Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

H ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΣ

                         

Την Παρασκευή 24-12-2010, κυκλοφόρησε απ’ την πλειοψηφία του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου υπαλλήλων νομαρχιακής αυτοδιοίκησης νομού Αιτωλοακαρνανίας που ανήκει στην  ΠΑΣΚΕ μια ανακοίνωση που δήθεν το περιεχόμενό της αποφασίστηκε ομόφωνα απ’ τη γενική μας συνέλευση.
Η πραγματικότητα όμως είναι τελείως διαφορετική κι έχει ως εξής:
1.Η εισήγηση του προέδρου του Δ.Σ. ασχολήθηκε στο μεγαλύτερο μέρος της με τον αριθμό των υπαλλήλων που περιλαμβάνει ο νέος οργανισμός κατά κατηγορία και στην εκτίμησή του πως με βάση τους αριθμούς δεν πρόκειται να υπάρξει πρόβλημα. Δεν έβαζε θέμα για τροποποίηση του οργανισμού της περιφέρειας  και δημιουργία οποιασδήποτε υπηρεσίας ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ. Έτσι η αναφορά στην ανακοίνωση του συλλόγου, του Αγρινίου σαν την πόλη που δήθεν αποφάσισε η Γ.Σ και μάλιστα ομόφωνα να ζητήσει απ’ τον περιφερειάρχη να δημιουργηθούν υπηρεσίες, είναι ψέμα. Αποτελεί δε,  μια διχαστική ενέργεια που δεν εξυπηρετεί τους σκοπούς του συλλόγου και βάζει συνειδητά ή ασυνείδητα το δηλητήριο του τοπικισμού μέσα στις γραμμές μας, όταν μάλιστα όλοι γνωρίζουμε την δύσκολη κατάσταση που επικρατεί γύρω απ’ αυτό το θέμα. Είναι ταυτόχρονα βαθιά αποπροσανατολιστική,  γιατί ήδη άρχισε να γίνεται κουβέντα και φασαρία γι’ αυτό κι όχι για το κύριο που είναι η ανηλεής επίθεση της κυβέρνησης ενάντια στο βιοτικό επίπεδο και τα δικαιώματα μας  και με ποιο συγκεκριμένο τρόπο θα την αντιπαλέψουμε.
O πρόεδρος του συλλόγου σε συνέντευξή του σε τοπική εφημερίδα ισχυρίζεται πως αυτή η αναφορά του στην ανακοίνωση δεν σημαίνει  ότι ο σύλλογος ζητάει να μεταφερθούν οι υπηρεσίες απ΄το Μεσολόγγι στο Αγρίνιο αλλά να παραμείνουν και οι υπηρεσίες στις υπόλοιπες πόλεις που με το νέο οργανισμό δεν υφίστανται πλέον......"Εδώ ο εχθρός μας  δεν είναι το Μεσολόγγι αλλά έχουμε πρόβλημα με τη Πάτρα "....λέει χαρακτηριστικά. Δηλαδή η πλειοψηφία του Δ.Σ. "θυμάται" παραμονή Χριστουγέννων πως ο Καλλικράτης θα 'χει  αρνητικές επιπτώσεις στη ζωή των εργαζομένων,    κάποιοι δεν θα 'χουν γραφεία κι αρμοδιότητες, κάποιοι θα μετακινηθούν, κάποιοι θ' απολυθούν αλλά ο υπαίτιος κι ο δημιουργός αυτής της κατάστασης δεν είναι η κυβέρνηση και η πολιτική της αλλά κάποιος ασαφής κι απροσδιόριστος εχθρός στη Πάτρα. Επί ένα ολόκληρο χρόνο, οι μικρές δυνάμεις του ΠΑΜΕ, στη νομαρχία προειδοποιούμε για τις ολέθριες επιπτώσεις της κυβερνητικής πολιτικής, για το περίφημο "ΣΦΑΖΟΥΜΕ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ  ΚΙ  ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ  ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ" του κ.ΠΑΓΚΑΛΟΥ που μιλούσε ξεκάθαρα για απολύσεις υπαλλήλων. Μας λέγανε τα γνωστά περί ξύλινης γλώσσας , περί γραφικότητας και καταστροφολογίας. Τώρα έρχονται κι αντί να ζητήσουν τη συμπαράταξη όλων των συναδέλφων,οργάνωση,δυναμική αντίδραση κι ανατροπή της βάρβαρης αυτής πολιτικής που ήδη για κάποιους συναδέρφους φέρνει " μαύρες" πρωτοχρονιάτικες μέρες, βάζουν επί μέρους θέματα και σπρώχνουν τους συναδέλφους σε άχρηστες κι ανούσιες διαμάχες.
2.Στην παρέμβαση που κάναμε στην Γ.Σ. αναφέραμε το πλαίσιο πάνω στο οποίο κατά τη γνώμη μας θα πρέπει να στηριχτεί ο σύλλογος προκειμένου να προασπίσει τα συμφέροντα των μελών του αλλά κι όλων των συναδέλφων ανεξάρτητα από εργασιακή σχέση δηλαδή:
Καμιά απόλυση συναδέλφου ανεξάρτητα από κατηγορία, σύμβαση ή εργασιακή σχέση.
Καμιά μετακίνηση συναδέλφου χωρίς τη θέλησή του.
Καμιά μετακίνηση σε προσωποπαγή θέση, γιατί αυτές είναι θέσεις με μειωμένα δικαιώματα.
Εξασφάλιση της μισθοδοσίας μας απ’ τον κρατικό προϋπολογισμό.
Επειδή καμιά επίσημη ενημέρωση δεν έχουμε και τα γεγονότα τρέχουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς η συγκέντρωση το πρωί της 3-1-2011,να μετατραπεί στη συνέχεια σε γενική συνέλευση, όπου θα αποφασίσουμε συγκεκριμένους τρόπους οργάνωσης και δράσης κι όχι όπως γίνεται μέχρι τώρα που στην ουσία δεν κάνουμε τίποτα..
Επί των ανωτέρω προτάσεων που αρκετοί συνάδελφοι έδειξαν πως αποδέχονται δεν έγινε καμιά ψηφοφορία και ως εκ τούτου η πλειοψηφία του Δ.Σ. όφειλε να τις καταγράψει στην ανακοίνωση κι όχι να καταγράφει τη δικιά της αντίθετη άποψη σαν απόφαση της γενικής συνέλευσης και μάλιστα ΟΜΟΦΩΝΗΣ.
Γι’ αυτούς τους λόγους λοιπόν καλούμε ΑΜΕΣΑ την πλειοψηφία του Δ.Σ. να  ΑΠΟΣΥΡΕΙ την ανακοίνωση γιατί με την ενέργεια αυτή  διασπά την προσπάθεια οργάνωσης και διεξαγωγής του αγώνα μας.
3.Είναι πλέον ξεκάθαρο σε κάθε καλόπιστο άνθρωπο που ασχολείται με τα κοινά πως οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ ακόμα κι αν ήθελαν δε μπορούν να αντιπαλέψουν αυτή την πολιτική. Κύριο μέλημά τους δεν είναι η προάσπιση των συμφερόντων μας αλλά το πώς θα βγει  με όσο το δυνατό λιγότερες απώλειες η κυβερνητική πολιτική. Το ίδιο και οι δυνάμεις της ΔΑΚΕ που απουσιάζουν από οποιαδήποτε συλλογική διαδικασία, δεν παίρνουν θέση σε τίποτα και μόνο στα κρυφά ψιθυρίζουν πως αν ήταν αυτοί όλα θα πήγαιναν ρολόι.  Και οι δύο στα πρωτοβάθμια σωματεία το παίζουν ακομμάτιστοι και ξιφουλκούν ενάντια στο ΠΑΜΕ  που παρουσιάζει την πολιτική διάσταση των γεγονότων, μιλώντας για κοινά ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ψηφοδέλτια όπως στην περίπτωση του συλλόγου μας. Όταν όμως έρχεται η ώρα της ψήφου για  ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ  και ΑΔΕΔΥ   τότε χωρίς ενδοιασμούς ή τύψεις στοιχίζονται πίσω απ’ τις παρατάξεις των κομμάτων τους και  η ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ πάει περίπατο.
Συνάδελφοι σας καλούμε να βγάλετε τ’ αναγκαία συμπεράσματα, να απεγκλωβιστείτε απ’ αυτές τις παρατάξεις ,ενισχύοντας τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, (που σας είπαν και σας λένε την αλήθεια), παντού σε κάθε εργασιακό χώρο, αλλάζοντας τους συσχετισμούς σε ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ  γιατί μόνο έτσι μπορούμε να δημιουργήσουμε συνδικαλισμό ανάλογο των δύσκολων καιρών που ζούμε.
                            
                                           
                   ΕΥΧΕΣ  ΓΙΑ  ΥΓΕΙΑ  ΚΑΙ  ΔΥΝΑΜΗ ΤΟ  2011
                                              .
                       ΤΑΞΙΚΗ  ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ  ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
          (οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στη νομαρχία Αιτωλοακαρνανίας)
                                    ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ 28-12-2010.

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ "ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ".


Ε! αυτό είναι από τ' άγραφα. Ο κουρεμένος από το ΔΝΤ και τους οίκους αξιολόγησης πρωθυπουργός, ανεβαίνει στο βήμα της Βουλής να υπερασπιστεί τον αθλιότερο και αντιλαϊκότερο προϋπολογισμό της μεταπολιτευτικής περιόδου και τολμάει να κάνει και μαθήματα συντακτικού!
«Σας μιλάω στον αόριστο», μονολογεί από βήματος, «αλλά πλέον θα χρησιμοποιώ ενεστώτα διαρκείας». Ελεος! Στην ελληνική γλώσσα δεν υπάρχει ενεστώτας διαρκείας. Υπάρχει όμως στα αγγλικά. Και είναι το πρώτο μάθημα για αρχάριους.
Δεν είναι γλωσσικό απλώς το ζήτημα, είναι βαθύτατα πολιτικό. Ο ίδιος άνθρωπος που έχει από το ίδιο βήμα αναγνωρίσει την αδυναμία του στη χρήση της ελληνικής λόγω... «διασποράς», έρχεται λίγους μήνες μετά να δολοφονήσει τη γλώσσα με τον αέρα της αυθεντίας. Μιαν αλήθεια είπε. Οτι με αλλότρια κουλτούρα και στόχο την εξυπηρέτηση αλλότριων του λαού, ταξικών συμφερόντων, θεωρεί ότι μπορεί να επιβάλλει όχι απλώς διαρθρωτικές αλλαγές, υποτέλεια και πείνα, αλλά ως και σκέψη σε άλλη γλώσσα.
Αν όμως θεωρήσουμε τον προϋπολογισμό αυτόν, της βίαιης πτωχοποίησης και φυσικής εξόντωσης μεγάλων τμημάτων του ελληνικού πληθυσμού, σε ενεστώτα διαρκείας αγγλιστί, τότες θα κυλάει κάθε μέρα κατά πάνω μας σαν συνεχώς φονική χιονοστιβάδα που μεγαλώνει πέφτοντας σε δύναμη και όγκο». Σταματάει μόνο όταν εξαφανίσει, χωριά, πόλεις, κοιλάδες και μερικούς «άτυχους» σκιέρ που πρέπει να εξαφανιστούν μαζί με το κεφάλαιό τους.
Μέλλον εξακολουθητικός.
Η απάντηση στον ανύπαρκτο ενεστώτα διαρκείας μπορεί και έρχεται από την ίδια τη γλώσσα που μιλάει και ο πλέον αγράμματος εργάτης - εργαζόμενος. Ακόμα και αυτός που έμαθε δύο αγγλικά (και το present simple και present continuοus), αλλά δε ζει με αυτά.
Στη γλώσσα μας έχουμε δύο μέλλοντες. Το μέλλοντα το στιγμιαίο και τον εξακολουθητικό. Ετσι για να μαθαίνει και από την εργατική τάξη και ο πρωθυπουργός: θα απεργήσω (άπαξ) και θα απεργώ (κατ' εξακολούθηση) είναι δύο διαφορετικές λειτουργίες του μέλλοντος χρόνου και του μέλλοντος μιας γενικής. Θα αντισταθούμε - θα αντιστεκόμαστε.
Οταν η άρχουσα τάξη διανύει τη φυσική της καπιταλιστική κρίση, μπορεί να χρησιμοποιεί και ανύπαρκτους χρόνους. Το επιχειρεί κυρίως όταν φοβάται, όταν τρέμει τους πραγματικούς. Τους μέλλοντες δηλαδή.
Αυτούς καλά θα κάνει να τους μελετάει συνεχώς και εκείνη η αριστερά που φτιάχνει ενεστώτα διαρκείας σαν την ανύπαρκτη θέση αναπληρωτή προέδρου στην ΑΔΕΔΥ, προκειμένου να την καταλάβει ως ενσωμάτωσης αντίτιμο σε αγαστή συνεργασία με το δικομματισμό που καταγγέλλει. Γιατί αργά ή γρήγορα θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον μέλλοντα εξακολουθητικό των αγώνων, χωρίς γλώσσα.
Καλές και υγιείς γιορτές προς αναπλήρωση δυνάμεων σύντροφοι. Γιατί δε θα παλέψουμε. Θα παλεύουμε. Ωσπου να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση...


Λιάνα ΚΑΝΕΛΛΗ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣΓΙΑ ΤΙΣ ΛΑΪΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ"

Για τη δράση των κουκουλοφόρων σε διατεταγμένη υπηρεσία η «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαΐκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη» εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
«Σοβαρότατες ευθύνες προκύπτουν για το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και συνολικά την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ - όπως και την προηγούμενη της ΝΔ - μετά τις αποκαλύψεις για τη συντονισμένη δράση κουκουλοφόρων από κοινού και κάτω από τις εντολές των ΜΑΤ κατά τη διάρκεια της πανεργατικής απεργίας στις 15 Δεκέμβρη. Ανάλογες μαρτυρίες υπήρχαν και για τη μεγαλειώδη απεργία στις 5 Μάη, όπου ξετυλίχθηκε γενικότερη προβοκάτσια με κατάληξη τον τραγικό θάνατο των υπαλλήλων της τράπεζας Marfin. Τυχαίο; Δε νομίζουμε!
Τα στοιχεία αυτά προστίθενται σε σωρεία άλλων περιστατικών που έχουν κατά καιρούς αποκαλυφθεί, σχετικά με την εισχώρηση ασφαλιτών χαφιέδων σε εργατικές και αντιιμπεριαλιστικές πορείες, τη βιντεοσκόπηση διαδηλώσεων, την παρουσία σε συσκέψεις σωματείων κλπ. Επιβεβαιώνεται ότι το ίδιο το αστικό κράτος εκτρέφει, χρησιμοποιεί και καλύπτει χαφιέδικους και προβοκατόρικους μηχανισμούς για τη συκοφάντηση και καθυπόταξη των εργατικών και λαϊκών αγώνων.
15.12.2010: Κουκουλοφόροι και ΜΑΤ σχεδιάζουν την ...επιχείρησή τους
Η προβοκατόρικη και χαφιέδικη δράση είναι το συμπλήρωμα της ανοιχτής αστυνομικής και κρατικής καταστολής, του ηλεκτρονικού φακελώματος, της συκοφάντησης των εργατικών και λαϊκών κινητοποιήσεων και του αντικομμουνισμού, από τις κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ της πλουτοκρατίας.Η "Δημοκρατική Συσπείρωση" καταγγέλλει σε όλους τους εργαζόμενους και τους νέους, τη λειτουργία και αυξανόμενη δράση των προβοκατόρικων μηχανισμών, που βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία ενάντια στα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα. Τους καλεί να καταδικάσουν και να απομονώσουν πιο αποφασιστικά τους κάθε είδους προβοκάτορες, που πίσω από την κουκούλα του "αντιεξουσιαστή" συχνά καλύπτουν το πρόσωπο του ασφαλίτη. Να δυναμώσουν τον αγώνα τους συνολικά ενάντια στην εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία και καταστολή, στους τόπους δουλειάς και στους δρόμους του αγώνα.

Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

ΤΟ ΠΑΡΑΤΡΑΒΑΝΕ !



Της  Αιτωλ/νίας Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ξεπέρασαν τα όρια!

Όλοι   αυτοί   που   τα   ψήφισαν   όλα   και   είπαν   ναι  σε  όλα.

Δεν τους φτάνει:

-που φτωχαίνουν τον κόσμο.
-που προσκάλεσαν και παρέδωσαν τη χώρα σε τοκογλύφους.
-που εκχώρησαν την εθνική κυριαρχία.
-που ξεθεμελίωσαν κάθε κοινωνικό αγαθό.
-που έφεραν εργασιακές συνθήκες μεσαίωνα.
-που επανέφεραν σαν ελπίδα για ζωή τον ξενιτεμό.
-που κλέβουν τον κόσμο για να χαρίζουν στους τραπεζίτες.
-που ξεπουλάν τη χώρα και τον πλούτο της.
-που ληστεύουν συντάξεις και μισθούς.
-που αναβιώνουν τα συσσίτια.
-που μετατρέπουν τα Δημόσια Νοσοκομεία σε  Νεκροτομία.
-που παραδίδουν την παιδεία στην ιδιωτική ασυδοσία.
-που στέλνουν αποφοίτους ΤΕΙ-ΑΕΙ για δουλειά στα ντελίβερι.
-που κατήργησαν την κοινωνική ασφάλιση.
-που ξεχέρσωσαν τη γη.
-που νέκρωσαν την αγορά.

Έχουν   το θράσος   να  το   παίζουν   φιλολαϊκοί  και  δήθεν.

Προσβάλει και τη νοημοσύνη και την αισθητική μας το να σουλατσάρουν στα κανάλια και να κάνουν δηλώσεις συμπόνιας και ταυτόχρονα να ψηφίζουν τα πάντα, όλα.

Με δεδομένο λοιπόν ότι και με την ψήφο τους επέλεξαν την παράδοση της χώρας και του λαού στο νεοταξίτικο  μαύρο μέτωπο και συμμάχησαν μαζί του, τους εγκαλούμε να σταματήσουν να προκαλούν με θεατρινισμούς, καμώματα και κροκοδείλια δάκρυα.

ΕΜΠΟΡΙΚΟΣ  ΣΥΛΛΟΓΟΣ  ΑΓΡΙΝΙΟΥ  Ο ΕΡΜΗΣ 

 ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ Ε.Σ.Α.

 

ΤΕΛΟΣ ΑΓΓΕΛΩΝ, ΑΡΧΗ ΝΕΩΝ ΑΓΩΝΩΝ


«Καλά, δεν ντρέπεστε, να κοροϊδεύετε έτσι τον ελληνικό λαό;» ρώτησε - χτες το απόγευμα στη Βουλή - τους βουλευτές του κυβερνητικού κόμματος, ένας από τους βουλευτές του ΚΚΕ. Προς απάντησή του έσπευσαν ο ένας μετά τον άλλο όσοι δεν είχαν μιλήσει ήδη να κάνουν καθαρό πως το δούλεμα του λαού είναι μέρος της δουλειάς τους.
Εχουν αναλάβει μεγάλη εργολαβία και ελπίζουν ότι είναι χάνοι οι ψηφοφόροι τους. Πώς αλλιώς θα έβγαινε ένας απ αυτούς να διακηρύξει ότι οι νέοι θα πάρουν 1 εκατομμύριο ευρώ για να κάνουν δικές τους επιχειρήσεις; Πώς αλλιώς θα παρουσίαζε 5 δισ. του ΕΣΠΑ, δηλαδή ζεστού χρήματος που δίνεται στο μεγάλο κεφάλαιο, σαν παροχή στην κοινωνία; Πώς αλλιώς θα έλεγαν από το βήμα της βουλής ότι στην αγορά 700 προϊόντα από το «καλάθι της νοικοκυράς» πωλούνται ήδη φτηνότερα.
Βρίσκουν και κάνουν.
Εφτασε ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε συνέντευξή του σε αμερικανικό περιοδικό να δηλώνει πως είναι θέμα χρόνου ο κόσμος να αρχίσει να απολαμβάνει το βιασμό του.
Σ' ένα μείγμα κυνισμού και εμπαιγμού αξιώνουν να αποδεχτούν οι άνθρωποι πως ό,τι γνώριζαν τα τελευταία 65 χρόνια ως δικαίωμά τους πρέπει να το ξεχάσουν. Και είχαν το θράσος να επικαλεστούν ως και την «φλεξικιούριτι», την περίφημη «ευελφάλεια» της Διαμαντοπούλου από τον καιρό που ήταν Επίτροπος της ΕΕ, για να πούνε ότι η κυβέρνηση πασχίζει να προστατέψει τους ανέργους.
Αυτό που επιχειρούν είναι να δώσουν ώθηση σε μια τεραστίων διαστάσεων αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργατών. Το μαρτυρά η προχτεσινή έκθεση της ΕΕ που επαναφέρει το θέμα της ρύθμισης του χρόνου εργασίας (το περίφημο σχέδιο οδηγίας που οδηγούσε σε 65ωρη δουλειά τη βδομάδα). Εκεί είναι το κουμπί. Στον απλήρωτο χρόνο εργασίας. Εκεί όπου βγαίνει η υπεραξία. Τον απλήρωτο χρόνο εργασίας θέλουν να αυξήσουν. Με διάφορες μεθόδους. Και κοινό παρονομαστή την όσο το δυνατόν πιο ελαστική εργασία.
Εχουν καταφέρει ήδη πολλά. Εχουν νομοθετήσει την απλήρωτη υπερωρία. Εχουν κατεβάσει το μισθό στα 590 ευρώ. Εχουν αυξήσει το χρόνο παραμονής στη δουλειά με το συνταξιοδοτικό, έχουν μεταφέρει στις πλάτες του εργάτη ένα τεράστιο κόστος για την Υγεία, την Παιδεία, την Πρόνοια.
Πάνω στα ερείπια που δημιουργούν παριστάνουν και τους κλαμένους.
Οι περιγραφές της πραγματικότητας θα απογειωθούν τις επόμενες μέρες από τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχει η αστική τάξη.
Αυτό που θα λείπει από τα δακρύβρεκτα ρεπορτάζ τους θα είναι η διέξοδος.
***
Είναι και πάλι μόνο το ΚΚΕ που φορτώνεται την ευθύνη όχι απλά να σηκώσει τη σημαία της αντίστασης, αλλά να οργανώνει και να φροντίζει να γίνει πράξη η αντεπίθεση. Που ξεκινά από τα απλά: να μην κοπεί το ρεύμα στο σπίτι κανενός. Να ενισχυθούν οι άνεργοι με πρακτικά μέτρα. Να μπει φρένο στο βραχνά των χρεών προς τις τράπεζες και μέσα από όλα αυτά να προβάλλεται και να περπατά στη ζωή η μόνη πραγματική διέξοδος: Η συγκρότηση της κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας που θα έχει στόχο την αφαίρεση της εξουσίας από την τάξη που σήμερα κυβερνά, την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, δηλαδή την ευθεία αντιπαράθεση με τα μονοπώλια και την πολιτική τους έκφραση.
Κατανοητό ότι όλοι χρειάζονται μια ανάπαυλα τέτοιες μέρες. Ομως στα εργατόσπιτα, και αυτή η «πολυτέλεια» φέτος δεν υπάρχει. Ας γίνουν και αυτές οι μέρες αφορμή για τη συγκέντρωση δυνάμεων... Για να αποχτήσει νόημα η γέννηση της ελπίδας.


ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΟΥΛΕΜΑ


 «Οι "τεμπέληδες" Ελληνες εργαζόμενοι δουλεύουν πολύ περισσότερο από τους Γερμανούς, τους Ολλανδούς και τους Σκανδιναβούς, και μάλιστα έρχονται πρώτοι σε ώρες εργασίας σε ολόκληρη την ΕΕ, σύμφωνα με έκθεση που έδωσε χθες στη δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (...) Οι Ελληνες εργαζόμενοι δουλεύουν 2.120 ώρες το χρόνο και καταλαμβάνουν την πρώτη θέση στην ΕΕ, ενώ οι Γερμανοί έρχονται προτελευταίοι με μόνο 1.432 ώρες και οι Ολλανδοί τελευταίοι με 1.389 ώρες (...) Το 26,3% των Γερμανών εργαζομένων δουλεύουν υπό καθεστώς μερικής εργασίας, ενώ οι Ολλανδοί που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία αντιπροσωπεύουν το 48,2 % του ενεργού πληθυσμού. Το ελληνικό ποσοστό δεν υπερβαίνει το 6%... Ετσι εξηγούνται και τα χαμηλά ποσοστά ανεργίας στη Γερμανία, την Ολλανδία και γενικά στις χώρες του Βορρά. Ανθούν τα γραφεία ενοικίασης εργαζομένων» 
(το θέμα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

ΚΑΘΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΠΟΥ " ΜΑΣ ΔΙΝΟΥΝ" ΜΑΣ ΤΟ ΧΡΕΩΝΟΥΝ......ΕΞΙ.

Εν μέσω «μηχανισμών βοήθειας», «ευρωομολόγων» και νέων «εθνικών επιτυχιών», όπως στην προχτεσινή σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών, ας δούμε μια ενδιαφέρουσα πλευρά των σχέσεων ΕΕ - Ελλάδας: Τα περίφημα «πακέτα». Πρόκειται για τα ΜΟΠ της περιόδου 1986-93, ύψους 471 εκατ. ευρώ, για το Β΄ ΚΠΣ της περιόδου 1994-99, ύψους 12,3 δισ. ευρώ, για το Γ΄ ΚΠΣ της περιόδου 2000-2006, ύψους 26,1 δισ. ευρώ. Εδώ τώρα έρχονται να «προστεθούν» και τα 26,2 δισ. ευρώ από το ΕΣΠΑ της τρέχουσας περιόδου 2007-2013.
Το άθροισμά τους είναι περίπου 65 δισ. ευρώ.
Αν ακολουθήσουμε τη «χυδαία» λογιστική προσέγγιση των φίλων της ΕΕ, όταν μιλούν για τα «λεφτά που παίρνουν οι Ελληνες από τις Βρυξέλλες», τότε προκύπτει το εξής:
*
Από το 1980 μέχρι το 2013, το ποσό από τον παραπάνω «πακτωλό» που αναλογεί σε καθέναν από τα 10 εκατομμύρια Ελληνες δεν ξεπερνά τα 6.500 ευρώ. Τουτέστιν:
Σε μια περίοδο 33 ετών από την ένταξη στην ΕΕ, οι Ελληνες εργαζόμενοι (υποτίθεται ότι) «εισέπρατταν» κατά κεφαλήν από τα «πακέτα» περίπου 196 ευρώ το χρόνο. Ητοι 0,54 λεπτά του ευρώ την ημέρα!
Περί αυτής της ευρωενωσιακής «βοήθειας» πρόκειται...
***
Αλλά το κύριο δε βρίσκεται καν στην προπαγανδιστική απάτη που θέλει τον ελληνικό λαό να «χρηματοδοτείται» και να ζει από τα «πακέτα» της ΕΕ.
Το κύριο βρίσκεται στη λεηλασία που κρύβεται πίσω από αυτήν τη γελοία προπαγάνδα.
*
Απόδειξη:
Το ποσό των μέχρι τώρα «πακέτων» (ήταν περί τα 42 δισ. ευρώ μέχρι το 2007 στα οποία προστίθεται και το 1 δισ. ευρώ από την απορρόφηση του ΕΣΠΑ μέχρι τα τέλη του 2009 - στοιχεία υπουργείου Οικονομικών, «Ελευθεροτυπία» 15/6/2010). Συνολικά δηλαδή για την περίοδο 1981-2009, το ποσό δεν ξεπερνά τα 43 δισ. ευρώ.
Το ποσό αυτό, για να έχουμε μια ουσιαστική απάντηση στην εξίσωση των «οφελειών - κόστους» όσον αφορά την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ, θα πρέπει να συγκριθεί με ένα και μόνο στοιχείο:
Με το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου της Ελλάδας έναντι της ΕΕ από το 1980 μέχρι το 2009.
Αν, λοιπόν, δει κανείς συγκεντρωτικά τα στοιχεία για το εμπορικό ισοζύγιο της Ελλάδας με την ΕΕ (πηγή: Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδας), προκύπτει ότι:
Αθροιστικά οι εισαγωγές της χώρας τις τρεις τελευταίες δεκαετίες ανήλθαν στα 379,2 δισ. ευρώ. Οι εξαγωγές της στα 125,4 δισ. ευρώ. Ετσι το αθροιστικό έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου της Ελλάδας έναντι της ΕΕ μέσα σε αυτά τα χρόνια εκτινάχτηκε στο δυσθεώρητο ύψος των 254 δισ. ευρώ!
Δηλαδή: Τους δώσαμε 254 (για εισαγωγές από τις χώρες της ΕΕ) και πήραμε 43 (από τα «πακέτα»)...
Δηλαδή: Κάθε ένα ευρώ που «μας δίνουν», τους το πληρώνουμε ...έξι!
*
Με άλλα λόγια:
Για κάθε ένα ευρώ που υποτίθεται ότι οι Βρυξέλλες μας «δίνουν» μέσω των «πακέτων» (ΜΟΠ, ΚΠΣ, ΕΣΠΑ κλπ.), ο ελληνικός λαός τους πληρώνει ...έξι ευρώ (!), όπως προκύπτει από την εκτίναξη του εμπορικού ισοζυγίου της χώρας έναντι της ΕΕ. Το κόστος δηλαδή που πληρώνει η Ελλάδα ως συνέπεια της ανισομετρίας εντός της ΕΕ είναι 6 φορές μεγαλύτερο από τα «οφέλη» λόγω της ένταξης και παραμονής της στη λυκοσυμμαχία.
*
Φυσικά αυτό το τεράστιο κόστος της συμμετοχής της Ελλάδας στο κλαμπ των τάχα «ισότιμων εταίρων» δεν το πληρώνουν όλοι. Αυτός που πληρώνει είναι ο λαός. Γιατί (όντως) υπάρχουν και εκείνοι που εισπράττουν και κερδίζουν. Πρόκειται για τους πλουτοκράτες, τους οποίους αφορούν - στην πραγματικότητα - τα «πακέτα».
Πρόκειται για τους βιομήχανους, τους εργολάβους και τους «αετονύχηδες» του μεγάλου κεφαλαίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι:
Πάνω από το 50% του Γ΄ ΚΠΣ πήγε σε προγράμματα για δρόμους και συγκοινωνιακούς άξονες με βάση τα συμφέροντα των εργολάβων ή για πολυποίκιλα και ποικιλώνυμα προγράμματα ...«κατάρτισης», δηλαδή ζεστό χρήμα στους βιομήχανους για τη μείωση του λεγόμενου «εργατικού κόστους».

Γράφει
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

ΣΥΝΕΣΤΙΑΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΝΕ

Το Σάββατο 18-12-10 στις 20:30 θα γίνει στο ραδιομέγαρο Μεσολογγίου συνεστίαση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για να τιμήσουμε τα 92 χρόνια από την ίδρυση του κόμματός μας. Η τιμή της πρόσκλησης είναι 20 Ευρώ, και θα υπάρχει ζωντανή μουσική, φαγητό, και άφθονο καλό κρασί. Σας καλούμε να μας τιμήσετε με την παρουσία σας.
από borasco.blogspot.com

Η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ



 

"Εργάτη, νέε το ΠΑΜΕ σε καλεί, σου κήρυξαν τον πόλεμο πολέμα τους και εσύ",  

"Ο διάλογος τους είναι μια απάτη, νόμος είναι το δίκιο του εργάτη”
"Πόλεμος στον πόλεμο των καπιταλιστών”
"Συνδικάτα ταξικά, όχι εργοδοτικά",  

"ΓΣΣΕ εργατών, όχι των εργοδοτών”
Αυτά ήταν τα συνθήματα που με παλμό και δύναμη φώναξαν οι εργαζόμενοι στην συγκέντρωση και την πορεία του ΠΑΜΕ στο Μεσολόγγι.
Μια απο τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις που έδειξε την ανάγκη για αγώνες και πάλη.
Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Μπάμπης Παναγόπουλος μέλος της γραμματείας του ΠΑΜΕ που ανάμεσα στα άλλα είπε:
"....Είμαστε σε πόλεμο, και πρέπει να προετοιμασθούμε ο πόλεμος να λήξει με νικητή το λαό. Η κυβέρνηση είναι αδίστακτη, η αξιωματική αντιπολίτευση εμπαίζει το λαό με το "άλλο μείγμα" πολιτικής.
Σήμερα, απαιτείται συγκεκριμένη αντιπολιτευτική στρατηγική που οδηγεί το λαό στην αμφισβήτηση και ανατροπή του συστήματος και όχι σε γιατροσόφια που ανακυκλώνουν τα προβλήματα και τα οξύνουν. Αυτό είναι το δικό μας επίκαιρο κάλεσμα σήμερα.
Το Μνημόνιο δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα του χρέους, ούτε η μείωση των εξόδων και η αύξηση εσόδων θα αντιμετωπίσει το έλλειμμα.
Λύση για το λαό είναι μόνο η ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων
Το δυνάμωμα του ΠΑΜΕ, το στέριωμα της λαϊκής συμμαχίας, είναι τα μόνα που μπορούν να αποκρούσουν τα σχέδια κυβέρνησης - πλουτοκρατίας
Οι εργαζόμενοι οφείλουν να γνωρίζουν ότι θα υπάρξει συνέχεια. Θα ακολουθήσουν και νέα εξίσου ή ακόμα πιο επαχθή και απάνθρωπα μέτρα.
Η διέξοδος για το λαό βρίσκεται στη στρατηγική της αγωνιστικής αντίστασης και της ανατροπής.
Όλοι τώρα με το ΠΑΜΕ. Δρόμος προς τα πίσω δεν υπάρχει. Εμείς παράγουμε τον πλούτο. Μην αφήσουμε να μας καταδικάσουν στη φτώχεια.
Ενωμένος ο λαός είναι πιο δυνατός. Μπορεί να τους σταματήσει τώρα, μπορεί να τους νικήσει αύριο."

από borasco.blogspot.com

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

ΤΑ ΧΡΕΗ (ΤΟΥΣ) ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΧΗΜΑ

    

Πίνακας 2
Ο κύριος Παπακωνσταντίνου, παρουσία του Κοινοτικού επιτρόπου Ολι Ρεν κατά την επίσκεψη του τελευταίου στην Αθήνα, πρότεινε όταν γίνεται λόγος για «χρέος» να αναφερόμαστε πλέον στο συνολικό εξωτερικό χρέος μιας χώρας και όχι μόνο στο δημόσιο χρέος. Και τούτο, όπως παρατήρησε, λόγω της διεθνούς τάσης τα χρέη των ιδιωτών να τα αναλαμβάνουν τα κράτη και οι κυβερνήσεις.
*
Συμφωνούμε απόλυτα!
Και συμφωνούμε (για την ακρίβεια: «υπερθεματίζουμε»!) γιατί η αποτύπωση της κατάστασης του συνολικού εξωτερικού χρέους της Ελλάδας, τα χρέη δηλαδή προς τρίτες χώρες, όχι μόνο του δημόσιου αλλά και του ιδιωτικού τομέα (τράπεζες, επιχειρήσεις κλπ.), αποκαλύπτει από μια ακόμα πλευρά την πολιτική απάτη στην οποία επιδίδεται το ΠΑΣΟΚ.
*
Είναι, λοιπόν, το χρέος που δημιουργεί «ειδικές συνθήκες» στην Ελλάδα και που λόγω των «ειδικών συνθηκών» η κυβέρνηση «αναγκάζεται» να κόβει μισθούς και συντάξεις; Είναι το χρέος εκείνο το «ειδικό μέγεθος» που «υποχρεώνει» την κυβέρνηση να εγκαθιδρύει συνθήκες «Νταχάου» στις εργασιακές σχέσεις;
Αν ήταν έτσι, τότε οι μισοί λαοί του κόσμου θα έπρεπε να έχουν, ήδη, εκτελεστεί με την κατηγορία της «σπατάλης»!
Αν ήταν έτσι, τότε ο ελληνικός λαός θα έπρεπε να αποτελεί υπόδειγμα ανά τον πλανήτη, όχι «χαραμοφάη», όπως θέλουν οι ταγοί του να τον εμφανίζουν, αλλά «συνετού μέρμηγκα»!
Πίνακας 3
*Τα στοιχεία είναι δικά τους, προέρχονται από τους πλέον φιλικούς προς την κυβέρνηση οργανισμούς και υπηρεσίες και ομολογούν την αλήθεια.
*
Πρώτον: Το συνολικό εξωτερικό χρέος της Ελλάδας (πίνακας 1), ύψους 532 δισ. δολαρίων, τεράστιο μεν, αλλά εντούτοις δεν είναι παρά μια «κουτσουλιά» μπροστά στα κοντά 14 τρισεκατομμύρια του χρέους των ΗΠΑ ή στα περίπου 9 τρισεκατομμύρια του χρέους της Βρετανίας ή στα 4,7 τρισεκατομμύρια του χρέους της Γερμανίας της καγκελαρίου Μέρκελ!
Τα στοιχεία (τους) πιστοποιούν ότι τουλάχιστον 11 από τις 16 χώρες της Ευρωζώνης έχουν μεγαλύτερο εξωτερικό χρέος από το ελληνικό!
Οτι ακόμα στην έδρα της ΕΕ, εκεί που συνεδριάζει η Κομισιόν, στο Βέλγιο, το εξωτερικό χρέος είναι περίπου δυόμισι φορές μεγαλύτερο από το χρέος της Ελλάδας!
*
Δεύτερον: Οσον αφορά το εξωτερικό χρέος συγκρινόμενο με το ΑΕΠ (πίνακας 2) επίσης επιβεβαιώνεται ότι το 167% της Ελλάδας απέχει παρασάγγας από το πάνω από 1.000% της Ιρλανδίας ή από το 470% της Ολλανδίας.
Σε κάθε περίπτωση, ο γαλλογερμανικός άξονας δεν είναι εκείνος που διαθέτει την έξωθεν καλή μαρτυρία, αφού η μεν Γαλλία έχει μεγαλύτερο εξωτερικό χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ της από εκείνο της Ελλάδας, η δε «αυστηρή» σε τέτοια θέματα Γερμανία μας ακολουθεί κατά πόδας...
*
Τρίτον: Σύμφωνα με τα στοιχεία για το κατά κεφαλήν χρέος, η Ελλάδα (πίνακας 3) βρίσκεται σε πολύ καλύτερη θέση όχι μόνο από τις ΗΠΑ και μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες εκτός ΕΕ (Ελβετία, Νορβηγία), αλλά και από τις μισές σχεδόν χώρες της Ευρωζώνης.
***
Τα παραπάνω, αφ' ενός αποδεικνύουν ότι το ζήτημα του χρέους δεν αποτελεί κάποιο ιδιαίτερο σύμπτωμα του «ελληνικού καπιταλισμού». Είναι προσδιοριστικό του παγκόσμιου καπιταλισμού, αφού, από συστάσεώς του, έτσι λειτουργεί το σύστημα της «ελεύθερης οικονομίας».
Πίνακας 1
Πρόκειται για την οικονομία που «ελεύθερα» επιτρέπει στις πολυεθνικές, στα μονοπώλια και στις τράπεζες να κερδοσκοπούν και εξίσου «ελεύθερα» τα δικά τους ιδιωτικά χρέη, που διαμορφώνονται στο πλαίσιο των χρηματοπιστωτικών τους δραστηριοτήτων, έρχονται μέσω του καπιταλιστικού κράτους να τα φορτώνουν στο δημόσιο κρατικό ταμείο, δηλαδή στους λαούς.
*
Αφ' ετέρου, τα στοιχεία επιβεβαιώνουν - και το επιβεβαιώνει διπλά η σύγκριση του ελληνικού εξωτερικού χρέους με τα ισχύοντα σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο - ότι η «τρομοκρατία» περί το χρέος και τα ελλείμματα, στο εσωτερικό της Ελλάδας, δεν αποτελεί παρά μια προπαγανδιστική μηχανή.
Μια «μηχανή» που κατασκευάστηκε να επαναλαμβάνει ότι βρισκόμαστε στο «χείλος του γκρεμού» ώστε να βρεθεί «παραλυμένος» ο λαός τη στιγμή που οι εγκάθετοι της ολιγαρχίας τον σπρώξουν να κάνει ένα βήμα μπροστά, μέσα στον γκρεμό!
*
Η «χρεο-τρομοκρατία» είναι ένα πρόσχημα (από τα διάφορα που χρησιμοποιούνται σε όλες τις χώρες, αφού παντού, ανεξαρτήτως χρεών και ελλειμμάτων, οι λαοί υφίστανται την ανελέητη λιτότητα) για την επιβολή του προαποφασισμένου κοινωνικού βανδαλισμού και του πρωτοφανούς εργοδοτικού κανιβαλισμού, που δεν έχει στόχο το «νοικοκύρεμα» των οικονομικών του ελληνικού κράτους.
Ο στόχος των εμπνευστών της είναι άλλος και είναι διπλός:
Από τη μια επιδιώκουν τη συναίνεση του λαού, που καλείται να αναπτύξει την ψυχολογία του «συνενόχου» και του «συνυπεύθυνου» για τα χρέη που οι εκμεταλλευτές του δημιουργούν, αλλά εκείνος πρέπει να τα πληρώνει.
Από την άλλη, η θεωρία του χρέους γίνεται το προπέτασμα καπνού που στο όνομα του «κοινού μας σπιτιού που καίγεται», προσπαθεί να αφοπλίσει τις λαϊκές αντιστάσεις απέναντι στην πολιτική που διασφαλίζει στην πλουτοκρατία «εργασιακούς κανόνες» τύπου «Αουσβιτς».
«Κανόνες» απόλυτης εργασιακής βαρβαρότητας, που θα επιτρέψουν στους κεφαλαιοκράτες την άνευ όρων εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης και τη διασφάλιση μετά την κρίση μιας νέας κερδοφορίας (και ακόμα μεγαλύτερων χρεών), που θα επιτευχθεί πάνω στα νεκροταφεία των εργατών και στις ερεβώδεις στέπες της κοινωνικής εξαθλίωσης.

Γράφει ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ.

Τώρα είναι ώρα ευθύνης για κάθε εργαζόμενη και εργαζόμενο, για κάθε νέα και νέο.
Κανένας δεν πρέπει να σκύψει το κεφάλι και να αποδεχτεί τα νέα βάρβαρα μέτρα που καταδικάζουν εμάς και τα παιδιά μας στη φτώχεια, την ανεργία, την ανασφάλεια.
Πάρε θέση στον αγώνα μαζί με το ΠΑΜΕ.
Όλοι στην απεργία και τις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ στις 15 Δεκέμβρη.
Να δώσουμε πρώτη δυνατή, ταξική, περήφανη απάντηση στην κυβέρνηση, τους επιχειρηματίες. Να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας.
Εργάτη, νέε, το ΠΑΜΕ σε καλεί, σου κήρυξαν τον πόλεμο, πολέμα τους και εσύ.
Όλοι με το ΠΑΜΕ στην απεργία 15 Δεκέμβρη, στη διαδήλωση, στον αγώνα! Κάθε εργασιακός χώρος, κάθε κλάδος, κάθε συνοικία, πρέπει να γίνουν κάστρα ταξικής οργάνωσης και αντεπίθεσης. Δρόμος προς τα πίσω δεν υπάρχει για κανέναν εργαζόμενο. Το δίλημμα σήμερα είναι: Φτώχεια, ανεργία και εξαθλίωση ή αντεπίθεση – σύγκρουση με τα κόμματα, τους συνδικαλιστές που υπηρετούν τα συμφέροντα των μεγαλοβιομηχάνων και μεγαλοεπιχειρηματιών.
Εργαζόμενε, εργαζόμενη, άνεργε, εργάτη
Άκουσε τη φωνή, το κάλεσμα του ΠΑΜΕ. Μην πιστεύεις άλλο στα ψέματα και τα εκβιαστικά διλήμματα της κυβέρνησης, της ΝΔ. Το νέο αντεργατικό έγκλημα που τσακίζει τους μισθούς, τα εργασιακά δικαιώματα, δεν έχει καμία σχέση με το έλλειμμα και με το χρέος. Μην ανέχεσαι να σε κοροϊδεύουν. Καταδικάζουν οριστικά στη φτώχεια εσένα και το παιδί σου για να βγάλουν ακόμα μεγαλύτερα κέρδη οι μεγαλοεπιχειρηματίες που θησαύριζαν και χτες. Έλα μαζί μας να οργανώσουμε την πάλη! Έλα με το ΠΑΜΕ να κάνουμε την επιτυχία της απεργίας στις 15 του Δεκέμβρη μια νέα αρχή.
Εργάτη, εργάτρια
Είναι ψέμα ότι η δραστική μείωση των ήδη απαράδεκτων μισθών, η ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων μας, γίνεται για να σταματήσουν οι απολύσεις, για να αντιμετωπιστεί η ανεργία. Η αλήθεια είναι ότι ταυτόχρονα με τους μισθούς πείνας και τη δουλειά χωρίς δικαιώματα, θα γίνουν και απολύσεις και η ανεργία θα μεγαλώνει. Την ανεργία γεννά και μεγαλώνει η καπιταλιστική κρίση, ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός, η ισχυροποίηση των μονοπωλίων. Μην περιμένεις σωτηρία από πουθενά. Εμπιστεύσου τον αγώνα, την ταξική μας δύναμη και προοπτική, έλα μαζί με το ΠΑΜΕ. Όλοι στην απεργία όλοι στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ την Τετάρτη 15 Δεκέμβρη. Να οικοδομήσουμε την ταξική ενότητα, την ταξική αντεπίθεση.
Ψηλά το κεφάλι. Καμία εμπιστοσύνη στους κυβερνητικούς, εργοδοτικούς συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ που φανερά και μυστικά προδίδουν τα δικαιώματά μας στους μεγαλοβιομήχανους και την κυβέρνηση. Αυτοί όχι μόνο δεν οργανώνουν, αλλά υπονομεύουν και την ταξική ενότητα και την πάλη μας. Έλα με το ΠΑΜΕ τώρα. Η μόνη ελπίδα είναι να οργανώσουμε, να κλιμακώσουμε την αντεπίθεσή μας. Όλοι στην απεργία στις 15 Δεκέμβρη, οργάνωση παντού, σε κάθε τόπο δουλειάς. Συμμαχία με τους αυτοαπασχολούμενος τους μικρούς εμπόρους και βιοτέχνες και αγρότες, για να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική.
Εργαζόμενε, εργαζόμενη, άνεργε
Έλα τώρα με το ΠΑΜΕ. Δρόμος προς τα πίσω δεν υπάρχει. Εμείς παράγουμε τον πλούτο. Μην αφήσεις να σε καταδικάσουν στη φτώχεια. Έχεις και εσύ ευθύνη. Πάρε θέση στην οργάνωση του αγώνα για την προστασία των ανέργων, για να αποκρούσουμε τα νέα αντεργατικά εγκλήματα, για δουλειά για όλους με σύγχρονα δικαιώματα.    

