ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ: Η κυβέρνηση δημιουργεί τις προϋποθέσεις τέλεσης βαρύτατων εγκλημάτων πολέμου, έχοντας ως συνεργούς τα άλλα κόμματα

 

Με την πώληση δεκάδων χιλιάδων καπνογόνων βλήματων με «λευκό φώσφορο», η κυβέρνηση υπερβαίνει κάθε όριο στην εμπλοκή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία

Πηγή: Associated Press

Ο βουλευτής του ΚΚΕ, Νίκος Παπαναστάσης, παραχώρησε συνέντευξη στην  «Εφημερίδα των Συντακτών» την οποία και αναδημοσιεύουμε. Ανάμεσα στα θέματα που ανέδειξε, ήταν η εγκληματική απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να πουλήσει στην Τσεχία, με τελικό προορισμό την Ουκρανία, δεκάδες χιλιάδες καπνογόνα βλήματα αρμάτων μάχης που περιέχουν τη χημική ουσία του «λευκού φωσφόρου». 

«Η κυβέρνηση συμμετέχει συνειδητά στη δημιουργία προϋποθέσεων τέλεσης βαρύτατων εγκλημάτων πολέμου, συνεπικουρούμενη απ’ τη σιωπή στη διαδικασία της έγκρισης, όλων των κομμάτων της Βουλής», σημείωσε χαρακτηριστικά. 

Παραθέτουμε τη συνέντευξη: 

• Ως απόστρατος αξιωματικός των ΕΔ γνωρίζετε καλά το θέμα των πολεμικών εφοδίων και του υλικού που η χώρα μας στέλνει έμμεσα ή άμεσα στο Ουκρανικό πεδίο μάχης. Ποια είναι τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγετε βλέποντας τις σχετικές λίστες;

Η ελληνική κυβέρνηση  απ’ τις πρώτες μέρες του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, στέλνει όλο και μεγαλύτερες ποσότητες και οπλικών συστήματων και πυρομαχικών στην πρώτη γραμμή του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Μ’ αυτές τις αποστολές, ρίχνει λάδι στη φωτιά, εκθέτοντας τον ελληνικό λαό όλο και περισσότερο, στο στόχαστρο των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, με σημαντικές φυσικά συνέπειες και για την ελληνική Άμυνα και Αποτροπή, μέσω της ανομοίωσης της ισχύος της. Μέχρι πρόσφατα οι αποστολές αυτές συντελούνταν «εν κρυπτώ», με τη κυβέρνηση να αρνείται να αποκαλύψει το περιεχόμενο τους. Κάτω απ’ το βάρος της λαϊκής κατακραυγής η κυβέρνηση, αναγκάστηκε να «νομιμοποιήσει» τις αποστολές όπλων και πυρομαχικών στην Ουκρανία, «ξεπλένοντας» τες εκ του ασφαλούς μέσω της έγκρισης αυτών, από την Επιτροπή Εξοπλιστικών Προγραμμάτων της Βουλής.

Το «ποτήρι ξεχείλισε» στην τελευταία συνεδρίαση της Επιτροπής Εξοπλιστικών Προγραμμάτων της Βουλής, όταν η κυβέρνηση, υπερβαίνοντας κάθε όριο στην εμπλοκή της χώρας σ’ αυτόν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και καταπατώντας κάθε έννοια τήρησης των διεθνών συνθηκών και των απαγορεύσεων του ΟΗΕ, «πούλησε» στην Τσεχία, με τελικό προορισμό την Ουκρανία, δεκάδες χιλιάδες καπνογόνα βλήματα αρμάτων μάχης που περιέχουν τη χημική ουσία του «λευκού φωσφόρου».

Ο «λευκός φώσφορος», εντάσσεται στο Πρωτόκολλο III της Σύμβασης για την Απαγόρευση της Χρήσης Ορισμένων Συμβατικών Οπλών. Η φονικότητα αυτής της ουσίας, έχει δραματικά για τον άνθρωπο αποτελέσματα, ερχόμενη σε επαφή με το ανθρώπινο σώμα. Η κυβέρνηση συμμετέχει συνειδητά στη δημιουργία προϋποθέσεων τέλεσης βαρύτατων εγκλημάτων πολέμου, συνεπικουρούμενη απ’ τη σιωπή στη διαδικασία της έγκρισης, όλων των κομμάτων της Βουλής.

Όλα τα κόμματα με την απόλυτη σιωπή τους στο θέμα της αποστολής της απαγορευμένης χημικής ουσίας «λευκός φώσφορος» σε βλήματα αρμάτων μάχης μετατρέπονται σε άμεσους συνεργούς στην τέλεση βαρύτατων εγκλημάτων πολέμου.

• Οι αποστολές αυτές πόσο επηρεάζουν τις επιχειρησιακές δυνατότητες της Ελλάδας; Αν ναι σε ποιο βαθμό συμβαίνει αυτό;

Αναμφισβήτητα υποβαθμίζουν τις επιχειρησιακές δυνατότητες της χώρας. Η κυβέρνηση επιλέγει να ενισχύει τα φασιστικά τάγματα του Αζόφ, στρατιωτικό πυρήνα των Ενόπλων Δυνάμεων του Ζελένσκι, με οπλικά συστήματα, παρωχημένης μεν ηλικίας, με σημαντικές όμως τακτικές δυνατότητες. Γι’ αυτό εξάλλου και στέλνονται σε ένα σύγχρονο πολεμικό μέτωπο στην Ουκρανία. Ο χαρακτηρισμός τους απ’ την κυβέρνηση ως «μη επιχειρησιακά αναγκαίων», είναι αίολος, παραπλανητικός κι αυτό αποδεικνύεται και απ’ τις αντιδράσεις των ίδιων των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, που πραγματικά έκπληκτα βλέπουν στην κυριολεξία να «αδειάζουν» αποθήκες.

• Η Ελλάδα αποφάσισε την αγορά 35 ελικοπτέρων Black Hawk από τις ΗΠΑ. Το ΚΚΕ καταψήφισε αυτή την αγορά. Για ποιούς λόγους; Δεν χρειάζεται εκσυγχρονισμός στις ΕΔ; Πώς μπορεί να διασφαλιστεί η εθνική μας ακεραιότητα αν δεν προχωρήσουμε σε αγορές από τη στιγμή που δεν παράγουμε αντίστοιχο υλικό;

Να ξεκαθαρίσουμε δυο θέματα. Το πρώτο είναι η μη αμφισβήτηση της ανάγκης εκσυγχρονισμού ενός πραγματικά «υπέργηρου» στόλου ελικοπτέρων. Το δεύτερο είναι ότι τα υπό προμήθεια ελικόπτερα Black Hawk, είναι σαφώς πιο σύγχρονα και σίγουρα ενσωματώνουν νέες τεχνολογίες. Το θέμα και οι αντιρρήσεις του ΚΚΕ, εστιάζονται στις αποστολές που αυτά θα χρησιμοποιηθούν, όταν ενταχθούν στο δυναμικό της Αεροπορίας Στρατού. Η κυβέρνηση, με τη συναίνεση και των υπολοίπων κομμάτων, διαθέτει καθημερινά τα πολεμικά αεροσκάφη και τα πολεμικά πλοία των Ενόπλων Δυνάμεων, σχεδόν αποκλειστικά σε ΝΑΤΟικές αποστολές, που καμιά σχέση δεν έχουν με την άμυνα της χώρας.

Χαρακτηριστικά, σύγχρονα πυραυλικά συστήματα Patriot, με ελληνικό προσωπικό, προστατεύουν τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της Σαουδικής Αραβίας, Μονάδα αντιαρματικών όπλων με το αντίστοιχο προσωπικό, σταθμεύει στη Βουλγαρία, συμμετέχοντας στη ΝΑΤΟική περικύκλωση της Ρωσίας, ελληνικά πολεμικά αεροσκάφη, πετούν στους ουρανούς των Βαλκανίων, «αστυνομεύοντας» τους από πτήσεις αντίστοιχων ρωσικών. Όλα αυτά δείχνουν ότι ο γενικότερος προσανατολισμός των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων δεν είναι η άμυνα της χώρας αλλά η εξυπηρέτηση των επιχειρησιακών σχεδίων του ΝΑΤΟ των ΗΠΑ και της ΕΕ.

• Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική βιομηχανία όπλων;

Υπάρχει μια εμφανής αύξηση της «κινητικότητας» στην πολεμική βιομηχανία, η οποία αντανακλά αφενός μεν τα νέα μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα που ήδη «τρέχουν», αφετέρου δε για την κάλυψη των «πιεστικών» απαιτήσεων, λόγω της συμμετοχής της Ελλάδας στα «πεδία» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, όπως στον πόλεμο στην Ουκρανία. Ήδη ο υπουργός Άμυνας ο κ. Δένδιας, δίνει το «τέμπο» αυτής της δραστηριότητας, ικανοποιώντας πάγιες απαιτήσεις των επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στην πολεμική βιομηχανία, με κύριο άξονα την μεθοδευμένη, σταδιακή απαξίωση των κρατικών στρατιωτικών εργοστασίων, μέσω της υποχρηματοδότησης, της προκλητικής πλέον υποστελέχωσης, και της εξαχρείωσης των τεράστιων εγκαταστάσεων και μηχανολογικών υποδομών, των στρατιωτικών εργοστασίων. Ήδη η παραγωγή των στρατιωτικών εργοστασίων «παραδίδεται» στους ιδιώτες, με πολλαπλάσιο κοστολόγιο. Μπορεί να αντιστραφεί η αρνητική κατάσταση που περιγράφετε κι αν ναι πώς μπορεί να συμβεί αυτό;

Κατ’ αρχάς η αρνητική αυτή είναι μια κατάσταση είναι συνέπεια της κυβερνητικής πολιτικής, η οποία έχει τουλάχιστον στους βασικούς της πυλώνες, τη στήριξη του συνόλου των πολιτικών κομμάτων της Βουλής. Προφανώς κατά διαστήματα εκφράζονται κάποιες επιμέρους διαφοροποιήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και άλλους, οι οποίες απλά επιβεβαιώνουν την βασική σύμπλευση. Η αντιστροφή αυτής της κατάστασης προφανώς και είναι εφικτή, με το λαό να απαιτεί την αποδέσμευση της χώρας από τις λυκοσυμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Οι επικείμενες ευρωεκλογές στις 9 του Ιούνη, είναι μια ευκαιρία να κατατεθεί η αντίδρασή του λαού, στηρίζοντας το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, του μόνου κόμματος που αρνείται τη συμμετοχή της χώρας στις καταστροφικές λυκοσυμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και αγωνίζεται για την αποδέσμευση απ’ αυτές.

από 902.gr

KKE: Ο Νίκος Παπαναστάσης ομιλητής στη σύσκεψη της Κομματικής Οργάνωσης στο Μεσολόγγι το Σάββατο (1/4)

  Η Κομματική Οργάνωση Μεσολογγίου του ΚΚΕ καλεί όλους και όλες, στη σύσκεψη που διοργανώνει, στη μικρή αίθουσα συνεδριάσεων του Διοικητηρίου της Περιφερειακής Ενότητας Αιτωλοακαρνανιας, το Σάββατο 1 Απριλίου 2023 και ώρα 19:00, με θέμα: 

Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό με ΚΚΕ δυνατό!
  Θα μιλήσει ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ και εκ νέου υποψήφιος Νίκος Παπαναστάσης.

ΤΕ Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ: Τίμησε τα 196 χρόνια από την Έξοδο του Μεσολογγίου !

   Τη συμπλήρωση των 196 χρόνων από την Έξοδο του Μεσολογγίου τίμησαν σήμερα, με ξεχωριστές εκδηλώσεις που πραγματοποίησαν, η Τομεακή Επιτροπή Αιτωλοακαρνανίας και η ΚΟΒ Μεσολογγίου του ΚΚΕ.

   Στην αίθουσα εκδηλώσεων της Περιφερειακής Ενότητας του νομού, το πρωί, πραγματοποιήθηκε βιβλιοπαρουσίαση του συλλογικού έργου του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ «1821. Η Επανάσταση και οι Απαρχές του Ελληνικού Αστικού Κράτους». 

   Την παρουσίαση έκανε ο Βασίλης Μόσχος, μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, που αναφέρθηκε στο σύνολο των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων, που προηγήθηκαν και οδήγησαν στα γεγονότα του 1821, την επανάσταση και τη συγκρότηση του ελληνικού κράτους. 

   Το ενδιαφέρον στην αίθουσα εκδηλώσεων ήταν μεγάλο και της εισηγητικής ομιλίας ακολούθησαν ερωτήσεις και πλούσιος διάλογος με τη συμμετοχή των παρευρισκόμενων. Στο χώρο λειτούργησε έκθεση βιβλίου της «Σύγχρονης Εποχής», με ξεχωριστή θέση να κατέχουν εκδόσεις που αναφέρονται στην ιστορική περίοδο που είχε αναφορά και η εκδήλωση.

   Ακολούθησε πορεία στους δρόμους του Μεσολογγίου, από το κτίριο της Περιφέρειας στον Κήπο των Ηρώων, με το πανό στην κεφαλή της πορείας να θυμίζει πως «Αντάρτης κλέφτης παλικάρι, πάντα είναι ο ίδιος ο λαός», ενώ ακούστηκαν συνθήματα όπως «Οι εξοδίτες κίνησαν την ιστορία μπρος, ακίνητος δεν μένει ο ιστορικός τροχός» και «Αγώνας, ρήξη, ανατροπή, η ιστορία γράφεται με πάλη ταξική».

   Στο Ηρώο των Πεσόντων της εξόδου, τέλος, κατατέθηκε στεφάνι από τον Θύμιο Γερολυμάτο, εκ μέρους της ΤΕ Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ.

Ολόκληρη η ομιλία του Βασίλη Μόσχου

Βιβλιοπαρουσίαση

 1821 η Επανάσταση και οι απαρχές συγκρότησης του ελληνικού αστικού κράτους 

   Ο κομβικός ρόλος της πόλης στην έναρξη της Επανάστασης, ο ένας χρόνος πολιορκίας αρχικά από μια και έπειτα από δύο στρατιές, (επίτευγμα από μόνο του), οι σώμα με σώμα μάχες στις νησίδες, οι διασπάσεις του κλοιού από στεριά και θάλασσα για να τροφοδοσία της πόλης, τα πρόσωπα, η συμβολή του γυναικείου πληθυσμού και η στη πράξη απόδειξη της ισοτιμίας με τον άντρα, η υπέρβαση των ανθρώπινων ορίων, αναφορικά με την πείνα, τις ασθένειες και την ανθρώπινη εξάντληση, η έξοδος, οι νεκροί και οι διασωθέντες της μένουν ίσως περισσότερο από άλλα γεγονότα της Επανάστασης. 

   Να προσθέσω όμως ένα σημείο το οποίο συσχετίζει το Μεσολόγγι με το εργατικόκομμουνιστικό κίνημα. Το Μεσολόγγι ηττάται, θυσιάζεται, μένει όμως ανυποχώρητο, αρνείται κάποια συμφωνία παράδοσης. Με αυτό τον τρόπο το αίτημα της Επανάστασης μένει ζωντανό. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με το κόμμα μας από τις ανατροπές και έπειτα, μένει ανυποχώρητο και κρατάει ζωντανό το αίτημα του σοσιαλισμού. Για αυτό τον λόγο κατορθώνει να μη στοιχίζεται πίσω από κανέναν ιμπεριαλιστή, πίσω από καμία αστική δύναμη. 

   Φάνηκε και με τα χειροκροτήματα όλου του νατοϊκού τόξου στον Ζαλένσκυ και την ταύτιση επί της ουσίας με το νατοϊκό στρατόπεδο. 200 χρόνια μετά το 1821 και η επαναστατική του ζωντάνια είναι εδώ. 200 χρόνια μετά το 1821 και το μεγαλείο του είναι εδώ ανυποχώρητο. Εξίσου είναι εδώ ουσιώδη ερωτήματα: «Ποιος ήταν ο χαρακτήρας της Επανάστασης;», «Ποιος ήταν ο ρόλος των κοινωνικών δυνάμεων της εποχής;», «Ποια ήταν η στάση των Μεγάλων Δυνάμεων απέναντι στην Επανάσταση;», «Σε ποιο βαθμό προώθησε το 1821 την κοινωνική εξέλιξη;», «Τι αφήνει;» Μετέχει το 1821 αν θέλετε στην πολιτική και βαθύτερα στην ταξική πάλη των ημερών μας. 

   Αυτονόητα, και το κόμμα μας ασχολείται συστηματικά με το 1821. Ως τώρα υπήρξαν αρκετές εκδηλώσεις, η διακήρυξη της Κ.Ε., η παραγωγή 6 επεισοδίων και εκδόσεις, όπως Η Ευρώπη στο προσκήνιο, Η φιλική εταιρία στη Ρωσία, και φυσικά Η Επανάσταση και οι απαρχές του ελληνικού αστικού κράτους, η οποία είναι και το αντικείμενο της σημερινής παρουσίασης. Η έκδοσή μας περιλαμβάνει κείμενα από συνεργάτες του τμήματος ιστορίας και ιστορικούς ερευνητές. 

   Επιχειρεί απαντήσεις σε μια σειρά ερωτήματα η έκδοσή μας.  «Ποιος ήταν ο χαρακτήρας της Επανάστασης;» Το κείμενο «Η ιδιοκτησία γης στον μετέπειτα ελλαδικό χώρο κατά την οθωμανική περίοδο» αναλύει τη μετάβαση από το τιμαριωτικό σύστημα (το μοίρασμα δηλαδή της γης κυρίως σε στρατιώτες, το μοίρασμα με βάση τις φορολογικές ανάγκες), στη δημιουργία των τσιφλικιών, την εγκατάσταση σχέσεων δουλοπαροικίας και τη σταδιακή συσσώρευση και χρηματικού κεφαλαίου. Έπειτα, το κείμενο «Η οικονομική ανάπτυξη τα χρόνια πριν την Επανάσταση» παρακολουθεί την ανάπτυξη των εμπορικών συναλλαγών, τα χερσαία εμπορικά δίκτυα, την άνοδο της ελληνικής ναυτιλίας και τη διαδρομή από την οικοτεχνία στη βιοτεχνία, τους συνεταιρισμούς και την επιχείρηση. 

  Το κείμενο «Οι αλλαγές στο οθωμανικό εποικοδόμημα στις παραμονές της Ελληνικής Επανάστασης» παρουσιάζει τις μεταρρυθμίσεις-κατά βάση των σουλτάνων Σελιμ Γ και Μαχμούτ Βστο φορολογικό σύστημα, στην επαρχιακή διοίκηση, στη δικαιοσύνη (τη συμπλήρωση π.χ. του ιερού νόμου από μια σύγχρονη νομοθεσία), στο στρατό (τη κατάργηση του σώματος των Γενίτσαρων και τον σχεδιασμό ενός δυτικού τύπου στρατού) και την εκπαίδευση (διαχωρισμός των σχολείων σε κοσμικά και θρησκευτικά). Φανερώνεται από τα παραπάνω η Επανάσταση του 1821 ως αποτέλεσμα της ανάπτυξης των νέων καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής και στα εδάφη της φεουδαρχικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο τερματισμός της εδαφικής επέκτασής της επέτρεψε σε ισχυρές οικογένειες Χριστιανών (κοτζαμπάσηδες) και Μουσουλμάνων (αγιάνηδες) τον έλεγχο της καλλιέργειας της γης τη συλλογή των φόρων, την τοποθέτηση των χρηματικών τους αποθεμάτων σε άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες (εξωτερικό εμπόριο, δανεισμός) και τη σύνδεση με την καπιταλιστική αγορά. 

   Σύντροφοι και φίλοι, πάντοτε οι σχέσεις παραγωγής, ο τρόπος δηλαδή με τον οποίο λειτουργεί η οικονομία και η κατανομή των μέσων παραγωγής, καθορίζουν τη μορφή του κράτους και τις επικρατούσες ιδέες. Οι φεουδαρχικές παραγωγικές σχέσεις χρειάζονταν το «δέσιμο» των δουλοπάροικών με τη γη και όχι την εθνική διαίρεσή τους, χρειάζονταν μια ενδιάμεση διοικητική δομή κάτω από τον αυτοκράτορα (Δούκες, Βαρόνοι, Κόμητες), χρειάζονταν ακόμη και την προσθήκη του Filioque (Φιλιόκβε) στο καθολικό σύμβολο της Πίστεως, ώστε να δικαιολογείται στο μυαλό των δουλοπάροικών η προαναφερθείσα ενδιάμεση δομή. 

   Οι καπιταλιστικές σχέσεις (εμπόριο, βιομηχανία, τράπεζες) από την άλλη χρειαζόταν εργάτες μετακινούμενους από τα αγροκτήματα, αμειβόμενους με χρήματα για να μπορούν να καταναλώσουν. Χρειαζόταν ακόμη ατομικά δικαιώματα (νομική εξίσωση ανεξάρτητα από φυλή ή  θρησκεία, ελευθερία βούλησης κ.α.) ώστε να μετέχουν όλοι οι πληθυσμοί στην οικονομική δραστηριότητα. Χρειαζόταν σύνταγμα το οποίο θα προστατεύει την ατομική ιδιοκτησία, αστικό κοινοβούλιο το οποίο θα ήταν όργανο εξουσίας των καπιταλιστών και όχι μονοπώληση της εξουσίας από τον αυτοκράτορα και την αυλή. Χρειαζόταν μόρφωση, ορθολογισμό και επιστήμες για να αναπτύσσεται η παραγωγή. Χρειαζόταν εν τέλει και ένα έθνος-κράτος, το οποίο θα οριοθετούσε την εσωτερική αγορά και θα αποτελούσε βάση για την μετέπειτα εξάπλωση σε άλλες αγορές. Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω ήταν μια σειρά ανά τον κόσμο αστικές επαναστάσεις. Βόρεια Αμερική (1775), στη Γαλλία (1789), στην Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία (1820), στη Λατινική Αμερική (1811-1830), στο Βέλγιο (1830). 

   Επόμενο ερώτημα. «Ποιος ήταν ο ρόλος των κοινωνικών δυνάμεων της εποχής στην Επανάσταση;» Το κείμενο «Η λειτουργία του ορθόδοξου οικουμενικού πατριαρχείου μέσα στο πλαίσιο της οθωμανικής φεουδαρχικής εξουσίας» δείχνει το νομικό καθεστώς του πατριαρχείου, την εδαφική του δικαιοδοσία, τη φορολογική και οικονομική του δραστηριότητα, τις δικαστικές του αρμοδιότητες, δείχνει εν γένει όλα τα νήματα τα οποία συνέδεαν το πατριαρχείο με την οθωμανική εξουσία και καθόρισαν τη στάση του κατά της Επανάστασης. 

   Κομβικό είναι φυσικά το κείμενο «Ο ρόλος και η στάση των κοινωνικών δυνάμεων της εποχής στην Επανάσταση του 1821» παρουσιάζονται σε αυτό οι αστοί, οι κοτζαμπάσηδες, οι φαναριώτες, οι κλέφτες, οι αρματολοί και οι λαϊκές δυνάμεις Η ιστορική πρωτοβουλία για την Επανάσταση άνηκε στην ανερχόμενη τότε αστική τάξη. Αυτή μετουσίωσε την αντίθεση στην οθωμανική υποτέλεια σε εθνική συνείδηση και τελικά σε επαναστατικό πολιτικό πρόγραμμα. Το παραπάνω οφείλεται σε μια σειρά λόγους: η αστική τάξη ήταν το κοινωνικό υποκείμενο των νέων σχέσεων παραγωγής, η οικονομική της ισχύς και η κυριαρχία τους στη ναυτιλία περιοριζόταν από το οθωμανικού φεουδαρχικό κράτος και το καθεστώς της υποτέλειάς της σε αυτό. Εκπρόσωποί της (Ρήγας Φεραίος, Αδαμάντιος Κοραής, Ζαλύκογλου κ.α.) ήταν φορείς του διαφωτισμού και ίδρυσαν αντίστοιχους συλλόγους στην πραγματικότητα κυψέλες της Επανάστασης (κύκλος της Πίζας, Ελληνόγλωσσον Ξενοδοχείον στο Παρίσι, Φιλόμουσος Εταιρία Βιέννης, Φιλόμουσος Εταιρία Αθήνας, ). Εκπρόσωποί της ήταν ο πυρήνας της Φιλικής Εταιρίας, ο τραπεζίτης Εμμανουήλ Παππάς για παράδειγμα. 

   Εν γένει, ήταν η αστική τάξη αυτή η οποία διέθετε το αντικειμενικό συμφέρον, την ωριμότητα και τη δύναμη να συγκρουστεί με το οθωμανικό καθεστώς.  Ο στόχος της επαναστατημένης αστικής τάξης, δηλαδή η συγκρότηση ενός σύγχρονου αστικού έθνους-κράτους, προϋπέθετε και τη ρήξη με την οθωμανική κυριαρχία. Το γεγονός αυτό προσέδωσε στην Επανάσταση και απελευθερωτικό χαρακτήρα. Η Γαλλική Επανάσταση δημιούργησε επίσης έθνος-κράτος στη θέση της πολυεθνικής αυτοκρατορίας των Βουρβόνων, απουσίαζε όμως ο αγώνας κατά του ξένου κατακτητή, ακριβώς γιατί δεν υπήρχε ξένος κατακτητής ως εμπόδιο στο γαλλικό έθνος-κράτος. Βέβαια, η διαδικασία μετάβασης από τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό, δημιούργησε ρωγμές και σε πιο παραδοσιακές κοινωνικές δυνάμεις. Ορισμένοι κοτζαμπάσηδες (π.χ. Παπαδιαμαντόπουλος), είχαν επεκτείνει, τις οικονομικές τους δραστηριότητες και σε άλλους τομείς, όπως το εμπόριο και η ναυτιλία, βρίσκονταν σε πορεία αστοποίησης και ως εκ τούτου στήριξαν την Επανάσταση. Την ίδια περίοδο, οι αρματολοί (εξηγούμε ποιοι ήταν) θίγονταν από τις διοικητικές ανακατατάξεις οι οποίες προωθούνταν εκείνη την περίοδο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. 

   Επόμενο ερώτημα. «Ήταν μήπως μια επανάσταση από το σύνολο του έθνους, όπως προβάλλεται από τις αστικές δυνάμεις του σήμερα;» Δεν υπήρξε ενιαία στάση των κοινωνικών δυνάμεων της εποχής έναντι της Επανάστασης. Αυτό εκφράστηκε με αντιθέσεις για τον έλεγχο της ηγεσίας της Επανάστασης, τη μορφή του επιδιωκόμενου νέου κράτους και τις διεθνείς συμμαχίες του. Ούτως ή άλλως, μία μερίδα των ελληνόφωνων Χριστιανών που μετείχε στην οθωμανική διοίκηση ή απολάμβανε προνόμια στο πλαίσιο της οθωμανικής εξουσίας (ιεραρχία, κοτζαμπάσηδες, Φαναριώτες, αρματολοί) διέθετε ισχυρά συμφέροντα, πολύμορφα συνυφασμένα με το οθωμανικό φεουδαρχικό κράτος και μετείχε παράλληλα στην εκμετάλλευση των ομογενών/ ομοθρήσκων της φτωχών αγροτικών μαζών, σε συνεργασία με τις οθωμανικές αρχές.   Χιλιάδες γεγονότα από την προεπαναστατική ως την μεταεπαναστατική περίοδο, αποδεικνύουν την ύπαρξη των κοινωνικών-ταξικών αντιθέσεων (έκδοση του έργου Αδελφική Διδασκαλία ως απάντηση στο έργου του Οικουμενικού Πατριαρχείου Πατρική Διδασκαλία, σύσκεψη στη Βοστίτσα, Ξενικά κόμματα, δολοφονία Καποδίστρια, σύγκρουση Πεδινών-Ορεινών το 1862). Το πιο ενδεικτικό γεγονός είναι ωστόσο οι Εμφύλιοι της Επανάστασης (Εμφύλιοι έγιναν και σε άλλες χώρες π.χ. στις Η.Π.Α.). Το κείμενο «Εμφύλιες συγκρούσεις και εμφύλιοι πόλεμοι στην Επανάσταση του 1821» είναι κατατοπιστικό. Ένα από τα διακυβεύματά τους τα «Εθνικά κτήματα»: Διανομή θέλουν οι ακτήμονες αγωνιστές, εκποίηση σε χαμηλή τιμή οι Προεστοί, οι οποίοι διαθέτουν χρήματα και θέλουν να αυξήσουν τη γαιοκτησία τους, υποθήκευση για εξασφάλιση δανείων θέλουν οι αστοί κυρίως οι πλοιοκτήτες. 

   Ένα άλλο διακύβευμα η διοίκηση: Τοπικά όργανα θέλουν οι Προεστοί, κεντρικό κράτος, ενιαία νομοθεσία και απρόσκοπτη οικονομική δραστηριότητα στην ελληνική επικράτεια θέλουν οι έμποροι. Όχι τυχαία, αυτή είναι σε γενικές γραμμές και η σύνθεση των αντίπαλων στρατοπέδων (Πελοποννήσιοι Προεστοί-Υδραίοι πλοιοκτήτες) στον 2ο και αιματηρό εμφύλιο το 1825. Και εν τέλει, οι Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης, Παπαφλέσσας, Μακρυγιάννης κ.α., οι οποίοι βρέθηκαν κατά τους εμφυλίους σε αντίπαλα στρατόπεδα. δεν ήταν «καλοί Έλληνες»; Προφανώς ήταν όλοι. Η στάση τους οφείλεται στις υπάρχουσες κοινωνικές-ταξικές αντιθέσεις. Αντίστοιχα και ο διεθνής προσανατολισμός των διαφόρων δυνάμεων της Επανάστασης σχετιζόταν με τα ταξικά τους συμφέροντα και τη μορφή του κράτους που επιδίωκαν. Γι’ αυτό και οι πλοιοκτήτες θέλουν σχέσεις-ανισότιμες ασφαλώς-με τη θαλασσοκράτηρα Βρετανία, ενώ οι ηττημένοι των «εμφυλίων» πολέμων, δηλαδή οι λιγότερο αστοποιημένοι κοτζαμπάσηδες και οι κλέφτες που θεωρούσαν ότι το αστικό συγκεντρωτικό κράτος θα αμφισβητούσε τα προεπαναστατικά τους προνόμια και θα αμφισβητούσε τον κοινωνικό τους ρόλο έβλεπαν με θετικό μάτι τις τσαρικές προτάσεις για τη συγκρότηση τριών ημιαυτόνομων περιοχών στα επαναστατημένα εδάφη. 

   Θα μπορούσε ακόμη να αναρωτηθεί κανείς «γιατί να μιλάμε ως Κ.Κ.Ε. για αστική επανάσταση αφού τα φτωχότερα στρώματα ήταν η πλειοψηφία όσων αγωνίστηκαν και η αστική τάξη ολιγάριθμη;» Ασφαλώς, η αστική τάξη προσέλκυσε στα επαναστατικά της σχέδια ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις, οι οποίες βίωναν και την εκμετάλλευση και τη φυλετικήθρησκευτική καταπίεση. 

  Πολλά είναι τα δημοτικά τραγούδια (δε γίνομαι κοπέλι στους αρχόντους), τα πολιτικά κείμενα (Ελληνική Νομαρχία) και τα αποσπάσματα από απομνημονεύματα των αγωνιστών (Φωτάκος-χειρότεροι από τους Τούρκους οι Κοτζαμπάσηδες) τα οποία δείχνουν την καταπίεση των φτωχών αγροτών και των εργαζομένων στη ναυτιλία από τους ομοεθνείς τους. Η εξέγερση στην Ύδρα ξεκίνησε από τον ναυτεργάτη Αντώνη Οικονόμου. Τα φτωχότερα στρώματα όμως δεν διέθεταν τότε συνείδηση της ταξικής τους θέσης και των αιτιών αυτής της θέσης, ούτε ένα πρόγραμμα για την προώθηση των δικών τους συμφερόντων. Όπως γράφεται σε κείμενο της έκδοσης, «το 1821 για τους κοτζαμπάσηδες και το οθωμανικό φεουδαρχικό σύστημα ήταν αργά για τους εργάτες  ήταν νωρίς». Στήριξαν επομένως τα φτωχότερα στρώματα το σχέδιο της αστικής τάξης, γιατί ήταν το μόνο ρεαλιστικό για την απελευθέρωση από την οθωμανική καταπίεση. Γενικότερα κάθε ιστορικό γεγονός κρίνεται το στόχο του, από το συμφέρον της τάξης το οποίο προωθεί, από το ποια αντίθεση επιλύει. Άλλωστε και στις άλλες Επαναστάσεις πλειοψηφούσε αναγκαστικά το αγροτικό στοιχείο. Αυτό όμως προφανώς δεν αναίρεσε τον αστικό τους χαρακτήρα. 

   Το έθνος-κράτος και η κατάργηση των νομοθετικών διακρίσεων (πχ. καταργήθηκε και για τα φτωχότερα στρώματα το καθεστώς του ραγιά) αποτελούσαν την επαναστατική απάντηση της εποχής στα αδιέξοδα της φεουδαρχικής εξουσίας, αλλά δεν οδήγησαν στην κατάργηση της ταξικής εκμετάλλευσης, της φτώχειας, της ανεργίας και των ανισοτήτων όχι επειδή προδόθηκε η αστική επανάσταση, αλλά επειδή ως αστική επανάσταση δε θα μπορούσε να οδηγήσει σε κάτι τέτοιο. Αλληλένδετο με το παραπάνω είναι και το ερώτημα «μήπως δεν ολοκληρώθηκε η αστική επανάσταση; Μήπως δε δημιουργήθηκε αστικό κράτος; Μήπως χρειάζεται και σήμερα ένα αγώνας των δυνάμεων της δημοκρατίας;». 

   Το κείμενο «Τα συντάγματα της αστικής επανάστασης του 1821», περιέχει τα προεπαναστατικά συνταγματικά σχεδιάσματα, τις επιδράσεις των υπαρχόντων τότε αστικών συνταγμάτων στην Επανάσταση, τα τοπικά πολιτεύματα (μεταξύ των οποίων και ο οργανισμός Δυτικής Χέρσου Ελλάδος με έδρα εδώ στο Μεσολόγγι) το πρώτο διάστημα και τα συντάγματα των Εθνοσυνελεύσεων. Αναδεικνύονται τα κοινά σημεία όλων των παραπάνω (καθολικό δικαίωμα ψήφου, αντιπροσωπευτικό σύστημα, διάκριση των εξουσιών). 

   Σύντροφοι και μόνο η ύπαρξη συντάγματος είναι απόδειξη ύπαρξης αστικού κράτους. Επιπλέον, το κείμενο «Η περίοδος διακυβέρνησης του Ιωάννη Καποδίστρια» δείχνει ότι ακριβώς η συγκρότηση αστικού κράτος ήταν ο στόχος του καποδιστριακού συγκεντρωτισμού και η ταχύτητα του αστικού μετασχηματισμού ήταν το σημείο διαπάλης με την εδρεύουσα στην Ύδρα αντιπολίτευση κατά του Καποδίστρια.       Χαρακτηριστικός της σχέσης ανάμεσα στην αστική στόχευση για έθνος-κράτος, τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και τον ηρωισμό είναι ο διάλογος του Παπαφλέσσα με συμπολεμιστή του στο Μανιάκι «-Να πάρουμε το βουνό, θα μας αφανίσει ο Ιμπραήμ-Δεν είμαστε πλέον κλέφτες να τρέχουμε σαν τα τσακάλια στα βουνά είμαστε κράτος και εγώ ο μινίστρος των εσωτερικών και στεκόμαστε εδώ για να δείξουμε ποιος έχει εδώ την εξουσία». Απόδειξη μια κρατικής λειτουργίας, ή έστω της μέριμνας για κάτι τέτοιο μελλοντικά,  είναι και η διάσωση από τον Ι. Παπαδιαμαντόπουλου του υπηρεσιακού του αρχείου όσο βρίσκεται στο Μεσολόγγι. 

  Καμιά αστική επανάσταση δεν επικράτησε πλήρως, χρειάστηκε συμβιβασμούς με το προηγούμενο κοινωνικό σύστημα. Ο θεσμός της Γερουσίας για παράδειγμα στη γαλλική δημοκρατία ήταν μια «κίνηση καλής θέλησης» προς όσους έχασαν του τίτλους ευγενείας. Και στην Ελλάδα έγινε αυτό δε λύθηκαν όλα το 1830 με την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας. Η Επανάσταση του 1843 έδωσε σύνταγμα, Το 1862 έγινε η έξωση Όθωνα. Το 1875 κατοχυρώθηκε η αρχή της δεδηλωμένης επί Τρικούπη. Το 1923 ολοκληρώθηκε η αγροτική μεταρρύθμιση. Το σχετικά πρόσφατο 1977 καθιερώθηκε η δημοτική γλώσσα. Το 1830 όμως έγινε το αποφασιστικό βήμα, τότε άλλαξε χέρια η εξουσία, τότε άλλαξε η εποχή. 

   Το 1917 η εποχή άλλαξε ξανά. Και στη Ρωσία το 1917 είχαν μείνει άλυτα αστικά ζητήματα. Τα έλυσε η εργατική εξουσία. Οι εποχές δε γυρίζουν πίσω για να ζητήσουμε σήμερα μια «δημοκρατική» επανάσταση, να δούμε τι είναι το επαναστατικό σήμερα χρειάζεται. «Ποια ήταν όμως η στάση των Μεγάλων Δυνάμεων απέναντι στην Επανάσταση;» Το κείμενο «Σχετικά με τον ρόλο των ξένων δυνάμεων» είναι περιεκτικό και ως προς τη στάση τους και ως προς τις εσωτερικές διεργασίες σε κάθε μεγάλη δύναμη. Η στάση των «Μεγάλων Δυνάμεων» απέναντι στην Επανάσταση σχετιζόταν με τη συνολικότερη τοποθέτησή τους στο «Ανατολικό Ζήτημα», δηλαδή στη θέση τους για την τύχη των εδαφών της αποδυναμωμένης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. 

   Τα ιδιαίτερα συμφέροντα των «Μεγάλων Δυνάμεων» απέρρεαν πρώτα απ’ όλα από το επίπεδο της κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξής τους και τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς, οδηγώντας σε αλληλοσυγκρουόμενα σχέδια για το μέλλον της Ελληνικής Επανάστασης. Η Τσαρική Αυτοκρατορία επιθυμούσε να αξιοποιήσει την Επανάσταση, όπως και κάθε επαναστατικό κίνημα στη Βαλκανική Χερσόνησο, προκειμένου να εξαπολύσει ένα καινούριο πόλεμο εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και να βρει διέξοδο στη Μεσόγειο. Η Βρετανική Αυτοκρατορία ως η πιο αναπτυγμένη καπιταλιστική δύναμη. εκτίμησε ότι η συγκρότηση ενός ανεξάρτητου αστικού έθνους κράτους που θα βρισκόταν σε στενή συμμαχία μαζί της, θα αποτελούσε εμπόδιο για τα τσαρικά σχέδια και θα εξασφάλιζε τη συνέχιση της κυριαρχίας της στα κρίσιμα για το διεθνές εμπόριο νερά της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Ανάλογη ήταν και η θέση της Γαλλίας. Αντίθετα, σταθερά αρνητική στάση κράτησε η Αυστρουγγρική  Αυτοκρατορία, η οποία θεωρούσε ότι η νίκη της Επανάστασης θα διατάρασσε τις ισορροπίες στην Ευρώπη. 

   Μαθαίνουμε πράγματα από την Επανάσταση και από την έκδοσή μας; Μαθαίνουμε Όποιος και αν είναι ο συσχετισμός (και σήμερα είναι αρνητικός) όσο διαμορφώνονται οι υλικές προϋποθέσεις, η μεταβολή του κοινωνικού και οικονομικού σχηματισμού είναι δεδομένη. Η κραταιά Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν απέτρεψε την ευόδωση της Επανάστασης και μάλιστα σε μια εποχή όπου η ήττα του Ναπολέοντα και η συγκρότηση της «Ιεράς Συμμαχίας» διαμόρφωσαν έναν δυσμενή διεθνή συσχετισμό για τις αστικές δυνάμεις. Άλλο το οποίο μαθαίνουμε. Η Επανάσταση απαίτησε οργάνωση, προετοιμασία, προσήλωση στον στόχο, πειθαρχία, φροντίδα, πρωτόβουλο πνεύμα. 

   Η Φιλική Εταιρία ως επαναστατική οργάνωση της αστικής τάξης, ως πρωτοπορία της, διαδραμάτισε τον κεντρικό ρόλο. Ήταν αυτή που προσανατολίστηκε από τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της αστικής τάξης και ξεπέρασε τις συγκρούσεις συμφερόντων, τις αναστολές και τις επιφυλάξεις των διαφορετικών μερίδων της. Ήταν αυτή που διαμόρφωσε ένα επαναστατικό σχέδιο ανεξάρτητο από τη στάση των «Μεγάλων Δυνάμεων» της εποχής και στηριγμένο σε εκείνες τις κοινωνικές-ταξικές δυνάμεις που είχαν συμφέρον να επαναστατήσουν. Ήταν αυτή που οργάνωσε τους επαναστάτες, που προετοίμασε (ηθικά και υλικά) την Επανάσταση και την έκρηξή της. «Κόμμα της Επανάστασης» χαρακτήρισαν αρκετοί ιστορικοί την Φιλική Εταιρία. Όσα στοιχεία είχε η Φιλική Εταιρία απαιτεί κάθε αγώνας για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας. Υλική βέβαια δύναμη της Επανάστασης ήταν οι λαϊκές μάζες. Αυτές απέρριψαν τις συμβουλές «να κάτσουν ήσυχα και να ασχοληθούν με τη δουλειά τους», πολέμησαν με ενθουσιασμό, πολέμησαν ηρωικά, ζημιώθηκαν, προσέφεραν ακόμη και τη ζωή τους στην Επανάσταση.  

   Είναι παράδειγμα ο τότε αγώνας των λαϊκών μαζών. Οι λαϊκές μάζες είναι η υλική δύναμη κάθε επανάστασης, ανεξάρτητα από τον χαρακτήρα της κάθε επανάστασης. Αυτό αποτυπώνεται στο στίχο «Αντάρτης κλέφτης παλικάρι πάντα είναι ο ίδιος ο λαός». Ένα ακόμη μαθαίνουμε, η πάλη του παλιού με το καινούριο δε σταματά. Οι κεφαλαιοκρατικές σχέσεις παραγωγής και η συγκρότηση αστικών κρατών αποτελούσαν συντελεστή προόδου για την ιστορία της ανθρωπότητας στις αρχές του 19ου αιώνα, σήμερα μεταβλήθηκαν σε εμπόδιό της. 

   Η σημερινή ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και η ολοένα μεγαλύτερη αντίφασή τους με τις υφιστάμενες σχέσεις παραγωγής, εκδηλώνεται με όλο και μεγαλύτερη οξύτητα: με οικονομικές κρίσεις, φτώχεια, ανεργία, πείνα, πολέμους και προσφυγιά. Με μια όλο και μεγαλύτερη αναντιστοιχία ανάμεσα στις σύγχρονες δυνατότητες και ανάγκες των ανθρωπίνων κοινωνιών από τη μια, και την υπονόμευσή τους από το καπιταλιστικό κέδρος από την άλλη. Ο τεράστιος πλούτος που παράγεται από την εργατική τάξη δεν αντανακλάται στην ποιότητα ζωής των εργαζομένων. Τα άλματα στην επιστήμη και την τεχνολογία δεν αξιοποιούνται για τη διευρυνόμενη ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Αντίθετα, γίνονται εργαλείο στα χέρια του κεφαλαίου για την περαιτέρω ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. 

   Με το 1821, ασχολείται και η αστική τάξη από τα πρώτα χρόνια της εξουσίας της. Διαμορφώνει τη δική της «ανάγνωση» και «μνήμη» του παρελθόντος, το δικό της αξιακό κώδικα στο σήμερα και τη δική της ατζέντα για το μέλλον. Ο ορισμός της 25ης Μαρτίου ως επέτειο της Επανάστασης από τον Όθωνα το 1938 ήταν αφετηρία αυτής της διαδικασίας. «Συγκολλητική» ουσία όλων των αστικών αφηγήσεων άλλες περισσότερο εθνικιστικές και άλλες περισσότερο κοσμοπολίτικες παραπάνω είναι το ιδεολόγημα της «εθνικής ενότητας» και «ομοψυχίας». 

   Να διευκρινίσουμε πρώτα ότι ο όρος «εθνική ενότητα» δε σημαίνει την επιθυμία της πλειοψηφίας για ελευθερία από τον οθωμανικό ζυγό, δε σημαίνει την πληθυσμιακή πολιτισμική, γλωσσική ενότητα, αυτά υπήρχαν σε ένα βαθμό. Σημαίνει κοινότητα συμφερόντων, υπαγωγή για την ακρίβεια των συμφερόντων όλων στα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης. Σημαίνει σήμερα να μη βλέπει ο εκμεταλλευόμενος την ταξική εκμετάλλευση, να θεωρεί την αδικία και την ανισότητα φυσικό φαινόμενο ή ατομική του αδυναμία. Ασχολείται φυσικά και η σοσιαλδημοκρατία με το 1821. Ήδη κατά την πρώτη διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ (1981) διαμορφώθηκε η θεώρηση μιας δημοκρατικής επανάστασης ενάντια στην αντιδημοκρατική και ξεπουλημένη στους ξένους δεξιά. 

   Για να γυρίσουμε όμως στο θέμα μας. Θα αναρωτιόταν κανείς. Μα, το Κ.Κ.Ε. αναγνωρίζει προοδευτικό ρόλο στην αστική τάξη το 1821, γιατί η αστική τάξη εξανίσταται; Μα γιατί δεν έχει τέτοιο ρόλο σήμερα. Τουναντίον, φοβάται τόσο τις έννοιες ιστορική εξέλιξη, διαδοχή των κοινωνικών σχηματισμών, επανάσταση, ώστε αποστασιοποιείται ακόμη και από τη δική της. 

  Συνοψίζοντας, η αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού, η εθνική χειραφέτηση, η δημιουργία του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, οι μετασχηματισμός της οικονομίας από φεουδαρχική σε καπιταλιστική, η διαμόρφωση φιλελεύθερων θεσμών ή έστω η εκκίνηση των παραπάνω ήταν ένα σημαντικό βήμα στην ανθρώπινη πρόοδο. 

  Τότε ήταν η ώρα της αστικής τάξης, ως επικεφαλής ευρύτατων λαϊκών στρωμάτων, να κάνει το αυτό βήμα. Τώρα όμως είναι η ώρα της εργατικής τάξης να κάνει το επόμενο βήμα, τον σοσιαλισμό.

ΚΚΕ, πάντα στη σωστή πλευρά της ιστορίας !

 

Σε ευχαριστούμε ΚΚΕ !

 

Ανακοίνωση Κ.Ο. Μεσολογγιου του ΚΚΕ: Η υποκρισία δεν έχει όρια

 

 Εν όψει της ψήφισης στην Βουλή του αντεργατικού εκτρώματος - νομοσχεδίου, κλιμάκιο της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία Αιτ/νίας πραγματοποίησε συνάντηση με το Εργατικό Κέντρο Μεσολογγίου την Τρίτη 15 Ιούνη. 

  Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε μία μέρα πριν την πανεργατική απεργία που καλούσαν δεκάδες σωματεία, εργατικά κέντρα και ομοσπονδίες σ' όλη την Ελλάδα ως κορύφωση των κινητοποιήσεων των εργαζομένων μπροστά στην ψήφιση του νομοσχεδίου και για την οποία δεν είχε πάρει απόφαση το Εργατικά Κέντρο, ούτε καν είχε καλέσει σε γενική συνέλευση για την κλιμάκωση της δράσης των εργαζομένων.

   Η ανακοίνωση της Νομαρχιακής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ Αιτ/νίας αναφέρει ότι στην συνάντηση αυτή “συμφωνήθηκε κι από τις δύο πλευρές ότι το εργασιακό νομοσχέδιο που φέρνει προς ψήφιση η κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη θα αποτελέσει ταφόπλακα στα εργασιακά δικαιώματα και θα επιβαρύνει ακόμα περισσότερο το ήδη ταλαιπωρημένο εργατικό δυναμικό της χώρας.

"...Είναι ένα νομοσχέδιο κατά της κοινωνικής πλειοψηφίας των εργαζομένων και στεκόμαστε ξεκάθαρα απέναντι.”

   Και τέλος ανέφεραν ότι : “Μόνη λύση η απόσυρση του νομοσχεδίου!!!!!”

   Άρα στην ψήφιση του Νομοσχεδίου στην Βουλή, με βάση και την ανακοίνωση θα καταλαβαίναμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ψηφίσει κατά του νομοσχεδίου...

  Το νομοσχέδιο που πέρασε τελικά, ψηφίστηκε επί της αρχής μόνο από τους κυβερνητικούς βουλευτές με 158 ψήφους υπέρ και 142 κατά. Ενώ για την ψηφοφορία επί του συνόλου των άρθρων ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ ψήφισαν μαζί με την κυβέρνηση πάνω από 50 άρθρα του νομοσχεδίου που βρήκαν θετικά, βαφτίζοντας έτσι διατάξεις με τις οποίες ενσωματώνονται Οδηγίες της ΕΕ, που είτε αποτελούν απλές διακηρύξεις που ακυρώνονται στην πράξη, από την επέκταση της εργασιακής ζούγκλας που προδιαγράφει το νομοσχέδιο είτε, υποκρύπτουν αντεργατικά μέτρα με φιλεργατικό δήθεν μανδύα.

   Μόνο το ΚΚΕ καταψήφισε το νομοσχέδιο και επί της αρχής και επί του συνόλου των άρθρων και κατέθεσε αίτημα για ονομαστική ψηφοφορία επί της αρχής και των άρθρων από το 55  έως το 125, αναδεικνύοντας τον άκρως αντιδραστικό χαρακτήρα του νομοσχεδίου του οποίου τις διατάξεις οι βουλευτές του Κόμματος έκαναν φύλλο και φτερό. Ανέδειξαν ότι είναι προσαρμοσμένο στους στρατηγικούς στόχους του κεφαλαίου και της ΕΕ που αντιστρατεύεται τις λαϊκές ανάγκες και από κοινού στηρίζουν όλα τα άλλα κόμματα κάλεσαν τους εργαζόμενους με την οργανωμένη πάλη τους να το πετάξουν στα σκουπίδια, να περάσουν στην αντεπίθεση για το πραγματικά σύγχρονο, την πάλη για να ζήσουν σύμφωνα με τις σύγχρονες δυνατότητες, με σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα για όλους και μείωση του εργάσιμου χρόνου.

   Το νομοσχέδιο το οποίο έχει απορριφθεί στην συνείδηση των εργαζομένων  οι απεργιακές κινητοποιήσεις σ' όλη την χώρα το έστειλαν ήδη εκεί που ανήκει .... στα σκουπίδια.

   Δικά σας τα συμπεράσματα.....

      17/6/2021 

ΚΟΒ Μεσολογγίου του ΚΚΕ

Αγρίνιο: Συγκέντρωση - απάντηση του ΚΚΕ στο νομοσχέδιο έκτρωμα της κυβέρνησης

 

  Συγκέντρωση - απάντηση στα σχέδια της κυβέρνησης για τα εργασιακά, πραγματοποιήθηκε χθες από το ΚΚΕ στο Αγρίνιο με το σύνθημα «Να μην περάσει το αντεργατικό έκτρωμα! Με ανατροπή γεννιούνται οι ελπίδες, κερδίζεις τη ζωή».

Εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι και νέες, βιοπαλαιστές αυτοαπασχολούμενοι και επαγγελματίες της πόλης και της υπαίθρου, έστειλαν το μήνυμα να αποσυρθεί το νομοσχέδιο έκτρωμα της κυβέρνησης που γυρίζει τους εργαζόμενους κυριολεκτικά έναν αιώνα πίσω με την κατάργηση του 8ώρου, τους νέους περιορισμούς στη συνδικαλιστική δράση, που αποδιοργανώνει συνολικά τη ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.

  

  Στη συγκέντρωση μίλησε ο βουλευτής του Κόμματος Νίκος Παπαναστάσης, που αναφέρθηκε στις αλλαγές που φέρνει το αντεργατικό νομοσχέδιο, στη δουλειά και τη ζωή των εργαζομένων, λέγοντας ότι «δε διευκολύνει, όπως λέει η κυβέρνηση και ο υπουργός της τους εργαζόμενους, αλλά αντίθετα διευκολύνει τη μεγαλοεργοδοσία, για να δουλεύουν οι εργαζόμενοι, όπου, όπως και όποτε θέλουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι».

 Θύμισε ότι η κυβέρνηση δεν πρωτοτυπεί με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, καθώς ήδη η ΕΕ έχει αποφάσεις που επιβάλλουν μέχρι και 13 ώρες δουλειά την ημέρα, με τα στοιχεία να δείχνουν ότι το 53% των επιχειρήσεων στην ΕΕ έχουν ήδη καταργήσει το 8ωρο.

  Η κυβέρνηση, τόνισε ο βουλευτής του ΚΚΕ, έρχεται στη συνέχεια όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, της ίδιας της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ «που τώρα βγαίνει στα κεραμίδια, ενώ ως κυβέρνηση δεν κατήργησε κανέναν αντεργατικό νόμο, επέβαλε με νόμο, δουλειά για 32 Κυριακές το χρόνο στο Εμπόριο, υιοθέτησε τον άθλιο νόμο Βρούτση, που τον κατώτατο μισθό δεν τον καθορίζουν οι ελεύθερες, συλλογικές διαπραγματεύσεις, αλλά ο εκάστοτε υπουργός της κυβέρνησης, διαμόρφωσε το θεσμικό πλαίσιο για τον περιορισμό του απεργιακού δικαιώματος και στους νοσοκομειακούς γιατρούς επέβαλε δουλειά "μέχρι δώδεκα (12) ώρες συνεχής εργασία με παρουσία στο χώρο εργασίας"».

  Υπογράμμισε πως για το νομοσχέδιο μεταξύ άλλων ο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει για τη 10ωρη και πλέον, δουλειά, να είναι μέσα από Συλλογικές Συμβάσεις, όπως αυτές που κύρωσε ως κυβέρνηση, που τις υπέγραψαν συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και προβλέπουν αυτό ακριβώς που τώρα θεσμοθετεί η ΝΔ, σε ατομική βάση.

  Η απάντηση των εργαζόμενων ήδη εξελίσσεται είπε και συμπλήρωσε πως «με πρόταση νόμου που έχουν επεξεργαστεί, σωματεία, συνδικάτα, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα, που ήδη υπογράφουν δεκάδες φορείς και προβλέπει το ξήλωμα όλου του αντεργατικού οπλοστασίου, την επαναφορά των δικαιωμάτων, ενώ ήδη προετοιμάζεται και νέα απεργιακή απάντηση».

 Σημειώνεται πως νωρίτερα, πραγματοποιήθηκε σύσκεψη του Ν. Παπαναστάση με φορείς από όλο το Νομό, στο θερινό κινηματογράφο «Ελληνίς». Οι φορείς μετέφεραν τον έντονο προβληματισμό τους αλλά και την αντίθεσή τους, στο νέο νομοσχέδιο, όπως επίσης και τη διάθεσή τους να ενημερώσουν τους εργαζόμενους και να οργανώσουν τον αγώνα, απέναντι στη νέα επίθεση.

  Ο βουλευτής από την πλευρά του, μετέφερε τις θέσεις του ΚΚΕ για κάθε κλάδο εργαζομένων, αγροτών, αυτοαπασχολούμενων, τις πρωτοβουλίες που έχει πάρει το Κόμμα, ενώ επεσήμανε ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ είναι στη διάθεση των εργαζομένων για την ανάδειξη όλων των προβλημάτων τους.

                                   από 902.gr

Θανάσης Παφίλης για το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις: Το ΚΚΕ καλεί το λαϊκό κίνημα σε πειθαρχημένη απειθαρχία

Το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις είναι κρίκος σε μια συνεχιζόμενη και κλιμακούμενη κρατική τρομοκρατία, τόνισε ο Θανάσης Παφίλης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, μιλώντας στη Βουλή, όπου συνεχίζεται η συζήτηση του νομοθετικού εκτρώματος.

Με αφορμή την προσπάθεια της κυβέρνησης να εμφανίσει το σχέδιο νόμου σαν «απαίτηση της κοινωνίας», αναφέρθηκε στους εκατοντάδες φορείς που εξέφρασαν τη διαφωνία τους. «Ακόμα και το δικαστικό σώμα λέει ότι δεν θα παίξει το ρόλο του δήμιου των λαϊκών κινητοποιήσεων», σημείωσε επικαλούμενος τις αντιδράσεις των δικαστικών απέναντι στο νομοσχέδιο.

Ο Θανάσης Παφίλης υπογράμμισε πως το νομοσχέδιο είναι απαίτηση της μειοψηφίας που κατέχει τον πλούτο καταληστεύοντας το μόχθο της πλειοψηφίας. «Αυτοί θέλουν σιγή νεκροταφείου», είπε.

Απαντώντας στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη και τους κυβερνητικούς βουλευτές που ανέφεραν πως ο «νόμος θα εφαρμοστεί», επισήμανε πως όλες οι κατακτήσεις έγιναν μέσα από σκληρές αναμετρήσεις και αιματηρούς αγώνες που κανένας δεν κατάφερε να τους σταματήσει. Πρόσθεσε πως το ΚΚΕ καλεί το λαϊκό κίνημα σε πειθαρχημένη απειθαρχία και θα απαντήσει με δύο λέξεις: «Μολών λαβέ».

1η Μάη 2020: Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα !

Μήνυμα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για το 2020

   

1. Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ εύχεται καλή και αγωνιστική χρονιά στους εργατοϋπαλλήλους, στους ανέργους, στους αυτοαπασχολούμενους, στους φτωχούς αγρότες, στους νέους και τις γυναίκες, στους Ελληνες εργαζόμενους σε άλλες χώρες, στους πρόσφυγες και μετανάστες, που ζουν μόνιμα ή παραμένουν εγκλωβισμένοι στη χώρα μας.

Παρά τις δυσκολίες και τον αρνητικό συσχετισμό, υποδεχόμαστε με αισιοδοξία το 2020. Στις σύγχρονες προκλήσεις, απαντήσεις μπορεί να δώσει η καθημερινή δράση, οι εκτιμήσεις και η πρόταση εξουσίας που καταθέτει το ΚΚΕ στον λαό, ώστε αυτή να γίνει υπόθεση της πάλης του.

2. Η χρονιά που φεύγει, μπορεί να συνοδεύτηκε από την κυβερνητική εναλλαγή και την επιστροφή στην καπιταλιστική ανάπτυξη, όμως αυτό δεν οδήγησε, ούτε πρόκειται να οδηγήσει σε πραγματική ανακούφιση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Τα «μερίσματα» και οι «μικροελαφρύνσεις» είναι το «περιτύλιγμα» και της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ για να κρύψει τη συνεχιζόμενη ληστεία σε βάρος του λαού, αλλά και το ότι τη μερίδα του λέοντος της «ανάπτυξης» την καρπώνονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι λεγόμενοι «επενδυτές». Είναι το «καρότο» για να αποσπάσουν την ανοχή του λαού στη σημερινή βαρβαρότητα, να ρίξουν στα τάρταρα τις απαιτήσεις του, να τον κάνουν να συμβιβαστεί με τα «ελάχιστα».

Αλλωστε, η διαιώνιση και επέκταση της εργασιακής ζούγκλας, της φοροληστείας, των πλειστηριασμών, της υποβάθμισης - ακόμη και κρίσιμων για την ανθρώπινη ζωή - κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να στηριχτούν οι επενδύσεις και τα κέρδη του κεφαλαίου, το οποίο απολαμβάνει ακόμη περισσότερα προνόμια. Αυτό απέδειξε και ο κρατικός προϋπολογισμός για το 2020.

3. Η κυβέρνηση της ΝΔ, μαζί με το «καρότο» της ανάπτυξης, χρησιμοποιεί ακόμη πιο αποφασιστικά το «μαστίγιο» της καταστολής, το δόγμα «νόμος και τάξη».

Βάζει στο στόχαστρο το δικαίωμα στην απεργία και στη διαδήλωση. Επιστρατεύει τον κοινωνικό αυτοματισμό και τη συκοφάντηση των αγώνων. Θέλει να επιβάλει «σιγή νεκροταφείου», ιδιαίτερα στους χώρους δουλειάς και να υπονομεύσει την οργανωμένη πάλη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, γιατί αποτελεί έναν από τους βασικούς όρους και ταυτόχρονα απόδειξη του αντιλαϊκού και άδικου χαρακτήρα της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Η κυβέρνηση της ΝΔ αξιοποιεί το αντεργατικό - αντιλαϊκό οπλοστάσιο, που διατήρησε και ενίσχυσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Πάνω απ' όλα αξιοποιεί τη συντηρητικοποίηση και την απογοήτευση που έσπειρε η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η οποία διέσυρε αγωνιστικές αξίες και εμφάνισε ως «μονόδρομο» την υποταγή στα ευρωενωσιακά μνημόνια διαρκείας, στον αμερικανοΝΑΤΟικό ιμπεριαλισμό, στις απαιτήσεις του κεφαλαίου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιεί την κυβερνητική πολιτική, για να υψώσει εκ νέου κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, επαναφέροντας τα αλήστου μνήμης περί «κυβέρνησης δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων». Βεβαίως, η πείρα της συγκυβέρνησης των «αντιμνημονιακών δυνάμεων», που έγινε η «μνημονιακότερη» όλων, είναι πολύ νωπή και πολύ πικρή. Σήμερα, μιλάνε τα έργα του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο ως κυβέρνηση για 4,5 χρόνια, όσο και ως αξιωματική αντιπολίτευση, με τη μετεξέλιξή του σε ένα τυπικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, μαζεύοντας διάφορα απομεινάρια του αμαρτωλού ΠΑΣΟΚ.

4. Ωστόσο, καμιά εκδοχή της αντιλαϊκής αστικής διαχείρισης, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, δεν δίνει απάντηση και λύση στη βασική αντίθεση: Σήμερα, ενώ υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για να βελτιωθεί το επίπεδο ζωής για εκατομμύρια εργαζόμενους στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο, τα αποτελέσματα είναι ακριβώς τα αντίθετα.

Το χάσμα ανάμεσα στο πώς μπορεί να ζει σήμερα ένας εργαζόμενος και στο πώς τελικά ζει όλο και μεγαλώνει, ακόμα και αν η καπιταλιστική οικονομία βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης. Τα σύννεφα μίας νέας κρίσης πυκνώνουν πάνω από τη διεθνή καπιταλιστική οικονομία. Συμμαχίες, όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, που μέχρι πρότινος θεωρούνταν ακλόνητες, υφίστανται ανακατατάξεις. Εμπορικοί πόλεμοι και γεωπολιτικές συγκρούσεις τεραστίων διαστάσεων ξεσπούν σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Εκτεταμένες περιβαλλοντικές καταστροφές θέτουν σε κίνδυνο τους λαούς.

5. Η άλλη όψη αυτών των αδικιών της καπιταλιστικής ανάπτυξης είναι η εμπλοκή της χώρας σε σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Αντί ο λαός μας να ζει με πραγματική ασφάλεια και σταθερή ειρήνη, με συνεργασία με όλους τους λαούς, ζει υπό τη διαρκή απειλή, όπως αυτή αποτυπώνεται στις επικίνδυνες εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, με την κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας.

Με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε στρατιωτικό ορμητήριο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, προετοιμάζεται ακόμα και για αποθήκευση αμερικανικών πυρηνικών όπλων, καθιστώντας «στόχο» τον ελληνικό λαό. Ο ελληνικός λαός πληρώνει το ΝΑΤΟ με 4 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Με τη νέα ελληνοαμερικανική «αμυντική» συμφωνία επεκτείνονται οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις στην Ελλάδα και ενισχύεται η εμπλοκή της χώρας μας στους επικίνδυνους σχεδιασμούς.

Το δόγμα αυτής της πολιτικής, που συμπυκνώνεται στο ότι «όσο η Ελλάδα είναι το καλό παιδί των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, τόσο εξασφαλίζει τα σύνορα και τα κυριαρχικά της δικαιώματα», χρεοκοπεί με πάταγο.

6. Ο υπαρκτός ενεργειακός πλούτος στην ευρύτερη γειτονιά μας αντί για ευχή μετατρέπεται σε «κατάρα» για τους λαούς. Εδώ διασταυρώνονται ισχυρά ιμπεριαλιστικά, μονοπωλιακά συμφέροντα για το ποιος θα εκμεταλλευτεί αυτές τις πηγές. Σε αυτήν την κόντρα παίρνει μέρος η αστική τάξη της χώρας μας, η αστική τάξη της Τουρκίας και ασφαλώς οι ΗΠΑ και άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη. Απόλυτο κριτήριο για αυτά τα συμφέροντα είναι ασφαλώς τα κέρδη και όχι οι ανάγκες των λαών. Αυτοί οι ανταγωνισμοί οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Βρίσκονται πίσω από τον όλεθρο και την προσφυγιά που θερίζουν τους λαούς της Μέσης Ανατολής.

Να γιατί είναι ολοκληρωτικά ψεύτικο και επικίνδυνο το δίλημμα «υποχώρηση σε κυριαρχικά δικαιώματα και συνεκμετάλλευση με την Τουρκία ή πολεμική σύγκρουση». Αφενός γιατί μπορεί μία πολεμική εμπλοκή να λειτουργήσει ως καταλύτης για να προχωρήσουν τα σχέδια συνεκμετάλλευσης, τα οποία είναι και εκφρασμένος πόθος των ΗΠΑ. Αφετέρου τα σχέδια συνεκμετάλλευσης φέρουν το σπέρμα μίας επόμενης σύγκρουσης, αφού δεν πρόκειται για συνεργασία λαών αλλά επιχειρηματικών κολοσσών και ισχυρών κρατών, μέσα σε συνθήκες αυξανόμενων ανταγωνισμών διεθνώς.

Η θέση του πρωθυπουργού για προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης κινείται στο πλαίσιο της καλλιέργειας εφησυχασμού και δεν εγγυάται τη διαφύλαξη των κυριαρχικών δικαιωμάτων. Παραμένουν τα καίρια ερωτήματα για το τι θα περιέχει το «Συνυποσχετικό», μεταξύ των δύο κρατών, παίρνοντας υπόψη τις τουρκικές θέσεις περί «Γκρίζων Ζωνών», δηλαδή την αμφισβήτηση των ελληνικών συνόρων στο Αιγαίο και αβάσιμες διεκδικήσεις στην Ανατ. Μεσόγειο.

Στις αποφάσεις του Δικαστηρίου της Χάγης επιδρούν πολιτικές παρεμβάσεις και γεωστρατηγικές επιδιώξεις, όπως δείχνει η αναγνώριση των αποτελεσμάτων του ιμπεριαλιστικού πολέμου στη Γιουγκοσλαβία και της ανεξαρτητοποίησης του προτεκτοράτου του Κοσόβου.

7. Τα ιστορικής σημασίας γεγονότα που διαδραματίζονται μπροστά μας δείχνουν τη σήψη και τα όρια του καπιταλιστικού συστήματος. Φωτίζουν όμως και την ανάγκη μιας νέας κοινωνίας, χωρίς φτώχεια, πολέμους, κρίσεις. Είναι ο Σοσιαλισμός, η κοινωνία για την οποία παλεύει το ΚΚΕ, όσο κι αν η πρώτη απόπειρα οικοδόμησής του σε κάποιες χώρες τον 20ό αιώνα δεν έγινε κατορθωτό να ολοκληρωθεί, ηττημένη από λάθη, αστοχίες και ελλείψεις μέσα σε έναν αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων. Πλέον σήμερα, στον 21ο αιώνα, η μελετημένη πείρα μαζί με την ίδια την αντικειμενική εξέλιξη των κοινωνιών μπορούν να μας οδηγήσουν στη νέα κοινωνία, αν το βάλουμε στόχο οι λαοί, αν αποφασίσουμε να δείξουμε την πραγματική μας δύναμη.

Μόνο έτσι μπορεί το έμπειρο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό της χώρας να αξιοποιηθεί στο έπακρο με κριτήριο την εξασφάλιση της λαϊκής ευημερίας. Μόνο έτσι μπορούν οι αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας να αξιοποιηθούν με στόχο την κάλυψη των συνδυασμένων αναγκών του λαού και της κοινωνίας. Μόνο έτσι ο λαός μπορεί να απολαμβάνει τον πλούτο που παράγει, έχοντας την εξουσία στα δικά του χέρια, εξασφαλίζοντας πραγματική δημοκρατία και μετατρέποντας σε πρωταγωνιστές της κοινωνικής ζωής αυτούς που σήμερα βρίσκονται στο περιθώριο: Τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού και της νεολαίας.

8. Μέσα στον αγώνα για την ανάκτηση των απωλειών και την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, μέσα στον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη συμμετοχή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και σχεδιασμούς, μπορούμε να βρούμε κοινό βηματισμό με χιλιάδες εργαζόμενους, μπορούμε να δημιουργήσουμε ρωγμές στο σημερινό σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, στο συμβιβασμό και τη μοιρολατρία, μπορούμε να συγκροτήσουμε μια μεγάλη Κοινωνική Συμμαχία, όχι μόνο για να διεκδικήσουμε ανακούφιση από τα σημερινά οξυμένα προβλήματα, αλλά και για να διαμορφώσουμε προϋποθέσεις για τη ριζική ανατροπή. Για το Σοσιαλισμό που είναι αναγκαίος και επίκαιρος όσο ποτέ!

Αθήνα

31/12/2019

Aντί προεκλογικού δεκαλέπτου

Η επόμενη μέρα...

Τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ στη Δυτική Ελλάδα

Από την ΕΠ Δυτικής Ελλάδας του ΚΚΕ ανακοινώνεται ότι τα ψηφοδέλτια για τις βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιούλη, ανά νομό, είναι τα εξής:

Αχαΐα:

•         Αγγελόπουλος Δημήτρης, γενικός γραμματέας Εργατικού Κέντρου Πάτρας, πρόεδρος Σωματείου Οικοδόμων.
• • Ασπρούλιας Βασίλης, νομικός.
• • Γκέστα Ειρήνη, συμβολαιογράφος, δημοτική σύμβουλος Πατρέων.
• • Ζαμπάτη Αλέκα, αντιπρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Αιγίου.
• • Ζαρνάβαλου Σταυρούλα, νηπιαγωγός, υπεύθυνη Παιδικού Χορευτικού Τμήματος Δήμου Πατρέων.
• • Καραθανασόπουλος Νίκος, οικονομολόγος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, βουλευτής.
• • Κωνσταντοπούλου Βάσια, ιδιωτική υπάλληλος.
• • Μάζης Ανδρέας, ιατρός - χειρούργος.
• • Παρίσης Σωτήρης, ιδιωτικός υπάλληλος, οργανωτικός γραμματέας Εργατικού Κέντρου Πάτρας.
• • Σκιαδάς Τάκης, συνταξιούχος Δημοσίου, δημοτικός σύμβουλος Ερυμάνθου.
• • Συμεωνίδης Γρηγόρης, απόστρατος αντισμήναρχος ιπτάμενος Πολεμικής Αεροπορίας.
• • Τζαμαλούκα Παναγιώτα (Τέτη), δικηγόρος.

Αιτωλοακαρνανία:

•         Δήμας Δημήτρης, πρόεδρος Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αγρινίου, γραμματέας του Εργατικού Κέντρου.
• • Καζαρίδη - Πατούλα Σοφία, γραμματέας Σωματείου Εργαζομένων Ιματισμού Αγρινίου.
• • Κατσιγιάννης Μιχάλης, οικοδόμος, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Αγρινίου.
• • Κοτοπούλης Σπύρος, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Αιταλοακαρνανίας, περιφερειακός σύμβουλος Δυτικής Ελλάδας.
• • Κουτρούμπα Αθηνά, πρόεδρος του Σωματείου Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Αιτωλοακαρνανίας.
• • Κωνσταντακοπούλου Ειρήνη, συνταξιούχος εκπαιδευτικός.
• • Λαμπροκωστοπούλου Αλεξάνδρα, γραμματέας της ΤΕ Αιτωλοακαρνανίας.
• • Μωραΐτης Νίκος, μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Αιτωλοακαρνανίας, βουλευτής.
• • Παπαναστάσης Νίκος, αντισυνταγματάρχης εν αποστρατεία, μέλος Εθνικού Συμβουλίου της ΕΕΔΥΕ.

Ηλεία:

• Αθανασόπουλος Τρύφων, πρόεδρος ΕΛΜΕ Ηλείας.
• Γιάνναρος Χρήστος, μηχανικός, μέλος του ΔΣ του Εμπορικού Επιμελητηρίου Ηλείας, δημοτικός σύμβουλος Πύργου.
• Γιαννόπουλος Χρήστος, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Ηλείας, δημοτικός σύμβουλος Ζαχάρως.
• Καραπάνος Γιώργος, συνταξιούχος αυτοαπασχολούμενος.
• Ξενοστάθη Σία, συνταξιούχος εργαζόμενη ΕΛΤΑ, πρόεδρος Ομάδας Γυναικών Πύργου της ΟΓΕ.
• Παναγιωτάρα Νατάσα, εμποροϋπάλληλος, πρόεδρος Εργατικού Κέντρου Αμαλιάδας.
• Τσάση Ζωή, πρόεδρος Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Κάστρου - Κυλλήνης, αντιπρόεδρος Εργατικού Κέντρου Αμαλιάδας.

Ζάκυνθος:

• Βρυώνης Αντώνης, ηλεκτρολόγος - μηχανολόγος ΤΕ, αντιπρόεδρος ΔΣ Σωματείου Πτυχιούχων Μηχανικών ΤΕΙ Ζακύνθου.
• Καλογερία Μαίρη, δικηγόρος.
• Κωνσταντίνου Γιώργος, τραπεζοϋπάλληλος, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ζακύνθου.

Κεφαλονιά:

• Αλιβιζάτος Διονύσης, συνταξιούχος ναυτεργάτης, γραμματέας της ΤΕ Κεφαλονιάς - Ιθάκης.
• Μαντζουράτος Δημήτρης, εκπαιδευτικός, πρόεδρος της ΕΛΜΕ Κεφαλονιάς - Ιθάκης.
• Ποταμιάνου Σοφία, εκπαιδευτικός, γενικός γραμματέας της ΕΛΜΕ Κεφαλονιάς - Ιθάκης.

H συγκέντρωση του ΚΚΕ στο Αγρίνιο

Δ. Αρβανιτάκης:  «Να ανοίξουμε το δρόμο για τη δημοκρατική λαϊκή εξουσία» 

  Η κεντρική συγκέντρωση του ΚΚΕ και της Λαϊκής Συσπείρωσης έγινε την Παρασκευή 17 Μάη, στην πλατεία Δημοκρατίας στο Αγρίνιο, ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών και των ευρωεκλογών, με κεντρικό ομιλητή τον Δημήτρη Αρβανιτάκης, κορυφαίο στέλεχος του κόμματος, μέλος του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ.

   Πριν την ομιλία του κ. Αρβανιτάκη χαιρετισμό απηύθυνε ο υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Αγρινίου με τη Λαϊκή Συσπείρωση, Βασίλης Κωστάρας.

 Κατά την ομιλία του ο κ Αρβανιτάκης, κάλεσε τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ να «απεγκλωβιστούν» από την υποστήριξη τους στο ΚΙΝΑΛ και τον ΣΥΡΙΖΑ, επισημαίνοντας πως ειδικά στην Αιτωλοακαρνανία, το ΚΚΕ πρέπει να δυναμώσει και να γίνει τρίτη δύναμη στην Ελλάδα για να «γκρεμίσει την Χρυσή Αυγή».

   Επίσης ανέφερε ότι «στον μεγαλύτερο νομό της Ελλάδας θα πρέπει να γίνει το βήμα αυτό, το οποίο θα είναι καθοριστικό για την ανατροπή των συσχετισμών. Μαζί με όλους τους αγωνιστές, εργάτες, αγρότες και μαθητές. Αυτός ο κόσμος πρέπει να εκφραστεί και στις τέσσερις κάλπες με το ΚΚΕ. Για να δυναμώσει αυτό το κίνημα που έχουμε δημιουργήσει όλα αυτά τα χρόνια. Να ανοίξουμε το δρόμο για τη δημοκρατική λαϊκή εξουσία».

   Στη συνέχεια επέκρινε τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ τονίζοντας ότι «ο λαός δεν πρέπει να μπει στη λογική του μικρότερου κακού. Δεν υπάρχει μικρότερο κακό. Είναι και οι δύο τα ίδια. Με τη θεωρία του μικρότερου κακού, έπειτα την πτώση της δικτατορίας, και οι δύο εγκλωβίζουν τον λαό».

   Μάλιστα ο κ. Αρβανιτάκης σχολίασε και τις παροχές που ξεκινούν να δίνονται, λέγοντας, «οι συνταξιούχοι θα στριμωχτούν στις ουρές για να πάρουν μόνο λίγα από αυτά που τους κλέψανε, πρόκειται για εξαπάτηση του λαού. Η απάντηση θα πρέπει να δοθεί την Κυριακή στην κάλπη, με τους ψηφοφόρους να ρίχνουν κόκκινο».

   Ακολούθησε ομιλία του υποψήφιου Δημάρχου Αγρινίου, Τίμου Παπανικολάου, ο οποίος τόνισε ότι «η αγωνιστική σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική είναι μονόδρομος» και ότι «πρέπει να γίνει πιο δυνατή η λαϊκή αντιπολίτευση και στον Δήμο Αγρινίου».

   Έκανε λόγο για «οργή που συναντήσαμε και συναντάμε στα λαϊκά στρώματα η οποία πρέπει να εκφραστεί» και υπογράμμισε ότι «ψήφος ατόφιας καταδίκης είναι η ψήφος στο ΚΚΕ και τη λαϊκή συσπείρωση. Η ίδια η πραγματικότητα μάρτυρα ότι τώρα πρέπει να το πάρουμε αλλιώς σε σχέση με το χθες».

 Αναφέρθηκε επίσης και σε αντίπαλους υποψηφίους Δημάρχους για τους οποίους ανέφερε ότι, «αυτό το Αγρίνιο κύριε δήμαρχε δεν είναι τόπος να ζεις. Αυτό το Αγρίνιο κυρία Σταρακά μπορεί και πρέπει να ανταμείψει και εσάς για την κατάντια του δήμου μας».

   Έπειτα μίλησε η υποψήφια Ευρωβουλευτής, Ήρα Κουρή, η οποία στάθηκε στις ευρωεκλογές και τόνισε ότι: «Είναι ντροπή τα 200 ευρώ να τα ονομάζεται 13η σύνταξη. Είμαστε ριζικά κάθετοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση που έχει επιβάλει στις πλάτες του λαού μας αυτό το τεράστιο βάρος. Αυτή η ευρωπαϊκή ένωση δεν μπορεί να εξασφαλίσει την ισορροπία μεταξύ των λαών».

  Λίγο πριν την ολοκλήρωση της συγκέντρωσης τον λόγο πήρε ο υποψήφιος Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας, Νίκος Καραθανασόπουλος, ο οποίος ανέφερε:

 «Λένε ότι σε Δήμο και Περιφέρεια πρέπει να ψηφίζουμε με αυτοδιοικητικά κριτήρια, αλλά αυτό είναι μόνο ο «φερετζές». Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και του μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ στην αυτοδιοίκηση υπηρετούν πιστά τις κυβερνήσεις του μνημονίου. Το ίδιο έκανε και η διοίκηση του κυρίου Κατσιφάρα. Για αυτό και επιβραβεύθηκε ως ο κοινός υποψήφιος του ΚΙΝΑΛ και του ΣΥΡΙΖΑ. Καλούμε αυτούς που αισθάνονται και είναι αριστεροί να μη στηρίξουν τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά να γεμίσουν τις κάλπες με πολλά «κόκκινα» ψηφοδέλτια».

  

Αναδημοσίευση από agrinionews.gr