Το «Λεξικό» της Κεφαλαιοκρατικής Εκμετάλλευσης

Ο καπιταλισμός δεν είναι καπιταλισμός.
Είναι η «οικονομία της ελεύθερης αγοράς»...

Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ιμπεριαλισμός.
Είναι «παγκοσμιοποίηση»...

Οι βομβαρδισμοί λαών δεν είναι βομβαρδισμοί. 
Είναι «προληπτική δράση»...

Οι δολοφονίες αμάχων δεν είναι δολοφονίες. 
Είναι «παράπλευρες απώλειες»...

Η απόλυση και η ανεργία δεν είναι απόλυση ούτε ανεργία. Είναι «εργασιακή εφεδρεία»...


Η μισο-ανεργία δεν είναι μισο-ανεργία.  Είναι «απασχολησιμότητα»...

Ο εργασιακός μεσαίωνας δεν είναι εργασιακός μεσαίωνας. 
Είναι «εκ περιτροπής εργασία»...

Οι μίζες δεν είναι μίζες. Είναι «χορηγίες»...

Το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου δεν είναι ξεπούλημα. Είναι «αξιοποίηση»...

Η ιδιωτικοποίηση δεν είναι ιδιωτικοποίηση. Είναι «μετοχοποίηση»...

Η μετατροπή της χώρας σε ενέχυρο και σε υποθήκη δεν είναι ενέχυρο ούτε υποθήκη. Είναι «εμπράγματη εγγύηση»...

Η καταστροφή κεφαλαίου δεν είναι καταστροφή κεφαλαίου. Είναι «κούρεμα»...

Η στάση πληρωμών δεν είναι στάση πληρωμών. Είναι «πιστωτικό γεγονός»...

Η πτώχευση δεν είναι πτώχευση. Είναι «επιλεκτική χρεοκοπία»...

Αυτό είναι το «λεξικό» του καθεστώτος της κεφαλαιοκρατικής εκμετάλλευσης. 

Είναι διαδεδομένο και στα τέσσερα σημεία του πλανήτη. Ειδικά στην Ελλάδα, όμως, μπορούμε να είμαστε περήφανοι: Εδώ έχουμε το ΠΑΣΟΚ.

Και το ΠΑΣΟΚ - το κόμμα του άλλα λέω, άλλα πιστεύω, άλλα εννοώ και άλλα πράττω - δε θα μπορούσε παρά να έχει αναγάγει σε επιστήμη το διασυρμό των εννοιών μέσα από την αποκολοκύνθωση των λέξεων.


Να, όμως, που ακόμα και για το ΠΑΣΟΚ, όση εμπειρία κι αν διαθέτει, είναι πολύ δύσκολο να γίνει η υπέρβαση κάποιων ορίων.

Ετσι οι κύριοι που κυβερνούν και η τάξη που τους χρησιμοποιεί για να κυβερνούν, θα έχουν - αργά ή γρήγορα - να αναμετρηθούν με ένα λαό που κανένα καθεστωτικό «λεξικό» και καμία πλύση εγκεφάλου δε θα του αλλάξει άποψη για τις έννοιες που κρύβουν οι λέξεις «τσίπα», «φιλότιμο» και «αξιοπρέπεια».

Οσο δε πιο κρίσιμες αναδεικνύονται οι ώρες που διανύουμε, με τόσο μεγαλύτερη σφοδρότητα θα πεταχτούν στα αζήτητα, εκεί που τους αξίζει, όσοι χωρίς τσίπα και χωρίς φιλότιμο παίζουν με τη ζωή και την αξιοπρέπεια του λαού.

Aναδημοσίευση από Επιτροπή Παιδείας Ζακύνθου.