Απαλλοτρίωση των απαλλοτριωτών

Παρατηρείται μια ιδιαίτερα έντονη γενικευμένη ανησυχία σ' όλο το φάσμα του επίσημου πολιτικού εποικοδομήματος εξουσίας - αστικά κόμματα, αστικά ΜΜΕ, επιστημονικοί αναλυτές και σχολιαστές του αστικού καθεστωτικού πλαισίου.

Επιστέγασμα όλων αυτών είναι η κυβερνητική πολιτική που παρουσιάζεται ως θεραπαινίδα αυτών των ανησυχιών. Προβάλλει κυβερνητικές επιτυχίες στις διαβουλεύσεις της στα θεσμικά όργανα των διεθνών τοκογλύφων, ΕΕ, τρόικα, ΔΝΤ κ.λπ. Ταυτόχρονα αναγγέλλει διαψεύδοντας αλλά εφαρμόζοντας επιπρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα. Κορωνίδα αυτού του αντιφατικού όσο και υποκριτικού συνονθυλεύματος είναι η μόνιμη δήλωση ότι τα συνεχιζόμενα και χωρίς ημερομηνία λήξεως αντιλαϊκά μέτρα επιβάλλονται για να επιβεβαιώσουν την αντιλαϊκή πορεία σωτηρίας και ανάκαμψης της Ελλάδας. Αξιος κύριος υποστηρικτής αυτής της αποκρουστικής κυβερνητικής πολιτικής αμετροέπειας είναι η κοινοβουλευτική ομάδα των οπαδών της μαδημένης εθνικοφροσύνης των εθνικοφρόνων, χουντοφρόνων, βασιλοφρόνων και ό,τι άλλο πιο σκοτεινό στα δύσκολα χρόνια της Ελλάδας. Τελική κατάληξη όλου αυτού του κυβερνητικού, παρακυβερνητικού και συμπαράταξης «προθύμων» σκηνικού είναι να βραχυκυκλώνεται η ελεύθερη πολιτική κρίση των καταπιεσμένων Ελλήνων με κυριότερη κοινωνική τάξη αυτή των εργατο-υπαλλήλων.

Σ' αυτό το ανομολόγητο κυβερνητικό διασυρμό προβάλλει εξέχουσα η πλειοψηφούσα διοίκηση της ΓΣΕΕ ως όργανο δοσιλογισμού της εργοδοσίας. Ολη αυτή η παρούσα αρνητική κατάσταση της κοινωνίας της Ελλάδας φαίνεται ως κάτι το ανυπέρβλητο και παντοτινό με τη βοήθεια των κατάπτυστων αγελαίων δημοσιογράφων των αστικών ΜΜΕ. Ομως σε πείσμα όλου του πολιτικού καθεστωτικού εποικοδομήματος ολοκληρωτική λύση υπάρχει και μάλιστα καταλυτική. Αυτή είναι εμφανής και γνώριμη σε κάθε καλοπροαίρετο λογικά σκεπτόμενο άνθρωπο που δεν είναι αλυσοδεμένος στα μίζερα προσωπικά του συμφέροντα και δεν έχει το ... κεφάλι μιας κολοκύθας.

Είναι γνωστό από αρχαιοτάτων χρόνων ότι η πολιτική είναι η επιβεβαιωμένη έκφραση της οικονομίας. Αυτό σημαίνει ότι κάθε πολιτική τακτοποίηση μέτρων κι εφαρμογών καθορίζεται ως απότοκος οικονομικών σχέσεων, τάσεων, τρόπων και μορφών που η κύρια βάση τους βρίσκεται στην παραγωγική διαδικασία. Είναι σα να λέει κανείς «πες μου τα οικονομικά μέτρα για να σου πω τι και ποιους εξυπηρετεί η πολιτική σου». Η πολιτική των οικονομικών μέτρων με τη σειρά της έρχεται να επιβεβαιώσει ως λογική απόρροια τους κατόχους του αποτελέσματος της οικονομικής παραγωγικής διαδικασίας που είναι οι κάτοχοι των μέσων παραγωγής.

Επομένως όλη η πολύπλοκη αλυσίδα του πολυπλόκαμου πολιτικού εποικοδομήματος καταλήγει εκεί από όπου αντλεί την ύπαρξή του, δηλαδή στους κατόχους των παραγωγικών μέσων που ως κοινωνική τάξη καρπώνεται του παραγωγικού αποτελέσματος. Επιβάλλει νόμους και συντάγματα δια μέσου της συγκαταβατικής διαστρωμάτωσης του λαού, της διασποράς των αστικών κομμάτων και της συγκατάβασης των κάθε λογής «παραθύρων». Καταληκτικό συμπέρασμα: Η καταλυτική λύση της γενικευμένης κρίσης κοινωνικής ανέχειας είναι εφικτή μόνο με την κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και την απαλλοτρίωση των απαλλοτριωτών.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