Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

Ποινική δίωξη αστυνομικών της ομάδας «Δέλτα» για βασανιστήρια



Με αναφορά του στον εισαγγελέα Πρωτοδικών, ο τακτικός ανακριτής Κ. Πρωτονοτάριος, ο οποίος χειρίστηκε την υπόθεση των 15 συλληφθέντων της αντιφασιστικής πορείας που οι συνήγοροί τους κατήγγειλαν ότι βασανίστηκαν στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση (ΓΑΔΑ) από αστυνομικούς, ζητά την ποινική δίωξη των αστυνομικών της ομάδας «Δέλτα» για κακούργημα. Οι συνήγοροι είχαν κάνει σοβαρές καταγγελίες ότι οι συλληφθέντες, ξυλοκοπήθηκαν και καθυβρίστηκαν στη ΓΑΔΑ, ενώ οι αστυνομικοί έκαναν χρήση και ηλεκτρονικού όπλου. Επίσης, ότι οι άνδρες της ομάδας «Δέλτα», τράβαγαν φωτογραφίες και βίντεο «απαθανατίζοντας» τα όσα έκαναν.
Επιπλέον, οι ιατροδικαστικές εκθέσεις που είδαν τη δημοσιότητα, εκτός από τη «βαριά σωματική βλάβη διά θλώντος - αμβλέος οργάνου προκληθείσης» κάνουν λόγο και για τραυματισμό που ταιριάζει με αυτόν που προκαλείται από ηλεκτρονικό όπλο (Taser), «...στο κάτω τμήμα της θωρακικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης διά οξυαίχμου τινός οργάνου...». Να σημειωθεί ότι στο σύνολο τους, οι ιατροδικαστικές εκθέσεις, μιλούν για σωματικές βλάβες «διά θλώντος αμβλέος οργάνου», για οιδήματα, εκτεταμένες θλαστικές εκχυμώσεις και ζητείται οι ασθενείς να «απόσχουν εκ των ασχολιών τους» από δύο ημέρες ως ένα μήνα.
Σημειώνεται ότι ο συνήγορος συλληφθέντων Δ. Κατσαρής καταγγέλλει ότι δεν του δόθηκε ο λόγος σε τηλεοπτική εκπομπή του Αλ. Παπαχελά στο ΣΚΑΪ όπου ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Ν. Δένδιας εμφανίστηκε κατηγορηματικός ότι οι ιατροδικαστικές εκθέσεις δεν επιβεβαιώνουν τα καταγγελλόμενα για βασανιστήρια. Τότε ο συνήγορος ζήτησε να παρέμβει αφού είχε ιδίαν γνώση για το θέμα, χωρίς όμως να του δοθεί η δυνατότητα να κάνει παρέμβαση.
Σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Ν. Δένδιας ισχυρίστηκε ότι το τμήμα των καταγγελιών που αφορά τα βασανιστήρια είναι ψευδές, ενώ για τα υπόλοιπα είπε πως θα αποφανθεί η δικαιοσύνη. Εξάλλου κύκλοι του ΥΔΤ υποστηρίζουν πως οι ιατροδικαστικές εκθέσεις επιβεβαιώνουν ότι δεν υπήρξε έγκαυμα σε κρατουμένους.


                              αναδημοσίευση από το Ριζοσπάστη

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ: Τα «μαξιλαράκια» της νέας σοσιαλδημοκρατίας στο κίνημα, σε ρόλο συκοφάντη

                           

Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Δημόσιο και οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ εξέδωσαν ενημερωτική ανακοίνωση για τη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ στις 25 Οκτώβρη.
Πρόκειται για μια ανακοίνωση άκρως συκοφαντική απέναντι στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, που δε διστάζει να χρησιμοποιήσει τα πιο απύθμενα, τα πιο ανείπωτα ψέματα.
Είναι μια ανακοίνωση που, εν ολίγοις, χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο χώρο.
Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ ισχυρίζονται πως οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ «υπερψήφισαν μαζί με την ΠΑΣΚΕ το πλαίσιο της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ».
Πρόκειται για τεράστιο ψέμα. Ποτέ, μα ποτέ, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δεν έχουν ψηφίσει το διεκδικητικό πλαίσιο ή το πολιτικό σκεπτικό της ΑΔΕΔΥ όπως και της ΓΣΕΕ. Πλαίσιο στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ έχει ψηφιστεί. Είναι όμως αυτό που ψηφίστηκε από όλες τις άλλες δυνάμεις μετά από πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, όταν αναγνώρισαν την καπιταλιστική κρίση ως κρίση χρέους και συναποφάσισαν να συγκροτηθεί η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) για το πόσο από το χρέος (της πλουτοκρατίας) είναι νόμιμο και πόσο παράνομο, και πόσο από αυτό θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι!!!
Τέτοιο πλαίσιο ΝΑΙ βγήκε, αλλά με πρωτεργάτες την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, τη στήριξη των άλλων δυνάμεων και την κατηγορηματική αντίθεση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ.
Ισχυρίζονται στην εν λόγω ανακοίνωσή τους ότι οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ «...ζήτησαν να μην ψηφιστεί καμία άλλη πρόταση εκτός από την 24ωρη στις 9 Νοέμβρη και να ξεκινήσουν κλαδικοί αγώνες...».
Άλλο ένα τεράστιο ψέμα. Οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ δε ζήτησαν κλαδικούς αγώνες, ζήτησαν ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ δημόσιου - ιδιωτικού τομέα, συμμαχία και κοινό αγώνα με τους φτωχούς αγρότες, τους μικροεπαγγελματίες, τους νέους, τις γυναίκες. Πρότειναν και ψήφισαν24ωρη ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ και το απόγευμα της ίδιας μέρας να συνεδριάσουν τα όργανα του κινήματος, να εκτιμήσουν την κατάσταση, να βγάλουν τα συμπεράσματά τους και να προχωρήσουν σε νέα κλιμάκωση του απεργιακού αγώνα.
Τόνισαν δε, πως θα πρωτοστατήσουν και είναι ανοιχτοί σε κάθε μορφή πάλης αρκεί αυτή να κινεί τις μάζες, να συσπειρώνει τους εργαζομένους, να δημιουργεί προϋποθέσεις γενικευμένης μαζικής λαϊκής αντεπίθεσης, σύγκρουσης με εργοδοσία, κράτος, κυβέρνηση, ΕΕ, προϋποθέσεις αποτελεσματικότητας και τελικής νίκης.
Για την προτεινόμενη πανευρωπαϊκή απεργία στις 14 Νοέμβρη ισχυρίζονται: «Έφτασαν στο σημείο (σ.σ. οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ) να επικαλούνται την ετυμηγορία της ΓΣΕΕ, αν δεν συμφωνήσει η ΓΣΕΕ να μην βάλουμε την πανευρωπαϊκή απεργία στις 14 Νοέμβρη».
Η τοποθέτηση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ και η αλήθεια είναι η εξής: «Δεν είμαστε αντίθετοι στο ενδεχόμενο μιας πανευρωπαϊκής απεργίας, ούτε αντίθετοι στον αγωνιστικό συντονισμό των Συνδικάτων στην Ευρώπη. Το θέμα όμως αυτό δεν αφορά μόνο το δημόσιο τομέα, είναι αντικείμενο συνεννόησης και με τη ΓΣΕΕ».
Το γεγονός ότι οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ εξέφρασαν την κατηγορηματική τους αντίθεση στο απεργιακό περιεχόμενο που προωθεί η προδοτική Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ), για τις δυνάμεις των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι «ψιλά γράμματα».   
Νοιάζονται περισσότερο να χτυπήσουν το ΠΑΜΕ, τον ταξικό πόλο στο συνδικαλιστικό κίνημα παρά τη ΣΕΣ που καλεί τους εργαζομένους να απεργήσουν για «να σωθεί η ΕΕ και το ευρώ από την κρίση», «να διασφαλιστεί η κοινωνική συνοχή», να κάνουν θυσίες «για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων της ΕΕ».
Τέλος, οι εν λόγω γραφίδες ισχυρίζονται τα εξής:«...Σύμμαχος της ΠΑΣΚΕ εμφανίστηκε το ΠΑΜΕ... το οποίο είπε πως... τα μέτρα θα περάσουν ούτως ή άλλως και άρα αυτό που χρειάζεται είναι να τα μπλοκάρουμε μετά την ψήφισή τους...».
Η αλήθεια για την τοποθέτηση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ είναι η εξής: «Απαιτείται πανστρατιά, συναγερμός για να μην περάσουν τα μέτρα. Κι εδώ το κύριο είναι μέσα από την οργάνωση, την ενίσχυση του ταξικού προσανατολισμού των αγώνων, τη σύγκρουση με κυβέρνηση, πλουτοκρατία, ΕΕ, να δημιουργούμε καθημερινά τις προϋποθέσεις για να μην περάσουν τα μέτρα. Στο βαθμό όμως που τα μέτρα ψηφιστούν στη Βουλή απαιτείται λαϊκό μπλόκο παντού, ώστε να μην περάσουν, να μην υλοποιηθούν στην πράξη».
Και μια χρήσιμη πληροφορία: Το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ συνεδριάζει με πρακτικά μαγνητοφωνημένα κι αυτά είναι στη διάθεση κάθε εργαζομένου. Όχι πως έχουμε ανάγκη να αποδείξουμε κάτι παραπάνω επικαλούμενοι τα πρακτικά, αλλά είναι κι αυτός ένας τρόπος για να ξεσκεπάζονται οι αριστεροί συκοφάντες.
ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ πρότειναν γενική πολιτική απεργία διαρκείας. Θα το ξαναπούμε. Καμιά μορφή πάλης δεν αποκλείουμε. Υπό όρους και προϋποθέσεις μπορούν όλες να αξιοποιηθούν από το λαϊκό κίνημα.
Όμως, οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, αντί να προβαίνουν σε μεγαλοστομίες και αγωνιστικές πλειοδοσίες, φρονιμότερο θα ήταν να πουν και δυο κουβέντες στους εργαζόμενους και με μια έννοια να απολογηθούν σε αυτούς για την απεργοσπασία που οργανώνουν οι συνδικαλιστές τους στους τόπους δουλειάς.
Στο σωματείο των ΟΤΑ στην Καλλιθέα, όπου η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ έχουν απόλυτη πλειοψηφία, πήραν απόφαση στο ΔΣ του σωματείου να προτείνουν τη μέρα της Γενικής Απεργίας στις 18 Οκτώβρη...στάση εργασίας!
Στη Β' ΕΛΜΕ Αθηνών, όπου ο πρόεδρος είναι των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ και ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ, δε δήλωσαν απεργία επειδή το σχολείο τους ήταν σε... κατάληψη!
Στο σωματείο των ΟΤΑ και πάλι στην Καλλιθέα ζήτησαν από τη δημοτική αρχή εξηγήσεις γιατί έγιναν περικοπές στα μεροκάματα όταν οι εργαζόμενοι έκαναν κατάληψη. Δηλαδή, τι ζήτησαν; Και κατάληψη, και απεργία, και το μεροκάματο να πέφτει!! Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμμετέχουν σε ακραία εκφυλιστικά φαινόμενα στο κίνημα, σαν τα παραπάνω που εκθέσαμε.
Γενική πολιτική απεργία διαρκείας πρότεινε με ενυπόγραφη επιστολή του και ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας - ΟΕΝΓΕ (ΣΥΡΙΖΑ), αλλά την ίδια στιγμή σε κάθε απεργία, είτε24ωρη είτε 48ωρη, η απεργοσπασία από τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ πάει σύννεφο. Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά.
Σε πάνω από 60 ΕΛΜΕ και Συλλόγους Δασκάλων, στις αρχαιρεσίες για τα Τοπικά Υπηρεσιακά Συμβούλια που θα γίνουν τώρα στις 7 Νοέμβρη οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ κατεβαίνουν σε κοινό ψηφοδέλτιο με αυτές του ΣΥΡΙΖΑ για την εκλογή «αριστερών αιρετών» αλλά, την ίδια στιγμή, κατεβαίνουν ξεχωριστά στις ίδιες εκλογές για τα Κεντρικά Υπηρεσιακά Συμβούλια. Και μόνο αυτό το γεγονός δείχνει περίτρανα τον καιροσκοπισμό τους, το διαβρωτικό τους ρόλο στο κίνημα.
Δείχνει περίτρανα πως είναι πλέον το μαξιλαράκι της νέας σοσιαλδημοκρατίας στο κίνημα. Συμμετέχουν και πρωτοστατούν για τη διαμόρφωση και την επανίδρυση ενός νέου κινήματος κάτω από την ομπρέλα του ΣΥΡΙΖΑ. Συμμετέχουν και πρωτοστατούν για να πάρει κεφάλι ο αυριανός κυβερνητικός συνδικαλισμός της κυβερνώσας αριστεράς. Από αυτή την άποψη αντιπαρατίθενται, χτυπούν την ταξική γραμμή στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, πολεμάνε το ΠΑΜΕ με ύπουλο και βρώμικο τρόπο, με συκοφαντίες και ψέματα, ενώ την ίδια στιγμή πουλάνε... ενότητα!
Έφτασαν στο σημείο να συκοφαντήσουν και το Σωματείο των Ξενοδοχοϋπαλλήλων στο NOVOTEL (εκεί γινόταν η συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ) ότι έχει αποκοπεί από την πραγματικότητα και συμπορευόμενο με τα άλλα σωματεία των Ξενοδοχοϋπαλλήλων στην Αττική και το ΠΑΜΕ μεταθέτει τάχα τη λύση των άμεσων προβλημάτων των εργαζομένων στη Δευτέρα Παρουσία της... λαϊκής εξουσίας!
Η ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ είναι χρήσιμη. Βοηθάει κάθε τίμιο αγωνιστή, κάθε καλοπροαίρετο εργαζόμενο να βγάζει τα συμπεράσματά του. Βοηθάει τους εργαζομένους να αποφασίσουν «με ποιον θα πάνε και ποιον θα αφήσουν».

