Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2015

Δελτίο τύπου της ΠΕΑΕΑ- ΔΣΕ (Παράρτημα Μεσολογγίου-Αιτωλικού)

              

           ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ &  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ
           Παράρτημα Μεσολογγίου-Αιτωλικού.
                            

                         ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
 
Με επιτυχία ολοκληρώθηκαν οι εκδηλώσεις μνήμης και τιμής για τους εκτελεσμένους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας κατά την περίοδο της κατοχής και του εμφυλίου πολέμου που φέτος διοργανώθηκαν ανήμερα της επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940.
Στις 12.30 το πρωί, μετά το τέλος της παρέλασης, αντιπροσωπεία του παραρτήματος Μεσολογγίου-Αιτωλικού της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο της Εθνικής Αντίστασης, που βρίσκεται κοντά στο σημείο που απαγχονίστηκε από τους Γερμανούς ο 19χρονος φοιτητής Γιώργος Καμένος.

           
Εμφάνιση image.png
 
Στις 5 το απόγευμα, στο πεδίο βολής της Αγριλιάς, στον "συνήθη τόπο εκτελέσεων", μπροστά στην πύλη του στρατοπέδου, διεξήχθη η βασική εκδήλωση μνήμης και τιμής στους αλύγιστους της ταξικής πάλης, που πρόσφεραν τη ζωή τους στον αγώνα για μια καλύτερη ζωή, για όλο το κόσμο.

Περιελάμβανε:

Το Προσκλητήριο των τιμημένων Νεκρών που παραμένουν Αθάνατοι στη μνήμη μας:

  • Αλεξάς Παναγιώτης (Σταυραδελφός) του Κωνσταντίνου, από το Αγρίνιο, ετών 24. Εκτελέστηκε στις 31-1-1949.
  • Αλεξοπούλου Δέσπω του Δημητρίου από την Κόνισκα Τριχωνίδας ετών 22, εκτελέστηκε στις 5-9-1949.
  • Αλεξόπουλος Παναγιώτης ή Κροκίδας του Αλεξίου, από το Αγρίνιο, ετών 34, εκτελέστηκε στις 7-9-1949.
  • Αυγουλής Κώστας του Πανταλέοντος, από το Αγρίνιο, ετών 34. Εκτελέστηκε στις 1-4-1949.
  • Γαλατάς Διονύσης, από το Παλαιοχώρι Ευρυτανίας, ετών 35, εκτελέστηκε στις 5-9-1949.
  • Δαβανέλος Χαράλαμπος του Αντωνίου, από την Αθήνα, ετών 19, εκτελέστηκε στις 20-1-1948.
  • Δανιάς Παναγιώτης του Χρήστου, από την Ελατόβρυση Ναυπακτίας ετών 45, εκτελέστηκε στις 23-9-1949.
  • Διαμαντής Σπυρίδων του Κωνσταντίνου από τον Αστακό, ετών 30, εκτελέστηκε στις 20-1-1948.
  • Θεοδωρόπουλος Σωτήρης του Ιωάννη από το Αγρίνιο, ετών 24 , εκτελέστηκε στις 31-1-1949.
  • Καραλάζος Δημήτρης του Νικολάου, από την Πέρδικα Κοζάνης, ετών 23, εκτελέστηκε στις 20-1-1948.
  • Κατσούλης Σεραφείμ, εκτελέστηκε στις 22-1-1949.
  • Κοτσάφτης Πέτρος του Κωνσταντίνου, από το Λαμπίρι Τριχωνίδας, ετών 35, εκτελέστηκε στις 31-1-1949 .
  • Κουρκούτας Αναστάσιος του Κωνσταντίνου, από τον Προυσό Ευρυτανίας, ετών 27, εκτελέστηκε στις 13-6-1948.
  • Μπετχαβάς Γιώργος του Νικολάου (Τζουμέρκας), από το Αγρίνιο, ετών 25, εκτελέστηκε στις 1-2-1949 .
  • Παλιούρας Δημήτρης του Ευθύμιου από το Αγρίνιο, ετών 26, εκτελέστηκε στις 31-1-1949.
  • Πατίλης Γρηγόρης του Κωνσταντίνου από την Περίστα Ναυπακτίας, ετών 30, εκτελέστηκε στις 20-1-1948.
  • Σπανός Θεοφάνης του Μιχάλη από την Ελατόβρυση Ναυπακτίας ετών 44, εκτελέστηκε στις 23-6-1948.
  • Τρίφτης Ιωάννης του Θεοφάνη, από την Κυδωνιά Ναυπακτίας, ετών 48, εκτελέστηκε στις 23-6-1948.
  • Χαμπόγλου Μιχάλης του Χαράλαμπου, από το Μεσολόγγι, ετών 49, εκτελέστηκε στις 13-9-1948.
  • Κατσαραίος (Καλαματιανός) Αντώνιος από την Κατοχή ετών 47, εκτελέστηκε στις 19-12-1946.
  • Καραϊσκος Ανδρέας του Δημητρίου από τη Γουριώτισσα.
  • Ματαράγκας Σπύρος δικηγόρος από την Πρέβεζα. Εκτελέστηκε στις 4-12-1948.
  • Μπουμπούλης Νώντας δάσκαλος, εκτελέστηκε στις 4-12-1948.
  • Κατσιγιάννης Ντίνος του Σωτήρη, εκτελέστηκε στις 4-12-1948.
  • Κατσαμπίρης Κώστας, από την Πάτρα, εκτελέστηκε στις 4-12-1948.
  • Περαντώνης Βασίλης, εκτελέστηκε στις 4-12-1948.
  • Αργυρόπουλος, από τη Ροδοδάφνη Αιγίου, εκτελέστηκε στις 4-12-1948.
  • Μπαλτάς Τάκης από τον Προυσό Ευρυτανίας.
  • Παπαντωνίου Παναγιώτης (Τρομάρας) από την Αράχοβα Ναυπακτίας.
  • Κελεγκουρίδης Αθανάσιος του Γερασίμου ετών 23 από την Πάτρα, εκτελέστηκε στις 1-5-1944.
  • Νησίδης Ιωάννης του Κων/νου, ετών 34, από την Πάτρα, εκτελέστηκε στις 1-5-1944.
  • Νησίδης Νικόλαος του Κων/νου, ετών 37, από την Πάτρα, εκτελέστηκε στις 1-5-1944.
  • Καμένος Γεώργιος ετών 19, από το Αγρίνιο, απαγχονίστηκε από τους Ναζί κοντά στην Πύλη της ΕΞΟΔΟΥ.
         Εμφάνιση image.png
           