Όλοι στην απεργία στις 15 Δεκέμβρη στην κεντρική πλατεία Μεσολογγίου στις 10.30
                                         
                      ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ 
από ierapolis.blogspot.com

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ Π.Α.ΜΕ 
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ

Συνάδελφοι – συναδέλφισσες
Καταργούν ουσιαστικά τις κλαδικές συμβάσεις και επιβάλλουν επιχειρησιακές, χωρίς περιορισμό στις μειώσεις μισθών μέχρι τα 740ευρώ της Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. Μ’ αυτό τον τρόπο επιδιώκουν μειώσεις μισθών από 10% μέχρι 35%.
Δεν χρειάζεται καμία, έστω και προσχηματική, επίκληση οικονομικών δυσκολιών της επιχείρησης. Δεν τους χρειάζεται ούτε αυτό το τελευταίο φύλο συκής.
Θα μπορούν οι επιχειρήσεις να κάνουν απολύσεις και να προσλαμβάνουν νέους εργαζόμενους με καινούργιες συμβάσεις που θα προβλέπουν μειωμένους μισθούς. Θα μπορούν να κάνουν δήθεν «οικειοθελείς» απολύσεις χωρίς την υποχρέωση να προσλαμβάνουν νέους εργαζόμενους.
Προβλέπονται νέα μέτρα για την επέκταση των ευέλικτων μορφών εργασίας. Πρώτο βήμα η κατάργηση του χρονικού περιορισμού για την εκ περιτροπής εργασία και την μερική απασχόληση. Μειώνουν κατά 10% την αμοιβή για την μερική απασχόληση.
Διευθετούν τον εργασιακό χρόνο έτσι που να αυξάνεται ο ημερήσιος χρόνος εργασίας σύμφωνα με τις ανάγκες των εργοδοτών χωρίς την υποχρέωση να πληρώνουν υπερωρίες.
Επεκτείνεται η δοκιμαστική περίοδος από 2 σε 12 μήνες, πράγμα που σημαίνει απολύσεις χωρίς αποζημίωση.
Παραδίδουν όλες τις ΔΕΚΟ (ΔΕΗ, ΕΛΤΑ, ΕΥΔΑΠ, ΠΥΡΚΑΛ, ΕΑΒ, κλπ.) και τα δικαιώματα των εργαζομένων σ’ αυτές βορά στο μεγάλο κεφάλαιο. Για τους εργαζόμενους στις ΔΕΚΟ προβλέπουν μειώσεις μισθών και απολύσεις.
Παράλληλα ετοιμάζουν νέα πακέτα ανατιμήσεων για το ρεύμα, το νερό, το τηλέφωνο, τα διόδια, τα εισιτήρια, το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο. Τα πλήγματα στο λαό θα είναι συντριπτικά.
Φορτώνουν νέα φορολογικά βάρη σε βάρος των εργαζομένων . Αυξάνεται ο λεγόμενος χαμηλός Φ.Π.Α. από 5.5% σε 6.5% από 11 σε 13%. Οι αυξήσεις αυτές περιλαμβάνουν τρόφιμα, ποτά, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κ.λπ. Την ίδια στιγμή μειώνεται η φορολογία των μεγάλων επιχειρήσεων από 24 σε 20%.
Κυβέρνηση και ΜΜΕ προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα αυτά γίνονται για την οικονομικά ανάπτυξη της χώρας για να χουμε σίγουρα τη δουλειά μας.
Λένε ψέμματα, προσπαθούν να μας ξεγελάσουν. Ρωτάμε ανάπτυξη για ποιον ; Για το λαό ή τα μονοπώλια, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές.
Αλλά και αν είναι αλήθεια ότι η ανάπτυξη θα μας ωφελήσει όλους ρωτάμε. Γιατί επιχειρήσεις με τεράστια κερδοφορία ακόμη και σε συνθήκες κρίσης κάνουν απολύσεις . Γιατί η ΚΟΚΑ – ΚΟΛΑ που δηλώνει 417 εκατομμύρια ευρώ κέρδη στο 9μηνο πραγματοποιεί 10δες απολύσεις; Γιατί η ΦΑΓΕ, ΕΒΓΑ, TASTY, πετούν στο δρόμο εκατοντάδες εργάτες ;
Η αλήθεια είναι συνάδελφοι, ότι τους κεφαλαιοκράτες ένα πράγμα τους απασχολεί το κέρδος και η μονοπωλιακή θέση στην αγορά.
Αυτά τα περί «ανάπτυξης για όλους» ας πάνε να τα λένε με τους κολαούζους τους στη ΓΣΕΕ, στο Παναγόπουλο και τους συνεταίρους του. Η ανάπτυξη που θέλουν δεν είναι για μας. Είναι ανάπτυξη για το κεφάλαιο, τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές.
Για μας επιφυλάσσουν ρόλο υποζυγίου. Πολύ δουλειά και μισθούς ίσα για να μην πεθάνουμε και τους λείψουν τα χέρια μας.
Λένε ακόμη ψέματα ότι με αυτά τα μέτρα επιδιώκουν να σώσουν τους μικρούς επιχειρηματίες. Οι επιχειρησιακές συμβάσεις και τα άλλα μέτρα δεν σώζουν τους μικρούς ΕΒΕ όπως λένε, αφού στις συνθήκες της κρίσης, του οξύτατου ανταγωνισμού με τα μονοπώλια συνθλίβονται και κλείνουν κατά χιλιάδες.
Δεν θα τους αφήσουμε να μαυρίσουν τη καρδιά και τη ζωή της εργατικής τάξης, της λαϊκής οικογένειας. Έχουμε το δικό μας δρόμο. Το δρόμο της οργάνωσης και του αγώνα σε άλλη προοπτική. Το δρόμο της ταξικής ενότητας, της συμμαχίας με τη φτωχή αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους.
Καλέστε τα μέλη σας να πάρουν μέρος στη μάχη της απεργίας στις 15 Δεκέμβρη. Κανένα κατάστημα να μην ανοίξει τη μέρα της απεργίας.
Όλοι στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Κεντρικη Πλατεία στις 10:30 το πρωί.
Για την προστασία της λαϊκής οικογένειας, την αντεπίθεση της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ – ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΤΗΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΩΝ 
από borasco.blogspot.com


ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΣΟΥΠΕΡ - ΜΑΡΚΕΤ «ΑΤΛΑΝΤΙΚ»
Σωματείο εργαζομένων «Τρόφιμα-Γάλα-Ποτά»

Συνάδελφοι συναδέλφισσες
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΣΟΥΠΕΡ - ΜΑΡΚΕΤ «ΑΤΛΑΝΤΙΚ»
«Να μην κάνουμε ούτε βήμα πίσω από όλα όσα μας χρωστάνε. Συνεχίζουμε τις επισχέσεις εργασίας όπου γίνονται, προχωράμε και σε άλλες παντού, καμία ανοχή σε διλήμματα, καμία υποχώρηση στους εκβιασμούς και την τρομοκρατία της εργοδοσίας, τώρα ήρθε η ώρα να αναλάβουμε ο καθένας την ευθύνη που του αναλογεί, καμιά εμπιστοσύνη στον κυβερνητικό - εργοδοτικό συνδικαλισμό, δεν παλεύει για τις δικές μας ανάγκες».
«Βγαίνει κερδισμένη η εργοδοσία, γιατί ξεμπερδεύει μια και καλή από όσους χρωστάει, προμηθευτές και εργαζόμενους, (δηλαδή οι εργαζόμενοι θεωρούνται και αυτοί προμηθευτές), κατοχυρώνοντας τον εργοδότη για να προχωρήσει σε στάση πληρωμών προς όλους.
Για τους εργαζόμενους σημαίνει ότι χάνουν τα πάντα, δεδουλευμένα, αποζημιώσεις, ασφαλιστικές εισφορές, δικαίωμα εγγραφής στο Ταμείο ανεργίας, με παράλληλους εκβιασμούς από την εργοδοσία για να αποχωρήσουν, παίρνοντας μισή αποζημίωση ή και με επιβολή εκ περιτροπής εργασίας, ή μερικής απασχόλησης και όλα αυτά για να σωθούν τα κέρδη της εταιρείας.
Η εργοδοσία έχει ουσιαστικά το ελεύθερο να εκβιάζει τους εργαζόμενους με το δίλημμα ή με στηρίζετε (χωρίς να πληρώνεστε φυσικά) ή χάνετε τη δουλειά σας, ενώ παράλληλα ετοιμάζει και το επόμενο βήμα που θα είναι να απαλλαγεί από μερικούς εργαζόμενους ή όλους».
Τα συμβιβασμένα στελέχη των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στη ΓΣΕΕ και στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων (ΟΙΥΕ) μπαίνουν μπροστά για να περπατήσει το δήθεν σχέδιο "εξυγίανσης" των "Ατλάντικ", για να σώσουν άλλη μια επιχείρηση όπως έκαναν και στο Λαναρά, καθώς οι ίδιες δυνάμεις πάλεψαν και πέτυχαν να του δοθούν 10άδες εκατομμύρια ευρώ, και ο "Λαναράς", αντί για "εξυγίανση" όπως έλεγαν, πήρε τα λεφτά, τα έκανε κότερα, έκλεισε τα εργοστάσια και πέταξε 100άδες εργάτες στο δρόμο.
«Αυτό που πάντα φόβιζε και φοβίζει την εργοδοσία είναι η οργανωμένη αντίδραση των εργαζομένων γι' αυτό επιχειρεί να σας διασπάσει, να φέρει σε αντιπαράθεση τον έναν εργαζόμενο με τον άλλον». Καλούμε τους εργαζόμενους σε οργάνωση στo ταξικό τους σωματείο «Τρόφιμα-Γάλα-Ποτά», σε στήσιμο και ενεργοποίηση των επιτροπών αγώνων, στην πραγματοποίηση μαζικών γενικών συνελεύσεων σε κάθε πόλη και νομό. «Μόνο με την οργάνωση, την αλληλεγγύη και τον αγώνα θα διασφαλίσουμε το ψωμί το δικό μας και των οικογενειών μας. Απαιτούμε να γυρίσουν πίσω όλοι οι απολυμένοι. Να μη χαθεί καμία θέση εργασίας. Να καταβληθούν άμεσα όλα τα δεδουλευμένα».
Πάρτε μέρος στη μάχη της απεργίας στις 15 Δεκέμβρη. Όλοι στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Κεντρικη Πλατεία στις 10:30 το πρωί.
από borasco.blogspot.com

Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

Η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΛΥΚΕΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ

                                      ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ:

ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΑΛΥΚΩΝ ΤΟΥΡΛΙΔΑΣ

Η λειτουργία των δημοτικών αλυκών Τουρλίδας είναι μια κλασική περίπτωση για να μπορέσει εύκολα κάποιος να βγάλει συμπεράσματα τόσο για την ακολουθούμενη γενική πολιτική για τις δημοτικές επιχειρήσεις ,όσο και για την ικανότητα των δημοτικών μας αρχόντων.
Οι κυβερνήσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ έδωσαν( μέχρι τώρα) τη δυνατότητα στους τοπικούς άρχοντες να «επιχειρήσουν» όχι να ικανοποιήσουν ανάγκες των δημοτών αλλά να έχουν ένα μηχανισμό στη διάθεσή τους για εκλογική πελατεία και οικονομική διαχείριση θολή.
Στη δική μας περίπτωση όλοι ανεξαιρέτως οι διατελέσαντες δημοτικοί άρχοντες αξιοποίησαν αυτό το μηχανισμό στα πλαίσια της κυβερνητικής πολιτικής.
Κατάντησαν αυτή την πλουτοπαραγωγική πηγή, μετά από συνεχή καταλήστευση, υπερχρεωμένη «επιχείρηση» (το πόσο συνέργησε ο καθένας σε αυτό είναι μια απαίτηση των δημοτών να αποκαλυφθεί και καλούνται οι ορκωτοί λογιστές και η δικαιοσύνη να το κάνουν γνωστό).
Επειδή τώρα η γενική πολιτική έχει αλλάξει και θέλουν να δώσουν κατ ευθείαν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές στους ιδιώτες, αφήνοντας στους δημοτικούς άρχοντες  το ρόλο του μεσάζοντα (με το σχετικό κέρδος) τις ξεπουλούν αφού πρώτα ρίξουν όλα τα χρέη στην πλάτη των δημοτών.
Είναι φανερό ποιους συμφέρει αυτή η πολιτική (λύση), για αυτό χρειάζεται  ενωμένος μαζικός αγώνας όλων, των ανέργων ,των εργαζομένων ,των συνταξιούχων, των αγροτών, των ψαράδων ,των επαγγελματοβιοτεχνών, των μικρεμπόρων, για να εφαρμοστεί ο άλλος δρόμος ανάπτυξης της οικονομίας. Αυτός που θα καλύπτει τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας και όχι τα κέρδη της πλουτοκρατίας.
 Για τις δημοτικές αλυκές Τουρλίδας (1750 στρέμματα),συγκεκριμένα:
·       Να παραμείνουν (ιδιοκτησιακά) στο δήμο.
·       Τον έλεγχο της διαχείρισης να έχει διαπαραταξιακή επιτροπή που θα απολογείται δημόσια κάθε χρόνο.
·       Το επιχειρησιακό σχέδιο θα προκύπτει από πλατιά συνέλευση του δημοτικού συμβουλίου, των φορέων και των κατοίκων και φυσικά θα έχει στόχο την καθετοποίηση της παραγωγής με   επεξεργασία, συσκευασία και εμπορεία.
·       Για τις μεγάλες αλυκές,(το τμήμα των Ελληνικών Αλυκών ΑΕ), αγώνας για να περάσουν όλες οι μετοχές στο δημόσιο, να αναλάβουν το κόστος των αντλιοστασίων όμβριων που τους αναλογεί και να αποδώσουν όλα τα οφειλόμενα μέχρι τώρα στο δήμο και να συνεχίσουν να τα αποδίδουν στο εξής. Ο εκπρόσωπος του δήμου να απολογείται για τη στάση του και να παρέχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες υποχρεωτικά στο δημοτικό συμβούλιο κάθε χρόνο.

 Δεκέμβρης 2010

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.


Ερχονται Χριστούγεννα. Με το «πνεύμα» τους λαβωμένο. Το καταλαβαίνεις στο βλέμμα των ανθρώπων. Στη θέση της γιορτινής αναμονής έχει εγκατασταθεί η θλίψη. Ειδικά στα μάτια των γερόντων. Στις συζητήσεις δεν υπάρχει πια εκείνο το «άγχος» της προετοιμασίας. Ολο και λιγότεροι έχουν όρεξη για ετοιμασίες, το δέντρο είναι ακόμα στο πατάρι - πού διάθεση, «είναι νωρίς ακόμα»...
*
Η εποχή που γύρω από το τραπέζι, παραμονές των Χριστουγέννων, με τόνο συνθηματικό, σαν υπόσχεση απόδρασης - μια συμφωνημένη φενάκη απόδρασης - ξετυλιγόταν εκείνο το μονίμως ματαιωμένο σχέδιο, «τι σκέφτεσαι να κάνουμε τα Χριστούγεννα», μοιάζει μακρινή. Εχει αντικατασταθεί με το ξόρκι της υποχρέωσης: «Αντε να δούμε πώς θα περάσουν και τα Χριστούγεννα». Πού καιρός, πια, για «παραμύθια» μεταξύ ενηλίκων...
*
Και φέτος δε θα λείψουν τα λαμπιόνια. Οι δήμαρχοι κάποια στιγμή θα φωταγωγήσουν τις εισόδους των πόλεων. Τα μαγαζιά - όσα έχουν απομείνει ανοιχτά - θα κρεμάσουν τους Αγιους Βασίληδες. Αλλά το γκρίζο είναι εδώ. Το συναντάς παντού. Ισως το μόνο «αξεσουάρ» που πλέον θυμίζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο ότι έρχονται οι γιορτές είναι η πρωτοφανής, η γεωμετρική αύξηση... της επαιτείας! Ναι, μετέτρεψαν τη ζητιανιά σε «αξεσουάρ» της ζωής μας! Δεν υπάρχει πια φανάρι, δεν υπάρχει διασταύρωση, δεν υπάρχει δρόμος, δεν υπάρχει σοκάκι, δεν υπάρχει χώρος συνάθροισης και κόμβος εποχούμενων που η επαιτεία, η ζητιανιά, ο λαβωμένος άνθρωπος από τη φτώχεια, την προσφυγιά, την ανεργία, την ανέχεια, να μη μας χτυπά το παράθυρο του αυτοκινήτου, να μη μας σκουντά στη στάση του λεωφορείου, να μη μας περιμένει στον εμπορικό πεζόδρομο.
*
Ερχονται Χριστούγεννα. Το καταλαβαίνεις από το βάρος που νιώθεις να σταθείς στο ύψος των περιστάσεων που ορίζει η προσμονή των παιδιών. Το νιώθεις να σε πνίγει καθώς κοιτάς το ημερολόγιο και κάθε μέρα που περνά είναι άλλη μια υπόμνηση από την κλεψύδρα της απελπισίας: «Πού μας καταντήσανε»...
Τα λαμπιόνια θα ανάψουν. Οι βιτρίνες θα στολιστούν. Αλλά τούτη τη φορά το έξω φως δεν υπάρχει χαραμάδα να μπει για να ξεγελάσει το μέσα μας. Οχι, φέτος δεν μπορούν να μας ξεγελάσουν. Γιατί φέτος τα Χριστούγεννα είναι τα «πιο αληθινά» της ζωής μας! Κουβαλάνε το μήνυμα της «ανα-γέννησης» που μας στερούν, που μας αξίζει, που δε θα τους τη χαρίσουμε.
Θα τα γιορτάσουμε τα φετινά Χριστούγεννα. Με την κατάνυξη και την ελπίδα που κυοφορεί ο στίχος του ποιητή: «Αγιο μίσος / δόσμου το χέρι σου»!

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ

 Συμπληρώθηκαν τριάντα χρόνια από τη δολοφονία του σαραντάχρονου Τζον Λένον στο Μανχάταν της Ν. Υόρκης. Ηταν το βίαιο τέλος ενός καλλιτέχνη που αρνήθηκε να εξαργυρώσει ως «κλόουν» της μαζικής κουλτούρας τη συμμετοχή του στους «Μπιτλς», που επέστρεψε «συστημένο» το παράσημο της βασίλισσας και επέλεξε να τραγουδήσει για την εργατική τάξη, την ειρήνη και έναν καλύτερο κόσμο. Αυτή ακριβώς είναι η μνήμη που - ματαίως - προσπαθούν να σβήσουν στα «αφιερώματά τους» οι εμποράκοι του «ειδώλου» του.


                      Ο ασυμβίβαστος

Αναστατωμένος βγήκα από το ντοκιμαντέρ των Ντέιβιντ Λιφ και Τζον Σάινφελντ «Η Αμερική εναντίον του Τζον Λένον». 'Οταν ο πόλεμος στο Βιετνάμ βρισκόταν στην κορύφωσή του, ο Τζον Λένον πέταξε το γάντι στον πρόεδρο Νίξον και προχώρησε σε μια βεντέτα άνευ όρων και ορίων, χωρίς να σκεφτεί ούτε στιγμή τις επιπτώσεις. Αίσθηση προκαλούν οι καταθέσεις των πρακτόρων της ΣΙΑ με επικεφαλής, φυσικά, το γουρούνι εφ' όλης της ύλης Χούβερ εναντίον του Λένον.
Ο τρόπος που διαχειρίστηκαν οι μυστικές υπηρεσίες την υπόθεση, από την αρχή της κόντρας μέχρι τη δολοφονία του συνθέτη, δεν ήταν τίποτε άλλο από την κατά γράμμα αντιγραφή της δράσης της Μαφίας. Με το ντοκιμαντέρ οι θεωρίες ότι ο δολοφόνος ήταν κάποιος παράφρων φανατικός θαυμαστής πάνε περίπατο, μαζί με όλους όσοι έσπευσαν να παραπλανήσουν τον κόσμο παίζοντας το παιχνίδι των μυστικών υπηρεσιών.
'Εχει σημασία από πού έλκεις την καταγωγή σου. Ο Λένον μεγάλωσε στις φτωχογειτονιές του Λίβερπουλ και τα είδε «όλα». Αποχώρησε από τους Μπιτλς όταν διαπίστωσε ότι τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ, πλουτίζοντας, άρχιζαν να συμπεριφέρονται σαν αδιάφορες θεότητες σ' έναν κόσμο λεπρών. Κι εκείνοι μάλλον ανακουφίστηκαν μ' αυτή την απόφαση, γιατί ήδη ο Τζον τους δημιουργούσε προβλήματα με τις πολιτικές του δηλώσεις. Μετά το σχίσμα, ο συνθέτης διοργάνωσε μαζί με τους Μαύρους Πάνθηρες και την Αντζελα Ντέιβις την ιστορική πια συναυλία κατά του πολέμου του Βιετνάμ. Ο ίδιος, κεντρικός ομιλητής, κατήγγειλε, ανάμεσα στα άλλα, πως οι πράκτορες της ΣΙΑ διακινούν την πρέζα. Αυτό έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει και τις μυστικές υπηρεσίες ν' αρχίζουν να τον στριμώχνουν ανοιχτά. Η έμμονη ιδέα του Τζον Λένον για την επανάσταση, τον οδήγησε σ' έναν καταιγιστικό λόγο χωρίς ίχνος υπονοουμένων. 'Ηταν συγκινητικός ακόμη κι όταν παρηγορούσε τους χίπις για την χαμένη επανάσταση των λουλουδιών, λέγοντας πως «τίποτε δεν έχει χαθεί ακόμη».
Ο Τζον Λένον είναι επίκαιρος όχι μόνο γιατί ήταν ανυποχώρητος, αλλά γιατί έκανε χοντρό παιχνίδι με το ταμπού της Αμερικής, την απάθεια. Είναι επίκαιρος γιατί ήταν απόλυτος, αρνούμενος να συμμετέχει σε ανούσιες συζητήσεις και στα αόριστα σχέδια των απανταχού αφηρημένων προοδευτικών κύκλων. Το κυριότερο όμως είναι ότι δεν οχυρώθηκε ποτέ πίσω από την κιθάρα του, μετατρέποντας την, όπως τόσοι άλλοι, σε κουμπαρά. 'Εδωσε ένα μάθημα συμπεριφοράς στους καλλιτέχνες αυτού του κόσμου, οι οποίοι, ενώ λόγω της ιδιότητάς τους θα μπορούσαν να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του πυρός, συμπεριφέρονται σαν να το αγνοούν.
Κάθε καλλιτέχνης έχει το δικαίωμα να απολαμβάνει την ελευθερία του και να διαχειρίζεται την υπόθεσή του ανεμπόδιστα και όπως κρίνει ο ίδιος. Από τη στιγμή όμως που ταυτίζεται με κέντρα εξουσίας για ίδιον όφελος και γίνεται διαφημιστής και γελωτοποιός της εκάστοτε κυβέρνησης, έχω κι εγώ το δικαίωμα να τον θεωρώ αντίπαλο και να μην τον ξεχωρίζω όχι μόνο από τους τεχνικούς της εξουσίας, αλλά ούτε κι από τον ίδιο τον Πολύδωρα. 'Οσο για τον καλλιτέχνη που θεωρεί καθήκον του να τοποθετηθεί απέναντι στη βαρβαρότητα, ήδη έχει πάρει θέση ενάντια στην πολιτική των ΗΠΑ και του θλιβερού παραρτήματός της, της Ευρώπης.


Του Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
( Αναγνώστης )
 από abolialocanda@gmail.com

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΤΟΥ 1944


Πέρασαν 66 χρόνια από το Δεκέμβρη του 1944, τα γεγονότα του οποίου σημάδεψαν την ιστορία του λαϊκοεπαναστατικού κινήματος της Ελλάδας.
Το Δεκέμβρη του '44, ο λαός της Αθήνας αντιμετώπισε σε άνισο αγώνα την ενωμένη δύναμη των εγγλέζικων στρατευμάτων και των ντόπιων στρατιωτικών και ένοπλων αστικών δυνάμεων, τάγματα ασφαλείας, ορεινή ταξιαρχία, χίτες, αστυνομία και άλλες ομάδες συνεργατών των Γερμανών που εξόπλισαν οι αστικές δυνάμεις και οι Εγγλέζοι. Και τότε ο λαός, ανάμεσα στις αλυσίδες και στα όπλα, διάλεξε τα όπλα. Γι' αυτό όσα και αν γραφτούν εναντίον του Δεκέμβρη, θα μείνει ζωντανό το πύρινο σύνθημα του πανό που κρατούν οι μαυροφορεμένες κοπέλες της ιστορικής φωτογραφίας: «Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας, διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα».
. Την Κυριακή στις 3 του Δεκέμβρη ένα παλλαϊκό συλλαλητήριο του λαού της Αθήνας και του Πειραιά στην πλατεία Συντάγματος χτυπήθηκε με τα όπλα από τον τότε αστικό πολιτικό κόσμο και τους Αγγλους ιμπεριαλιστές συμμάχους του.
Την ίδια μέρα, ο «Ριζοσπάστης» στην πρώτη σελίδα του είχε το σύνθημα: «Ολοι σήμερα στις 11 στο συλλαλητήριο του ΕΑΜ στο Σύνταγμα - Κάτω η κυβέρνηση του εμφυλίου πολέμου». Ενώ στη δεύτερη σελίδα του είχε τίτλο: «Ο παγκόσμιος Τύπος διαπιστώνει: Αποθρασυμένη η αντίδραση θέλει να επιβάλει με τη βία την εξουσία της».
Ετσι, λοιπόν, οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, χρησιμοποιώντας τον ίδιο ένοπλο μηχανισμό (Αστυνομία, Τάγματα Ασφαλείας κλπ.), που στήριξε τη γερμανική κατοχή, άλλα δικά της ένοπλα τμήματα, όπως η Ορεινή Ταξιαρχία και ο Ιερός Λόχος, αλλά και ένοπλα τμήματα των Αγγλων, τους οποίους είχαν καλέσει ακριβώς γιατί χωρίς αυτούς δεν μπορούσαν να επιβάλουν την κυριαρχία τους στο λαό, επιδίωξαν να τσακίσουν το οργανωμένο λαϊκοαπελευθερωτικό κίνημα και την εμπροσθοφυλακή του, το ΚΚΕ και το ΕΑΜ, αλλά και τον ΕΛΑΣ.
Ο ηρωικός Δεκέμβρης του λαού γίνεται αντικείμενο αντικομμουνιστικής προπαγάνδας διαστρέβλωσης και αμαύρωσης της Ιστορίας του λαού μας από όψιμους δημοσιολόγους, καθηγητές δήθεν ιστορικούς, που την επιστήμη τους την ατιμάζουν ερμηνεύοντας τα γεγονότα από τη σκοπιά του κεφαλαίου και του αστικού πολιτικού κόσμου, που επίσης ατίμασε το λαό, παραδίδοντάς τον στους Γερμανούς κατακτητές στα 1941, και υπηρετώντας τους κατακτητές με κάθε τρόπο, ακόμη και σφάζοντας, δολοφονώντας, ή στέλνοντας στο εκτελεστικό απόσπασμα λαϊκές δυνάμεις που αντιστέκονταν. Τα αστικά επιτελεία νομίζουν πως έτσι θα ξεκάνουν από τη λαϊκή μνήμη μια λαμπρή στιγμή ανυπόταχτης απόφασης του λαού. Είναι γελασμένοι. Ο,τι και αν πασχίζουν η ίδια η ιστορία είναι ενάντιά τους. Γιατί είναι οι λαοί που από την ιστορία τους διδάσκονται πως μπροστά στην υποταγή τους μονόδρομος είναι η πάλη με όλα τα μέσα ενάντια στους κυρίαρχους. Αυτό φοβούνται οι αστοί γι' αυτό επιστρατεύουν τους διάφορους σε διατεταγμένη υπηρεσία, αντιστόρητους. `Η να το πούμε πιο σωστά. Την πραγματική Iστορία τη γράφουν οι λαοί με τη δράση τους. Και οι αστοί φοβούνται τους λαούς γι' αυτό πασχίζουν με τους δικούς τους επιστήμονες, διαστρεβλώνοντας την Ιστορία, ιδιαίτερα μετά την αντεπανάσταση, να τους κρατούν υποταγμένους. Αλλά θα 'ρθει η ώρα να το πληρώσουν. Ηδη το σύστημά τους είναι ιστορικά ξεπερασμένο. Ο «νεκροθάφτης» τους που οι ίδιοι δημιούργησαν θα τους στείλει αργά ή γρήγορα εκεί που ανήκουν. Στο παρελθόν της Ιστορίας της ανθρωπότητας.
με τα όπλα ενάντια στο λαό.
Ο Δεκέμβρης του '44 αποτελεί μια από τις μεγάλες ηρωικές στιγμές του λαϊκού κινήματος. Η μνήμη, η πείρα που αποκτάμε είναι μια υπόσχεση για τη νίκη και σήμερα. Το έγραψε και ο κομμουνιστής ποιητής Γιάννης Ρίτσος σε ένα ποίημά του:
«Θα την φτιάξουμε πάλι την Αθήνα μας, έλα λοιπόν μην κάνεις έτσι.
Θα την πάρουμε. Θα χτίσουμε τη σοσιαλιστική Αθήνα.
Σκούπισε τα μάτια σου και κείνα τα γράμματα θα τα γράψουμε.
Ναι τ' ορκιζόμαστε, μπάρμπα Στάθη
Κόκκινα, κατακόκκινα, ναι, στη βρυσούλα σου και σ' όλες τις μάντρες, σ' όλους τους τοίχους, σ' όλο τον ουρανό ΚΚΕ, ΚΚΕ.
Σκούπισε τα μάτια σου.
ΚΚΕ.
Τ' ορκιζόμαστε».
Τα γεγονότα και πώς εξελίχθηκαν
Στις 12 του Οκτώβρη 1944 απελευθερώθηκε η Αθήνα από το γερμανικό ιμπεριαλιστικό ζυγό. Είχε προϋπάρξει βεβαίως συμφωνία Αγγλων - Γερμανών με την ήττα και την υποχώρηση των τελευταίων να μη χτυπηθούν οι δυνάμεις τους. Προσέβλεπαν στο να αποτελέσουν ένα επιπλέον εμπόδιο κατά την υποχώρησή τους στην προέλαση του Κόκκινου Στρατού που απελευθέρωνε τα Βαλκάνια και την Ευρώπη, αλλά τους χρειαζόταν, όπως αποδείχτηκε μετά το 1945, ως εφεδρεία για τη διαμόρφωση της παγκόσμιας μεταπολεμικής εξέλιξης.
Αθήνα 4 Δεκέμβρη 1944. Χιλιάδες λαού στην κηδεία των θυμάτων της προηγούμενης μέρας. Ανάμεσά τους τα μαυροφορεμένα κορίτσια κρατώντας το πανό που έγραφε:« Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα - ΕΑΜ»
Στις 30 του Οκτώβρη, ο ΕΛΑΣ απελευθέρωσε τη Θεσσαλονίκη, ενώ στις 3 του Νοέμβρη 1944, τα τελευταία χιτλερικά τμήματα εγκατέλειψαν οριστικά την Ελλάδα.
Στις 18 του Οκτώβρη είχε φτάσει στην Αθήνα η κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας» (συμμετείχαν ως υπουργοί και στελέχη του ΚΚΕ και του ΕΑΜ), συνοδευόμενη από τον Βρετανό στρατηγό Σκόμπι. Ο πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου, στο λόγο που εκφώνησε κατά την άφιξή του μίλησε για «λαοκρατία», ενώ ο ίδιος είχε ζητήσει επίμονα από τον Τσόρτσιλ να «αποστείλει επιβλητικές δυνάμεις» στην Ελλάδα «διότι τα πολιτικά μέσα διά την αντιμετώπισιν της κρισίμου καταστάσεως δεν ήσαν πλέον επαρκή».
Η κρίσιμη ώρα έφτανε, για να ξεκαθαρίσει το ανοιχτό, άλυτο ζήτημα, που όμως ήταν το κυρίαρχο μετά την απελευθέρωση. Το ζήτημα της εξουσίας. Ποια τάξη θα κυριαρχούσε; Οι κεφαλαιοκράτες, ή η εργατική τάξη με τους συμμάχους της, ο λαός, που απελευθέρωσε την Ελλάδα από την ξένη ιμπεριαλιστική κατοχή; Θα άφηναν το λαό να ανοίξει το δρόμο για τη λαοκρατούμενη Ελλάδα, να γίνει αφέντης στον τόπο του, οικοδομώντας τη δική του κοινωνία ή θα τσάκιζαν με κάθε μορφή και με την ένοπλη βία το κίνημά του;
Ο συσχετισμός των δυνάμεων έως την απελευθέρωση ήταν υπέρ του λαού και σε βάρος της άρχουσας τάξης. Το ΕΑΜ συσπείρωνε τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού που αγωνιζόταν κατά της Κατοχής, αλλά και προσβλέποντας σε καλύτερες μέρες μετά την απελευθέρωση. Οι απλοί άνθρωποι του μόχθου δεν έδιναν τη ζωή τους για την απελευθέρωση από το γερμανικό ιμπεριαλιστικό ζυγό, για να επανέλθει ο τόπος σε χρόνια σαν της 4ης Αυγούστου (1936 - 1941, δικτατορία Μεταξά), ούτε και στα χρόνια πριν απ' αυτή, που ο λαός γνώρισε απίστευτες στερήσεις, περιπέτειες, εξαθλίωση. Αλλά και η αστική τάξη δεν ήταν διατεθειμένη να εγκαταλείψει την εξουσία και τα συμφέροντά της.
Η αναπόφευκτη σύγκρουση
Κυριακή, 3 Δεκέμβρη. Οι πρώτες ομάδες διαδηλωτών ξεκινούν για το συλλαλητήριο, με κατεύθυνση την πλατεία Συντάγματος
Πριν ακόμη την απελευθέρωση και έχοντας επίγνωση των συνθηκών που δημιουργούνται παγκόσμια, ιδιαίτερα μετά τη νίκη των Σοβιετικών στο Στάλινγκραντ, που ήταν η αρχή του τέλους του πολέμου, αυτό που απασχολούσε την άρχουσα τάξη της Ελλάδας ήταν το μεταπελευθερωτικό καθεστώς. Γιατί την απασχολούσε; Μα γιατί στην Ελλάδα άρχισε να οργανώνεται μια νέα λαϊκή εξουσία. Το έπος του ΕΑΜ δεν ήταν μόνο η εθνική απελευθέρωση, αλλά και η δημιουργία φύτρων της λαϊκής εξουσίας στην Ελλάδα. Που μπορεί βεβαίως να μην αγκάλιαζε τα τότε αστικά κέντρα, αλλά στην υπόλοιπη Ελλάδα είχε ήδη τη δική της δράση με τα όργανα λαϊκής αυτοδιοίκησης, τα λαϊκά δικαστήρια, αλλά και την κυβέρνηση, την ΠΕΕΑ. Είχε ακόμη το δικό της λαϊκό στρατό, τον ΕΛΑΣ, και την πλειοψηφία του ελληνικού λαού συσπειρωμένη στο ΕΑΜ.
Ουσιαστικά, σε όλη την πορεία του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και ανεξάρτητα από το γεγονός ότι δε βρισκόταν σε πρωτεύουσα θέση των εξελίξεων, αντικειμενικά κρινόταν το «ποιος - ποιον», στο ζήτημα της εξουσίας. Και απασχολούσε το ίδιο την άρχουσα τάξη και τα πολιτικά της κόμματα, αλλά και την εργατική τάξη και τους συμμάχους της και τα συνασπισμένα στο ΕΑΜ κόμματά τους, όπως και τον ίδιο το συνασπισμό του ΕΑΜ. Αλλωστε, η ταξική πάλη στις ταξικές κοινωνίες ποτέ δε σταματά. Η εργατική τάξη της Ελλάδας, όλος ο λαός της δεν είχε μόνο να αντιμετωπίσει τον ξένο ιμπεριαλιστή κατακτητή. Μα είχε αντίπαλο και το καθεστώς της ντόπιας πλουτοκρατίας, αλλά και τις δυνάμεις της, που σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής βρίσκονταν στη Μέση Ανατολή. Η πάλη ανάμεσα στην άρχουσα τάξη της Ελλάδας, από τη μια πλευρά, και στην εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα, από την άλλη, διεξαγόταν ασίγαστα, αφού το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ είχαν να αντιμετωπίσουν και την ντόπια ένοπλη αντίδραση με τις δικές της οργανώσεις, από τη «Χ» του Γρίβα, την ΠΑΟ, τη ΜΑΥ, ως τα διαβόητα Τάγματα Ασφαλείας και άλλες που στήριζαν το ντόπιο κατοχικό καθεστώς. Οπως επίσης και τον ΕΔΕΣ του Ναπ. Ζέρβα, που ήταν το αντίβαρο των αστικών δυνάμεων στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ και, ουσιαστικά, δρούσε ενάντιά τους με τη συνδρομή και των Αγγλων.
Τρίτη, 5 Δεκέμβρη. Τα πρώτα οδοφράγματα στήνονται στις γειτονιές της Αθήνας
Με την έλευση της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου στην Ελλάδα, ο αστικός πολιτικός κόσμος, η άρχουσα τάξη και οι Αγγλοι ζητούσαν επίμονα τη διάλυση του ΕΛΑΣ και της Λαϊκής Πολιτοφυλακής και επέμειναν στη διατήρηση των ένοπλων σωμάτων της άρχουσας τάξης.
Την 1η του Δεκέμβρη, ο Σκόμπι κοινοποίησε στον ΕΛΑΣ προκήρυξη, που καθόριζε ημερομηνία έναρξης της αποστράτευσης των ανταρτικών δυνάμεων την 10η του Δεκέμβρη. Ταυτόχρονα, ο Γ. Παπανδρέου συγκαλούσε την κυβέρνηση, χωρίς τους υπουργούς του ΕΑΜ, κι αποφάσιζε την άμεση διάλυση της Λαϊκής Πολιτοφυλακής σε πολλές περιφέρειες της χώρας. Την ίδια μέρα, παραιτήθηκαν από την κυβέρνηση οι υπουργοί του ΚΚΕ και του ΕΑΜ.
Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση, το ΕΑΜ και το ΚΚΕ κάλεσαν το λαό της Αθήνας και του Πειραιά σε συλλαλητήριο στις 3 του Δεκέμβρη. Πλατεία Συντάγματος. Χιλιάδες λαού συμμετείχαν σε μια τεράστια ειρηνική πορεία, προκειμένου να παρεμποδίσουν τα σχέδια της ελληνικής πλουτοκρατίας που στηριζόταν στους Αγγλους ιμπεριαλιστές.
Η ειρηνική διαδήλωση χτυπήθηκε με τα όπλα. 30 νεκροί και πάνω από 100 τραυματίες ήταν ο αιματηρός απολογισμός 
 της εγκληματικής αυτής ενέργειας της αντίδρασης.
Στις 4 του Δεκέμβρη, η  Αθήνα και ο  Πειραιάς σηκώθηκαν στο πόδι, για να συνοδέψουν στην τελευταία τους κατοικία τα θύματα της μονόπλευρης, από τη μεριά της άρχουσας τάξης, ένοπλης βίας και να απαιτήσουν την άμεση παραίτηση της ματοβαμμένης κυβέρνησης. Χαρακτηριστικό αυτής της διαδήλωσης ένα πανό που έγραφε: «Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας, διαλέγει τις αλυσίδες ή τα όπλα».
Και αυτή η πορεία χτυπήθηκε με όπλα.
Βρετανός στρατιώτης, στοχεύει από την Ακρόπολη το λαό της Αθήνας το Δεκέμβρη του 1944. Τα βρετανικά πολυβολεία εγκαταστάθηκαν στο Βράχο της Ακρόπολης με τις ευλογίες της ντόπιας αστικής τάξης και των κομμάτων της
Τη νύχτα της 3ης προς την 4η Δεκέμβρη βρετανικά τεθωρακισμένα κύκλωσαν και αφόπλισαν το 2ο Σύνταγμα της ΙΙης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ.
Στη συνέχεια, η σύγκρουση επεκτάθηκε και γενικεύτηκε.
Οι αστοί και οι σύμμαχοί τους
Ετσι, ο λαός μας την απελευθέρωσή του από τους Γερμανούς κατακτητές δεν πρόλαβε να τη χαρεί και να τη διατηρήσει για πολύ, αφού ο αστικός κόσμος, στηριγμένος στα ένοπλα τμήματα του καθεστώτος που συνεργάστηκε με τους Γερμανούς κατακτητές και τους Αγγλους ιμπεριαλιστές, χτύπησε με τα όπλα το λαϊκό κίνημα, προκειμένου να επανεγκαθιδρύσει αστική εξουσία. Αλλωστε τα Τάγματα Ασφαλείας οργανώθηκαν από την κυβέρνηση Ράλλη με τη συμβολή των Αγγλων.
Στην προκειμένη περίπτωση, εκτός από τη διαπλοκή του ελληνικού κεφαλαίου με το αγγλικό, συνέπιπταν και τα συμφέροντά τους μεταπολεμικά, αφού ο αστικός κόσμος της Ελλάδας χωρίς τους Αγγλους δε θα μπορούσε να επιβάλει τη δική του εξουσία, γιατί δεν είχε λαϊκό έρεισμα, οι δε Αγγλοι έβλεπαν τη γεωστρατηγική σημασία της Ελλάδας στη Μεσόγειο ως έδαφος χρήσιμο για τα συμφέροντά τους στην περιοχή.
Ισως η στρατιωτική δράση των Αγγλων να μην ήταν χρειαζούμενη στους Ελληνες αστούς, αν στον εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο ηγούνταν η αστική τάξη, οπότε και θα θεωρούνταν νικήτρια, άρα θα συνέχιζε να ήταν ο ηγέτης των μεταπελευθερωτικών κοινωνικοοικονομικών και πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα.
Η πραγματικότητα όμως εξελίχθηκε εντελώς διαφορετικά. Σ' αυτόν τον πόλεμο ηγήθηκε η εργατική τάξη με τους συμμάχους της. Και στη μεταπελευθερωτική πορεία της Ελλάδας αυτό το γεγονός έβαζε τη σφραγίδα του. Αποδείχτηκε με τη μετέπειτα πορεία της Ελλάδας και τον εμφύλιο πόλεμο, αφού δε φαινόταν διαφορετική λύση για το στέριωμα της εξουσίας του κεφαλαίου, με δεδομένο ότι το λαϊκό κίνημα παρά την ήττα του στις μάχες του Δεκέμβρη και την υποχώρησή του, το λάθος του αφοπλισμού του ΕΛΑΣ και γενικότερα τον απαράδεκτο συμβιβασμό του με τη «Συμφωνία της Βάρκιζας», δεν είχε οριστικά ηττηθεί.
Ο Λίβανος
Είχαν όμως προηγηθεί και άλλα γεγονότα που επέδρασαν στις εξελίξεις και οδήγησαν στο Δεκέμβρη.
Στις 5 Ιούλη 1943 αποφασίζεται η υπαγωγή του ΕΛΑΣ στο εγγλέζικο στρατηγείο της Μ. Ανατολής.
Στο διάστημα 17 έως 20 Μάη 1944 συνήλθε στη Βηρυτό σύσκεψη των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων και εθνικοαπελευθερωτικών οργανώσεων, που έμεινε στην ιστορία ως «Συνέδριο του Λιβάνου». Στο συνέδριο συμμετείχαν το ΕΑΜ και η ΠΕΕΑ, που είχε στα χέρια της πραγματική εξουσία κι από την άλλη ήταν η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου που δεν είχε κανένα στήριγμα στην Ελλάδα και το λαό της. Ηταν κυβέρνηση που είχε συγκροτηθεί στη Μέση Ανατολή, από τα τμήματα της άρχουσας τάξης που είχαν μεταβεί στην περιοχή μετά την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα εγκαταλείποντας το λαό. Βεβαίως, συμμετείχαν και ο ΕΔΕΣ και η ΕΚΚΑ, επίσης χωρίς σημαντικό λαϊκό έρεισμα στην Ελλάδα.
Με τη διοργάνωση του Συνεδρίου, η άρχουσα τάξη της Ελλάδας και οι Αγγλοι επιχειρούσαν να προλάβουν τις εξελίξεις στη χώρα, να φρενάρουν δηλαδή τη διαγραφόμενη πορεία προς μια μεταπολεμική λαοκρατούμενη Ελλάδα.
Από την άλλη, το ΕΑΜικό κίνημα πήρε μέρος στο συνέδριο, γιατί όπως έλεγε η ηγεσία του ΕΑΜ και η ΠΕΕΑ ευελπιστούσαν στην επίτευξη μιας ευρύτατης εθνικής ενότητας, την οποία θεωρούσαν αναγκαία, για την πιο πλατιά συγκέντρωση δυνάμεων για το οριστικό διώξιμο του κατακτητή από την Ελλάδα. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αγγλοι θεωρούνταν σύμμαχοι στον αντιχιτλερικό αγώνα και συμμετείχαν στον αντιχιτλερικό συνασπισμό. Βεβαίως, δεν έπαυαν να είναι μεγάλη ιμπεριαλιστική δύναμη. Αλλά αυτό φαίνεται να μπήκε σε δεύτερη μοίρα από το ΕΑΜικό κίνημα. Το ίδιο και ο αστικός κόσμος, η φύση του και οι επιδιώξεις του.
Στο συνέδριο έγιναν φανερές οι επιδιώξεις της άρχουσας τάξης. Ο Γ. Παπανδρέου ανέφερε τα εξής: «Κόλασις είναι σήμερον η κατάστασις της Πατρίδος μας... Σφάζουν οι Γερμανοί. Σφάζουν τα Τάγματα Ασφαλείας. Σφάζουν και οι Αντάρται. Σφάζουν και καίουν... Η ευθύνη του ΕΑΜ είναι ότι δεν απέβλεψε μόνον εις τον απελευθερωτικόν αγώνα, αλλά ηθέλησε να προετοιμάση την μεταπολεμικήν δυναμικήν του επικράτησιν... Με την τρομοκρατικήν αυτήν δράσιν του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ εδημιουργήθη δυστυχώς το ψυχολογικόν κλίμα, το οποίον επέτρεψεν εις τους Γερμανούς να επιτύχουν εις το τρίτον έτος της δουλείας ό,τι δεν είχαν κατορθώσει κατά τα δύο πρώτα έτη - την κατασκευήν των Ταγμάτων Ασφαλείας...». Ετσι εξίσωνε το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ με τους κατακτητές και τους ταγματασφαλίτες.
Η λύση που πρότεινε ο Παπανδρέου, για να εκλείψουν όσα περιέγραφε και για να επιτευχθεί η περιβόητη εθνική ενότητα, ήταν να διαλυθεί ο ΕΛΑΣ.
Στις 2 Σεπτέμβρη του 1944, έναν περίπου μήνα πριν την απελευθέρωση της Αθήνας, το ΕΑΜ προσχώρησε στην κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας» του Γ. Παπανδρέου. Πολιτικό πρόγραμμα της κυβέρνησης αποτελεί το «Εθνικόν Συμβόλαιον του Λιβάνου», το οποίο άνοιγε το δρόμο για την εγκατάσταση της εξουσίας της αστικής τάξης στην Ελλάδα. Η εξέλιξη αυτή ήταν μια απαράδεκτη υποχώρηση του ΕΑΜ απέναντι στον αστικό κόσμο, που δεν είχε κάνει το παραμικρό για την απελευθέρωση της χώρας, αλλά και απέναντι στην Αγγλία που κατάφερνε, για άλλη μια φορά, να προωθήσει τα ιμπεριαλιστικά της σχέδια στην Ελλάδα και τη Μεσόγειο.
Το ΚΚΕ αποδέχτηκε τη Συμφωνία του Λιβάνου, στη συνεδρίαση της ΚΕ του που έγινε στις 2-3 Αυγούστου του 1944, περιορίζοντας το όλο πρόβλημα στο ζήτημα της αντικατάστασης του Γ. Παπανδρέου, αποδεχόμενο ουσιαστικά ανάλογη πρόταση του Αλ. Σβώλου, προέδρου της ΠΕΕΑ.
Ετσι, οι ηγεσίες του ΚΚΕ και του ΕΑΜ είχαν μπει στη δίνη μιας σειράς απαράδεκτων υποχωρήσεων, απέναντι στην ντόπια ολιγαρχία και τους Αγγλους, που συνεχίστηκε με την υπογραφή της Συμφωνίας της Καζέρτας στις 26 Σεπτέμβρη 1944.

Ο Γ. Παπανδρέου ομολογεί τους σκοπούς των αστών
Και ο Λίβανος και η Καζέρτα είναι κρί­κοι της ίδιας αλυσίδας που οδήγησε στο Δεκέμβρη.Το ομολογεί αυτό ο ίδιος ο Γ.Παπανδρέου σε επιστολή του που δημοσιεύτηκε στην εφημε­ρίδα «Η Καθημερινή» στις 2 Μάρτη 1948. Παραθέτουμε ένα μεγάλο μέρος της επιστολής:
«Φίλε κ. Διευθυντά,
(...) Και ερχόμεθα εις τον ιδικόν μας Δεκέμβριον. Γρά­φετε: "Ο Υψιστος μάς έκαμε δώρον την Επανάστασιν και τα Δεκεμβριανά. Διότι τι θα συνέβαινε αν δεν εγίνοντο; Διά να μη γίνουν ήμεθα τότε εις κάθε υποχώρησιν έτοιμοι, θα εδίδαμεν εις τους Κομμουνιστάς και ένα και δύο υπουργεία, ακόμα και πέντε. Σιγά σιγά θα τους παραδίδαμεν - για να μη γίνει Επανάστασις - και την Διοίκησιν και τον Στόλον και τον Στρατόν. Θα τους τα εδίδαμεν όλα".
Η διαφωνία μου είναι απόλυτος. Οχι ότι δεν υπήρξε "δώρον του Υψίστου" ο Δεκέμβρης... Αλλά ότι "θα τους τα εδίναμε όλα...". Διότι συνέβαινεν ακριβώς το αντίθετον: "Τους τα επαίρναμε όλα...". Και διότι επεμείναμεν, απεφάσισαν την Στάσιν...
(...) Θα επικαλεστώ κείμενα:
"Την 26η Απριλίου 1944, όταν ανέλαβα την Κυβέρνησιν εις το Κάιρο, διεκήρυξα το σύνθημα: Μία Πατρίς, μία Κυβέρνησις, εις Στρατός.
Εις το Συνέδριον του Λιβάνου την 17ην Μαΐου 1944, ομι­λών ενώπιον και των εκπροσωπών του ΚΚΕ. είπα: "Το κύριον επίμαχον θέμα είναι το στρατιωτικόν, το θέμα της υλικής δυ­νάμεως. Η ώρα είναι ιστορική και οφείλομεν να ομιλήσωμεν ευκρινώς και απεριφράστως. Εάν το ΕAM έχει την πρόθεσιν να χρησιμοποιήσει την υλικήν του δύναμιν ως όργανον εμ­φυλίου πολέμου και εξοντώσεως των αντιπάλων του, και αύριον, μετά το πέρας του πολέμου, υπό το ψευδώνυμον της Λαϊκής Δημοκρατίας, ως όργανον δυναμικής επικρατήσεως επί της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, τότε βεβαίως δεν υπάρχει στάδιον συνεννοήσεως. Το καθήκον μας τότε είναι να συνεγείρωμεν το έθνος και να επικαλεσθώμεν την επικουρίαν όλων των Μ. Συμμάχων μας εις τον διπλούν αγώνα και κατά του εξωτερικού εισβολέως και κατά του εσωτερι­κού εχθρού. Διότι ο Ελληνικός λαός δεν κάμνει επιλογήν τυ­ράννων. Αρνείται την τυραννίαν...".
Εάν όμως το ΕAM έχει λάβει απόφασιν να εγκαταλείψη τους σκοπούς της δυναμικής επικρατήσεως και να αρκεσθή εις τα πολιτικά μέσα της πειθούς και αν, κατά συνέπειαν, δέ­χεται την κατάργησιν του ΕΛΑΣ καθώς και των άλλων ανταρ­τικών σωμάτων και την δημιουργίαν Εθνικού Στρατού, ο οποίος θα ανήκει μόνον εις την Πατρίδα και θα υπάκουη εις τας διαταγάς της Κυβερνήσεως, τότε η συμμετοχή και του ΕΑΜ εις την Εθνικήν μας Ενωσιν θα ημπορή να θεωρήται γε­γονός.
Την 6η Ιουλίου 1944 απήντησα από το ραδιόφωνον του Καΐρου προς την Επιτροπήν των Βουνών, η οποία είχε ζη­τήσει επιπροσθέτως τα υπουργεία των Στρατιωτικών και των Εσωτερικών. Και είπα: "Αποδοχή των νέων όρων σημαίνει κατ' ουσία: Στρατός ΕΑΜ. Ελεγχoν της Αστυνομίας, της Χωροφυλακής, της Διοικήσεως και της Δικαιοσύνης από το ΕAM. Και έμπνευσιν της Παιδείας μας από το ΕΑΜ. Τώρα, πλέον, ημπορεί να γίνει πλήρης εξήγησις. Γνωρίζομεν τι μας ζητούν. Και απέναντι των αιτημάτων των λαμβάνωμεν επίσημον, υπεύθυνον θέσιν: Αρνούμεθα. Μας ζητούν να παραδώσουμε την Ελλάδα. Αρνούμεθα!".
Την 21ην Αυγούστου 1944 συνηντήθην εις την Ρώμην με τον Βρετανόν Πρωθυπουργόν. Και όταν μου έθεσε το ερώ­τημα, ποια είναι η πολιτική μου, απήντησα: "Εξοπλισμός του Κράτους. Αφοπλισμός του ΕΑΜ".
(...) Και συνεπής προς την σταθεράν επαγγελίαν επηκολούθησε η εφαρμογή...
Η κυβέρνησις της Εθνικής Ενώσεως ανεσχηματίσθη εν Αθήναις την 23ην Οκτωβρίου. Και μετά δέκα ημέρας, την 3ην Νοεμβρίου 1944, προέβην εις τας ακολούθους ανακοινώσεις:
"Μετά την συντελεσθείσαν πλήρην Απελευθέρωσιν της Ελλάδος λήγει και η Αντίστασις. Είναι επομένως φυσικόν ότι επακολουθεί η αποστράτευσις των Ανταρτικών Ομάδων ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ, η οποία ωρίσθη διά την 10ην Δεκεμβρίου...".
(...) Οσοι θέλουν να κρίνουν δικαίως εκείνην την εποχήν, οφείλουν να αναπολήσουν την κατάστασιν του Απριλίου 1944, όταν ανέλαβαν την Κυβέρνησιν.
Εις την Ανατολήν, αι ένοπλοι δυνάμεις μας είχον αποσυντεθεί από την Στάσιν. Και εις την Ελλάδα το ΚΚΕ είχε καταστή παντοδύναμον και είχε συγκροτήσει και την Κυβέρ­νησιν των Βουνών - την ΠΕΕΑ. Και η αγωνία, από την οποία αδιαλείπτως κατειχόμην ήτο: Πώς θα κατελύετο; Δύο ήσαν τα στάδια διά να φθάσωμεν εις την Νίκην: Πρώτον, η έλευσις εις τας Αθήνας! Και δεύτερον, ο αφοπλισμός του ΚΚΕ.
Διά να έλθωμεν εις τας Αθήνας - ως αντίπαλοι του ΚΚΕ - δεν διεθέταμεν, δυστυχώς, ούτε εις το εσωτερικόν, ούτε εις το εξωτερικόν, ελληνικάς δυνάμεις, αριθμητικώς επαρκείς διά να αντιμετωπίσουν τας μυριάδας του ΕΛΑΣ, τακτικού και εφεδρικού, καθώς και την ευρυτάτην συνωμοτικήν οργάνωσιν του ΕAM. Αλλά δεν υπήρχον επίσης τότε ούτε βρετανι­καί δυνάμεις διαθέσιμοι, διότι είχαν απορροφηθή από τα τρία ευρωπαϊκά μέτωπα, τα οποία, κατά τους κρίσιμους εκείνους μήνας - Σεπτέμβριον και Οκτώβριον 1944 - επιέζοντο σφοδρώς από τον Χίτλερ, αποβλέποντα εις τον εξαναγκασμόν χωριστής ειρήνης... Και είχε μάλιστα φθάσει εις τόσον βαθμόν η έλλειψις διαθεσίμων βρετανικών δυνάμεων, ώστε να αναγκασθώ μίαν ημέραν, εις τον πρεσβευτήν της Μεγ. Βρε­τανίας, ο οποίος μου ωμίλει περί αποστολής εις την Ελλάδα "εκατοντάδων" ή και "δεκάδων" ανδρών, να δώσω την απάντησιν, ότι "έχω την εντύπωσιν, ότι ομιλώ με αντιπρόσωπον του Λουξεμβούργου...".
(...) Ιδού, διατί, μόνον η συμμετοχή του ΚΚΕ εις την Κυβέρνησίν μας ήνοιγε τας πύλας της Ελλάδος. Και διά τούτο την επεδίωξα - και ευτυχώς κατωρθώθη... Καθώς επίσης, μό­νον το σύμφωνον της Καζέρτας, όπου ο ΕΛΑΣ, διά του Αρ­χηγού του, υπέγραψε την υποταγήν του εις το Βρετανικόν Στρατηγείον και προσεκάλεσε τους Βρετανούς εις την Ελλάδα, καθίστα Συμμαχικώς εύκολον την παρουσίαν των...
Αλλά υπάρχει και το δεύτερον στάδιον, ο αφοπλισμός του ΕΛΑΣ. Διότι εφ' όσον το ΚΚΕ παρέμεινε πάνοπλον, η Ελ­ληνική Κυβέρνησις, καθώς ελέγαμεν τότε, ήτο απλώς "η πε­ρικεφαλαία του ΕΑΜικού Κράτους...".
Αλλά πότε θα έπρεπε ν' αποφασισθή η αποστράτευσις; Θα έπρεπε ν' αποφασισθή αμέσως, ή να αναβληθή δι' αργότερον; Το ζήτημα του χρόνου ήτο κρισιμώτατον. Το ΚΚΕ εζήτει αναβολήν. Και αι γενικώτεραι συνθήκαι την ηυνόουν. Εφόσον εξηκολουθεί ο πόλεμος εναντίον του Ναζισμού, ηδύνατο να θεωρηθή παράλογος η άμεσος αποστράτευσις δυνάμεων της Εθνικής Αντιστάσεως. Και δι' αυτό ουδαμού της Ευρώπης συνέβη...
Αλλά μου ήτο σαφές, ότι ο χρόνος ειργάζετο υπέρ του ΚΚΕ.
Και εσωτερικώς, διότι θα εξησφάλιζεν εν τω μεταξύ την πλήρη διάβρωσιν - όπως φαίνεται να συνέβη εις την Τσεχοσλοβακίαν. Και εξωτερικώς, διότι τότε η Σοβιετική Ενωσις ευρίσκετο ακόμη εις την θανάσιμον εμπλοκήν με τον Ναζισμόν και επροφυλάσσετο να διατάραξη τας Συμμαχικάς σχέσεις της. Και διά τούτο ακριβώς παρέστησε, καθ' όλον τον Δεκέμβριον, τον ουδέτερον - και μάλιστα μέχρι του ση­μείου να μας αναγγείλη την 30ήν Δεκεμβρίου, την αποστολήν πρέσβεως, ενώ ακόμα αι μάχαι εμαίνοντο εις τας Αθήνας...
Και διά τούτο επέμεινα ανενδότως εις την άμεσον αποστράτευσιν. Και η 10η Δεκεμβρίου έμενεν αμετακίνητος...
Το συμπέρασμα είναι ότι ο Δεκέμβριος ημπορεί να θεω­ρηθή "δώρον του Υψίστου". Αλλά, διά να ύπαρξη ο Δεκέμ­βριος, έπρεπε προηγουμένως να είχωμεν έλθει εις την Ελλά­δα. Και τούτο ήτο δυνατόν μόνον με την συμμετοχήν και του ΚΚΕ εις την κυβέρνησιν, δηλαδή με τον Λίβανον. Και διά να ευρεθούν εδώ οι Βρετανοί, οι οποίοι ήσαν απαραίτητοι διά την Νίκην, έπρεπε προηγουμένως να είχεν υπογραφή το Σύμφωνον της Καζέρτας. Και διά να μη γίνη η Στάσις - "το δώ­ρον του Υψίστου" - έπρεπε προηγουμένως να επιμείνω εις την άμεσον αποστράτευσιν του ΕΛΑΣ και να θέσω το ΚΚΕ ενώπιον του διλήμματος ή να αποδεχθή ειρηνικώς τον αφοπλισμόν του ή να επιχειρήση την Στάσιν, υπό συνθήκας όμως πλέον, αι οποίαι ωδήγουν εις την συντριβήν του. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια.
Μετ' εξαίρετου τιμής
Γ. Παπανδρέου
1/3/48».
Λαμπρές σελίδες
Στις 33 μέρες των μαχών της Αθήνας και του Πειραιά, το ΚΚΕ, το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ έγραψαν λαμπρές σελίδες. Ο ηρωισμός, η αυτοθυσία έφτασαν στο επίπεδο που χαρακτηρίζει κάθε μαχόμενο λαϊκό κίνημα που έχει το δίκιο με το μέρος του. Δόθηκαν δεκάδες μάχες, αρκετές νικηφόρες. «Ολοι στις επάλξεις του αγώνα. Ολοι στα οδοφράγματα», ήταν το διάγγελμα της ΚΕ του ΕΛΑΣ.
Σε απόφαση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ γράφεται για τις μάχες στην περιοχή των προσφυγικών, αλλά και άλλων σημείων: «Καταλήφθηκαν ολοκληρωτικά οι φυλακές Αβέρωφ και πιάστηκαν 120 δοσίλογοι. Στην οδό Πειραιώς οι Αγγλοι επειδή ο λαός αχρήστευσε με ορύγματα ένα τανκ, έβαλλαν από την Ακρόπολη με το πυροβολικό και κατερείπωσαν τα γύρω σπίτια. Επίσης έβαλαν φωτιά και έκαψαν τη Λαχαναγορά. Σε όλες τις συνοικίες του Πειραιά και της Κοκκινιάς έχουν οργανωθεί ομάδες θανάτου με το σύνθημα: "Λευτεριά ή θάνατος". Στις μάχες του Δεκέμβρη οι μαχητές του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ χρησιμοποίησαν μαζί με τον ένοπλο αγώνα και όλες τις μορφές πάλης, με διαδηλώσεις και συλλαλητήρια. Εστηναν οδοφράγματα, έκαναν σαμποτάζ. Ανοιγαν αντιαρματικές τάφρους, μετέφεραν τραυματίες και τρόφιμα. Συνολικά στις επιχειρήσεις του Δεκέμβρη πήραν μέρος 60.000 αγγλικού στρατού με 80 αεροπλάνα, 200 τανκ, πολλά πολυβόλα, ενώ μονάδες του αγγλικού στόλου κανονιοβολούσαν την πρωτεύουσα μαζί με 6.000 της ορεινής ταξιαρχίας, τις δυνάμεις της "Χ", του ιερού λόχου της χωροφυλακής, καθώς και 12.000 ταγματασφαλίτες που εξοπλίστηκαν από την κυβέρνηση Παπανδρέου, αφού τους φόρεσαν άλλα ρούχα αντί τα γνωστά που φορούσαν οι ταγματασφαλίτες.
Τις εχθρικές αυτές δυνάμεις τις αντιμετώπισαν τις πρώτες κρίσιμες μέρες το Α' Σώμα Στρατού του ΕΛΑΣ με 6.500 άνδρες με ελαφρύ οπλισμό και 3.500 άνδρες της ΙΙ Μεραρχίας και ο λαός της Αθήνας και του Πειραιά που βρέθηκε επί ποδός πολέμου. Τους πολέμησε τετράγωνο το τετράγωνο, σπίτι το σπίτι. Κατά τα μέσα Δεκέμβρη, ο ΕΛΑΣ με ορμητικές επιθετικές ενέργειες περιόρισε τον αντίπαλο στο χώρο ανάμεσα στην Ομόνοια, στο Σύνταγμα και το Κολωνάκι, στη Σκομπία όπως την ονόμασε ο λαός. Δεν έγινε όμως δυνατόν να συγκεντρωθούν δυνάμεις του ΕΛΑΣ στο βασικό μέτωπο ενάντια στην κυβέρνηση, τα ένοπλα τμήματά της και τους Αγγλους στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις σε όλη την Ελλάδα. Δεν υπήρχε τέτοιο σχέδιο και προετοιμασία με πανστρατιά.
Η συγκέντρωση δυνάμεων θα συνέβαλε, και με δεδομένη τη δυσκολία να παρέμβουν και οι Αμερικάνοι, όπως έκαναν αργότερα την περίοδο του ΔΣΕ, το λαϊκό κίνημα σε συνάρτηση και με άλλες προϋποθέσεις, να κινηθεί σε νικηφόρα πορεία ή και να ανασυντάσσεται για νικηφόρα αντεπίθεση.
Στην ένοπλη πάλη είναι αναγκαία η μεγάλη υπεροχή με συγκέντρωση δυνάμεων στο αποφασιστικό σημείο, π.χ. Αθήνα, και σε μεγάλες πόλεις, και την κατάλληλη στιγμή και με πανστρατιά, όπως λέγεται. Ομως, το Δεκέμβρη βασικές δυνάμεις του ΕΛΑΣ βρέθηκαν μακριά από την Αθήνα σε δευτερεύουσα αποστολή, πολεμώντας τον ΕΔΕΣ στην Ηπειρο.
Η ένοπλη πάλη από τη στιγμή που αρχίζει πρέπει να τραβήξει αποφασιστικά έως το τέλος. Να εξασφαλίζεται αιφνιδιασμός του εχθρού τη στιγμή που τα στρατεύματά του είναι σκόρπια, να διατηρείται η ηθική υπεροχή και με συνεχείς μικρές νίκες. Χρειάζεται αποφασιστικότητα, πέρασμα στην επίθεση και όχι μόνο άμυνα.
Το Κόμμα το Δεκέμβρη και το λαϊκό κίνημα δεν εξασφάλισαν τέτοιες προϋποθέσεις και σχέδιο. Η ένοπλη σύγκρουση δεν πήρε δηλαδή χαρακτηριστικά πάλης για την εξουσία. Ακόμα και στη διάρκειά της παρέμενε η θέση για κυβέρνηση εθνικής ενότητας και ομαλή δημοκρατική εξέλιξη.
Στις 5 Γενάρη 1945 άρχισε η υποχώρηση του ΕΛΑΣ και χιλιάδων αγωνιστών. Ακολούθησε η απαράδεκτη συμφωνία της Βάρκιζας που αφοπλίστηκε ο λαός».
Επίκαιρα διδάγματα
«Το ΚΚΕ μελετά την ιστορία του ...προσπαθώντας ταυτόχρονα να εξάγει χρήσιμα διδάγματα από την εμπειρία του. Η ιστορική μελέτη δεν αποτελεί απλώς μια καταγραφή ή αποτίμηση του παρελθόντος. Μπορεί και πρέπει να γίνεται ιδεολογικό όπλο, να ενισχύει τα μεθοδολογικά εργαλεία ανάλυσης για το παρόν και το μέλλον του κινήματός μας. Σε αυτή τη βάση το ΚΚΕ αντιμετωπίζει και τη συγγραφή της Ιστορίας του των χρόνων 1950-1968, που αποτελούν το περιεχόμενο του Β' ΤΟΜΟΥ (ΔΟΚΙΜΙΟΥ) της Ιστορίας του ΚΚΕ...
Στέκεται πρωταρχικά στο θεμελιώδες πολιτικό πρόβλημα, στη στρατηγική του. Επιχειρεί να απαντήσει στο γιατί δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει σωστά το θέμα της πολιτικής εξουσίας.
Θεωρούμε ότι ως πηγή γνώσης και συμπερασμάτων τα χρόνια 1940-1945 έχουν ιδιαίτερη σημασία. Ουσιαστικά, παρόμοια συμπεράσματα με αυτής της πενταετίας βγαίνουν και με τη μελέτη των χρόνων 1946-1949, αν και οι συνθήκες ήταν διαφορετικές.
Για τα χρόνια της ΕΑΜικής Αντίστασης, το ΚΚΕ έχει υπογραμμίσει και στο παρελθόν τα παρακάτω, ανάμεσα σε άλλα:
Τις ημέρες της απελευθέρωσης από τους Γερμανούς (12 Οκτώβρη 1944) στην Ελλάδα είχε διαμορφωθεί επαναστατική κατάσταση. Ταυτόχρονα, το ΕΑΜ κυριαρχούσε, ενώ ο αστικός κρατικός μηχανισμός ήταν σμπαραλιασμένος. Η αστική κυβέρνηση που είχε δημιουργηθεί βρισκόταν στην Αίγυπτο και οι Εγγλέζοι δεν είχαν καταφθάσει ακόμα στην Ελλάδα.
Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι το Κόμμα μας, παρά την τεράστια συνεισφορά και τον πρωταγωνιστικό ρόλο του, δεν μπόρεσε να διαμορφώσει τη στρατηγική που θα οδηγούσε προς την επαναστατική επίλυση του προβλήματος της πολιτικής εξουσίας και τότε ακόμη, ιδίως μετά το 1943, που οι συνθήκες επέβαλαν να θέσει το ζήτημα της επαναστατικής κατάκτησης της εξουσίας. Ετσι, οδηγήθηκε στην υπαγωγή του ΕΛΑΣ στο εγγλέζικο στρατηγείο της Μ. Ανατολής (5 Ιούλη 1943) και αργότερα στις συμφωνίες του Λιβάνου (20 Μάη 1944) και της Καζέρτας (26 Σεπτέμβρη 1944), για να διατηρήσει και να διευρύνει την "εθνική ενότητα". Δε διαμόρφωσε τις υποκειμενικές προϋποθέσεις μιας πορείας, που, ανάλογα και με άλλους παράγοντες, μπορούσε να οδηγήσει στη νίκη.
Πρώτα απ' όλα, δεν εκτίμησε σωστά τη σύμπλεξη του κοινωνικοταξικού περιεχομένου της λαϊκής πάλης με το εθνικοαπελευθερωτικό. Αυτή η σύμπλεξη, πέρα από τις πολιτικές και πολεμικές συγκρούσεις με τις στρατιωτικές οργανώσεις του "δοσιλογισμού", επιβεβαιώνεται και από τις ένοπλες συγκρούσεις του ΕΛΑΣ με τις αντιχιτλερικές και τις αγγλόφιλες οργανώσεις, όπως ο ΕΔΕΣ. Στο ίδιο συμπέρασμα οδηγούν και οι συνεχείς προστριβές του ΕΛΑΣ με τους Εγγλέζους, η αμείωτη ιδεολογική και πολιτική πάλη των αστικών ελληνικών κυβερνήσεων της Μέσης Ανατολής κατά της ΠΕΕΑ και του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, η συχνή συνεργασία αστικών οργανώσεων με τους κατακτητές, για την αντιμετώπιση της "ερυθράς απειλής", καθώς και η αιματηρή καταστολή, από τους Εγγλέζους και την ελληνική κυβέρνηση στο Κάιρο, της ηρωικής "Αντιφασιστικής Στρατιωτικής Οργάνωσης" (ΑΣΟ) τον Απρίλη του 1944.
Οι δυνάμεις που συμμετείχαν στο ΕΑΜ εξέφραζαν διαφορετικά συμφέροντα. Εκτός από το ΚΚΕ, συμμετείχαν και δυνάμεις σοσιαλδημοκρατικές, φιλελεύθερες, γενικά αστικής πολιτικής κατεύθυνσης. Επρεπε να θεωρηθεί βέβαιο ότι, εξαιτίας των ταλαντεύσεων που προσιδιάζουν στη φύση τέτοιων κομμάτων και ατόμων και που δεν είναι διατεθειμένα να φτάσουν μέχρι το τέλος του δρόμου, δεν ήταν δυνατό η εργατική τάξη να βαδίσει μαζί τους σε όλες τις φάσεις της πάλης, πολύ περισσότερο όσο πλησίαζε το τέλος της Κατοχής και το ζήτημα της εξουσίας (ποιος - ποιον) ετίθετο επί τάπητος. Το ΚΚΕ δεν πήρε υπόψη του ότι η ιδεολογικοπολιτική διαπάλη διεξάγεται και στο πλαίσιο της συμμαχίας και ότι για την επιτυχή έκβαση της ταξικής πάλης δεν επιτρέπονται επιζήμιοι συμβιβασμοί. Πολύ περισσότερο, όταν οι συμβιβασμοί δεν αντιστοιχούν στο συσχετισμό των δυνάμεων που υπάρχει ανάμεσα στους συμμάχους.
Ηταν επίσης αναγκαίο να μελετηθεί η στρατηγική των Εγγλέζων και των εγχώριων αστικών δυνάμεων, οι ελιγμοί τους, και ανάλογα να προσαρμοστεί η στρατηγική του ΚΚΕ.
Η κριτική αποτίμηση, μακριά από τη λαθολογία και το μηδενισμό, εστιάζεται στην ικανότητα του ΚΚΕ να επιβεβαιώνει σε κάθε φάση του αγώνα τον αυτοτελή ιδεολογικοπολιτικό και οργανωτικό ρόλο του. Αυτός ο ρόλος εκφράζεται με την επιστημονική θεμελίωση της στρατηγικής του, στη βάση της εφαρμογής στις συγκεκριμένες συνθήκες, αλλά και της ανάπτυξης της θεωρίας του επιστημονικού κομμουνισμού. Εκφράζεται, κατά συνέπεια, με την αντικειμενική ανάλυση των κοινωνικοοικονομικών αντιθέσεων, της διάταξης των ταξικών δυνάμεων, του πολιτικού συσχετισμού, της τακτικής του ταξικού αντιπάλου.
Η αυτοτελής δράση του ΚΚ διασφαλίζει πολιτική συμμαχιών που δεν υποθηκεύει τα στρατηγικά συμφέροντα της εργατικής τάξης, στο όνομα κάποιων πρόσκαιρων επιτυχιών. Οι συμμαχίες, αναπόσπαστο στοιχείο της στρατηγικής, προϋποθέτουν συμβιβασμούς, που όμως δε θα θίγουν την προώθηση της στρατηγικής του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Η ιστορική εξέλιξη, επίσης, έχει αποδείξει με οδυνηρό πολλές φορές τρόπο ότι αν το αστικό κράτος δεν τσακιστεί από τις επαναστατικές δυνάμεις, η δυνατότητα εγκαθίδρυσης και στερέωσης της διάδοχης εξουσίας τίθεται υπό αίρεση. Στο ζήτημα αυτό η αστική τάξη διαθέτει μεγάλη εμπειρία και αμείλικτη αποφασιστικότητα» (από τη «ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΓΙΑ ΤΑ 90ΧΡΟΝΑ ΤΟΥ ΚΚΕ»).
Επίκαιρα συμπεράσματα που δυναμώνουν την πάλη μας για το σοσιαλισμό.
Κατά τους αστούς, ο Δεκέμβρης ήταν μία «κομμουνιστική στάση» και μια επιλογή «εθνικού διχασμού»! Κατά τους οπορτουνιστές, που συνηθίζουν να ασελγούν επί των λαϊκών αγώνων που υπερβαίνουν το αστικό πλαίσιο, ο Δεκέμβρης ήταν ένας ακατανόητος τυχοδιωκτισμός!
Ο Δεκέμβρης κατατάσσεται αμετάκλητα στις μεγάλες ώρες της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, στις κορυφαίες φάσεις της πορείας του λαϊκού μας κινήματος, κατά τον εικοστό αιώνα.
Οσα κι αν γραφτούν εναντίον του Δεκέμβρη, κατευθυνόμενα ή ανιστόρητα, θα μένει ζωντανό το πύρινο σύνθημα του πανό της ιστορικής φωτογραφίας:
ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ
ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ,
ΔΙΑΛΕΓΕΙ 'Η ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ 'Η ΤΑ ΟΠΛΑ.