Αλέκος ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ - εκπρόσωπος των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ
                                                                  29-10-12                                                                                                                                                            
               

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

Φασιστική επίθεση στα γραφεία του ΚΚΕ στο Αιτωλικό



Κ.Κ.Ε
Νομαρχιακή Επιτροπή Αιτ/νίας



Η Νομαρχιακή Επιτροπή Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ καταγγέλλει τη φασιστική επίθεση που εκδηλώθηκε τη νύχτα 25 προς 26 Οκτώβρη στα γραφεία της Κ.Ο. Αιτωλικού και είχε σαν αποτέλεσμα να σπάσουν τα τζάμια με πέτρες.
Η επίθεση δεν αφορά μόνο το ΚΚΕ και τους κομμουνιστές αφού ξέρουν καλά πως δεν πρόκειται να μας τρομοκρατήσουν. Αφορά πρώτα και κύρια το εργατικό ταξικό κίνημα , το λαϊκό κίνημα γενικότερα, κάθε φωνή που αντιστέκεται στην κοινωνική βαρβαρότητα.
Οι τραμπούκικες φασιστικές επιθέσεις που εκδηλώθηκαν σε αλλοδαπούς, μικροπωλητές, Ρομά , τώρα στα γραφεία του ΚΚΕ και αν τους αφήσουμε αύριο θα εκδηλωθούν κατά των λαϊκών στρωμάτων που αγωνίζονται, είναι το συμπλήρωμα της αντιλαϊκής επίθεσης που εκδηλώνεται από κυβέρνηση – Ε.Ε. και ΔΝΤ υπηρέτες όλοι τους των συμφερόντων του κεφαλαίου.
Το κράτος ενώ δείχνει τρομερό συντονισμό , αυτοματισμό και πρωτοφανή δυναμισμό κατά των λαϊκών κινητοποιήσεων και με μεγάλη αποφασιστικότητα σέρνει στα δικαστήρια αγωνιζόμενους εργαζόμενους, αγρότες, συνταξιούχους ακόμη και μαθητές «αδυνατεί» να αντιμετωπίσει αυτά τα φαινόμενα.
Δηλώνουμε ότι όχι μόνο με μεγαλύτερη ένταση θα συνεχίσουμε τον αγώνα για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, την κατάργηση της εξουσίας του κεφαλαίου, θα σταθούμε δίπλα σε κάθε αγώνα και αγωνιστή αλλά και με αποφασιστικότητα θα περιφρουρήσουμε το Κόμμα μας, τα κομματικά μέλη, τους φίλους και οπαδούς του, τους τίμιους αγώνες του λαού και τον κάθε αγωνιστή, θα τσακίσουμε κάθε φασίστα και τραμπούκο που βρεθεί να κάνει τη βρώμικη δουλειά του συστήματος.
Φοβούνται τη δύναμη του λαού και προσπαθούν να τον τρομοκρατήσουν.
Ο φασισμός δεν θα περάσει η πάλη του λαού θα τον εξαφανίσει.

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Το έπαθλο του εργαζόμενου λαού.




                                         Π.Ε.Α.Ε.Α - Δ.Σ.Ε

                    ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ – ΑΙΤΩΛΙΚΟΥ



              
               ANAKOIΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ


"…ο κάθε βράχος, η κάθε ρεματιά, το κάθε χωριό, 
καλύβα με καλύβα, σπίτι με σπίτι, πρέπει να γίνει φρούριο του εθνικού απελευθερωτικού αγώνα… 
Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για 
το σημερινό του αγώνα πρέπει να είναι και θα είναι, 
μια καινούρια Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, 
μ’ έναν πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό". 

Αθήνα, 31 του Οχτώβρη 1940, Νίκος Ζαχαριάδης, Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ 

     Με αυτά τα λόγια το ΚΚΕ σάλπισε το σύνθημα της αντίστασης στην ιταλική εισβολή το 1940. Ο ελληνικός λαός ανταποκρίθηκε. Μετά την εισβολή του γερμανικού φασιστικού στρατού, έγραψε τις πιο ηρωικές σελίδες της ιστορίας μας. Δημιούργησε το ΕΑΜ, τον στρατό του, τον ΕΛΑΣ, την οργάνωση της νεολαίας, την ΕΠΟΝ. Όταν κάποιοι έφυγαν στην ασφάλεια του εξωτερικού παίρνοντας μαζί τους τεράστιες ποσότητες κρατικών αποθεμάτων σε χρυσό ή το χειρότερο συνεργάστηκαν με τους κατακτητές και καλούσαν τον ελληνικό λαό να υποταχθεί.

       Ο λαός οργανώνεται στις πόλεις και τα χωριά αξιοποιώντας όλες τις μορφές πάλης. Με το όπλο στο χέρι πολέμησε τον ξένο κατακτητή και τους ντόπιους δυνάστες. Απελευθέρωσε την Ελλάδα. Η μορφή του αντάρτη, του καπετάνιου του ΕΛΑΣ αποτελεί αιώνιο σύμβολο της πάλης του ελληνικού λαού. Με την πολιτική απεργία απέτρεψε να σταλούν έλληνες εργάτες στα εργοστάσια της Γερμανίας. Αξιοποίησε τα σαμποτάζ στις πόλεις. Η πάλη για τη λευτεριά του λαού μας συνδέθηκε με την οργάνωση λαϊκών θεσμών. Η Κυβέρνηση της Ελεύθερης Ελλάδας έβαλε τον εργαζόμενο λαό στο προσκήνιο. Οργάνωσε για πρώτη φορά τη Λαϊκή Παιδεία, έδωσε για πρώτη φορά δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες και τους νέους.
      Η ιστορία έχει μία αλήθεια και αυτή την γράφουν οι λαοί με το αίμα τους!
 Σήμερα γίνεται τεράστια προσπάθεια να παραχαραχτεί. Ξεχνούν ότι:


  • Ο Μεταξάς πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από όλα τα κόμματα της Βουλής (εκτός απ' το ΚΚΕ) 
  • Ο φασισμός γιγαντώθηκε στρατιωτικά χάρη στην ενίσχυση που απλόχερα του παρείχαν δεκάδες μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι των Ηνωμένων Πολιτειών, της Αγγλίας και της Γαλλίας («Ford», «General Motors», IBM). 
  • Τον ηρωικό στρατό των αλβανικών βουνών τον παρέδωσαν χωρίς μάχη στους Γερμανούς οι κυβερνήτες της χώρας, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Παπάγος κι οι άλλοι "αρχιστράτηγοι" του ελληνικού στρατού . 
  • Ότι οι «εθνικιστές» του Μεταξά προτίμησαν να παραδώσουν τους φυλακισμένους και εξόριστους κομμουνιστές στους κατακτητές και όχι να τους επιτρέψουν να πάνε στο μέτωπο να πολεμήσουν όπως ζητούσαν. Ήταν αυτοί οι ίδιοι πάλι που με μεγάλη υπερεθνικοφροσύνη φόρεσαν τις κουκούλες του χαφιέ για να καταδίδουν τους αγωνιστές.
     Ο λαός μας δεν μπόρεσε να χαρεί τη νίκη του, μετά την απελευθέρωση τον Οκτώβρη του 1944. Η αστική τάξη, μαζί με τους άγγλους ιμπεριαλιστές συμμάχους της και μαζί με πρώην συνεργάτες των Ναζί επιτέθηκαν το Δεκέμβρη του 1944 εναντίον του λαϊκού κινήματος .. Ο λαός επέλεξε ξανά να πάρει τα όπλα. Η 28η Οκτωβρίου του 1946 είναι η μέρα της επίσημης ίδρυσης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ).     Αντιπαρατέθηκε η ένοπλη μαζική λαϊκή πάλη με την ένοπλη και κρατική βία που ασκούσαν οι μηχανισμοί και οι κυβερνήσεις της ελληνικής αστικής τάξης από κοινού με τον εγγλέζικο και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, με την ένοπλη και κρατική βία τους ενάντια στον οργανωμένο λαό που έδιωξε τους Γερμανούς.
Και μια σύγκριση ηθικής μέσα από  τους όρκους 
τους.
Ταγματασφαλίτες: «Ορκίζομαι εις τον Θεόν, τον
άγιον τούτον όρκον, ότι θα υπακούω απολύτως εις 

τας διαταγάς του ανωτάτου αρχηγού του γερμανικού στρατού Αδόλφου Χίτλερ. Θα εκτελώ πιστώς απάσας 
τας ανατεθεισoμένας μου υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις τας διαταγάς των ανωτέρων μου. 
Γνωρίζω καλώς ότι διά μίαν αντίρρησιν εναντίον 
των υποχρεώσεών μου, τας οποίας διά του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθεί παρά των γερμανικών στρατιωτικών νόμων». 
Αντάρτες του ΕΛΑΣ: «Ορκίζομαι ότι θα αγωνιστώ έως 
την τελευταία σταγόνα του αίματός μου για την πλήρη απελευθέρωση, ακεραιότητα και ανεξαρτησία της πατρίδας. Για την περιφρούρηση των συμφερόντων του ελληνικού λαού και την αποκατάσταση και κατοχύρωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων του. Για τον σκοπό αυτό θα υπακούω στις πράξεις και αποφάσεις της ΠΕΕΑ και θα εκτελώ ευσυνείδητα και πειθαρχικά τις εντολές και οδηγίες των ανωτέρων μου και θα αποφεύγω κάθε πράξη που θα με ατιμάζει σαν άτομο και σαν αγωνιστή του ελληνικού λαού».    

