Απαράδεκτοι οι όροι μίσθωσης της Περιφέρειας λένε οι ψαράδες. Φόβοι για «ιδιωτικοποίηση» της Λιμνοθάλασσας.
Στα άκρα φαίνεται πως οδηγούνται οι σχέσεις μεταξύ αλιέων στο Μεσολόγγι, το Αιτωλικό και τις Οινιάδες, με την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, μετά τη νέα ένταση που προκάλεσαν οι διακηρύξεις της μίσθωσης των φυσικών ιχθυοτροφείων της Λιμνοθάλασσας. Το θέμα θεωρείται ιδιαίτερα σοβαρό για τους ψαράδες της περιοχής, οι οποίοι δεν μπορούν σε καμία περίπτωση ν’ ανταπεξέλθουν στις νέες αυξημένες μισθώσεις που επιβάλλει μέσω των νέων δημοπρασιών της η Περιφέρεια, η οποία αυτή τη στιγμή έχει τη διαχείριση της Λιμνοθάλασσας.
Από το Σάββατο 5 Φεβρουαρίου οι σύλλογοι, η Ομοσπονδία Αλιευτικών Συλλόγων Δυτικής Ελλάδας, ο Φορέας Διαχείρισης Λιμνοθάλασσας καθώς και η Συνομοσπονδία Αλιέων Ελλάδας βρίσκονται κυριολεκτικά σε αναβρασμό πραγματοποιώντας διαρκώς συσκέψεις με τα μέλη τους, έτσι ώστε να υπάρξει συντονισμός, να εξετασθούν και να διατυπωθούν συγκεκριμένες προτάσεις και φυσικά ένα κριθεί αναγκαίο, να οργανωθούν ακόμη και δυναμικές κινητοποιήσεις.
Η αιτία της νέας αντιπαράθεσης
Το τελευταίο χρονικό διάστημα η κατάσταση εμφανιζόταν προς εκτόνωση μιας και ο Φορέας σε συνεργασία με τους αλιευτικούς συλλόγους κατέβαλλαν προσπάθειες προκειμένου να συνταχθεί μια διακήρυξη μίσθωσης που να καλύπτει όλους ισότιμα. Παράλληλα καταβλήθηκε η ίδια προσπάθεια προκειμένου να ξεκαθαρίσει απόλυτα το εργασιακό τοπίο και η «οριοθέτηση» όλων όσων έχουν ως κύριο και αποκλειστικό επάγγελμα την αλιεία.
Ωστόσο όμως, πριν καν τεθεί σε διαβούλευση το σχέδιο, η Περιφέρεια πριν λίγες ημέρες κυκλοφόρησε αιφνιδιαστικά τη νέα διακήρυξη μισθώσεων, η οποία σε πρώτη ανάγνωση κρίνεται επιεικώς απαράδεκτη από τους ενδιαφερομένους. Οι εγγυητικές επιστολές που πρέπει να καταθέσουν οι ενδιαφερόμενοι προκειμένου να συμμετέχουν στο διαγωνισμό ξεπερνούν ακόμη και τις 350.000 ευρώ, ποσό απλά απαγορευτικό για όλους. Επίσης ο καθορισμός της «ελάχιστης παραγωγής» χαρακτηρίζεται ως εξοντωτικός για τους ίδιους λόγους. Και όλα αυτά, την στιγμή όπου οι ψαράδες βρίσκονται ενόψει απαγορεύσεων σε αλιευτικά προϊόντα, αρχής γενομένης από τα χέλια. Σύμφωνα με πληροφορίες, σύντομα ανοίγει στα αρμόδια γραφεία της Ε.Ε. και η συζήτηση για το αυγοτάραχο.
Πέρα από το ζήτημα των υπέρογκων και απαγορευτικών για το εισόδημα των ψαράδων μισθωμάτων, υπάρχει και δεύτερο σκέλος σφοδρής διαφωνίας. Αυτό, αφορά τον χρόνο μίσθωσης των «Ιβαριών» ο οποίος στην καλύτερη περίπτωση και για λόγους που μέχρι σήμερα δεν έχουν διευκρινισθεί από την Περιφέρεια, δεν ξεπερνά τα τρία χρόνια. Αυτό σημαίνει πως κάθε αλιευτικός σύλλογος ή συνεταιρισμός που θ’ αναλάβει την διαχείριση αυτόματα τίθεται «εκτός» των ευρωπαϊκών προγραμμάτων όπως το leader Αλιείας, τα οποία απαιτούν συμβάσεις μεγαλύτερες της πενταετίας.
Υποθήκες και ανύπαρκτες αποζημιώσεις
Οι ψαράδες της λιμνοθάλασσας χαρακτηρίζουν τις νέες διακηρύξεις ως συνειδητοποιημένο «έγκλημα» σε βάρος τους. Υποστηρίζουν πως πρόκειται για μια συστηματοποιημένη προσπάθεια και διαδικασία, προκειμένου ν’ απομακρυνθούν οι ίδιοι από το φυσικό τους χώρο και αργά αλλά σταθερά η διαχείριση της λιμνοθάλασσας να περάσει στα χέρια των ιδιωτών. Κάποιοι από αυτούς ήδη έχουν βάλλει σπίτια και προσωπική περιουσία υποθήκη προκειμένου να εξασφαλίσουν μεροκάματο, ενώ θα πρέπει να σημειωθεί πως σε περίπτωση φυσικής καταστροφής (που έχει συμβεί κατά το παρελθόν) κανείς ουδέποτε εισέπραξε ποσό αποζημίωσης από την πολιτεία. Κατά συνέπεια- όπως πολλοί λένε - η μίσθωση ενός φυσικού ιχθυοτροφείου έτσι όπως έχει εξελιχθεί, ισοδυναμεί κυριολεκτικά με «αυτοκτονία».
Από το Σάββατο 5 Φεβρουαρίου οι σύλλογοι, η Ομοσπονδία Αλιευτικών Συλλόγων Δυτικής Ελλάδας, ο Φορέας Διαχείρισης Λιμνοθάλασσας καθώς και η Συνομοσπονδία Αλιέων Ελλάδας βρίσκονται κυριολεκτικά σε αναβρασμό πραγματοποιώντας διαρκώς συσκέψεις με τα μέλη τους, έτσι ώστε να υπάρξει συντονισμός, να εξετασθούν και να διατυπωθούν συγκεκριμένες προτάσεις και φυσικά ένα κριθεί αναγκαίο, να οργανωθούν ακόμη και δυναμικές κινητοποιήσεις.
Η αιτία της νέας αντιπαράθεσης
Το τελευταίο χρονικό διάστημα η κατάσταση εμφανιζόταν προς εκτόνωση μιας και ο Φορέας σε συνεργασία με τους αλιευτικούς συλλόγους κατέβαλλαν προσπάθειες προκειμένου να συνταχθεί μια διακήρυξη μίσθωσης που να καλύπτει όλους ισότιμα. Παράλληλα καταβλήθηκε η ίδια προσπάθεια προκειμένου να ξεκαθαρίσει απόλυτα το εργασιακό τοπίο και η «οριοθέτηση» όλων όσων έχουν ως κύριο και αποκλειστικό επάγγελμα την αλιεία.
Ωστόσο όμως, πριν καν τεθεί σε διαβούλευση το σχέδιο, η Περιφέρεια πριν λίγες ημέρες κυκλοφόρησε αιφνιδιαστικά τη νέα διακήρυξη μισθώσεων, η οποία σε πρώτη ανάγνωση κρίνεται επιεικώς απαράδεκτη από τους ενδιαφερομένους. Οι εγγυητικές επιστολές που πρέπει να καταθέσουν οι ενδιαφερόμενοι προκειμένου να συμμετέχουν στο διαγωνισμό ξεπερνούν ακόμη και τις 350.000 ευρώ, ποσό απλά απαγορευτικό για όλους. Επίσης ο καθορισμός της «ελάχιστης παραγωγής» χαρακτηρίζεται ως εξοντωτικός για τους ίδιους λόγους. Και όλα αυτά, την στιγμή όπου οι ψαράδες βρίσκονται ενόψει απαγορεύσεων σε αλιευτικά προϊόντα, αρχής γενομένης από τα χέλια. Σύμφωνα με πληροφορίες, σύντομα ανοίγει στα αρμόδια γραφεία της Ε.Ε. και η συζήτηση για το αυγοτάραχο.
Πέρα από το ζήτημα των υπέρογκων και απαγορευτικών για το εισόδημα των ψαράδων μισθωμάτων, υπάρχει και δεύτερο σκέλος σφοδρής διαφωνίας. Αυτό, αφορά τον χρόνο μίσθωσης των «Ιβαριών» ο οποίος στην καλύτερη περίπτωση και για λόγους που μέχρι σήμερα δεν έχουν διευκρινισθεί από την Περιφέρεια, δεν ξεπερνά τα τρία χρόνια. Αυτό σημαίνει πως κάθε αλιευτικός σύλλογος ή συνεταιρισμός που θ’ αναλάβει την διαχείριση αυτόματα τίθεται «εκτός» των ευρωπαϊκών προγραμμάτων όπως το leader Αλιείας, τα οποία απαιτούν συμβάσεις μεγαλύτερες της πενταετίας.
Υποθήκες και ανύπαρκτες αποζημιώσεις
Οι ψαράδες της λιμνοθάλασσας χαρακτηρίζουν τις νέες διακηρύξεις ως συνειδητοποιημένο «έγκλημα» σε βάρος τους. Υποστηρίζουν πως πρόκειται για μια συστηματοποιημένη προσπάθεια και διαδικασία, προκειμένου ν’ απομακρυνθούν οι ίδιοι από το φυσικό τους χώρο και αργά αλλά σταθερά η διαχείριση της λιμνοθάλασσας να περάσει στα χέρια των ιδιωτών. Κάποιοι από αυτούς ήδη έχουν βάλλει σπίτια και προσωπική περιουσία υποθήκη προκειμένου να εξασφαλίσουν μεροκάματο, ενώ θα πρέπει να σημειωθεί πως σε περίπτωση φυσικής καταστροφής (που έχει συμβεί κατά το παρελθόν) κανείς ουδέποτε εισέπραξε ποσό αποζημίωσης από την πολιτεία. Κατά συνέπεια- όπως πολλοί λένε - η μίσθωση ενός φυσικού ιχθυοτροφείου έτσι όπως έχει εξελιχθεί, ισοδυναμεί κυριολεκτικά με «αυτοκτονία».
Πηγή: Σταλίκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου