Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Η ακραία γελοιότητα της ακρότατης προστυχιάς



Την Κυριακή 26/2/2012 δημοσιεύτηκε στο «Βήμα» κείμενο, κάτι μεταξύ ρεπορτάζ και άρθρου, υπό τον εξής τίτλο:
«Η συνάντηση των άκρων».
Κατά καιρούς στον Τύπο βλέπουν το φως δημοσιεύματα που βρίθουν γελοιότητας και ανοησίας.
Το συγκεκριμένο είναι κάτι «περισσότερο»: 
Αποτελεί μνημείο
πολιτικής προστυχιάς,
ιστορικής αμορφωσιάς,
εκδοτικοδημοσιογραφικής σήψης και
αναγωγής της βλακείας σε «ατομικό όπλο» του ιδεολογικού τραμπουκισμού.
*
Μιλάμε για εκείνο το ειδικό είδος βλακείας που όσο πιο αυθεντική, ανόθευτη και ακατέργαστη είναι, τόσο πιο πολύτιμη αποδεικνύεται στους φορείς της για να χτίζουν τις καριέρες τους.
Καριέρες που για να τις διατηρούν, όμως, χρειάζεται, πού και πού, να δηλώνουν τη διαθεσιμότητά τους στην εκτόξευση του γκεμπελισμού.
Για το βλάκα, βλέπετε, ο γκεμπελισμός δε συνιστά καταισχύνη, αλλά υπέρτατη απόδειξη της αφοσίωσής του ως κατοικίδιο των αστικών σαλονιών.
*
Το συγκεκριμένο κείμενο έχει γραφτεί για ένα και μοναδικό λόγο:
Για να συκοφαντηθεί το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ τα οποία ως «άκρα» που είναι «συναντώνται» με το άλλο άκρο και συγκεκριμένα με τη... Χρυσή Αυγή!
Αφορμή γι' αυτό το κατασκεύασμα υπήρξε η προβοκάτσια της Χρυσής Αυγής κατά των απεργών 
της Χαλυβουργίας. Με τούτο το φόντο, η εφημερίδα 
του Ψυχάρη, του διευθυντή του Ψυχάρη και του συντάκτη του Ψυχάρη, θεώρησαν ότι
«δίνεται τροφή για ερωτήσεις του τύπου: 
"Υπάρχει ή όχι ενα είδος συνάντησης των άκρων";»...
Αντί δηλαδή η αποκάλυψη της προβοκάτσιας να γίνει αντικείμενο αναφοράς για τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται εναντίον του εργατικού κινήματος, 
η προβοκάτσια χρησιμοποιείται από τους «αντικειμενικούς» ενημερωτές της κοινής γνώμης για να τρωθεί και να συκοφαντηθεί το θύμα της προβοκάτσιας, το εργατικό κίνημα!
*
Σε μια αποθέωση αυτού του τύπου της «αντικειμενικότητας» το κείμενο του «Βήματος» τοποθετείται στο «ερώτημα» που το ίδιο έθεσε, αφού όμως πρώτα έθεσε και τα... δεδομένα. Οπου βασικό «δεδομένο» είναι ότι το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ είναι το ένα «άκρο».
Αλλά σύμφωνα με το κυρίαρχο «αφήγημα» της αμορφωσιάς για την οποία μιλούσαμε παραπάνω
(και η οποία νομίζει ότι ο λαός ξεχνά ποιος θυσιάστηκε για να σωθεί η ανθρωπότητα και η Ελλάδα από τον ναζισμό)
«τα άκρα συναντούνται». Να τη ως εκ τούτου η «συνάντηση»... ΚΚΕ - Χρυσής Αυγής!
*
Για να μην υπάρχουν αμφιβολίες για την πρόθεση της εφημερίδας να ρίξει νερό στο μύλο της αθλιότητας περί ταύτισης του κομμουνισμού με το φασισμό και το ναζισμό (!),
το κείμενο δεν ξεχνά να μεταφέρει υπό τύπον «ενημέρωσης» του αναγνωστικού κοινού την εξής... πληροφορία:
«...σε πολλά αριστερίστικα μπλοκ άρχισε ένας ιδιότυπος διάλογος με το ερώτημα"αν η Χρυσή Αυγή βρίσκεται στο πλευρό των απεργών ή το ΠΑΜΕ στο πλευρό της Χρυσής Αυγής"»!
*
Για να αντιληφθεί ο αναγνώστης τι σημαίνει προστυχιά επισημαίνουμε, επιπλέον, ότι στο εν λόγω δημοσίευμα δεσπόζει η φωτογραφία του χαμογελαστού και προσηνή επικεφαλής της Χρυσής Αυγής, η οποία
- προς δόξαν της γενναιότητας του συντάκτη που καταγγέλλει τα «άκρα» -
παρουσιάζεται με πολύ ευγένεια και προσοχή σαν «ακροδεξιός σχηματισμός».
Οταν λοιπόν οι ναζιστές και οι φασίστες, οι ρατσιστές και οι μισάνθρωποι εθνικιστές λογίζονται «απλώς» σαν «ακροδεξιός σχηματισμός», ποιος αμφιβάλλει ότι στόχος δεν είναι ούτε οι ναζί, ούτε οι φασίστες, ούτε η ακροδεξιά. Στόχος είναι το ΚΚΕ.
Αλλωστε αυτοί, όπως το «Βήμα», που... ενοχλούνται από τα «άκρα», είναι οι ίδιοι που καθόλου δεν ταράχτηκαν βλέποντας την ακροδεξιά να είναι κυβερνητική συνισταμένη του «σωτήρα» Παπαδήμου, συγκολλητική ουσία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και τμήματά της να αποτελούν πλέον στελεχιακό, εκ μεταγραφής, δυναμικό της ΝΔ...
*
Το κείμενο του «Βήματος» είναι ενταγμένο στην καθεστωτική γραμμή που καλεί τον λαό να κάτσει ήσυχα γιατί «λόγω κοινωνικής ρευστότητας ενισχύονται τα άκρα», «απειλείται η τάξη» και αφήστε που μπορεί να εχουμε και «εμφύλιο»... Ετσι διατείνεται το «αφήγημά τους». Αυτά υπηρετούν και επαναλαμβάνουν οι «παπαγάλοι» τους.
Πρόκειται για τη ωμή τρομοκρατία που προσπαθεί να παίξει το χυδαίο ρόλο της ενσωματώνοντας κάθε λογής «θεωρητική» σαβούρα, παραχάραξη, διαστρέβλωση, παραποίηση, με στόχο τον εκβιασμό του λαού.
Το μήνυμα είναι το εξής:
Ο λαός θα πρέπει να αποφύγει το κομμουνιστικό «άκρο», να κάτσει «στ' αβγά του» και να δεχτεί αδιαμαρτύρητα τον ακραίο αφανισμό του από τις δυνάμεις της «σύνεσης», του «ρεαλισμού», της «σωτηρίας» και της... δημοκρατίας των κεφαλαιοκρατών, εκείνης δηλαδή της στυγνής ταξικής δικτατορίας
που παράγει, αναπαράγει, συντηρεί και ενίοτε χρησιμοποιεί τους φασίστες, τους ναζί και τους ακροδεξιούς για να κάνει τη «δουλειά» της.
*
Βέβαια, η ξεδιαντροπιά όσο πιο... ξεδιάντροπη είναι, τόσο λιγότερο μπορεί να εννοήσει την υπηρεσία που προσφέρει.
Οι ξεδιάντροποι όσο πιο... ξεδιάντροποι και θλιβεροί είναι, τόσο ανίκανοι συλλαμβάνονται να αντιληφθούν 
ότι ακόμα και με αυτές τις βρωμιές που διαπράττουν ομολογούν, στην ουσία, την αλήθεια:
Πρώτον, ομολογούν ότι το ΚΚΕ βρίσκεται ακριβώς στο αντίπερα άκρο από το σύστημά τους που περιλαμβάνει από Χρυσή Αυγή, φασίστες και ακροδεξιούς μέχρι τους εκπροσώπους του αστικού κοινοβουλευτισμού της δικτατορίας των μονοπωλίων.
Δεύτερον, αποδεικνύουν μέχρι πού μπορεί να φτάσει η ρυπαρότητά τους.
Τρίτον, επιβεβαιώνουν ότι η συνάντηση της ακραίας πολιτικής προστυχιάς με την ακραία γελοιότητα δεν μπορεί να παράξει τίποτα περισσότερο από τον ακραίο και πρωτόγονο αντικομμουνισμό.

                                                    Γράφει:
                                     ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Σαν Σήμερα: ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ 29-2-1948 και 1-3-1948



                                      
Η φρικιαστικότερη, ίσως, σελίδα του εμφυλίου πολέμου. Τα όργανα του Αμερικανού στρατηγού Βαν Φλιτ και του «κεντρώου» Σοφούλη στρέφουν τα πυροβόλα εναντίον των άοπλων κρατουμένων της Μακρονήσου στις 29 Φλεβάρη 1948.  
Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου Στρατιωτικών τα θύματα, 17 νεκροί και 61 τραυματίες, είναι «επικίνδυνοι κομμουνισταί»...
Την 1 Μάρτη 1948 η εφημερίδα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας «Εξόρμηση», κάνει λόγο για «έγκλημα (που) ξεπερνάει σε αγριότητα και τα χιτλερικά εγκλήματα».
Την ίδια μέρα που δημοσιεύονται τα παραπάνω ένα νέο δολοφονικό πογκρόμ, συνέχεια της προηγούμενης μέρας, πιο φρικιαστικό, πιο εξοντωτικό και πιο ανελέητο από το προηγούμενο, βρίσκεται σε εξέλιξη: 

Περιπολικό του Πολεμικού Ναυτικού υπό τον συνταγματάρχη Μπαϊρακτάρη και δεσμοφύλακες της Μακρονήσου βάλλουν κατά των δημοκρατών κρατουμένων.

Κανείς δε γνωρίζει τον ακριβή αριθμό των νεκρών!

Ο γιατρός του Α' τάγματος Λ. Γεωργιλάκος, πολλά χρόνια αργότερα, βεβαίωσε ότι ο ίδιος πιστοποίησε το θάνατο 180 σκαπανέων, τους οποίους η διοίκηση του στρατοπέδου και τα όργανά της φόρτωσαν στο αμπάρι ενός καϊκιού. 

Ο καπετάνιος του καϊκιού Μ. Βονταμίτης, πριν πεθάνει, σε μαρτυρία του, κάνει λόγο για 350 νεκρούς που τους μετέφερε με δρομολόγια μακριά στον Κάβο Ντόρο, στο ξερονήσι Σαν Τζιόρτζιο, όπου «παίρνανε τους σκοτωμένους φαντάρους και τους χώνανε μέσα σε συρμάτινα δίχτυα με βαρίδια και τους φουντάρανε στο βυθό της θάλασσας»...

Έφυγε απ’ τη ζωή ο Αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Θανάσης Συμνιώτης




    Έφυγε απ’ τη ζωή, σε ηλικία 86 χρονών, ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης  ΘΑΝΑΣΗΣ  ΣΥΜΝΙΩΤΗΣ   Πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ Μακρυνείας & Θέρμου.

  Ο Θανάσης Συμνιώτης, ήταν απ’ τους πρώτους στη περιοχή μας που οργανώθηκε στην θρυλική ΕΠΟΝ. 

    Πήρε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση, συμμετείχε σε πολλές μάχες και ιδιαίτερα στη Μάχη της Αμφιλοχίας 12-14 Ιούλη 1944 του ΕΛΑΣ εναντίων των Γερμανών καταχτητών, δεκαεφτάχρονος Ανταρτοεπονίτης!  
    Αταλάντευτος και δυναμικός Λαϊκός Αγωνιστής, ο «Μπάρμπα Θανάσης»,  μέχρι τη στερνή πνοή του μέλος και θερμός υποστηριχτής του ΚΚΕ. Συμμετείχε σ’ όλες τις εκδηλώσεις του κόμματος και της ΠΕΑΕΑ. Ποιος δεν τον θυμάται στη διακίνηση των βιβλίων…
    Η νεκρώσιμη ακολουθία τελέστηκε στις 27 Φλεβάρη 2012 στη Γαβαλού Μακρυνείας.