ΔΙΔΑΣΚΟΜΑΣΤΕ! ΕΜΠΝΕΟΜΑΣΤΕ! ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ!

     
     Εμπνεόμαστε από το έπος της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού, από το μεγάλο Αντιφασιστικό Αγώνα του σοβιετικού λαού, των εκατομμυρίων εργατών και εργατριών, αγροτών και νεολαίας που πάλεψαν σε όλο τον κόσμο! Με εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και τη νεολαία, με όπλο την ιστορική πείρα παλεύουμε ακόμα πιο θαρρετά!

   Δεν πειθαρχούμε στη πολιτική του κεφαλαίου και των κομμάτων του. Δεν πειθαρχούμε στα κελεύσματα της υποταγής. Έχουμε τη δύναμη να τους ανατρέψουμε, να χτίσουμε μία κοινωνία που δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, σε μία κοινωνία που θα αναπτύσσεται με βάση την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών μας. 

    Σήμερα το σύγχρονο περιεχόμενο της πάλης του ΕΑΜ είναι ο αγώνας για λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία. Μια κοινωνία όπου αυτός ο λαός που παράγει τον πλούτο, υλικό και πνευματικό, θα τον δικαιούται και θα τον απολαμβάνει. Δε θα υπάρχουν παράσιτα, τραπεζίτες, βιομήχανοι, κεφαλαιοκράτες που να πίνουν το αίμα και τον ιδρώτα του λαού, που θα κλέβουν τον κόπο των εργαζομένων.


ΟΚΤΩΒΡΗΣ 2012 ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ

ΤΟ ΧΡΕΟΣ, Ο ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ, ΟΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ ΚΑΙ Ο ΛΕΝΙΝ

Ο κ. Στουρνάρας στα βήματα... του Λένιν!

Ο κ. Στουρνάρας, προφανώς χωρίς να το πολυκαταλάβει, έφερε χτες στη Βουλή ένα πολύ καλό παράδειγμα.
Το παράδειγμά του, που είχε να κάνει με το πώς μια χώρα αντιμετωπίζει το ζήτημα του δημόσιου χρέους, αφορούσε στην... Οχτωβριανή Επανάσταση και στον Λένιν.
*
Ηταν αναμενόμενο, επομένως, όπως σημείωσε η Αλέκα Παπαρήγα, αφενός η επίκληση του Λένιν από τον υπουργό να μην μπορεί να στραφεί εναντίον του ΚΚΕ, αφετέρου να μετατραπεί σε μπούμερανγκ για την κυβερνητική τρόικα.
Και τούτο διότι η αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους από την Οχτωβριανή Επανάσταση και από τον Λένιν αποτελεί, πράγματι, υπόδειγμα.
*
Ενα υπόδειγμα, όμως
- κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το σημείο που ελαφρώς δεν το έχει αντιληφθεί ο κ. Στουρνάρας -
αντιμετώπισης του θέματος σε όφελος του λαού. Και όχι σε όφελος των κεφαλαιοκρατών, των ντόπιων και ξένων δανειστών και τοκογλύφων. Δηλαδή, ένα υπόδειγμα που κινείται ακριβώς στον αντίποδα της κυβερνητικής πολιτικής.
Αφού, ωστόσο, στην κυβέρνηση έχουν αρχίσει να εντρυφούν στη σκέψη του... Λένιν γύρω από το ζήτημα του δημόσιου χρέους, ας συνεισφέρουμε στην... αυτομόρφωσή τους:
***
Ο Λένιν είναι αυτός που - πριν την Επανάσταση -
τόνιζε:
*
«"Δημόσια χρέη"! Η εργατική τάξη ξέρει ότι τα χρέη αυτά δεν είναι δικά της και όταν πάρει την εξουσία θα αναθέσει την εξόφλησή τους σε εκείνους που τα έκαναν»1.
***
Ο Λένιν είναι αυτός που - μετά την Επανάσταση -
ειρωνευόμενος τους ιμπεριαλιστές που απειλούσαν τους Μπολσεβίκους επειδή αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν τα χρέη της προεπαναστατικής Ρωσίας προς διεθνείς κερδοσκόπους και τοκογλύφους, καλούσε περιπαιχτικά το συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς να στείλει ευχαριστήριο τηλεγράφημα στον Βρετανό οικονομολόγο Κέυνς.
Αφορμή ήταν το γεγονός ότι ο Κέυνς, βλέποντας ότι λόγω των χρεών ο καπιταλισμός μετά την ειρήνη των Βερσαλιών τραβούσε προς την χρεοκοπία, τασσόταν υπέρ της μη αποπληρωμής των χρεών και καλούσε τα καπιταλιστικά κράτη να ακυρώσουν και να διαγράψουν τα δημόσια χρέη που είχαν διογκωθεί λόγω του Α' Παγκόσμιου Πολέμου.
Ο Λένιν, στην εισήγησή του προς το συνέδριο, σχολίαζε:
*
«Εμάς, όμως, όπως ξέρετε αυτά τα χρέη δεν μας ανησυχούν, γιατί εμείς λιγάκι νωρίτερα από την εμφάνιση του βιβλίου του Κέυνς, ακολουθήσαμε τη θαυμάσια συμβουλή του: ακυρώσαμε όλα τα χρέη».
Προκαλώντας, δε, τα τρανταχτά γέλια και τα θυελλώδη χειροκροτήματα των συνέδρων, πρόσθετε:
«Νομίζω πως θα έπρεπε εξ ονόματος του συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς να στείλουμε ένα ευχαριστήριο σ' αυτούς τους οικονομολόγους - προπαγανδιστές υπέρ του μπολσεβικισμού»2.
***
Ο Λένιν, επίσης, είναι αυτός που επειδή γνώριζε ότι η εν λόγω ασθένεια του καπιταλισμού, η ασθένεια της υπερχρέωσης, είναι τόσο παλιά και τόσο ανίατη που η γιατρειά της δεν θα επερχόταν με επικλήσεις, όπως αυτές του Κέυνς και άλλων αστών οικονομολόγων, στη «γενναιοψυχία» των πιστωτών ώστε οι τελευταίοι να δεχτούν ακύρωση των χρεών τους,
για τούτο συμπλήρωνε:
*
«Στο σημείο αυτό δεν συμφωνούν οι απόψεις μας με τον Κέυνς».
Οι λαοί, πρόσθετε ο Λένιν, δείχνοντας την επαναστατική - μπολσεβίκικη λύση του προβλήματος,
«νομίζουμε πως για την ακύρωση των χρεών θα αναγκαστούν να περιμένουν κάτι άλλο και να δουλέψουν σε κάποια άλλη κατεύθυνση, χωρίς να υπολογίζουν στη "γενναιοψυχία" των κυρίων καπιταλιστών»3.
***
Ο Λένιν και οι Μπολσεβίκοι, εν ολίγοις, δεν περιορίστηκαν να εξασφαλίσουν για το λαό τους φαΐ, στέγη, εργασία, Παιδεία, Υγεία, ελεύθερο χρόνο, αξιοπρεπή γηρατειά κι άλλα πολλά που δεν είναι της ώρας.
Εκαναν και τούτο:
*
«Ενα άλλο οικονομικό μέτρο της σοβιετικής εξουσίας ήταν η μη αναγνώριση του εξωτερικού δημοσιονομικού χρέους και των υποχρεώσεων που είχαν αναλάβει οι κυβερνήσεις της προεπαναστατικής Ρωσίας (...). Το Γενάρη του 1918, η σοβιετική κυβέρνηση ακύρωσε τα εσωτερικά και εξωτερικά δάνεια που είχε συνάψει η τσαρική και η Προσωρινή κυβέρνηση».
*
Αυτή ήταν η πολιτική των Μπολσεβίκων απέναντι στα χρέη με τα οποία ο τσάρος και οι αστοί είχαν φορτώσει τις πλάτες του ρωσικού λαού.
***
Ομως, οι Μπολσεβίκοι, επειδή ακριβώς ήταν κομμουνιστές, δηλαδή και πατριώτες και διεθνιστές, την ώρα που οι πολιτικοί προπάτορες του ελληνικού αστικού πολιτικού κόσμου έστελναν στρατό εναντίον τους, εκείνοι, όσον αφορά την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, να τι έκαναν:
*
«Ενα άλλο οικονομικό μέτρο της σοβιετικής κυβέρνησης στον εξωτερικό τομέα ήταν η παραίτησή της από το Διεθνή Οικονομικό Ελεγχο (ΔΟΕ), που επέβαλαν το 1897, μετά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο, οι Μεγάλες Δυνάμεις στην Ελλάδα (...) από την Οχτωβριανή Επανάσταση η Ελλάδα απεκόμισε οικονομικά οφέλη. Η νεαρή Σοβιετική Δημοκρατία, με απόφαση του Δεύτερου Συνεδρίου των Σοβιέτ,απάλλαξε την Ελλάδα από το χρέος που όφειλε στη Ρωσία και ανερχόταν στα 100 εκατομμύρια χρυσά γαλλικά φράγκα. Ακόμα, η σοβιετική κυβέρνηση παραιτήθηκε από τα δικαιώματά της στο Αγιο Ορος, καθώς και από τις ιδιοκτησίες του τσαρικού κράτους σε διάφορα ευαγή ιδρύματα στην Ελλάδα (ρώσικο νοσοκομείο στον Πειραιά, το σημερινό Τζάνειο) κλπ.».
***
Ετσι αντιμετώπισαν, λοιπόν, οι Μπολσεβίκοι και ο Λένιν τα θέματα του χρέους.
Κάλεσαν το λαό να εγκαθιδρύσει τη λαϊκή εξουσία.
Τη δική του εξουσία.
Και ήταν αυτή η εξουσία - η λαϊκή - που έστειλε, όπως το έλεγε ο Λένιν, το λογαριασμό των χρεών σε εκείνους που τα έκαναν!
Ακολουθώντας, επομένως, το παράδειγμα του Λένιν ίσως θα έπρεπε να στείλουμε... «ευχαριστήριο» στον κ. Στουρνάρα για την - ακούσια έστω - συνηγορία του στη θέση του ΚΚΕ υπέρ της λαϊκής εξουσίας και για την - ακούσια έστω - παραδοχή του ότι μόνο με αυτή την προϋπόθεση θα λυθεί το ζήτημα του χρέους υπέρ του λαού.
*
1. Λένιν, Απαντα, τόμος 33ος, σελ. 203.
2. Λένιν, Απαντα, τόμος 41, σελ. 221-225, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».
3. Λένιν, «Απαντα», τόμος 41, σελ. 221.
4. Κώστας Αυγητίδης, «Η στρατιωτική επέμβαση των καπιταλιστικών χωρών ενάντια στη Σοβιετική Ρωσία και η Ελλάδα (1918-1920)», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».


                                                  Γράφει:
                                    ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

                                  Αναδημοσίευση από το Ριζοσπάστη

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

Η αληθινή Ιστορία του λαού μας δεν είναι γραμμένη στα σχολικά βιβλία!


Επιστολή των εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ στους μαθητές για την 28η Οκτωβρίου


  







   







Αγαπητέ μαθητή–μαθήτρια

Κρατάς ένα γράμμα των εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ προς εσένα, για την αλήθεια της Ιστορίας που δεν την γράφουν τα σχολικά βιβλία, ούτε τη λένε στις σχολικές γιορτές. Για την αλήθεια του λαού μας, που όταν λέγεται μισή είναι χειρότερη κι απ΄ τα ψέμματα. Δε σου λέμε να πιστέψεις ότι διαβάσεις εδώ, χωρίς να το σκεφτείς και χωρίς να το ελέγξεις. Ρώτα, διάβασε βιβλία, σκέψου! Η αλήθεια είναι γραμμένη με αίμα απ’ το λαό και μπορείς να τη βρεις. Ψάξτην.

· Θα σου πούνε για το δικτάτορα Μεταξά, χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα. Δε θα σου πούνε όμως πώς έγινε αυτός ο δικτάτορας πρωθυπουργός. Έκανε πραξικόπημα; Πώς επέβαλε τη δικτατορία του; Δε θα σου πούνε ότι ο Μεταξάς πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από όλα τα κόμματα της Βουλής (εκτός απ΄ το ΚΚΕ), δηλαδή απ’ το κόμμα των φιλελευθέρων του Θ. Σοφούλη κι απ’ το Λαϊκό Κόμμα του Παν. Τσαλδάρη. Θα σου κρύψουν ότι ο φασισμός είναι επιλογή του αστικού πολιτικού συστήματος, κάποιες φορές που το συμφέρει ή που δεν έχει άλλη επιλογή.

· Με παρόμοιο άλλωστε τρόπο ανέβηκε στην εξουσία κι ο «τρελός» ο Χίτλερ κι οι άλλοι φασίστες φίλοι τους σε άλλες χώρες (Ιταλία, Πορτογαλία, Βουλγαρία, Ουγγαρία κλπ). Ο Φασισμός γιγαντώθηκε στρατιωτικά χάρη στην ενίσχυση που απλόχερα του παρείχαν δεκάδες μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι των Ηνωμένων Πολιτειών, της Αγγλίας και της Γαλλίας (Ford, General Motors, IBM).

· «Ο ηρωικός ελληνικός στρατός στην Αλβανία κατατρόπωσε τους Ιταλούς» - λένε στις γιορτές. Σωστά. Δε λένε όμως: Αυτός ο ηρωικός στρατός, όταν επιτέθηκαν οι Γερμανοί νικήθηκε «από την υπεροπλία του αντιπάλου»; Ή τον «πούλησαν» και τον παρέδωσαν χωρίς μάχη οι κυβερνήτες της χώρας, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Παπάγος κι οι άλλοι «αρχιστράτηγοι» του Ελληνικού στρατού;

· «Οι Έλληνες αντιστάθηκαν ηρωικά στους Γερμανούς κατακτητές» - λένε. Κι εδώ σου κρύβουν πάλι τη μισή αλήθεια. Αντιστάθηκαν οι Έλληνες ηρωικά  Πράγματι. Αντιστάθηκαν όμως «όλοι» οι Έλληνες; Ήταν «όλοι μαζί» τότε; Ή ένα μέρος του αστικού πολιτικού κόσμου την κοπάνησε στο Κάιρο  μαζί με το θησαυροφυλάκιο της χώρας, στην «αγκαλιά» της Αγγλίας και προετοιμαζόταν για την επόμενη μέρα για να τσακίσει το εαμικό κίνημα και το λαό (βλ. Δεκέμβρης 44) κι ένα ένα άλλο μέρος φόρεσε τη στολή των γερμανοτσολιάδων όπως τους έλεγαν κι υπηρετούσαν τα στρατεύματα κατοχής των Γερμανών;

· Δε θα σου πουν -και το κρύβουν- ότι ο λαός έμεινε μόνος του, με μοναδικό όπλο το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ, τις οργανώσεις που τον υπεράσπισαν, που οργάνωσαν την αντίσταση, που πολέμησαν τον κατακτητή, που προστάτεψαν το σοδειά του λαού, που απελευθέρωσαν τη μισή Ελλάδα πολύ πριν φύγουν οι Γερμανοί, που λειτούργησαν σχολεία, θέατρα και σισίτια στις ελεύθερες περιοχές. Που οργάνωσαν ελεύθερες εκλογές.

· Κανένας δε θα σου πει μέσα στη «γιορτή» ότι οι «Εθνικιστές» του καθεστώτος Μεταξά παρέδωσαν τους φυλακισμένους κι εξόριστους κομμουνιστές στους κατακτητές, αντί να τους επιτρέψουν να πάνε στο μέτωπο για να πολεμήσουν, όπως ζητούσαν οι ίδιοι. Κι όταν ήρθε η κατοχή των Γερμανών, αυτοί οι ίδιοι πάλι «υπερεθνικόφρωνες» φόρεσαν τις κουκούλες του χαφιέ για να καταδίδουν τον αγωνιζόμενο λαό.

· Θα σου μιλήσουν για τις «θυσίες των Ελλήνων» και για «το ΌΧΙ που είπε ο λαός». Αλλά θα ξεχάσουν να σου πούνε ότι το ΟΧΙ είναι υποχρέωση του λαού, όταν καταπιέζεται όπως σήμερα. Και θα συνεχίσουν να σε καλούνε σήμερα να λες «ΝΑΙ» στην πολιτική τους και να αποφεύγεις τους αγώνες και τις θυσίες.

· Δε θα σου πούνε ότι οι φωνές της «λογικής» και του «ρεαλισμού» της υποταγής υπήρχαν πάντα, και τότε. Και δε θα σου πούνε ότι ο λαός όσες φορές μεγαλούργησε, όπως τότε, το έκανε βάζοντας πάνω απ΄ όλα τις λαϊκές ανάγκες και ελευθερίες, και αδιαφόρησε για τις φωνές των γονατισμένων «ρεαλιστών» που καλούσαν σε σωφροσύνη και υποταγή - όπως κάνουν και σήμερα.

· Άλλοι πάλι θα σου πούνε για «κατοχή» που δήθεν έχουμε και σήμερα. Κι ίσως σου πουν και για την ανάγκη να αντισταθούμε όπως τότε. Δε θα σου πούνε όμως ότι οι Έλληνες αντιστασιακοί ποτέ δε φιλοδόξησαν να αλλάξουν το καθεστώς των κατακτητών απ΄ τα μέσα. Ενώ αυτοί που μιλάνε για «κατοχή» απ΄ την τρόικα (δηλαδή την Ε.Ε. ), απ΄ την άλλη μεριά υπερασπίζονται τη συμμετοχή της χώρας μας στην Ε.Ε., περισσότερο ακόμα κι απ΄ τους αστούς.

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Ενημέρωση και Διαδίκτυο


εισηγητική ομιλία του Σταύρου Ξενικουδάκη,
μέλους της Συντακτικής Επιτροπής του «Ριζοσπάστη», στην αντίστοιχη εκδήλωση που έγινε στο 38ο Φεστιβάλ
ΚΝΕ - «Οδηγητή»




Πριν αναφερθούμε ειδικά στην ενημέρωση μέσα από το Διαδίκτυο, είναι σκόπιμο να διευκρινίσουμε ορισμένα ζητήματα σχετικά με τον όρο ενημέρωση, γιατί συχνά παρανοείται ως κάτι που δεν είναι.Η ενημέρωση δεν είναι γνώση, όπως και η πληροφορία δεν είναι γνώση. Η πληροφόρηση, η ενημέρωση δε συνιστά και δε συμβάλλει απαραίτητα σε ένα δομημένο νοητικό σχήμα, που αντανακλά την αντικειμενική πραγματικότητα. Η επαναλαμβανόμενη ενημέρωση, η πληροφόρηση δηλαδή γύρω από ένα ή περισσότερα ζητήματα, μπορεί να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση της γνώσης των ζητημάτων αυτών.
Γνώση είναι η άρρηκτα δεμένη με την πράξη διαδικασία, που σχετίζεται με την αντανάκλαση και αναπαράσταση της αντικειμενικής πραγματικότητας στη νόηση του ανθρώπου. Διαδικασία ανακάλυψης και δόμησης εννοιών για τα πραγματικά φαινόμενα, που οδηγεί στην κατανόηση του κόσμου. Η ανάγνωση σύντομων ειδήσεων, η παρακολούθηση ειδήσεων από το ραδιόφωνο, από την τηλεόραση και βέβαια και η ανάγνωση ειδήσεων από το διαδίκτυο δεν προσφέρουν γνώση. Ακόμα και η μελέτη εκτεταμένων άρθρων και αναλύσεων που δημοσιεύονται σε εφημερίδες, οπωσδήποτε προσφέρει περισσότερα, αλλά δεν είναι στο ίδιο επίπεδο με τη γνώση που μπορεί να προσφέρει πραγματικά η ανάγνωση ενός βιβλίου επιστημονικά γραμμένου για τα ίδια θέματα. Μπορεί η ισχνή και απομονωμένη από το πλαίσιο αναφοράς πληροφορία ενός tweet να θεωρηθεί γνώση; Πολλές φορές δεν μπορεί να θεωρηθεί καν, ολοκληρωμένη πληροφορία!
Ας αποσαφηνίσουμε και ένα άλλο ζήτημα, που αφορά τα ΜΜΕ τόσο τα παραδοσιακά όσο και τα σύγχρονα, μεταξύ αυτών και το διαδίκτυο ως μέσο μαζικής ενημέρωσης. Τα ΜΜΕ δεν είναι επιχειρήσεις που ιδρύονται με σκοπό το κέρδος, ούτε βέβαια τη λαϊκή ανάγκη της ενημέρωσης. Τα μεγάλα αστικά ΜΜΕ είναι ιδιοκτησία επιχειρηματικών ομίλων, συχνά ενταγμένων στο χρηματιστήριο, που έχουν και άλλες οικονομικές δραστηριότητες, στον τουρισμό, στις θαλάσσιες μεταφορές, στις κατασκευές, στη διαχείριση απορριμμάτων κλπ., γεγονός που τους δίνει τη δυνατότητα να χρηματοδοτούν τους ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς τους, τις εφημερίδες τους. Τα αστικά ΜΜΕ είναι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί της αστικής τάξης, αναπαράγουν την αστική ιδεολογία κι έχουν σκοπό τον εγκλωβισμό και τη χειραγώγηση του εργατικού και του ευρύτερου λαϊκού κινήματος. Είναι από τα πρώτα όπλα που χρησιμοποιούν οι αστοί ενάντια στο εργατικό κίνημα.

«Αντικειμενική ενημέρωση»

Υπάρχει αντικειμενική ενημέρωση; Μια είδηση μπορεί να παρουσιαστεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, χωρίς να δίνει ψευδή στοιχεία. Η ταξική σκοπιά από την οποία καταγράφονται και αποδίδονται τα γεγονότα, ενσωματώνεται στην είδηση, συνήθως σκοπίμως, με αποτέλεσμα να μεταφέρεται ένα εντελώς διαφορετικό μήνυμα στον αποδέκτη της, ανάλογα με την πηγή, με το ποιος έγραψε την είδηση.
Κλασικό παράδειγμα η είδηση ότι ένας αθλητής ήρθε δεύτερος και άρα πρόκειται για μεγάλη νίκη, όταν στην πραγματικότητα στον αγώνα συμμετείχαν μόλις ...δύο αθλητές. Ενώ ο αθλητής στην ουσία έχει χάσει από το μοναδικό συναθλητή του, παρουσιάζεται σα να είχε μεγάλη επιτυχία. Ας δούμε, όμως, μερικά παραδείγματα με σαφή πολιτική στόχευση, για το πώς παρουσιάζονται τα πολιτικά ζητήματα, περνώντας εντελώς διαφορετικά μηνύματα:
Ενα είναι ο τρόπος απόδοσης των μέτρων κυβέρνησης - τρόικας από τον αστικό Τύπο από τη μια μεριά και τον εργατικό Τύπο, από το «Ριζοσπάστη», από την άλλη. Στη μια περίπτωση εμφανίζονται ως απαραίτητα μέτρα, αναγκαία, που πρέπει να παρθούν για να βελτιωθεί η οικονομία και σε τελευταία ανάλυση για το καλό του λαού, ενώ ο εργατικός Τύπος τα παρουσιάζει ως αυτό που είναι, ως ένα βαρύ χτύπημα απέναντι στην εργατική τάξη, μια προσπάθεια του κεφαλαίου να ξεπεράσει την κρίση ρίχνοντας όλα τα βάρη στους εργάτες και τα άλλα λαϊκά στρώματα, να γίνει πιο ανταγωνιστικό, να διατηρήσει και να αυξήσει μελλοντικά την κερδοφορία του.
Αλλο παράδειγμα, είναι ο τρόπος παρουσίασης των εργατικών αγώνων. Τα ίδια γεγονότα στη μια περίπτωση παρουσιάζονται ότι δημιουργούν πρόβλημα, εμποδίζουν την οικονομία, κλείνουν επιχειρήσεις κτλ., ενώ από τον εργατικό Τύπο αναδεικνύονται ως αγώνες απαραίτητοι για τη συνειδητοποίηση της εργατικής τάξης και για να δοθούν λύσεις στα άμεσα προβλήματά της.
Είναι αποκαλυπτικό το γεγονός ότι δεν υπάρχει καν εργατικό ρεπορτάζ στα αστικά ΜΜΕ! Οι ειδήσεις που γράφονται γύρω από εργατικά θέματα, συντάσσονται από άλλα ρεπορτάζ, γιατί δεν αξιολογείται ότι ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, όπως είναι η εργατική τάξη αξίζει να έχει ειδικό ρεπορτάζ και τα ζητήματα που την αφορούν να προβάλλονται ξεχωριστά. Δεν αξιολογείται, βεβαίως, όχι λόγω περιορισμένης αντίληψης, αλλά από σκοπιμότητα.
Η ενημέρωση λοιπόν, γίνεται πάντα από τη σκοπιά του φορέα της. Δεν μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητα από την πρόθεση των συντακτών των ειδήσεων. Ακόμα και οι συντάκτες, που την επιδιώκουν με το ρομαντισμό της «δημοσιογραφίας ως λειτούργημα» και με διάθεση να διακινδυνεύσουν τη θέση τους -και αυτοί δεν είναι πολλοί- είναι οι ίδιοι φορείς ιδεολογικών, κοσμοθεωρητικών αντιλήψεων, που υπεισέρχονται στην είδηση και την πληροφορία που συντάσσουν.
Αφού οι ειδήσεις έχουν ενσωματωμένο ένα ταξικό μήνυμα, επειδή συντάσσονται και διακινούνται μέσα σε μια κοινωνία όπου διεξάγεται πάλη των τάξεων, τότε και οι εργαζόμενοι αποδέκτες αυτής της ενημέρωσης πρέπει να αναπτύξουν τα κατάλληλα φίλτρα που θα αποκαλύπτουν στα μάτια τους την ταξική στόχευση της συγκεκριμένης ενημέρωσης. Να μη δέχονται την ενημέρωση αυτή ως θέσφατο και δεδομένο, ακόμα κι αν προέρχεται από διαφορετικές, μεταξύ τους υποτίθεται ανεξάρτητες και «αντικειμενικές» πηγές. Να απορρίπτουν την αστική προπαγάνδα και να επιδιώκουν να πληροφορηθούν για τα γεγονότα από τη σκοπιά των δικών τους συμφερόντων, από τον εργατικό Τύπο.
Η ταξικότητα της ενημέρωσης αφορά τον παραδοσιακό Τύπο, τις εφημερίδες, περιοδικά κλπ. και από την πρώτη στιγμή εκδηλώθηκε και στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Βεβαίως, αφορά και το διαδίκτυο. Τα ΜΜΕ είναι όπλα στην πάλη των τάξεων, όποια μορφή κι αν έχουν, είτε χρησιμοποιούν για τη μετάδοσή τους το χαρτί, τα ερτζιανά, ή τα ψηφιακά δίκτυα.

Εργατικός Τύπος

Στον αντίποδα είναι ο εργατικός Τύπος, ο «Ριζοσπάστης», που μάχεται ανοιχτά και καθαρά, ως όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ, στο πλευρό της εργατικής τάξης. Ο Λένιν τόνιζε, ότι η εφημερίδα του Κόμματος πρέπει να γίνει όχι μόνο συλλογικός προπαγανδιστής και συλλογικός διαφωτιστής, αλλά και συλλογικός οργανωτής. Είναι εξαιρετική η σημασία της εφημερίδας στο έργο της οργάνωσης και διεξαγωγής συστηματικής, βασισμένης σε αρχές, ολόπλευρης προπαγάνδας και ζύμωσης. Στο έργο της οργάνωσης της κομματικής δουλειάς, για την πολιτική διαφώτιση, την ιδεολογική διαπαιδαγώγηση και οργάνωση των μαζών.
Σήμερα που βρισκόμαστε σε μια εποχή πραγματικής έκρηξης όλων των μορφών των ΜΜΕ (έντυπων και ψηφιακών) και της λεγόμενης πολυπληροφόρησης, η ουσία των λόγων του Λένιν όχι μόνο παραμένει επίκαιρη, αλλά ίσως γίνεται πολύ πιο επιτακτική από την εποχή που πρωτοδιατυπώθηκαν. Ο κομματικός λόγος, η ιδεολογία και η πολιτική του Κόμματος είναι ενιαία και σε αυτή την ενιαιοποίησή τους βοηθάει και η εφημερίδα του Κόμματος.

Το «κυνήγι του καινούριου»

Το Διαδίκτυο παρουσιάζεται ως ένας «τεράστιος νέος κόσμος» που κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει. Παρότι έχει δυο δεκαετίες με τη σημερινή του μορφή, δηλαδή της κυριαρχίας του Παγκόσμιου Ιστού Πληροφοριών, του Web, παρότι υπάρχει μια γενιά ήδη που έχει γεννηθεί σ' έναν κόσμο όπου προϋπήρχε το ίντερνετ και το θεωρεί καθιερωμένο, μέσα από κάποιες νέες εφαρμογές που παρουσιάζονται κατά διαστήματα (τα τελευταία χρόνια είναι αυτές των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης) συντηρείται η αίσθηση του καινούριου.
Είναι γεγονός ότι πρέπει να αξιοποιούνται όλες οι χρήσιμες για το κίνημα δυνατότητες που δίνει το οποιοδήποτε νέο μέσο. Οχι με την έννοια της παρακολούθησης της μόδας ή της εποχής, του «ιν» όπως λέγεται, αλλά από την ουσιαστική πλευρά.
Πραγματικά καινούριο δεν είναι πάντα το ηλικιακά καινούριο. Συχνά, παλιές, σκουριασμένες ιδέες ντύνονται ένα νεωτεριστικό μανδύα και παρουσιάζονται ως νέες. Ούτε ο νεωτερισμός για το νεωτερισμό είναι οπωσδήποτε προοδευτικός. Τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης είναι πράγματι καινούριο φαινόμενο, που δεν μπορούσε να υπάρξει πριν υπάρξει το Διαδίκτυο. To Facebook, για παράδειγμα, πέτυχε να πλουτίσει τον κ. Ζούκερμπεργκ και την παρέα του. Πέτυχε να μειώσει την ανάγκη του παλιού κλασικού χαφιέ με την καμπαρντίνα, ή την ανάγκη για πολύ προσωπικό στο ηλεκτρονικό φακέλωμα της πολιτικής και κοινωνικής δράσης, αφού οι ίδιοι οι χρήστες του τροφοδοτούν το σύστημα με το πολιτικό και κοινωνικό προφίλ τους, συνειδητά ή ασυνείδητα. Αλλά είναι προοδευτικό στοιχείο η υποκατάσταση της πραγματικής σχέσης φιλίας, με τη «φιλία» μέσω της κοινοποίησης των ίδιων μηνυμάτων σε εκατοντάδες «φίλους»; Είναι προοδευτικό στοιχείο η υποκατάσταση της άμεσης ουσιαστικής συζήτησης με τα μισόλογα των tweets;

Πρωτεύον πάντα το περιεχόμενο

Η μορφή -γιατί πρέπει να το δούμε κι από αυτή την πλευρά, καθώς είναι πολλές φορές όμορφος και ελκτικός, ιδιαίτερα στη νεολαία, ο τρόπος που παρουσιάζονται τα ζητήματα από το διαδίκτυο- στη διαλεκτική της σχέση με το περιεχόμενο έχει αυτοτελή σημασία και επιδρά στο περιεχόμενο. Μ' αυτή την έννοια λοιπόν, και το κίνημα πρέπει να αξιοποιεί όλες τις νέες μορφές ενημέρωσης, τις καινούριες δυνατότητες που δίνουν.
Ομως, το περιεχόμενο είναι η κύρια, η καθοριστική πλευρά του οποιουδήποτε φυσικού ή κοινωνικού αντικειμένου ή φαινομένου. Οσο όμορφα κι αν αποδίδονται τα γεγονότα με χρήση κειμένου, εικόνας (στατικής και κινούμενης), ήχου, υπερσυνδέσεων κτλ. μεγαλύτερη σημασία έχει αν το περιεχόμενο της πληροφόρησης αντανακλά την αντικειμενική αλήθεια. Αν είναι παρουσιασμένο από τη σκοπιά της τάξης εκείνης, που η πρωτοπορία της χρησιμοποιεί την επιστημονική μέθοδο για να αποκαλύψει την αλήθεια, γιατί έχει συμφέρον να αποκαλυφθεί η αλήθεια σε ολόκληρη την τάξη και τους δυνάμει συμμάχους της.
Η μορφή πρέπει να υπηρετεί το περιεχόμενο και αυτό δεν υποτιμά καθόλου τη σημασία της μορφής. Ούτε σημαίνει υποχώρηση από την προσπάθεια βελτίωσης της μεταδοτικότητας και της αισθητικής με την οποία παρουσιάζεται το περιεχόμενο.

Η στάση του ΚΚΕ

Ποια ήταν η στάση του ΚΚΕ στο ζήτημα του διαδικτύου; Το ΚΚΕ πρωτοπόρησε στο διαδίκτυο όταν πολλοί δεν το είχαν καν ακουστά: Το 1996 ίδρυσε το δικό του site και το 1997 ιδρύθηκε το site της εφημερίδας. Ιστοτόποι της ΚΝΕ, του solidnet και άλλοι υπάρχουν εδώ και πάρα πολλά χρόνια και βέβαια, όπως έχει ανακοινωθεί, πρόκειται να φτιαχτεί κι ένα ειδησεογραφικό πόρταλ.
Το Κόμμα δηλαδή, από την αρχή όταν διαδόθηκε η χρήση του διαδικτύου και στην Ελλάδα, αξιοποίησε τις προσφερόμενες δυνατότητες για την ενημέρωση, τη διαφώτιση και την επικοινωνία.

Οι ενημερωτικές ιστοσελίδες

Το διαδίκτυο επιτρέπει την απόκρυψη της ταυτότητας ενός χρήστη, από τη μεγάλη πλειοψηφία των υπόλοιπων χρηστών. Αυτό, φυσικά, δεν αφορά τις κρατικές υπηρεσίες ασφάλειας, αλλά και όσους κατέχουν τα μέσα και την τεχνική για την αποκάλυψη της ταυτότητας ενός χρήστη, ακολουθώντας τα ηλεκτρονικά του ίχνη.
Η απόκρυψη της ταυτότητας επιτρέπει τη διάδοση ακόμα και των μεγαλύτερων ψευδών, καθώς αυτός που τα πλασάρει δε χρεώνεται με αυτά, αν τυχόν αποκαλυφθούν. Από αυτή τη σκοπιά, οι ειδησεογραφικές ιστοσελίδες μπορούν να χωριστούν στις επώνυμες, εκείνες που ξέρουμε ποιο πρόσωπο ή οργανισμός δημοσιεύει το υλικό και τις ανώνυμες, εκείνες που έχουν μεν κάποιο τίτλο, αλλά δεν είναι γνωστό ποιος ή ποιοι κρύβονται από πίσω.
Στις επώνυμες είναι οι ιστότοποι των εφημερίδων, των ραδιοφώνων, των τηλεοράσεων. Οι περισσότερες από αυτές τις ιστοσελίδες είναι δωρεάν, ενώ σε άλλες, ορισμένα κομμάτια τους είναι επί πληρωμή. Υπάρχουν ειδησεογραφικές πύλες φτιαγμένες υποτίθεται ακριβώς για ενημερωτικό σκοπό, ιστοσελίδες με άλλο περιεχόμενο που ενσωματώνουν ειδήσεις και βέβαια τα ιστολόγια, τα blogs. Στις ανώνυμες ιστοσελίδες περιλαμβάνονται κάποια ιστολόγια που εμφανίζονται ανώνυμα, θεματικές ιστοσελίδες με ειδησεογραφικό περιεχόμενο κτλ. Η κατάταξη αυτή δε διεκδικεί πληρότητα. Υπάρχουν και πολλές άλλες παραλλαγές.
Σε τελευταία ανάλυση το ζήτημα που μας απασχολεί σ' αυτή την κατάταξη, έχει να κάνει με την ευθύνη και την αξιοπιστία των παρεχόμενων πληροφοριών, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι οι επώνυμες ιστοσελίδες δίνουν πάντα αξιόπιστες πληροφορίες, ακόμα κι όσον αφορά τα ίδια τα γεγονότα.

Φημολογία

Ενα ζήτημα που έχει πολύ μεγάλη σημασία είναι η δυνατότητα του διαδικτύου για ταχύτατη εξάπλωση οποιασδήποτε πληροφορίας, σωστής ή λάθος ή ακόμα και φημολογίας. Μελέτες έδειξαν ότι πληροφορίες ή φήμες μπορούν να μεταδοθούν σε ελάχιστο χρόνο, σε εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους. Και βέβαια, πολλοί το βρίσκουν δύσκολο να αντισταθούν στο να πατήσουν το κουμπί «share» ή το «retweet» στα αντίστοιχα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να ενημερώσουν τους «φίλους» τους για κάτι, που θεώρησαν ενδιαφέρον ή σημαντικό, πριν ακόμα προλάβουν οι ίδιοι να το αναλύσουν, ή πολύ περισσότερο να διασταυρώσουν την αξιοπιστία της πληροφορίας.
Παραδείγματα τέτοιας χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης κυρίως (αλλά και άλλων ιστοσελίδων) είναι το ανάλογο της αλυσίδας e-mail (π.χ. στέλνουν ένα mail και σου λένε ότι είναι πολύ σημαντικό προτρέποντάς σε να το στείλεις και σε άλλους κτλ.), κουτσομπολιά για δημόσια πρόσωπα, ψευδείς θάνατοι επιφανών, κατασκευασμένες πληροφορίες ως «κοινωνικά πειράματα» από επιστήμονες, αλλά και από υπηρεσίες για να δουν τις κοινωνικές αντιδράσεις, πόσο θα διαδοθούν και σε ποιους, διάδοση φημών κτλ. Τους τελευταίους μήνες έχουμε και διάδοση πλαστών συμφώνων και εγγράφων και της σχετικής φιλολογίας περί της προδοτικής τάχα στάσης του ΚΚΕ στο Β' Παγκόσιο Πόλεμο και μετά.
Μέσα από το διαδίκτυο μπορεί να γίνει αναπαραγωγή αδιασταύρωτων πληροφοριών και μέσα από αυτή τη διαδικασία το ψέμα μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Δηλαδή, κάτι που δεν είναι αληθές αναδημοσιεύεται χωρίς έλεγχο από πολλά site. Τελικά βρίσκεται να το 'χουν δημοσιεύσει π.χ. δέκα site και αυτός που το συναντά σκέφτεται ότι «αφού είναι κι εδώ και σε τόσες άλλες ιστοσελίδες δημοσιευμένο... κάποια βάση θα έχει, δε βγαίνει καπνός χωρίς φωτιά»... Φυσικά, οι εντυπώσεις μένουν. Δηλαδή, ακόμα κι αν κάπου δημοσιευτεί διόρθωση, πολλές φορές μένει και το ψέμα online μαζί με την αλήθεια, προκαλώντας σύγχυση. Τα πιο εντυπωσιακά (εν προκειμένω τα ψέματα) τραβάνε το ενδιαφέρον και την επισκεψιμότητα κι οι μηχανές αναζήτησης οδηγούν συνήθως σ' αυτά... κι άντε να βγάλεις άκρη ποια είναι η αλήθεια και ποιο είναι το ψέμα!

Μέσο προβολής της άλλης φωνής;

Στο διαδίκτυο υπάρχει μια πλημμυρίδα άχρηστων και αποπροσανατολιστικών πληροφοριών, κουτσομπολιό, γαργαλιστικά δημοσιεύματα, παρουσίαση των πολιτικών εξελίξεων από την κλειδαρότρυπα της παραπολιτικής και μια σειρά άλλα.
Ομως, το διαδίκτυο μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την προβολή της άλλης φωνής. Πράγματι. Αποτελεί ένα πλεονέκτημα και είναι γεγονός ότι επειδή είναι δωρεάν μπορεί να διευρυνθεί το ακροατήριο για την άλλη φωνή. Μπορεί κάποιος να πέσει σ' ένα τέτοιο δημοσίευμα και με τυχαία αναζήτηση, κάτι που δε μπορεί να συμβεί αλλιώς. Αυτά οπωσδήποτε είναι θετικά στοιχεία.
Ωστόσο, η άλλη φωνή χάνεται μέσα στις τόσες. Χρειάζεται τελικά να επιδιώξεις να την ακούσεις, να πας δηλαδή επί τούτου στο συγκεκριμένο site που την προβάλλει. Ταυτόχρονα, δίνεται η ψευδαίσθηση της επιλογής μέσα από την πολλαπλότητα των site, ενώ στην ουσία, τα περισσότερα είναι παραλλαγές της αστικής αντίληψης για τα γεγονότα.

«Δημοσιογραφία των πολιτών»!

Μια αντίληψη που «παίζει» πολύ τα τελευταία χρόνια, λέει ότι ο κάθε χρήστης μπορεί να γίνει ρεπόρτερ, να σπάσουμε το μονόδρομο της πληροφόρησης από τα κλασικά μέσα μαζικής ενημέρωσης (ακόμα και από τη διαδικτυακή τους εκδοχή). Δημιουργείται, έτσι, η ψευδαίσθηση της ελευθερίας και της συμμετοχής.Ομως υπάρχουν ορισμένα ζητήματα. Για παράδειγμα, ποια θέματα μπαίνουν και ποια κόβονται, από όσα στέλνουν εκείνοι που νομίζουν ότι έτσι μπορούν να συμβάλλουν στην αντικειμενική ενημέρωση, με τον τρόπο που την καταλαβαίνουν; Ποια κόβονται το ξέρουν μόνο οι ίδιοι και εκείνοι που τα έκοψαν, δεν είναι κάτι που δημοσιεύεται. Εδώ υπάρχει και η έμμεση, εκούσια προσαρμογή στο μοτίβο και το πλαίσιο, ιδεολογικό και άλλο, που θέλει το συγκεκριμένο site της «δημοσιογραφίας των πολιτών». Ο ίδιος ο χρήστης, προσαρμόζει την επόμενη είδηση, την επόμενη πληροφορία που θα δώσει, ώστε να έχει περισσότερες πιθανότητες να δημοσιευθεί.

Το Διαδίκτυο ως «εγκυκλοπαίδεια»

Η Wikipedia είναι ένα από τα πιο γνωστά site που εμφανίζεται ως διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια. Ποιος γράφει εκεί πέρα; Οποιοσδήποτε. Ποιος διορθώνει; Οποιοσδήποτε. Εχουν γίνει και κωμικοτραγικά πράγματα όπου έχουν αλλάξει λήμματα 10 και 100 και 1000 φορές. Εμπαινε ο ένας έγραφε, έμπαινε ο άλλος διόρθωνε, ελπίζοντας ότι θα βαρεθεί ο προηγούμενος και θα μείνει η δικιά του η άποψη τελικά! Είναι φανερό ότι τέτοια διαδικασία δεν μπορεί να προσφέρει αξιοπιστία. Πολλές φορές δεν αναφέρονται πηγές και άλλες πληροφορίες (αυτά επισημαίνονται κι από την ίδια τη Wikipedia απέναντι στους συντάκτες της).
Υπάρχουν όμως και συγκεκριμένα παραδείγματα, που έχουν δημοσιευθεί και στο «Ριζοσπάστη», που δείχνουν τη χρήση της Wikipedia για προβοκάτσιες και για πλασάρισμα πλαστών πληροφοριών:
Το χειμώνα του 2012, γράφτηκαν ανακρίβειες σε άρθρο της Wikipedia, σχετικά με τη ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.
Το καλοκαίρι του 2011, είχαμε την προβοκάτσια ενάντια στο ΚΚΕ, με δημοσιεύματα σε ιστολόγια, σύμφωνα με τα οποία το Κόμμα ήταν ανάμεσα στους παραλήπτες ιρακινού πετρελαίου από το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν! Αρχική πηγή ένα σκοπίμως παραποιημένο λήμμα της Wikipedia, που αναπαράχθηκε ραγδαία σε ιστολόγια και ειδησεογραφικές σελίδες.
Καλοκαίρι του 2007, άτομα που χρησιμοποιούσαν ηλεκτρονικούς υπολογιστές της CIA και του FBI μπήκαν και διόρθωσαν άρθρα της Wikipedia σε θέματα που αφορούσαν το Ιράκ και τη φυλακή του Γκουαντάναμο. Καταλαβαίνετε τι είδους διορθώσεις έκαναν...

«Αγγελος» ή «διάβολος»

Συνοψίζοντας μπαίνει το ερώτημα: Το διαδίκτυο είναι τελικά «άγγελος» ή «διάβολος»; Ούτε «άγγελος», ούτε «διάβολος». Είναι ανάλογα με τους σκοπούς για τους οποίους χρησιμοποιείται. Οι νέοι δρόμοι που ανοίγει για την ενημέρωση χρειάζονται φίλτρα, χρειάζονται την εξέταση του προσφερόμενου υλικού από την σκοπιά της αλήθειας, της ακρίβειας και της σκοπιμότητας. Εξέταση με την καθαρή ματιά της εργατικής τάξης, που μπορεί να δει τα πράγματα όπως πραγματικά είναι, γιατί μόνο έτσι μπορεί να ανατρέψει το καθεστώς της εκμετάλλευσης. Για να αποφύγει κανείς τους νέους δρόμους για τη χειραγώγηση δεν αρκεί η άπαξ συνειδητοποίηση της ύπαρξής τους. Πρέπει να προσέχει σε κάθε βήμα, σε κάθε διακλάδωση και να επιλέγει συνειδητά τι είναι αυτό που θα δεχτεί και τι αυτό που θα απορρίψει, τι είναι αυτό που θα κάνει, τι είναι αυτό που δε θα κάνει στο διαδίκτυο.
Η σημερινή πραγματικότητα του Διαδικτύου, αλλά και το μέλλον του είναι αντανάκλαση της ταξικής πάλης. Το ίδιο και η ενημέρωση που προσφέρει. Αυτή τη στιγμή η αστική τάξη είναι κυρίαρχη στην κοινωνία, είναι κυρίαρχη και στο διαδίκτυο. Μπορεί και πρέπει το διαδίκτυο να χρησιμοποιηθεί και από το εργατικό κίνημα, όμως η αλλαγή στην κοινωνία δε θα έρθει μέσω του διαδικτύου (ούτε η ίδια η αλλαγή του διαδικτύου θα έρθει μέσα από αυτό), παρότι και το διαδίκτυο είναι ένα επιμέρους πεδίο σύγκρουσης. Το αντίθετο θα συμβεί. Η αλλαγή της πραγματικότητας του Διαδικτύου θα έρθει μέσα από τον πολιτικό αγώνα στην κοινωνία, στον τόπο εργασίας και στον τόπο διαμονής.
Αν μη τι άλλο, η συνεχής προσπάθεια της αστικής ιδεολογίας να πείσει ότι το Διαδίκτυο είναι ο ενδεδειγμένος στη σημερινή εποχή τρόπος διεξαγωγής πολιτικού αγώνα από τα κινήματα, πρέπει να βάλει σε σκέψη όσους υπερτιμούν την αξία του ως όπλο του λαϊκού κινήματος. Να μη δεχτούμε ο ριζοσπαστισμός να εγκλωβιστεί σε εικονικούς κόσμους που θα χαζεύουν μειδιώντας από ικανοποίηση οι κεφαλαιοκράτες, αλλά και να μην αφήσουμε το πεδίο ελεύθερο στον ταξικό εχθρό.


Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Απάντηση της Λαϊκής Συσπείρωσης στην κοινή ανακοίνωση Δήμου και εργαζομένων










Η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει σήμερα ο Δήμος Μεσολογγίου είναι αποτέλεσμα της μεταρρύθμισης του Καλλικράτη, που και η δημοτική αρχή και όλες οι παρατάξεις πλην της Λαϊκής Συσπείρωσης που ενημέρωνε το λαό της περιοχής για τα νέα δεινά που θα φέρει, έβλεπαν σαν μια ευκαιρία για ανάπτυξη της υπαίθρου δημιουργώντας αυταπάτες στο λαό της περιοχής.
Έχουν ευθύνη για την δραματική κατάσταση που θα περιέλθουν οι εργαζόμενοι, που κινδυνεύουν να μείνουν απλήρωτοι σε μια περίοδο που τα χαράτσια έρχονται το ένα μετά το άλλο και τα νέα μέτρα της κυβέρνησης είναι έτοιμα, στα οποία συμπεριλαμβάνεται και η εφεδρεία οδηγώντας πολλούς από αυτούς στην ανεργία. Ευθύνη έχουν και οι συμβιβασμένοι συνδικαλιστές οι οποίοι καμία πρωτοβουλία οργάνωσης και προετοιμασίας των εργαζομένων δεν αναλαμβάνουν στηρίζοντας αυτή την πολιτική και την εκάστοτε δημοτική αρχή.
Όλοι μαζί Δημοτικές Αρχές, παρατάξεις, κόμματα, συμβιβασμένοι συνδικαλιστές που υμνούν ως μονόδρομο τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ και την Ευρωπαϊκή ένωση επιταχύνουν την παράδοση των κοινωνικών δομών σε ιδιωτικούς φορείς, ξηλώνουν τον δημόσιο χαρακτήρα τους, αξιοποιώντας την κρατική υποχρηματοδότηση και τον αποδεκατισμό του προσωπικού, οδηγούν στην επιβολή και ενίσχυση της ανταποδοτικότητας, αναγκάζοντας τους γονείς να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, λειτουργούν ως ντίλερ των τοπικών επιχειρήσεων, απολύουν εργαζόμενους, σπάνε τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας τους, προωθούν νέες μορφές εκμετάλλευσης και προσαρμόζουν τη λειτουργία τους στις ανάγκες των τοπικών αγορών εργασίας με τα προγράμματα κατάρτισης για εργαζόμενους και ανέργους με το σύστημα voucher (κουπόνια κατάρτισης), τα Προγράμματα Κοινωφελούς Εργασίας μέσω ΜΚΟ, δηλ της δουλειάς των 625 ευρώ για 5 μήνες και τα Τοπικά Προγράμματα Στήριξης της Απασχόλησης (ΤΟΠΣΑ), που επεκτείνουν τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, προσφέροντας «φτηνό» εργατικό δυναμικό στις επιχειρήσεις.
Παράλληλα μπαίνει σε κίνδυνο η λειτουργία δομών και υπηρεσιών που έχει ο ίδιος ο δήμος τις οποίες ο λαός έχει ακριβοπληρώσει και έχουν να κάνουν με τη διαβίωση του, όπως η ύδρευση ,καθαριότητα, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης, παιδικοί σταθμοί, η λειτουργία των σχολικών κτηρίων και ιδιαίτερα η θέρμανση με δραματικά αποτελέσματα για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Επιβεβαιώνεται η θέση της Λαϊκής Συσπείρωσης ότι ο Καλλικράτης θα αποτελέσει εργαλείο ιδιωτικοποίησης τομέων που ανήκουν στην αρμοδιότητα της Τοπικής Διοίκησης και εντάσσονται στη στρατηγική ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου που ακολουθεί και η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ.
Μπροστά σε αυτή τη κατάσταση καλούμε τους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, μόνιμους και συμβασιούχους, τους άνεργους, τους ηλικιωμένους και ΑΜΕΑ, γονείς και όλα τα λαϊκά στρώματα, που έχουμε κοινό συμφέρον από σύγχρονες, δημόσιες και δωρεάν κοινωνικές δομές, που θεωρούμε δικαίωμα όλων των εργαζομένων την σταθερή και μόνιμη δουλειά, με αξιοπρεπείς μισθούς και δικαιώματα, που απαιτούμε εδώ και τώρα μέτρα ανακούφισης των λαϊκών οικογενειών να βγάλουν συμπεράσματα για το ρόλο όσων του έταζαν «ευκαιρίες» και να προχωρήσουν στην οργάνωση του αγώνα ενάντια σε αυτή τη πολιτική.
Να θυμίσουμε σε κάποιους εργαζόμενους που τώρα σπεύδουν και εναγκαλίζονται τους δημάρχους, τη παροιμία του σοφού λαού μας που λέει ότι «ο λύκος πρόβατο δε γίνεται».
H Λαϊκή Συσπείρωση δηλώνει ότι για ακόμη μια φορά θα σταθεί με όλες της τις δυνάμεις δίπλα στο δοκιμαζόμενο λαό. Παλεύοντας οι δομές αυτές και η μισθοδοσία των εργαζομένων να στηριχθούν πριν απ’ όλα με την κρατική χρηματοδότηση. Είμαστε αποφασισμένοι, στηρίζοντας κινητοποιήσεις απ’ τα κάτω, αλλά και με ιδιαίτερες παρεμβάσεις στη βουλή, να διεκδικήσουμε την άμεση χρηματοδότηση των δήμων. Γιατί αν δεν υλοποιηθεί έστω και αυτό το ελάχιστο που έχει μπει στον προϋπολογισμό της κυβέρνησης, τότε ο κίνδυνος πραγματικά κατάρρευσης των όποιων υπηρεσιών προσφέρουν οι δήμοι, ιδιαίτερα στον κοινωνικό τομέα, θα είναι άμεσος, καταλυτικός σε συνθήκες που η φτώχεια μεγαλώνει και τα νέα μέτρα θα δημιουργήσουν μάζες νεόπτωχων.

                      
                              Μεσολόγγι Οκτώβριος 2012

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

Για τον ναυτεργάτη Ξενοφώντα Λουγάρη, που ξεψύχησε σήμερα στην πορεία του ΠΑΜΕ


              Pablo Neruda         Ο λαός

    Μετάφραση, αρχική δημοσίευση: Radical Desire



Τον θυμάμαι καλά αυτόν τον άνθρωπο, κι έχουν 
περάσει τουλάχιστο δυο αιώνες
από τότε που τον είδα τελευταία φορά·
δεν ταξίδευε ούτε με άλογο ούτε με άμαξα
πάντα με τα πόδια
αναιρούσε
τις αποστάσεις,
δεν κουβαλούσε ούτε σπαθί ούτε όπλο
αλλά δίχτυα στους ώμους,
τσεκούρι ή σφυρί ή τσάπα·
δεν πολέμησε ποτέ με άλλον της δικής του φάρας --
ο αγώνας του ήταν με το νερό ή με τη γη,
με το σιτάρι, για να γίνει ψωμί,
με το ψηλό δέντρο, για να προσφέρει ξύλο,
με τους τοίχους, για να ανοίξουν πόρτες μέσα τους,
με την άμμο, για να φτιαχτούν τοίχοι,
και με τη θάλασσα, για να δώσει καρπό.

Τον ήξερα και με στοιχειώνει πάντα.
Οι άμαξες έγιναν κομμάτια
ο πόλεμος κατέστρεψε πόρτες και τοίχους,
η πόλη ήταν μια χούφτα στάχτες,
και όλα τα φορέματα γινήκαν σκόνη
και για μένα επιμένει,
επιβιώνει στην άμμο,
όταν πριν τα πάντα έμοιαζαν
να αντέχουν εκτός απ΄αυτόν.

Στο πήγαινε και το έλα οικογενειών,
μερικές φορές ήταν ο πατέρας μου, ή συγγενής μου,
ή σχεδόν ήταν, ή αν όχι, ίσως
ήταν ο άλλος που δεν επέστρεφε ποτέ στο σπίτι
γιατί τον κατάπινε το νερό ή η γη,
τον σκότωνε μια μηχανή ή ένα δέντρο
ή ήταν ο μαραγκός στην κηδεία
που περπάταγε πίσω απ' το φέρετρο, με μάτια στεγνά,
κάποιος που ποτέ δεν είχε όνομα,
εξόν όπως έχουν το ξύλο και το μέταλο ονόματα,
και τον οποίο οι άλλοι κοίταγαν από ψηλά,
χωρίς να βλέπουν το μυρμήγκι,
μόνο τη μυρμηγκοφωλιά·
έτσι ώστε όταν τα πόδια του σταμάταγαν να κινούνται,
γιατί, φτωχός και κουρασμένος, είχε πεθάνει,
δεν έβλεπαν ποτέ αυτό που δεν συνήθισαν να βλέπουν--
ήδη άλλα πόδια περπάταγαν στο κατόπι του.

Τα άλλα πόδια ήταν πάλι αυτός,
και τα άλλα χέρια το ίδιο.
Ο άνθρωπος επέμενε.
Όταν έμοιαζε πως είχε εξαντληθεί,
ήταν πάλι ο ίδιος άνθρωπος·
να τον πάλι, να σκάβει το χώμα,
να κόβει ύφασμα, αλλά χωρίς πουκάμισο ο ίδιος,
ήταν εκεί και δεν ήταν, όπως πριν,
είχε φύγει και είχε αντικαταστήσει τον εαυτό του·
και επειδή ποτέ του δεν είχε νεκροταφείο
ή τάφο, ή το όνομά του χαραγμένο
στην πέτρα που ίδρωσε να κόψει,
κανείς δεν ήξερε ποτέ ότι ήρθε
και κανείς δεν ήξερε όταν πέθαινε
κι έτσι μόνο όταν μπορούσε ο φτωχός
επέστρεφε στη ζωή απαρατήρητος.