 
Την ομιλία από μέλος του παραρτήματος ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ αποσπάσματα της οποίας παραθέτουμε:

"Συναγωνιστές, συναγωνίστριες.
Για μια φορά ακόμα, βρισκόμαστε εδώ, στο πεδίο βολής της Αγριλιάς, έξω από τον τόπο εκτέλεσης δεκάδων και ίσως εκατοντάδων (κανείς δε ξέρει) αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, που καταδικάστηκαν σε θάνατο από έκτακτα στρατοδικεία καθοδηγούμενα από τους ντόπιους υπηρέτες των κεφαλαιοκρατών και τους Άγγλο-Αμερικάνους ιμπεριαλιστές, την περίοδο 1946-49.
Επιπλέον όμως σήμερα είναι μια ξεχωριστή μέρα! Η 28η του Οκτώβρη είναι γνωστή ως η επέτειος που ο ελληνικός λαός όρθωσε το ανάστημά του για να πολεμήσει ενάντια στην ιμπεριαλιστική εισβολή του ιταλικού φασισμού στα 1940 και ενώ μαινόταν ήδη ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Το λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα έγραψε την περίοδο του πολέμου, αλλά και στη συνέχεια, τις πιο λαμπρές σελίδες της λαϊκής πάλης. …Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ… γράφει από το μπουντρούμι της φυλακής ο Νίκος Ζαχαριάδης στο περίφημο ανοιχτό γράμμα του προς τον Ελληνικό λαό.........
Ήταν πρώτη φορά που είχε πρωταγωνιστικό ρόλο η θέληση του Ελληνικού λαού η οποία έπαιρνε σάρκα και οστά μέσα από τις λαϊκές συνελεύσεις. Αυτό ακριβώς ήταν που ήθελαν να συντρίψουν μετά την απελευθέρωση πάση θυσία η ντόπια αστική τάξη και οι ξένες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Και σε καμιά περίπτωση δεν εφησύχασαν, ούτε ξεστράτισαν απ’ το σκοπό αυτό. Από τις 27 Απρίλη 1941, που ο γερμανικός στρατός μπήκε στην Αθήνα, η αστική τάξη και ο πολιτικός της κόσμος, βαθιά διχασμένοι όσον αφορά στο στρατόπεδο που έπρεπε να επιλέξουν στο ιμπεριαλιστικό σύστημα (με τη Βρετανία ή με τη Γερμανία, όπου υπερείχε ασύγκριτα η προτίμηση στην πρώτη), αλλά και διχασμένοι όσον αφορά στο πολιτειακό (βασιλευομένη ή αβασίλευτη δημοκρατία), διχασμένοι ακόμα ως προς τη μορφή της αστικής διακυβέρνησης (οπαδοί του Μεταξά οι μεν, με την κοινοβουλευτική δημοκρατία οι δε), στάθηκαν ενιαίοι όσον αφορά στο ΚΚΕ και το λαϊκό κίνημα. Και το έκαναν αυτό, είτε βρίσκονταν στο Λονδίνο και το Κάιρο ως κυβέρνηση των φυγάδων, είτε βρίσκονταν στην Ελλάδα απέχοντας από την πάλη κατά των κατακτητών, είτε οργάνωναν άλλες αντιστασιακές δυνάμεις του εγγλέζικου στρατοπέδου (ΕΔΕΣ, ΕΚΚΑ κ.ά.), είτε, τέλος, συνεργαζόμενοι με τους Γερμανοϊταλούς και Βούλγαρους κατακτητές (δοσίλογοι).......
Το βασικό συμπέρασμα ..... είναι ότι η ταξική πάλη δε σταματά σε οποιεσδήποτε συνθήκες κι αυτό πρέπει να γίνει δίδαγμα κι ακλόνητο δεδομένο για το λαό. Ο αστικός πολιτικός κόσμος είχε βαθύτατη συνείδηση ότι ο λαϊκός αγώνας κατά των καταχτητών είχε κατά βάθος ταξικό περιεχόμενο. Δεν ξεγελιόταν από το εθνικοαπελευθερωτικό στοιχείο του, που δεν άφηνε σε μεγάλο βαθμό να φανεί, το ταξικό. Αντίθετα σε μεγάλα τμήματα του λαϊκού κινήματος υπήρχαν αυταπάτες. Ουσιαστικά, η ταξική πάλη ανάμεσα στην άρχουσα τάξη της Ελλάδας από τη μια πλευρά και στην εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα από την άλλη, διεξαγόταν, ακόμη και σ' αυτήν την περίοδο σ' όλη την πορεία του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, για το ζήτημα της εξουσίας....... 
Σήμερα οι εργαζόμενοι και τα υπόλοιπα φτωχά λαϊκά στρώματα, βιώνουν την ανελέητη επίθεση και τον πόλεμο που κήρυξαν ενάντιά τους οι κυβερνήσεις, η ντόπια πλουτοκρατία και η ΕΕ. Η ανεργία, η φτώχεια, η μείωση των αποδοχών των εργαζομένων και η κατάργηση κάθε έννοιας του κράτους πρόνοιας έχουν φέρει σε απόγνωση τη συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών νοικοκυριών. Όλα αυτά στο όνομα της ανταγωνιστικότητας που ευαγγελίζεται η Ε.Ε. προκειμένου να αυγατίσουν τα κέρδη τους οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι. Η πάλη σήμερα ενάντια στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα της εκμετάλλευσης, ενάντια στη δικτατορία του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, την εξουσία τους και τις διακρατικές καπιταλιστικές ενώσεις τους, όπως η ΕΕ, είναι ίδια στην ουσία της, με την πάλη ενάντια στους μονοπωλιακούς ομίλους που στήριζαν τότε την άνοδο του φασισμού και του Χίτλερ και μετά στήριζαν την επανεδραίωση των αστικών τάξεων στην εξουσία των χωρών τους για να χτυπήσουν πάλι την αντίσταση και τους κομμουνιστές.
Τα δυο αντίπαλα στρατόπεδα είναι και πάλι τα ίδια όπως τότε τη δεκαετία του ’40. Από τη μία πλευρά οι δυνάμεις που υπερασπίζονται την ευημερία των χαμηλών λαϊκών στρωμάτων της μεγάλης δηλαδή πλειοψηφίας του λαού, η εργατική τάξη και οι σύμμαχοι της και από την άλλη η αστική τάξη, οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, τα κόμματα που στηρίζουν τώρα την εξουσία τους, αλλά και η δοκιμασμένη εφεδρεία τους το σιχαμερό φίδι του φασισμού, οι χρυσαυγίτες....
Οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, η νεολαία, δεν πρέπει να επιτρέψουν στην κυβέρνηση, στα κόμματα του μνημονίου, της ΕΕ και στα επιτελεία τους να εμφανίζουν ότι υπάρχει συναίνεση στο νέο σφαγιασμό. Να μη δώσουν το δικαίωμα να θεωρούν πως ο νέος Αρμαγεδδώνας θα περάσει με σιωπή νεκροταφείου, αδιαμαρτύρητα, πως ο εργαζόμενος λαός θα βάλει τα χέρια του και θα βγάλει τα μάτια του! Απορρίπτουμε τη θεωρία της πολιτικής σταθερότητας που σημαίνει άνευ όρων παράδοση των εργαζόμενων, ένταση της καταστολής, ένταση της εργοδοτικής και κρατικής βίας, συμβιβασμό με τη φτώχεια και την ανεργία, συμβιβασμό με τη δουλειά χωρίς δικαιώματα....... 
Τιμάμε όλους τους αγωνιστές ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, ΟΠΛΑ, ΕΛΑΝ, Εθνικής Αλληλεγγύης, ΔΣΕ., που πέρασαν από τα κολαστήρια των φυλακών, τα κάτεργα της εξορίας, τα στρατοδικεία, τα εκτελεστικά αποσπάσματα και «συνεχίζουμε τον αγώνα που (αυτοί) άφησαν μεσοστρατίς» όπως ζήτησε ο Πάνος Αλεξάς στο συγκλονιστικό τελευταίο γράμμα πριν την εκτέλεση του, εδώ στο πεδίο βολής της Αγριλιάς, στις 31 Γενάρη του 1949.
Διδασκόμαστε από την ηρωική ιστορία μας, παραμένουμε ακλόνητοι στο σκοπό μας για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Η τελική και σίγουρη νίκη μας θα είναι το αποτέλεσμα και η δικαίωση της θυσίας τους !

        
Εμφάνιση image.png
 
Την απαγγελία αποσπάσματος από το ποίημα Β΄, της ποιητικής συλλογής του Γιάννη Ρίτσου «Οι γειτονιές του κόσμου»

«Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της, και συ να λείπεις,
να ‘ρχονται οι Άνοιξες με πολλά διάπλατα παράθυρα, και συ να λείπεις,
να ‘ρχονται τα κορίτσια στα παγκάκια του κήπου με χρωματιστά φορέματα,και συ να λείπεις, 
οι νέοι να κολυμπάνε το μεσημέρι, και συ να λείπεις, 
ένα ανθισμένο δέντρο να σκύβει στο νερό, πολλές σημαίες ν' ανεμίζουν στα μπαλκόνια, ν’ ανεβαίνει μια παρέλαση στην οδό Σταδίου, χιλιάδες κόσμος κρατώντας στα χέρια του κόκκινες σημαίες, κρατώντας επιτέλους τα όνειρά του μέσα στα χέρια του, να λένε δυνατά τη λέξη σύντροφος, και συ να λείπεις, 

ύστερα ένα κλειδί να στρίβει – η κάμαρα να ‘ναι σκοτεινή δυο στόματα να φιλιούνται στον ίσκιο, και συ να λείπεις, 
σκέψου δυο χέρια να σφίγγονται, και σένανε να σου λείπουν τα χέρια, 
δυο κορμιά να παίρνονται, και συ να κοιμάσαι κάτου απ' το χώμα, και τα κουμπιά του σακακιού σου ν' αντέχουν πιότερο από σένα κάτου απ' το χώμα, κι η σφαίρα η σφηνωμένη στην καρδιά σου να μη λιώνει, όταν η καρδιά σου, που τόσο αγάπησε τον κόσμο, θα 'χει λιώσει».
 
Τότε ο Πέτρος πήρε το λόγο 
κι είπε με τη βαθειά του τη φωνή:
 
«Να λείπεις – δεν είναι τίποτα να λείπεις˙
αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει, 
θάσαι για πάντα μέσα σ' όλα εκείνα 
που γι' αυτά έχεις λείψει, 
θάσαι για πάντα μέσα σ' όλο τον κόσμο».   
                                Μακρόνησος, Άι-Στράτης 1949-1951
 
Ακολούθησαν καταθέσεις στεφανιών από τις κομματικές οργανώσεις Μεσολογγίου του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, του παραρτήματος ΠΕΑΕΑ -ΔΣΕ και από εκπροσώπους των οικογενειών Αλεξά, Διαμαντή και Τρίφτη.

Εμφάνιση image.pngΕμφάνιση image.png

 
Εμφάνιση image.pngΕμφάνιση image.png
Εμφάνιση image.pngΕμφάνιση image.png
Η εκδήλωση έκλεισε με το πένθιμο εμβατήριο και τον Εθνικό Ύμνο.













































Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου