Γράφει:ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
ΟΥΩΡΕΝ ΜΠΑΦΕΤ
Η τοποθέτηση στη «New York Times» του πολυ (πολυ)δισεκατομμυριούχου κ. Μπάφετ μάς είχε ξεφύγει. Αντιγράφουμε (από τη στήλη του Γιάννη Τριάντη στο «Παρόν):
«Οι ηγέτες μας ζήτησαν κοινές θυσίες. Οταν όμως το έκαναν, εμένα με παρέκαμψαν. Ρώτησα τους πάμπλουτους φίλους μου τι επιβάρυνση περίμεναν. Ανέγγιχτοι κι εκείνοι. Την ώρα που οι φτωχοί και η μεσαία τάξη πολεμούν για μας στο Αφγανιστάν και οι περισσότεροι Αμερικανοί παλεύουν να τα βγάλουν πέρα, εμείς οι μεγα-πλούσιοι διατηρούμε τις εξαιρετικές φοροαπαλλαγές μας (...) Οι φίλοι μου και εγώ κανακευτήκαμε αρκετά από ένα Κογκρέσο φιλικό προς τους δισεκατομμυριούχους (...)
ΤΖΩΡΤΖ ΣΟΡΟΣ
Μερικά χρόνια νωρίτερα, ένας συνάδελφος του Μπάφετ, ο επίσης πολυ(πολυ)δισεκατομμυριούχος κ. Σόρος, με αφορμή ότι παίζοντας με την αγγλική λίρα στο χρηματιστήριο είχε κερδίσει σε μια νύχτα 1,6 δισ. δολάρια, είχε καταθέσει σε άρθρο του («Atlantic Review») τη δική του... εξομολόγηση:
«(...) με τον τρόπο με τον οποίο κερδίζουμε εμείς τα χρήματά μας κινδυνεύει πλέον η δημοκρατία και ο κόσμος. Αισθάνομαι άσεμνος που μπορώ και κερδίζω τόσα δισεκατομμύρια εύκολα, μόνο σε μια βραδιά».
Ας παρακάμψουμε τον «πόνο» που (ένεκα της εγνωσμένης... σεμνότητάς τους) κατακλύζει τους Μπάφετ και Σόρος. «Πόνος» που μοιάζει... αβάσταχτος και μεγαλώνει ευθέως ανάλογα όσο μεγαλώνει η ευκολία με την οποία αποσπούν τα αστρονομικά κέρδη τους.
Ας παρακάμψουμε επίσης τη «μελαγχολία» που τους προκαλεί η ασυλία που απολαμβάνουν από τα... Κογκρέσα των ΗΠΑ και της υφηλίου. Και ας κρατήσουμε τούτο:
Ότι τόσο τα υπερκέρδη, όσο και η ασυλία τους παραμένουν ανέγγιχτα, είτε στο τιμόνι της χώρας - ορμητήριό τους, τις ΗΠΑ, βρίσκεται ο Μπους, είτε βρίσκεται ο Ομπάμα.
Επομένως, η αιτία που επιτρέπει στους άρπαγες να κάνουν τις «δουλειές» τους, να διευρύνουν τα «μεγα-κέρδη» τους πάνω στην έρημο της φτώχειας των λαϊκών μαζών, δεν είναι ούτε ο τάδε ούτε ο δείνα πολιτικός διαχειριστής του συστήματος. Δεν είναι ο «κακός» Μπους ή ο «καλός» Ομπάμα. Είναι το ίδιο το σύστημα (το όνομά του: «καπιταλισμός») που κατασκευάστηκε από και για τους «Μπάφετ» και το υπηρετούν εξίσου οι Μπους και Ομπάμα, οι Μέρκελ και Σρέντερ, οι Σαρκοζί και Ζοσπέν, οι Παπανδρέου και Καραμανλής.
Αυτό το σύστημα είναι που επιτρέπει στους Μπάφετ και Σόρος να πατούν επί πτωμάτων και μετά να παραδίδουν και μαθήματα «σεμνότητας» (άμα τε και «πατριωτισμού» - για να μην ξεχνάμε και τα δικά μας).
Να «γιατί», τελικά, αυτός είναι, ο καπιταλισμός είναι, που πρέπει να ανατραπεί. Μαζί με όλους τους διαχειριστές του.
ΡΕΝΑ ΔΟΥΡΟΥ
Πύρινη ανακοίνωση εξέδωσε ο ΣΥΝ διά της αρμοδίας του κόμματος περί την Ευρωπαϊκή Πολιτική κυρία Δούρου, με την οποία καταγγέλλεται η κυβέρνηση Παπανδρέου ότι είναι «ουραγός των γεγονότων» που συντελούνται στη Λιβύη...Συνελόντι ειπείν, η Κουμουνδούρου δεν είναι μόνο ότι βλέπει την ελληνική κυβέρνηση «αθώα» για όσα συμβαίνουν στη Λιβύη
(σ.σ.: μάλλον θα είναι άλλη κυβέρνηση και όχι η ελληνική που εκτός των άλλων έχει παραδώσει όλα τα ελληνικά αεροδρόμια για τις «δημοκρατικές» επελάσεις του ΝΑΤΟ και έχει στείλει ελληνική φρεγάτα να συμμετέχει στο ναυτικό αποκλεισμό της Λιβύης).
Καθώς φαίνεται, ο «αριστερός» ΣΥΝ το πάει κι ένα βήμα παραπέρα: Πεισμένος - όπως άλλωστε και στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας - για τον «ανθρωπισμό» που κρύβουν μέσα τους οι ΝΑΤΟικές επιδρομές και οι εξωτερικές επεμβάσεις, θα την ήθελε την Ελλάδα να«πρωταγωνιστεί» (!) των εξελίξεων και των (ιμπεριαλιστικών) γεγονότων που λαμβάνουν χώρα στη γειτονιά μας...
Λίγο ακόμα και η κυρία Δούρου θα μπορούσε να παρεξηγηθεί ότι επιθυμεί να καταταγεί στο ΝΑΤΟ ή σε κάποια δύναμη ταχείας επέμβασης της ΕΕ, μιας και δε δείχνει να αμφιβάλλει καθόλου:
Όλα αυτά που κάνουν οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι φίλοι τους τα κάνουν για το καλό της «ελευθερίας» και ένεκα της απέχθειάς τους απέναντι σε ανελεύθερα καθεστώτα
(με τα οποία, παρεμπιπτόντως, είχαν επί δεκαετίες αγαστή συνεργασία...)
και όχι για να εγκαταστήσουν τη νέα «βάρδια» των συμμάχων τους σε θέσεις - κλειδιά της Μέσης Ανατολής.
Φαίνεται πως ούτε ως σκέψη περνάει από το μυαλό των ιθυνόντων του ΣΥΝ ότι ΗΠΑ και ΕΕ μόνο προσχηματικά αξιοποιούν τα πάθη και την οργή των λαών ενάντια στις καπιταλιστικές δεσποτείες της περιοχής και θέλουν μέσω των ντόπιων συνεργατών τους (και των εναέριων βομβών τους) να κατευθύνουν και να οδηγήσουν τις εξελίξεις στις ίδιες, τις δικές τους, δηλαδή, ιμπεριαλιστικές τους αγκάλες.
Τουτέστιν: Μνήσθητί μου Κύριε και θαυμαστά τα («αριστερά») έργα σου!
ANNA NTAΛΑΡΑ-ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ- ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ
Ο τραγουδιστής κύριος Νταλάρας, σχολιάζοντας τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, με αφορμή συναυλία του στη γειτονική χώρα, φέρεται από τουρκικές εφημερίδες να έχει δηλώσει (αλλά και από ελληνικές εφημερίδες που προέβησαν σε σχετικές αναδημοσιεύσεις), ότι
«οι χάρτες τυπώνονται και τα σύνορα τα καθορίζουν οι μαθηματικοί και οι τοπογράφοι. Ο Θεός δεν έχει τυπογραφείο. Για το Αιγαίο άλλοι λένε πως ανήκει στους Τούρκους, άλλοι στους Ελληνες, στην πραγματικότητα όμως το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια».
Εφόσον τα παραπάνω ειπώθηκαν - λέμε: «εφόσον» - τότε εκτός της απόδειξης ότι κάποιοι στέρεψαν τόσο πολύ, ώστε να αναμυρηκάζουν με πενήντα χρόνια καθυστέρηση τις «εξυπνάδες» της δεκαετίας του '70 σαν «εξυπναδίτσες» της δεκαετίας του 2020,
έχουμε και μια ακόμα απόδειξη, αυτήν τη φορά περί της ορθότητας της πανάρχαιας εκείνης ρήσης:
Καλύτερα να μασάς (ή να τραγουδάς) παρά να μιλάς...
«Πονάω με την αύξηση του ΦΠΑ στην εστίαση...»!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΙΚΗΤΙΑΔΗΣ
Το δήλωσε ο υφυπουργός Πολιτισμού κ. Νικητιάδης. Μετά μεγίστης σοβαρότητος και εκ βαθέων η εξομολόγηση του κυρίου υφυπουργού. Πέλαγος ο καημός του.
Κουράγιο, κύριε υφυπουργέ! Είμαστε στο πλευρό σας!
Κουράγιο!
Η τοποθέτηση στη «New York Times» του πολυ (πολυ)δισεκατομμυριούχου κ. Μπάφετ μάς είχε ξεφύγει. Αντιγράφουμε (από τη στήλη του Γιάννη Τριάντη στο «Παρόν):
«Οι ηγέτες μας ζήτησαν κοινές θυσίες. Οταν όμως το έκαναν, εμένα με παρέκαμψαν. Ρώτησα τους πάμπλουτους φίλους μου τι επιβάρυνση περίμεναν. Ανέγγιχτοι κι εκείνοι. Την ώρα που οι φτωχοί και η μεσαία τάξη πολεμούν για μας στο Αφγανιστάν και οι περισσότεροι Αμερικανοί παλεύουν να τα βγάλουν πέρα, εμείς οι μεγα-πλούσιοι διατηρούμε τις εξαιρετικές φοροαπαλλαγές μας (...) Οι φίλοι μου και εγώ κανακευτήκαμε αρκετά από ένα Κογκρέσο φιλικό προς τους δισεκατομμυριούχους (...)
Μερικά χρόνια νωρίτερα, ένας συνάδελφος του Μπάφετ, ο επίσης πολυ(πολυ)δισεκατομμυριούχος κ. Σόρος, με αφορμή ότι παίζοντας με την αγγλική λίρα στο χρηματιστήριο είχε κερδίσει σε μια νύχτα 1,6 δισ. δολάρια, είχε καταθέσει σε άρθρο του («Atlantic Review») τη δική του... εξομολόγηση:
«(...) με τον τρόπο με τον οποίο κερδίζουμε εμείς τα χρήματά μας κινδυνεύει πλέον η δημοκρατία και ο κόσμος. Αισθάνομαι άσεμνος που μπορώ και κερδίζω τόσα δισεκατομμύρια εύκολα, μόνο σε μια βραδιά».
Ας παρακάμψουμε τον «πόνο» που (ένεκα της εγνωσμένης... σεμνότητάς τους) κατακλύζει τους Μπάφετ και Σόρος. «Πόνος» που μοιάζει... αβάσταχτος και μεγαλώνει ευθέως ανάλογα όσο μεγαλώνει η ευκολία με την οποία αποσπούν τα αστρονομικά κέρδη τους.
Ας παρακάμψουμε επίσης τη «μελαγχολία» που τους προκαλεί η ασυλία που απολαμβάνουν από τα... Κογκρέσα των ΗΠΑ και της υφηλίου. Και ας κρατήσουμε τούτο:
Ότι τόσο τα υπερκέρδη, όσο και η ασυλία τους παραμένουν ανέγγιχτα, είτε στο τιμόνι της χώρας - ορμητήριό τους, τις ΗΠΑ, βρίσκεται ο Μπους, είτε βρίσκεται ο Ομπάμα.
Επομένως, η αιτία που επιτρέπει στους άρπαγες να κάνουν τις «δουλειές» τους, να διευρύνουν τα «μεγα-κέρδη» τους πάνω στην έρημο της φτώχειας των λαϊκών μαζών, δεν είναι ούτε ο τάδε ούτε ο δείνα πολιτικός διαχειριστής του συστήματος. Δεν είναι ο «κακός» Μπους ή ο «καλός» Ομπάμα. Είναι το ίδιο το σύστημα (το όνομά του: «καπιταλισμός») που κατασκευάστηκε από και για τους «Μπάφετ» και το υπηρετούν εξίσου οι Μπους και Ομπάμα, οι Μέρκελ και Σρέντερ, οι Σαρκοζί και Ζοσπέν, οι Παπανδρέου και Καραμανλής.
Αυτό το σύστημα είναι που επιτρέπει στους Μπάφετ και Σόρος να πατούν επί πτωμάτων και μετά να παραδίδουν και μαθήματα «σεμνότητας» (άμα τε και «πατριωτισμού» - για να μην ξεχνάμε και τα δικά μας).
Να «γιατί», τελικά, αυτός είναι, ο καπιταλισμός είναι, που πρέπει να ανατραπεί. Μαζί με όλους τους διαχειριστές του.
Θα... «καταταγούν»;
Πύρινη ανακοίνωση εξέδωσε ο ΣΥΝ διά της αρμοδίας του κόμματος περί την Ευρωπαϊκή Πολιτική κυρία Δούρου, με την οποία καταγγέλλεται η κυβέρνηση Παπανδρέου ότι είναι «ουραγός των γεγονότων» που συντελούνται στη Λιβύη...Συνελόντι ειπείν, η Κουμουνδούρου δεν είναι μόνο ότι βλέπει την ελληνική κυβέρνηση «αθώα» για όσα συμβαίνουν στη Λιβύη
(σ.σ.: μάλλον θα είναι άλλη κυβέρνηση και όχι η ελληνική που εκτός των άλλων έχει παραδώσει όλα τα ελληνικά αεροδρόμια για τις «δημοκρατικές» επελάσεις του ΝΑΤΟ και έχει στείλει ελληνική φρεγάτα να συμμετέχει στο ναυτικό αποκλεισμό της Λιβύης).
Καθώς φαίνεται, ο «αριστερός» ΣΥΝ το πάει κι ένα βήμα παραπέρα: Πεισμένος - όπως άλλωστε και στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας - για τον «ανθρωπισμό» που κρύβουν μέσα τους οι ΝΑΤΟικές επιδρομές και οι εξωτερικές επεμβάσεις, θα την ήθελε την Ελλάδα να«πρωταγωνιστεί» (!) των εξελίξεων και των (ιμπεριαλιστικών) γεγονότων που λαμβάνουν χώρα στη γειτονιά μας...
Λίγο ακόμα και η κυρία Δούρου θα μπορούσε να παρεξηγηθεί ότι επιθυμεί να καταταγεί στο ΝΑΤΟ ή σε κάποια δύναμη ταχείας επέμβασης της ΕΕ, μιας και δε δείχνει να αμφιβάλλει καθόλου:
Όλα αυτά που κάνουν οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι φίλοι τους τα κάνουν για το καλό της «ελευθερίας» και ένεκα της απέχθειάς τους απέναντι σε ανελεύθερα καθεστώτα
(με τα οποία, παρεμπιπτόντως, είχαν επί δεκαετίες αγαστή συνεργασία...)
και όχι για να εγκαταστήσουν τη νέα «βάρδια» των συμμάχων τους σε θέσεις - κλειδιά της Μέσης Ανατολής.
Φαίνεται πως ούτε ως σκέψη περνάει από το μυαλό των ιθυνόντων του ΣΥΝ ότι ΗΠΑ και ΕΕ μόνο προσχηματικά αξιοποιούν τα πάθη και την οργή των λαών ενάντια στις καπιταλιστικές δεσποτείες της περιοχής και θέλουν μέσω των ντόπιων συνεργατών τους (και των εναέριων βομβών τους) να κατευθύνουν και να οδηγήσουν τις εξελίξεις στις ίδιες, τις δικές τους, δηλαδή, ιμπεριαλιστικές τους αγκάλες.
Τουτέστιν: Μνήσθητί μου Κύριε και θαυμαστά τα («αριστερά») έργα σου!
Άστο καλύτερα...
Ο τραγουδιστής κύριος Νταλάρας, σχολιάζοντας τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, με αφορμή συναυλία του στη γειτονική χώρα, φέρεται από τουρκικές εφημερίδες να έχει δηλώσει (αλλά και από ελληνικές εφημερίδες που προέβησαν σε σχετικές αναδημοσιεύσεις), ότι
«οι χάρτες τυπώνονται και τα σύνορα τα καθορίζουν οι μαθηματικοί και οι τοπογράφοι. Ο Θεός δεν έχει τυπογραφείο. Για το Αιγαίο άλλοι λένε πως ανήκει στους Τούρκους, άλλοι στους Ελληνες, στην πραγματικότητα όμως το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια».
Εφόσον τα παραπάνω ειπώθηκαν - λέμε: «εφόσον» - τότε εκτός της απόδειξης ότι κάποιοι στέρεψαν τόσο πολύ, ώστε να αναμυρηκάζουν με πενήντα χρόνια καθυστέρηση τις «εξυπνάδες» της δεκαετίας του '70 σαν «εξυπναδίτσες» της δεκαετίας του 2020,
έχουμε και μια ακόμα απόδειξη, αυτήν τη φορά περί της ορθότητας της πανάρχαιας εκείνης ρήσης:
Καλύτερα να μασάς (ή να τραγουδάς) παρά να μιλάς...
«Πονάω με την αύξηση του ΦΠΑ στην εστίαση...»!
Το δήλωσε ο υφυπουργός Πολιτισμού κ. Νικητιάδης. Μετά μεγίστης σοβαρότητος και εκ βαθέων η εξομολόγηση του κυρίου υφυπουργού. Πέλαγος ο καημός του.
Κουράγιο, κύριε υφυπουργέ! Είμαστε στο πλευρό σας!
Κουράγιο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου