες από την Αίγυπτο, που έχει σήμα τον βάτραχο και σλόγκαν τη φράση: «Ελληνικό γούστο»...

KΩΣΤΑΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ

Πηγή: Έθνος
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ LENIN RELOADED



Αίμα, τιμή, σημαία αλβανική


Βγήκε λοιπόν τις προάλλες σεργιάνι το χαφιεδότσουρμο ο σύγχρονος Καραϊσκάκης με τα παλικάρια του να απελευθερώσουν το Μεσολόγγι αυτή τη φορά όχι από τους τουρκαλβανούς του Ιμπραήμ Πασά, αλλά τους σύγχρονους δυνάστες της Φυλής μας, τους αλλοδαπούς μικροπωλητές.
Ανάμεσα στα μέλη της συμμορίας ξεχωρίζει και μια φάτσα που δεν θα την χαρακτήριζες ακριβώς ως Άρια, μια μούρη κάτι μεταξύ μεξικανού έμπορου ναρκωτικών και δεσμοφύλακα στο εξπρές του μεσονυχτίου.




Αριότητα και άγιος ο θεός


Δεν βαριέσαι όμως, ακόμα και τα Waffen-SS άρχισαν τις εκπτώσεις αριότητας όταν άρχισαν να νιώθουν το παλούκι στον κώλο και στρατολογούσαν μέλη και από “κατώτερες”, μη Άριες Φυλές. Ο φίλος μας λοιπόν, είναι μέλος “κατώτερης” φυλής, τουτέστιν Αλβανός, ονόματι Roberto Chaidi. Βορειοηπειρώτης το πιθανότερο άρα αδέρφι μας, πολύ φοβάμαι όμως ότι θα έχουν μια αντίρρηση οι ομοϊδεάτες του που φώναζαν εν χορώ σε πρόσφατο αγώνα της εθνικής στον Σωτήρη Νίνη «Δεν θα γίνεις Ελληνας ποτέ, Αλβανέ, Αλβανέ». Και φαίνεται ότι όντως ο τύπος δεν θα γίνει έλληνας ποτέ, τουλάχιστον δεν έχει γίνει ακόμα καθώς μια σχετική έρευνα στην εφημεριδα της κυβερνησης που δημοσιευονται τα ονόματα των ομογενών που απέκτησαν την ελληνική ιθαγένεια, δεν έφερε αποτελέσματα. Περίεργο για ένα τόσο φλογερό πατριώτη να μην επιθυμεί διακαώς να γίνει Έλλην και με βούλα μιας και οι σχετικές διαδικασίες για τους ομογενείς είναι εύκολες. Μπορεί πάλι η προϋπόθεση της ύπαρξης λευκού ποινικού μητρώου να φέρνει κάποιες δυσκολίες στο θέμα…
Αλλά πάλι δεν πειράζει, αρκεί που είναι Έλληνας στην καρδιά. Και το αποδεικνύει περίτρανα εκτός από τις να-ξεβρομίσει-ο-τόπος δράσεις του και με τις φωτό που έχει στο προφίλ του στο Facebook. Ο φίλος μας είναι ιδιοκτήτης ξενοδοχείου στις αλβανικές ακτές, του
Hotel Palace Lukova. Στο προφίλ του στο Facebook λοιπόν ποζάρει γεμάτος περηφάνια μπροστά στα σε σχήμα μαιάνδρου πλακάκια της πισίνας του ξενοδοχείου. Τις σημαίες πίσω μην τις θεωρήσετε εκπτώσεις στη ιδεολογία μας, είναι για το ξεκάρφωμα.



Πόσος σουρεαλισμός χωράει σε μια φωτογραφία; Αλβανός χρυσαυγίτης ποζάρει με καμάρι μπροστά σε αρχαιοελληνικούς μαιάνδρους. Στο βάθος κυματίζουν περήφανες η αμερικάνικη, η αλβανική και η σημαία της Ε.Ε.
Στεναχωριόμαστε βέβαια για το γεγονός ότι η τοποθεσία του ξενοδοχείου μας δεν μας επιτρέπει να το χρησιμοποιήσουμε για συγκεντρώσεις συναγωνιστών αλλά αναγκαζόμαστε σε φιλοξενίες ανθελληνικών events όπως τα καλλιστεία για την ανάδειξη της Μις Αλβανία 2011. Και μην σας παραπλανά η χαρά που δείχνουμε στο παρακάτω βίντεο, αυτή έγκειται στο γεγονός οτι κοιτώντας τα κορμιά να λικνίζονται μπροστά μας συνειδητοποιούμε οτι δεν πιάνουν μία μπροστά στα κάλλη της ελληνίδας, η ανωτερότητα της Φυλής ακόμα και στα κωλαράκια είναι γεγονός.
Το δαιμόνιο της φυλής βέβαια δεν μας αφήνει να ησυχάσουμε αν δεν κατακτήσουμε τον κόσμο. Φτιάχνουμε και οίκο μόδας, τον Roberto Chaidi Fashion.



Μπλουζάκι “Roberto Chaidi Fashion”. Tρέμε Roberto Cavalli


Αυτό μας επιτρέπει να πουλάμε γυναικείες κάλτσες στη Ρωσία, στις οποίες με καμάρι κοτσάρουμε την ελληνική σημαία και γράφουμε περήφανα σε τέλεια χρυσαυγιτικα ελληνικά: EΛΛΗΜΝΙΚΗ ΕΠΕΙΧΗΡΗΣΗ.



EΛΛΗΜΝΙΚΗ ΕΠΕΙΧΗΡΗΣΗ: Γράφε ελληνικά ή ψόφα


H ευχή όλων μας βέβαια είναι να πάνε καλά οι επιχειρήσεις του άξιου τέκνου της Φυλής αλλιώς φοβάμαι ότι θα αναγκαστεί να πουλάει τις κάλτσες του στα πανηγύρια της επικράτειας με άμεσο κίνδυνο να πέσει θύμα των ομοϊδεατών του…

ΥΓ. Η διακωμώδηση του τραμπούκου δεν έχει σκοπό τον εξωραϊσμό της επικινδυνότητας της δράσης αυτού και των ομοίων του, αλλά την όσο το δυνατόν ανάδειξη της υποκρισίας τους. Η οργάνωση δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια αδίστακτη δολοφονική συμμορία ανθρώπων της νύχτας.

Back Door Man

http://wp.me/p1pa1c-hJX

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΟ

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

Προς εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»: Να τον χαίρεστε!

Πριν αναφερθούμε στη νέα πραμάτεια του εν λόγω χονδρέμπορου της αθλιότητας να σας τον συστήσουμε:
Ονομάζεται Αθανάσιος Διαμαντόπουλος. Είναι καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Το «αγροτικό» του στον αντικομμουνισμό το έκανε στην εφημερίδα «Επενδυτής», όπου υπήρξε επιφυλλιδογράφος.
Εκεί ήταν που είχε γράψει πως όσοι «προσβλέπουν στην αναβίωση του κομμουνιστικού συστήματος» ανήκουν στους «εξ ηλιθιότητας ή εκ διαστροφής εχθρούς της ανθρωπότητας»...
*
Αυτός ο ευφυέστατος κύριος, που περιέγραφε τους κομμουνιστές ως πάσχοντες από «ηλιθιότητα» ή «διαστροφή», αναντίρρητα διαθέτει όλες εκείνες τις βαθύτατες γνώσεις περί «ηλιθιότητας» που τον καθιστούν «μετρ» για την εξαγωγή σχετικών γνωματεύσεων.
Τρανή απόδειξη το γεγονός ότι πριν μερικά χρόνια αυτόν τον κύριο, τον κύριο Διαμαντόπουλο, τον είχε θαυμάσει το πανελλήνιο να βγαίνει στα μεσημεριανάδικα και να πρωταγωνιστεί σε υψηλού επιπέδου «ξεκατινιάσματα» έχοντας ως συμπρωταγωνιστή του τον μπουζουκομαγαζάτορα κύριο Στηβ Κακέτση...
*
Μην ξεχάσουμε, επίσης, ότι ο καθηγητής Διαμαντόπουλος
- κάπου στο μεσοδιάστημα της σύνταξης εκ μέρους του της βιογραφίας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη -
ήταν από εκείνους που πάσχιζαν να συνδέσουν τους κομμουνιστές με την τρομοκρατία!
Εγραφε σχετικά στον «Επενδυτή» κείμενα όπως αυτό:
«Γίνονται δε (σ.σ.: οι κομμουνιστές) μέσα από τη "νομιμοποίηση" της αντισυστημικής αντιπολίτευσης που επέλεξαν, οι - ακούσιοι; - σύμμαχοι της τρομοκρατίας. Αυτής που πυροβολεί, πυρπολεί και ποικιλοτρόπως εξοντώνει όσους δουλεύουν, όσους υπάρχουν, όσους αναπνέουν και όσους σκέπτονται» (!!!)...
Με αυτά του τα κείμενα, ο εν λόγω «κύριος»
(η λέξη πλέον σε εισαγωγικά)
είχε αποδείξει ότι διέθετε και διαθέτει όλα τα «ακαδημαϊκά» προσόντα για να «διδάξει» στα απανταχού «πανεπιστήμια» του πιο εμετικού, διεστραμμένου (και πανηλίθιου) αντικομμουνισμού.
***
Να, όμως, που ο «κύριος» καθηγητής, τώρα που πήρε μετεγγραφή στα «Νέα», για να δικαιώσει την εμπιστοσύνη του συγκροτήματος Λαμπράκη προς το πρόσωπό του, φαίνεται πως έβαλε πλώρη από ένας απλός καθηγητής του αντικομμουνισμού να καταγραφεί ως... «πανεπιστήμονας» του είδους.
*
Στη φιλόδοξη αυτή πορεία του προς τον πάτο του κατήφορου, σε άρθρο του στα «Νέα» την περασμένη Τρίτη,
υπό τον τίτλο «Είναι η Ελλάς, ηλίθιε...»
(παρεμπιπτόντως: η επιλογή του συγκεκριμένου τίτλου συνιστά, διά της μεθόδου της παραφράσεως, εξόφθαλμη - πλην ανομολόγητη - κλοπή ξένης πνευματικής ιδιοκτησίας, τακτική που κάποιοι έντιμοι καθηγητές τη συνηθίζουν...),
έγραψε τα εξής υπέροχα:
*
«Το κλίμα που δημιουργήθηκε στη μεταπολίτευση, σε συνδυασμό με τις βλακώδεις υπερβολές του προδικτατορικού αντικομμουνισμού, επέβαλε μετά το 1974 σιωπή για πολλές από τις διαχρονικές εγκληματικές ευθύνες του ΚΚΕ (...). Ωστόσο πιστεύω ότι το μεγαλύτερο σύγχρονο έγκλημα του πολιτικού αυτού σχήματος (...) είναι πως προκάλεσε ηδονική φρικίαση σε τεράστιο τμήμα της κοινωνίας μας όταν μπρατσωμένος ακροδεξιός γρονθοκόπησε, σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση, την (...) εκπρόσωπό του. Πλέον η διάχυση, προς ποικίλους αποδέκτες, της οργανωμένης πολιτικής βίας είχε κοινωνικά νομιμοποιηθεί».
*
Τι μας είπε σε μια μόλις φρασούλα ο «κύριος» καθηγητής;
Θαυμάστε:
*

