Το σταλινικό όνειρο της διάχυσης του πλούτου (μια άλλη ανάγνωση)

'H ΠΩΣ  ΑΠΟ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΩΤΕΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ

 Το παρακάτω κείμενο αναδημοσιεύεται αυτούσιο από την Ελευθεροτυπία. Είναι εξαιρετικά χρήσιμο γιατί εύκολα μπορεί κανείς να διαπιστώσει, ότι στην χοντροκομένη προσπάθεια που κάνουν να εμπλέξουν τον "αιμοβόρο"κι "απίστευτα κακό" ΣΤΑΛΙΝ στα σημερινά δεινά που τραβάνε οι λαοί σ' όλο τον κόσμο, στην ουσία δικαιώνουν την πολιτική του Κ.Κ.( μπολσεβίκων) που μετέτρεψε την υπανάπτυκτη  τσαρική Ρωσία, στην ελπίδα των λαών όλου του κόσμου, στην ΕΝΩΣΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΩΝ.
Σε μια χώρα όπου, όπως ομολογεί ο αρθρογράφος της " αδέσμευτης", οι "βασανισμένοι" αγρότες έβρισκαν δουλειά ΜΟΝΟ στα εργοστάσια των πόλεων, σ' αντίθεση φυσικά με τους αγρότες στις καπιταλιστικές χώρες που βρίσκουν δουλειά ΟΠΟΤΕ κι ΟΠΟΥ θέλουν.
Αλλά ας αφήσουμε το  κείμενο να μιλήσει μόνο του και κάθε σχόλιο δεκτό.

Το σταλινικό όνειρο της διάχυσης του πλούτου

Ο ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ έχει μια βασική θέση εξαιρετικά αμφισβητήσιμη. Οτι αν οι πλούσιοι γίνουν πλουσιότεροι, τότε ο πλούτος θα διαχυθεί στην κοινωνία από τα πάνω και θα ανεβάσει το βιοτικό επίπεδο όλων.
 Για να διανεμηθεί χρήμα πρέπει πρώτα από όλα να παραχθεί, οπότε, είτε θέλουμε είτε όχι, οι επενδύσεις πρέπει να γίνουν από όσους διαθέτουν το απαραίτητο κεφάλαιο. Σε αυτούς λοιπόν θα δοθούν τα κίνητρα, που μπορεί να είναι από φορολογικές απαλλαγές μέχρι περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων.
Η οικονομική πολιτική υπέρ των πλουσίων που εφαρμόζεται θυμίζει τη στρατηγική του Στάλιν για τη βιομηχανική ανάπτυξη της ΕΣΣΔ σημειώνει προβοκατόρικα ο Τσανγκ. Ο Στάλιν, για να βρει κεφάλαια για τη βιομηχανία, κολεκτιβοποίησε τη γη, έφτιαξε συνεταιρισμούς, εφάρμοσε κρατικό έλεγχο στα προϊόντα και συγκέντρωσε το κεφάλαιο ώστε να φτιάξει τα εργοστάσια. Δεν έδωσε σημασία ούτε στο λιμό που ξέσπασε στις απέραντες αγροτικές εκτάσεις, ούτε στους χαμηλούς μισθούς πείνας των πεινασμένων αγροτών που βασανισμένοι έβρισκαν δουλειά μόνο στα εργοστάσια των πόλεων.
Κάτι αντίστοιχο κάνουν και οι κυβερνήσεις που ακολουθούν την ελεύθερη αγορά, κατά τον Τσανγκ. Προσφέρουν φοροελαφρύνσεις στους πλουσίους, μειώνουν διαρκώς τα επιδόματα για τους φτωχούς και γενικότερα εφαρμόζουν μια πολιτική που ωθεί στην οικονομική ανισότητα ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή ο πλούτος θα διαχυθεί προς τα κάτω. Μονο που ο Στάλιν έλεγχε απόλυτα την οικονομία, άρα την κατάλληλη στιγμή έφτιαξε εργοστάσια κάτω από κρατικό έλεγχο, ενώ οι κυβερνήσεις και οι κοντόφθαλμοι σύμβουλοί τους δεν μπορούν να ελέγξουν τη στρατηγική των εταιρειών που γίνονται όλο και πιο γιγαντιαίες. Δηλαδή ο Στάλιν μάζευε τα χρήματα από την αγροτική ΕΣΣΔ σίγουρος ότι θα τα επενδύσει. Οι κυβερνήσεις προσφέρουν τα πάντα στους πλουσίους χωρίς εχέγγυα, αφού πιστεύουν ακράδαντα στην ελευθερία της αγοράς. Αυτό που τους διαψεύδει είναι, όπως, πάντα οι έρευνες. Σύμφωνα με στοιχεία που παραθέτει ο Τσανγκ, οι επενδύσεις ως ποσοστό του ΑΕΠ έχουν μειωθεί σε όλες τις χώρες-μέλη του G7 και την πλειονότητα των αναπτυσσόμενων χωρών.