Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΠΕΛΤΙΕ Στη σκιά του "Πληγωμένου Γόνατου"


Mια ανάρτηση του ΗΦΑΙΣΤΟΥ ήταν η αφορμή να ψάξουμε για περισσότερα στοιχεία γύρω από τη ζωή του ινδιάνου ακτιβιστή ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΠΕΛΤΙΕ που παραμένει φυλακισμένος πάνω από 35 χρόνια
στις φυλακές - κολαστήρια των ΗΠΑ. Για το λόγο αυτό παραθέτουμε δυο παλιές δημοσιεύσεις από την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της 18-9-2011 και από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ της 15 -11-1998.



Ενα βραβείο πίσω από τα κάγκελα
Του ΑΧΙΛΛΕΑ ΦΑΚΑΤΣΕΛΗ 

 (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ  18-9-2011) 

Είναι από τα ρεκόρ που κανείς δεν ζηλεύει - μάλλον, αντίθετα, απεύχεται.

Να μείνεις περισσότερο από τη μισή σου ζωή στη φυλακή, για κάτι που δεν έκανες. Για τον Λέοναρντ Πελτιέ είναι η προσωπική, πραγματική, τραγωδία του. Ο βορειοαμερικανός ινδιάνος ακτιβιστής, από τους τελευταίους των Λακότα, βρίσκεται πίσω από τα σίδερα από το 1977 (34 χρόνια), όταν καταδικάστηκε για το φόνο δύο πρακτόρων του FBI έπειτα από ανταλλαγή πυροβολισμών σε καταυλισμό στη Νότια Ντακότα. Τώρα, καθώς πρόσφατα έγινε 67 χρόνων, κέρδισε τον τίτλο του «πολιτικού κρατούμενου με την πιο μακρόχρονη φυλάκιση στις ΗΠΑ» γεγονός που αναγνωρίστηκε από έναν διεθνή οργανισμό για τα δικαιώματα των αυτοχθόνων της Β. και Ν. Αμερικής, το Ιδρυμα Μάριο Μπενεντέτι (MBF), που του απένειμε το Διεθνές Βραβείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η απονομή του βραβείου στον Πελτιέ αποφασίστηκε επειδή ο ισοβίτης ακτιβιστής «αποτελεί σύμβολο της αντίστασης στις κατασταλτικές πολιτικές των ΗΠΑ, όπου άνθρωποι φυλακίζονται εξαιτίας φυλετικών, εθνοτικών, ιδεολογικών και θρησκευτικών λόγων».
Ο Πελτιέ δεν έπαψε να αγωνίζεται για τα δικαιώματα των βορειοαμερικανών Ινδιάνων ακόμη και μέσα από το κελί του, όπου βρέθηκε έπειτα από στημένη δίκη. Η καταδίκη του βασίστηκε σε μαρτυρία φίλης του, η οποία ύστερα από χρόνια αναίρεσε την κατάθεσή της λέγοντας ότι εκβιάστηκε από το FBI για να πει όσα είπε. Ο ίδιος ο Πελτιέ ποτέ δεν παραδέχτηκε την ενοχή του, και απέδωσε τη φυλάκισή του στο γεγονός ότι αποτελούσε ενεργό μέλος του Ινδιάνικου Κινήματος της Αμερικής (ΑΙΜ), που ιδρύθηκε το 1968 και διεκδικώντας τα αυτονόητα δικαιώματα των γηγενών φυλών ήρθε σε πολυήμερη ένοπλη σύγκρουση με ομοσπονδιακούς πράκτορες στη Νότια Ντακότα το 1973.
Αναγγέλλοντας τη βράβευση του Πελτιέ, το Ιδρυμα Μάριο Μπενεντέτι επισημαίνει ότι η περίπτωση αυτή δεν είναι η μοναδική αλλά επαναλαμβάνεται όλο και συχνότερα, «με φυλακίσεις, εκπατρισμό, εισβολές, διώξεις γηγενών φυλών, εδώ κι αιώνες». Σύμφωνα με δηλώσεις φίλων του Πελτιέ, «η φυλάκισή του είναι αποτέλεσμα του πολέμου που κήρυξε FBI στις ινδιάνικες φυλές».
Το MBF ιδρύθηκε το 2009 προς τιμήν του ουρουγουανού λογοτέχνη και αντιδικτατορικού αγωνιστή Μάριο Μπενεντέτι, με σκοπό να προάγει ζητήματα ανθρωπίνων και εθνοτικών δικαιωμάτων. Το βραβείο στον Πελτιέ είναι το πρώτο που απονέμει το MBF.



Στη σκιά του "Πληγωμένου Γόνατου"  
του ΧΡ. Μ. (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 15 -11-1998)
Ο Λέοναρντ Πελτιέ, Ινδιάνος Τσιπέγουα Σιου,θα συμπληρώσει σε λίγο 22 χρόνια στη φυλακή, καταδικασμένος δύο φορές ισόβια για δύο φόνους εκ προμελέτης, τους οποίους πιθανά δεν έκανε ποτέ...
...Η αρχή της ιστορίας ξεκινά πριν από 25 χρόνια, για την ακρίβεια στις 11 Μαρτίου του 1973. Οι ηγέτες της φυλής των Ογκλάλα Λακότα Σιου της Νότιας Ντακότα, ακολουθώντας την "επιθετική πολιτική για την κατάκτηση των δικαιωμάτων τους", που από το 1968 έχει θέσει το "Αμερικανικό Ινδιάνικο Κίνημα" (ΑΙΜ), ανακηρύσσουν την ανεξαρτησία της φυλής τους από τις ΗΠΑ, βασιζόμενοι στη συνθήκη Fort Lamaries του 1868. Την πράξη αυτή τη συνοδεύουν με την εκλογή και το διορισμό προσωρινής κυβέρνησης με έδρα τοΠληγωμένο Γόνατο (Wounded Knee). Η έδρα της προσωρινής κυβέρνησης δεν είναι τυχαία. Το Πληγωμένο Γόνατο, τόπος θυσίας - στις 29 Δεκεμβρίου του 1890 σφαγιάστηκαν και δολοφονήθηκαν χιλιάδες άοπλοι Σιου από το 7ο Σύνταγμα Ιππικού των ΗΠΑ - για τους Ογκλάλα Σιου είναι μία τοποθεσία που επιλέγεται για να προσδώσει μία νέα διάσταση στην ιστορία της τοποθεσίας, από τόπος θανάτου και υποδούλωσης να γίνει τόπος ελευθερίας και ανεξαρτησίας. Για άλλη μια φορά η απάντηση ήταν ακαριαία και "αποτελεσματική". Ο αμερικανικός στρατός με τη συνδρομή του FBI εισβάλλουν για άλλη μια φορά στους καταυλισμούς των Ινδιάνων, "θερίζοντας" παιδιά, γυναίκες, άντρες στο διάβα τους. Οσοι από τους αγωνιστές καταφέρνουν να επιζήσουν συλλαμβάνονται και φυλακίζονται. Οσοι κατάφεραν να γλιτώσουν "στιγματίζονται", ενώ οι πράκτορες αναμένουν και πάλι μία καλή αφορμή για να πνίξουν εν τη γενέσει αυτή την προσπάθεια ανεξαρτησίας, καθώς τα σπλάχνα των "Μαύρων Λόφων", που είναι η περιοχή των Ινδιάνων Σιου, κρύβουν πολύτιμους θησαυρούς, όπως κοιτάσματα ουρανίου και χρυσού.


Οι μεθοδεύσεις

Η ατμόσφαιρα στον καταυλισμό παραμένει εκρηκτική, ενώ οι αγωνιστές του ΑΙΜ συνεχίζουν να καταγγέλλουν την πολιτική της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, αλλά και τον τοπικό παράγοντα Ρίτσαρντ Γουίλσον,που είχε τεχνηέντως καταφέρει να εκλεγεί Πρόεδρος των Ογκλάλα, διαθέτοντας ιδιωτικό στρατό που εξοπλιζόταν από το FBI. Από το 1972 έως το 1975 που αρχίζουν οι προσπάθειες εξόρυξης του ουρανίου, περισσότερα από 60 μέλη του ΑΙΜ δολοφονούνται. Φυσικά ποτέ κανείς δεν καταδικάζεται. Μόνιμο αίτημα των Σιου είναι η επιθυμία τους να παραμείνουν στους τόπους των προγόνων τους, στους Μαύρους Λόφους, ενώ ποτέ δε δέχτηκαν τις αποζημιώσεις που τους προσέφερε η αμερικανική κυβέρνηση, προκειμένου να μετατρέψει τη γη τους σε ορυχεία. Αξιοσημείωτο είναι ότι, σύμφωνα με μετρήσεις της εποχής, η εκμετάλλευση του υπεδάφους τους θα μπορούσε να αποφέρει κέρδη που θα πλησίαζαν τα 9 δισ. δολάρια.
Στις 26 Ιουνίου 1975 δύο πράκτορες του FBI, παντελώς άγνωστοι, αλλά και παράνομοι, εισέρχονται στον καταυλισμό του Πάιν Ριτζ, ακολουθώντας ένα ύποπτο κόκκινο φορτηγάκι, ενώ την ίδια στιγμή από τον ασύρματό τους ακούγεται ότι καταδιώκουν τον Τζίμι Ιγκλ,που καταζητείται για κλοπή ενός ζεύγους μεταχειρισμένων καουμπόικων μποτών. Οι ιδιοκτήτες του κόκκινου τροχοφόρου αναγκάζονται να παραμερίσουν, προκειμένου να τους γίνει η απαραίτητη έρευνα. Ξαφνικά ακούγονται πυροβολισμοί. Κανείς δε γνωρίζει ποιος πυροβόλησε πρώτος, ποιον. Ομως οι δύο πράκτορες και ένας Ινδιάνος, ο Τζόε Κίλστράιτ Σταντζ,είναι νεκροί. Οι μπότες δε βρέθηκαν ποτέ.
Παρ' όλα αυτά, τέσσερις Ινδιάνοι καταζητούνται. Οι Ντίνο Μπάλτερ, Ρομπ Ρομπιντό, Τζίμι Ιγκλ και ο Λέοναρντ Πελτιέ. Οι Μπάτλερ και Ρομπιντό συλλαμβάνονται, αλλά το δικαστήριο του Σένταρ Ράπιντς της Πολιτείας της Νότιας Ντακότα τους αθωώνει, κρίνοντας τους φόνους "ως μη γενόμενοι εκ προμελέτης και βρισκόμενοι σε νόμιμη άμυνα", αφού οι πράκτορες του FBI παραβίαζαν τα όρια του καταυλισμού, αλλά και τη δικαιοδοσία τους ευρισκόμενοι στο Πάιν Ριτζ. Λίγους μήνες μετά αποσύρονται οι κατηγορίες και για τον τρίτο καταζητούμενο Τζίμι Ιγκλ. Αντίθετα ο Πελτιέ εξακολουθεί να καταζητείται, αφού πρώτα έχει φωτογραφηθεί ως ένα από τα στελέχη του κινήματος του ΑΙΜ. Οι φόβοι για μία πιθανά στημένη δίκη και μετά από αίτημα των πρεσβυτέρων της φυλής των Σιου, κάνουν τον Πελτιέ να διαφύγει στον Καναδά.

... και η καταδίκη

Μετά τον εντοπισμό του η αμερικανική κυβέρνηση ζητά και επισήμως από τον Καναδά την έκδοσή του προκειμένου να δικαστεί. Τελικά ο Πελτιέ εκδίδεται για να προσαχθεί σε δίκη από τις καναδικές στις αμερικανικές αρχές στις 18 Δεκεμβρίου του 1976. Η κατασκευή μιας στημένης δίκης - όπως αρχικά υποπτευόταν ο Πελτιέ - αρχίζει με την εκτόπιση του δικαστή ΜακΜάνους και την αντικατάστασή του - με τη βολική μεταφορά - από τον Μπένσον, γνώριμο όλων των ενεργών στελεχών του ΑΙΜ από προηγούμενες καταδικαστικές αποφάσεις του εις βάρος Ινδιάνων σε αρκετές Πολιτείες της επικράτειας των ΗΠΑ. Επιπρόσθετη λεπτομέρεια για το ποιόν του δικαστή Μπένσον: ιδιοκτήτης τεράστιας έκτασης ινδιάνικης γης, προϊόν αρπαγής και καταπάτησης, φυσικά ατιμωρητί. Η δίκη μεταφέρθηκε στο Φάργκο και στηρίχτηκε στο ίδιο ακριβώς σαθρό και διάτρητο κατηγορητήριο που είχε στοιχειοθετήσει και προσκομίσει το FBI και στις δίκες των Μπάτλερ και Ραμπιντό, που κατέληξαν σε αθωωτικές αποφάσεις. Επιπλέον κανείς εκ των μαρτύρων δεν μπορούσε να καταθέσει ότι ο Πελτιέ βρισκόταν έστω και σε ακτίνα αρκετών μέτρων από το μέρος όπου διαπράχθηκαν οι φόνοι. Τα αδιάσειστα αθωωτικά στοιχεία λειτούργησαν αντιστρόφως ανάλογα για τον Πελτιέ. Αποτέλεσμα η καταδίκη του δις ισόβια, στις 20 Μαρτίου του 1977.
Από τη στιγμή εκείνη πολύ περισσότερα στοιχεία που αφορούν την υπόθεση θα έρθουν στο φως. Κατ' αρχάς, η απόδειξη ότι οι κάλυκες που παρουσιάστηκαν στη δίκη δεν ταίριαζαν στον τύπο του όπλου που υποτίθεται ότι είχε στην κατοχή του ο Πελτιέ. Οι σημαντικότερες και συντριπτικότερες αποδείξεις της κατασκευασμένης κατηγορίας και τελικά καταδίκης ήρθαν στο φως μετά την ψήφιση του νόμου "Για την Ελευθερία στην Πληροφόρηση" (Freedom of Information Act), που επέτρεψε την πρόσβαση στις πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών και αποκάλυψε ένα πλούσιο υλικό με έγγραφα, 12.000 σελίδων, που ποτέ δεν είχε εμφανιστεί στη δίκη και αποδεικνύεται: α) ότι σχεδόν δύο μήνες πριν είχε σχεδιαστεί από το FBI "παραστρατιωτική επιχείρηση επιβολής του νόμου... σε ινδιάνικη γη". β) Οι μάρτυρες, στων οποίων τις καταθέσεις στηρίχτηκε το ένταλμα σύλληψης, είχαν απειληθεί ή δωροδοκηθεί. γ) Οι ένορκοι είχαν εκφοβιστεί και τρομοκρατηθεί από τους παράγοντες της δίκης, λέγοντάς τους ότι οι "ελεύθεροι σκοπευτές" του ΑΙΜ θα βάλουν αυτούς στο στόχαστρο μετά τη δίκη αν αθωωθεί ο Πελτιέ και δ) όλα τα στοιχεία που είχαν προσκομιστεί ήταν πλαστά. Εκτοτε Καναδοί υπουργοί Δικαιοσύνης έχουν ζητήσει επανειλημμένα την ανάκληση της έκδοσης και την απελευθέρωση του Πελτιέ, επί ματαίω φυσικά.

Πολιτικός κρατούμενος
 
Στο μεταξύ το FBI έχει αποδεχτεί την κατασκευασμένη θεωρία και έχει παραδεχτεί δημοσίως ότι δε γνωρίζει ποιος ευθύνεται για τους φόνους.Ωστόσο, όσον αφορά την αναψηλάφηση της δίκης, δεν μπορεί όπως δηλώνουν οι αξιωματούχοι του "η υπηρεσία να περάσει μία τέτοια διαδικασία που θα βλάψει ακόμα περισσότερο το κύρος της"! Ο ίδιος ο Πελτιέ υποβάλλει τρεις εφέσεις κατά της καταδικαστικής απόφασης που απορρίπτονται και οι τρεις.
Εξωφρενικότερη περίπτωση, η τελευταία έφεση που είχε υποβάλει το 1993. Υστερα από πολύωρη κατάθεση των νέων συντριπτικών στοιχείων από την υπερασπιστική νομική ομάδα και την προσκόμιση 20 εκατομμυρίων υπογραφών - μεταξύ των οποίων, πολλών μελών του Κογκρέσου, της Γερουσίας, της καναδικής κυβέρνησης, αλλά και του Νέλσον Μαντέλα και του Ντέσμοντ Τούτου - το δικαστήριο χρειάστηκε μόνο ελάχιστα λεπτά για να εκδώσει την απορριπτική απόφασή του. Ενώ έσπευδε να απομακρύνει την πιθανότητα υποβολής νέας έφεσης, με το να τονίσει ότι για την επόμενη δεκαπενταετία δεν προβλέπεται καμία περίπτωση πιθανής αποφυλάκισης!
Ταυτόχρονα συστάθηκε Επιτροπή Υπεράσπισης του Πελτιέ, που συμμετέχουν όλες οι ινδιάνικες φυλές, το ΑΙΜ και πολλές προοδευτικές οργανώσεις στις ΗΠΑ και στον κόσμο και υπέβαλαν αίτηση για τη μείωση της ποινής ή αποφυλάκιση με όρους. Παράλληλα η Διεθνής Αμνηστία στις 23 Ιουνίου του 1995 κατήγγειλε προς τον Τύπο τη "διάτρητη νομική διαδικασία που οδήγησε στην καταδίκη του Λέοναρντ Πελτιέ" και ζήτησε την επανάληψη της δίκης. Παρ' όλα αυτά μετά την τρίχρονη παραμονή του φακέλου στα αρχεία του Λευκού Οίκου η αίτηση αποφυλάκισης απορρίπτεται, αλλά ουδείς λόγος για τη μείωση της ποινής...
... Για το λόγο αυτό η Επιτροπή Υπεράσπισης και η Διεθνής Αμνηστία διοργάνωσαν εκδήλωση συμπαράστασης - στις 15 Οκτωβρίου στην Ουάσιγκτον - και έκκλησης προς τον Πρόεδρο Κλίντον να αποφασίσει για την υπόθεση που εκκρεμεί επί μία πενταετία και να μπορέσει να απελευθερωθεί ο Πελτιέ μέχρι τα Χριστούγεννα αυτού του χρόνου. Παράλληλα ξεκινά το Σάββατο 19 Δεκεμβρίου η παναμερικανική "Καμπάνια μη βίαιης κοινωνικής ανυπακοής", προκειμένου να ασκηθεί πίεση για την άμεση λήψη απόφασης από τον Πρόεδρο Κλίντον. Εξάλλου τα περιθώρια στενεύουν και ο 54χρονος πλέον Πελτιέ αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας εξαιτίας των βασανιστηρίων που υπέστη και εξακολουθεί να υπόκειται - όπως καταγγέλλει η Επιτροπή Υπεράσπισης - στα "κρατικά θέρετρα".

                                                               

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ Ανυποχώρητος αγώνας ενάντια στην εξαθλίωση!


Ανοιχτό κάλεσμα του Μετώπου προς την εργατική τάξη και τα συνδικάτα της με στόχο την προστασία από τη φτώχεια





Κάλεσμα προς την εργατική τάξη και τα συνδικάτα της με τον αγώνα τους να προστατεύσουν τη ζωή των οικογενειών τους από τη φτώχεια απευθύνει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, προβάλλοντας άμεσους στόχους διεκδίκησης στην κατεύθυνση συγκέντρωσης δυνάμεων για να μπουν εμπόδια στην εξαθλίωση του λαού αλλά και - ταυτόχρονα - για να προετοιμάζεται ο σκληρός αγώνας που θα ανατρέψει τη βάρβαρη αντεργατική πολιτική.

Στην ανακοίνωσή της η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ σημειώνει:

«Εργαζόμενοι/ες, άνεργοι, νέοι και νέες
Τo ΠΑΜΕ απευθύνεται στην εργατική τάξη και την καλεί σε ανυποχώρητο αγώναγια να προστατεύσουμε τη ζωή των οικογενειών μας από τη φτώχεια και την εξαθλίωση που μας περικυκλώνει για να σωθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου.
Ο δρόμος του αγώνα, της οργάνωσης στα σωματεία, στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους και τις γειτονιές είναι ζήτημα άμεσης προτεραιότητας για όλους τους εργαζόμενους.
Το κεφάλαιο και η ΕΕ το επόμενο διάστημα θα επιτεθούν με ακόμη μεγαλύτερη αγριότητα στο ήδη λεηλατημένο εισόδημα της εργατικής τάξης για να διασωθούν τα κέρδη της πλουτοκρατίας από την καπιταλιστική κρίση. Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά αφού σύμφωνα με την πιο πρόσφατη έκθεση του ΣΕΠΕ οι μισθοί το πρώτο πεντάμηνο του 2012 έχουν μειωθεί σε πανελλαδικό επίπεδο περίπου 22% και σε ορισμένες περιοχές έχουν ξεπεράσει το 30%.
Οι διαβεβαιώσεις της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ ότι δεν θα υπάρξουν περαιτέρω μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις είναι πέρα για πέρα ψευδείς. Καμιά πίστωση χρόνου στη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ. Δεν πρόκειται να λύσει κανένα πρόβλημα της εργατικής τάξης, αντίθετα θα επιδεινώσει την ήδη επιβαρυμένη κατάστασή της.
Καμιά εμπιστοσύνη στην ηγεσία της ΓΣΕΕ, οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ υπογράφουν συμβάσεις με μειώσεις μισθών, γιατί η στρατηγική τους είναι να παζαρεύουν τι και πόσα θα χάσει η εργατική τάξη.
Δεν επιτρέπεται καμιά αναμονή. Είναι αδήριτη ανάγκη να ριχτούμε τώρα στη μάχη γνωρίζοντας και τις δυσκολίες και τη σκληρότητα του αγώνα, όμως ταυτόχρονα γνωρίζουμε ότι είναι μονόδρομος για την εργατική τάξη, γιατί η άρχουσα τάξη μαζί με το πολιτικό της προσωπικό ετοιμάζονται να ρημάξουν ακόμα περισσότερο τη ζωή της. Να δυναμώσει η ενότητα των εργαζομένων για να τους εμποδίσουμε και να προετοιμάσουμε τις δυνάμεις μας για την ανατροπή της βάρβαρης αντεργατικής πολιτικής. Αυτός είναι ο ρεαλιστικός αγώνας για το σήμερα και περνά μόνο μέσα από την αναμέτρηση με τα μονοπώλια και την ΕΕ. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει ελπίδα και ανακούφιση του λαού.
Ο "νέος" αέρας που φυσάει στην ΕΕ αποδείχτηκε αέρας στα πανιά της πλουτοκρατίας αφού ήδη στους κόλπους της ΕΕ προετοιμάζουν νέο τσουνάμι αντεργατικών μέτρων με νέες μειώσεις των πραγματικών μισθών, μειώσεις συντάξεων, ιδιωτικοποιήσεις, αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, συρρίκνωση κοινωνικών δαπανών για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση το ΠΑΜΕ καλεί τα σωματεία, τις Ομοσπονδίες σε συντονισμένο αγώνα για την κατάργηση των αντεργατικών νόμων που αφαιρούν βασικά δικαιώματα και θωρακίζουν την εργοδοτική επιθετικότητα.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

1. Επαναφορά της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στα 751 ευρώ μεικτά για όλους ανεξάρτητα από την ηλικία ως βάση για την υπογραφή νέας ΕΓΣΣΕ με κατάργηση των μειώσεων που προβλέπει για το κατώτερο μεροκάματο ο εφαρμοστικός νόμος 4046.

2. Επαναφορά της υποχρεωτικότητας της εφαρμογής των ΣΣΕ για όλους τους εργαζόμενους των κλάδων με παράλληλη κατάργηση του άρθρου 37 του 4024 του 2011.

3. Εφαρμογή της μετενέργειας μέχρι την υπογραφή νέας ΣΣΕ χωρίς το σημερινό χρονικό περιορισμό των 3 μηνών.

4. Πλήρη δυνατότητα μονομερούς προσφυγής των εργαζομένων σε ΟΜΕΔ με παράλληλη κατάργηση όλων των περιοριστικών όρων στη λειτουργία του που τέθηκαν από το νόμο 3899 του 2010.

5. Κατάργηση της δυνατότητας που καθιερώθηκε με το νόμο 3899 του 2010 υπογραφής επιχειρησιακών συμβάσεων με μισθούς χαμηλότερους από τις κλαδικές συμβάσεις.

6. Κατάργηση των προεδρικών διαταγμάτων του 2010 που προβλέπουν την αύξηση του ορίου απολύσεων καθώς και τη μείωση των αποζημιώσεων.

7. Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο τομέα.

8. Ανάκληση όλων των μειώσεων που επιβλήθηκαν στο δημόσιο τομέα από το 2010 με προτεραιότητα στους χαμηλόμισθους.

9. Κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών εργασίας.

10. Καμιά απόλυση στο δημόσιο τομέα.

                                                            "Ιούνης 2012".

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

«Ενωση Οπαδών της ΣΥΡΙΖΑ»: Προβοκάτορες στο τετράγωνο!



Οι άτιμες προβοκάτσιες που συνεχίζουν να συνδέουν τον υπογράφοντα με σάιτ τύπου «Νέα Σπορά» και με κείμενα τα οποία έχουν πάρει ήδη την απάντησή τους από τον «Ριζοσπάστη», συνεχίζονται.
Παρ' ότι από το περασμένο Σάββατο κατήγγειλα ως «προβοκάτορες» τους ιθύνοντες της ιστοσελίδας «Ενωση Οπαδών για την ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς» που διακινούν τις παραπάνω συκοφαντίες (σσ: οι ίδιοι αυτοσυστήνονται και ως «Ενωση Οπαδών της ΣΥΡΙΖΑ), οι «κύριοι» αυτοί επανήλθαν προσθέτοντας νέες βρωμιές, ισχυριζόμενοι μάλιστα - παρά την πεντακάθαρη διάψευσή μου - ότι τα προβοκατόρικά τους «δικαιώθηκαν»!
Βάζοντας τελεία (και παύλα) στη συνομιλία μου με αυτά τα ανώνυμα «κουκουλοειδή» έχω να πω τα εξής:
Οταν κάποιον τον αποκαλείς «προβοκάτορα» και εκείνος «ανοίγει ομπρέλα», «σκουπίζεται» και εξακολουθεί τις αθλιότητες, υποστηρίζοντας ότι «δικαιώθηκε» (!), τότε είναι προφανές ότι δεν πρόκειται για «απλό» προβοκάτορα, αλλά για προβοκάτορα στο τετράγωνο!
Μήπως, τώρα, «κύριοι» της «Ενωσης Οπαδών της ΣΥΡΙΖΑ», συνεννοηθήκαμε;

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

ΣΥΡΙΑ - ΤΟΥΡΚΙΑ Εκρηκτική ατμόσφαιρα



Η κατάρριψη από τη συριακή αεράμυνα τουρκικού μαχητικού ανεβάζει το θερμόμετρο

Αρματα μάχης στη Χομς

ΔΑΜΑΣΚΟΣ - ΑΓΚΥΡΑ - ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ.--
Εξαιρετικά τεταμένα παραμένουν τα πνεύματα μετά την κατάρριψη τουρκικού μαχητικού «F-4», την Παρασκευή, στα ανοιχτά της Συρίας, εξέλιξη που έχει ανεβάσει τους ενδο-ιμπεριαλιστικούς διαξιφισμούς και το πολεμικό θερμόμετρο στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου στο «κόκκινο». Μετά από αλλεπάλληλες διαρροές και αντικρουόμενες πληροφορίες, και ενώ οι έρευνες συνεχίζονται για τον εντοπισμό των δύο αγνοούμενων πιλότων, Αγκυρα και Δαμασκός αντάλλαξαν, χτες, «πυρά» για το ποιος ευθύνεται και για τις συνθήκες του συμβάντος.
Ο εκπρόσωπος του συριακού υπουργείου Εξωτερικών, Τζιχάντ Μακντίσι, δήλωσε, χτες, ανοιχτά για πρώτη φορά, ότι το τουρκικό αεροσκάφος καταρρίφθηκε όχι από πύραυλο αλλά από αντιαεροπορικά πυρά, υποστηρίζοντας ότι αυτό φαίνεται και σε όσα από τα συντρίμμια του έχουν ανασυρθεί και δοθεί, ήδη, στην Τουρκία. Ο Μακντίσι υποστήριξε ότι το μαχητικό πετούσε μέσα στον συριακό εναέριο χώρο, μόλις 100 μέτρα από το έδαφος, και κατέληξε χαρακτηριστικά ότι «και συριακό αεροσκάφος να ήταν θα το είχαμε καταρρίψει». Επανέλαβε ότι η Δαμασκός προσβλέπει σε σχέσεις «καλής γειτονίας» με την Τουρκία, αλλά θα πρέπει να υπάρχει ανάλογη στάση και από την άλλη πλευρά. Τέλος, προειδοποίησε ότι αν το ΝΑΤΟ επιδιώξει να αναλάβει την οποιαδήποτε «εχθρική πρωτοβουλία, θα πρέπει να ξέρει ότι το έδαφος, τα νερά και ο αέρας της Συρίας είναι ιερά». Ας σημειωθεί ότι αναλυτές εκτιμούν ότι η εκδοχή Μακντίσι είναι κοντά στην πραγματικότητα, θεωρώντας ότι το αεροσκάφος «τσέκαρε» τα συριακά αντιαεροπορικά ραντάρ και συστήματα.
Από την άλλη, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών σε ανακοίνωσή του χαρακτηρίζει «απαράδεκτη» την κατάρριψη του αεροσκάφους, χωρίς καν να υπάρξει σχετική προειδοποίηση. Ισχυρίζεται ότι συμμετείχε σε άσκηση ελέγχου των τουρκικών ραντάρ, ενώ αναφέρει ότι «ίσως κάποια στιγμή για λίγο να εισήλθε στο συριακό εναέριο χώρο». Ο αρχηγός της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας ενημέρωσε, χτες, τόσο τον πρόεδρο Αμπντουλάχ Γκιουλ όσο και το υπουργικό συμβούλιο, το οποίο συνεδρίασε για το ζήτημα, με τον πρωθυπουργό Ερντογάν να είναι εξαιρετικά προσεκτικός στις δηλώσεις του και να λέει απλώς ότι «θα υπάρξει αποφασιστική απάντηση».
Η Αγκυρα ξεκαθάρισε ότι θα φέρει το θέμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ενώ ήδη συγκάλεσε, για σήμερα, έκτακτη σύνοδο τουΝΑΤΟ, επικαλούμενη το άρθρο 4, που αναφέρεται στη σύγκληση έκτακτης συνεδρίασης σε περίπτωση που χώρα μέλος «θεωρεί ότι βρίσκεται υπό απειλή».
«Απαράδεκτη» χαρακτήριζαν την κατάρριψη του τουρκικού αεροσκάφους Βρετανία, Γαλλία, ΗΠΑ, υιοθετώντας την τουρκική εκδοχή, ενώ οι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ επέβαλλαν επιπλέον κυρώσεις στη Συρία, εντάσσοντας στον κατάλογο νέες επιχειρήσεις, και κάλεσαν την Αγκυρα να επιδείξει «αυτοσυγκράτηση». Την «ενεργητική παρέμβαση της Ρωσίας με ηγετικό ρόλο ως προς την απομάκρυνση Ασαντ και την αποκατάσταση της ηρεμίας» ζητά με άρθρο του οΑυστραλός υπουργός Εξωτερικών, Μπομπ Καρ, ενώ ο ΓΓ του ΟΗΕ ζήτησε από το Συμβούλιο Ασφαλείας «να κάνει κάτι για να σταματήσει η αιματοχυσία», την ίδια ώρα ο Οργανισμός Ισλαμικής Διάσκεψης συνεδρίαζε εκτάκτως και εξέφραζε την ανησυχία του.
Εντός Συρίας, στο μεταξύ, χτες, ο Ερυθρός Σταυρός συνέχιζε τις προσπάθειες απομάκρυνσης αμάχων από τη Χομς, ενώ άμαχοι φέρονταν μαζικά να εγκαταλείπουν το προάστιο Ντούμα της Δαμασκού λόγω των σφοδρών συγκρούσεων. Τουρκικά ΜΜΕ και πρακτορεία μετέδωσαν ότι ένας στρατηγός, δύο συνταγματάρχες, δύο ταγματάρχες, 30 στρατιώτες του συριακού στρατού και οι οικογένειές τους, συνολικά 200 άτομα, ζήτησαν άσυλο στην Τουρκία, είδηση που δεν σχολιάστηκε από τη Συρία, όπου ο στρατιωτικός επικεφαλής των παρατηρητών του ΟΗΕ, αντιστράτηγος Ρόμπερτ Μουντ, είχε επαφές με τη συριακή ηγεσία.
                                               http://www1.rizospastis.gr

Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

«Χωρίς αρχές χτίζεις μόνο πάνω στην άμμο» Επιστολή των Κομμουνιστών Λαϊκή Αριστερά - ΚΚ Ιταλίας στο ΚΚΕ



ΚΟΥΚΟΣ
Στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ, έφτασε επιστολή, που δημοσιεύεται και στην ηλεκτρονική σελίδα του κόμματος Κομμουνιστές Λαϊκή Αριστερά - Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας, του γραμματέα του Μάρκο Ρίτσο, που αναφέρεται στη μάχη, που έδωσε το ΚΚΕ στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές.
Αναδημοσιεύουμε την επιστολή:
«Ευχαριστώ τους συντρόφους, ευχαριστώ την Αλέκα, το αποτέλεσμα των εκλογών παρέρχεται, αλλά οι αρχές παραμένουν. Στον κόσμο του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, οι εκλογές και η δημοκρατία δεν υπάρχουν, ή μάλλον, υπάρχουν μόνο όταν κερδίζουν "αυτοί" (όπως αποδεικνύεται και από τη δολοφονία του Αλιέντε). Με τα Μ.Μ.Ε. μπορούν να μετακινήσουν στο μέγιστο βαθμό τη στήριξη από το ένα κόμμα στο άλλο, από το ένα στρατόπεδο στο άλλο, αλλά πάντα μέσα στα πλαίσια του συστήματος. Αυτό συμβαίνει και στην Ιταλία, όπου νέα κινήματα μπορούν να εισβάλουν στην πολιτική σκηνή και να αποσπάσουν ακόμη και τη σχετική πλειοψηφία. Αλλά είναι ψήφοι χωρίς ρίζες, συναινέσεις που υπαγορεύονται περισσότερο από το χαμόγελο ή καλύτερα από την οδοντόπαστα που χρησιμοποιεί, την προσωπικότητα που προωθεί ένα πολιτικό "προϊόν" σαν να ήταν ένα εμπόρευμα προς πώληση. Οι κομμουνιστές διαφέρουν ριζικά.
Εχουν μια πρόταση συνολικής αλλαγής της κοινωνίας. Προβάλλουν ένα άλλο σύστημα στη θέση του εκφυλισμένου παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού ο οποίος έχει όλο και πιο συχνά κρίσεις και προσπαθεί να επιβιώσει με καταστροφή του περιβάλλοντος και με συχνούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Οι πραγματικοί κομμουνιστές δεν κοροϊδεύουν το λαό, τα αποτελέσματα που αλλάζουν τις ζωές των ανθρώπων δεν είναι τα εκλογικά, είναι αυτά που αλλάζουν τους συσχετισμούς δύναμης στην κοινωνία. Τι θα αλλάξει τώρα που έχει αντικατασταθεί ο Σαρκοζί από τον Ολάντ; ή αντίστροφα, τι άλλαξε όταν ο Θαπατέρο αντικαταστάθηκε από τον Ραχόι; ή από την κυβερνητική εναλλαγή μεταξύ Πρόντι και Μπερλουσκόνι; Για το λαό δεν άλλαξε τίποτα, και ούτε θα αλλάξει κάτι, τα νήματα συνεχίζουν να τα κινούν η ΕΕ, η ΕΚΤ, οι μονοπωλιακοί καπιταλιστικοί όμιλοι και το τραπεζικό σύστημα. Φυσικά θα αλλάξουν οι αυλοκόλακες που περιτριγυρίζουν τους πολιτικούς αρχηγούς ατόμων που σκέφτονται μόνο το προσωπικό τους συμφέρον.
Γι' αυτό θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε αδέρφια μας στο ΚΚΕ, έχετε κρατήσει ψηλά τη σημαία των αρχών, της ανάγκης για τη μοναδική και πραγματική αλλαγή, τη σοσιαλιστική-κομμουνιστική. Χάσατε ψήφους, αλλά αυτές πάνε και έρχονται. Οποιος ψήφισε σήμερα στην Ελλάδα το ΚΚΕ δεν είναι μόνο ένας ψηφοφόρος, είναι ένας άνθρωπος στρατευμένος, που συμμετέχει ενεργά στους αγώνες. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που έχουν αλλάξει και θα αλλάξουν τον κόσμο. Οι ψήφοι των άλλων κομμάτων "αθροίζονται", ενώ οι ψήφοι των κομμουνιστών έχουν εντελώς άλλη βαρύτητα.
Με αυτά τα λόγια θέλω να δεχθείτε την δική μου αλληλεγγύη και των μελών του κόμματος ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΛΑΪΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ - ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της Ιταλίας. Φυσικά, ως κομμουνιστές πρέπει να εργαστούμε για να ενισχύσουμε την αποτελεσματικότητα της προπαγάνδας μας, την εκλαΐκευσή μας, αλλά δε θέλουμε καμία σχέση με εκείνους τους οπορτουνιστές όπου εδώ στην Ιταλία όπως και στην Ελλάδα και την Ευρώπη, είναι έτοιμοι να ανταλλάξουν τις "αρχές" τους με καρέκλες.
Να εργαστούμε άμεσα για το συντονισμό των πραγματικών Κομμουνιστικών Κομμάτων.
Ξεκινάμε από την Ευρώπη, από τις χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο από την καπιταλιστική κρίση.

Ζήτω το ΚΚΕ, Ζήτω ο κομμουνισμός!».

Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

ΕΠΑΝΔΡΩΜΕΝΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ «ΣΕΝΤΖΟΥ 9» Διπλή κινεζική πρωτιά



Η πρώτη Κινέζα αστροναύτης (ταϊκοναύτης) Λιου Γιανγκ, στην εκδήλωση αποχαιρετισμού λίγο πριν την εκτόξευση

                 


Το «Σεντζού 9» («Θεϊκό Σκάφος») συνδέθηκε με επιτυχία την περασμένη Δευτέρα με το τροχιακό εργαστήριο «Τιανγκόνγκ 1» («Ουράνιο Παλάτι»), πετυχαίνοντας την πρώτη σύνδεση κινεζικού επανδρωμένου σκάφους με τον πρόδρομο του τροχιακού σταθμού, που σκοπεύει να συναρμολογήσει η Κίνα ως το 2020, με δεδομένη την άρνηση των ΗΠΑ να συμμετέχει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ). Ηταν η δεύτερη πρωτιά της αποστολής, καθώς στο τριμελές πλήρωμα του «Σεντζού 9» συμμετέχει και η 33χρονη πιλότος Λιου Γιανγκ, η πρώτη γυναίκα αστροναύτης (ταϊκοναύτης) της Κίνας. Τα άλλα δύο μέλη της αποστολής είναι ο διοικητής της αποστολής Ζινγκ Χαϊπένγκ και ο Λιου Γουάνγκ.
Η Κίνα πραγματοποίησε την πρώτη επανδρωμένη διαστημική αποστολή το 2003 και έκανε μια δεύτερη αποστολή με διμελές πλήρωμα το 2005. Το 2008, με τριμελές πλήρωμα αυτή τη φορά, πραγματοποιήθηκε ο πρώτος κινεζικός διαστημικός περίπατος. Η σύνδεση επανδρωμένου «Θεϊκού Σκάφους» προετοιμάστηκε με δύο προσδέσεις του μη επανδρωμένου «Σεντζού 8», το Νοέμβρη του 2011.
Εφόσον ευοδωθεί το πρόγραμμα συναρμολόγησης τροχιακού σταθμού, η Κίνα θα είναι η τρίτη χώρα μετά τη Σοβιετική Ενωση και τις ΗΠΑ που θα πετυχαίνει να κατασκευάσει και συντηρήσει μόνη της διαστημικό σταθμό, Μετά τον παροπλισμό των αμερικανικών Διαστημικών Λεωφορείων και την αναβολή κατασκευής των διαδόχων σε αυτά οχημάτων, η Κίνα είναι μαζί με τη Ρωσία οι μόνες χώρες που έχουν αυτή τη στιγμή δυνατότητα επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων.
Μετά από παραμονή μιας εβδομάδας, κατά την οποία θα πραγματοποιηθούν ιατρικά τεστ και πειράματα, το πλήρωμα του «Σεντζού 9» θα επιβιβαστεί και πάλι στο διαστημόπλοιο, επιχειρώντας χειρωνακτική αποσύνδεση από το «Τιανγκόνγκ 1», ώστε να δοκιμαστεί κι αυτός ο τρόπος, ύστερα από την επιτυχή αυτόματη (με τη βοήθεια επίγειων ηλεκτρονικών υπολογιστών) σύνδεση της περασμένης Δευτέρας. Η χειρωνακτική δοκιμή είναι αναγκαία για να εξασφαλιστεί εναλλακτική λύση σε περίπτωση ανάγκης, όταν θα λειτουργεί κανονικά ο τροχιακός σταθμός. Η Κίνα ακολουθεί βήμα - βήμα προσέγγιση στους στόχους της στο Διάστημα, πραγματοποιώντας απαραίτητες αποστολές, που βέβαια έχουν γίνει για πρώτη φορά στην ιστορία από τους κοσμοναύτες της ΕΣΣΔ, πριν από σχεδόν μισό αιώνα.

Η στιγμή της εκτόξευσης του Σεντζού 9

                
Η συνολικής διάρκειας 13 ημερών αποστολή του «Σεντζού 9» προγραμματίζεται να ολοκληρωθεί με πτώση της κάψουλας με αλεξίπτωτο κάπου στην έρημο Γκόμπι της βόρειας Κίνας. Μια νέα επανδρωμένη αποστολή στο «Ουράνιο Παλάτι» αναμένεται να γίνει αργότερα μέσα στο 2012, ενώ στους δηλωμένους στόχους της Κίνας είναι η επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη, σε τροχιά γύρω από την οποία έχει ήδη θέσει δύο ρομποτικά σκάφη.
Το κινεζικό ενδιαφέρον για τη Σελήνη και το διαστημικό χώρο ανάμεσα στη Γη και το φυσικό δορυφόρο της, καθώς και η μεθοδικότητα με την οποία προχωρά το κινεζικό διαστημικό πρόγραμμα, προκαλούν ανησυχία σε αμερικανικούς κύκλους, που θεωρούν ότι η πλήρης παράδοση των διαστημικών επιχειρήσεων στις ιδιωτικές επιχειρήσεις και η έλλειψη κάποιου μακροπρόθεσμου κρατικού διαστημικού προγράμματος, μπορεί να συμβάλει, ώστε οι ΗΠΑ να έρθουν στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό σε υποδεέστερη τεχνολογική και οικονομική θέση απέναντι σε έναν από τους δυναμικότερους αντιπάλους τους.
Προς το παρόν, κυρίαρχη στις ΗΠΑ είναι η, μάλλον αλαζονική άποψη, ότι η Κίνα, ακριβώς επειδή επαναλαμβάνει βήματα που οι Αμερικανοί έχουν κάνει προ δεκαετιών στο Διάστημα, περισσότερο ανταγωνίζεται εταιρείες όπως η SpaceX (που πρόσφατα έστειλε μεταγωγικό με προμήθειες στον ΔΔΣ), παρά τις ίδιες τις ΗΠΑ ως κράτος. Η Κίνα, λένε, είναι 50 χρόνια πίσω από τις ΗΠΑ, ενώ η SpaceX είναι μόλις 10-15 χρόνια πίσω από την Κίνα. Παρ' όλ' αυτά οι Κινέζοι αστροναύτες είναι σήμερα σε τροχιά με δικά τους μέσα, ενώ οι Αμερικανοί στον ΔΔΣ χρειάζονται τη βοήθεια της Ρωσίας για να φτάσουν εκεί.

Το τριμελές κινεζικό πλήρωμα μέσα στο τροχιακό εργαστήριο Τιανγκόνγκ 1, μετά τη σύνδεση μ' αυτό, του διαστημοπλοίου Σεντζού 9





 


Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ

Ερχονται νέα διόδια σε Μεσσηνία και Αγρίνιο






"Τσουχτερά" χαράτσια διοδίων θα αρχίσουν να πληρώνουν τις επόμενες μέρες οι κάτοικοι της Μεσσηνίας και οι υπόλοιποι οδηγοί που θα κινούνται στην Εθνική Οδό Τρίπολης - Καλαμάτας, σε τρεις μάλιστα νέους σταθμούς, πριν καλά καλά ολοκληρωθεί η κατασκευή του αυτοκινητοδρόμου. Ειδικότερα, μέσα στις επόμενες μέρες, οι οδηγοί θα αναγκαστούν να πληρώνουν πανάκριβα χαράτσια στο μετωπικό Σταθμό Διοδίων Καλαμάτας και σε δύο πλευρικούς Σταθμούς Διοδίων στον Ανισόπεδο Κόμβο Αρφαρών, δηλαδή ακόμη και για τοπικές μετακινήσεις!
Αυτό προβλέπεται σε υπουργική απόφαση που υπογράφηκε από τον υπουργό Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων της συγκυβέρνησης Μ. Βορίδη, στις 14/5/2012, η οποία στηρίχτηκε στο άρθρο 143 του Ν. 4070/2012, που ψηφίστηκε τον περασμένο Μάρτη. Ο νόμος αυτός επιτρέπει τη λειτουργία νέων σταθμών διοδίων ακόμα και σε ημιτελή τμήματα των αυτοκινητοδρόμων που κατασκευάζονται με τις ληστρικές «συμβάσεις παραχώρησης» που ψήφισαν από κοινού ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα τα χαράτσια να αυξηθούν από το 2008 μέχρι τώρα ακόμη και κατά 500%! Σημειώνεται ότι με βάση την ίδια διάταξη μέσα στο καλοκαίρι μπορεί να λειτουργήσει σταθμός διοδίων και έξω από το Αγρίνιο, κι ας μην έχει ολοκληρωθεί η Ιόνια Οδός.
Θυμίζουμε ότι με τον ίδιο νόμο όσοι καταλαμβάνουν σταθμούς διοδίων απειλούνται πλέον με ποινές φυλάκισης 3-6 μηνών. Προβλέπεται επίσης ότι η μη καταβολή διοδίων θα μπορεί να επιφέρει αφαίρεση πινακίδων και στα φορτηγά δημόσιας χρήσης (λ.χ. εταιρείες μεταφορών), κάτι που μέχρι σήμερα δεν ίσχυε. Τέλος, δίνεται η δυνατότητα στην αστυνομία να «κόβει κλήσεις» για μη καταβολή διοδίων και μέσω κάμερας, όπως γίνεται λ.χ. με τις κάμερες που επιβλέπουν όρια ταχύτητας. Ετσι δε θα είναι απαραίτητη η παρουσία αστυνομικών στα διόδια.
Αξίζει να σημειώσουμε επίσης ότι πέρα από τα πανάκριβα διόδια, οι ιδιωτικοί όμιλοι των περιβόητων «συμβάσεων παραχώρησης» των αυτοκινητοδρόμων διεκδικούν από το Δημόσιο, δηλαδή πάλι από τον ελληνικό λαό, 1 δισ. ευρώ ως αποζημιώσεις για διάφορους λόγους (καθυστερήσεις απαλλοτριώσεων, μετατοπίσεων δικτύων κοινής ωφέλειας κ.λπ.).
Στο μεταξύ, η κυβέρνηση θα κληθεί να δώσει λύση και στο θέμα της επανέναρξης των εργασιών στα έργα παραχώρησης για τους οδικούς άξονες, που έχουν, όπως είναι γνωστό «παγώσει» εδώ και ενάμιση χρόνο, επειδή οι τράπεζες αρνούνται να συνεχίσουν τη δανειοδότησή τους. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, η συμφωνία για την επανέναρξη των έργων, μεταξύ κυβέρνησης και μεγαλοεργολάβων, που θα καταγραφεί σε νέες συμβάσεις που θα κατατεθούν για κύρωση στη Βουλή θα περιλαμβάνουν: Τις τεχνικές αλλαγές στο αντικείμενο των έργων (περικοπές τμημάτων κλπ.). Τη συμφωνία για τις διεκδικήσεις των ομίλων από το ελληνικό Δημόσιο. Τη νέα συμφωνία των ομίλων με τις τράπεζες για τα δάνεια και τα επιτόκια. Την επίτευξη ενός βιώσιμου εσωτερικού βαθμού απόδοσης των επενδύσεων (IRR) για τις κοινοπραξίες, δηλαδή την εγγύηση της ελάχιστης κερδοφορίας τους. Για το σκοπό αυτό μάλιστα η κυβέρνηση προτείνει τα έσοδα του Δημοσίου από τις συμβάσεις παραχώρησης να δοθούν ως έντοκα δάνεια στους ομίλους και να επιστραφούν στο κράτος μελλοντικά. Δηλαδή, το κράτος, πέρα από όλα τα άλλα θα επιδοτήσει την κερδοφορία των ιδιωτικών ομίλων, σε περίοδο που στο λαό επιβάλλει περικοπές μισθών και συντάξεων!



                                            http://www1.rizospastis.gr

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

Η τιμή και η συνείδηση του Λαού και της Ελλάδας





...  Οι χασάπηδες της Αθήνας και οι αφέντες τους θριαμβολογούν ότι ξόφλη­σαν με το ΚΚΕ.
     Το ΚΚΕ είναι «η τιμή και η συνείδηση» του Λαού και της Ελλάδας. Δεν υπάρχει δύναμη στον κόσμο που να μπορεί να το εκμηδενίσει.
     Εχουν ακόμα ν' ακούσουν για τους κουκουέδες στην Αθήνα.

                                            

                                               20 Οχτώβρη 1949
                                               Νίκος Ζαχαριάδης
               Ομιλία του  στην 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ
        

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ – ΑΙΤΩΛΙΚΟΥ Ανακοίνωση-Κάλεσμα




          Ο Β΄ παγκόσμιος πόλεμος αποτέλεσμα της όξυνσης ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων για το μοίρασμα των αγορών και προκειμένου να ανακάμψει ο καπιταλισμός από την κρίση που ο ίδιος δημιούργησε βρήκε τη χώρα μας κάτω από την <<μπότα>> των Ιταλών, Γερμανών και Βούλγαρων φασιστών κατακτητών, καθώς και των ντόπιων συνεργατών τους.
       Την περίοδο της φασιστικής κατοχής το 1941-44 ο ελληνικός λαός ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα του ΚΚΕ και άλλων μικρότερων οργανώσεων για ένοπλη αντίσταση κατά των κατακτητών συσπειρώθηκε στο Ε.Α.Μ. και το ένοπλο τμήμα αυτού τον θρυλικό ΕΛΑΣ, γράφοντας τις πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορία του και διαμορφώνοντας ένα από τα μεγαλύτερα αντιφασιστικά – αντιιμπεριαλιστικά κινήματα όχι μόνο της Ευρώπης αλλά και ολόκληρης της υφηλίου.
     Ο λαός της χώρας μας εκείνη την περίοδο και μέσα από τον αγώνα του για εθνική ανεξαρτησία κατόρθωσε ταυτόχρονα να διατρανώσει την πάλη του για κοινωνική δικαιοσύνη, λαϊκή κυριαρχία και κοινωνική ισότητα.
       Σήμερα, μετά από επτά δεκαετίες τα λαϊκά νοικοκυριά δέχονται ασφυκτική πίεση από το μπαράζ των αντεργατικών αντιλαϊκών μέτρων που παίρνονται υλοποιώντας τις συνθήκες της ιμπεριαλιστικής Ε.Ε. προκειμένου οι κεφαλαιοκράτες να βγουν αλώβητοι από την οικονομική κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν.
       Όσο η φτώχεια , η ανέχεια, η ανεργία και η αβεβαιότητα μαστίζουν την ελληνική κοινωνία τόσο περισσότερο βρίσκουν πρόσφορο έδαφος φασιστικές οργανώσεις για δράση, λειτουργώντας ως δεκανίκι του άδικου και εκμεταλλευτικού συστήματος, επιχειρώντας παράλληλα το χτύπημα της οργάνωσης και της ενδυνάμωσης του λαϊκού κινήματος και της εργατικής τάξης έτσι ώστε να την αποτρέψουν να διαδραματίσει τον ιστορικό της ρόλο.
       Τώρα είναι επιτακτική η ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε, οι νεότερες γενιές να παραδειγματιστούμε από τον αγώνα των προγόνων μας και να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, για την αποδυνάμωση των φασιστών, την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, και τη δημιουργία μιας νέας κοινωνίας όπου ο λαός θα έχει την εξουσία στα χέρια του για να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα. Είναι χρέος μας να αντισταθούμε και να διεκδικούμε τη ζωή που μας κλέβουν τόσο τη δική μας όσο και των παιδιών μας.
       Πέρασαν 68 χρόνια από την 22 Ιουνίου του 1944. Ημέρα κατά την οποία πραγματοποιήθηκε το ιστορικό σαμποτάζ και η μάχη του σταθμού του τρένου στο Αιτωλικό από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ. Το μπλόκο του Αιτωλικού ήταν μια από τις μεγαλύτερες ενέργειες δολιοφθοράς των ανταρτών του ΕΛΑΣ ανάμεσα σε τόσες άλλες που έλαβαν χώρα στην περιοχή μας προκειμένου να καθυστερήσουν ή να ματαιώσουν την τροφοδοσία των φασιστικών κατοχικών στρατευμάτων και των ντόπιων συνεργατών τους. Η συγκεκριμένη αποστολή αποτελούσε επικίνδυνο εγχείρημα παρόλα αυτά πάρθηκε η απόφαση να πραγματοποιήσουν το σαμποτάζ το οποίο στέφτηκε με επιτυχία.
       Το παράρτημα της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Μεσολογγίου – Αιτωλικού σας καλεί σε εκδήλωση τιμής και μνήμης την Κυριακή 24-6-2012 και ώρα 10:30 στο μνημείο της Εθνικής Αντίστασης στο σταθμό του τρένου στο Αιτωλικό.

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

'Oπως και να' ναι ο κόσμος....




L' estaca" (1968)

Μουσική: Lluís Llach
Στίχοι: Lluís Llach
Ερμηνεία: Lluís Llach
Γλώσσα: Καταλανικά

"Τώρα τώρα" (1978)

Μουσική: Lluís Llach
Στίχοι: Πάνος Φαλάρας
Ερμηνεία: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

------------------------------------------

"L' estaca"

L'avi Siset em parlava
de bon matí al portal
mentre el sol esperàvem
i els carros vèiem passar.

Siset, que no veus l'estaca
on estem tots lligats?
Si no podem desfer-nos-en
mai no podrem caminar!

Si estirem tots, ella caurà
i molt de temps no pot durar,
segur que tomba, tomba, tomba
ben corcada deu ser ja.

Si jo l'estiro fort per aquí
i tu l'estires fort per allà,
segur que tomba, tomba, tomba,
i ens podrem alliberar.

Però, Siset, fa molt temps ja,
les mans se'm van escorxant,
i quan la força se me'n va
ella és més ampla i més gran.

Ben cert sé que està podrida
però és que, Siset, pesa tant,
que a cops la força m'oblida.
Torna'm a dir el teu cant:

Si estirem tots, ella caurà
i molt de temps no pot durar,
segur que tomba, tomba, tomba
ben corcada deu ser ja.

Si jo l'estiro fort per aquí
i tu l'estires fort per allà,
segur que tomba, tomba, tomba,
i ens podrem alliberar.

L'avi Siset ja no diu res,
mal vent que se l'emportà,
ell qui sap cap a quin indret
i jo a sota el portal.

I mentre passen els nous vailets
estiro el coll per cantar
el darrer cant d'en Siset,
el darrer que em va ensenyar.

Si estirem tots, ella caurà
i molt de temps no pot durar,
segur que tomba, tomba, tomba
ben corcada deu ser ja.

Si jo l'estiro fort per aquí
i tu l'estires fort per allà,
segur que tomba, tomba, tomba,
i ens podrem alliberar.

---------------------------------------

"Τώρα τώρα"

Όπως και να ναι ο κόσμος, όσα κι αν έχει στραβά,
έστω κι αν μείνω πια μόνος, πάντα θα φεύγω μπροστά.

Όσα γραφτά κι αν θα κάψουν, στο φως δεν βάζουν φωτιά.
Όσες αλήθειες κι αν θάψουν, λεύτερη μένει η καρδιά.

Όπως και να ναι τούτη η γη, θα μαι στην πρώτη τη γραμμή,
όπως και τώρα, τώρα, τώρα που είναι δίσεκτοι οι καιροί

Όπως και να ναι ο κόσμος, δε θα σταθώ πουθενά.
Δεν καρτεράει ο χρόνος, πίσω ποτέ δε γυρνά.

Όπως και να ναι ο κόσμος, θα τραγουδώ στη ζωή.
Για να μερέψει ο πόνος πρέπει να κλείσει η πληγή.

Όπως και να ναι τούτη η γη, θα μαι στην πρώτη τη γραμμή,
όπως και τώρα, τώρα, τώρα που είναι δίσεκτοι οι καιροί.

Όπως και να ναι ο κόσμος, όσα κι αν έχει στραβά,
έστω κι αν μείνω πια μόνος, πάντα θα φεύγω μπροστά.

Όσα γραφτά κι αν θα κάψουν, στο φως δεν βάζουν φωτιά.
Όσες αλήθειες κι αν θάψουν, λεύτερη μένει η καρδιά.

Όπως και να ναι τούτη η γη, θα μαι στην πρώτη τη γραμμή,
όπως και τώρα, τώρα, τώρα που είναι δίσεκτοι οι καιροί.

Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ» Σε προκλήσεις και απειλές καταφεύγει η εργοδοσία


Να δυναμώσει με κάθε τρόπο η έμπρακτη αλληλεγγύη στους απεργούς



Κόντρα στα εμπόδια και την τρομοκρατία, η υλική βοήθεια παραδόθηκε κανονικά στους απεργούς



Με πείσμα και αποφασιστικότητα οι απεργοί χαλυβουργοί του Ασπροπύργου συνεχίζουν το σκληρό αγώνα που δίνουν εδώ και 7,5 μήνες και με την ενότητά τους απαντούν στις προκλήσεις της εργοδοσίας που στήνει σκηνικό έντασης ομολογώντας πόσο πιεσμένη είναι. Αποκορύφωμα αποτέλεσε η προσπάθεια να στηθεί προβοκάτσια το βράδυ της Πέμπτης όπου όταν έφτασε στο χώρο του εργοστασίου το φορτηγό που κάθε βδομάδα φέρνει υλική βοήθεια που συγκεντρώνει το ΠΑΜΕ, ακριβώς από πίσω του εμφανίστηκαν αυτοκίνητα της εταιρείας security και τρία περιπολικά της αστυνομίας. Ευθέως προσπάθησαν να μπλοκάρουν και το φορτηγό αλλά και να συλλάβουν τον Γιώργο Πέρρο, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ που συνόδευε το φορτηγό. Οι προσπάθειές τους βέβαια και πάλι απέτυχαν και το βράδυ της Πέμπτη τρία φορτηγά με αλληλεγγύη στους χαλυβουργούς ξεφόρτωσαν τελικά ποσότητες οπωρολαχανικών.
Λίγη ώρα πριν, η εργοδοσία είχε επιβεβαιώσει και πάλι την αδιαλλαξία της απορρίπτοντας τη νέα πρόταση του σωματείου για συνάντηση και καλώντας τους χαλυβουργούς να σπάσουν την απεργία και να γυρίσουν στο εργοστάσιο χωρίς τους 119 απολυμένους προκειμένου να διασφαλιστεί και το «δικαίωμα στην εργασία» των απεργοσπαστών...


Επιμένουν στους εκβιασμούς

Την ίδια στιγμή προσπάθησε να διευρύνει τους εκβιασμούς και τις απειλές υποστηρίζοντας, ότι θα προχωρήσει διαδικασίες διαβούλευσης «στο πλαίσιο της προβλεπόμενης από το Ν. 1387/1983 για το οριστικό κλείσιμο του εργοστασίου» (πρόκειται για νόμο που αφορά τις ομαδικές απολύσεις).
Είναι ολοφάνερο πως ο Μάνεσης επιδιώκει να αναζοπυρώσει την αποπροσανατολιστική συζήτηση που συνδέει το κλείσιμο των επιχειρήσεων με τους αγώνες των εργαζομένων. Συζήτηση που κρύβει την αληθινή αιτία για την αύξηση των «λουκέτων» και της ανεργίας (που δεν είναι άλλη από το κυνήγι του κέρδους που γίνεται ακόμα πιο δύσκολο σε συνθήκες κρίσης), κρύβει ότι στις περισσότερες εταιρείες που κλείνουν δεν κουνιέται φύλλο ενώ σε πολλές έχει προηγηθεί η ίδια η συμφωνία των εργαζομένων για μειώσεις μισθών, δικαιωμάτων κτλ. Αλλωστε είναι δεδομένο ότι η προσπάθεια της εργοδοσίας να συκοφαντήσει και να υπονομεύει τον ηρωικό αγώνα των απεργών και το σωματείο τους θα ενταθεί το επόμενο διάστημα, ολόπλευρα.
Ακόμα, αναφέρεται σε προβοκατόρικο υλικό (πρόκειται για μια φωτογραφία πανό) που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και λέγοντας ότι αυτό ενθαρρύνει ακραίες εκδηλώσεις και οι υπεύθυνοι θα λογοδοτήσουν στις δικαστικές αρχές, προσπαθεί εμμέσως να το συνδέσει με το σωματείο ενώ αυτό δεν έχει καμία σχέση.
Φυσικά η επιχείρηση προβοκάτσιας δεν έμεινε αναπάντητη από το σωματείο το οποίο χθες σε ανακοίνωση του επισημαίνει ότι το περιεχόμενο της ιστοσελίδας δεν το εκφράζει και απευθυνόμενο στην εργοδοσία τονίζει μεταξύ άλλων: «Το Σωματείο εκφράζεται μέσα από τις αποφάσεις του ΔΣ, των Γενικών Συνελεύσεων, και τις ανακοινώσεις, που φυσικά σας είναι άριστα γνωστές. Ως εκ τούτου με την αναφορά σας στο συγκεκριμένο δημοσίευμα διαφαίνεται πως σκόπιμα προσπαθείτε να εμπλέξετε το σωματείο με αυτοσκοπό τη προσβολή του».


Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΠΛΟΥΜΠΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ



«...Αν στη ζωή μου υπάρχει ένα σημείο που με συγκίνηση και με υπερηφάνεια αφάνταστη από καιρού σε καιρό γυρίζω και βλέπω, είναι ακριβώς η εποχή που μπήκα στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Διαπαιδαγωγήθηκα ταξικά, έμαθα το συμφέρο μου, πέταξα τον κεφαλαιοκρατικό πολιτισμό στα μούτρα της λωποδύτριας μπουρζουαζίας και ρίχτηκα με πίστη, με θέληση, με ηρωισμό στον αγώνα για τις εργαζόμενες μάζες. Εκτοτε δεν έχω στο ενεργητικό μου παρά φυλακίσεις για πάλη επαναστατική.
Μιλάν τα γεγονότα, μιλάει αυτή η αλήθεια. Ούτε ΜΙΑ ΚΗΛΙΔΑ. Είναι αυτό σε βάρος μου; Είναι αυτό στοιχείο ενάντια στο Κομμουνιστικό Κόμμα; ΤΙΜΗ ΜΟΥ ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ότι γλίτωσα απ' τη διαφθορά της συνείδησης, στην οποία με οδηγούσε το ληστρικό αστικό καθεστώς και κόσμησα τον Κλάρα που φερόντανε τροχάδην στον γκρεμό με ΑΓΝΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ στοιχεία και μόνο με τέτοια. Το Κομμουνιστικό Κόμμα εξαγνίζει και δημιουργεί αγωνιστές αφοσιωμένους στη μεγάλη υπόθεση του προλεταριάτου. Είναι το μόνο κόμμα που οδηγεί τους εκμεταλλευόμενους στον ιστορικό δρόμο: Στην οριστική απελευθέρωση του προλεταριάτου. Στο κόμμα αυτό έδωσα όλη μου τη ζωή και θα συνεχίσω να δίνω όσες δυνάμεις μου απομείναν στον αγώνα του, για το ψωμί των εργαζομένων, κατά των φόρων και των πολέμων, για την επανάσταση».

                          
                            ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ



«Το ΚΚΕ ήταν και παραμένει το κόμμα μου και κανένας δεν μπορεί να το χτυπήσει και να το λερώσει χρησιμοποιώντας το όνομά μου... Το Κουκουέδικο πέρασε πολλές αντάρες και μπόρες, όμως να το ξεριζώσει κανένας δεν μπόρεσε, γιατί αυτό θα σήμαινε να ξεριζώσει τον ίδιο το λαό. Παρόλες τις δοκιμασίες που το 'δερναν και το δέρνουν, το ΚΚΕ είναι αθάνατο. Το γράμμα αυτό το γράφω για να βουλώσω το στόμα σε όλους αυτούς που θα βάλουν τώρα τις φωνές. Με το ΚΚΕ δεν είχα ούτε έχω ανοιχτούς λογαριασμούς. Ούτε μπορούσα ποτέ να 'χω. Απ' όλη μου την ψυχή εύχομαι σ' αυτούς που φορτώθηκαν το πολύ δύσκολο έργο να ξαναστήσουν το Κουκουέδικο στα πόδια του, να πετύχουν απόλυτα και ολοκληρωτικά».
                          
                             ΝΙΚΟΣ ΠΛΟΥΜΠΙΔΗΣ


"Τιμή μου εγώ πάνω απ' όλα έχω την τιμή
του Κόμματος (…) Εγώ εκείνα που δίδασκα τα εφάρμοζα, πρώτος εγώ. Ήμουν πιστός στο Κόμμα τότε που με ανέβαζε στα ανώτατα αξιώματά του, είμαι πιστός και τώρα που καλά ή κακά, δίκαια ή άδικα, με κατηγορεί και με στιγματίζει. Θα παραμείνω για πάντα πιστός και θα πεθάνω κομουνιστής...."

                         
                            ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ


«Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας έχει στο λαό βαθιές ρίζες. Συνδέεται μαζί του με ακατάλυτους δεσμούς αίματος και δεν μπορεί κανείς να το εξοντώσει ούτε με στρατοδικεία, ούτε με εκτελεστικά αποσπάσματα. Ο στόχος μας ήταν και είναι να προστατέψουμε τα συμφέροντα του λαού και της χώρας μας…»
«Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουνα κατά πάσα πιθανότητα μετά μεγάλων τιμών… Αλλά η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του… Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ’ αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω».


Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

ΨηφίΖω ΚΚΕ!





Πριν πολλά χρόνια, ένα παλικαράκι ανέβαινε βιαστικά τις σκάλες του εκλογικού κέντρου της γειτονιάς του. Έψαξε και βρήκε το τμήμα που ψηφίζει και στάθηκε στη σειρά. Ένιωθε να τον πλημμυρίζει μια γλυκιά αγωνία, όπως λίγο καιρό πριν στις μαθητικές εξετάσεις. Έχωνε συνεχώς το χέρι στη δεξιά τσέπη του παντελονιού του και ακουμπούσε ένα διπλωμένο κομμάτι χαρτί σα να ήθελε να βεβαιωθεί πως δεν το έχασε. Κάποια στιγμή ήρθε η σειρά του και πλησίασε στο θρανίο της εφορευτικής επιτροπής. Η καρδιά του χτυπούσε δυνατά.
Με χέρι που σχεδόν έτρεμε ακούμπησε το ολοκαίνουργιο εκλογικό του βιβλιάριο μαζί με την ατσαλάκωτη αστυνομική ταυτότητα μπροστά στον γραμματέα. Πήρε το φάκελο και τα ψηφοδέλτια που του έδωσαν και μπήκε βιαστικά στο μπλε παραβάν. Έβγαλε από την τσέπη του το διπλωμένο κομμάτι χαρτί, το άνοιξε και το κοίταξε για μια ακόμα φορά: ΚΚΕ! Το έβαλε μέσα στον φάκελο και τον έκλεισε καλά. Βγήκε από το παραβάν και κατευθύνθηκε περήφανα προς την κάλπη. Η πρώτη ψήφος του ήταν κόκκινη, κομμουνιστική! Με την ίδια περηφάνια στην ψυχή και στο κορμί, χωρίς αγωνία πια, βγήκε από την αίθουσα κι έτρεξε να βρει τους συντρόφους του στο προαύλιο.
Όλα τα χρόνια που ακολούθησαν την πρώτη μου ψήφο, ο λαός πάντα βρισκόταν μπροστά σε κάλπικα συνθήματα και ψευτοδιλήμματα. Η άρχουσα τάξη, αφού πρώτα τα σχεδίαζε καλά, τα ανέθετε στα κόμματα που την στηρίζουν, με την εντολή να τα επιβάλουν.
Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ το «ο αγώνας τώρα δικαιώνεται», το «ΠΑΣΟΚ ή Δεξιά», το «…και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις», τη θεωρία της «χαμένης ψήφου» κλπ. που επέβαλαν οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας και είχαν σαν στόχο την αδρανοποίηση της πλειοψηφίας του λαού που βρισκόταν τότε σε μια αγωνιστική ανάταση και την συρρίκνωση της δύναμης του επικίνδυνου ΚΚΕ, και παραπέρα την περιθωριοποίησή του.
Δεν θα ξεχάσουμε την αμέριστη βοήθεια στους σκοπούς της άρχουσας τάξης, μερίδας της Αριστεράς, της αυτοαποκαλούμενης και «ανανεωτική», την προσπάθειά της για από τα μέσα «άλωση» του ΚΚΕ. Δεν ευοδώθηκαν όμως τα σχέδιά τους.
Δεν θα ξεχάσουμε την «ισχυρή Ελλάδα», τις «μεγάλες στιγμές της πατρίδας» την δεκαετία του 2000 και άλλα «μεγαλεία» που μας οδήγησαν μέχρι εδώ, από κυβερνήσεις κατά κανόνα «σοσιαλιστικές». Κι από κοντά τους, σχεδόν πάντα, στις δημοτικές εκλογές, στα συνδικάτα και αλλού, θα θυμόμαστε τους ροζ παρατρεχάμενους, βασικά στηρίγματα των κεντρικών πολιτικών επιλογών που μας οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση.
Απέναντι σ’ όλους αυτούς, όλα αυτά τα χρόνια βρισκόταν το ΚΚΕ, δίπλα μου, στυλοβάτης στους αγώνες για τη λύση των προβλημάτων μου, πάντα ξεκάθαρο στο δρόμο που μου πρότεινε να ακολουθήσω.
Δεν προσπάθησε ποτέ να με ξεγελάσει με αυταπάτες για εύκολες λύσεις που θα με οδηγούσαν αργότερα στο συμβιβασμό και την απογοήτευση. Δεν μου έταξε ποτέ «καλούδια». Αντίθετα, μου έλεγε πάντα την αλήθεια. Αυτό το έκανε πάντα, ακόμα κι εκείνες τις εποχές που, όπως και σήμερα, το «κυρίαρχο ρεύμα» δεν την ευνοεί. Αυτή η αλήθεια (που ποτέ το ΚΚΕ δεν ισχυρίστηκε πως την μονοπωλεί) είναι που «κουράζει» κάποιους φίλους, τους κάνει να αγαναχτούν, αφού δεν βλέπουν τα αποτελέσματα της συνεχούς πάλης των κομμουνιστών μέσα στο λαό να παίρνουν σάρκα και οστά. Και πέφτουν σήμερα στην καλά στημένη παγίδα των κάλπικων ελπίδων και ονείρων που κάποιοι με τέχνη περισσή, είναι η αλήθεια, στήνουν.
Μας κατηγορούν αυτοί οι φίλοι -κάποιοι από αυτούς ψήφιζαν ΚΚΕ για χρόνια, και συμμετείχαμε κάποτε σε κοινούς αγώνες- πως νοιαζόμαστε μόνο για την ιδεολογική μας «καθαρότητα» και δεν ενδιαφερόμαστε για το λαό που υποφέρει, παρά μόνο αν αυτός ενταχθεί στις γραμμές μας. Μας καταλογίζουν πως προτιμάμε να βαδίζουμε, περίπου σαν ιερομάρτυρες, σ’ έναν ουτοπικό δρόμο, μη αντιλαμβανόμενοι τις «μεγάλες ανακατατάξεις» που συντελούνται στην Ελληνική κοινωνία και τον… «άνεμο αλλαγής» που «φυσά πάνω από την Ευρώπη».
Την ίδια στιγμή, ειδικά όσο πλησιάζει η 17η Ιούνη, αυξάνεται ο αριθμός των αριστερών ψηφοφόρων -που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές αλλά δεν έκλεισαν οριστικά την πόρτα στο ΚΚΕ- που άρχισαν να αντιλαμβάνονται πια που το πάει ο ΣΥΡΙΖΑ. Βλέπουν τις σκόπιμα ασαφείς θέσεις του, να γίνονται όλο και πιο στρογγυλές, πιο ακίνδυνες, πολλές φορές μέχρι…φιλικές για το σύστημα. Βλέπουν κορυφαία στελέχη του να μην διστάζουν να αποκαλύψουν, πως ο ΣΥΡΙΖΑ πρόκειται να βάλει πολύ νερό στο κρασί του την επόμενη των εκλογών μέρα. Αυτό σημαίνει πολλά για όποιον μπορεί στοιχειωδώς να σκεφτεί, και ας μην εκπλαγούν κάποιοι για όσα θα ακολουθήσουν. Είναι πολλές οι προειδοποιητικές «βολές» που δεχόμαστε…
Μπορώ μετά από τόσα χρόνια διαδρομής να λέω περήφανα πως το κρασί μου το πίνω ακόμα σκέτο. Απολαμβάνοντας τη φυσικότητά του, το βαθύ κόκκινο χρώμα του, το έντονο άρωμα, τη μεστή γεύση του. Ένα κρασί που με τον καιρό γίνεται πιο ώριμο, πιο δυνατό και παράλληλα πιο επικίνδυνο για να «ζαλίσει» αυτούς που πάντα μας ζητούσαν να το νερώσουμε. Και πόσοι ήταν αυτοί που μια ζωή νέρωναν το κρασί τους… Όμηροι στα ψευτοδιλήμματα και τους εκβιασμούς, εξαρτημένοι από ρουσφέτια και μικροθελήματα των βουλευτάδων «τους», φοβισμένοι, κάνοντας μια ζωή υπομονή μήπως κι αλλάξει επιτέλους κάτι στη ζωή τους. Στο τέλος, χάθηκε το κρασί κι έμεινε το νερό, σκέτο και θολό.
Όταν πέρυσι γέμισαν οι πλατείες από αγανάχτηση, είδα χιλιάδες ανθρώπους που έριχναν μούντζες στη Βουλή, να ορκίζονται εκδίκηση στους «πουλημένους πολιτικούς», να «στήνουν» κρεμάλες και να «κόβουν» τις παλάμες τους που τόσα χρόνια ψήφιζαν αυτούς που, έστω τότε ανακάλυψαν πως τους εξαπατούσαν. Τους άκουγα να τσουβαλιάζουν όλα τα κόμματα, όλους τους βουλευτές, έσπευδαν να χωθούν κάτω απ’ την ομπρέλα μιας δήθεν ακομμάτιστης, "ανεξάρτητης" άποψης που ήθελε απλά τους διεφθαρμένους πολιτικούς υπεύθυνους για την κρίση.
Βλέποντας όλα αυτά, είπα τότε σ’ έναν φίλο στην πλατεία Συντάγματος πως μπορώ, τουλάχιστον, να έχω τη συνείδησή μου καθαρή, πως δεν μου έκλεψαν ποτέ την ψήφο εξαπατώντας με. Ότι πέφτω το βράδυ για να κοιμηθώ χωρίς να νιώθω τύψεις. Δεν μπόρεσαν ποτέ να με βάλουν στο χέρι. Δεν έγινα ποτέ μια κουκίδα στον σχεδόν μονόχρωμο κάποτε χάρτη της τηλεόρασής τους, τα βράδια των εκλογών. Εκείνη την ώρα σκέφτομαι πως θα αντέξουμε εγώ και η οικογένειά μου, πως θα αντισταθούμε με περισσότερη δύναμη, πως θα οργανωθούμε καλύτερα, πως θα οπλιστούμε με τα κατάλληλα όπλα για να αντεπιτεθούμε. Έχω ξεκάθαρο στο μυαλό μου ποιους αφήνω πίσω μου και με ποιους συμπαρατάσσομαι, σ’ έναν δρόμο -δύσκολο ναι!- τον πιο δύσκολο, μαζί και τον πιο ελπιδοφόρο. Τον αγωνιστικό δρόμο που προτείνει το ΚΚΕ!
Έναν δρόμο που δεν είναι στη μόδα, δεν τον προβάλουν τα τηλεοπτικά κανάλια, αντίθετα τον κατασυκοφαντούν σε κάθε ευκαιρία. Οι αντίπαλοί μας μας θεωρούν μεν «τίμιους», μας χαρακτηρίζουν «καλά παιδιά» αλλά μας προβάλουν σαν «κολλημένους», σε «οράματα» που «δεν είναι εφικτά σήμερα». Αποσιωπούν σκόπιμα πως εδώ που φτάσαμε, φτάσαμε κάνοντας συνεχείς «εκπτώσεις» και υιοθετώντας τις εκάστοτε λογικές του «εφικτού». Μας χαρακτηρίζουν «περισσότερο απ’ όσο πρέπει ρομαντικούς», μας λένε πως δεν καταλαβαίνουμε πως «οι εποχές άλλαξαν», πως αυτά για τα οποία παλεύουμε δεν γίνονται, ίσως, ούτε στη «Δευτέρα παρουσία».
Επιλέγουμε, λένε, έναν δρόμο μοναχικό αρνούμενοι να συνεργαστούμε με άλλες αριστερές δυνάμεις, για να εμποδίσουμε… την δεξιά του Σαμαρά να καταλάβει την εξουσία. Μπορεί να ξεχάσει κανείς τον ανάλογο εκβιασμό στο παρελθόν; Όταν μας έλεγαν ψηφίστε ΠΑΣΟΚ «για να μην επιστρέψει η δεξιά»; Ποιοι μας εκβίαζαν τότε; Αυτοί που με την ψευτοαριστερή ρητορική και την δεξιά πολιτική τους μας οδήγησαν μέχρι εδώ. Οι προδότες των ονείρων του λαού μας, οι καταστροφείς ό,τι ζωντανού υπήρχε στην κοινωνία, οι βιαστές της ζωής μας, οι χειρότεροι εφιάλτες μας.
Οι κομμουνιστές ποτέ δεν απέφυγαν τις ευθύνες τους και τις δυσκολίες των καιρών που τους καλούσαν. Όταν χρειάστηκε έβαλαν πλάτη για να λευτερωθεί ο λαός, πρόσφεραν τον ιδρώτα και το αίμα τους, πάλεψαν μαζί του για να πάρει τις τύχες του στα χέρια του. Σήμερα βάζουν πλάτη ξανά μαζί με όλους όσους παλεύουν για την ανατροπή του συστήματος που γεννά αυτές τις πολιτικές, τα οδυνηρά αποτελέσματα των οποίων βιώνουμε. Κόντρα στους κάθε απόχρωσης διαχειριστές του, που ψάχνουν για συνεργούς σ’ αυτά που σχεδιάζουν.
Ο λαός ,μπορεί να ελπίζει σήμερα μόνο στο ΚΚΕ, ξέροντας πως δεν θα τον πουλήσει όταν έρθει η ώρα των κρίσιμων αποφάσεων. Σ’ αυτό θ’ ακουμπήσει, από αυτό θα αντλήσει τη δύναμή του. Οι κομμουνιστές είναι αυτοί που όπως πάντα έτσι και τώρα τραβάνε μπροστά, στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στο πανεπιστήμιο, στις γειτονιές, στις πόλεις και τα χωριά. Αυτοί που θα εμπνεύσουν, θα οργανώσουν, θα καθοδηγήσουν το λαό στον αγώνα για να αντέξει, να αντισταθεί και να αντεπιτεθεί όταν «σημάνουν οι καμπάνες». Για να ανατρέψουμε –χωρίς…εκλογές- αυτούς που μας κλέβουν το ψωμί, αυτούς που μας θέλουν μια ζωή να σκύβουμε το κεφάλι, φοβισμένοι, γονατιστοί, άβουλοι απέναντι στις ορέξεις τους.

Θα ψηφίσω λοιπόν, για μια ακόμη φορά, το ΚΚΕ!

Έχοντας τη συνείδησή μου καθαρή και ξάστερη. Με βαθιά περηφάνια ότι εκτελώ το ταξικό μου καθήκον. Με αξιοπρέπεια, χωρίς να νιώθω την ανάγκη για δικαιολογίες και επεξηγήσεις. Χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις. Κόντρα στο «ρεύμα», χωρίς συμβιβασμούς.
Οι δυνατότητες του εργάτη σήμερα είναι περιορισμένες. Συσπείρωση, δυνάμωμα του σωματείου του, εμπιστοσύνη και πάλη από κοινού με τις ταξικές δυνάμεις, υπερψήφιση του κόμματος της τάξης του, του ΚΚΕ. Η ιστορία μας διδάσκει πως τίποτα, ποτέ δεν μας χάρισαν. Με τις διεκδικήσεις, τους αγώνες, τις θυσίες μας, διευρύναμε τους ορίζοντές μας. Έτσι και τώρα. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή, αν θέλουμε να συνεχίσουμε να κρατάμε το κεφάλι ψηλά, από το να δυναμώσουμε ακόμα περισσότερο το ΚΚΕ.
Η διαδρομή που ακολουθούν οι κομμουνιστές και όσοι αγωνίζονται δεν είναι μοναχική. Κανείς δεν ένιωσε μοναξιά στους δρόμους του αγώνα. Η μοναξιά ακολουθεί την απογοήτευση, όταν διαπιστώσεις πως για μια ακόμη φορά σε χρησιμοποίησαν. Όταν καταλάβεις πως αυτά που σου έταξαν ήταν τελικά αυταπάτες, ψευδαισθήσεις και όχι η ελπίδα στην οποία πίστεψες.

αναδημοσίευση από οικοδόμος

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012

Η συμμορία των «κασιδιάρηδων»




«Χρυσή Αυγή», τεύχος 10(23), Γενάρης 1987 και τεύχος 64



«Χρυσή Αυγή», τεύχος 132, Μάης - Ιούνης 2007




Ο Μιχαλολιάκος και τα ελληνόφωνα «Ες - Ες» του, σε... «πατριωτικό» ναζιστικό χαιρετισμό



Η «Χρυσή Αυγή», αυτός ο ναζιστικός απόπατος, όχι μόνο δεν συνιστά «αντισυστημική» πολιτική οργάνωση, αλλά ενσαρκώνει το ίδιο το σύστημα και μάλιστα στο τετράγωνο.

Οχι μόνο δεν αποτελεί «πατριωτικό» κόμμα (τα πρωτοσέλιδα της εφημερίδας τους μιλούν από μόνα τους), αλλά αποτελεί τον ορισμό της προδοσίας του λαού.

Είναι η βρωμιά, η δυσωδία και η σαπίλα του υπάρχοντος συστήματος, στο τετράγωνο.

Αντίστοιχα, γέννημα αυτού του συστήματος και αυτής της δημοκρατίας, της αστικής δημοκρατίας του κεφαλαίου και των μονοπωλίων, ήταν και οι πυγμαλίωνες της συμμορίας των «κασιδιάρηδων» που έσυραν την ανθρωπότητα στον όλεθρο: Οι Χίτλερ, οι Γκέμπελς, τα «Ες - Ες» και οι Γκέρινγκ.

*

Η «Χρυσή Αυγή» είναι το παράγωγο, είναι το απόβλητο και - ως εκ τούτου - είναι το δημιούργημα της σαπίλας. Είναι το ταξικό δηλητηριώδες σαπρόφυτο που - με λίπασμα τόσο το φόβο όσο και το λούμπεν κατακάθι του κοινωνικού δαρβινισμού - ευδοκιμεί στο θερμοκήπιο των δημίων του λαϊκού εξανδραποδισμού.

Είναι το φρανκενσταϊνικό κατασκεύασμα της καπιταλιστικής αγριότητας. Βρίσκεται στην καρδιά της δυσωδίας του συστήματος της βαρβαρότητας, της πολιτικής χυδαιότητας, της ανελευθερίας και της κοινωνικής αγριότητας.

Γέννημα αυτής της ίδιας μήτρας ήταν και η επταετής σύμφυση μεταξύ της φασιστικής θηριωδίας και της άφατης γελοιότητας που εκπροσώπησαν τα ινδάλματα των «κασιδιάρηδων»: Οι Παπαδόπουλοι, οι Παττακοί και οι Μακαρέζοι.

*

Η «Χρυσή Αυγή», υποδυόμενη τον «τιμωρό των κακώς κειμένων», διεκδικεί το ρόλο του μαστιγίου και του «χωροφύλακα» στην υπηρεσία των αφεντικών ενάντια στους μισθωτούς σκλάβους.

Αυτή ήταν και θα είναι πάντα η ιστορία και η πρακτική του φασισμού.

Σε συνθήκες κρίσης είναι, που, μέσω τέτοιων ναζιστικών μορφωμάτων, όπως η «Χρυσή Αυγή», όπως η Γκεστάπο του Χίτλερ, όπως τα λεπενικά και φασιστικά κτήνη σε Γαλλία και Ιταλία, όπως οι ταγματασφαλίτες των «Τσολάκογλου» και των «Ράλληδων», το καθεστώς της κεφαλαιοκρατικής εκμετάλλευσης και της καταπίεσης πετάει από πάνω του όχι μόνο τη μάσκα και το φερετζέ, αλλά ακόμα και κάθε τάχα μου δημοκρατικό φύλλο συκής.

Ετσι, απαλλαγμένη πια από περιττά μακιγιάζ, η εξουσία των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, εμφανίζεται ενώπιον των ανθρώπων του μόχθου με το φαιό σουλούπι

άλλοτε του Χίτη και άλλοτε του γερμανοτσολιά και του ταγματαλήτη.

Αλλοτε του πολιτικού υποκόσμου και άλλοτε του πιο τραμπούκικου λαϊκισμού.

Αλλοτε του καρατέκα «άντρακλα» που χτυπάει γυναίκες και άλλοτε του νυχτόβιου μαχαιροβγάλτη που εξαπολύει πογκρόμ κατά του μετανάστη, του πολιτικού αντιπάλου, του «διαφορετικού».

*

Η «Χρυσή Αυγή» είναι η άλλη όψη του ίδιου πολιτικού νομίσματος της πλουτοκρατίας.

Είναι ακριβώς εκεί, στον κόρφο της πλουτοκρατίας, που επωάζεται το αυγό του φιδιού. Εκεί βρίσκεται η φωλιά του.

Γι' αυτό και μόνο ένα ρωμαλέο, ταξικό, εργατικό, λαϊκό, αντικαπιταλιστικό κίνημα είναι αυτό που έχει τη δύναμη όχι απλά να λιώσει το φασιστικό φίδι, αλλά ταυτόχρονα να αχρηστέψει και την καπιταλιστική μήτρα που το συντηρεί και το αναπαράγει.

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Να ανακοπεί η κατρακύλα προς το Μεσαίωνα


Νίκος Κατσαρός
Διευθυντής Ερευνών στον «Δημόκριτο»

                                                                


«Αναγράφω τα όσα έγραφα στο "Ριζοσπάστη", τις παραμονές των βουλευτικών εκλογών του 2009:
«Πρέπει να συμφωνήσουμε σε κάτι απλό: θαύματα ΔΕΝ γίνονται! Αρα, το να πιστεύει κανείς ότι ένας υπερεθνικός καπιταλιστικός Οργανισμός όπως η Ευρωπαϊκή Ενωση ή ένα αστικό Κόμμα που ομνύει σ' αυτήν μπορεί να κάνει φιλολαϊκή πολιτική στη σημερινή συγκυρία, απλά ΔΕΝ έχει βάση. Οποιος ισχυρίζεται το αντίθετο, ή έχει ασυγχώρητες αυταπάτες (υπάρχει πλέον σοβαρή συσσωρευμένη πείρα) ή ψεύδεται! Και οι ψευδόμενοι βέβαια δρουν συνειδητά και με ιδιοτέλεια. Οι αυταπατώμενοι όμως πρέπει επιτέλους να αφυπνιστούν! Είναι τραγικό να εναποθέτουν κάθε φορά τις ελπίδες τους στα αστικά Κόμματα ή στην "καλή" Ευρωπαϊκή Ενωση και κάθε φορά, την επομένη των εθνικών εκλογών ή της υιοθέτησης μιας - κάθε φορά πιο αντιδραστικής - Συνθήκης (Μάαστριχτ, Λισσαβόνα,..) να χάνουν όλο και περισσότερα δικαιώματα, να βουλιάζουν όλο και περισσότερο στην ανασφάλεια, να βλαστημάνε για την επιλογή τους. Ως πότε θα δρουν ως οι ιδανικοί αυτόχειρες που με την ψήφο τους ανεβάζουν στο βάθρο τον δήμιό τους; Φτάνει πια! Είναι καιρός ν' ανοίξουν, τα αυτιά τους στη μόνη φωνή που ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ προβλέπει σωστά και λέει την αλήθεια, να δυναμώσουν το ΚΚΕ που αγωνίζεται. Η αυταπάτη είναι "βολική" γιατί επιτρέπει να μην κάνεις τίποτα. Στο τέλος του δρόμου υπάρχει όμως η εξαθλίωση! Πώς θα επιτευχθεί ο στόχος της Ευρωπαϊκής Ενωσης να γίνει η ανταγωνιστικότερη οικονομία παγκοσμίως, ξεπερνώντας αυτή των ΗΠΑ; Είναι προφανές: αποκτώντας μεγαλύτερο ποσοστό ανασφάλιστων, άστεγων, εξαθλιωμένων από τις ΗΠΑ. Ξεκληρίζοντας περισσότερους μικρομεσαίους αγρότες και επαγγελματίες, ιδιωτικοποιώντας ακόμα περισσότερο την Υγεία και την Παιδεία, υποβαθμίζοντας περισσότερο τους μισθούς και τις συντάξεις, μηδενίζοντας τα εργατικά δικαιώματα. Είναι καιρός να ανακοπεί η κατρακύλα προς το Μεσαίωνα και να αρχίσει η ανάκτηση των λαϊκών δικαιωμάτων που χάθηκαν. Ψήφο στο ΚΚΕ. Τώρα!».

Ημασταν αρκετοί που τα λέγαμε αυτά τότε και προφανώς ΔΕΝ γίναμε πιστευτοί από τη μεγάλη πλειοψηφία των εκλογέων που έσπευσαν να φιλοδωρήσουν τα αστικά κόμματα με πολύ υψηλά ποσοστά και ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ με εκείνο το τερατώδες 44%. Η συνέχεια είναι σε όλους γνωστή: Συνέβησαν ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙ! Ερώτημα: Θα γίνουν τα παθήματα - επιτέλους - μαθήματα; Θα ήταν καιρός καθότι η απόλυτη εξαθλίωση καραδοκεί είτε είναι ήδη Πραγματικότητα για μεγάλο τμήμα του Λαού.
Βέβαια, οι αυταπάτες δεν έπαυσαν να διακινούνται είτε από τα κόμματα του πάλαι ποτέ δικομματισμού ΝΔ/ΠΑΣΟΚ είτε από τα διάφορα εξαπτέρυγα και παραφυάδες τους που στήθηκαν ως αναχώματα και γιγαντώνονται με τις ευλογίες του ΣΕΒ και βοηθούσης της μέχρι αηδίας προβολής τους από τα αστικά MMΕ. Το «νέο ΠΑΣΟΚ»/ΣΥΡΙΖΑ διατείνεται ότι θα διώξει το Μνημόνιο. Σίγουρα... ακριβώς όπως το παλιό ΠΑΣΟΚ έδιωξε τις βάσεις!... Αυτοί που στις 17 Ιούνη θα ψηφίσουν κόμμα του ευρωμονόδρομου, δηλαδή όλο το πολιτικό φάσμα εκτός ΚΚΕ («πλην Λακεδαιμονίων» κατά Κύρκο, όταν μόνο το ΚΚΕ καταψήφιζε το τερατούργημα του Μάαστριχτ), είναι μαθηματικά βέβαιο ότι στις 18 θα βλαστημάνε τη μοίρα τους. Μαζί τους, βεβαίως, θα βλαστημάμε και όσοι έχουμε μεν ψηφίσει διαφορετικά, είμαστε όμως όμηροι της ψήφου των πολλών. Ούτως ή άλλως, για μια ακόμη φορά το κακό θα έχει γίνει. Ο Λαός θα έχει χάσει μια σημαντική μάχη και θα υποστεί τις συνέπειες.
Αυτό που προτείνει το ΚΚΕ, σίγουρα δεν είναι εύκολο ούτε εύπεπτο: εγκατάλειψη του καναπέ, ένταξη στο μαζικό κίνημα και πάλη για τα συμφέροντά μας, για τη λαϊκή εξουσία με αποδέσμευση από ΕΕ και NATO και μονομερή διαγραφή του - ούτως ή άλλως χιλιοπληρωμένου - χρέους. Ομως, τίποτα ποτέ δε χαρίστηκε στους Λαούς. Ολα κερδήθηκαν με επίμονους αγώνες. Ο πόλεμος θα τελειώσει όταν ο ίδιος ο Λαός συνειδητοποιήσει το συμφέρον της τάξης του και πάρει στα χέρια του την οικονομική και πολιτική εξουσία κάνοντας πέρα τους δυνάστες του. Η ηττοπάθεια δεν έχει θέση: η μόνη σίγουρα χαμένη μάχη είναι η μάχη που δεν δίνεται! Ο δρόμος είναι δύσκολος αλλά είναι ο μόνος που έχει φιλολαϊκή προοπτική. Κανείς δεν θα μας κάνει δώρα. Τα αστικά κόμματα ψεύδονται ασύστολα όταν λένε ότι νοιάζονται για το Λαό. Για την αύξηση των κερδών των εντολέων τους νοιάζονται. Και προσοχή: Οι «μισθοί Βουλγαρίας» δεν είναι καν ο πάτος του βαρελιού. Υπάρχουν και οι μισθοί Κίνας και οι πιο κάτω, αυτοί της Ινδίας αλλά και αυτοί του Μπαγκλαντές! Αρα, "Είναι καιρός να ανακοπεί η κατρακύλα προς το Μεσαίωνα και να αρχίσει η ανάκτηση των λαϊκών δικαιωμάτων που χάθηκαν. Ψήφο στο ΚΚΕ. Τώρα!"»

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

Η «Δανειακή Σύμβαση» και ο ΣΥΡΙΖΑ



Η αλχημεία είναι προφανής:

Αλλο πράγμα είναι το Μνημόνιο - λέει ο ΣΥΡΙΖΑ - κι άλλο πράγμα είναι η Δανειακή Σύμβαση!

Το πρώτο - λέει ο ΣΥΡΙΖΑ - θα το ακυρώσουμε (;). Τη δεύτερη θα την επαναδιαπραγματευτούμε.

*

Αλλά:

Εκεί είναι, σελίδα 59, παράγραφος 8 της Δανειακής Σύμβασης και του Μνημονίου, που απερίφραστα αναφέρεται:

«Η διαθεσιμότητα αυτής της Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης εξαρτάται από τη συμμόρφωση της Ελλάδας με τα μέτρα που εκτίθενται στο Μνημόνιο...»!

Δηλαδή - παρά τα όσα ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ - το Μνημόνιο και η Δανειακή είναι ένα πράγμα. Είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.

*

Επιπλέον:

Αυτή η Δανειακή Σύμβαση είναι που απερίφραστα θέτει την Ελλάδα (άρθρο 13, παράγραφος 1, σελ. 86) υπό το «αγγλικό δίκαιο» και συγκεκριμένα αναφέρει:

«Η Παρούσα Σύμβαση και κάθε εξωσυμβατική αξίωση που γεννάται σε σχέση με αυτή θα διέπονται και θα ερμηνεύονται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο»!

*

Εκεί είναι (άρθρο 13, παράγραφος 2, σελ. 86) που η Ελλάδα τίθεται υπό την

«αποκλειστική αρμοδιότητα των δικαστηρίων του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου»!

*

Εκεί είναι (αρθρο 13, παράγραφος 4, σελ. 86-87 της Δανειακής Σύμβασης) όπου αναφέρεται το εξής καταπληκτικό:

«Το Δικαιούχο Κράτος Μέλος και η Τράπεζα της Ελλάδοςπαραιτούνται με την παρούσα αμετάκλητα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τους ίδιους και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι δικαστικών ενεργειών σχετικά με την παρούσα Σύμβαση, συμπεριλαμβανομένων ενδεικτικά από κάθε δικαίωμα ασυλίας έναντι άσκησης αγωγής, έκδοσης δικαστικής απόφασης ή άλλης διάταξης, κατάσχεσης, εκτέλεσης ή ασφαλιστικού μέτρου και έναντι κάθε εκτέλεσης ή αναγκαστικού μέτρου σε βάρος περιουσιακών τους στοιχείων στο μέτρο που αυτό δεν απαγορεύεται από αναγκαστικό νόμο»!

*

Τι μας λέει, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ;

Οτι αυτό το ανεπανάληπτο όργιο που λέγεται «Δανειακή Σύμβαση»,

με το οποίο η Ελλάδα τίθεται υπό το αγγλικό δίκαιο (!),

με το οποίο η Ελλάδα «απαλλάσσεται» από τα ...βάρη κάθε έννοιας ανεξαρτησίας και κυριαρχίας,

με το οποίο η Ελλάδα «παραιτείται» κάθε ασυλίας της περιουσίας της έναντι των δανειστών,

αποτελεί - κατά τον ΣΥΡΙΖΑ - ένα πλαίσιο που δεν είναι απορριπτέο, δεν είναι καταγγελτέο, δεν είναι ακυρωτέο!

Αντίθετα αυτό το έκτρωμα ο ΣΥΡΙΖΑ το θέλει γιατί, όπως λέει, σε αντίθεση με το Μνημόνιο που είναι «κακό», η «Δανειακή» είναι «καλή» και «συζητήσιμη», ως εκ τούτου ο ΣΥΡΙΖΑ τη ...διαπραγματεύεται.

Κι αυτό - λέει ο ΣΥΡΙΖΑ - είναι «αριστερή» πολιτική...

                                             Γράφει:
                                  ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