  Επιθυμία της οικογένειας: «Αντί στεφάνων τα χρήματα να κατατεθούν στο Σπίτι του Αγωνιστή».



πηγή: πρωτοτυπία






Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ (η οραματική ταινία του Πάβελ Klushantsev)





Ο ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΣ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΩΝ

Ένας πρωτοποριακός σκηνοθέτης της Ε.Σ.Σ.Δ., 
ο Πάβελ Klushantsev, γύρισε μια ταινία με εκπληκτική ακρίβεια για το μέλλον της εξερεύνησης του διαστήματος, πριν τον Γιούρι Γκαγκάριν και τον Σπούτνικ.
"Ο δρόμος προς τα αστέρια" είναι ένα από τα πιο καταπληκτικά  επιτεύγματα, στα ειδικά εφέ, στην ιστορία 
του κινηματογράφου. Ο Πάβελ Klushantsev άρχισε 
να εργάζεται για την ταινία στο Λένινγκραντ το 1954. 
Ο στόχος του ήταν να εξηγήσει και να απεικονίσει ρεαλιστικά την επερχόμενη εποχή της εξερεύνησης 
του διαστήματος. Με τις τεχνικές συμβουλές από τον Tikhonravov (ο οποίος δημιουργεί  κρυφά  το πρώτο επανδρωμένο διαστημικό σκάφος της Σοβιετικής Ένωσης ),  ο Klushantsev έδειξε τεράστια εφευρετικότητα για να εξηγήσει και να απεικονίσει την κατάκτηση του διαστήματος από τον άνθρωπο
Η ταινία ξεκινά στην Kaluga, με τη ζωή του Tsiolkovskiy, όπου ο ίδιος βρίσκει τις βασικές τεχνικές λύσεις για διαστημικές πτήσεις. Κάθε ανακάλυψη εξηγείται σε απλή γλώσσα.
Το τελευταίο μέρος της ταινίας απεικονίζει την έναρξη της πρώτης σοβιετικής αποστολής ανθρώπου στο διάστημα, το πρώτο διαστημικό σταθμό και την πρώτη προσγείωση στο φεγγάρι. Στη δημιουργία αυτού του βίντεο ο Klushantsev δημιούργησε θαυμάσια ειδικά εφέ, χρησιμοποιώντας τεχνικές που αντιγράφονται από τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ δέκα χρόνια αργότερα για το 
2001: A Space Odyssey . (2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος)
Ένα  
σύστημα με  τρεις πυραύλους βγάζει το πρώτο τριμελές πλήρωμα στο διάστημα. Η τοποθεσία εκτόξευσης φαίνεται να είναι στην Κριμαία, που σίγουρα θα ήταν ένα μεγάλο πλεονέκτημα για το σοβιετικό πρόγραμμα σε σχέση με την επιλεγμένη τοποθεσία του Μπαϊκονούρ. 
Η σκηνή του πληρώματος, που αποχαιρετά από την πλατφόρμα στην κορυφή του πυραύλου, είναι παράξενα παρόμοια με σκηνές που αργότερα έγιναν στην πραγματική ζωή για Βοσχόντ και Σογιούζ . Το πλήρωμα φοράει  μαλακό δέρμα που αντικατοπτρίζει την άποψη των σοβιετικών μηχανικών ότι οι στολές ήταν απαραίτητες μόνο για διαστημικούς περιπάτους. Όπως και σε πρώιμα σχέδια του Von Braun, τα χαμηλότερα στάδια θα ανακτηθούν για επαναχρησιμοποίηση. Το φτερωτό τρίτο στάδιο επιτυγχάνει την τροχιά. Το πλήρωμα φαίνεται να "επιπλέει" χωρίς βάρος μέσα στην ενισχυμένη καμπίνα πριν βγει έξω από το σκάφος για τον πρώτο "περίπατο" ανθρώπου στο διάστημα. Ένας κοσμοναύτης έντρομος με πλήρη διαστημική στολή παρακολουθεί μια ανατολή του ήλιου. 
Το πλήρωμα  επιστρέφοντας ξαναμπαίνει στην ατμόσφαιρα και το διαστημικό λεωφορείο / υδροπλάνο προσγειώνεται στη Μαύρη Θάλασσα. Μια βενζινάκατος φέρνει πίσω τους κοσμοναύτες μέσα σε επευφημίες των συγκεντρωμένων στην παραλία.
Στη συνέχεια υπάρχουν σκηνές που περιγράφουν με απίστευτη ακρίβεια το διαστημικό σταθμό και την προσγείωση στο φεγγάρι. Η σκηνή της προσσελήνωσης είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα του Neil Armstrong του πρώτου ανθρώπου που περπάτησε στη σελήνη, 13 χρόνια αργότερα. Ακόμη και η συνοχή της σεληνιακής επιφάνειας φαίνεται ακριβής και σωστή. 
Τέλος κάποια πλάνα δείχνουν τη σεληνιακή βάση στο μέλλον , την επανδρωμένη εξερεύνηση του Άρη, 
τα φεγγάρια του Κρόνου και «πέρα από το άπειρο».

πηγή: Εγκυκλοπαίδεια Astronautica









Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Συνειδητή επιλογή η απαξίωση των Ωδείων Αθήνας και Θεσσαλονίκης



Στη δίνη οξυμένων προβλημάτων, τα δύο μεγαλύτερα ιδρύματα μουσικής παιδείας, το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης και το Ωδείο Αθηνών


Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης 



Η απαξίωση με την οποία η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τη μουσική παιδεία και τον πολιτισμό δεν είναι κάτι καινούριο. Επί χρόνια γαλάζιες και πράσινες κυβερνήσεις, αποδείχτηκαν ανίκανες να εξασφαλίσουν τη γενική πρόσβαση των νέων ανθρώπων στη μουσική παιδεία αλλά και γενικότερα στην καλλιτεχνική παιδεία, αφήνοντας πεδίο εμπορευματοποίησης, υποβάθμισης, ταξικών φραγμών. Το μόνο που έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν, είναι με την πολιτική τους να επιβουλεύονται κάθε άλλη προσπάθεια, ενισχύοντας ταυτόχρονα τους ιδιώτες που λυμαίνονται αυτόν τον πολύ ευαίσθητο και σημαντικό τομέα και οι οποίοι παρέχουν στις περισσότερες περιπτώσεις αμφιλεγόμενες γνώσεις αντί υψηλών διδάκτρων. Αυτή η συνειδητή επιλογή από πλευράς κράτους, η οποία υπηρετείται τώρα από την κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, αποκαλύπτεται με κυνικό τρόπο στις περιπτώσεις των δύο μεγαλύτερων ωδείων της χώρας, του Ωδείου Αθηνών και του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης, τα οποία πλήττονται από σοβαρότατα προβλήματα.

Σχεδόν δύο χρόνια απλήρωτοι

Το Ωδείο Αθηνών (το πρώτο μουσικό εκπαιδευτικό Ιδρυμα της νεότερης ηπειρωτικής Ελλάδας, με 140 χρόνια ζωής), αν και θα έπρεπε να είναι κρατικό και να προσφέρει δωρεάν μουσική παιδεία, είναι επιχορηγούμενο από το υπουργείο Πολιτισμού. Η σύμβαση μεταξύ Ωδείου Αθηνών και ΥΠΠΟΤ υπαγορεύει την ενίσχυση του προϋπολογισμού του Ωδείου, ώστε να καλύπτονται πλήρως η μισθοδοσία διδακτικού, διοικητικού και βοηθητικού προσωπικού, καθώς και όλες οι ανελαστικές δαπάνες του. Ομως, το κράτος, παρότι υποχρεούται από το νόμο, ποτέ δεν παραχώρησε τον αιτούμενο προϋπολογισμό. Με τα χρόνια, εξαιτίας των περικοπών των επιχορηγήσεων από το ΥΠΠΟΤ, νέα χρέη προστίθονταν σε ήδη υπάρχοντα ελλείμματα, με αποτέλεσμα τη σημερινή απαράδεκτη κατάσταση. Οι καθηγητές του Ωδείου παραμένουν απλήρωτοι για σχεδόν δύο χρόνια, αρκετοί έχουν απολυθεί ενώ προωθείται η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων των εργαζόμενων. Η παρατεταμένη αδιαφορία από πλευράς του ΥΠΠΟΤ αλλά και της διοίκησης του Ωδείου ανάγκασε μια ομάδα καθηγητών να προβεί πριν από ένα χρόνο στην κατάθεση ασφαλιστικών μέτρων, τα οποία μάλιστα τα κέρδισε, όπως και τα επόμενα, με μεγάλες όμως καθυστερήσεις στη μερική τελικά αποπληρωμή. Τώρα, όπως πληροφορούμαστε, σε ασφαλιστικά μέτρα προχώρησε μία μεγαλύτερη ομάδα, γύρω στα 30 άτομα, καθώς υπάρχουν πολλοί καθηγητές που είναι απλήρωτοι για πολλούς μήνες: άλλοι με 19μηνη καθυστέρηση, άλλοι με 14μηνη κλπ. Επίσης, κάποιοι καθηγητές, έχουν προβεί και σε επίσχεση εργασίας. Το ΥΠΠΟΤ πάντως συνεχίζει να κωφεύει. Ο υπουργός Πολιτισμού, παρά τις επανειλημμένες κρούσεις του συλλόγου, ουδέποτε μπήκε στον ...κόπο να δεχτεί τους εργαζόμενους. Παράλληλα, τη στιγμή που οι οφειλές προς τους καθηγητές είναι τεράστιες, κενό γράμμα παραμένει η υπόσχεσή του προς τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Ωδείου, τον περασμένο Δεκέμβρη, ότι «κάτι» θα δώσει από την επιχορήγηση... Ετσι, οι καθηγητές του ιστορικού Ωδείου εξακολουθούν να είναι αιχμάλωτοι ενός προβλήματος που οξύνεται. Μάλιστα, αν και επί μήνες απλήρωτοι καλούνται από την Εφορία να πληρώνουν φόρο για χρήματα που δεν έχουν λάβει!!!
«Λύση» οι χορηγοί;

Ωδείο Αθηνών 


Ασφυκτική κατάσταση αντιμετωπίζει και το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, το μοναδικό κρατικό ωδείο της χώρας που παρέχει δωρεάν φοίτηση στους σπουδαστές του. Οι 100 εργαζόμενοι με συμβάσεις αορίστου χρόνου, καθηγητές και διοικητικοί υπάλληλοι, είναι απλήρωτοι εδώ και 12 περίπου μήνες, ενώ οι συμβάσεις των καθηγητών ορισμένου χρόνου (καλύπτουν το 90% των εκπαιδευτικών αναγκών) έχουν λήξει. Επίσης, πολλά είναι και τα λειτουργικά προβλήματα του ΚΩΘ, όπως η μη δυνατότητα αποπληρωμής των προμηθευτών, του ηλεκτρικού ρεύματος κ.ά. Αλλά και προβλήματα, όπως το κτιριακό, η διαβάθμιση των σπουδών και η τροποποίηση του απαρχαιωμένου οργανογράμματος, ταλανίζουν τους σπουδαστές και εργαζόμενους. Τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης και η ανάγκη άμεσης επίλυσής τους υπογραμμίζεται στην Επίκαιρη Ερώτηση προς τους υπουργούς Πολιτισμού - Τουρισμού και Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης, Θρησκευμάτων, που κατέθεσε στη Βουλή (24/1) ο βουλευτής του ΚΚΕ Θόδωρος Ιγνατιάδης. Η θέση της κυβέρνησης, διά στόματος υφυπουργού Πολιτισμού Κ. Αλιβιζάτου, ήταν πως το Κρατικό Ωδείο πρέπει να ...αναζητήσει πόρους από τον ιδιωτικό τομέα! «Χορηγίες δεν υπάρχουν; Δεν μπορεί να βρει χορηγίες;» ήταν η απάντησή του υποστηρίζοντας ότι «διανύουμε περίοδο οικονομικής στενότητος» και ως εκ τούτου δεν μπορεί να υπάρξει αύξηση στην επιχορήγηση του. Το μοναδικό Κρατικό Ωδείο, ίδρυμα που οφείλει το κράτος να του εξασφαλίζει τους απαραίτητους πόρους και τις συνθήκες προκειμένου αυτό να προσφέρει δωρεάν και υψηλού επιπέδου γνώσεις στους μαθητές του, ακρωτηριασμένο από την ασφυκτική αντιλαϊκή πολιτική, κατά την κυβέρνηση πρέπει να ψάξει για χορηγούς και ιδιωτικούς πόρους! Αυτό κι αν δεν είναι συνειδητή επιλογή που στρώνει το δρόμο στα ιδιωτικά ωδεία...

Να παρέχεται από το κράτος δωρεάν

Είναι γεγονός πως σε μία χώρα όπου η μουσική παιδεία έχει σχεδόν ολοκληρωτικά εκχωρηθεί στους ιδιώτες και ο πολιτισμός αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα, απαραίτητος όρος για να καλλιεργηθεί και αναπτυχθεί η μουσική παιδεία, είναι να παρέχεται από το κράτος δωρεάν, μέσα από το σύστημα της Δημόσιας Εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων. Σήμερα, η μουσική και συνολικότερα η καλλιτεχνική Παιδεία στη δημόσια εκπαίδευση είναι από ανύπαρκτη έως υπό εξαφάνιση, όπως καταμαρτυρεί η διαλυτική κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι ελάχιστες κρατικές δομές. Τα παιδιά σχολικής ηλικίας που ενδιαφέρονται να καταπιαστούν με κάποιο είδος τέχνης (μουσικά όργανα, θέατρο, εικαστικά, χορό κ.λπ.) δεν έχουν άλλη επιλογή εκτός από τα ιδιωτικά ωδεία και τις άλλες ιδιωτικές σχολές με τα απαγορευτικά για το σημερινό οικογενειακό προϋπολογισμό δίδακτρα ή τα πιο οικονομικά - αλλά επίσης «ανταποδοτικά» - προγράμματα των δήμων, που κι αυτά σαρώνονται από την απουσία κρατικής χρηματοδότησης. Ούτε λίγο ούτε πολύ, όποιος δεν έχει χρήμα, δεν έχει δικαίωμα στη συστηματικά οργανωμένη καλλιτεχνική εκπαίδευση. Αυτός ο αποκλεισμός δεν αφορά μόνον στην ερασιτεχνική ενασχόληση αλλά και στους μελλοντικούς επαγγελματίες καλλιτέχνες, αφού η επαγγελματική δημόσια καλλιτεχνική εκπαίδευση είναι κι αυτή ανυπόστατη. Η υποβάθμιση των καλλιτεχνικών σπουδών, όμως δεν είναι παράλειψη, αλλά συνειδητή ταξική επιλογή, συνειδητή πριμοδότηση των κάθε είδους εμπόρων της «γνώσης», που απαγορεύει στους νέους των λαϊκών στρωμάτων την πρόσβαση στις καλλιτεχνικές σπουδές με τα απλησίαστα γι' αυτούς δίδακτρα και αμφίβολης ποιότητας προγράμματα σπουδών.
Η αστική τάξη αντιμετωπίζοντας την τέχνη σαν εμπόρευμα, σαν άμεση πηγή πλουτισμού και διαιώνισης της κυριαρχίας της, αιχμαλωτίζει και υποτιμά την αληθινή τέχνη. Μαζί της υποτιμά και όλους εκείνους που την υπηρετούν, πρώτα απ' όλους τους καλλιτέχνες, τους δημιουργούς, τους δασκάλους των καλλιτεχνικών σχολών και εργαστηρίων, τους αυριανούς καλλιτέχνες και δημιουργούς.
Το ΚΚΕ έχει καταθέσει βασικές θέσεις και στόχους πάλης, οι οποίοι αποτελούν θεμελιακό και αναγκαίο όρο για να σταματήσει η ανεπίστρεπτη πορεία αποσύνθεσης της καλλιτεχνικής παιδείας και συνιστούν αναπόσπαστο μέρος των συνολικότερων θέσεων του ΚΚΕ για τη λαϊκή Παιδεία, όπως: ενιαία δημόσια και δωρεάν καλλιτεχνική παιδεία σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, συστηματική καλλιέργεια της αισθητικής αγωγής όλων των νέων, δημιουργία δημόσιων κέντρων καλλιτεχνικής παιδείας σε επίπεδο δήμων, ίδρυση Ανώτατων Καλλιτεχνικών Σχολών, δημόσιων και δωρεάν στο πλαίσιο μιας Ενιαίας Ανώτατης Εκπαίδευσης για την επιστημονική μόρφωση των καλλιτεχνών και των δημιουργών κάθε ειδικότητας. Το ΚΚΕ έχει τονίσει ότι η Παιδεία πρέπει να παρέχεται σε όλες τις βαθμίδες και τους τομείς της δωρεάν και να είναι αποκλειστικά δημόσια, υπογραμμίζοντας παράλληλα την ανάγκη ακύρωσης κάθε προσπάθειας για διεύρυνση της εμπορευματοποίησης, υποβάθμισης, κατακερματισμού της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης. Επισημαίνει την απαίτηση για: ενιαίο αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών για όλες τις σχολές, που θα βασίζεται στις σύγχρονες επιστημονικές και καλλιτεχνικές απαιτήσεις του επαγγέλματος, εξασφάλιση υψηλά ειδικευμένου μόνιμου διδακτικού προσωπικού με παιδαγωγική κατάρτιση και εξασφάλιση των απαιτούμενων προϋποθέσεων σε υλικοτεχνική υποδομή κ.ά.
Η βασικότερη προϋπόθεση, ώστε η τέχνη και η καλλιτεχνική παιδεία να κατακτήσουν το ρόλο που τους αξίζει μέσα στην κοινωνία, είναι η ανύψωση της υλικής και πολιτιστικής στάθμης του συνόλου του λαού, η αντικατάσταση της σημερινής κοινωνικής πραγματικότητας από μια νέα πραγματικότητα, τη σοσιαλιστική.
                                                            
                                                  Ρ. Σ.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ» Νέες απολύσεις ανακοίνωσε η εργοδοσία


Eurokinissi


Νέα συγκέντρωση στο υπουργείο την ερχόμενη Τρίτη στις 9 το πρωί
Κάλεσμα σε όλους τους εργαζόμενους να γιορτάσουν τα Κούλουμα αγωνιστικά στη πύλη της Χαλυβουργίας


      Αδίστακτα συνεχίζει την επίθεση η εργοδοσία της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» στονΑσπρόπυργο, με τις πλάτες της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου που στηρίζει ξεδιάντροπα κάθε αντεργατική αξίωση του μεγάλου κεφαλαίου: χτες ανακοίνωσε νέες απολύσεις (μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές οι απολύσεις έφταναν συνολικά τις 74), επιβεβαιώνοντας ότι οι επιχειρήσεις χωρίς κανέναν ενδοιασμό και παρά τα προκλητικά προνόμια που διασφαλίζουν από το πολιτικό τους προσωπικό χτυπάνε αδίστακτα και χωρίς κανένα έλεος τους εργάτες. 

Αυτή είναι η «αναδιοργάνωση» που η εργοδοσία έχει ανακοινώσει (επιδιώκοντας συνολικά 180 απολύσεις) και καλούσε τους εργάτες να συνεργαστούν για την εφαρμογή της.
        Η χτεσινή εξέλιξη επιβεβαιώνει ολοκάθαρα πως η κλιμάκωση του αγώνα των χαλυβουργών είναι μονόδρομος. Τα «κοινά συμφέροντα» εργατών - εταιρείας για την υπεράσπιση των οποίων η εργοδοσία ζητούσε συνεργασία με ανακοίνωση μόλις την περασμένη Τρίτη δεν είναι τίποτ' άλλο παρά η υπογραφή των εργατών κάτω από τη θανατική τους καταδίκη: τις απολύσεις για όσους περισσεύουν και τη δουλειά με συνθήκες σκλαβιάς για όσους - προς το παρόν - θα συνεχίσει να απασχολεί η εταιρεία.


«Κόστος είναι οι κεφαλαιοκράτες»!


     

     Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα, ότι οι νέες απολύσεις έγιναν γνωστές χτες το πρωί, την ώρα που οι απεργοί χαλυβουργοί για 117 ημέρες βρίσκονταν σε νέα κινητοποίηση που έκαναν στο κέντρο της Αθήνας με συγκέντρωση στην Ομόνοια και πορεία στο υπουργείο Εργασίας.
    «Η εργοδοσία του Μάνεση έκανε σήμερα και νέες απολύσεις για να συνεχίσει, όπως ισχυρίζεται, την αναδιοργάνωση της επιχείρησης γιατί θεωρεί τους εργάτες κόστος. 

     Κόστος όμως δεν είναι οι εργάτες είναι τα παράσιτα οι κεφαλαιοκράτες.   
    Αυτή είναι η απάντηση που δίνουμε και δηλώνουμε ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων», τόνισε από τη ντουντούκα στη πλατεία Ομονοίας ο πρόεδρος του σωματείου Γιώργος Σιφωνιός. Ενώ οι απεργοί χαλυβουργοί ακόμα πιο πεισμωμένοι και αποφασισμένοι ξεκίνησαν με τη συμπαράσταση του ΠΑΜΕ, πολλών εκπροσώπων συνδικάτων, συνδικαλιστών, μαθητών και φοιτητών δυναμική πορεία προς το υπουργείο Εργασίας στην οδό Σταδίου με το σύνθημα «Η χαλυβουργία θυσαυρίζει από τον εργάτη που ξεζουμίζει». Εκεί το σωματείο των χαλυβουργών συναντήθηκε με τη Γραμματεία του υπουργού ο οποίος έλειπε στο Υπουργικό Συμβούλιο για να κλείσουν τελικά ραντεβού για την ερχόμενη Τρίτη στις 9 το πρωί.
      «Απαιτήσαμε συνάντηση με τον υπουργό μετά από 117 ημέρες απεργίας στις πύλες της φωτιάς. Καταγγείλαμε, ότι στο Υπουργικό Συμβούλιο που βρίσκεται ο υπουργός τσακίζουν τους εργάτες και τους οδηγούν στην εξαθλίωση. Τη Τρίτη θα είμαστε και πάλι εδώ όπου θα ζητήσουμε από τη κυβέρνηση που δίνει συνεχώς προνόμια στους βιομηχάνους έκτακτη οικονομική ενίσχυση και να απαιτήσει αποσαφήνιση των θέσεων της εργοδοσίας», τόνισε αμέσως μετά ο Γ. Σιφωνιός και κάλεσε όλους τους εργαζόμενους να βρεθούν την καθαρά Δευτέρα στη πύλη της χαλυβουργίας και να γιορτάσουν τα κούλουμα αγωνιστικά στο πλευρό των χαλυβουργών.
        Εκεί έξω από το υπουργείο οι απεργοί χαλυβουργοί υποδέχτηκαν και τους εργαζόμενους από τους Οργανισμούς της Εργατικής Κατοικίας και Εστίας που η κυβέρνηση οδηγεί στην κατάργηση, οι οποίοι έφτασαν εκείνη την ώρα με πορεία και σύνθημα: 

«Κλείνουν την Εστία και την Κατοικία των εργαζομένων την περιουσία».

ΓΕΡΜΑΝΙΑ Τζογάροντας τη ζωή και το θάνατο ηλικιωμένων



     Η καπιταλιστική βαρβαρότητα σε όλο της το μεγαλείο. Κέρδος ακόμη και από το προσδόκιμο ζωής ηλικιωμένων ανθρώπων επιδίωκε η γερμανική τράπεζα Deutsche Bank, που το 2007 κατέληξε στη δημιουργία του... προϊόντος «Kompass Life 3». Ενός τύπου «ομολόγου θανάτου», από το οποίο ανέμενε μεγάλα κέρδη, «τζογάροντας» στο θάνατο και ειδικά τον πρόωρο θάνατο ηλικιωμένων ανθρώπων.
    
    
    Πρόκειται για ένα «σύνθετο» επενδυτικό προϊόν, όπως πληροφορεί η γερμανική τράπεζα, όπου αποδόσεις του συγκεκριμένου επενδυτικού χαρτοφυλακίου εξαρτώνται από το προσδόκιμο ζωής μιας ομάδας 500 ατόμων που δηλώνουν εθελοντικά τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα και είναι ηλικίας από 70 έως 90 ετών από τις ΗΠΑ (εκεί ήδη «μεσουρανεί» το πρόγραμμα). Πριν συμμετάσχουν, εξετάζονται από δύο ανεξάρτητες ιατρικές ομάδες και κατόπιν γίνεται η αξιολόγηση του πόσα χρόνια ζωής έχει ο καθένας τους μπροστά του έτσι ώστε να «ποντάρουν» οι επενδυτές. Οσο πιο γρήγορα αποχαιρετήσουν τον μάταιο τούτο κόσμο, τόσο μεγαλύτερο είναι το κέρδος για τον επενδυτή, αντιθέτως, εάν το... καθυστερήσουν, το κέρδος πηγαίνει στην τράπεζα.

    Οταν έγινε γνωστό το περιεχόμενο του προγράμματος η Deutsche Bank για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις υποχρεώθηκε να διευκρινίσει ότι δεν είναι συνδεδεμένο με πραγματικές ασφάλειες ζωής ανθρώπων. Ενα ακόμη επενδυτικό προϊόν που αποτελεί το τελευταίο «ελ Ντοράντο» και για την Deutsche Bank, που διαθέτει τουλάχιστον δύο επενδυτικά χαρτοφυλάκια συνδεδεμένα με ασφάλειες ζωής. Ωστόσο, εξαιτίας του σάλου που προκλήθηκε ανακοίνωσε τον τερματισμό του επενδυτικού προγράμματος παρότι η χρονική του διάρκεια ήταν από το 2007 μέχρι το 2015 και ότι προτίθεται να αποζημιώσει κατά 100% τους επενδυτές που θέλουν να αποσυρθούν από το χαρτοφυλάκιο «Kompass Life 3». 

     Στη Γερμανία συμμετείχαν 10.000 «επενδυτές» στο «Kompass Life 3», κυρίως μικροκαταθέτες, με όγκο χαρτοφυλακίου 200 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ συνολικά τα τρία επενδυτικά προγράμματα της Deutsche Bank, που τζογάρουν με την ανθρώπινη ζωή, φτάνουν τα 700 εκατομμύρια ευρώ.


                                πηγή: Ριζοσπάστης

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ «ΙΔΙΩΤΙΚΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ» Στήνεται διεθνής μηχανισμός καταστολής των λαών



Ασκήσεις του Ελληνικού Στρατού για αντιμετώπιση «απειλών» σε αστικό περιβάλλον και στρατολόγηση μέσω «σεμιναρίου» παραστρατιωτικών για βρώμικες αποστολές εκτός, αλλά και εντός των χωρών του ΝΑΤΟ





Επιτείνεται και στην Ελλάδα η οικοδόμηση ενός κατασταλτικού πλαισίου από στρατιωτικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις, στη βάση των κατευθύνσεων του ΝΑΤΟικού δόγματος περί αντιμετώπισης των «ασύμμετρων απειλών» και με αντικειμενικό σκοπό τη στοχοποίηση των λαών και των κινημάτων τους, εντός και εκτός των χωρών μελών του, για θωράκιση του αστικού συστήματος και της δικτατορίας των μονοπωλίων.
Το πλαίσιο αυτό, είναι απόρροια της νέας στρατηγικής αντίληψης του ΝΑΤΟ και των «απειλών» που ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει, εν μέσω μάλιστα βαθιάς και συγχρονισμένης καπιταλιστικής κρίσης. Ενδεικτικό των όσων σχεδιάζονται είναι ότι πλέον, οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις, στο πλαίσιο των ασκήσεων που διεξάγουν, δίνουν καθαρά διάσταση και τέτοιας προετοιμασίας. Κατά καιρούς διεξάγονται και ασκήσεις που έχουν καθαρά χαρακτήρα εσωτερικής καταστολής, όπως πέρσι, στις αρχές Φλεβάρη στην Αργυρούπολη του Κιλκίς.
Την Πέμπτη δημοσιοποιήθηκε στο διαδίκτυο και δεν αμφισβητήθηκε από τις αρμόδιες στρατιωτικές αρχές, έγγραφο του ΓΕΣ προς τις μονάδες, περί διεξαγωγής άσκησης στο πλαίσιο «Σχολείο Προχωρημένης εκπαίδευσης Αμυνας - Φρούρησης», η οποία θα ξεκινήσει στις 12 Νοέμβρη 2012. Παράλληλα, προετοιμάζεται να γίνει στη Θεσσαλονίκη, στις 12-18 Μάρτη, σεμινάριο για εκπαίδευση ιδιωτών - παραστρατιωτικών σε «επιχειρήσεις υψηλής έντασης σε περιοχές υψηλού κινδύνου».

 
Από παλιότερη άσκηση των Ειδικών Δυνάμεων 
σε κατοικημένες περιοχές στη Νέα Πέραμο 

Η παραπάνω άσκηση του ΓΕΣ αποτελεί μέρος του γενικότερου σχεδιασμού, για εκπαίδευση του Ελληνικού Στρατού, ιδιαίτερα των Ειδικών Δυνάμεων, σε επιχειρήσεις σε αστικό περιβάλλον και εντός κατοικημένων περιοχών - πόλεων. Για των εξοικείωση των ασκουμένων, η συγκεκριμένη άσκηση θα διεξαχθεί σε κτίριο της πρώην 140 ΣΗΠ (Σμηναρχία Ηλεκτρονικού Πολέμου) στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας (112 Πτέρυγα Μάχης), όπου θα υλοποιηθεί σενάριο«ατομικής τακτικής μάχης σε κλειστούς χώρους»!

«Τεχνογνωσία» από τις ΗΠΑ

Υπενθυμίζεται πως στις αρχές Φλεβάρη είχε αφιχθεί στον ίδιο χώρο με μεταγωγικό αεροσκάφος «C-9» μια μονάδα των Ειδικών Δυνάμεων των ΗΠΑ. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ήταν μέλη των γνωστών «Seals», δύναμη η οποία αναλαμβάνει μυστικές επιχειρήσεις σε ξένα εδάφη, όπως αυτή της εξόντωσης του Οσάμα μπιν Λάντεν στο Πακιστάν. Η δύναμη αυτή πήρε μέρος σε άσκηση συνεκπαίδευσης ελληνικών και αμερικανικών Ειδικών Δυνάμεων το διάστημα 6-16 Φλεβάρη στον κόλπο των Μεγάρων.
Οι δραστηριότητες αυτές συνδέονται με τη συμμετοχή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στο «Συντονιστικό Κέντρο Ειδικών Επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ» (NSCC). Το σχετικό νομοσχέδιο για την ελληνική συμμετοχή εγκρίθηκε τον Αύγουστο, με τη στήριξη ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. από την αρμόδια επιτροπή Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής, σαν «Μνημόνιο κατανόησης» της κυβέρνησης με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Πυρήνα και κορμό των NSCC, αποτελούν οι αμερικανικές Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων.
Με τη συγκρότηση του Συντονιστικού Κέντρου Ειδικών Επιχειρήσεων (NSCC), επιχειρείται η καθιέρωση ενός ενιαίου επιχειρησιακού χώρου και αντίστοιχου επιχειρησιακού κέντρου, που θα εδρεύει στις Βρυξέλλες, υπό Αμερικανό διοικητή, το οποίο τίθεται υπεράνω των χωρών - μελών και με ανοιχτό το ενδεχόμενο να αναλαμβάνει αποστολές «ανορθόδοξου πολέμου» και εντός των χωρών - μελών, σε συνεργασία ακόμα και με τις αποκαλούμενες «μη κυβερνητικές οργανώσεις», όταν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα το απαιτήσουν και χωρίς κάτι τέτοιο να γίνεται δημόσια γνωστό.
Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην αιτιολογική έκθεση του σχεδίου νόμου για την κύρωση του μνημονίου αυτού (Memorandum of Understanding /MOU), ως «έθνος - πλαίσιο» του NSCC ορίζονται οι ΗΠΑ. Σκοπός είναι η άμεση σύνδεσή του με τις δυνάμεις ειδικών επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ, η παροχή συμβουλών στον SACEUR (ανώτατος ΝΑΤΟικός διοικητής στην Ευρώπη) όσον αφορά «στη χρησιμοποίηση των Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων για την υποστήριξη του σχεδιασμού και την εκτέλεση επιχειρήσεων», η ανάπτυξη και έκδοση δογμάτων ειδικών επιχειρήσεων και ο συντονισμός, συγχρονισμός και υποστήριξη της εκπαίδευσης και των ασκήσεων των ειδικών επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ.

«Ειδικές επιχειρήσεις» εντός χωρών του ΝΑΤΟ

«Αποστολή του NSCC είναι κυρίως η υποστήριξη των ειδικών επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ σε ολόκληρη τη Συμμαχία (σ.σ. και στο εσωτερικό των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ), η παροχή στον Ανώτατο Διοικητή Συμμαχικών Δυνάμεων Ευρώπης (SACEUR) και τους υπόλοιπους Διοικητές των Συμμαχικών Διοικήσεων Επιχειρήσεων έγκαιρων και αποτελεσματικών συμβουλών για τις Special Operations Force (Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων) προς υποστήριξη του σχεδιασμού και εκτέλεσης των επιχειρήσεων σε καιρό ειρήνης και κρίσεων», σημειώνεται στο Μνημόνιο. Δηλαδή, «ειδικές επιχειρήσεις» και εντός των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εμπέδωση της ιμπεριαλιστικής «τάξης και ασφάλειας», με καταστολή των λαϊκών κινημάτων.
Μάλιστα, ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στη δυνατότητα συμμετοχής και μη ΝΑΤΟικών χωρών, καθώς και διεθνών οργανισμών, αλλά και μη κυβερνητικών οργανώσεων (ΜΚΟ), «οι οποίες συμμετέχουν σε δραστηριότητες του ΝΑΤΟ ή σε ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις της NSCC».Αυτό σημαίνει συνεργασία με πράκτορες, παρακρατικές δυνάμεις, αλλά και εταιρείες ιδιωτικών μισθοφορικών στρατών «παροχής πολεμικών υπηρεσιών», όπως ήδη γίνεται στον πόλεμο του Ιράκ, όπου ιδιωτικές εταιρείες πολέμου σφάζουν, χωρίς να αναγνωρίζουν κανένα όριο και περιορισμό στη δράση τους.
Το μέγεθος της ελληνικής εμπλοκής αποκαλύπτεται από το γεγονός ότι υπάρχουν και στις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις τμήματα με αποστολή τη συμμετοχή και τη διεξαγωγή «ειδικών επιχειρήσεων», όπως αυτές που διεξάγει ο αμερικανικός στρατός. Επαληθεύεται έτσι πως, εντός των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και κυρίως στις Ειδικές Δυνάμεις, έχουν συγκροτηθεί ομάδες «ειδικών επιχειρήσεων» που εκπαιδεύονται και προετοιμάζονται για αποστολές μη συμβατές με την αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων. Μάλιστα, οι δυνάμεις αυτές, με τη δημιουργία του ΝΑΤΟικού «συντονιστικού κέντρου», θα έχουν κοινό αντικείμενο εκπαίδευσης και θα πραγματοποιούν κοινές αποστολές με τις άλλες «συμμαχικές» δυνάμεις.

Σεμινάριο για παραστρατιωτικούς

Το παραπάνω πλαίσιο έρχεται να «κουμπώσει» με την ενεργοποίηση διαφόρων παραστρατιωτικών ομάδων που φέρουν τη σφραγίδα των «Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων», η συνδρομή των οποίων άλλωστε θεσμοθετείται μέσω του παραπάνω μνημονίου περί συμμετοχής της Ελλάδας στο «Συντονιστικό Κέντρο Ειδικών Επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ (NSCC)».
Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το σεμινάριο με αντικείμενο την«άμυνα εκ του σύνεγγυς» που διοργανώνεται από την «NNK Group»στη Θεσσαλονίκη μεταξύ 12 και 18 Μάρτη 2012. Πρόκειται για μια εταιρεία ιδιωτικού στρατού που εκτός των άλλων αναλαμβάνει και αποστολές προστασίας των θαλασσίων μεταφορών, πράγμα που εκ των πραγμάτων συνδέεται και με τους «ράμπο» που ετοιμάζονται να βάλουν στα εμπορικά πλοία, στο όνομα της αντιμετώπισης της «πειρατείας».
Το σεμινάριο, στο οποίο θα συμμετάσχουν πρώην στελέχη των βρετανικών ειδικών δυνάμεων SAS, «αποσκοπεί στην προετοιμασία των συμμετεχόντων για επιχειρήσεις υψηλής έντασης σε περιοχές υψηλού κινδύνου σε ολόκληρο τον κόσμο». Βέβαια, οι ασκούμενοι δεν θα είναι στρατιωτικοί αλλά ιδιώτες, πράγμα που παραπέμπει κατευθείαν σε διαδικασίες στρατολόγησης «εθελοντών» για ιδιωτικούς στρατούς. Είναι ενδεικτικό πως το εν λόγω σεμινάριο περιλαμβάνει «αξιολόγηση απειλών, επισκέψεις σε τοποθεσίες, σχεδιασμός διαφορετικών φάσεων επιχειρήσεων, ασκήσεις προστασίας στατικών και κινούμενων στόχων, προστασία αυτοκινητοπομπών, τηλεπικοινωνίες ναυτιλίας, ενημέρωση για αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς (IED), τεχνικές αντιμετώπισης ενεδρών».
Περιλαμβάνει ακόμα «εκπαίδευση πάνω στη διαχείριση προσωπικού, σύνταξη αναφορών ασφαλείας για χώρες, εκμάθηση των τοπικών θρησκευτικών και εθιμικών κανόνων και νόμων, αντίληψη τακτικής κατάστασης και τέλος ασφάλεια χρήσης και μεταφοράς όπλων».

αναδημοσίευση από Ριζοσπάστη.

Εργαζόμενοι «COCA COLA»: Συνεχίζουν με νέες επαναλαμβανόμενες απεργίες




Ανυποχώρητοι, οι εργαζόμενοι της πολυεθνικής COCA COLA - 3Ε συνεχίζουν τον πολυήμερο απεργιακό αγώνα.
Χτες με την πανελλαδική απεργία σε όλα τα εργοστάσια (Θεσσαλονίκη, Βόλο, Πάτρα και Ρόδο) συμπλήρωσαν 22 μέρες απεργιακών κινητοποι-ήσεων και από σήμερα προχωρούν σε νέο κύκλο μέχρι τις 18 Μάρτη.
Με απόφαση του Δ.Σ της Πανελλαδικής Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Εμφιαλωμένα Ποτά (ΠΟΕΕΠ), οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης που ήδη πραγματοποιούν απεργία εδώ και 22 μέρες, θα συνεχίσουν τον αγώνα με 48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες έως τις 18 Μάρτη.
Τις ίδιες μέρες οι εργαζόμενοι στα άλλα εργοστάσια του ομίλου θα πραγματοποιούν τρίωρες στάσεις εργασίας. Την Παρασκευή 16 Μάρτη θα πραγματοποιηθεί πανελλαδική απεργία σε όλα τα εργοστάσια του ομίλου και 3ωρες στάσεις εργασίας σε όλο τον κλάδο.
Οι εργαζόμενοι αντιδρούν στην απόφαση της πολυεθνικής να κλείσει το εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης και να το μεταφέρει στη Βουλγαρία. Απαιτούν προσλήψεις για την κάλυψη όλων των κενών που προέκυψαν από τις εθελούσιες εξόδους και υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.



Η εργοδοσία αρνείται να συζητήσει και στήνει απεργοσπαστικούς μηχανισμούς για να σπάσει τον αγώνα των εργαζομένων, που της έχει καταφέρει σημαντικό πλήγμα προκαλώντας έλλειψη των προϊόντων της σε μεγάλες επισιτιστικές αλυσίδες και σούπερ μάρκετ.
Το Συνδικάτο Πωλητών - Οδηγών και Βοηθών Εμφιαλωμένων Ποτών και Τυποποιημένων Τροφίμων Βόρειας Ελλάδας με ανακοίνωσή του καλεί τους εργαζόμενους μέλη του να στηρίξουν έμπρακτα τον αγώνα των συναδέλφων τους στην COCA COLA - 3E.
«Να συμμετέχουν στις περιφρουρήσεις και στις επιτροπές αγώνα. Να αποδείξουν έμπρακτα και μαχητικά την αλληλεγγύη τους, κάθε μέρα, κάθε νύχτα, κάθε στιγμή, μέχρι την τελική δικαίωση»,σημειώνει



 αναδημοσίευση από Επιτροπή Παιδείας Ζακύνθου

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ : Η ίδρυση της ΕΠΟΝ

Στις 23 Φλεβάρη 1943, σε ένα μικρό σπίτι, στην οδό Δουκίσσης Πλακεντίας 3 στους Αμπελόκηπους, ιδρύεται η Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων, η θρυλική ΕΠΟΝ, η μεγαλύτερη νεολαιίστικη οργάνωση της χώρας.


Με τη χρυσή της νιότης πανοπλία
Το θάρρος, την ορμή, τη λεβεντιά,
Πετάμε στον αγώνα, στη θυσία
Για την Ελλάδα, για τη λευτεριά.


Για μια ζωή ελεύθερη κι' ωραία,
απλώνουμε της νιότης τα φτερά,
μια πλάση ονειρευτή, μια πλάση νέα
τα μπράτσα μας να χτίσουν τα γερά.
 

Καμαρωτά, χαρούμενα τα νιάτα
σαν σε χορό βαδίζουν πάντα μπρός,
φλόγα, ζωή και θέληση γεμάτα
κι είναι το πέρασμά τους όλο φως.

Τα νιάτα είμαστε μεις, της γης η ελπίδα,
αλί του που αντικρύ μας θα σταθεί,
μελίσσι από τη κάθε μια πατρίδα,
κινάμε να λυτρώσουμε τη γη.

Για μια ζωή ελεύθερη κι' ωραία,
απλώνουμε της νιότης τα φτερά,
μια πλάση ονειρευτή, μια πλάση νέα
τα μπράτσα μας να χτίσουν τα γερά.


Καμαρωτά, χαρούμενα τα νιάτα
σαν σε χορό βαδίζουν πάντα μπρός,
φλόγα, ζωή και θέληση γεμάτα
κι είναι το πέρασμά τους όλο φως.


(Ο ύμνος της ΕΠΟΝ γράφτηκε το '43 σε στίχους Σοφίας Μαυροειδή - Παπαδάκη και μουσική του Αλέκου Ξένου. Αργότερα μελοποιήθηκε και τραγουδήθηκε αλλιώτικα 
σε κάθε περιοχή. Στην Αθήνα η μουσική ήταν του Φοίβου Ανωγειανάκη)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ Για τη νέα συμφωνία - μνημόνιο συγκυβέρνησης - Γιούρογκρουπ







Το μνημόνιο της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ με την τρόικα, όπως και το προηγούμενο του ΠΑΣΟΚ, προστατεύει τα κέρδη των μονοπωλίων μέσα και έξω από την Ελλάδα. Χρησιμοποιείται ως όργανο νέας επίθεσης στο εργατικό και λαϊκό εισόδημα και ταυτόχρονα ως μέσο εκβιασμού της εργατικής τάξης. Επιδιώκει με την τρομοκρατία και το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» να υποτάξει τους εργαζόμενους, ώστε να αποδεχθούν:
Τη νέα απόλυτη μείωση μισθών και συντάξεων, την επιβολή αλλεπάλληλων νέων φόρων και αύξηση των παλιών.
Την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.
Το μοίρασμα της φτώχειας και της ανεργίας με περιορισμό ημερήσιας και εβδομαδιαίας εργασίας.
Την προοπτική στάσης πληρωμών μισθών και συντάξεων από το κράτος, τα ασφαλιστικά ταμεία και τους καπιταλιστές.
Τις νέες περικοπές στις ήδη περιορισμένες κρατικές δαπάνες για την Υγεία, την Παιδεία, την Πρόνοια κ.λ.π.
Από τα πράγματα, και αυτή η συμφωνία θα αποδειχτεί ανεπαρκής και ανεφάρμοστη. Με την πρόσφατη συμφωνία της ελεγχόμενης εξωτερικής χρεοκοπίας δεν πρόκειται το ελληνικό χρέος να γίνει «βιώσιμο».
Αλλωστε, η συμφωνία επιμηκύνει τη δανειακή υποθήκευση της ελληνικής οικονομίας για 30 χρόνια. Αυτή είναι η ουσία των ρυθμίσεων που αφορούν ενίσχυση της παρουσίας της τρόικας, υπαγωγή των δανειακών κεφαλαίων, κρατικών εσόδων από εκποιήσεις, κέρδη από επενδύσεις - π.χ. Helios - και
από φορολογία σε ειδικό λογαριασμό για τη με προτεραιότητα εξυπηρέτηση του χρέους.
Το κυριότερο είναι ότι δεν αποτρέπει τη βίαιη και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία σε βάρος του λαού, η οποία
θα συνδεθεί με νέα φάση αδυναμίας στην εξυπηρέτηση του εξωτερικού δημόσιου χρέους.
Η παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ δεν εξαρτάται από τις αιματηρές θυσίες του ελληνικού λαού. Σχετίζεται με το βάθεμα της ανισομετρίας στην Ευρωζώνη, την απειλή εκδήλωσης νέας κρίσης στην ΕΕ, την προοπτική απώλειας μεριδίου στη διεθνή καπιταλιστική αγορά, την όξυνση του ανταγωνισμού
με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Είναι υποκριτική, δημαγωγική η κριτική που ασκούν ΣΥΡΙΖΑ και Δημοκρατική Αριστερά και διάφοροι οικονομολόγοι ότι και αυτό το μνημόνιο, όπως και το προηγούμενο, δε διασφαλίζει την παραγωγική ανάπτυξη. Είναι οι ίδιοι που χρόνια τώρα υποστηρίζουν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ, αποκρύπτοντας από το λαό ότι η ΕΕ, η δικτατορία των μονοπωλίων
είναι ασυμβίβαστη με την παραγωγική ανάπτυξη που υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες, οδηγεί στην ανισόμετρη ανάπτυξη των κλάδων και των τομέων της οικονομίας, είναι άναρχη και περικλείει την κυκλική οικονομική καπιταλιστική κρίση.
Είναι στρουθοκαμηλισμός μέχρι χτες στελέχη του
ΠΑΣΟΚ να υποστηρίζουν σήμερα ότι μέσα στις προηγούμενες συμφωνίες (μνημόνιο) υπήρχαν - και
η ΝΔ υποστηρίζει ότι και στο νέο μνημόνιο υπάρχουν - περιθώρια κοινωνικής πολιτικής, υπεράσπισης
μισθών - συντάξεων κ.λπ.
Ο ελληνικός λαός - μισθωτοί, συνταξιούχοι, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι και οι οικογένειές τους - ενώ δεν έχει ούτε την ελάχιστη ευθύνη για τη διαμόρφωση και διόγκωση του δημόσιου χρέους, έχει μπει στο τούνελ
της κόλασης, από το οποίο δεν πρόκειται να βγει με
το «κούρεμα» του ονομαστικού χρέους κατά 53% και
το νέο δάνειο των 130 δισ. ευρώ, όπως προβλέπει η συμφωνία.
Η παρέμβαση της τρόικας για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, για τη με ανταποδοτικότητα απόδοση επικουρικών συντάξεων, απροκάλυπτα επιβεβαιώνει ότι πρόκειται για πακέτο βοήθειας προς
το κεφάλαιο σε βάρος των εργαζομένων.
Αλλες ρυθμίσεις, π.χ. χρηματοδότηση τραπεζών μέσω EFSF, φοροαπαλλαγές κ.λπ. δείχνουν τη μέριμνα για
το κεφάλαιο και την κερδοφορία. Αντίθετα, ρυθμίσεις, που αφορούν τη «βιωσιμότητα» των ασφαλιστικών Ταμείων, δείχνουν την ανάλγητη αντιλαϊκότητα.
Πετάνε κατάμουτρα στον ελληνικό λαό ότι φταίει η κακή διαχείριση και κυρίως η λαϊκή σπατάλη και ο λαϊκός δανεισμός για το ύψος του ελληνικού δημόσιου χρέους. Τους διαψεύδουν τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το χρέος των νοικοκυριών στην Ελλάδα το 2010 ήταν 20 μονάδες κάτω από το ανώτατο επιτρεπτό όριο ως ποσοστό του ΑΕΠ, ότι είχε το 5ο καλύτερο ποσοστό μετά την Ιταλία, το Βέλγιο, την Αυστρία, τη Γερμανία.
Αλλωστε, σύμφωνα με μελέτη της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών, στο τέλος του 2010, το συνολικό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος της Ελλάδας ως ποσοστό του ΑΕΠ ήταν το 3ο μικρότερο μετά από εκείνο της Αυστραλίας και της Αυστρίας, ενώ τα σκήπτρα κατείχαν με τη σειρά: Ιαπωνία, Βέλγιο, Πορτογαλία, Ισπανία και ακολουθούν: Σουηδία, Δανία, Νορβηγία, Βρετανία, Γαλλία, Καναδάς, Ιταλία. Τελικά, το δημόσιο χρέος δεν αποτελεί ένα ειδικό ελληνικό πρόβλημα, αλλά πρόβλημα συνολικά της ΕΕ, της διεθνούς αγοράς του κεφαλαίου.
Το δημόσιο χρέος γεννήθηκε από την οικονομική κυριαρχία των μονοπωλίων στην Ελλάδα, στην ΕΕ, παγκόσμια. Γεννήθηκε, διογκώθηκε γιατί από προηγούμενα έθρεψε κέρδη βιομηχανικών, τραπεζικών, εφοπλιστικών και άλλων μονοπωλίων, μέσα και έξω
από την Ελλάδα.
Αυτοί που αναρωτιούνται, γιατί πέρασε πάνω από ένας χρόνος για να πραγματοποιηθεί το «κούρεμα», κρύβουν συνειδητά από το λαό ότι η αιτία της καθυστέρησης οφείλεται στον ανταγωνισμό ανάμεσα στα τμήματα του κεφαλαίου, μέσα και έξω από την Ευρωζώνη και μέσα στην Ελλάδα, για το πώς θα κατανεμηθεί η ζημιά.
Το ΚΚΕ δεν υποστηρίζει ότι αυτός ο κύκλος της οικονομικής κρίσης θα είναι και ο τελευταίος για την καπιταλιστική Ελλάδα. Το βέβαιο είναι ότι η όποια ανάκαμψη θα είναι αναιμική, θα έχει στηριχθεί σε πολύ μεγαλύτερη εκμετάλλευση που δε θα είναι παροδική,
δε θα οδηγήσει σε βελτίωση του εργατικού και λαϊκού εισοδήματος. Αντίθετα, είναι υπερώριμη η δυνατότητα ικανοποίησης των εργατικών και λαϊκών αναγκών που προϋποθέτει κοινωνικοποίηση όλων των μονοπωλίων, του φυσικού και ορυκτού πλούτου της χώρας, αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους και αποχώρηση από τη διεθνή αγορά κεφαλαίου με εργατική λαϊκή εξουσία. Αυτό, όμως, είναι ζήτημα ταξικής πάλης για την εξουσία.
Οι μέρες που έρχονται θα είναι μέρες ενός βάναυσου και ανελέητου βομβαρδισμού του λαού με δεκάδες νόμους και υπουργικές αποφάσεις. Ο λαός πρέπει να αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί. Οφείλει να απορρίψει τους ωμούς εκβιασμούς και τα ιδεολογήματα των κομμάτων της κυβέρνησης και της ΕΕ.
Οταν οι κυβερνητικοί και οι άλλοι εκπρόσωποι του κεφαλαίου, μέσα και έξω από την Ελλάδα, μιλάνε για «ικανοποιητικές συμφωνίες», τότε ο ελληνικός λαός
έχει μοναδικό όπλο του την πάλη ενάντια στους καπιταλιστές και τις συμφωνίες τους, την ΕΕ, το ΔΝΤ
και τη διεθνή αγορά κεφαλαίου.
Ο δρόμος πάλης στην προοπτική ανατροπής της οικονομικής κυριαρχίας και πολιτικής εξουσίας του κεφαλαίου είναι ο μόνος δρόμος για να αναχαιτίσει
τη νέα επίθεση φτώχειας που του επιφυλάσσουν, πρωτοφανή φτώχεια σε σχέση με τα σημερινά επίπεδα παραγωγικότητας της εργασίας.