1) Αυτό που συνέβη στον τόπο μετεμφυλιακά, δηλαδή τα εκτελεστικά αποσπάσματα, τα στρατοδικεία, οι εξορίες, οι φυλακίσεις, οι διώξεις, η κρατική τρομοκρατία, ο χαφιεδισμός, το φακέλωμα, τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, ο χωροφύλακας, δεν ήταν παρά κάποιες... «βλακώδεις υπερβολές»! Κάτι σαν στιγμιαία... χαζομάρα, δηλαδή. Κάτι σαν... υπερβάλλων ζήλος. Αντε, το πολύ μια... αβελτηρία.

Αντιθέτως - κατά τον «κύριο» καθηγητή - το «εγκληματικόν» του πράγματος, και μάλιστα «διαχρονικώς», βρίσκεται στην πλευρά του ΚΚΕ...
*

2) Αυτό που συνέβη κατά την προεκλογική περίοδο, όταν ο ναζί της «Χρυσής Αυγής» χτύπησε σε τηλεοπτικό στούντιο την Λ. Κανέλλη (φυσικά ο δημοκράτης «κύριος» καθηγητής δεν τον θεωρεί ναζί, αλλά απλώς έναν «μπρατσωμένο ακροδεξιό») είναι «το μεγαλύτερο σύγχρονο έγκλημα».

Αλλά ποιος το διέπραξε το «έγκλημα»; Μήπως ο «μπρατσωμένος ακροδεξιός» ναζί; Οχι φυσικά. Το «έγκλημα» - κατά τον «κύριο» καθηγητή - το διέπραξε... το ΚΚΕ! Το Κόμμα, δηλαδή, του οποίου η εκπρόσωπος υπέστη την επίθεση του ναζί!

3) Γιατί, λοιπόν, το ΚΚΕ είναι ένα «εγκληματικό» Κόμμα; Διότι, εκτός των άλλων, το αστικό κράτος, μέσω των ναζί και αξιοποιώντας τα αστικά ΜΜΕ, προχώρησε στην «κοινωνική νομιμοποίηση της οργανωμένης πολιτικής βίας» και στην επιχείρηση αυτή μετέτρεψε την εκπρόσωπο του ΚΚΕ σε «σάκο του μποξ».

Ομως - κατά τον «κύριο» καθηγητή - υπόλογος αυτού του «εγκλήματος» δεν είναι ούτε ο ναζί, ούτε το αστικό κράτος, ούτε τα αστικά ΜΜΕ. Υπόλογος, φταίχτης και ένοχος είναι... το ΚΚΕ! Γιατί; Επειδή η εκπρόσωπός του αποτέλεσε το θύμα (!!) του «εγκλήματος» που σε διάφορα κατακάθια προκάλεσε «ηδονική φρικίαση» (σ.σ.: άραγε ένιωσε και ο δημοκράτης «κύριος» καθηγητής «ηδονική φρικίαση» κατά την επίθεση του ναζί εναντίον της Κανέλλη;)...
*
Αυτά έγραψε ο «πανεπιστήμονας».
Αυτό είναι το ρεσιτάλ «λογικής» - που έχει ως αξίωμα το «ράβδος εν γωνία άρα βρέχει» - το οποίο διακινείται από τον συνεργάτη των «Νέων».
Αυτό το ρεσιτάλ «ήθους» - που συναγωνίζεται το «ήθος» εκείνων που ενοχοποιούν για το βιασμό όχι τον βιαστή αλλά το θύμα - διακινείται από τους συνεργάτες του κ. Ψυχάρη στις σελίδες των «Νέων».
*
Μετά, λοιπόν, από τα παραπάνω, η περίπτωση του «κυρίου» καθηγητή πρέπει να ιδωθεί με όρους «χρηστικής αξίας».
Σε τι συνίσταται η χρησιμότητα του «κυρίου» καθηγητή;
Στο εξής:
Οτι η προσωπική πολιτική προστυχιά του «κυρίου» καθηγητή μπορεί πλέον να χρησιμοποιείται ως μεζούρα, ως μονάδα μέτρησης της κάθε είδους πολιτικής προστυχιάς και της κάθε είδους πολιτικής χυδαιότητας, γενικώς.

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

Στους δρόμους της πόλης οι εργαζόμενοι του Νοσοκομείου Mεσολογγίου


Έκαναν πράξη την απόφαση της Γενικής τους Συνέλευσης οι εργαζόμενοι του Νοσοκομείου Μεσολογγίου και βγήκαν στους δρόμους της πόλης για να ενημερώσουν τους κατοίκους για τα προβλήματα του Νοσοκομείου.

Με τα ρούχα της δουλειάς σήμερα το πρωί έκαναν πορεία από το Νοσοκομείο έως την λαϊκή αγορά και το κέντρο της πόλης,  μοιράζοντας ανακοίνωση που περιγράφει την τραγική κατάσταση που επικρατεί στο νοσηλευτικό μας ίδρυμα. Καλούσαν τους συμπολίτες μας να συμπαραταχθούν μαζί τους και να παλέψουν για αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας.

Όλος ο κόσμος επικρότησε αυτή τους την ενέργεια και στις συζητήσεις που γίνονταν φάνηκε καθαρά πως όλοι βλέπουν πως αν δεν κάνουμε κάτι,το Νοσοκομείο με τη μορφή που σήμερα ξέρουμε, αύριο δεν θα υπάρχει. Οι εργαζόμενοι δεσμεύτηκαν ότι με μια σειρά εκδηλώσεις και δράσεις θα προσπαθήσουν να “σηκώσουν” το ζήτημα και σε συνεργασία με όλους τους φορείς της πόλης να πιέσουν για άμεσες λύσεις.


αναδημοσίευση από ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΔΡΩΜΕΝΑ

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

Να βροντοφωνάξουμε «Οχι άλλες θυσίες για την πλουτοκρατία»!




«Να γίνει η απεργία αφετηρία νέων αγώνων, για την ανασύνταξη του κινήματος με βάση τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων» σημειώνει στο απεργιακό του κάλεσμα το ΠΑΜΕ







Κάλεσμα οργάνωσης και πάλης για «διέξοδο και πολιτική για το λαό και όχι για τους λίγους, τα μεγάλα συμφέροντα» απευθύνει το ΠΑΜΕ μπροστά στη γενική απεργία που θα γίνει στις 26 Σεπτέμβρη. Ολόκληρο το απεργιακό κάλεσμα του ΠΑΜΕ έχει ως εξής:



«ΑΠΕΡΓΙΑ 26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ 10.30π.μ.

ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΘΥΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ


Διέξοδος και πολιτική για το λαό και όχι για τους λίγους, τα μεγάλα συμφέροντα.
Τώρα όλοι μαζί με αποφασιστικότητα και αυταπάρνηση οργανώνουμε σαν ένας άνθρωπος την απεργία.
Καλούμε όλους τους εργάτες, τις εργάτριες, τους υπαλλήλους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρούς καταστηματάρχες, έμπορους και βιοτέχνες, τους φτωχούς αγρότες, τις γυναίκες και τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων να δώσουμε όλοι μαζί αυτή τη μάχη της γενικής απεργίας.
Να νεκρώσουν όλοι οι χώροι δουλειάς, τα εργοστάσια, τα γιαπιά, οι υπηρεσίες, τα υπουργεία, τα σχολειά, να κλείσουν τα μαγαζιά, να μην ανάψει τρακτέρ, να βγούμε όλοι στους δρόμους. Μόνο έτσι θα νιώσουν την τεράστια δύναμή μας.
Να σταθούμε όρθιοι, να πάρουμε στα χέρια μας το δίκιο μας, τη ζωή μας, το μέλλον μας, το μέλλον των παιδιών μας.



Οσες θυσίες και να κάνουμε, εμείς δε γλιτώνουμε από τα δεινά της οικονομικής κρίσης που απλώνεται σε όλη την ΕΕ. Οσο σκύβουμε το κεφάλι και αποδεχόμαστε τα μέτρα, τόσο θα μας ποδοπατούν. Τα μέτρα αυτά δεν είναι τα τελευταία, όπως ψεύτικα ισχυρίζεται η κυβέρνηση.
Να γίνει η απεργία υπόθεση όλων μας, αφετηρία νέων αγώνων, ξεκίνημα ανασύνταξης του κινήματος με βάση τα συμφέροντα της τάξης μας και τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων.Να συζητήσουμε, να ξεκαθαρίσουμε και να συμφωνήσουμε πως θα απαλλαγούμε από δανειακές συμβάσεις, μνημόνια, αντεργατικές πολιτικές και τις δεσμεύσεις από την ΕΕ. Να ξεκαθαρίσουμε την κατεύθυνση των αγώνων μας και τι συνδικαλιστικό κίνημα χρειάζεται. Τα Συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ υποστηρίζουν και θεωρούν ως βάση συσπείρωσης τα παρακάτω.

1. Οι πολιτικές αυτές και τα μέτρα που τις συνοδεύουν δεν έχουν να κάνουν με τις ανάγκες του λαού της χώρα, με τα χρέη και τα ελλείμματα. Δε σώνουν κανέναν λαό από τα χειρότερα.
Εχουν στόχο αποκλειστικά και μόνο την ανάκαμψη των κερδών των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων. Υλοποιούν την πάγια απαίτησή τους και το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης εδώ και πολλές δεκαετίες για την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας για φτηνό και υπάκουο εργατικό δυναμικό, χωρίς τα στοιχειώδη δικαιώματα, για να στηρίζουν την κερδοφορία τους. Για αυτό και δεν αρκούνται μόνο στην φοροληστεία, στη μείωση των μισθών και των συντάξεων, στην αύξηση των τιμών στα καταναλωτικά αγαθά, στις άγριες περικοπές των δαπανών σε Υγειά, Παιδεία, Πρόνοια, σε κάθε κοινωνική παροχή. Προχωρούν σε ριζικές ανατροπές, όπως:
Ο καθορισμός του κατώτερου βασικού μισθού με νόμο, πράγμα που σημαίνει κατάργηση στην ουσία του κατώτερου μισθού και των Συλλογικών Συμβάσεων. Μεροκάματα Βουλγαρίας και Αλβανίας για όλους.
Η πλήρης κατάργηση του 8ωρου και ο καθορισμός των ωρών, των ημερών, των βαρδιών με μονομερή απόφαση του εργοδότη και με κριτήριο τις ανάγκες των επιχειρήσεων.
Η μείωση έως κατάργηση των εργοδοτικών εισφορών στα Ασφαλιστικά Ταμεία, η σύνταξη στα 70, η μείωση των συντάξεων και η παράλληλη αύξηση των 4.500 ενσήμων στα 6.000 για την εξασφάλιση της ελάχιστης σύνταξης. Στην ουσία οδηγούμαστε στην πλήρη ανατροπή του κοινωνικού χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Η κατάργηση της αποζημίωσης για την απόλυση.
Η παράδοση όλων των κοινωνικών υπηρεσιών και του δημόσιου πλούτου προς όφελος μεγάλων οικονομικών συμφερόντων με τις ιδιωτικοποιήσεις.



2. Τα μέτρα αυτά δεν είναι αποτέλεσμα κυρίως κακών εκτιμήσεων, κακής διαχείρισης, λιγότερης ή περισσότερης ικανότητας των διαχειριστών της κρίσης.
Είναι μέτρα που είναι αναγκαία μόνο για το κεφαλαίο, όχι για τους εργαζόμενους. Απορρέουν από τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης που καθορίζει την πολιτική της με βάση τις ανάγκες των μονοπωλίων. Για αυτό και είναι ίδια και στην Ελλάδα και στην Ιταλία, την Ισπανία, τις άλλες καπιταλιστικές χώρες, ακόμη και σε όσες χώρες είναι έξω από την Ευρωζώνη και δεν έχουν κρίση.
Για αυτό δε φτάνει μόνο να καταγγείλουμε και να παλέψουμε να μην περάσουν τα μέτρα, αλλά να παλέψουμε για να ανατρέψουμε τα συμφέροντα και τις πολιτικές που τα επιβάλλουν. Δεν παλεύουμε για μια καλύτερη διαχείριση της αντεργατικής πολιτικής.

3. Η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται δεν αφορά ούτε την αντιμετώπιση της ανεργίας, ούτε τη βελτίωση της ζωής του λαού. Την απορρίπτουμε. Είναι ανάπτυξη που υπηρετεί την κερδοφορία των λίγων, που στηρίζεται στα λεηλατημένα εισοδήματα και τα δικαιώματά μας, είναι κόλαση για το λαό. Για αυτό στόχος και επιδίωξη του κινήματός μας, των αγώνων μας δεν είναι η αναζήτηση της μιας ή της άλλης διαχείρισης του σάπιου συστήματος. Ούτε έως την Δευτέρα Παρουσία δεν πρόκειται να βρεθεί διαχείριση που θα κάνει τον καπιταλισμό φιλολαϊκότερο.
Τέτοιους διαχειριστές και συνταγές διαχείρισης, τέτοιους διαπραγματευτές μέσα στην στρούγκα της λυκοσυμμαχίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης και χωρίς να θιγούν τα κέρδη και η ασυδοσία των καπιταλιστών γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια, αλλά και στις μέρες μας, πολλούς. Σημίτη, Καραμανλή, Παπανδρέου, συγκυβέρνηση Παπαδήμου και Σαμαρά στην Ελλάδα, Πρόντι, Ζοσπέν, Θαπατέρο, Μπερλουσκόνι, Μόντι, Ραχόι, Ολάντ και τόσους άλλους στην Ευρώπη χθες και σήμερα.
Είναι καιρός να πούμε τέρμα στους σωτήρες και στις αυταπάτες, να βάζουμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα και μετά να κλαίμε στα συντρίμμια.
Δεν ανεχόμαστε εμείς που παράγουμε όλο τον πλούτο να οδηγούμαστε στην εξαθλίωση για να σωθούν τα κέρδη των καπιταλιστών, να καταστρέφονται ή να λεηλατούνται πλουτοπαραγωγικές πηγές, να ληστεύεται ο πλούτος που παράγει η εργατική τάξη της χώρας μας, ο λαός μας και να γίνονται καταθέσεις στις Ελβετικές Τράπεζες.
Για αυτό δεν αναγνωρίζουμε κανένα χρέος, δεν παζαρεύουμε τρόπους αποπληρωμής του, δε ζητάμε καλύτερα μνημόνια, δεν υπάρχουν τέτοια.
Απαιτούμε την κατάργηση των δανειακών συμβάσεων και των μνημονίων, την έξοδο της χώρας μας από τη λυκοσυμμαχία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τη διαγραφή του χρέους. Μας χρωστάνε, δεν τους χρωστάμε δεκάρα.
Αγωνιζόμαστε για μια ανάπτυξη που κριτήριο της δε θα είναι το κέρδος, αλλά οι ανάγκες μας για δουλειά μόνιμη και σταθερή για όλους, με αξιοπρεπείς μισθούς, συντάξεις, ανάπαυση, δωρεάν μόρφωση για τα παιδιά μας, εξασφαλισμένη δωρεάν φροντίδα Υγείας για τις οικογένειές μας, ξεκούραση κι ασφάλεια για το μέλλον. Ανάπτυξη και παραγωγή προς όφελος του λαού και όχι των μονοπωλιακών ομίλων.
Υπάρχουν όλες οι δυνατότητες και προϋποθέσεις για μια τέτοια ανάπτυξη, για μια τέτοια ζωή.

4. Καταγγέλλουμε και διαχωρίζουμε τις θέσεις μας και τις ευθύνες μας απέναντι στις συνδικαλιστικές ηγεσίες, τις πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, τους εργοδοτικούς και κυβερνητικούς συνδικαλιστές που χρόνια μας πιπίλιζαν τα μυαλά με το παραμύθι ότι πρέπει να κάνουμε θυσίες για να αυξηθούν τα κέρδη, για ανταγωνιστική οικονομία, γιατί η πίτα που δήθεν θα αυξάνονταν θα έφερνε αυξήσεις, θέσεις εργασίας, κοινωνικά δικαιώματα. Που δηλητηρίασαν τις συνειδήσεις με την απάτη του «κοινωνικού διαλόγου», που καλλιέργησαν και καλλιεργούν τη λογική του μικρότερου κακού. Που μας λένε ότι με τους αγώνες δε γίνεται τίποτα, που καλλιεργούν τη μοιρολατρία, το συμβιβασμό που ήταν και παραμένει ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον αγώνα μας και τις κατακτήσεις μας. Που ακόμα και σήμερα μιλάνε για κοινωνικά δίκαιες θυσίες, για πιο ισορροπημένα μέτρα και που υπογράφουν ακόμα και τώρα, στο όνομα του ρεαλισμού, τη μείωση των μισθών και των δικαιωμάτων μας. Που πιπίλιζαν τα μυαλά των εργαζομένων με τις αυταπάτες ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει "Ευρώπη της αλληλεγγύης, με έλεγχο των αγορών", αρκεί να αλλάξει ο διαχειριστής.

5. Αγωνιζόμαστε για Συνδικάτα γερά, μαζικά, που θα τους έχουν εμπιστοσύνη οι εργαζόμενοι, δεμένα με τους τόπους δουλειάς και με δράση για όλα τα προβλήματα των εργαζομένων. Συνδικάτα ικανά να φρενάρουν την πρέσα που κατεβαίνει και συνθλίβει δικαιώματα και κατακτήσεις. Πιο ικανά να αντιστέκονται στην επίθεση της εργοδοσίας και του κράτους, απαλλαγμένα από τους πράκτορες και τους υποτακτικούς της εργοδοσίας, από την αντίληψη της ταξικής συνεργασίας. Συνδικάτα που με όρους μαζικότητας, αποφασιστικότητας, αλληλεγγύης και κοινής δράσης με όλα τα λαϊκά στρώματα θα δημιουργούν ρήγματα στη γενική γραμμή της εξαθλίωσης των εργαζομένων, θα αποσπούν κατακτήσεις.
Συνδικάτα που θα συσπειρώνουν όλους τους εργαζόμενους, αλλά θα είναι αποφασιστικά ταγμένα κατά της ανάπτυξης που θα υπηρετεί την κερδοφορία και τα προνόμια των επιχειρηματικών ομίλων, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των μεγαλεμπόρων, των εφοπλιστών και γενικώς των μεγαλοεπιχειρηματιών. Συνδικάτα που θα πολεμούν κάθε ιμπεριαλιστική ένωση, όπως είναι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Συνδικάτα αποφασιστικά ταγμένα σε μια φιλολαϊκή ανάπτυξη στηριγμένη στους εργαζόμενους και για τους εργαζόμενους.
Με αυτές τις θέσεις, με αυτή την κατεύθυνση και τους στόχους επιδιώκουμε την ταξική συσπείρωση και την ενιαία δράση όλων των εργαζομένων σε κάθε κλάδο, σε κάθε χώρο δουλειάς.
Με αυτήν την κατεύθυνση και με αυτούς τους στόχους οικοδομούμε την κοινωνική συμμαχία και την κοινή δράση με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα
Με αυτούς τους στόχους δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την οργάνωση της γενικής απεργίας και καλούμε στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ με σύνθημα

ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΘΥΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ.

Διέξοδος και πολιτική για το λαό και όχι για τα μονοπώλια.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ 10.30 π.μ.».

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

To ψωμί της ξενητειάς είναι πικρό



ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: 14 Σεπτέμβρη 2011, πεθαίνει ο Στέλιος Καζαντζίδης.









«Το ψωμί της ξενιτιάς είναι πικρό το νερό της θολό και το στρώμα σκληρό (...)

Το ψωμί της ξενιτιάς είναι ξερό και με δάκρυ πικρό το 'χω βρέξει κι εγώ (...)».

*

Λόγια κατανοητά. Σε όλους.

Πλην ναζιστών, ρατσιστών και ομοειδών φασιστών και τραμπούκων.

  

από τη σελίδα του Νίκου Μπογιόπουλου στο Ριζοσπάστη

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

Έξω φασίστα… απ’ το λεωφορείο!





Η παρακάτω ιστορία αλιεύθηκε από το facebook: 

Λεωφορείο της γραμμής. Μαυρούλης καθισμένος ανάμεσα σε χίλια μπαγάζια κάνει αέρα στο παιδάκι του που το έχει αγκαλιά να την ψιλοβγάλει με τον καύσωνα. Δίπλα του κάθεται μια κοπέλα. Ξαφνικά εισβάλλει ο καραγκιόζης-φασίστας, πάει καρφί στον μαυρούλη
και λέει "Σήκω ρε αλήτη να κάτσω". Η κοπέλα έκπληκτη αντιδρά: "Με ποιο δικαίωμα του μιλάτε έτσι;" "Σκάσε εσύ μωρή πατσαβούρα μην τις φας".
Η "πατσαβούρα" ... κολυμβήτρια, 1.80, σηκώνεται όρθια. "Για πλησίασε να δούμε ποιος θα τις φάει;" στο σημείο αυτό σηκώνεται όρθιο το υπόλοιπο λεωφορείο που μέχρι εκείνη τη στιγμή "βασικά κοίταγε τη δουλειά του". Αρχίζει και κράζει το μαλάκα μέχρι που τον πετάει έξω κυριολεκτικά σηκωτό στην επόμενη στάση.
Συμπέρασμα 1ο: εκεί που οι άνθρωποι στεκονται ορθιοι στα δυο τους πόδια πεθαίνουν τα σκουλήκια. Εκεί που δεν...
Συμπέρασμα 2ο: οι φασίστες θα φτάσουν μέχρι εκεί που θα τους επιτρέψουμε -νισάφι με τα κουβαρνταλίκια.

left.gr
Πηγή: ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ

Αναδημοσίευση από oikodomos

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

Αντικομμουνισμός και παραχάραξη της Ιστορίας (Από την Κατοχή στην εποχή του διαδικτύου)




Είναι γεγονός πως, ιστορικά, κάθε φορά που ο καπιταλισμός περνούσε κρίση, ο αντικομμουνισμός οξυνόταν (δίπλα σε κάθε μορφής καταστολή) υπό το φόβο της ριζοσπαστικοποίησης των μαζών και με στόχο την ενσωμάτωσή τους. Ενα δείγμα της έντασης αυτής του αντικομμουνισμού σήμερα αποτελεί η αναβίωση μιας σειράς «επιχειρημάτων» κατά του ΚΚΕ που κατασκευάστηκαν την περίοδο της Κατοχής και διαδίδονται στις μέρες μας ευρέως από διάφορα αστικά, εθνικιστικά, νεοναζιστικά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. «Αξιοποιούνται» δε στην πρώτη γραμμή της αντικομμουνιστικής επίθεσης από κόμματα όπως η «Χρυσή Αυγή» ή το ΛΑ.Ο.Σ. και όχι μόνο.
Πρόκειται για «ντοκουμέντα» που στη διάρκεια της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης παράχθηκαν μαζικά, προκειμένου να δυσφημιστεί ο αγώνας του ΕΑΜ και του ΚΚΕ. Δεκάδες «συμφωνίες» έκαναν τότε την εμφάνισή τους, με τις οποίες το ΕΑΜ και το ΚΚΕ άλλοτε «πρόδιδαν» την Ελλάδα στους Αλβανούς, άλλοτε στους Βούλγαρους, άλλοτε στους Γιουγκοσλάβους, άλλοτε στους Γερμανούς, κ.ο.κ. Οπως παρατήρησε ο ιστορικός H. Fleischer «οι περισσότερες από τις πλαστογραφίες αυτές είχαν κατασκευασθεί μάλλον αδέξια».1
Η διαδρομή των «εγγράφων» αυτών είναι χαρακτηριστική: Πολλά «ανακαλύφθηκαν» και διοχετεύτηκαν στη δημοσιότητα από τις δυνάμεις κατοχής ή από οργανώσεις όπως η ΠΑΟ (Πανελλήνια Απελευθερωτική Οργάνωση). Η ΠΑΟ, μια βαθύτατα αντικομμουνιστική οργάνωση, επικέντρωσε την «αντιστασιακή» της δράση, περισσότερο κατά του ΕΑΜ παρά κατά του κατακτητή, γεγονός που επισημάνθηκε και από τους Αγγλους.2 Στο όνομα της «πάλης κατά του κομμουνισμού» ορισμένα τμήματά της συνεργάστηκαν ανοικτά στην πορεία με τις δυνάμεις κατοχής. Στη συνέχεια, τα εν λόγω «έγγραφα» επανεμφανίστηκαν στην εμφυλιοπολεμική έκδοση του υφυπουργείου Τύπου & Πληροφοριών (1947), με τίτλο «Η εναντίον της Ελλάδος επιβουλή» και κατόπιν σε εκδόσεις της χούντας («Δεκέμβριος 1944 - Δεκέμβριος 1967») και «έργα» του «διαφωτιστή» της δικτατορίας και υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ Γ. Γεωργαλά («Η Προπαγάνδα»). Ορισμένα από αυτά περιλαμβάνονται και στην έκδοση του Γενικού Επιτελείου Στρατού «Αρχεία Εθνικής Αντίστασης 1941-1944».

Το «Σύμφωνο» του Πετριτσίου


Το περιβόητο πια «Σύμφωνο» του Πετριτσίου, η πλέον αναπαραγόμενη και ταυτόχρονα γνωστή πλαστογραφία του είδους της, «συνάφθηκε» στις 12/7/1943 μεταξύ του Γ. Ιωαννίδη (εκ μέρους του ΚΚΕ) και του Δ. Δασκάλωφ (εκ μέρους του ΚΚ Βουλγαρίας). «Προέβλεπε» τη δημιουργία Βαλκανικής Ενωσης Σοβιετικών Δημοκρατιών, στην οποία η Μακεδονία θα εντασσόταν ως Αυτόνομη Σοβιετική Δημοκρατία. Σύμφωνα με τον Χ. Νάλτσα (αρχηγό του πολιτικού κλάδου της ΠΑΟ), «αντίγραφον ταύτης επρομηθεύθη ολίγον μετά την υπογραφήν της η σχετική υπηρεσία της Πανελληνίου Απελευθερωτικής Οργανώσεως (ΠΑΟ) εν Θεσσαλονίκη και υπέβαλεν εις την εν Καΐρω Ελληνικήν κυβέρνησιν και το Συμμαχικόν στρατηγείον της Μέσης Ανατολής...Το σύμφωνον τούτο εδημοσιεύθη και από το όργανον του χιτλερικού κόμματος Volkischer Beobachter και δεν ημφεσβητήθη ποσώς κατά την εποχήν εκείνην από το ΚΚΕ».3 Καθώς αναφέρει ο H. Richter, εκτός από τους ναζί και τους συνεργάτες τους (που αξιοποίησαν το όλο θέμα στο έπακρο, προκειμένου να «υποσκάψουν την επιρροή του ΚΚΕ και να το στιγματίσουν ως αντεθνικό»), το «Σύμφωνο» εκμεταλλεύτηκαν προπαγανδιστικά τόσο οι Βρετανοί (διοχετεύοντάς το στις εφημερίδες, π.χ. στη Daily Herald), όσο και ο ΕΔΕΣ (δημοσιεύοντάς το στην εφημερίδα του Νέα Ελλάδα).4
Καταρχάς, είναι ψέμα ότι το ΚΚΕ δεν διέψευσε τότε το εν λόγω «Σύμφωνο». Στις 20/5/1944 ο Ριζοσπάστηςέγραφε: «Ο Γκαίμπελς διαδίδει με τα φερέφωνά του ότι ο Γιάννης Ιωαννίδης και ο Βούλγαρος Δουσάν Δασκάλωφ υπογράψανε συμφωνία για την ίδρυση μιας "Σοβιετικής Ενωσης Βαλκανικών Δημοκρατιών" και ότι οι Ελληνες κομμουνιστές "ξεπουλήσανε την Ελλάδα στην Βουλγαρία". Πληροφορούμε τον κύριο Γκαίμπελς ότι άργησε πολύ να θυμηθεί το προβοκατόρικο αυτό έγγραφο που σκαρώθηκε πριν από πέντε μήνες και δημοσιεύτηκε απ' τους Ελληνες φασίστες της "Εθνικής Δράσης". Ο Ελληνικός λαός γνωρίζει ότι οι Γερμανοί μαζί με τα τσιράκια τους Ράλληδες, Γούληδες, Ταβουλάρηδες και Πάγκαλους, φέρανε τους κομιτατζήδες στη Φλώρινα και τη Νάουσα και ξεπουλήσανε τη Μακεδονία στους Βούλγαρους. Μόνο οι κομμουνιστές και το ΕΑΜ πολεμάνε με το όπλο στο χέρι ενάντια στους Βούλγαρους καταχτητές, για να απελευθερώσουνε την ελληνική Μακεδονία και Θράκη απ' τους Γερμανούς και τους Βούλγαρους».
Οσον αφορά δε τους «πρωταγωνιστές» της υπογραφής του «Συμφώνου», ο μεν Δασκάλωφ ήταν ανύπαρκτο πρόσωπο, ο δε Ιωαννίδης την «επίμαχη» μέρα βρισκόταν στην Αθήνα. Οπως αναφέρει ο ίδιος, «εκείνη την ημέρα, το απόγευμα, εγώ είχα ανταμώσει με τον Σβώλο και είχαμε συνεργασία. Καθορίσαμε τη συνάντηση και για την άλλη μέρα. Το πρωί εκείνης της μέρας βγήκαν οι εφημερίδες με πηχυαίους τίτλους για το σύμφωνο Ιωαννίδη - Δασκάλωφ». «Μα και μέχρι σήμερα δεν μπόρεσα να μάθω τι διάολο ήταν αυτό το όνομα. Υπάρχει, δεν υπάρχει; Είναι πραγματικό όνομα ή δεν είναι;»5
Το εν λόγω «Σύμφωνο» έχει ήδη απορριφθεί ως πλαστό και εργαλείο αντικομμουνιστικής προπαγάνδας από πολλούς μη-κομμουνιστές ιστορικούς, όπως οι H. Richter και H. Fleischer - ακόμα και ο Ε. Κωφός (σε αγγλόφωνη μελέτη του 1964) το χαρακτήρισε «αμφιβόλου αυθεντικότητας».6 Ωστόσο, αυτό δεν εμπόδισε τον τέως ευρωβουλευτή της ΝΔ Γ. Μαρίνο να το επικαλεστεί σε άρθρο του στο Βήμα στις 20/12/1992. Τελικά, αναγκάστηκε να παραδεχτεί δημόσια στην ίδια εφημερίδα (10/1/1993) ότι το έγγραφο ήταν όντως πλαστό. Το «Σύμφωνο» του Πετριτσίου ανέσυρε ξανά από το βούρκο της Ιστορίας ο Α. Ντινόπουλος (βουλευτής της ΝΔ, υποψήφιος τότε υπερνομάρχης), μιλώντας στον ALTER στις 1/4/2008, προκειμένου να «αποδείξει» την «προδοτική στάση του ΚΚΕ»!7

Η «συμφωνία» ΕΑΜ - ΣΝΟΦ

Η υποτιθέμενη αυτή «συμφωνία» φέρεται να υπογράφτηκε στις 22/1/1944 μεταξύ του Α. Τζήμα (εκ μέρους του ΕΑΜ) και του Βούλγαρου αξιωματικού Β. Κάλτσεφ (εκ μέρους του Σλαβομακεδονικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Μετώπου - ΣΝΟΦ) στις Καρυδιές της Εδεσσας. «Προέβλεπε» τη δημιουργία ενός «αυτόνομου Μακεδονικού Κράτους Σοβιετικής Οργάνωσης» με την παραχώρηση μιας σειράς ελληνικών επαρχιών, κ.ο.κ. «Οι βαρύτατοι διά το ΕΑΜ όροι», διευκρίνιζε ο Χ. Νάλτσας, «δεν φαίνονται και παράδοξοι...Η συμφωνία των Καρυδιών εγένετο κατόπιν "ντιρεκτίβας" της Κομιντέρν και άνευ αντιρρήσεως τινός του ΚΚΕ».8
Τι και αν η Κομιντέρν (Κομμουνιστική Διεθνής) είχε αυτοδιαλυθεί το Μάη του 1943, 8 μήνες σχεδόν πριν την «υπογραφή» της επίμαχης «συμφωνίας»; Κατά τους παραχαράκτες της Ιστορίας συνέχιζε να λειτουργεί, εκδίδοντας ενοχοποιητικές ντιρεκτίβες! «Ολόκληρο αυτό το έγγραφο είναι παράλογο και σαν περιεχόμενο και σαν διατύπωση», τονίζει σχετικά ο Heinz Richter. «Εκεί δήθεν ένας Βούλγαρος υπογράφει για λογαριασμό της ΣΝΟΦ που προσανατολιζόταν προς τη Γιουγκοσλαβία. Πρόκειται για αφελή πλαστογραφία των ελληνικών κύκλων της δεξιάς». Ο H. Fleischer τη συγκαταλέγει (μαζί με εκείνη του Πετριτσίου) ανάμεσα στις γνωστότερες πλαστογραφίες «που επί δεκαετίες δημοσιεύτηκαν και αναδημοσιεύτηκαν από το μηχανισμό προπαγάνδας της ελληνικής Δεξιάς» και «είχαν σαφώς κατασκευαστεί κατά τη διάρκεια του πολέμου από τους πολιτικούς αντιπάλους του ΕΑΜ, κυρίως από την ΠΑΟ και τους οπαδούς της».9

Το «Στρατιωτικό Σύμφωνο» Γερμανών - ΕΛΑΣ

Το «Σύμφωνο» αυτό (που επίσης «ανακάλυψε» η ΠΑΟ) φέρεται να «συνάφθηκε» στις 1/9/1944 στο Λειβάδι Χαλκιδικής μεταξύ του Καπετάν Κίτσου (συνταγματάρχη του ΕΛΑΣ) και του Εριχ Φένσκε (ταγματάρχη, Δ/τή της μονάδας 31756 και εκπρόσωπο των ενόπλων γερμανικών δυνάμεων της στρατιάς Αιγαίου). «Προέβλεπε» την ανενόχλητη υποχώρηση του Γερμανικού Στρατού από τη Μακεδονία, με αντάλλαγμα την παραχώρηση στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ της Θεσσαλονίκης, καθώς και βαρέως οπλισμού, πολεμικού υλικού, κ.λπ. Η «συμφωνία» περί «μη-επιθέσεως μεταξύ του ΕΛΑΣ και των γερμανικών στρατευμάτων», καταδείκνυε κατά τον Χ. Νάλτσα το «γεγονός» ότι ο ΕΛΑΣ δεν «διεξήγε αγώνα κατά του κατακτητού.» Επετεύχθη δε - σύμφωνα πάντα με τον ίδιο - έπειτα από «μυστικήν επικοινωνίαν» των Σοβιετικών και του ΕΑΜ Θεσσαλονίκης με το 2ο Γραφείο του Γενικού Στρατηγείου του Γερμανικού Στρατού στην πόλη.10
Ελα όμως που «όπως εξάγεται από τους γερμανικούς καταλόγους των αξιωματικών», μας πληροφορεί ο H. Richter, «δεν υπήρχε στη Βέρμαχτ κανένας ταγματάρχης μ' αυτό το όνομα (σ.σ. Εριχ Φένσκε)», ενώ ακόμα και «η μονάδα με τον αριθμό 31756 είναι ανύπαρκτη και γέννημα φαντασίας...Τι προπαγανδιστική αξία έχει ακόμα και σήμερα (σ.σ. το 1975) αυτό το έγγραφο φάνηκε καθαρά το Δεκέμβριο του 1968. Η Χούντα της 21.4.67 κυκλοφόρησε ένα λεύκωμα με τίτλο "Δεκέμβριος 1944 - Δεκέμβριος 1967", στο οποίο περιλαμβάνεται και ένα "φωτοαντίγραφο" αυτού του ντοκουμέντου».11
Η επιπόλαια κατασκευή του εν λόγω εγγράφου βεβαίως αποτελεί το ένα μόνο σκέλος στην ιστορική παραχάραξη που επιχειρείται εδώ. Το άλλο έχει να κάνει με τις διεργασίες που πράγματι έλαβαν χώρα λίγο πριν το τέλος του πολέμου, την αντιπαράθεση σοσιαλισμού και καπιταλισμού που ερχόταν στο προσκήνιο. Οσον αφορά αυτό το κομμάτι, λοιπόν, η αλήθεια είναι πως οι ναζί δεν είχαν καμιά πρόθεση να παραδώσουν εδάφη, οπλισμό ή οτιδήποτε άλλο στους κομμουνιστές. Αλλού είχαν στρέψει το ενδιαφέρον και τις ελπίδες τους, γεγονός που καταδεικνύεται από πληθώρα ντοκουμέντων:
Στην αναφορά του στρατάρχη Μαξιμίλιαν φον Βάικς στον Αρχηγό του Ηγετικού Επιτελείου της Βέρμαχτ Αλφρεντ Γιοντλ (2/9/1944) τονιζόταν μεταξύ άλλων πως «είναι ζωτικό αγγλικό συμφέρον να πάρει στα χέρια της (σ.σ. η Αγγλία) τις κατεχόμενες τώρα από τη Γερμανία θέσεις - κλειδιά της Ελλάδας, χωρίς να δημιουργηθεί χρονικό κενό που θα έδινε στις κομμουνιστικές συμμορίες τη δυνατότητα ανατροπής της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων και της κατοχής πριν τους Αγγλους. Η αναγκαιότητα σε περίπτωση γερμανικής εκκένωσης, να πάρει σταθερά στα χέρια του την Ελλάδα πριν από τους Ελληνες κομμουνιστές ή και πριν από τους Ρώσους, είναι το κίνητρο για το Συμμαχικό Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής στο Κάιρο. Αυτό εξηγεί την αναγγελθείσα προσφορά του συνταγματάρχη "Τομ" (σ.σ. που είναι) στον Ζέρβα και τις βολιδοσκοπήσεις μέσω των ελληνικών καναλιών στην Αθήνα με στόχο να επιτευχθεί μαζί μας μια βραχυπρόθεσμη προθεσμία για την εκκένωση "χέρι με χέρι"».12
Σε τηλεγράφημα του Κουρτ - Φριτς φον Γκρέβενιτς προς τον Χέρμαν Νοϊμπάχερ στις 3/9/1944 αναφερόταν πως «η Ομάδα Στρατιών Ε, Θεσσαλονίκη, δίνει ακριβώς τώρα οδηγίες στον Τύπο ότι πρέπει να σταματήσει κάθε δημοσιογραφική πολεμική κατά του Ζέρβα. Πρωταρχικός στόχος είναι (σ.σ. κατά την άποψη της Ομάδας Ε) η σύμπραξη όλων των εθνικών δυνάμεων κατά του κομμουνισμού». Ο ίδιος στις 10/9 ενημέρωνε σχετικά με την αποχώρηση του γερμανικού στρατού από την Κρήτη: «Οι Αγγλοι αφήνουν συνειδητά άθικτους τους ανθρώπους μας, παίρνοντας υπόψη μια επερχόμενη, που είναι και προς το αγγλικό συμφέρον, χρησιμοποίηση κατά των μπολσεβίκων».13
Στα Απομνημονεύματά του, ο Υπουργός Εξοπλισμών και στενός συνεργάτης του Χίτλερ, Αλμπερτ Σπέερ μιλά ανοικτά για συμφωνία μεταξύ των Γερμανών και των Βρετανών: «Παρά τον απόλυτο έλεγχο των Βρετανών στη θάλασσα, επετράπη στις γερμανικές μονάδες να επιβιβαστούν και να ταξιδέψουν ανενόχλητες προς την ενδοχώρα... Σε αντάλλαγμα η Γερμανική πλευρά συμφώνησε να χρησιμοποιήσει αυτά τα στρατεύματα για να κρατήσει την Θεσσαλονίκη έως ότου θα ήταν δυνατό να καταληφθεί από τις Βρετανικές δυνάμεις».14

Οι «συμφωνίες» του Γ. Σιάντου με τους Γερμανούς

Τα «ντοκουμέντα» που προσκομίζονται εδώ έχουν να κάνουν: α) με ένα «κείμενο» του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ (το υπογράφει ο Γραμματέας Γ. Σιάντος) όπου αναφέρεται σε «συμφωνία» με τη Γερμανική Διοίκηση για παύση των εχθροπραξιών και διευκόλυνση της αποχώρησης του γερμανικού στρατού από την Ελλάδα, και β) με μια «συμφωνία» του ίδιου με τον Γερμανό Πρέσβη Γ. Αλτενμπουργκ, η οποία «προέβλεπε» την ειρηνική μεταβίβαση της εξουσίας από τις δυνάμεις κατοχής στο ΕΑΜ.
Στο πρώτο (το οποίο μάλιστα παρατίθεται και ως φωτοαντίγραφο), ο Γ. Σιάντος φέρεται να ενημερώνει τον Γραμματέα μιας «Επιτροπής Πόλης» (ποιας δεν λέει) πως «ύστερα από διαπραγματεύσεις με τη Γερμανική Διοίκηση καταλήξαμε μαζί της σε συμφωνίες», κατά τις οποίες, «κάθε "σαμποτάζ" ή οποιαδήποτε άλλη ενέργειά μας ενάντια οπλιτών ή βαθμοφόρων του στρατού κατοχής θα γίνεται ύστερα από σχετικάς υποδείξεις του αρχηγού της Γκεστάπο. Δώστε επομένως εντολή στις Αχτίδες να πάψουν στο εξής οι ξεκάρφωτες ενέργειες... Ακόμα ανέλαβαν την υποχρέωση να μας ειδοποιούν για τα μπλόκα και τις συλλήψεις ώστε κανείς να μην υπάρχει κίνδυνος για τα μέλη της οργάνωσής μας. Παράλληλη υποχρέωση αναλάβαμε και μεις για την περίπτωση αναχώρησής τους από την Ελλάδα. Κανείς δεν πρέπει να ενοχληθεί. Αθήνα, 13/8/44. Γ. Σιάντος».
Χώρια του γελοίου του πράγματος (οι επιθέσεις κατά των Γερμανών να γίνονται με τη σύμφωνη γνώμη και καθ' υπόδειξη των ιδίων!) και μόνο το σημείο που αναφέρεται στα περί «ειδοποιήσεως για τα μπλόκα» είναι αρκετό ώστε να αποκαλυφθεί το κατά πόσο πράγματι υπήρξε ή όχι μια τέτοια συμφωνία. Κάτι τέτοιο διαψεύδεται από την ίδια την Ιστορία: Τα μπλόκα στην Κοκκινιά στις 17/8 και 29/9, το μπλόκο στην Καλλιθέα στο μεσοδιάστημα, αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες της πλαστογραφίας. «Από τα μπλόκα που έγιναν τον τελευταίο καιρό στις κομμουνιστικές συνοικίες», έγραφε στην αναφορά του στις 25/8 ο Φον Γκρέβενιτς προς τον Χ. Νοϊμπάχερ, «ιδιαίτερα αιματηρό ήταν το μπλόκο της συνοικίας Νέας Κοκκινιάς: Δίπλα στις 3.000 συλλήψεις, πάνω από 100 κομμουνιστές νεκροί, από τους οποίους τα δύο τρίτα στη μάχη κι ένα τρίτο (σ.σ. εκτελέστηκαν) σαν εξιλέωση για τραυματία μοίραρχο. Σε διαμαρτυρία κατά της αστυνομικής ενέργειας και της στρατολογίας για αναγκαστική εργασία οι κομμουνιστές κάλεσαν για σήμερα σε γενική απεργία».15 Κατά τα άλλα ΚΚΕ-ΕΑΜ και Γερμανοί τα είχανε «κάνει πλακάκια».
Οσον αφορά τις «τεχνικές λεπτομέρειες» του εγγράφου, ούτε η έδρα του ΠΓ ούτε ο ίδιος ο Γ. Σιάντος βρίσκονταν στην Αθήνα την εποχή εκείνη, αλλά στα Πετρίλια Καρδίτσας. Ο Σιάντος επέστρεψε στην Αθήνα μετά την απελευθέρωση στις 16/10.
Ακόμα πιο εξόφθαλμα πλαστογραφημένη όμως είναι η επόμενη «συμφωνία», στην οποία κατέληξαν δήθεν ο Σιάντος με τον Αλτενμπουργκ τον Οκτώβρη του 1944 και που επικαλείται στα γραπτά του ο Χ. Νάλτσας. Και αυτό βεβαίως γιατί ο Αλτενμπουργκ δεν βρισκόταν στην Ελλάδα από το Νοέμβρη του 1943 όταν και έκλεισε οριστικά η Γερμανική Πρεσβεία, επομένως οποιαδήποτε συνάντηση, διαβούλευση ή συμφωνία μαζί του θα ήταν μάλλον...αδύνατη!16

Αντί Επιλόγου

Τα δεκάδες «ντοκουμέντα» που κατασκευάστηκαν τότε επιδίωκαν να πλήξουν το κύρος του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, παρουσιάζοντάς τα ως «αντεθνικά», «προδοτικά», πως όχι μόνο δεν έκαναν αντίσταση, αλλά και συνεργάστηκαν με τον εχθρό: Ο,τι ακριβώς δηλαδή έπραξαν οι εμπνευστές τους! Αντί επιλόγου λοιπόν, δε θα πούμε εμείς για το ποιος έκανε τι (να μη λένε ότι μόνοι μας ευλογούμε τα γένια μας). Ας μιλήσουν τα βρετανικά και γερμανικά αρχεία:
Εκθεση του Foreign Office στις 27/7/1943 αναφέρει πως οι διάφοροι λεγόμενοι «εθνικόφρονες» «υπήρξαν ενεργοί (ή από την απάθεια, αδράνειά τους) συνεργάτες του εχθρού, και τώρα φυσικά κάνουν ύστατες προσπάθειες να αποδείξουν - μέσω της βιαστικής δημιουργίας νέων "αντιστασιακών ομάδων" και της υπογραφής πρωτοκόλλων - την πίστη τους στους Συμμάχους».17
Σε άλλο ντοκουμέντο διαβάζουμε: «Την ίδια στιγμή που τα εθνικιστικά και συντηρητικά στοιχεία σπαταλούσαν τον χρόνο τους στην αδράνεια, το ΕΑΜ τράβηξε μπροστά φτάνοντας σε ένα σημείο στο οποίο μπορεί να ισχυριστεί πως είναι ο κύριος αντιπρόσωπος της ελληνικής αντίστασης... Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το ΕΑΜ είναι ο ηγετικός παράγοντας στο αντιστασιακό κίνημα, και δικαιολογημένα ισχυρίζονται πως ηγούνται του αγώνα τόσο για την απελευθέρωση από τον Αξονα, όσο και για τις εσωτερικές ελευθερίες...
Οι πρώην πολιτικές προσωπικότητες απέτυχαν να δείξουν στο λαό οποιαδήποτε ηγετική ικανότητα με αυτό ή τον άλλο τρόπο, καθ' όλη τη διάρκεια της κατοχής. Κάποιοι κάτοχοι μεγάλων περιουσιών είναι αντίθετοι στο κίνημα αντίστασης, γιατί βλέπουν τα τεράστια κέρδη που συσσώρευαν από την κατοχή να εξατμίζονται από τον κοινό σκοπό... Αλλά η μάζα του λαού βλέπει τους αντάρτες ως ηγέτες του αγώνα, και η θέση που κέρδισε το ΕΑΜ αποτελεί απόδειξη πως δεν υπάρχει σοβαρή αντιπολίτευση σε αυτό...».18
Εκθεση του υποστράτηγου Εριχ Σμιτ - Ρίχμπεργκ (επιτελάρχη της Ομάδας Στρατιών Ε) για το δίμηνο Ιούλης - Αύγουστος 1944 αναφέρει για τους - αδρανείς κατά τ' άλλα - κομμουνιστές: «Η εγκληματική συμμοριακή δράση έχει προσλάβει άγνωστη ως τώρα διάσταση. Πράξεις δολιοφθοράς κατά των συγκοινωνιακών συνδέσεων, καλά οργανωμένες επιδρομές και επιθέσεις εναντίον βάσεων και χωριών που κατέχονται από δικά μας τμήματα, αποτελούν σχεδόν καθημερινά φαινόμενα». Στον αντίποδα, «η εθνικοδημοκρατική κατεύθυνση (ο ΕΔΕΣ), που πολιτικά βρίσκεται στη γραμμή της εξόριστης κυβέρνησης Παπανδρέου, προσπαθεί πάντα να διαβεβαιώσει τη δύναμη κατοχής για τη νομιμοφροσύνη της, ώστε άθικτη να προετοιμαστεί για τον επερχόμενο στρατιωτικό και πολιτικό αγώνα για την εξουσία».19
Το γεγονός ότι το ΚΚΕ δεν είχε και το ίδιο προετοιμαστεί για τον επερχόμενο πολιτικό και στρατιωτικό αγώνα, αντίθετα είχε εγκλωβιστεί στις Συμφωνίες με τους «συμμάχους» Βρετανούς και τον αστικό πολιτικό κόσμο στο Κάιρο, σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι όση λάσπη και αν ρίξουν παλαιοί και σύγχρονοι θαυμαστές του Γκαίμπελς, θα μπορέσουν ποτέ να διαγράψουν ή να αμαυρώσουν το ρόλο του ΚΚΕ στον αντιφασιστικό - εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του λαού στην Κατοχή - και γενικότερα. Κλείνουμε, αφιερώνοντάς τους το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση - κάλεσμα της ΚΕ του ΚΚΕ της 3/8/1944: «Κομμουνιστές! Ξεσηκώστε, οδηγήστε το λαό και το στρατό μας στη μάχη. Σε γενική έφοδο για τη λευτεριά. Πολεμήστε στις πρώτες γραμμές. Μεταδώστε σ' όλο το λαό τόλμη και αποφασιστικότητα, το πνεύμα της δράσης και της νίκης. Πολεμήστε και απελευθερώστε στην Ελλάδα. Ολοι επί ποδός πολέμου!».20

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:

1. Fleischer H., «Επαφές μεταξύ των Γερμανικών Αρχών Κατοχής και των κυριότερων οργανώσεων της Ελληνικής Αντίστασης», στο «Η Ελλάδα στη δεκαετία 1940-1950», 1984, εκδ. «Θεμέλιο», σελ. 113.

2. Αρχείο Foreign Office 371/37205: R 8725 (PRO). Στην Αναφορά αυτή οι ομάδες της ΠΑΟ χαρακτηρίζονται εχθρικές προς το «κύριο λαϊκό αντιστασιακό κίνημα» (δηλαδή το ΕΑΜ) καθώς και «απρόθυμες να λάβουν μέρος στην αντίσταση κατά του Αξονα». Στο Fleischer H., ό.π., σελ. 96.

3. Νάλτσας Χ., «Το Μακεδονικόν ζήτημα και η σοβιετική πολιτική», 1954, εκδ. «Εταιρία Μακεδονικών Σπουδών», σελ. 279.

4. Richter H., «1936-1946: δύο επαναστάσεις και αντεπαναστάσεις στην Ελλάδα», Β' τόμος, 1975, εκδ. «Εξάντας», σελ. 178.

5. Αναμνήσεις Γιάννη Ιωαννίδη - Μαγνητοφωνημένη αφήγηση στον Αλέκο Παπαπαναγιώτου.

6 Richter H., ό.π., σελ. 178, Fleischer H., ό.π., σελ. 113, Kofos E., «Nationalism and Communism in Macedonia», 1964, εκδ. «Institute for Balkan Studies», σελ. 134.

7. Μαΐλης Μ., «Προβοκάτορες και προβοκάτσιες», στον «Ριζοσπάστη», 4/4/2008.

8. Νάλτσας Χ., ό.π., σελ. 286 - 287.

9. Richter H., ό.π., 179 και Fleischer H., ό.π., σελ. 102, 113.

10. Νάλτσας Χ., ό.π., σελ. 282, 359.

11. Richter H., ό.π., σελ. 179.

12. Κρατικό Κεντρικό Αρχείο Πότσνταμ, αρ. φιλμ 18.655, Ζέκεντορφ Μ., «Η Ελλάδα κάτω από τον αγκυλωτό σταυρό: Ντοκουμέντα από τα Γερμανικά Αρχεία», 1991, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 250 - 251.

13. Στο Πολιτικό Αρχείο του υπουργείου Εξωτερικών της Βόννης, Ειδικός Πληρεξούσιος για τη Νότια Ανατολή, τόμ. 1, φ. 43 και φ. 8, Ζέκεντορφ Μ., ό.π., σελ. 252 και 257.

14. «Speer A, Inside the Third Reich», 1979, εκδ. «Avon Publishers», σελ. 509 - 510.

15. Στο Πολιτικό Αρχείο του υπουργείου Εξωτερικών της Βόννης, Ειδικός Πληρεξούσιος για τη Νότια Ανατολή, τόμ. 1, φ. 60, Ζέκεντορφ Μ., ό.π., σελ. 240.

16. Βελλιάδης Α., «Κατοχή: Γερμανική Πολιτική Διοίκηση στην Ελλάδα 1941-1944», 2008, εκδ., «Ενάλιος», σελ. 159. Την πλαστογραφία καταδεικνύει και ο H. Fleischer, ό.π., σελ. 113.

17. Εκθεση του Foreign Office, 27/7/1943, Φάκελος HS5/22 (PRO).

18. «Σύνοψη της Αναφοράς για την Ελλάδα», 1943, Φάκελος HS5/224 (PRO).

19. ΚΚΑ Πότσνταμ, αρ. φιλμ 18.454, Ζέκεντορφ Μ., ό.π., σελ. 240.

20. ΚΚΕ, «Επίσημα Κείμενα», τ. 5, σελ. 221.

Των Διονύση ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ - Αναστάση ΓΚΙΚΑ

Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2012

Οι αιώνιοι πάγοι λιώνουν όλο και πιο γρήγορα



                                     ΑΝΤΑΡΚΤΙΚΗ

                                  

Η πρώτη καταγεγραμμένη απώλεια πλάκας πάγου στην Ανταρκτική σημειώθηκε πριν από 25 χρόνια. Ενα κομμάτι της πλάκας Λάρσεν Α, εμβαδού 350 τετραγωνικών χιλιομέτρων, που είχε φωτογραφηθεί από δορυφόρο το 1986, δεν υπήρχε πια στην αντίστοιχη φωτογραφία του 1988, χωρίς κανείς να ξέρει με ποιο τρόπο συνέβη αυτή η απότομη μεταβολή. Το 1996, οι επιστήμονες παρατήρησαν έκπληκτοι την πλάκα πάγου του πρίγκιπα Γουσταύου να εξαφανίζεται το ίδιο απότομα. Σε αεροφωτογραφίες πριν από το γεγονός, ο παγετώνας Σιόγκρεν που τροφοδοτούσε την πλάκα είχε ομαλή επιφάνεια, σαν ένα ποτάμι πάγου που έρεε αργά προς τη θάλασσα. Μετά την κατάρρευση της πλάκας του πρίγκιπα Γουσταύου, ο παγετώνας Σιόγκρεν ήταν γεμάτος ρωγμές και είχε ένα βαθούλωμα στη μέση, ενώ έρεε με πολλαπλάσια ταχύτητα. Τεράστια παγόβουνα αποκόπτονταν από το άκρο του, που τώρα βρίσκεται 15 χιλιόμετρα πιο μέσα στο φιόρδ σε σχέση με πριν. Το 1995, το φιόρδ Σιόγκρεν είχε πλάκα πάγου πάχους 600 μέτρων. Τώρα έχει μόνο νερό και η πλάκα πάγου πρίγκιπας Γουσταύος έχει μετονομαστεί σε κανάλι πρίγκιπα Γουσταύου...
Ως αποτέλεσμα της απότομης κατάρρευσης της πλάκας πάγου Λάρσεν Β το καλοκαίρι του 2002 και της διάλυσής της σε εκατοντάδες παγόβουνα μέσου πλάτους 130 μέτρων, ύψους 160 μέτρων και μήκους ενός χιλιομέτρου, περίπου 150 κυβικά χιλιόμετρα παγετωνικού πάγου έρευσαν στη θάλασσα. Τόσο μεγάλο ήταν το φορτίο που αφαιρέθηκε από το φλοιό της Γης, που ο ρυθμός τεκτονικής ανόδου της επιφάνειας του εδάφους στην περιοχή αυξήθηκε από 0,3 εκατοστά σε 0,8 εκατοστά το χρόνο.

Αρνητικό ισοζύγιο

Η απώλεια πάγου μέσα από αυτές τις διαδικασίες δεν αναπληρώνεται. Παρά την αυξημένη χιονόπτωση σε αρκετές περιοχές της Ανταρκτικής, υπολογίζεται ότι η ήπειρος χάνει κάθε χρόνο 190 δισεκατομμύρια τόνους πάγου. Ο πάγος αυτός ανεβάζει το επίπεδο της θάλασσας με το που θα πέσει σ' αυτή (επειδή ο πάγος είναι λιγότερο πυκνός από το υγρό νερό, ένα μέρος του προεξέχει, αλλά το παγόβουνο στο σύνολό του εκτοπίζει την ίδια μάζα νερού που θα συνεισφέρει στη θάλασσα όταν λιώσει τελείως).



Οι παγετώνες της Ανταρκτικής «ρηχαίνουν» κατά 10 μέτρα το χρόνο. Το κρίσιμο ερώτημα είναι η σχέση ανάμεσα σε αυτό το ρυθμό και τη σταδιακή συρρίκνωση των παγετώνων που συνέβη μετά το τέλος της τελευταίας παγετωνικής περιόδου, πριν από 12.000 χρόνια. Ειδικότερης σημασίας είναι το ερώτημα κατά πόσο η κατάρρευση των πλακών πάγου της δυτικής Ανταρκτικής είναι πράγματι πρωτοφανέρωτο φαινόμενο.
Ερευνες έδειξαν ότι τόσο η πλάκα πάγου πρίγκιπας Γουσταύος, όσο και η Λάρσεν Α είχαν καταρρεύσει τουλάχιστον μια φορά τα τελευταία 4.000 χρόνια. Αντίθετα, η ανάλυση πυρήνων πάγου που εξάχθηκαν από τα υπολείμματα της πλάκας πάγου Λάρσεν Β έδειξαν ότι έχει ζωή τουλάχιστον 11.000 ετών και ενδεχομένως να είχε μείνει ανέπαφη τα τελευταία 100.000 χρόνια, απ' όταν άρχισε δηλαδή η τελευταία παγετωνική περίοδος. Αυτό σημαίνει ότι η κατάρρευση της πλάκας πάγου Λάρσεν Β και οι άλλες που ενδεχομένως θα ακολουθήσουν είναι μια ιστορική ανωμαλία.

Επιταχυνόμενη διαδικασία

Οι επιστήμονες διαπιστώνουν ότι υπάρχουν πολλές παράμετροι που δεν γνώριζαν. Για παράδειγμα, τα τελευταία 30 χρόνια η ταχύτητα των ανέμων στη χερσόνησο της Ανταρκτικής έχει αυξηθεί κατά 10-15%, με αποτέλεσμα οι άνεμοι να παρασύρουν επιπλέον 50 έως 150 δισεκατομμύρια τόνους χιονιού στη θάλασσα, που αλλιώς θα συνέβαλλαν στο κλείσιμο των ρωγμών στις πλάκες και τους παγετώνες με νέο πάγο. Αλλες πλάκες πάγου στην ενδοχώρα, που συγκρατούν παγετώνες κατά πολύ μεγαλύτερους εκείνων της χερσονήσου, στην ουσία κρέμονται από μια κλωστή, καθώς θερμά ωκεάνια ρεύματα τις αδυνατίζουν από το κάτω μέρος τους.
Το εύρος των συνεπειών της κατάρρευσης των πλακών πάγου στους παγετώνες της Ανταρκτικής θα παραμείνει ασαφές για αρκετό καιρό ακόμα. Μελέτη που δημοσιεύτηκε πέρσι αποκαλύπτει ότι η ταχύτητα ενός παγετώνα συνεχίζει να αυξάνεται 15 χρόνια μετά την απώλεια της πλάκας πάγου που τον περιόριζε. Ισως αυτό εξηγεί το γεγονός ότι σύμφωνα με ακόμα πιο πρόσφατη μελέτη η απώλεια πάγου της Ανταρκτικής αυξάνει κατά 25 κυβικά χιλιόμετρα κάθε χρόνο. Τέτοια αυξανόμενη απώλεια πάγου θέτει υπό αμφισβήτηση τις εκτιμήσεις για άνοδο της στάθμης της θάλασσας κατά μόλις 18-59 εκατοστά ως το 2100. Προσαρμοσμένες με τα νέα δεδομένα εκτιμήσεις ανεβάζουν τη μεταβολή στα 75-190 εκατοστά. Τα οικονομικά και πολιτικά παιχνίδια που παίζονται στον καπιταλισμό από τα μονοπώλια και τις κυβερνήσεις που εκπροσωπούν τα συμφέροντά τους, χρησιμοποιώντας ως αποδεικτικό τη μια ή την άλλη επιστημονική μελέτη δεν βοηθούν να βγει ακριβές συμπέρασμα για το πόσο τελικά θα ανέβει η στάθμη της θάλασσας.

                                            Επιμέλεια:

                              Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ

                           
                              Πηγή: «Scientific American»

                                            αναδημοσίευση από το Ριζοσπάστη