Ήταν ο άνθρωπος, στα σίγουρα, χωρίς κληρονομιά,
χωρίς γελάδια, χωρίς θυρεό,
και δεν ξεχώριζε απ' τους άλλους,
τους άλλους που ήταν αυτός,
από ψηλά ήταν γκρίζος, σαν τον πηλό,
ήταν θαμπός, σαν το πετσί,
ήταν κίτρινο θερισμένο σιτάρι,
ήταν μαύρος στα ανθρακωρυχεία
ήταν στο χρώμα της πέτρας στα κάστρα,
ήταν στο χρώμα του τόνου στην ψαρόβαρκα,
ήταν στο χρώμα του αλόγου στις πεδιάδες--
πώς να τον ξεχωρίσεις
όταν ήταν αδιαχώριστος απ' το στοιχείο του,
γη, κάρβουνο, θάλασσα μ' ανθρώπινη μορφή;

Όπου ζούσε, ό,τι
άγγιζε ο άνθρωπος μεγάλωνε--
οι εχθρικές πέτρες
που σπάγαν
στα χέρια του
παίρνανε σχήμα και γραμμή
και μία-μία
έπαιρναν τις καθαρές μορφές κτηρίων·
έφτιαχνε ψωμί με τα χέρια,
έβαζε τα τραίνα στη γραμμή·
οι αποστάσεις γέμιζαν με πόλεις,
μεγάλωναν άλλοι ανθρώποι,
ερχόντουσαν οι μέλισσες,
και μέσα από τη δημιουργία και τον 
πολλαπλασιασμό του ανθρώπου,
περιπλανιόταν η άνοιξη στην αγορά
ανάμεσα σε ψωμάδικα και περιστέρια.

Ο πατέρας των καρβελιών ξεχάστηκε,
αυτός που έκοβε και περπάταγε φορτωμένος, που καθάριζε
και άνοιγε τα μονοπάτια, που μετακινούσε την άμμο·
όταν δημιουργήθηκαν όλα, αυτός έπαψε να υπάρχει.

Την χάρισε την ύπαρξή του, κι αυτό ήταν όλο.
Πήγε κάπου αλλού να δουλέψει και στο τέλος
πήγε προς τον θάνατο, κατρακυλώντας
σαν πέτρα στο ποτάμι·
ο θάνατος τον κουβάλησε προς τις εκβολές.

Εγώ, που τον ήξερα, τον είδα να βυθίζεται
μέχρι που υπήρχε μόνο σε ό,τι άφηνε--
δρόμους που δεν θα μπορούσε να γνωρίζει,
σπίτια όπου δεν θα 'μενε ποτέ.

Και επιστρέφω να τον δω, και κάθε μέρα περιμένω.

Τον βλέπω στο φέρετρό του και τον βλέπω αναστημένο.

Τον ξεχωρίζω από όλους
τους άλλους που είναι ίσοι του
και μού φαίνεται ότι αυτό δεν γίνεται,
ότι αυτός ο δρόμος δεν μάς πάει πουθενά,
ότι το να συνεχίζεις έτσι δεν έχει δόξα καμιά.

Πιστεύω ότι ο ουρανός πρέπει να αγκαλιάσει
αυτόν τον άνθρωπο, σωστά ποδημένο και εστεμμένο.

Νομίζω ότι αυτοί που έφτιαξαν τόσα πολλά
θα πρεπε να είναι όλων οι ιδιοκτήτες.
Ότι αυτοί που φτιάχνουν ψωμί πρέπει να τρώνε.

Ότι αυτοί που είναι στις στοές των ορυχείων πρέπει
 να έχουν φως.

Αρκετά τώρα με τους γκρίζους αλυσσοδεμένους!

Αρκετά με τις χλωμές ψυχές που εξαφανίστηκαν!

Κανείς να μην περαστεί για οτιδήποτε άλλο από ηγεμόνας.

Καμιά γυναίκα χωρίς διάδημα.

Γάντια χρυσά για κάθε χέρι.

Καρποί του ήλιου για όλους τους σκοτεινιασμένους!

Τον ήξερα αυτόν τον άνθρωπο, και όταν μπορούσα,
όταν ακόμα είχα μάτια στο κεφάλι μου,
όταν ακόμα είχα φωνή στο λαρύγγι μου,
τον αναζητούσα μέσα στους τάφους και τού έλεγα
κρατώντας του το χέρι, που δεν είχε γίνει ακόμα σκόνη:

"Όλα θα περάσουν, και θα ζεις ακόμα.

Βάζεις στη ζωή φωτιά.

Έφτιαξες αυτό που είναι δικό σου."

Έτσι, να μην αναστατωθεί κανείς όταν
μοιάζω μόνος αλλά δεν είμαι μόνος·
δε μού λείπει η παρέα και μιλάω για όλους.

Κάποιος με ακούει δίχως να το ξέρει,
αλλά αυτοί που τραγουδώ, αυτοί που ξέρουν,
συνεχίζουν να γεννιούνται και θα πλημμυρίσουν τον κόσμο.

                  αναδημοσίευση από Lenin Reloaded

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Σχέδια πλήρους αποδιοργάνωσης του εργατικού κινήματος

                                

         ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ:

                         Ανακοίνωση 

«Προς την εργατική τάξη

Προς όλα τα σωματεία του Δημοσίου και ιδιωτικού τομέα

Προς κάθε τίμιο Συνδικαλιστή

Νέοι κίνδυνοι απειλούν το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Με πρόσχημα την απαλλαγή του από την γάγγραινα του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού κυοφορείται νέα γενιά εργατοπατέρων. Με πρόσχημα την αναδιάταξη σχεδιάζεται η αποδιοργάνωση και η πλήρης εκτροπή από τον ταξικό του προσανατολισμό.
Σε μια περίοδο που απαιτείται γερή και μαζική οργάνωση στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, στους τόπους δουλειάς με καθολική συμμετοχή των εργαζομένων, προτείνεται η διάλυση των πρωτοβάθμιων σωματείων και η μετατροπή τους σε συμβουλευτικά όργανα.
Σε μια περίοδο που απαιτούνται συνδικάτα με ηγέτες αποφασισμένους να υπερασπισθούν την εργατική τάξη από την άγρια εκμετάλλευση της καπιταλιστικής εργοδοσίας και του κράτους, σχεδιάζεται η εμφάνιση μιας νέας γραφειοκρατίας.
Δεν υπερβάλλουμε. Καταγγέλλουμε το σχέδιο που αναφέρει σε πρόσφατο άρθρο του ο Α. Κολλάς, πρώην στέλεχος της ΠΑΣΚΕ και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ, πρόσφατα προσχωρήσας στην κυβερνώσα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Δε θα μας απασχολούσε ιδιαίτερα αν δεν δημοσιευόταν στην εφημερίδα "Αυγή" και δεν ήταν στην επίσημη ιστοσελίδα της Αυτόνομης Παρέμβασης, αν δεν περνούσε σε ανοιχτή συνεργασία με τις δυνάμεις της Αυτόνομης Παρέμβασης του ΣΥΡΙΖΑ. Στελέχη σαν αυτόν έχουν βαριές αμαρτίες στις πλάτες τους. Οχι μόνο έβαλαν και βάζουν πλάτη να περνάνε βάρβαρα μέτρα σε βάρος της εργατικής τάξης, όχι μόνο συνδιαμόρφωναν τις αντεργατικές πολιτικές με τις κυβερνήσεις και την εργοδοσία, αλλά κυρίως μπαίνουν μπροστά για την υλοποίησή τους, αξιοποιώντας τον "κοινωνικό διάλογο" στον οποίο συμμετείχαν η ΠΑΣΚΕ, η ΔΑΚΕ, αλλά και η Αυτόνομη Παρέμβαση.
Στο όνομα της αναδιάταξης του συνδικαλιστικού κινήματος προτείνει ο Α. Κολλάς:
Τη συγχώνευση των 176 Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών σε 13 περιφερειακές οργανώσεις. Τα υπάρχοντα γραφεία αυτών των οργανώσεων να γίνουν γραφεία εξυπηρέτησης εργαζομένων για την διεκπεραίωση αιτημάτων των εργαζομένων π.χ. για σύνταξη κλπ.
Την μετατροπή των πρωτοβάθμιων σωματείων σε εργασιακά συμβούλια.
Την θεσμοθέτηση Περιφερειακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.

Η πρότασή του για διάλυση των συνδικαλιστικών οργανώσεων και τη μετατροπή τους σε Κέντρα Εξυπηρέτησης Πελατών είναι βούτυρο στο ψωμί των επιδιώξεων των πολυεθνικών για να απαλλαγούν από κάθε οργανωμένη αντίσταση και πάλη ενάντιά τους. Αποτελεί πλήρη παράδοση στις ακόρεστες ορέξεις τους. Ανοίγει ο δρόμος για να τσαλαπατούν τη ζωή της εργατικής τάξης χωρίς κανένα εμπόδιο και να αυξάνουν τα κέρδη τους, βασανίζοντας την εργατική τάξη στα κολαστήρια των χώρων δουλειάς. Τα εργασιακά συμβούλια δεν είναι κέντρο οργάνωσης της πάλης των εργαζομένων, αλλά όργανο συνεργασίας με την εργοδοσία. Κυρίως επιδιώκουν να απαλλαγούν από τα συνδικάτα εκείνα που παλεύουν με γραμμή κόντρα στα συμφέροντα των βιομηχάνων, που επιδιώκουν τη συσπείρωση της εργατικής τάξης ενάντια στην ιδιοκτησία μιας χούφτας παράσιτων που είναι ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγει η εργατική τάξη και της ανήκει. Που παλεύουν για να απαλλαγεί η εργατική τάξη από τους εκμεταλλευτές της.
Η θεσμοθέτηση περιφερειακής συλλογικής σύμβασης εργασίας ουσιαστικά είναι στη γραμμή του κεφαλαίου που επιδιώκει να δημιουργήσει τις Ελεύθερες Οικονομικές Ζώνες, όπου θα είναι εργασιακά γκέτο και φορολογικοί παράδεισοι για τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Η Αυτόνομη Παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ ενσωματώνει στις γραμμές της βασικά στελέχη του μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ και η ίδια προσχωρεί σε αυτούς τους μηχανισμούς γιατί επιδιώκει να χειραγωγήσει το συνδικαλιστικό κίνημα, τα συνδικάτα μπροστά στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει η κυβερνώσα αριστερά.
Γι' αυτό στο συνδικαλιστικό κίνημα έχουμε διαχωρίσει τις θέσεις μας. Παλεύουμε για την ανασύνταξή του, για ένα ταξικά προσανατολισμένο συνδικαλιστικό κίνημα.
Η εργατική τάξη να διώξει από πάνω της τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό που για χρόνια ολόκληρα κατατρώει τα συνδικάτα, οδηγεί τους εργαζόμενους σε υποχωρήσεις, σε συμβιβασμό, σε ήττα. Χρειάζεται αλλαγή συσχετισμού δύναμης με απεγκλωβισμό από την επιρροή της κυρίαρχης ιδεολογίας, από την επιρροή της εργοδοσίας, του κράτους, νέων δυνάμεων που σήμερα είναι μακριά από τα συνδικάτα, χωρίς οργάνωση.
Χρειαζόμαστε συνδικάτα, τη συλλογική μορφή της εργατικής τάξης, απέναντι στο κεφάλαιο, μαζικά, ζωντανά, μαχητικά, δημοκρατικά, που θα διασφαλίζουν τη συμμετοχή των εργαζομένων στη λειτουργία τους, που θα ενισχύουν τις συλλογικές διαδικασίες και αποφάσεις, που θα ενισχύουν την εργατική πρωτοβουλία. Με ηγέτες με κύρος και υψηλό αγωνιστικό ήθος που θα μπορούν να βάζουν στη μάχη όλο και περισσότερες δυνάμεις.
Το ταξικό κίνημα αγωνίζεται για συσπείρωση και ενότητα της εργατικής τάξης με γραμμή πάλης ενάντια στα μονοπώλια, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στις πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν το εκμεταλλευτικό σύστημα. Που θα βάζει στην ημερήσια διάταξη το θέμα των αλλαγών, στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας. Των αλλαγών που θα απαλλάξουν την εργατική τάξη από το καθεστώς της εκμετάλλευσης και θα ανοίξουν το δρόμο για ανάπτυξη με κριτήριο την ευημερία των λαϊκών δυνάμεων.

                                  Η Εκτελεστική Γραμματεία»