                                    ΑΘΗΝΑ 22/2/20 
                          ΤΟ ΠΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: Δολοφονείται ο Μήτσος Παπαρήγας


                                Αφιέρωμα

Σαν σήμερα, 22 Φλεβάρη του 1949, δολοφονήθηκε από τις αρχές του εμφυλιοπολεμικού κράτους ο κομμουνιστής ηγέτης, συνδικαλιστής και πρωτοπόρος αγωνιστής του ελληνικού εργατικού κινήματος Μήτσος Παπαρήγας, ο πρώτος κομμουνιστής γραμματέας της ΓΣΕΕ, από το 8ο Συνέδριο της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας, το 1946, όπου τον είχαν εκλέξει αντιπρόσωπό τους οι εργάτες του Βόλου. Ο Μήτσος Παπαρήγας γεννήθηκε στο Βόλο το 1896 από φτωχή οικογένεια. Ο πατέρας του, φτωχός επαγγελματίας, μόλις μετά βίας κατάφερνε να βγάζει τα απαραίτητα για να συντηρεί την οικογένειά του και να αναθρέφει τα πέντε παιδιά του. Ετσι, ο Μήτσος αναγκάστηκε να σταματήσει το σχολείο από τη δευτέρα τάξη του σχολαρχείου και να στραφεί στη βιοπάλη για να εξασφαλίσει το ψωμί του. Σε ηλικία 14 χρονών έγινε σιδεράς, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τη ζωή του εργάτη κι αυτή του η επαφή με την εργατική τάξη σφράγισε νωρίς την πολιτική του πορεία. Πήρε μέρος στα «επιστρατικά» του Βόλου, ένα κίνημα που εξέφραζε τις αντιπολεμικές διαθέσεις των φαντάρων κι αργότερα όταν υπηρετούσε τη θητεία του στο ναυτικό μοίραζε αντιπολεμικές - σοσιαλιστικές προκηρύξεις που του έδινε η οργάνωση του ΣΕΚΕ.
Στο οργανωμένο μαζικό κίνημα μπαίνει το 1919, όταν γίνεται μέλος του Σωματείου Ξυλουργών Βόλου. Το 1922, όταν επιστρέφει στο Βόλο μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, οργανώνει το κίνημα των παλαιών πολεμιστών στη Μαγνησία και γίνεται γραμματέας του Συνδέσμου τους. Το 1924 εκλέγεται γραμματέας του Σωματείου Μεταλλουργών Βόλου, το 1927 εκλέγεται γραμματέας του Πανεργατικού Κέντρου της πόλης, το 1928 εκλέγεται στο πενταμελές γραφείο των εργατικών οργανώσεων που αποκλείστηκαν από τη ΓΣΕΕ και το 1929, στο ιδρυτικό συνέδριο της Ενωτικής ΓΣΕΕ, εκλέγεται στην Εκτελεστική Επιτροπή και στη Γραμματεία της. Μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς, εκλέχτηκε πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Βόλου και στο 8ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, το 1946, αναδείχτηκε στη θέση του γενικού γραμματέα της κορυφαίας αυτής εργατικής συνδικαλιστικής οργάνωσης της χώρας.
Στο ΚΚΕ ο Μήτσος Παπαρήγας οργανώθηκε τον Οκτώβρη του 1922. Στο 3ο τακτικό συνέδριο του Κόμματος, στα 1926, εκλέχτηκε μέλος της ΚΕ και μετά το 4ο Συνέδριο, το Δεκέμβρη του 1928, μέλος του ΠΓ. Δούλεψε για το ΚΚΕ σε πολλές περιοχές της χώρας, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της δράσης του εξελίχθηκε στην Αθήνα, στον Πειραιά και το Βόλο.Για την επαναστατική του δραστηριότητα, η αντίδραση τον καταδίωξε άγρια. Πρωτοπιάστηκε το 1923, όταν ήταν γραμματέας του Συνδέσμου Παλαιών Πολεμιστών Μαγνησίας, για την έκδοση μιας προκήρυξης κατά του Πάγκαλου. Καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλακή και δύο χιλιάδες δραχμές πρόστιμο. Το 1927 πιάστηκε πάλι και στάλθηκε για έξι μήνες εξορία στην Αμοργό. Κάθισε μόνο τους τρεις, γιατί με τις πολιτικές μεταβολές που συνέβησαν η ποινή του πήρε ανασταλτικό χαρακτήρα. Το 1930, την παραμονή της Πρωτομαγιάς, πιάστηκε, δικάστηκε δυόμισι μήνες φυλακή και κλείστηκε στο Ιτζεδίν. Μόλις αποφυλακίστηκε, ξαναπιάστηκε με άλλα μέλη του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και δικάστηκε σε τριάμισι χρόνια φυλακή και δύο χρόνια εξορία. Κατάφερε, όμως, να δραπετεύσει στις 18 Απρίλη 1931 από τις φυλακές Συγγρού και για ένα διάστημα κρύφτηκε στην Αθήνα. Δούλεψε παράνομα, καθοδηγώντας το εργατικό κίνημα. Ομως, στις 10 Ιούλη του 1936, πιάστηκε στην Πάτρα, όπου είχε σταλεί με απόφαση του Πολιτικού Γραφείου για να καθοδηγήσει την Οργάνωση της Πελοποννήσου. Ακολούθησε η Μεταξική Δικτατορία και ο Παπαρήγας δεν ξαναβγήκε από τη φυλακή, παρά μόνο μετά από 8 χρόνια. Εμεινε τρία χρόνια στην απομόνωση στις φυλακές της Κέρκυρας, κατόπιν στάλθηκε στην Κίμωλο και μετά στην Ακροναυπλία.
Μετά την κατάρρευση του αλβανικού μετώπου, οι «ελληνικές» αρχές τον παρέδωσαν, όπως και άλλους κρατούμενους κομμουνιστές, στους κατακτητές. Το 1944, όταν βρισκόταν στο Χαϊδάρι, κατάφερε, με τη βοήθεια του ΚΚΕ, να δραπετεύσει, και μέχρι την απελευθέρωση δούλεψε στην Αθήνα. Στη συνέχεια, στάλθηκε στο Βόλο, όπου και έμεινε ως το Μάρτη του 1946.
Στο 8ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ (Μάρτης 1946), πήρε μέρος ως αντιπρόσωπος των εργατών του Βόλου και εκλέχτηκε γενικός γραμματέας της Γενικής Συνομοσπονδίας.Τον Ιούλη του 1947, στα μεγάλα αντιλαϊκά πογκρόμ που έγιναν στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας κατ' εντολή των Αμερικάνων, ο Παπαρήγας ξαναπιάστηκε και στάλθηκε εξορία στην Ικαρία. Το Δεκέμβρη όμως της ίδιας χρονιάς, κατάφερε να δραπετεύσει και επέστρεψε στην πρωτεύουσα, όπου και δούλεψε σε συνθήκες βαριάς παρανομίας. Τον ξανάπιασαν το καλοκαίρι του 1948, τον έκλεισαν στα μπουντρούμια της Ασφάλειας, όπου και τον δολοφόνησαν το Φλεβάρη του 1949.
Ηταν Φλεβάρης του 1949, όταν ανακοινώθηκε ο θάνατος του Μήτσου Παπαρήγα, από τις αρχές του αντιδραστικού καθεστώτος της Ελλάδας. Ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα έμπαινε στον τρίτο χρόνο. Το καθεστώς της άρχουσας τάξης (μοναρχοφασιστικό χαρακτηριζόταν τότε από το ΚΚΕ και τις δυνάμεις που πάλευαν για μια Ελλάδα του λαού της) πάσχιζε να επιβληθεί, εντείνοντας το όργιο τρομοκρατίας στις πόλεις και στα χωριά, κρατικής και παρακρατικής, σε συνδυασμό με τα όπλα του στρατού, που είχε συγκροτήσει, στηριγμένο στους Αμερικανούς συμμάχους του. Σ' αυτούς είχε απευθυνθεί για βοήθεια, χωρίς την οποία δεν μπορούσε να εδραιωθεί εξουσία του κεφαλαίου στην Ελλάδα, αφού δεν είχε λαϊκό έρεισμα. Οι Αμερικάνοι έπαιρναν άμεσα μέρος, τόσο στις στρατιωτικές επιχειρήσεις (ο στρατηγός Βαν Φλιτ καθοδηγούσε το μοναρχοφασιστικό στρατό), όσο και στη συγκρότηση κράτους ικανού να επιβληθεί σ' ένα λαό που δεν ανεχόταν αστική εξουσία. Αλλωστε, και μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, ένα συμβιβασμό απαράδεκτο για το κίνημα με βάση το συσχετισμό δύναμης μέσα στο λαό, και τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ, το καθεστώς της άρχουσας τάξης πάσχιζε να βάλει θεμέλια, αποκτώντας όχι λαϊκά ερείσματα, αλλά με την τακτική του τσακίσματος της ηγεσίας του και κυρίως των κομμουνιστών, που βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα για μια λαϊκοδημοκρατική τότε Ελλάδα. Και μ' αυτήν την τακτική να υποτάξει το λαό και τη νεολαία, αφ' ενός με την τρομοκρατία, το φόβο (οι δολοφονίες ήταν μια προσφιλής μέθοδος του καθεστώτος που ήθελαν να εγκαθιδρύσουν), αφ' ετέρου με το να μείνει το κίνημα χωρίς ηγεσία. Ετσι έσπρωξαν και στον εμφύλιο πόλεμο. Το κεφάλαιο στην Ελλάδα δεν είχε άλλο δρόμο. Ακόμη και μετά τη Βάρκιζα, και παρά το γεγονός ότι τα αστικά κόμματα εναλλάσσονταν στην κυβέρνηση, σταθερότητα αστικού καθεστώτος δεν μπορούσε να υπάρξει. Ο λαός, στη μεγάλη του πλειοψηφία, ήταν συσπειρωμένος στο ΕΑΜ και το ΚΚΕ.


 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η ΓΣΕΕ. Σ' όλο το διάστημα του 1945 και με δεδομένο ότι οι δυνάμεις του ΕΑΜ και του ΚΚΕ είχαν τη συντριπτική πλειοψηφία στα εργατικά συνδικάτα και τη Γενική Συνομοσπονδία, το μεταβαρκιζιανό καθεστώς - προκειμένου να ποδηγετήσει την ηγεσία του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, από κοινού με τους Αγγλους ιμπεριαλιστές συμμάχους του, που είχαν εγκατασταθεί στην Ελλάδα μετά την απελευθέρωση από τη γερμανική ιμπεριαλιστική κατοχή - διόρισε δυο φορές προσωρινή Διοίκηση στη ΓΣΕΕ. Οι διορισμοί αποσκοπούσαν, τάχα, στη διενέργεια αντιπροσωπευτικού συνεδρίου της Συνομοσπονδίας. Αυτές οι επεμβάσεις στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα ήταν αναγκαίες στη μεταβαρκιζιανή περίοδο, προκειμένου να ελεγχθεί το ίδιο το κίνημα από το αντιδραστικό καθεστώς, με δεδομένο ότι η Διοίκηση της ΓΣΕΕ, μετά την απελευθέρωση, αποτελούνταν από την Κεντρική Επιτροπή του Εργατικού ΕΑΜ, στο οποίο ήταν συσπειρωμένα όλα τα εργατικά συνδικάτα, βρισκόταν επικεφαλής των εργατικών συνδικαλιστικών αγώνων στη διάρκεια της Κατοχής, συσπείρωνε τη συντριπτική πλειοψηφία της εργατικής τάξης. Αυτή η εξέλιξη, δηλαδή να αποτελέσει η ΚΕ του ΕΕΑΜ τη Διοίκηση της ΓΣΕΕ μετά την απελευθερωση, επιβλήθηκε από τα ίδια τα συνδικάτα, αφού η διοίκηση της ΓΣΕΕ την περίοδο της Κατοχής ήταν διορισμένη από τους Γερμανούς κατακτητές και τις κυβερνήσεις των ντόπιων συνεργατών τους, τους κουίσλιγκς. Επομένως, δεν είχε το παραμικρό έρεισμα μέσα στην εργατική τάξη. Ετσι, οι εργάτες και τα συνδικάτα τους, μετά την απελευθέρωση, αναγνώρισαν ως μοναδικό τους εκπρόσωπο στην ηγεσία της Συνομοσπονδίας την ΚΕ του ΕΕΑΜ. Αλλά αυτή η πραγματικότητα ήταν ένα από τα πλέον σοβαρά εμπόδια για την εγκαθίδρυση και εδραίωση αστικού καθεστώτος στην Ελλάδα.
Μετά τη Βάρκιζα λοιπόν, μπήκε μπρος το σχέδιο, από το μεταβαρκιζιανό καθεστώς και τους Αγγλους για την «άλωση της ΓΣΕΕ», προκειμένου να ποδηγετήσουν το συνδικαλιστικό κίνημα και να υποτάξουν την εργατική τάξη, με την τακτική των διορισμών Διοικήσεων στη Συνομοσπονδία. Τότε, με απόφαση του ΚΚΕ, ιδρύθηκε ο ΕΡΓΑΣ (Εργατικός Αντιφασιστικός Σύνδεσμος, Απρίλης 1945), προκειμένου να συσπειρωθούν συνδικάτα και συνδικαλιστές σε ταξική βάση, αποκρούοντας τις επιθέσεις και επεμβάσεις του κεφαλαίου και των Αγγλων στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και με στόχο την ενότητά του σε μια ΓΣΕΕ ταξική. Ο ΕΡΓΑΣ δεν ήταν μια συνδικαλιστική παράταξη. Συσπείρωνε συνδικάτα, Εργατικά Κέντρα, οργάνωνε απεργίες, διαδηλώσεις, άλλες κινητοποιήσεις της εργατικής τάξης, με βάση τους ταξικούς στόχους του κινήματός της εκείνη την εποχή: Εθνικοποιήσεις, γνήσιο συνέδριο της ΓΣΕΕ, εξασφάλιση της νομιμότητας στο συνδικαλιστικό κίνημα κόντρα στους εγκάθετους του καθεστώτος, ελεύθερες αρχαιρεσίες κλπ.
Ετσι, ένα χρόνο αργότερα (Μάρτης 1946), παρά το όργιο της τρομοκρατίας, τις επιθέσεις κράτους και παρακράτους, συνήλθε το 8 Συνέδριο της ΓΣΕΕ, και στις αρχαιρεσίες του για Διοίκηση της Συνομοσπονδίας, ο ΕΡΓΑΣ πήρε το 71% των εκλεγμένων αντιπροσώπων. Πρώτος σε ψήφους αναδείχτηκε ο κομμουνιστής Μήτσος Παπαρήγας, συγκεντρώνοντας 1.418 ψήφους από τις 1.531 που πήρε ο ΕΡΓΑΣ.Το αποτέλεσμα του 8ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ απέδειξε ότι το αντιδραστικό καθεστώς της Ελλάδας και οι Αγγλοι σύμμαχοί του δεν κατάφεραν να απαλλαγούν από το εμπόδιο που ήθελαν να ξεπεράσουν. Να απαλλαγούν, δηλαδή, από μια ταξική συνδικαλιστική ηγεσία της εργατικής τάξης. Πρώτος σύμβουλος, ο κομμουνιστής Μήτσος Παπαρήγας και απόλυτη πλειοψηφία ο ΕΡΓΑΣ. Και, μάλιστα, με τέτοιο ποσοστό, 71%, που αποδείκνυε ότι η πλειοψηφία της εργατικής τάξης ήταν ακόμη συσπειρωμένη στο κόμμα της. Το καταλάβαιναν καλά. Και επίσης καταλάβαιναν πως με δεδομένο ότι το κόμμα της εργατικής τάξης, όντας ηγέτης στον απελευθερωτικό αγώνα, δεν μπορούσε να ξεριζωθεί από το λαό. Ετσι εντάθηκε η επίθεση με κάθε μέσο. Και για τη ΓΣΕΕ, ξανάρχισαν τα σχέδια επέμβασης. Πρώτο μέτρο ήταν η ακύρωση του συνεδρίου της και επόμενο ο διορισμός ξανά νέας προσωρινής διοίκησης από το καθεστώς. Την ακύρωση την πέτυχαν (η Δικαιοσύνη ήταν στα χέρια της αντίδρασης). Η πρώτη προσπάθεια διορισμού Διοίκησης, με συμμετοχή και από τους εκλεγμένους από το 8ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, αποτυγχάνει, αλλά το καθεστώς καταφέρνει και διορίζει εγκάθετους. Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, όμως, δεν είναι εύκολο να αποδεχτεί την αντίδραση στους κόλπους του. Για ένα χρόνο, συνεχίζεται η διαπάλη, ώσπου, τον Ιούλη του 1947, το αντιδραστικό αστικό καθεστώς συλλαμβάνει και φυλακίζει όλους τους εκλεγμένους συνδικαλιστές σε συνδικάτα, Εργατικά Κέντρα, ΓΣΕΕ. Από τους πρώτους που συλλαμβάνονται είναι ο Μήτσος Παπαρήγας και κλείνεται στα μπουντρούμια της Γενικής Ασφάλειας.
Ηταν, λοιπόν, Φλεβάρης του 1949, στις 22, όταν το αντιδραστικό αστικό καθεστώς έδωσε την ανακοίνωση για το θάνατο του Μήτσου Παπαρήγα. Ο κομμουνιστής εκλεγμένος Γενικός Γραμματέας της ΓΣΕΕ, πριν από τη δίκη του από τους εχθρούς του λαού, εμφανίζεται από τις επίσημες αρχές ότι «αυτοκτόνησε» στο κελί του. Μάλιστα, οι αρχές, για να γίνουν, φαίνεται, πειστικές ως προς την εκδοχή τους, ανέφεραν ότι χρησιμοποίησε τη ζώνη της πιτζάμας του για να βάλει τέρμα στη ζωή του. Μόνο, που ήταν ακατόρθωτο να γίνει πιστευτή αυτή η εκδοχή. Οσοι γνώριζαν τον Παπαρήγα και ήξεραν την ακατάβλητη αγωνιστική του στάση (άλλωστε ήταν δοκιμασμένος στο κίνημα από το 1922, στις πιο αντίξοες συνθήκες), είχαν καθαρό πως επρόκειτο για σκηνοθετημένη αυτοκτονία, προκειμένου, αφ' ενός να συγκαλυφθεί η δολοφονία του, αφ' ετέρου να περάσει στις συνειδήσεις των εργατών ότι δεν άντεξε. Αλλωστε, οι σκηνοθετημένες αυτοκτονίες ήταν κλασική μέθοδος της Ασφάλειας για την εξόντωση των λαϊκών αγωνιστών, ιδιαίτερα σε κείνες τις βάρβαρες συνθήκες του εμφυλίου πολέμου.
Την εκδοχή της αυτοκτονίας το ΚΚΕ την αντέκρουσε και την ανέτρεψε, μιλώντας ανοιχτά για δολοφονία του Παπαρήγα από το μοναρχοφασιστικό καθεστώς. Αλλωστε, ήταν δοκιμασμένος στο καμίνι της ταξικής πάλης στις πιο αντίξοες συνθήκες και είχε αποδείξει ότι οι κομμουνιστές δεν το «βάζουν κάτω», ακόμη και στις πιο απίθανες δυσκολίες.
Ετσι, με ένα άρθρο του Γιάννη Ιωαννίδη, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος, που δημοσιεύτηκε στο τεύχος του Μάρτη 1949 του περιοδικού «Δημοκρατικός Στρατός», το ΚΚΕ δεν άφησε τίποτα όρθιο από αυτήν τη βρώμικη και συκοφαντική φιλολογία περί αυτοκτονίας.
«Αφησαν να φανεί - έγραφε μεταξύ άλλων ο Γ. Ιωαννίδης - πως ο Παπαρήγας αυτοκτόνησε την παραμονή της δίκης του, για να γίνει πιστευτό ότι δεν είχε την τόλμη να αντιμετωπίσει το δικαστήριο. Φυσικά, πιο βλακώδης δικαιολογία δε θα μπορούσε να βρεθεί. Οι οργανωτές και εκτελεστές της δολοφονίας του Παπαρήγα δεν πήραν υπόψη τους, κάτι που αυτοί δεν είναι σε θέση να το καταλάβουν και να το νιώσουν. Κι αυτό το κάτι είναι ότι οι πραγματικοί κομμουνιστές δεν αυτοκτονούν ποτέ, μα παλεύουν ενάντια σε οποιαδήποτε δυσκολία, αντιξοότητα, κίνδυνο, μέχρι το τέλος και προτιμούν να πέσουν μαχόμενοι, παρά να παραδοθούν στον ταξικό εχθρό είτε ν' αυτοκτονήσουν. Και ο Παπαρήγας ήτανε πραγματικός κομμουνιστής, μπολσεβίκος, άφοβος και αλύγιστος μαχητής, πιστός και αφοσιωμένος αγωνιστής στην υπόθεση της εργατικής τάξης και του λαού. Και δεν ήταν δυνατό ποτέ ούτε να σκεφθεί ν' αυτοκτονήσει.
Τι είχε να φοβηθεί ο Παπαρήγας απ' τη δίκη αυτή; Μήπως την καταδίκη του σε θάνατο; Μα, ο Παπαρήγας ήξερε πολύ καλά πως ο θάνατός του με μια καταδίκη απ' τα στρατοδικεία των εχθρών του λαού είναι ο πιο έντιμος και παλικαρίσιος θάνατος, παρά μια αυτοκτονία. Και ποτέ δε θα δείλιαζε μπροστά στον τέτοιο θάνατο.
Δεν μπορούν, λοιπόν, οι εγκληματίες της Αθήνας και τ' αφεντικά τους, οι Αμερικάνοι, να ξεγελάσουν κανένα. Και το έγκλημά τους δεν μπορούν να το κρύψουν και αν ακόμα τη σκηνοθεσία της "αυτοκτονίας" την έκαμναν πιο μαστορικά.
Εκείνος, λοιπόν, που είχε κάθε συμφέρο να μην παρουσιαστεί ο Παπαρήγας στο δικαστήριο, δεν ήταν ο Παπαρήγας, μα οι Αμερικάνοι καταχτητές και η ψευτοκυβέρνηση της Αθήνας...
Οι Αμερικάνοι και η ψευτοκυβέρνηση της Αθήνας δεν ήθελαν οπωσδήποτε να εμφανιστεί ο Παπαρήγας στο δικαστήριο, γιατί ήξεραν πως στο όνομα της εργατικής τάξης και σ' ολόκληρου του ελληνικού λαού, θα βροντοφώναζε στα πέρατα του κόσμου το αμείλικτο "κατηγορώ" του, για το αιματηρό όργιο που γίνεται στην Ελλάδα από τότε που οι Αμερικάνοι πάτησαν το καταραμένο πόδι τους στην Ελλάδα και έγιναν αφέντες της, για το άφθονο λαϊκό αίμα που χύνεται, για τα τόσα δεινά, τα βάσανα και την κατάντια του λαού μας, που είναι αποτέλεσμα της εφαρμογής στη ζωή του δόγματος Τρούμαν.
Οι Αμερικάνοι και η ψευτοκυβέρνηση του Σοφούλη δεν ήθελαν, ακόμα, να παρουσιαστεί ο Παπαρήγας στο δικαστήριο, γιατί δεν ήταν τόσο εύκολο και τόσο απλό πράγμα να βγάλουν μια θανατική καταδίκη του. Ο Παπαρήγας ήταν ο νόμιμος και εκλεχτός ηγέτης της εργατικής τάξης της χώρας. Μια καταδίκη του σε θάνατο, χωρίς στοιχεία, όπως γίνεται με όλους τους άλλους αγωνιστές του λαού, θα ξεσήκωνε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Και σήμερα το διεθνές κλίμα δεν είναι τόσο ευνοϊκό για ένα τέτοιο ξεσκέπασμα και ξεσήκωμα ενάντια στους Αμερικάνους και τον προστατευόμενό τους μοναρχοφασισμό.
Και γι' αυτό προτίμησαν να τον δολοφονήσουν, προτού γίνει η δίκη του και ν' απαλλαγούν κατά τον ανωδυνότερο τρόπο από έναν τόσο επικίνδυνα άξιο υπερασπιστή των λαϊκών συμφερόντων».Οπως αποκαλύφθηκε μερικά χρόνια αργότερα, στη μετεμφυλιοπολεμική περίοδο, ο Μήτσος Παπαρήγας εξοντώθηκε με αργό και συστηματικό τρόπο, αφού οι δήμιοί του φρόντιζαν να του βάζουν στο φαγητό δόσεις από κάποιο είδος δηλητηρίου.





 πηγή : Ριζοσπάστης

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Περί αξιοπιστίας. Και αξιοπρέπειας...



Η αξιοπιστία και η αξιοπρέπεια του πολιτικού συστήματος
της πλουτοκρατίας είναι γνωστές. 
Και παροιμιώδεις.
Ορίστε τρία περιστατικά νέας εσοδείας (τα οποία 
φυσικά δεν κομίζουν γλαύκαν ες Αθήνας):

1) Η κυβέρνηση της Ελλάδας, είτε στην προηγούμενη 
είτε στην τωρινή δικομματική εκδοχή της, απαρτίζεται 
από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. 
Πρόκειται για τα δύο κόμματα με τις «ιστορικές», τις 
«τεράστιες», τις «αγεφύρωτες» και τις «αβυσσαλέες»
...διαφορές.
Πρόκειται, παρεμπιπτόντως, για μια κυβέρνηση που 
έχει αντιπρόεδρο τον Πάγκαλο και υπουργό Αμυνας 
τον κ. Αβραμόπουλο, δηλαδή τον - κατά Πάγκαλο - 
«κύριο τίποτα»...

2) Ο εκ μετεγγραφής νέος «αστήρ» της ΝΔ, του ενός εκ 
των κυβερνητικών εταίρων, ο ακροδεξιός Γεωργιάδης, 
είναι αυτός που δήλωνε:
«Κανένας βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. δεν πρόκειται να πάει 
στη ΝΔ. Κα-νέ-νας!»
«Δεν μπορεί ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης
(σ.σ.: ο σημερινός, ο νέος του αρχηγός) να μιλάει στη
Βουλή των Ελλήνων και να χρησιμοποιεί εκφράσεις 
των καραγωγέων, των άθλιων υποκειμένων...».
«Σας φαίνομαι έτοιμος να πάω στη ΝΔ; Ελεος! Τι άλλο 
θα ακούσουμε. Δηλαδή, αναρωτιέμαι, αναρωτιέμαι οι 
άνθρωποι που τα γράφουν αυτά έχουν σώας τας φρένας
 ή μήπως είναι παρανοϊκοί ναρκομανείς; Είναι δυνατόν
 να λέει κάποιος σοβαρά ότι εγώ προτίθεμαι να φύγω 
από τον ΛΑ.Ο.Σ. και να πάω στη ΝΔ;».

3) Η συγκεκριμένη κυβέρνηση σχηματίστηκε μετά από 
τη συμφωνία των πολιτικών αρχηγών του ΠΑΣΟΚ, της
 ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ. υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
 Συμφωνία που προέβλεπε ημερομηνία λήξης της θητείας
 της και διενέργεια εκλογών στις 19 Φεβρουαρίου.
Υπενθυμίζουμε ότι σήμερα ο μήνας έχει 21 Φεβρουαρίου...
                                              Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΚΤΕΟ



            ΕΝΩΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ

            ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ  ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ  

                          


Στην ιδιωτικοποίηση της μιας υπηρεσίας μετά την άλλη προχωράει η συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου, για να παραδώσει στην πλουτοκρατία νέους τομείς κερδοφορίας και να ενισχύσει άλλους.
Για αυτό εξήγγειλε και το κλείσιμο των δημοσίων ΚΤΕΟ. Η εξαγγελία αυτή αποτελεί συνέχεια της χρόνιας και σκόπιμης από όλες τις μέχρι τώρα κυβερνήσεις υποβάθμισή τους, της φιλομονοπωλιακής τιμολογιακής πολιτικής και της αντιμετώπισης της οδικής ασφάλειας στα πλαίσια της φορομπηχτικής πολιτικής.
Χρόνια τώρα κυβερνήσεις, νομάρχες και περιφερειάρχες δεν προχωρούσαν στις αναγκαίες ενέργειες εκσυγχρονισμού και διαπίστευσής τους, ενίσχυαν με τη στάση τους τη λειτουργία των ιδιωτικών ΚΤΕΟ, που πολλαπλασιάστηκαν σαν τα μανιτάρια.
Λένε ότι θέλουν να ξεμπερδεύουν με την «επιχειρηματική δραστηριότητα» του κράτους, γιατί θέλουν να ενισχύσουν τους μεγαλοεπιχειρηματίες, να δώσουν περισσότερη δουλειά στις «αλυσίδες» του χώρου.

Έτσι υλοποιούν το «μικρό και ευέλικτο κράτος» που εδώ και χρόνια οι γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις εξήγγειλαν, έτσι περιορίζουν σήμερα το δημοσιονομικό έλλειμμα οι κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας. Ιδιωτικοποιούν, καταργούν δ/νσεις και τμήματα, απολύουν, μειώνουν μισθούς και συντάξεις, αφαιρούν δικαιώματα και κατακτήσεις.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, μην θαρρείτε ότι δεν σας αφορά επειδή δεν κλείνει η δικιά σας υπηρεσία…

Ο περιορισμός του δημόσιου τομέα και οι απολύσεις 150.000 δημοσίων υπαλλήλων μέχρι το 2015 αποτελεί πολιτική προτεραιότητα της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της τρόικας, στην οποία υπακούουν πιστά οι περιφερειάρχες. Θέλουν να δουλεύουμε με 400 ευρώ, με ελαστικές σχέσεις εργασίας, μισοάνεργοι, μισοεργαζόμενοι… Αν δεν ξεμπερδεύουμε μαζί τους, θα υλοποιήσουν όλα τους τα σχέδια.

Ξεσηκωμός παντού, όλοι στον αγώνα

Να φύγει τώρα η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου. 
Έξω τώρα η τρόικα.
Να μην εφαρμοστεί το μνημόνιο και οι συμφωνίες, που καταστρέφουν τις ζωές μας.
Αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και μονομερής διαγραφή του χρέους, με λαϊκή εξουσία.
Να τιμωρηθούν σκληρά ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. 
Εκλογές τώρα.

Σ’ αυτά πρέπει να στοχεύει κάθε αγώνας σήμερα.

Μόνο αυτοί οι στόχοι πάλης μπορούν σήμερα να υπηρετήσουν αποτελεσματικά και τις διεκδικήσεις μας, είτε αφορούν τις ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών και τομέων, όπως αυτές των ΚΤΕΟ, της διαχείρισης των απορριμμάτων, είτε τις περικοπές σε μισθούς, υγειονομική περίθαλψη, απολύσεις κ.α.
Καλούμε τους συναδέλφους σ’ όλες τις περιφέρειες, όλους όσους δεν δέχονται να συμβιβαστούν με τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, που σφαγιάζουν τα λαϊκά δικαιώματα και επιβάλλουν στις εργατικές - λαϊκές οικογένειες μόνιμη, βαθιά φτώχεια, εξαθλίωση και χρεοκοπία :

Να πρωτοστατήσουν στην ενίσχυση  του αγώνα  της  χειραφέτησης, της διεκδίκησης και της ανατροπής.
Να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και με δική τους πρωτοβουλία να προχωρήσουν σε γενικές συνελεύσεις και κινητοποιήσεις σε κάθε χώρο δουλειάς.
Να πάρουν αποφάσεις κλιμάκωσης του αγώνα με πολύμορφες δράσεις.

                                                     20-2-2012